Ξενάγηση στην Εθνική Πινακοθήκη (με μειωμένο εισιτήριο εισόδου)

 

Επισκεπτόμαστε το νέο κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης και ταξιδεύουμε στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης από τον 16ο αιώνα μέχρι την γενιά του ’30, μέσα από έργα, σχολές και ιστορίες δημιουργών.

Ξεκινώντας από την Κρητική σχολή, τον El Greco και την Επτανησιακή σχολή, περνάμε στην ιστορική ζωγραφική του Θεόδωρου Βρυζάκη για να φτάσουμε στη Σχολή του Μονάχου φέρνει το ρεύμα του ρεαλισμού στην Ελλάδα με τα στοχαστικά πρόσωπα και την ηθογραφία. Στα τέλη του 19ου αιώνα, η πρωτοπορία του Παρισιού με την «επανάσταση» του χρώματος των ιμπρεσιονιστών εμπνέει μια νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών (Λύτρας, Παπαλουκάς, Παρθένης κ.ά.) που προβάλλουν το χρώμα και το ελληνικό φως ανανεώνοντας σημαντικά το τοπίο της νεοελληνικής ζωγραφικής.
Επόμενος σημαντικός σταθμός στην εξέλιξη της ελληνικής ζωγραφικής είναι ο μεσοπόλεμος, με την χώρα βαριά λαβωμένη από πολέμους, κρίσεις και την μικρασιατική καταστροφή. Η γενιά του ’30 θέλει να εκφραστεί μέσα από τα μοντερνιστικά κινήματα που συνταράσσουν την Ευρώπη αλλά και να διατρανώσει την ελληνικότητά της. Οι Κόντογλου, Τσαρούχης, Μόραλης και άλλοι σημαντικοί αφήνουν εξαιρετικά δείγματα δουλειάς που φέρουν το φως και τις μνήμες της πατρίδας μας.

Πάντα με εξειδικευμένο διπλωματούχο ξεναγό και με χρήση συστήματος ασύρματης ξενάγησης για άνετη και ασφαλή παρακολούθηση.

Ημέρα / ώρα:
Σάββατο 4 Νοεμβρίου, 14.15 - 16.15 - Λίστα αναμονής
Σάββατο 11 Νοεμβρίου, 14.15 - 16.15
Σάββατο 25 Νοεμβρίου, 14.15 - 16.15 - Λίστα αναμονής

Κόστος ξενάγησης: 15 ευρώ /άτομο. Ειδική τιμή για μαθητές/τριες 12 ευρώ.

Εισιτήριο εισόδου στην Εθνική Πινακοθήκη: 5 ευρώ (ειδική τιμή για γκρουπ), δείτε τις κατηγορίες δικαιούχων δωρεάν εισιτηρίου στην σελίδα μας

Προσβασιμότητα: Αν υπάρχει κινητικό πρόβλημα, επικοινωνήστε μαζί μας.

Κρατήσεις:
Μπορείτε να ολοκληρώσετε άμεσα τη κράτησή σας πληρώνοντας τώρα μέσω Paypal, κάρτα ή IRIS: https://action-plus.gr/product/ethniki-pinakothiki-2/

Διαφορετικά, μπορείτε να δηλώσετε ενδιαφέρον για συμμετοχή και να πληρώσετε αργότερα, με την επιφύλαξη της διαθεσιμότητας θέσεων.
Συμπληρώνετε την φόρμα συμμετοχής https://forms.gle/npePNo7AKG3g37iJ7
Επικοινωνούμε μαζί σας ηλεκτρονικά για την επιβεβαίωση συμμετοχής και την πληρωμή.

Σημείο συνάντησης / λοιπές λεπτομέρειες
Στην είσοδο της Εθνικής Πινακοθήκης 20′ λεπτά πριν την έναρξη της ξενάγησης. Παρακαλούμε φροντίστε για την έγκαιρη κράτησή σας.
Για οποιοδήποτε ερώτημα επικοινωνείτε στο info@action-plus.gr ή στο 210-3230102.

 ActionPlus

Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / National Gallery

Tickets

action-plus.gr/product/ethniki-pinakothiki-2

https://www.facebook.com/events/1813138395773580/1814528662301220

Αφιέρωμα στο Νέο Κύμα με την Αργυρώ Καπαρού και την Ερωφίλη στη μπουατ Απανεμιά!

 

‘’ Από την Nouvelle Vague … στο Νέο Κύμα ‘’

( Ένα αφιέρωμα στους δημιουργούς του νέου κύματος )
Ερμηνεύουν: ΑΡΓΥΡΩ ΚΑΠΑΡΟΥ – ΕΡΩΦΙΛΗ
Αφήγηση: ΑΝΝΑ ΨΑΡΡΑ
H Nouvelle Vague είναι ο τίτλος που φωτογραφίζει το δημιουργικό κύμα της μουσικής , στο Παρίσι της δεκαετίας του 50’ , όπου νέοι δημιουργοί αποτύπωσαν στα τραγούδια τους πιο λιτά μουσικά σχήματα και μελωδίες, πάνω σε ποιήματα.
Συνήθως τον ερμηνευτή συνόδευε ένα όργανο, κιθάρα ή πιάνο, ανάλογα με το μουσικό όργανο που έπαιζε ο ίδιος ο συνθέτης κάθε φορά.
Στην Ελλάδα το εισήγαγε σαν δημιουργός, ο συνθέτης Γιάννης Σπανός, ο οποίος έγραφε και εξέδιδε εκείνη την περίοδο, πολλά τραγούδια του στο Παρίσι όπου κατοικούσε.
Στην Αθήνα , με την στήριξη του τότε δισκογραφικού παραγωγού, Αλέκου Πατσιφά, καθιέρωσαν στην ελληνική δισκογραφία τον τίτλο Νέο Κύμα (Nouvelle Vague ).
Συνθέτες όπως οι : Γιάννης Σπανός , Λάκης Παππάς , Νότης Μαυρουδής, Διονύσης Σαββόπουλος , Λίνος Κόκοτος και άλλοι , έγραψαν εκείνη την περίοδο, πριν τα μέσα της δεκαετίας του 60΄, αφήνοντας στο ελληνικό ρεπερτόριο, πολλά σημαντικά τραγούδια , που αγαπήθηκαν πολύ , ενώ παράλληλα επανασύστησαν με αυτό τον τρόπο στο κοινό , την ελληνική ποίηση και τους ποιητές μας.
Ερμηνευτές , όπως η Αρλέτα , ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Πόπη Αστεριάδη , ο Λάκης Παππάς , η Δήμητρα Γαλάνη, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Γιώργος Ζωγράφος , η Ρένα Κουμιώτη και άλλοι , έκαναν τα πρώτα τους βήματα μεσα από το Νέο Κύμα.
Αυτή η παράσταση , παρουσιάζει τα τραγούδια διαμάντια αυτής της περιόδου, φωτίζοντας τα πιο δυνατά και αγαπημένα τραγούδια των δημιουργών .
Δύο σημαντικές ερμηνεύτριες , η Ερωφίλη και η Αργυρώ Καπαρού , θα αποδόσουν με το ξεχωριστό χρώμα της φωνής τους τα τραγούδια , ενώ η ηθοποιός Άννα Ψαρρά μας αφηγείται, με σύντομα κείμενα ανάμεσα από τα τραγούδια το Χρονικό του Νέου Κύματος και τη δράση των δημιουργών του.
Ο εξαίρετος Αιμήλιος Μπάλτας στο πιάνο, συνοδεύει τις ερμηνεύτριες, με τον ίδιο λιτό τρόπο που επιβάλλει αυτό το είδος.

Τηλ κρατήσεων: 210 3248580

Μπουάτ Απανεμιά

https://www.facebook.com/events/817298106801296/817298110134629/

Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου: συνέντευξη στην Ευγενία Γαβριηλίδου

 

Ευγενία Γαβριηλίδου

Η Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου γεννήθηκε στην Αθήνα, με καταγωγή από το Λιβίσι της Μ. Ασίας. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης με μεταπτυχιακές σπουδές σε δράμα και θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ της Αγγλίας. Εργάστηκε ως ηθοποιός και ως υπεύθυνη θεατρικής αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και ως εμψυχώτρια εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Μαθαίνουμε στο σπίτι», παρουσίασε βιβλία της στην Εκπαιδευτική Τηλεόραση (ΕΡΤ2). Έχουν εκδοθεί δύο βιβλία της με θεατρικά έργα για παιδιά και δεκαέξι εικονογραφημένα βιβλία. Βιβλία της έχουν λάβει διακρίσεις σε διαγωνισμούς και ήταν υποψήφια για λογοτεχνικά βραβεία. Το Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου  μπήκε στη βραχεία λίστα για τα Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου και στα λογοτεχνικά βραβεία του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και του περιοδικού Ο Αναγνώστης. Το βιβλίο, που με πρωταγωνιστή τη φιγούρα του Καραγκιόζη μυεί τους μικρούς αναγνώστες στο Έπος του ’40 και στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Γιατί επιλέξατε τον Καραγκιόζη να μιλήσει στα παιδιά για την Ιστορία μας; Ποιο μήνυμα θέλει να μας στείλει;

Ο Καραγκιόζης ήταν και είναι προσφιλές και οικείο θέαμα για τα παιδιά, τότε και τώρα, με το χιούμορ και την εφευρετικότητά του. Είναι κατεξοχήν λαϊκό θέαμα. Μιλούσε περισσότερο ίσως από κάθε άλλη τέχνη την εποχή εκείνη στην ψυχή του απλού λαού. Ήταν κοντά στα δεινά του. Πεινασμένος ο Καραγκιόζης, πεινασμένος κι ο λαός στα χρόνια της Κατοχής. Ο απλός άνθρωπος γελούσε με τα καμώματα του πολυμήχανου Καραγκιόζη, ταυτιζόταν μαζί του κι έβρισκε σε εκείνον τη δύναμη και τον τρόπο να αντέξει, να παλέψει και να αγωνιστεί για να ανατρέψει και τη δική του φριχτή πραγματικότητα. Και ίσως το ίδιο μήνυμα θα ήθελε να μας στείλει και σήμερα. Να μη σκύβουμε το κεφάλι όσο δύσκολα κι αν περνάμε. Να σατιρίζουμε και να καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα, να αγωνιζόμαστε για να τα αλλάξουμε και να προχωράμε.

O αναγνώστης μπορεί να ακούσει –δωρεάν με QR Code– τον Άθω Δανέλλη να αφηγείται την ιστορία σας από το τάμπλετ ή το κινητό του. Παραμένει ισχυρή η φιγούρα του Καραγκιόζη στην εποχή του διαδικτύου και της ψηφιακής επικοινωνίας;

Είναι πραγματικά εξαιρετική η αφήγηση της ιστορίας από τον ταλαντούχο καραγκιοζοπαίκτη- σκιοπαίκτη Άθω Δανέλλη και είμαι ευγνώμων για τη συνεργασία μας. Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι τόσο ισχυρή η φιγούρα του Καραγκιόζη στην εποχή της γρήγορα εναλλασσόμενης εικόνας. Γίνονται όμως ωραίες παραστάσεις, που με πιο σύγχρονο τρόπο επιχειρούν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των σημερινών παιδιών και να συνομιλήσουν μαζί τους.

Τι γνωρίζουμε για τον ρόλο του θεάτρου σκιών στο Έπος του ’40 και στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής;

Οι Τέχνες και ανάμεσά τους το θέατρο σκιών ήταν ένα «όπλο» ισχυρό στα χέρια των ανθρώπων στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής. Οι παραστάσεις δίνονταν σε σπίτια, σε αυλές, σε νοσοκομεία. Το θέατρο σκιών ενημέρωνε για τις τρέχουσες πολεμικές εξελίξεις, διακωμωδούσε τον εχθρό μέσω του σκωπτικού κεντρικού ήρωά του, του Καραγκιόζη, τόνωνε το κοινό αίσθημα της εθνικής ομοψυχίας, μετουσίωνε το μαύρο της καθημερινότητας σε αγωνιστική διάθεση και συσπείρωνε τον λαό. Συνέβαλλε κατ’ αυτόν τον τρόπο στην αντίσταση ενάντια στον κατακτητή.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σχέση που έχουμε οικοδομήσει ως λαός με την Ιστορία μας;

Θα έλεγα ότι είναι μια σχέση απρόσωπη, στεγνή. Η αίσθησή μου είναι ότι έχουμε την τάση να ωραιοποιούμε εκ των υστέρων την πραγματικότητα, να τη διαστρεβλώνουμε ανάλογα με την οπτική και την πολιτική τοποθέτηση αυτού που την καταγράφει και την εξιστορεί, αυτού που κατέχει την εξουσία. Και ξεχνάμε εύκολα. Δεν φαίνεται να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, δυστυχώς.

Οι Τέχνες και ανάμεσά τους το θέατρο σκιών ήταν ένα «όπλο» ισχυρό στα χέρια των ανθρώπων στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής.

Είναι αποτελεσματικός ο τρόπος με τον οποίο το σχολείο φέρνει τα παιδιά σε επαφή με την Ιστορία του τόπου μας;

Η Ιστορία, όπως τη διδαχτήκαμε όταν ήμουν εγώ παιδί, φάνταζε ξένη, μακρινή και ενίοτε αδιάφορη και βαρετή. Μια σειρά από γεγονότα, χρονολογίες και αριθμούς που δεν μας αφορούσαν. Σελίδες από το σχολικό εγχειρίδιο που καλούμασταν να αποστηθίσουμε γιατί έτσι έπρεπε, χωρίς να αγγίζουν το μυαλό και την ψυχή μας. Δεν υπήρχε σύνδεση με τη δική μας πραγματικότητα. Δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό έχει αλλάξει αυτό στις μέρες μας. Σίγουρα υπάρχουν εκπαιδευτικοί που προσεγγίζουν την Ιστορία ως ένα ζωντανό κι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, που εμπλέκουν τους μαθητές τους βιωματικά, μέσα από τεχνικές εκπαιδευτικού δράματος και επισκέψεις σε τόπους ιστορικής σημασίας, αναδεικνύοντας και τονίζοντας την προσωπική και συλλογική ευθύνη στη διαμόρφωση της Ιστορίας.

Θλίβουν πάντως κάθε χρόνο τα γκάλοπ των δελτίων ειδήσεων τις μέρες των εθνικών επετείων, με νέους ανθρώπους να μπερδεύουν τα ιστορικά γεγονότα. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

Θεωρώ ότι οφείλεται σε ό,τι προανέφερα. Στον απρόσωπο, αδιάφορο τρόπο προσέγγισης της Ιστορίας. Στο ότι δεν υπάρχει βιωματική σχέση μαζί της και σύνδεση με την πραγματικότητα των νέων ανθρώπων.

Πώς εκτιμάτε ότι πρέπει να έρχονται τα παιδιά σε επαφή με τις έννοιες «πόλεμος» και ειρήνη»;

Τα παιδιά, δυστυχώς, βομβαρδίζονται συνεχώς με επιθετικά πρότυπα, από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τις παιδικές σειρές μέχρι τις πραγματικές εικόνες βίας και πολέμου στα δελτία ειδήσεων. Η περιρρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα και ενίοτε και η οικογενειακή είναι συχνά επιθετική, εντείνοντας τη δική τους ενστικτώδη επιθετική παρόρμηση. Για να μιλήσουμε στα παιδιά για ειρήνη, θα πρέπει να βιώνουν την ειρήνη στις σχέσεις τους μαζί μας, στο περιβάλλον όπου ζουν και μεγαλώνουν, στο σπίτι και στο σχολείο. Θα πρέπει να βιώνουν τον σεβασμό, την ευγένεια, τη διαλλακτικότητα. Θα πρέπει να μας βλέπουν να λύνουμε ως ενήλικες με ηρεμία τις διαφορές μεταξύ μας στην καθημερινότητά μας και το ίδιο να κάνουμε και μαζί τους. Δεν αναφέρομαι φυσικά στα παιδιά που έχουν τη δυστυχία να γίνουν πρόσφυγες.

Δανείζομαι την εισαγωγή σας: «Διαβατάρικες σκιές στο σεντόνι της ζωής είμαστε, έλεγε συχνά ο πατέρας. Ας πορευόμαστε με γέλιο και τραγούδι. Κι όποτε σκοτεινιάζει ολότελα, χορό θα στήνουμε με το σκοτάδι». Επίκαιρες οι σκέψεις σε μία εποχή δυσοίωνη. Έχουμε ακόμη, λέτε, τη δύναμη να στήνουμε χορό μες στο σκοτάδι;

Πραγματικά δυσοίωνη η εποχή μας. Τραγική η πραγματικότητα γύρω μας με πολεμικές συρράξεις να μαίνονται, με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των παιδιών να καταπατούνται κατάφωρα καθημερινά. Είναι ανθρώπινο να νιώθουμε ανήμποροι μπροστά σε τόση βία και τόσο πόνο και να μας καταβάλλει η θλίψη κάποιες στιγμές. Δεν μπορούμε όμως να παραδοθούμε στον θάνατο και στην καταστροφή. Έχουμε χρέος ως γονείς και ως παιδαγωγοί απέναντι στα παιδιά να «χορεύουμε με το σκοτάδι», να τα κρατάμε από το χέρι και «τραγουδώντας» να διασχίζουμε τα σκοτεινά μονοπάτια, με την ελπίδα να βγούμε όλοι μαζί στο φως. Να βρίσκουμε το φως μέσα μας. Να βλέπουμε το φως όπου υπάρχει και να βοηθάμε και τους άλλους να το δουν. Να δημιουργούμε το φως.

Τι χαρίζει χαμόγελο στις μέρες μας; Εσάς τι σας κάνει να αισθάνεστε αισιόδοξη;

Μια μικρή πράξη καλοσύνης, μια ευγενική κουβέντα, το αυθόρμητο «σ’ αγαπώ» των παιδιών, μια αγκαλιά, μια όμορφη συνεργασία.

Έχουμε κάτι νέο να περιμένουμε από εσάς;

Μόλις κυκλοφόρησε, από τις Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, η ιστορία μου Δασκάλα για μια μέρα, με τις πανέμορφες, εκφραστικές εικόνες της αγαπημένης Χρύσας Σπυρίδωνος. Μια ιστορία για την αξία της δημιουργικής σκέψης και της φαντασίας σε ένα σχολείο που δίνει στα παιδιά τον χώρο και τον χρόνο να εκφραστούν, να πειραματιστούν και να ανθίσουν. Στο σχολείο της καρδιάς μας.

 

Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου
Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου
εικονογράφηση: Αχιλλέας Ραζής
Ελληνοεκδοτική
σ. 72
ISBN: 978-960-563-296-0
Τιμή: 15,00€

https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/21207-sinenteuxi-giota-k-alexandrou

https://diastixo.gr/ 

Μιχάλης Δημητρίου: «Δεν είμαι η Μαρία… είμαι η Κάλλας»

 

Ανθούλα Δανιήλ

Μέσα σε 26 κεφάλαια και 499 σελίδες, ο συγγραφέας Μιχάλης Δημητρίου μπήκε πίσω από τη θεϊκή εικόνα για να ερευνήσει το φαινόμενο Μαρία Κάλλας. Όσο για τον τίτλο στο πρώτο πρόσωπο, Δεν είμαι η Μαρία… είμαι η Κάλλας, μοιάζει να λέει: δεν με ενδιαφέρει η μικρολογία, δεν έχει σημασία τι κάνει η Μαρία στην καθημερινή της ζωή, αλλά η Κάλλας στη δημόσια. Γιατί η Κάλλας ενδιαφέρει τον κόσμο. Μαρίες υπάρχουν πολλές. Κάλλας μία. Τα ανθρώπινα βάσανα είναι πάντα ίδια. Το να συμβούν όμως μερικά από αυτά και στους επιφανείς έχει τη σημασία του. Δείχνει ότι ήταν άνθρωπος με σάρκα, οστά και αίμα, που πόνεσε βαθιά.

Όμως, ο κόσμος θέλει γι’ αυτά τα είδωλα να ξέρει τα πάντα· τις καθημερινές λεπτομέρειες. Και ο πολυτάλαντος, και με πολλές ιδιότητες, συγγραφέας νοιάζεται για το υπόστρωμα. Γιατί των μεγάλων τα βάσανα μας παρηγορούν. Ριζωμένο αυτό στην ανθρώπινη ψυχή, που ο σοφός Σοφοκλής μάς το θυμίζει στην Αντιγόνη του: «Άκουσα για τον άθλιο χαμό της κόρης του Ταντάλου στο Σίπυλο», και ο Χορός τής λέει πως της έτυχε μοίρα ισόθεη. Πάθη δηλαδή. Κι όμως, ούτε αυτό είναι παρηγοριά.

Οι κοινοί θνητοί θέλουν λεπτομέρειες, θέλουν τη Μαρία, θέλουν και την Κάλλας, και αυτές και τις δύο μαζί μάς δίνει ο συγγραφέας χωρίς να ξεχνάει τίποτα. Ως δημοσιογράφος, πέραν όλων των πολλών άλλων ιδιοτήτων του, κάνει καλό ρεπορτάζ. Πόντο πόντο, σελίδα σελίδα, η μητέρα, ο πατέρας, οι συνάδελφοι, οι δάσκαλοι, οι άντρες της ζωής της, με ποιους είχε επαφές, τι έλεγε, τι έκανε. Σαν ξεναγός μάς οδηγεί στο σπίτι της, περιγράφει τα έπιπλα, μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα και μας δείχνει το σώμα της Μαρίας. Χωρίς λουλούδια ή άλλα ντεκόρ, με «μια περίεργη έκφραση πόνου και χαράς στο πρόσωπό της… έτοιμη λες να αναστηθεί αμέσως από τα λευκά κεντητά σεντόνια φορώντας τον χρυσό σταυρό, λεπτή, αέρινη, φιλόξενη…».

Και η αφήγηση πάει κι έρχεται, μια στο τότε μια στο τώρα. Δεν θέλησε να ερμηνεύσει τη Βασίλισσα της Νύχτας στον Μαγικό αυλό του Μότσαρτ, της ήταν απωθητική γιατί της θύμιζε τη μητέρα της, «την Ευαγγελία και την άθλια συμπεριφορά της απέναντι στην πρωτότοκη κόρη της». Μέχρι βιβλίο λίβελο έγραψε εναντίον της και αργότερα προφήτευε, σαν να ευχόταν, ότι ποτέ δεν θα παντρευόταν τον Ωνάση.

Ο πατέρας της υπήρξε πάντα απόμακρος, συγκαταβατικός, μέτριος σε όλα, αδύναμος, γλυκερός απέναντι στον Μενεγκίνι. Κατά την Ευαγγελία, συμφεροντολόγος, υποκριτής και ανεύθυνος. Ξαναπαντρεύτηκε, αρρώστησε και ζητούσε χρήματα από τη Μαρία, τα οποία δεν του αρνήθηκε, αλλά και οι δύο γονείς της μόνο χρήματα ήθελαν από αυτήν. «Το είχε το πεπρωμένο μου. Δεν είμαι τυχερή με τους γονείς μου. Δεν υπήρξα ποτέ»

Προτίμησε να πεθάνει σαν τη Νόρμα, που έπεσε στη φωτιά επειδή «κανένα χώμα δε θα ήταν ελαφρύ να τη σκεπάσει».

Ο Μενεγκίνι πλάι της, 27 χρόνια μεγαλύτερός της, προστάτης, μαικήνας… μέντορας. Τη βοήθησε κι εκείνη έγινε η Κάλλας· αναδείχτηκε ως καλλιτεχνικό φαινόμενο. Μετά τον δεσμό της όμως με τον Ωνάση, άρχισε να την κατηγορεί για τον κλονισμό του γάμου τους και για την προσβολή της τιμής του, και έκρινε ότι η ξέφρενη ζωή της θα κατέστρεφε τη φωνή της.

Οι ντουλάπες της γέμισαν φορέματα και καπέλα σε όλα τα χρώματα, αλλά εκείνης της άρεσε «το μαύρο, το απόλυτο μαύρο». «Χρώμα αριστοκρατικό, της ελίτ, επίλεκτο, εμπεριέχον, consistente. Το ασύγκριτο φόντο που αναδεικνύει όλα τα άλλα χρώματα, ακόμα και τα φωτεινά, στους πίνακες όλων των ζωγράφων. Το πιο ξεχωριστό».

Η πορεία προς την άνοδο δεν ήταν απρόσκοπτη. Οι συγγενείς χλεύαζαν τις φιλοδοξίες, οι συνάδελφοι στη Λυρική από ανταγωνισμό λασπολογούσαν, έκαναν λόγο για «δωσιλογισμό».

Ο Ωνάσης τη βρήκε μεγάλη ντίβα, έζησε μαζί της εννέα χρόνια και μετά έκανε «τη μεγάλη μπίζνα» με την Τζάκι, που του «κόστισε, βέβαια, κάπως ακριβά», όπως ο ίδιος έλεγε.

Οι φίλοι με χιούμορ συνέδεαν τις ηρωίδες της με τη ζωή της. Τον Meneghini με τον Don Giovanni, την Traviata και τον πατέρα του Alfredo με τα παιδιά του Ωνάση, τα σχόλια των ΜΜΕ με την Anna Bolena που κατηγορήθηκε άδικα από τον Ερρίκο Η’, την ανταγωνίστρια Renata Tebaldi με την Αμνέριδα από την Αΐντα, τον κόσμο της Σκάλας και της Μετροπόλιταν με τον Χορό μεταμφιεσμένων, τη μητέρα της με τη Βασίλισσα της Νύχτας, τον πατέρα της με τον Ζοράστρο. Την υπομονετική Κάλλας στον Σκορπιό με τη Madama Butterfy. Και οι συσχετίσεις συνεχίζονται.

Η Κάλλας δεν τραγουδούσε τους ρόλους. Τους ερμήνευε, είχε άποψη για τον χαρακτήρα. Έτσι, στο χαοτικό στάδιο της Βερόνας το 1947 ερμήνευσε τη Gioconda του Ponchielli που καμία σχέση δεν είχε με την άλλη του Da Vinci. Ετούτη ήταν ένα πρόσωπο παθητικό, χωρίς εξέλιξη του χαρακτήρα, υποταγμένη… Αυτοκτονεί επί σκηνής για να μην υποταγεί στις ορέξεις του δόλιου χαρακτήρα Barnaba, ανάλογου με τον Scarpia της Tosca. Και εδώ συναντήθηκε η τέχνη με τη ζωή της. Κάποιοι, συνδέοντας την ηρωίδα με την Κάλλας, την κατηγορούσαν για παθητικότητα στις προδοσίες του Ωνάση. Καμία σχέση, λέει η ίδια.

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1948 εξομολογείται: «Αν δεν υπήρχε ο Σεραφίν, εγώ δεν θα είχα τραγουδήσει ποτέ. […] Κάποιοι δυστυχείς δεν κατάλαβαν τίποτα […] Λείπουν πια οι άνθρωποι ικανοί να κρίνουν».

Για τη Νόρμα, μεγάλη της επιτυχία η «Casta diva», είπε: «Η Νόρμα είναι ένα πολλαπλά παραβατικό πρόσωπο […] δεν τη ζήλεψα, δεν ταυτίστηκα μαζί της, όπως έκαναν ορισμένοι ευφάνταστοι λ.χ. για εμένα και τον Ωνάση…», αλλά ο χαρακτήρας της αρέσει γιατί: «Η Νόρμα οδηγείται σε αυτογνωσία θαυμαστή, διαθέτει σπάνιο γήινο ρεαλισμό […] με γοητεύει η τεράστια γκάμα συναισθημάτων και παθών που τη χαρακτηρίζουν και τη δοκιμάζουν».

Προς το τέλος της ζωής της θυμάται: την επιτυχία της Μήδειας στο Ντάλας και στο Opera Royal House, την κρουαζιέρα με τη θαλαμηγό Χριστίνα, τον Τσόρτσιλ, τον Αρίστο, που εξασφάλισε στη μαύρη αγορά 37 εισιτήρια για τους καλεσμένους του… Η Τίνα, μεγάλη θαυμάστρια, επέμενε πιο πολύ από τον Αρίστο στην κρουαζιέρα, «παιχνίδια της μοίρας που μας αιφνιδίασαν όλους. Πέρασαν τα χρόνια και πώς πέρασαν».

Προτίμησε να πεθάνει σαν τη Νόρμα, που έπεσε στη φωτιά επειδή «κανένα χώμα δε θα ήταν ελαφρύ να τη σκεπάσει». Θα ήθελε οι άνθρωποι να την τιμούν, να τη θυμούνται, όπως και το ότι δεν έχει πλέον «κανένα πρόβλημα με τις ψηλές νότες στους αιώνες των αιώνων».

 

Δεν είμαι η Μαρία… είμαι η Κάλλας
Η πραγματική της ζωή και οι μύθοι 100 χρόνων
Μιχάλης Δημητρίου
Εκδόσεις Bell
504 σελ.
ISBN 978-960-620-948-2
Τιμή €28,80

Ανθούλα Δανιήλ, δρ Φιλολογίας, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας, μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων

https://diastixo.gr/kritikes/meletesdokimia/21202-den-eimai-maria-eimai-kallas

https://diastixo.gr

Γκαλά όπερας «100 χρόνια Μαρία Κάλλας» του γνωστού Ελληνοκαναδού συνθέτη Παναγιώτη Καρούσου

 Γκαλά όπερας «100 χρόνια Μαρία Κάλλας»

Μαγεμένος Αυλός
Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023 / ωρα 20:00
Θα ερμηνευτούν διάσημες άριες & ντουέτα από όπερες που ερμήνευσε η Μαρία Κάλλας καθώς και Χορωδιακά αποσπάσματα από την όπερα "Ιλιάδα του Ομήρου" και το τραγούδι "Μαρία Κάλλας της καρδιάς μας” του γνωστού Ελληνοκαναδού συνθέτη Παναγιώτη Καρούσου.
Παρουσίαση Κώστας Βενετσάνος
Χορωδία «Ραψωδοί» και σολίστ του μουσικοσυνθέτη Παναγιώτη Καρούσου:
Ρέα Βουδούρη, Ειρήνη Κώνστα, Νίνα Γιατρά, Γιάννης Δάρρειος, Hlín Leifsdóttir, Φωτεινή Παπαχρήστου, Θεόδωρος Παλτόγλου, Μάντυ Πιστικού, Ναταλία Γκαβριλιάκ, Νάντια Εζζουάουι, Θοδωρής Μπυράκος. Πιάνο: Χριστιάνα Μάνου.
Συντονισμός: Ρέα Βουδούρη (σοπράνο)
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Παναγιώτης Καρούσος (μουσικοσυνθέτης)
Ο συνθέτης κλασικής μουσικής Παναγιώτης Καρούσος γνωστός μέσα από τις όπερες του (Προμηθέας Δεσμώτης, Ιλιάδα του Ομήρου, Τραχίνιες – Ολυμπιακή Φλόγα, Μέγας Αλέξανδρος). Είναι ένας μουσικοσυνθέτης αναγεννησιακού τύπου και η μουσική του έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο.

Μαρία Κάλλας, υψίφωνος
Η Μαρία Κάλλας (2 Δεκεμβρίου 1923, Νέα Υόρκη – 16 Σεπτεμβρίου 1977, Παρίσι) ήταν κορυφαία Ελληνίδα υψίφωνος του 20ού αιώνα. Η φωνητική τέχνη της και οι ιδιάζουσες υποκριτικές της ικανότητες επαινέθηκαν από πλήθος κριτικών, ενώ το οπερατικό κοινό τής χάρισε το προσωνύμιο La Divina («Η Θεϊκή»). Το εξαιρετικά εκτενές ρεπερτόριό της περιελάμβανε μελοδράματα του Βάγκνερ, έργα της κλασικής όπερα σέρια, όπερες μπελ κάντο των Ντονιτσέτι, Μπελίνι και Ροσίνι και πιο σύγχρονα οπερατικά έργα των Βέρντι και Πουτσίνι.
Το 1960 ενσάρκωσε την Νόρμα του Μπελίνι στην πρώτη παραγωγή όπερας στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, και το 1961 τη Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι.
Κατά την Ρόζα Πονσέλ, η Κάλλας ήταν μια «δραματική κολορατούρα», ήτοι μια δραματική σοπράνο με ικανότητες κολορατούρα. Η άποψη αυτή, συνάδει με τον χαρακτηρισμό soprano sfogato που χρησιμοποίησαν για την Κάλλας αρκετοί μουσικολόγοι και κριτικοί. Σύμφωνα με αυτήν την εκτίμηση, η Κάλλας προσομοίαζε στις σπουδαίες υψιφώνους του 19ου αιώνα Μαρία Μαλιμπράν και Τζουντίτα Πάστα, για τις οποίες είχαν συντεθεί πολλά από τα έργα του μπελ κάντο· όπως η Πάστα και η Μαλιμπράν, η Κάλλας ήταν αρχικά μεσόφωνος που το εύρος της επεκτάθηκε μέσω επίμονης εξάσκησης, με κόστος τη μείωση της φωνητικής της ομοιογένειας. Πράγματι, πολλοί εξ αυτών που είχαν ακούσει την Πάστα, επί παραδείγματι, σχολίασαν ότι οι πιο υψηλές της νότες έμοιαζαν να αποτελούν προϊόν εγγαστριμυθίας, παρατήρηση που αργότερα έγινε και για την Κάλλας. Επιβεβαιώνοντας αυτήν τη θεωρία, το 1968 η μονωδός ανέφερε ότι αρχικώς δεν ήταν «μια αληθινή σοπράνο» και ότι έτεινε «περισσότερο προς μεσόφωνος».

Παναγιώτης Καρούσος, μουσικοσυνθέτης
Ο Παναγιώτης Καρούσος είναι ένας πολυσχιδής μουσικοσυνθέτης Αναγεννησιακού τύπου με τη μουσική του να έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο. Πολλά ΜΜΕ έχουν αναφερθεί στο έργο του, ενώ ο ίδιος έχει βραβευτεί επανειλημμένως στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για την προσφορά του στην τέχνη. Εδώ και 20 χρόνια, ο Παναγιώτης Καρούσος έχει αδιάκοπη παρουσία στη διεθνή μουσική σκηνή ως συνθέτης και πρωτοπόρος στη σύγχρονη ελληνική μουσική δημιουργία. Έχει διακριθεί στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αργεντινή, και σε ευρωπαϊκές πόλεις, Λονδίνο, Παρίσι, Σόφια, Βερολίνο, Χάγη, με εμφανίσεις σε αίθουσες συναυλιών όπως το Lincoln Center, το Place des Arts, το Royal College of Music, η Sofia National Opera and Ballet, το Amphithéâtre Richelieu Université Paris-Sorbonne, η Basilique Notre-Dame de Montréal, Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, Εκκλησιαστήριο (Ωδείο) της Αρχαίας Μεσσήνης, στο Θέατρο Βεάκειο, στον ΟΗΕ στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στο Μανχάταν, κ.ά. Έχει δώσει εκατοντάδες συναυλίες σε διεθνή φεστιβάλ και σε μεγάλα μουσικά κέντρα, παρουσιάζοντας τις όπερες του «Προμηθέας Δεσμώτης», «Τραχίνιες – Ολυμπιακή Φλόγα», «Μέγας Αλέξανδρος», και έργα όπως η «Συμφωνία της Ελευθερίας», το «Πιάνο Κονσέρτο», η «Μοντρεαλίτικη Σουίτα», το Ορατόριο: «Το Τραγούδι των Εθνών». Το 2014 η Συμφωνική Ορχήστρα της Αθήνας ερμήνευσε την Συμφωνία Νο.4 «της Γης», ενώ έργα του έχουν παρουσιαστεί στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ.

https://www.facebook.com/events/1495888111164282

1η Γιορτή της Επιστήμης: Το νερό στη δίνη της κλιματικής κρίσης

 

#FDS2023 1η Γιορτή της Επιστήμης 2023: Το νερό στη δίνη της κλιματικής κρίσης

Το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος διοργανώνει την #1η #Γιορτή_της_Επιστήμης, ένα ετήσιο γεγονός που πραγματοποιείται από το 1991 στη Γαλλία, υπό την αιγίδα του Γαλλικού Υπουργείου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας, με σκοπό να προάγει τις επιστήμες στο ευρύ κοινό. Με αυτήν τη γιορτή, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος επιδιώκει να  ενισχύσει την ανταλλαγή γνώσεων μεταξύ ερευνητών και πολιτών, να  αναδείξει το έργο της επιστημονικής κοινότητας και να  ενθαρρύνει τους νέους να ασχοληθούν με την επιστήμη.

 06 – 16 Νοεμβρίου 2023
 Αθήνα  Θεσσαλονίκη  Πάτρα
 Είσοδος ελεύθερη
 Πληροφορίες και αναλυτικό πρόγραμμα: ifg.gr/events/1i-giorti-tis-epistimis-2023

 Η 1η Γιορτή της Επιστήμης στην Ελλάδα έχει ως κεντρικό θέμα «Το νερό στη δίνη της κλιματικής αλλαγής» και περιλαμβάνει #διαλέξεις, #εκθέσεις, #πειράματα, #προβολές, #εκπαιδευτικά εργαστήρια στην #Αθήνα, με διάφορες παράλληλες εκδηλώσεις στη #Θεσσαλονίκη και την #Πάτρα.

---[FR]---

 #FDS2023 1ère Fête de la Science 2023 : L’eau dans la tourmente climatique

L’IFG organise la #1ère édition de la #Fête_de_la_Science, événement annuel organisé depuis 1991 en France, sous l’égide du Ministère français de l’Enseignement supérieur et de la Recherche, et de l’Institut de Recherche pour le Développement, dans le but de promouvoir la science auprès du grand public. À travers cette fête, l’Institut français a pour vocation de  favoriser l’échange de connaissances entre chercheurs et citoyens, de  mettre en valeur le travail de la communauté scientifique et d’ encourager les jeunes à s’impliquer dans la science.

 06 – 16 novembre 2023
 Athènes  Thessaloniki  Patras
 Entrée libre
 Informations et programme détaillé: ifg.gr/fr/events/1ere-fete-de-la-science-2023

 Cette première édition franco-grecque – organisée autour d’un riche parcours scientifique composé de #conférences, #expositions, #activités et a#teliers éducatifs à #Athènes, se tiendra également à #Thessalonique et à #Patras – portera sur la question de l’eau dans la tourmente climatique.

Institut français de Grèce - Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος

https://www.facebook.com/events/1838827883240778