Ειρήνη Κώνστα: Θα ήθελα η επίσημη Τέχνη να εκφράσει πάλι την αρχέγονη, ατόφια κραυγή της τραγικότητας αλλά και του μεγαλείου του ανθρώπου
Θα ήθελα η επίσημη Τέχνη να πάψει να είναι στρατευμένη και συστημική, να επιστρέψει στη ρίζα και στη μήτρα της και να εκφράσει πάλι την αρχέγονη, ατόφια κραυγή της τραγικότητας αλλά και του μεγαλείου του ανθρώπου.
Η Ειρήνη Κώνστα (Μιμή στην Λα Μποέμ) με τον Φίλιππο Μοδινό (Ροδόλφο)
(Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης)
Ειρήνη είσαι μια δυναμική κοπέλα από τις πιο ταλαντούχες σοπράνο στην Ελλάδα με όλο και ανερχόμενη καριέρα στην όπερα. Γενικά πως βίωσες στην καθημερινότητα σου την πανδημία;
Με τον ¨Ακη Σακελλαρίου στην παράσταση''Η όπερα βγήκε απ'τον παράδεισο''
Βιβίκα στον ''Βαπτιστικό" (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης)
Η Ειρήνη Κώνστα ως Τόσκα με τον Πέτρο Σαλάτα ως βαρώνο Σκάρπια
ΠΗΓΗ https://thefineartsingreece.blogspot.com/2020/05/blog-post_24.html
 |
| Η Ειρήνη Κώνστα (Μιμή στην Λα Μποέμ) με τον Φίλιππο Μοδινό (Ροδόλφο) (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης) |
Επέλεξα από νωρίς να απομακρυνθώ από την Αθήνα και να περάσω όσο διάστημα χρειαζόταν κοντά στη φύση και στην ελευθερία. Δε μπορούσα να επιτρέψω να γίνουμε εγώ κι οι δικοί μου άνθρωποι έρμαια και φυλακισμένοι επειδή κάποιοι αποφάσισαν να υποβάλλουν σ'ένα φρικτό ψυχολογικό πείραμα την ανθρωπότητα.
Στις ΗΠΑ το 36% δηλώνει ότι ο κορονοϊός έχει επηρεάσει την ψυχική τους υγεία, πως σε επηρέασε ψυχολογικά η καραντίνα;
Θα συμφωνήσω με το 36%.Αν και βρισκόμουν τόσο μακρυά που σχεδόν δεν υπήρχαν περιορισμοί πέρασα δύσκολα με κύριο συναίσθημα τον φόβο και την ανησυχία για το αύριο...Δεν θα ήθελα να ζήσω σε μια κοινωνία που θυσιάζει τα πάντα μόνο για μία απλή και χαμηλού επιπέδου επιβίωση. Επιπλέον απογοητεύτηκα από πολλούς ανθρώπους που θεωρούσα φίλους και είδα να με αντιμετωπίζουν με καχυποψία και ως...δημόσιο κίνδυνο επειδή αρνήθηκα να φοβηθώ. Είναι τρομακτικό το πόσο χειραγωγήσιμοι και άβουλοι καθίστανται κάποιοι άνθρωποι όταν καταφέρεις να απονεκρώσεις την κριτική τους σκέψη μέσω του φόβου..Κι ο φόβος, όπως έλεγε κι ο Σωκράτης, είναι αποτέλεσμα της άγνοιας.......
Ο κόσμος αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από τα αγαπημένα του συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα. Πώς έζησες μέσα σ'αυτή την πραγματικότητα;
Δεν απομακρύνθηκα από την οικογένειά μου ούτε από φίλους-εκτός εκείνων που φοβήθηκαν, οπότε η απομάκρυνση έγινε με δική τους πρωτοβουλία-και δε μπήκα ποτέ στη διαδικασία των υπερβολικών, ανόητων προφυλάξεων. Θεωρώ πως όλο αυτό το αφήγημα της ''κοινωνικής αποστασιοποίησης'' και των αποστάσεων μεταξύ μας προσπαθεί εντέχνως να περάσει στο ανθρώπινο υποσυνείδητο τον φόβο, την απελπισία, τη μοναξιά και την καχυποψία προκειμένου να μείνει έκαστος εξ ημών μόνος, τρομαγμένος και χαμένος και συνεπώς εύκολα ελεγχόμενος.....
Κάποιοι βρήκαν το lockdown ως μια ευκαιρία ενδοσκόπησης. Εσύ βρήκες εποικοδομητική την περίοδο υποχρεωτικού εγκλεισμού στο σπίτι λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού;
Μου ακούγεται τουλάχιστον αστεία αυτή η άποψη.
Αλίμονο αν μετά από τόσα χρόνια ζωής κάποιοι περίμεναν μια επιδημία για να ενδοσκοπηθούν και να κάνουν δουλειά με τον εαυτό τους! Αυτές είναι διαδικασίες που κάθε εχέφρων και στοιχειωδώς καλλιεργημένος άνθρωπος πρέπει να έχει κάνει ούτως ή άλλως.
Επιπλέον παρατήρησα πως η εν λόγω άποψη κυκλοφόρησε πολύ στα ΜΜΕ ως μότο διαφόρων αμφιβόλου επιπέδου κι αξίας διασημοτήτων, οι οποίες χρίστηκαν ξαφνικά θεματοφύλακες της δημόσιας υγείας και διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Είτε το έκαναν γιατί ήταν εργαλειοποιημένοι στην ατζέντα της εποχής, είτε από αφέλεια ή ανάγκη να χρυσώσουν το χάπι,υποτιμούν ευθέως τη νοημοσύνη των πολιτών. Πώς μπορεί να περάσει κάποιος εποικοδομητικά και...με χαρά, όπως άκουσα, όταν καταστρέφεται η εργασία του, υποθηκεύεται το μέλλον του, βομβαρδίζεται νυχθημερόν από τα κανάλια με τρόμο και περιστέλλονται όλες οι συνταγματικές του ελευθερίες???Είναι μια ωραία πλύση εγκεφάλου προκειμένου να πεισθούμε να είμαστε υπάκουοι και να μην δημιουργούμε πρόβλημα στα σχέδια που απεργάζονται.
Τώρα που η καραντίνα στην Ελλάδα έληξε και επιστρέφουμε σιγά σιγά στην κανονικότητα, πως βλέπεις το άμεσο μέλλον αν λάβουμε υπόψη τις προφυλάξεις και το φόβο των επιστημόνων για επιστροφή της;
Ας είμαστε σοβαροί: το αν θα επιστρέψει ή όχι ένας ιός είναι κάτι που κανείς δε μπορεί να πει με βεβαιότητα. Όλοι οι φίλοι γιατροί με τους οποίους είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω για το θέμα μου είπαν ότι στην ιστορία της επιδημιολογίας κάποιοι ιοί επέστρεψαν ηπιότεροι(το πιο σύνηθες),κάποιοι εντονότεροι και κάποιοι ''αυτοκτόνησαν'' και δεν ξαναφάνηκαν ποτέ. Το γεγονός ότι οι επίσημοι ενημερωτές της κοινής γνώμης προεξοφλούν την επανεμφάνιση και μάλιστα δριμύτερη δε μπορεί παρά να βάζει υποψίες σχετικά με το τι ακριβώς γίνεται στο παρασκήνιο...Αν εξυπηρετεί η επανεμφάνιση θα τον επανεμφανίσουν, λέω εγώ...θεωρώ πως λειτουργεί ως άλλοθι για να αλλάξουν οι μορφές των κοινωνιών, οι οικονομίες κι ίσως κι η οντολογία του ανθρώπου..Στο χέρι μας είναι αν θα το δεχτούμε...συχνά λέω μισο-αστεία μισο-σοβαρά'' κλείστε τις τηλεοράσεις και δείτε πόσο μεγάλο είναι, στην πραγματικότητα, το πρόβλημα''.
Σε προβληματίζει το γεγονός συνωστισμού στα θέατρα και τους συναυλιακούς χώρους, και οι εκπαιδευτικές παραστάσεις που έρχεστε σε επαφή με πολύ κόσμο και μαθητές στα σχολεία;
Όχι. Είμαι έτοιμη να επιστρέψω στη σκηνή, να αγκαλιάσω τους συναδέλφους,να φιλήσω αν είναι απαραίτητο τον συμπρωταγωνιστή μου, να σφίξω το χέρι των ανθρώπων που μας κάνουν την ύψιστη τιμή να έρχονται στις παραστάσεις μας. Κανόνες υγιεινής τηρούσα πάντα ως άνθρωπος που αγαπά την καθαριότητα και τους ίδιους θα συνεχίσω να τηρώ χωρίς να καταφύγω σε κάποιου είδους υπερβολή ή ακρότητα.
Ξαφνικά κλείστηκε όλος ο πλανήτης μέσα σε κατάσταση συναγερμού, αυτό ήταν ένα σοκ. Πως βλέπεις την πορεία της ανθρωπότητας και τι εύχεσαι για το μέλλον;
Μακάρι να μπορούσα να είμαι αισιόδοξη.....Οι άνθρωποι έχουν αποβλακωθεί από το σύγχρονο τρόπο ζωής, την έλλειψη παιδείας, τα ΜΜΕ,τις ιδεολογικές και κομματικές αγκυλώσεις(δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, ατελές ον είμαι κι εγώ που απλώς κάνει προσπάθειες βελτίωσης..κάποτε πετυχαίνουν, κάποτε όχι...)
Θα ήθελα να δω τους ανθρώπους να μη φοβούνται και να μην υποτάσσονται αμαχητί.
Θα ήθελα οι Έλληνες να γίνουμε επιτέλους ''πολίτες'' με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου κι όχι ένα πολιτικώς αγράμματο συνονθύλευμα δίχως καμία ταξική, κοινωνική και κυρίως εθνική συνείδηση, που άγεται και φέρεται μόνο απ'το ατομικό συμφέρον.
Θα ήθελα η επίσημη Τέχνη να πάψει να είναι στρατευμένη και συστημική, να επιστρέψει στη ρίζα και στη μήτρα της και να εκφράσει πάλι την αρχέγονη, ατόφια κραυγή της τραγικότητας αλλά και του μεγαλείου του ανθρώπου.
Θα ήθελα έναν κόσμο όπου η πλειονότητα θα αναγνώριζε στο δρόμο και θα θαύμαζε τον Αριστοτέλη, τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ή τον Γκάντι κι όχι τις ''προσωπικότητες'' των φυλλάδων με τα κουτσομπολιά.
Ουτοπικά όλα αυτά και μάλλον δε θα συμβούν ποτέ αλλά ποιος δικαιούται να οραματίζεται αν όχι οι καλλιτέχνες?
Εγώ για έναν τέτοιο κόσμο επέλεξα να καταθέτω το όποιο μικρό μου ταλέντο και μακάρι να καταφέρω να συμπαρασύρω έστω και λίγους μαζί μου... για όσο ο Θεός μου δίνει ακόμα φωνή.....
Η Ειρήνη Κώνστα στην όπερα «Τόσκα»
 |
| Με τον ¨Ακη Σακελλαρίου στην παράσταση''Η όπερα βγήκε απ'τον παράδεισο'' |
|
| Βιβίκα στον ''Βαπτιστικό" (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης) |
|
| Η Ειρήνη Κώνστα ως Τόσκα με τον Πέτρο Σαλάτα ως βαρώνο Σκάρπια |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου