Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Θόδωρος Θεοδωρίδης: συνέντευξη στην Τίνα Πανώριου

Ισορροπιστής αεροσκαφών Θόδωρος Θεοδωρίδης Κάπα Εκδοτική


Ο Θόδωρος Θεοδωρίδης, εκτός από ένα διάστημα έξι χρόνων που βρέθηκε στην Αθήνα για σπουδές (ΑΣΟΕΕ) και εργασία, ζει και δραστηριοποιείται στην Καβάλα όπου και γεννήθηκε το 1954. Για είκοσι χρόνια εργαζόταν και στη συνέχεια διατηρούσε μεγάλο βιβλιοπωλείο-πρακτορείο τύπου στη γενέτειρά του. Είναι δημοσιογράφος (εφημερίδα Πρωινή της Καβάλας), εκδότης τοπικών εντύπων, συγγραφέας τουριστικών, αρχαιολογικών και ιστορικών οδηγών της Καβάλας, καθώς και τραγουδοποιός («Εφτά απωθημένα», ανεξάρτητη παραγωγή 2000, «Θέλω να πάρω τα βουνά», LYRA 2005).
Η πρώτη γνωριμία με τον Θόδωρο Θεοδωρίδη έγινε μέσα από τις σελίδες της νουβέλας του, με τίτλοΙσορροπιστής αεροσκαφών. Μια επιπλέον αφορμή για να τον συναντήσω στάθηκε το πρόσφατο σκηνικό ανέβασμα της απογειωτικής αυτής ιστορίας από τον Θοδωρή Γκόνη στην Αθηναΐδα, με τον ταλαντούχο Δημήτρη Πιατά στον πρωταγωνιστικό ρόλο.  
Απολαυστική η νουβέλα σας Ισορροπιστής αεροσκαφών. Πώς προέκυψε αυτή η ωραία, «τρελή» περιπέτεια του Αλέξανδρου Ελεφάντη;
«Ηθικός αυτουργός» είναι ο Θοδωρής Γκόνης, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και σκηνοθέτης της παράστασης. Όταν πίναμε μια μέρα καφέ μαζί με καλούς φίλους, του διηγήθηκα την ιστορία, του άρεσε και με προέτρεψε να τη γράψω. Ο ίδιος μάλιστα εμπνεύστηκε και τον τίτλο.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν συνέβη το περιστατικό που αφηγούμαι στην ιστορία. Απλώς ήταν ένα αστείο, μια πλάκα που μου έκανε κάποτε ένας παλιός φίλος, ότι δηλαδή σε κάποιο αεροπορικό μας ταξίδι μού ζήτησε τάχα η αεροσυνοδός να μετακινηθώ για την καλύτερη ισορροπία του αεροπλάνου, κι εγώ το αναπαρήγαγα μετά στις παρέες μου σαν να είχε πράγματι συμβεί. Έλεγα ψέματα, δηλαδή, και για λόγους αυτοσαρκασμού αλλά και σαν μια άμυνα σε όσα βιώνω ως υπέρβαρο άτομο.
Να είμαστε στρατιωτάκια, με ίδιο ύψος, ίδιο βάρος, ίδιο βηματισμό, ίδια ρούχα, ίδιες συνήθειες, κ.λπ. Αν κάποιος ξεφύγει, τότε γίνεται άμεσα αντιληπτός και η όποια διαφορετικότητά του γίνεται επίσης αντικείμενο απομόνωσης, άγριου και δηλητηριώδους σχολιασμού ή πολλές φορές και επίθεσης λεκτικής, και όχι μόνο.
Προσωπικά στοιχεία, λοιπόν, σας έδωσαν έναυσμα για να γράψετε με τρόπο τόσο απολαυστικό, σκληρό, αστείο, σπαρακτικό για τη ζωή του Αλέξανδρου Ελεφάντη…
Η ιστορία έχει πάρα πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Εγώ ο ίδιος, όπως σας είπα, ως υπέρβαρο άτομο, έχω βιώσει πολλές φορές τον ρατσισμό λόγω της «διαφορετικότητάς» μου· αλλά μετά από τόσα χρόνια έχω μάθει πια να διαχειρίζομαι αυτήν την κατάσταση με κάποια ψυχραιμία και χωρίς να με επηρεάζουν ιδιαίτερα τα όποια πικρά σχόλια και ειρωνικά βλέμματα συνοδεύουν, καμιά φορά, το πέρασμά μου.
Ο ήρωάς σας διαθέτει αυτοσαρκασμό σε μεγάλη δόση. Λυτρώνει όμως αυτός ο αυτοσαρκασμός ή απλά μαλακώνει λίγο τις πληγές;
Ξέρετε, η λύτρωση είναι μια πολύ «βαριά» λέξη. Είναι η απαλλαγή από δεινά και συμφορές. Λύτρωση μπορεί να νιώθει ένας πρόσφυγας που αναγκάζεται να ξεριζωθεί από τον τόπο του για να γλυτώσει ο ίδιος και η οικογένειά του από τον όλεθρο του πολέμου. Λύτρωση μπορεί να αισθάνεται ένα εξαρτημένο από ουσίες άτομο, όταν καταφέρνει μετά από μακροχρόνιο και επίπονο αγώνα να απεξαρτηθεί. Συνεπώς, δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ αυτή τη λέξη για την περίπτωσή μου. Είναι αλήθεια πάντως ότι ο αυτοσαρκασμός είναι συνήθως χαρακτηριστικό των υπέρβαρων ατόμων, αρκεί να μην υπάρχει υπερβολή, οπότε μετατρέπεται σε ένα στοιχείο έπαρσης και αυτοπροβολής.
Ισορροπιστής αεροσκαφών Θόδωρος Θεοδωρίδης Κάπα Εκδοτική
Ισορροπιστής αεροσκαφών
Θόδωρος Θεοδωρίδης Κάπα Εκδοτική
48 σελ. ISBN 978-618-5191-15-3
Τιμή € 8,48
Αυτός ο ιδιότυπος ρατσισμός που υφίστατο ο πρωταγωνιστής σας λόγω βάρους, δεν είναι, εν μέρει, ο ίδιος ρατσισμός που υφίστανται τόσοι και τόσοι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο λόγω της οποιασδήποτε διαφορετικότητας;
Φυσικά, διότι δυστυχώς στη ζωή μας και στην καθημερινότητά μας μάς έχουν επιβάλει νόρμες που πρέπει να ακολουθούμε και να μη ξεφεύγουμε καθόλου. Να είμαστε στρατιωτάκια, με ίδιο ύψος, ίδιο βάρος, ίδιο βηματισμό, ίδια ρούχα, ίδιες συνήθειες, κ.λπ. Αν κάποιος ξεφύγει, τότε γίνεται άμεσα αντιληπτός και η όποια διαφορετικότητά του γίνεται επίσης αντικείμενο απομόνωσης, άγριου και δηλητηριώδους σχολιασμού ή πολλές φορές και επίθεσης λεκτικής, και όχι μόνο.
Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις συμπεριφορές ανθρώπων που ζουν σε επαρχιακές πόλεις έναντι αυτών των μεγαλουπόλεων στον τομέα της αντιμετώπισης της διαφορετικότητας. Νομίζω ότι στην επαρχία, επειδή οι κοινωνίες είναι πιο μικρές και πιο κλειστές, τα πράγματα είναι αγριότερα. Στην Αθήνα ψιλοχάνεσαι μέσα στο ανώνυμο πλήθος. Ωστόσο αν με ρωτάτε προσωπικά, νιώθω πολύ καλά στην Καβάλα γιατί έχω την τύχη να περιστοιχίζομαι και να συναναστρέφομαι με εξαιρετικούς, μοναδικούς ανθρώπους. Στην οικογένειά μου, στο φιλικό και επαγγελματικό μου περιβάλλον, παντού.
«Ο Θόδωρος […] βούτηξε σε μια νεοελληνική πραγματικότητα που ανέθρεψε βουλιμικούς και επιθετικούς πολίτες στην περίοδο της απόλυτης αισιοδοξίας της για να τους παραδώσει στη συνέχεια τρομαγμένους και καταδιωκόμενους αρουραίους», γράφει ο Κοσμάς Χαρπαντίδης στο επίμετρο του βιβλίου σας. Εσείς πάλι τι νομίζετε; Αυτοί οι μεταλλαγμένοι πολίτες –ίσως κι εμείς οι ίδιοι– έχουν/ έχουμε γλιτωμό;
Η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια πιθανόν να μας γλιτώσει τελικά. Γιατί –κακά τα ψέματα– στην επίπλαστη ευμάρεια της καταναλωτικής κοινωνίας μέσα στην οποία ζούσαμε είναι αλήθεια ότι, πέραν της μακαριότητας, αποκτήσαμε και χαρακτηριστικά αγριότητας και λαιμαργίας. Τώρα, σκύψαμε το κεφάλι, τσαλακώθηκε ο εγωισμός μας, «έσπασε» ο τσαμπουκάς μας, έχουμε χαρτάκι στο σούπερ μάρκετ και βάζουμε στο καλάθι αποκλειστικά αυτά που γράφει και μάλιστα τα φθηνότερα ή τις προσφορές, αραιώσαμε τις εξόδους μας και τέλος πάντων υπάρχει μια «ειλικρινής μεταμέλεια», η οποία τελικά μπορεί και να μας σώσει. Ο Θεός είναι μεγάλος και ελεήμων…
Η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια πιθανόν να μας γλιτώσει τελικά. Γιατί –κακά τα ψέματα– στην επίπλαστη ευμάρεια της καταναλωτικής κοινωνίας μέσα στην οποία ζούσαμε είναι αλήθεια ότι, πέραν της μακαριότητας, αποκτήσαμε και χαρακτηριστικά αγριότητας και λαιμαργίας.
Βλέποντας τον Ισορροπιστή σας ανεβασμένο σε μορφή θεατρικού αναλογίου από το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας αλλά και πρόσφατα σε παράσταση στην Αθηναΐδα με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό, κατά την γνώμη μου, Δημήτρη Πιατά, ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση; Έτσι κάπως τον είχατε φανταστεί τον Αλέξανδρο Ελεφάντη;
Θα σας πω κάτι. Στο παρελθόν ασχολήθηκα επαγγελματικά με το τραγούδι ως τραγουδοποιός και χρειάστηκε πολλές φορές να τραγουδήσω τα τραγούδια μου παίζοντας την κιθάρα μου εγώ ο ίδιος μπροστά σε κοινό σε διάφορες μουσικές σκηνές ανά την Ελλάδα, αλλά και σε ανοικτούς χώρους συνεργαζόμενος συχνά με πολύ γνωστούς καλλιτέχνες. Ε, λοιπόν σας ομολογώ ότι το τόσο βαθύ και το τόσο ισχυρό αυτό συναίσθημα που ένιωσα όταν πρωτοείδα τον Ισορροπιστή αεροσκαφών να ανεβαίνει στη σκηνή δεν το είχα ξανανιώσει ποτέ στη ζωή μου. Παρόλο που δεν ήμουν πάνω στη σκηνή, όπως ήμουν στο πάλκο όταν τραγουδούσα. Παρόλο που ό,τι διαδραματιζόταν ήταν κατά κάποιο τρόπο ερήμην μου, εγώ εντούτοις ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Θα τολμούσα να πω ότι ένιωσα πραγματικά ευτυχισμένος, αν αυτό δεν μοιάζει λίγο με υπερβολή και λίγο με μπαρούφα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Όσο για το πώς είχα φανταστεί τον ήρωά μου, τον Αλέξανδρο Ελεφάντη, αρκεί να σας πω ότι από την πρώτη στιγμή που άρχισα να γράφω το κείμενο είχα στο νου μου τον Δημήτρη Πιατά. Ο Ισορροπιστής αεροσκαφών γράφτηκε γι’ αυτόν.
Τελικά το γέλιο είναι δράμα καλά και σωστά μεταφρασμένο;
Απολύτως. Αφού έχετε διαβάσει το βιβλίο ή εφόσον είδατε την παράσταση, θα το νιώσετε χωρίς αμφιβολία. Πίσω από το άφθονο –είναι αλήθεια– γέλιο υπάρχει πολύς πόνος και πολύς σπαραγμός. Υπάρχει στο βιβλίο ένα χαρακτηριστικό κομμάτι όπου ο Ελεφάντης αναγκάζεται μόνος του και χωρίς τα παραγγέλματα του πιλότου και για να εξασφαλισθεί η απόλυτη ισορροπία του αεροσκάφους, να μετακινείται ένθεν κακείθεν των καθισμάτων με μια αρμονία και μια πλαστικότητα δίκην Νουρέγιεφ στον «Καρυοθραύστη» του Τσαϊκόφσκι. Ο Γκόνης έβαλε σ’ αυτό το σημείο τον Πιατά να χορεύει κλασικό χορό με την υπόκρουση του γνωστού αποσπάσματος από το αριστούργημα του μεγάλου Ρώσου συνθέτη. Η σκηνή βγάζει φοβερό γέλιο. Σπαρταριστό. Όμως στο πρόσωπο του μεγάλου θεατρίνου Πιατά διακρίνει καθαρά κανείς το «γέλα παλιάτσο». Τον πόνο και την θλίψη που κουβαλάει στην ψυχή του αυτός ο ήρωας.
Κλείνοντας να σας ρωτήσω εάν έχετε κάτι νέο στα σκαριά μετά τον «Ισορροπιστή»;
Νέο δεν έχω. Απλώς γράφω κάτι τώρα. Έχω όμως στο συρτάρι δύο παλιότερα έργα, έτοιμα ν’ ανεβούν. Αν υπάρξει ενδιαφέρον, εδώ είμαστε. Μακάρι.
Βιβλίο & Τέχνες | diastixo.gr
Κατηγορία: ΘΕΑΤΡΟ
κείμενο: Τίνα Πανώριου

Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Jose-Luis-Peixoto


Ο  Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο [Jose Luis Peixoto] γεννήθηκε στην Πορτογαλία. Έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Γλωσσών και Σύγχρονων Λογοτεχνιών (Αγγλικά και Γερμανικά) στο Νέο Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας. Συνεργάζεται με διάφορα έντυπα στην Πορτογαλία και το εξωτερικό. Το 2001, έλαβε το μεγάλο Λογοτεχνικό Βραβείο «Ζοζέ Σαραμάγκου» για το μυθιστόρημα Nenhum Olhar (Κανένα Βλέμμα). Θεατρικά του έργα παρουσιάζονται σε διάφορες σημαντικές ευρωπαϊκές σκηνές, ενώ τα μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές χώρες: Γαλλία, Ιταλία, Βουλγαρία, Τουρκία, Φιλανδία, Ολλανδία, Ισπανία, Τσεχία, Κροατία, Λευκορωσία, Βραζιλία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ, Ουγγαρία, Ιαπωνία, Ισραήλ. Δυο μυθιστορήματά του, τοΝεκροταφείο πιάνων και το Βιβλίο, μεταφράστηκαν στα ελληνικά.
Γράφοντας μια ιστορία εγκατάλειψης ενός παιδιού πλάθετε τον κοινωνικό ιστό εκείνης της περιόδου. Αναφέρεστε στο έτος 1948. Ποιες ομοιότητες υπάρχουν με τη σημερινή περίοδο;
Αυτή η ιστορία λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό της Πορτογαλίας και κατά κάποιο τρόπο αντιπροσωπεύει την Πορτογαλία σε μια πιο παραδοσιακή κατάσταση. Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες: οι οικονομικές δυσκολίες, η ανεργία, η έλλειψη προοπτικών. Όμως, την ίδια στιγμή, υπάρχουν πολύ ισχυρές διαφορές. Το 1948 η Πορτογαλία ήταν κάτω από μια βαριά δικτατορία και πολύ απομονωμένη από τον κόσμο. Σήμερα, η Πορτογαλία δεν είναι πλέον σε αυτή την κατάσταση.
Η μητέρα του Ιλίντιο μοιάζει να είναι ξεγραμμένη από τη ζωή. Εμείς, όμως, έχουμε διαβάσει ότι εκείνη τη περίοδο υπήρχε φτώχια αλλά και αλληλεγγύη. Ποια είναι η γνώμη σας;
Όπως και εκατοντάδες χιλιάδες Πορτογάλων, η μητέρα του Ιλίντιο δεν έχει προοπτικές και η μόνη δυνατότητά της είναι να εγκαταλείψει τη χώρα, ακόμη και να αφήσει πίσω τον γιο της. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι παίρνει κάποια υποστήριξη από τον Ζοζουέ, ο οποίος κρατά τον Ιλίντιο και τον μεγαλώνει.
Από το 1960 έως το 1974, πάνω από ενάμισι εκατομμύριο του πορτογαλικού λαού πήγε στη Γαλλία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους άφησαν πίσω τους προσωπικές τραγωδίες.
Ο Ιλίντιο μεγαλώνει με δυσκολία αλλά το όνειρο και η αγάπη του για την Αντελαΐντε τού δίνει ελπίδα. Μήπως η αγάπη σε αυτό το μυθιστόρημα είναι συμβολική μιας αναζήτησης;
Ναι, πράγματι. Είναι η ζωτική δύναμη που πάντα πρέπει να κυνηγούμε. Δεν υπάρχει ποτέ πραγματικό τέλος σε αυτή την επιδίωξη, η ζωή τροφοδοτείται από αυτήν.
Η Αντελαΐντε φεύγει ως μετανάστης στη Γαλλία. Γιατί δεν παλεύει να παραμείνει στον τόπο της;
Αναγκάστηκε να φύγει κρυφά, παρά τη θέλησή της. Παρά τις ασυνήθιστες συνθήκες της αναχώρησής της, ακολουθεί ουσιαστικά τη μοίρα των πολλών που δεν μπορούσαν να βρουν έναν τρόπο να φτιάξουν μια ζωή στην Πορτογαλία στη δεκαετία του 1960. Από το 1960 έως το 1974, πάνω από ενάμισι εκατομμύριο του πορτογαλικού λαού πήγε στη Γαλλία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους άφησαν πίσω τους προσωπικές τραγωδίες.
Ο Ιλίντιο, παρόλο που η αγαπημένη του δεν τον ειδοποιεί ότι θα μεταναστεύσει, αποφασίζει να την ακολουθήσει στη Γαλλία. Μπορεί η αγάπη να σε οδηγήσει σε ανάλογες σκέψεις και ενέργειες;
Κατά κάποιο τρόπο, η αγάπη είναι συνώνυμο της επιβίωσης. Η αγάπη είναι μια από τις κινητήριες δυνάμεις της ανθρωπότητας.
Η πορεία προς την Γαλλία είναι μια περιδιάβαση σε μια άγνωστη περιπέτεια. Μπορεί σε αυτές τις συνθήκες να αναπτυχθεί το συναίσθημα της αγάπης;
Πιστεύω ότι το συναίσθημα της αγάπης είναι δύσκολο να αναπτυχθεί όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σπίτι τους και να δημιουργήσουν μια νέα ζωή σε ένα μέρος όπου δεν έχουν φίλους ή οικογένεια, όπου δεν μπορούν να καταλάβουν τη γλώσσα και πρέπει να κάνουν τη δουλειά που κανείς άλλος δεν θέλει να κάνει.
Βιβλίο Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο Μετάφραση Αθηνά Ψυλλιά Κέδρος
Βιβλίο Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο
Μετάφραση Αθηνά Ψυλλιά
Κέδρος 296 σελ.
ISBN 978-960-04-4544-2
Τιμή € 14,00
Πού έβρισκαν οι Πορτογάλοι μετανάστες την απίστευτη δύναμη επιβίωσης στη γαλλική κοινωνία;
Η μαζική μετανάστευση είναι μια πολύ σαφής εικόνα για την απίστευτη δύναμη που δείχνουν οι άνθρωποι. Ακόμα και σήμερα, σε πολλά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, το βλέπουμε καθημερινά. Οι δυσκολίες που καταγράφει το βιβλίο σχετικά με την μετανάστευση από την Πορτογαλία στη Γαλλία στη δεκαετία του 1960 είναι μια αλληγορία των δυσκολιών που έχει η μετανάστευση οποτεδήποτε και οπουδήποτε στον κόσμο.
Η Αντελαΐντε είναι πιο προσαρμοστική. Δουλεύει στη βιβλιοθήκη και ανακαλύπτει τον νέο ερωτά της. Και ο Ιλίντιο;
Είναι καθαρίστρια στη βιβλιοθήκη. Αυτή είναι μια πολύ συνηθισμένη δουλειά για γυναίκες από την Πορτογαλία στη Γαλλία εκείνη την εποχή. Από την άλλη πλευρά, ο Ιλίντιο δουλεύει στις κατασκευές· επίσης, μια πολύ συνηθισμένη δουλειά για πορτογάλο άνδρα στη Γαλλία. Πιστεύω ότι, σε αυτή την πτυχή, μοιράζονται τη μοίρα χιλιάδων πορτογάλων μεταναστών της περιόδου εκείνης.
Ο γενέθλιος τόπος, η νοσταλγία για την πατρίδα παρασέρνει τους ανθρώπους. Αυτή κατά πόσο επηρεάζει τους ήρωές σας;
Όπως και πολλοί άλλοι, ο Ιλίντιο πάντα σχεδιάζει να επιστρέψει στην Πορτογαλία. Χτίζει ένα σπίτι σκεφτόμενος αυτό το μέλλον. Η νουβέλα φτάνει στην κατάληξή της μετά την επιστροφή τους.
Η μετανάστευση των Πορτογάλων στη Γαλλία ήταν εκτεταμένη τις περασμένες δεκαετίες. Τι έχει μείνει στη μνήμη από εκείνη την εποχή;
Η πορτογαλική μετανάστευση στη Γαλλία είναι μεταξύ των μεγαλύτερων στην Ευρώπη κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Σχεδόν το 15% του συνόλου του πληθυσμού πήγε στη Γαλλία σε περίπου δέκα χρόνια. Αυτή η μαζική μετανάστευση έχει αφήσει πολλές τραυματικές ουλές. Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν περιοχές της χώρας οι οποίες διπλασιάζουν τον πληθυσμό τους κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών, όταν επιστρέφουν οι μετανάστες. Επιπλέον η Γαλλία εξακολουθεί να είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη κοινότητα Πορτογάλων στο εξωτερικό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι πολύ προστατευτικοί των ιστοριών τους.
Κατά κάποιο τρόπο, η αγάπη είναι συνώνυμο της επιβίωσης. Η αγάπη είναι μια από τις κινητήριες δυνάμεις της ανθρωπότητας.
Πορτογάλοι, Έλληνες μετανάστες στις χώρες της Ευρώπης. Ομοιότητες δυο λαών που γνωρίζουν καλά τι σημαίνει μετανάστευση. Έχουμε και άλλες ομοιότητες μεταξύ μας;
Ακόμα κι αν υπάρχει μεγάλη απόσταση, πιστεύω ότι η Πορτογαλία και η Ελλάδα μοιράζονται πολλά χαρακτηριστικά. Είμαστε και οι δύο χώρες με πολύ σημαντική ιστορία που άλλαξε τον τρόπο που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Επίσης, είμαστε από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, στα σύνορα της Γηραιάς Ηπείρου, με συνδέσεις προς άλλους πολιτισμούς.
Ο  γραπτός λόγος στο βιβλίο είναι ανθρώπινος και ποιητικός. Μήπως αυτός είναι και ο λόγος που το μυθιστόρημα βρήκε μεγάλη απήχηση από τους αναγνώστες;
Είναι δύσκολο να απαντήσω. Αυτή ήταν μία από τις κύριες προθέσεις όσον αφορά το ύφος. Είμαι πολύ χαρούμενος που πέρασε από τα πορτογαλικά στα ελληνικά. Γι’ αυτό το καταπληκτικό έργο πρέπει να ευχαριστήσουμε την Αθηνά Ψυλλιά. Ακόμα κι αν δεν μπορώ να καταλάβω ελληνικά, εμπιστεύομαι την καταπληκτική δουλειά της και νιώθω μια πολύ ιδιαίτερη λογοτεχνική σχέση μαζί της.
Φερνάντο Πεσσόα , Ζοζέ Σαραμάγκου. Τα πιο γνωστά ονόματα των γραμμάτων της χώρας σας. Υπάρχουν όμως και άλλοι Πορτογάλοι συγγραφείς που θα μπορούσαν να γίνουν γνωστοί στην Ελλάδα στο μέλλον;
Πολλά ενδιαφέροντα ονόματα έχουν βρει μια θέση στη σύγχρονη πορτογαλική λογοτεχνία. Πιστεύω ότι, σύντομα, αυτά τα ονόματα θα είναι επίσης γνωστά στην Ελλάδα. Αισθάνομαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον της πορτογαλικής λογοτεχνίας.
Στην Ελλάδα είσαστε γνωστός με ένα μυθιστόρημα που έχει εκδοθεί παλαιότερα, αλλά και με ένα βιβλίο σας με ποιήματα. Ανάμεσα στο μυθιστόρημα και την ποίηση υπάρχουν κοινά σημεία που βοηθούν τον συγγραφέα να γράφει με επιτυχία και τα δυο είδη;
Η Πορτογαλία έχει μια πολύ σημαντική παράδοση όσον αφορά την ποίηση. Οι περισσότεροι συγγραφείς λογοτεχνίας έχουν επίσης δημοσιεύσει ποίηση κάποια στιγμή. Δημοσιεύω μυθιστορήματα πιο τακτικά, αλλά ποτέ δεν έχω εγκαταλείψει τη ποίηση. Είναι μια πολύ σημαντική πτυχή της γραφής μου.
Έχετε επισκεφτεί την Ελλάδα; Ποια είναι η γνώμη σας για τους Έλληνες;
Έχω πάει δύο φορές στην Αθήνα. Έχω συμμετάσχει στο Φεστιβάλ ΛΕΑ (Λογοτεχνία Εν Αθήναις). Οι εντυπώσεις μου από την Ελλάδα είναι οι καλύτερες. Σε αυτά τα τελευταία χρόνια, Πορτογάλοι και Έλληνες έχουν μοιραστεί ένα κοινό πεπρωμένο και είναι εύκολο να σχετίζονται. Ελπίζω ότι θα έχω περισσότερες ευκαιρίες να επισκεφτώ την Ελλάδα.
[Ευχαριστίες για τη μετάφραση στον κ. Χρήστο Γεωργιάδη, καθηγητή Αγγλικής Φιλολογίας.]
Βιβλίο & Τέχνες | diastixo.gr
Κατηγορία: ΞΕΝΟΙ
κείμενο: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Εγκύκλιος 25ης Μαρτίου 1821 Μητροπολίτη Σωτηρίου

 Ευλαβεστάτους Ιερατικώς Προϊσταμένους,
Εντιμοτάτους Προέδρους και Αξιότιμα Μέλη των Δ.Σ.,
Φιλοπτώχους Αδελφότητες,
Διδασκάλους, Διδασκάλισσε­­­ς, Μαθητές και Μαθήτριες,
Νεολαία των Κοινοτήτων και άπαν το ευλαβές πλήρωμα
της Ελληνικής Ορθοδόξου Μητροπόλεως Τορόντο (Καναδά)

Χλιδή-Σκλαβιά-Επανάσταση-Ελευθερία
Πως βιώνεται η ελευθερία


Μεσουράνησε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Στην Αγιά Σοφιά οι Σλάβοι έζησαν το μεγαλείο της και απεφάσισαν και έγιναν χριστιανοί. Ζώντας στην δόξα και στην χλιδή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας οι άνθρωποι έγιναν μαλθακοί. Στο τέλος, αντί να επιστρέψουν στην εργασία και την πρόοδο, τα έριξαν όλα στο Θεό. Στην Κωνσταντινούπολη πριν την άλωσή της, γινότανε τριακόσιες λιτανείες τον χρόνο. Οι μαλθακοί πλέον άνθρωποι τα περίμεναν όλα από τον Θεό. Στο μαλθακό κρεβάτι της χλιδής, εξέπνευσε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Το μαύρο πέπλο της σκλαβιάς εκάλυψε τα πάντα.

Τετρακόσια χρόνια στην σκλαβιά, το αρχοντόπαιδο του κόσμου, ο Ελληνας, σαν άλλος άσωτος υιός ήλθε εις εαυτόν. Επήρε την απόφασή του. Ξεκίνησε την επανάσταση. Νίκησε. Ελευθερώθηκε. Πολλές οι δυσκολίες, αλλά η ελευθερία πια γεμίζει την καρδιά του.

Ο Ελληνισμός βλέπει ξανά Θεού πρόσωπο. Ζει την ελευθερία του. Εργαζεται και προοδεύει. Περνά μεγάλες δυσκολίες. Κυβερνιέται όμως από τα ιδανικά του. Πολέμησε και εργάζεται για του Χριστού την πίστη την αγία. Για της πατρίδας την ελευθερία. Για την οικογένεια. Αναπνέει το οξυγόνο της ελευθερίας και γιγαντώνεται.

Εμείς ζούμε στον Καναδά, τον επίγειο αυτό παράδεισο και θα γιορτάσουμε πάλι εφέτος την 25η Μαρτίου 1821. Την γιορτή της επανάστασης. Την γιορτή της νίκης. Την γιορτή της ελευθερίας.

Θα την γιορτάσουμε με δοξολογίες. Με παρελάσεις. Με σχολικές γιορτές. Με εορταστικά δείπνα και χορούς. Θαυμάσια όλα αυτά, αλλά βασικότερο είναι το πώς βιώνουμε, ζούμε την ελευθερία μας.

Ο ελεύθερος έχει δικαίωμα εκλογής. Εκλέγει όμως να γίνει κύριος του εαυτού του ή νεροκουβαλητής των καταστάσεων;

Εάν δεν εκλέξει να γίνει κύριος του εαυτού του, τότε χάνει την ελευθερία του. Ο κύριος του εαυτού του ζει προσηλωμένος στα ιδανικά του. Αναγνωρίζει και σέβεται τις πραγματικές αξίες. Πιστεύει στον Θεό. Αναγνωρίζει και τιμά τον Δημιουργό του. Βιώνει την πίστη του τίμια και ειλικρινά. Σέβεται τον ηθικό νόμο. Κάνει παντού και πάντοτε το θέλημα του Αληθινού Θεού. Ζητεί την βοήθεια και τον φωτισμό του Θεού, αλλά δεν τα περιμένει όλα από τον Θεό. Γνωρίζει πως δεν είναι φτιαγμένος για τις απολαύσεις, αλλά για τον ηρωισμό. Αναγνωρίζει ότι οι απολαύσεις θα τον ρίξουν στη χλιδή. Στη μαλθακότητα. Στην σκλαβιά.

Ζει την ελευθερία του, σεβόμενος τον νόμο. Γίνεται άριστος πολίτης. Χρήσιμος στην κοινωνία. Το σπίτι του είναι πραγματική φωλιά της οικογένειας. Πύργος ακατάλυτος. Μορφώνει τα παιδιά του με πραγματική μόρφωση, όχι μόνο με γνώσεις. Φροντίζει όχι μόνο για την καλή τους κατοικία. Την καλή διατροφή. Τις σπουδές στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Φροντίζει όλα αυτά και είναι αλήθεια ότι ο Έλληνας του Καναδά τα κάνει. Βιώνει όμως την ελευθερία του, όταν φροντίζει και για τον χαρακτήρα των παιδιών του. Για την εμφύτευση μέσα τους των ελληνοχρηστιανικών ιδεωδών της ορθόδοξης πίστης. Εκκλησιάζεται μαζί τους κάθε Κυριακή οικογενειακά. Βεβαιώνεται ότι στα ελληνορθόδοξα σχολεία και στα κατηχητικά, όχι μόνο διδάσκονται, αλλά και ζουν τα ελληνοχριστιανικά ιδανικά. Κοντολογίς, δίνει στην κοινωνία ανθρώπους με χαρακτήρα.

«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» και ο πραγματικά ελεύθερος Έλληνας, όπου γης, δεν πεθαίνει.

Αγαπημένοι μου χριστιανοί, καλώ όλους σας να γιορτάσομε την επέτειο της 25ης Μαρτίου με γιορτές, με πανηγύρια, με δοξολογίες, με παρελάσεις αλλά και βιώνοντας σε καθημερινή βάση την ελευθερία μας. Ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία μας. Για να την έχομε πάντα, πρέπει να την βιώνομε καθημερινά. Ουσιασικά. Τίμια. Ειλικρινά. Κανείς να μη γίνει ρίψασπις.

Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΤΟΡΟΝΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

Luxury-Slavery-Revolution-Liberty: How Freedom is Lived


Greek Orthodox Metropolis of Toronto (Canada)
Under the Jurisdiction of the Ecumenical Patriarchate

The Annunciation of the Theotokos (Εὐαγγελισμός)
Apolytikion: Today marks the crowning of our salvation and the revelation of the mystery before all ages. For the Son of God becomes the son of the Virgin, and Gabriel proclaims the grace. Wherefore, we also cry out with him, "Hail, O full of grace, the Lord is with you."



Reverend Fathers, Honourable Presidents,
Esteemed Members of the Community Councils,
Philoptochos Societies, Teachers, Students and Youth,
And to the Entire Plenitude of our Greek Orthodox Metropolis of Toronto (Canada)

Luxury-Slavery-Revolution-Liberty
How Freedom is Lived


The Byzantine Empire had reached its highest point of glory. In the grand Cathedral of Hagia Sophia, the Slavs experienced its glory and heavenly worship. From this experience, they at once decided to embrace Orthodox Christianity. Living in the glory and opulence of the Byzantine Empire, its citizens became rather delicate and indolent. In the end, instead of returning to hard work and progress, they cast all their hope in God. In Constantinople before the conquest in 1453, over three hundred religious processions took place each year. The citizens expected everything to be given to them by God, and refused to exert themselves. The Byzantine Empire expired on the indolent bed of opulence. The black veil of slavery now covered all the people and the once glorious Empire.

After four hundred years in slavery, the Greeks, who resembled the prodigal son of Scripture, finally came to themselves. They took their brave decision. They began their revolt against tyranny and oppression. They were victorious. They gained their freedom. They encountered many challenges and difficulties, but they gained their much sought after freedom which filled their hearts with the joy of liberty.

Hellenism is again able to bask in the radiance of God’s Light. It lives and breathes freedom. It works hard and begins to see progress. It passing through great difficulties, but always is ruled by its ideals. The Greeks fought and laboured in order to practice freely their holy faith in Christ; for the freedom of the Motherland; and for their families. They could now breathe openly the oxygen of freedom, and this allowed them to surpass themselves and express their inner strengths.

We live here in Canada, in this paradise on earth, and we will celebrate again this year the anniversary of March 25th 1821. It is the celebration of the Greek revolt against the Ottoman Empire. The celebration of victory. The celebration of freedom.

We will celebrate with Doxology services of thanksgiving. With parades. With Greek School celebrations and performances. With Gala Dinners and panegyric speeches. All these are wonderful ways to celebrate this great National Holiday, but most important is how we live and experience this God-given freedom that is our inheritance from this celebration.

A free person has the right to choose how to live. Does he choose to be the master of his own destiny, or the proverbial water carrier in service to others and being dictated by circumstance?

If you do not elect to become your own master, then you lose your freedom. The master of himself and his own destiny is committed to his ideals. He recognizes and respects the true values in life. He believes in God. He recognizes and honours His Creator. He lives by the teachings and experiences his faith honestly and sincerely. He respects moral and ethical laws. He strives at all times and always to do the will of the True God. He calls upon the help, the wisdom and the illumination of God, but does not expect everything from Him. He knows that he has not been created for a life of luxury, pleasure and opulence, but for a life of heroism and brave decisions. He recognizes that the pleasures of life will make him a slave of opulence and greed.

He lives and enjoys his freedom, respecting the law. He becomes an exemplary citizen. Useful in society. His house is a real nest of safety and protection for his family. An indestructible tower. He educates his children with true formation of character, and not only with factual knowledge. He cares not only for creating a good and comfortable home, with proper nutrition, and educating his children in the best schools and universities. He takes care of all this and it is true that the Greeks in Canada have done a wonderful job in attaining this for their families. However, the Greek lives out his legacy of freedom when he also strives to cultivate proper character in his children. This is done by implanting in them the Hellenic-Christian ideals of the Orthodox Christian faith. He lives this out by going to Church with his children and worshipping as a family every Sunday. It is confirmed that within the Greek Orthodox schools and Religious Education programs in our Communities, not only are the Hellenic-Christian ideals and values taught, but they are also lived and experienced as one true family. In short, they are giving society young people imbued with a proper cultivated character.

“Greece never dies” and the Greek who is truly free, where ever he lives around the world, does not die.

My beloved Christians: I invite you all to celebrate the anniversary of March 25th and Greek Independence Day with celebrations, festivals, Doxologies and parades – living out and experiencing this gift of freedom on a daily basis. God signed into existence our freedom. In order for us to always enjoy it, we must always live it out daily; essentially; honourably; and with sincerity of purpose. Let us not risk losing this God-given gift!

With fatherly love and fervent prayers,

Metropolitan Archbishop Sotirios of Toronto (Canada)

Athens Science Festival: Εξελισσόμαστε με την επιστήμη

Athens Science Festival: Εξελισσόμαστε με την επιστήμη
«Η επιστήμη ερμηνεύει τη δυναμική σχέση του ανθρώπου με την πραγματικότητα που τον περιβάλλει.» (Τζορτζ Σανταγιάνα)
Και αυτή τη δυναμική σχέση θα μπορέσουμε να ξαναβιώσουμε στο Φεστιβάλ Επιστήμης και Καινοτομίας, Athens Science Festival, που επιστρέφει -για τρίτη χρονιά- στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων από τις 5 έως τις 10 Απριλίου, με θέμα: «Εξελισσόμαστε με την επιστήμη».
Από την κατανόηση της ζωής και της ύλης, μέχρι τη δημιουργία ευφυών μηχανών, την ψηφιακή επικοινωνία και την εφεύρεση υλικών με ιδιότητες που πριν από κάποιες δεκαετίες θα φάνταζαν μαγικές, τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα αλλάζουν τη ζωή μας σε κάτι διαφορετικό από εκείνο που γνώρισαν οι πρόγονοί μας. Ωστόσο, το ποιος εξελίσσει ποιον γίνεται όλο και πιο ασαφές. Οι εξελίξεις προσαρμόζονται στις ανάγκες μας ή μήπως μας υπαγορεύουν καινούργιες;
Σε αυτά και άλλα ερωτήματα θα επιχειρήσουν να απαντήσουν ακαδημαϊκοί, ερευνητικοί φορείς και εκπαιδευτικοί οργανισμοί, στη διάρκεια του Athens Science Festival. Το κοινό, λοιπόν, θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει συναρπαστικές συζητήσεις και ομιλίες από καταξιωμένους Έλληνες και ξένους επιστήμονες, εκθέσεις, παρουσιάσεις και προβολές, καθώς και να συμμετάσχουν σε εργαστήρια, εκπαιδευτικά δρώμενα και επιμορφωτικά παιχνίδια. Μια εμπειρία σύγχρονη και μοναδική.
Για περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα δείτεεδώ.

Εύη Μπανταβάνου        www.debop.gr

Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Πειραιώς 100, Γκάζι
05.04.2016 - 10.04.2016
Τρ - Κυ: 9.00-22.00
ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ

Τακίμ

Τακίμ
Όπως άλλοτε στο Θησείο, οπού ο θρυλικός Κώστας Ρούκουνας τραγουδούσε στου «Πίκινου την μπίρα», έτσι και τώρα οι Τακίμ θα μας χαρίζουν μουσικές βραδιές παράδοσης, με τραγούδια και σκοπούς απο τη Μικρασία και την Κωνσταντινούπολη μέχρι τα Γιάννενα και την Πρέβεζα, τη Μακεδονία και τη Θράκη.
Ταξίμια, αμανέδες, καρσιλαμάδες, τσάμικα, λόνγκες, ζαγορίσια χαβάδια, πωγωνίσια μοιρολόγια, ικαριώτικα και μπάλοι, με το κλαρίνο του Αλέξανδρου Αρκαδόπουλου, 
το βιολί του Γιώργου Μαρινάκη, το κανονάκι του Πάνου Δημητρακόπουλου, το ούτι του Θωμά Κωνσταντίνου, το κοντραμπάσο του Γιάννη Πλαγιαννάκου, τα κρουστά του Κώστα Μερετάκη 
και την μοναδική φωνή του Μάνου Κουτσαγγελίδη!

Σταυρούλα Πανοπούλου        www.debop.gr

Μία μουσική παράσταση με τραγούδια και σκοπούς απο τη Μικρασία και την Κωνσταντινούπολη μέχρι τα Γιάννινα και την Πρέβεζα , τη Μακεδονία και τη Θράκη.

Στο Κελάρι , ένα ζεστό και φιλόξενο χώρο , με ποτό και φαγητό , δυό βήματα από το σταθμό του Θησείου και το Μοναστηράκι , στο υπέροχο κτίριο του ωδείου "Athenaeum".

Ήχος : Βασίλης Γιαννόπουλος
Φωτισμοί : Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Κάθε Τετάρτη στο Κελάρι Athenaeum.
Ανδριανού 3 , Θησείο , (σταθμός ΗΣΑΠ "Θησείο") 
Ώρα έναρξης : 22:30
Είσοδος 5 €
Κρατήσεις : 210 3210239 & 6945160385
Κελάρι, Ανδριανού 3, Θησείο
30.03.2016 - 06.04.2016
Τε: 22:00
€5

Οι νέοι δημιουργοί στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού θεάτρου

Οι νέοι δημιουργοί στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού θεάτρου
Με θεματική ενότητα τον Εμφύλιο πόλεμο, νέοι δημιουργοί καταλαμβάνουν την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού θεάτρου και παρουσιάζουν τα έργα τους. Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα και κρατήστε έγκαιρα τις θέσεις σας:
Τετάρτη 30 Μαρτίου 
Ο κήπος με τα κυπαρίσσια Ώρα έναρξης: 18:00 
του Δημήτρη Θρασυβούλου
(Πρώτη παρουσίαση του έργου σε μορφή αναλογίου)


Σκηνοθεσία : Theodore Frantz
Μουσική : Άννα - Μαρία Μπιλίδα 

Ερμηνεύουν: Νεκταρία Γιαννουδάκη, Έρση Μαλικένζου, Γιάννης Στόλλας,Spiros Tsekouras, Θοδωρής Φραντζέσκος.
Μουσικοί: βιολί: Αριέτα Σαϊτά, κρουστά - ούτι: Χρυσάνθη Τζοβάνη, πιάνο, κρουστά, φωνητικά: Άννα-Μαρία Μπιλίδα
Ηχογραφημένη φωνή: Σταύρος Μερμήγκης
Φωτογραφίες: Γεράσιμος Φρόνιμος

Μια μάνα, 3 παιδιά κι ένας νεκρός. Πέντε μονόλογοι για το ίδιο θέμα βασισμένοι σε πραγματικά γεγονότα από τον εμφύλιο στη Σάμο.

Εξ απαλών ονύχων Ώρα έναρξης: 21:30
Ομάδα Opposite 


Σύλληψη- δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία: Ομάδα Opposite
Σκηνικά : Αλέκος Μπουρέλια
Κοστούμια: Κέβη Κουλούρη

Ερμηνεύουν: Έλενα Ζούμπου, Μάγια Παπακώστα, Δημήτρης Τσεσμελής,Ilektra Fragiadaki.

Γιούπι για για γιούπι γιούπι για
αεροπλάνα, τρένα, βομβαρδιστικά 
τί ωραία, τί καλά θα περάσουμε παιδιά
το παιχνίδι του πολέμου ξεκινά.

Αναπαράσταση Ώρα έναρξης: 18:00
Ομάδα Geopoetics 


Έρευνα-Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Anna Tzakou
Παίζουν:Μαρία-Όλγα Αθηναίου, Δημήτρης Αποστολόπουλος, Ilias Vogiatzidakis, Δήμητρα Λούπη, Dimitra Mitropoulou
Βοηθός σκηνοθεσίας/ δραματουργίας: Δήμητρα Μητροπούλου
Δραματουργική Επιμέλεια: Μάριος Χατζηπροκοπίου
Αφίσα: Μαριάννα Μπακούλα

Η περφόρμανς «Αναπαράσταση» αποτελεί μια συλλογική περιπατητική εμπειρία στο κέντρο της πόλης εκτελώντας μια γεωγραφική χαρτογράφηση των γεγονότων της 3ης Δεκεμβρίου του 1944. 

Η "Αναπαράσταση" θα ξεκινάει καθημερινά στις 18:00 έξω από το θέατρο Ρεξ.
Το Σάββατο 2 και την Κυριακή 3 Απριλίου, θα παρουσιαστεί δύο φορές:
στις 16:00 και στις 18:00.
Μέγιστος αριθμός θεατών: 15

Πέμπτη 31 Μαρτίου 

Η Πανούκλα Ώρα έναρξης: 18:00
του Γρηγόρη Λιακόπουλου


Δραματουργία : Katerina Giannopoulou, Γρηγόρης Λιακόπουλος
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Γιαννοπούλου
Σκηνικά-κοστούμια : Νίκη Ψυχογιού
Βοηθός σκηνοθέτη : Χριστίνα Μερτζανίδου

Ερμηνεύουν: Christina-Kallirroi Garbi, Chara-Mata Giannatou, Efthimis Theou, Giorgos Kissandrakis, Elena Mengreli, Argyris Xafis, Marios Panagiotou, Vasilis Safos, Μαρία Σκουλά

Τα Δεκεμβριανά και η Συμφωνία της Βάρκιζας συνομιλούν με το πολιορκημένο από Σοβιετικούς Βερολίνο, με την Αθήνα της κρίσης του 2015, την Αθήνα της εξέγερσης του 2008 και με τους πρόσφυγες στη Μεσόγειο.

A Ώρα έναρξης: 21:30
Βασισμένο στην Αντιγόνη του Ηλία Βενέζη και στην Αντιγόνη του Σοφοκλή


Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία : Stathis Athanasiou
Σκηνικά - Κοστούμια: Ερμίνα Αποστολάκη
Μουσική: Stavros Gasparatos
Φωτισμοί: Sakis Birbilis

Ερμηνεύουν: Γιάννης Βογιατζής, Serafita Grigoriadou

Μια γυναίκα εξαναγκάζεται να μείνει κάτω από το κρεμασμένο πτώμα του αδελφού της στη μέση ενός καμένου δάσους, μέχρι οι αρχές αποφασίσουν ότι τιμωρήθηκε αρκετά. 

Αναπαράσταση Ώρα έναρξης: 18:00

Παρασκευή 1 Απριλίου 

Κατεβαίνει ο Καμουζάς στους Φούρνους Ώρα έναρξης: 18:00
της Μαριλένας Παπαϊωάννου


Δραματουργική προσαρμογή: Maria Aiginitou, Maria Chatziemmanouil 
Σκηνοθεσία: Μαρία Αιγινίτου 
Επιμέλεια σκηνικού χώρου - κοστουμιών: Ράνια Μπέλλου
Σύμβουλος φωτισμών: Ηλέκτρα Περσελή 
Επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Σούτου 
Μουσική: Σωτήρης Καστάνης 
Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Χρονοπούλου 

Ερμηνεύουν: Τάσος Αντωνίου, Γεωργιος Δαμπασης, Dimitris Drossos, Χρήστος Καπενής, Kleopatra Markou

«Ποιος έδινε δεκάρα για λογοτεχνία και ποίηση , όταν ο θάνατος κρεμόταν μαύρος πάνω απ’ τα κεφάλια τους; Κι όμως, θα ’θελε τόσο πολύ να τους πει πως καλά είναι τα Στεν, αλλά τα βιβλία ακόμη καλύτερα, μα δεν τα κατάφερε.» 

Για την Ελένη Ώρα έναρξης: 21:30
Βασισμένο στο βιβλίο του Μάνου Ελευθερίου "Η γυναίκα που πέθανε δυο φορές". (εκδ. Μεταίχμιο)


Κείμενο - σκηνοθεσία: Manos Karatzogiannis.
Σκηνικό: Γιάννης Αρβανίτης
Κουστούμια: Βασιλική Σύρμα 
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Πούλιος

Ερμηνεύουν: Maria Kitsou, Σπύρος Κυριαζόπουλος

Η Ηθοποιός επιστρέφει στο χώρο της. Αφηγείται το εμφύλιο κύτταρο του Θεάτρου, του τόπου της, του καιρού της. 

Αναπαράσταση Ώρα έναρξης: 18:00

Σάββατο 2 Απριλίου 

Τόποι Μνήμης – Ανοιχτή πρόβα Ώρα έναρξης: 17:30
Εταιρεία Θεάτρου Παίκτες


Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Maria Savva
Επιμέλεια Χώρου και Κοστουμιών: Άση Δημητρολοπούλου
Φωτισμοί: Alekos Anastasiou
Βοηθοί σκηνοθέτη: Δάφνη Χατήρα, Νόρα Τολίδου, Λουίζα Μιχαλακοπούλου

Ερμηνεύουν: Κωσταντίνος Ελματζιόγλου, Βίκυ Καμπούρη, Kostas Xikominos, Μαρία Σάββα, Έβρη Σωφρονιάδου, Άννα Χανιώτη, Γιώργος Ψυχογιός.

Στην παράσταση συμμετέχει επίσης η κοινωνική ανθρωπολόγος Ρίκι Βαν Μπούσχοτεν.
Τα παιδιά-πρόσφυγες του Ελληνικού Εμφυλίου-προσωπικές αφηγήσεις –μαρτυρίες αποχωρισμού, εξορίας, οικογενειακής επανασύνδεσης. Βασισμένο σε προσωπικές μαρτυρίες και ιστορικά ντοκουμέντα από το βιβλίο « Παιδιά του Ελληνικού Εμφυλίου-Πρόσφυγες και Πολιτική της Μνήμης της Riki Van Boeschoten και Loring M.Danforth.(εκδ. Αλεξάνδρεια)

CIVIL2 Ώρα έναρξης: 21:30

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Stella Christodoulopoulou
Έρευνα - Δραματουργική επεξεργασία: Στέλλα Χριστοδουλοπούλου, Μαριάνθη Γραμματικού 
Σκηνογραφία: Αλέγια Παπαγεωργίου, Cecilia Tselepidi 
Κοστούμια - Φωτισμοί: Σεσίλια Τσελεπίδη
Μουσική επιμέλεια: Dimitris N. Maniatis, Φώτης Σιώτας
Σύμβουλος ιστορικών θεμάτων: Δημήτρης Μανιάτης 
Φωτογραφίες: Αθηνά Λιάσκου
Γραφιστικά: Γιάννης Στύλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού
Ερμηνεύουν: Fidel Talampoukas, Vassiliki Troufakou
Συμμετέχουν σε βίντεο: Τρύφωνας Καρατζάς, Ξανθούλα Φράγκου
Χρησιμοποιούνται μαρτυρίες και φωτογραφίες από το βιβλίο της Johanna Weber και κείμενα από το Αγρίμι του Ν.Βρεττάκου.

Το CIVIL2 αποτελεί την δεύτερη εκδοχή μιας work in progress παράστασης που εξετάζει την Νεότερη Ελληνική Ιστορία και ειδικότερα την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου 1946-49. 

Αναπαράσταση Ώρες έναρξης: 16:00, 18:00

Κυριακή 3 Απριλίου 

Ιστορίες Εμφυλίου Αγάπης Ώρα έναρξης: 18:00

Κείμενο-Έρευνα-Σκηνοθεσία: Natasha Dailian
Δραματουργική επεξεργασία: Νατάσα Νταϊλιάνη, Βάσια Παρασκευοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βάσια Παρασκευοπούλου
Πρωτότυπη Μουσική: Πλάτωνας Τσαμαδός
Φωτισμοί: Zaphiris Epaminondas
Κοστούμια: Μάριος Ράμμος
Εικαστική εγκατάσταση: Γιώργος Μαραζιώτης
Ερμηνεύουν : Νατάσα Νταϊλιάνη, Ντέπυ Πάγκα, Βάσια Παρασκευοπούλου, Τάσος Ράπτης
Στο ηχητικό ντοκουμέντο ακούγονται οι Φώτιος και Παναγιώτα Βαβίτσα

Ευχαριστούμε την Ντίνα Σταματοπούλου για τη ματιά της. Επίσης τους Φίλιππο Βασιλείου, Μαρία Λιβανού, Μαρία Νταϊλιάνη, Αγγελική Φωτοπούλου και Θοδωρή Χίου

Εμφύλιος - μια ξένη χώρα Ώρα έναρξης: 22:00

Σύλληψη, έρευνα, δραματουργία, σκηνοθεσία: Aris Laskos, Kitty Paitazoglou, Eleana Stravodimou
Σκηνικά – κοστούμια: Tina Tzoka
Επιμέλεια κίνησης: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Σεσιλια Τσελεπίδη 
Ηχητικός σχεδιασμός: Panagiotis Manouilidis
Βίντεο: Δημήτρης Αμπατζής, Μπάμπης Παπαδάκης, Κωνσταντίνος Καραμαγκιώλης

Ερμηνεύουν: Άρης Λάσκος, Κίτυ Παϊταζόγλου, Ελεάνα Στραβοδήμου. 

Συμμετέχουν: Βασιλική Σακκά, Ζωή Σιλλάτ, Δημήτρης Πλουμπίδης, Κωνσταντίνα Χρονοπούλου, Παύλος Κλαυδιανός, Γιώργος Κόκκινος, Νώντας και Αντώνης Μανδήλας, Παναγιώτης Ξεροβάσιλας, Μιχαέλα Σωτηριάδου και μαθητές της Α' και Β' Λυκείου.

Μια μαρτυρία μιας Φανταστικής Επετείου του Εμφυλίου πολέμου.

Αναπαράσταση Ώρες έναρξης: 16:00, 18:00

Η είσοδος για όλες τις παραστάσεις θα είναι ελεύθερη για το κοινό. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Έφη Χρυσού           www.debop.gr

Πειραματική Σκηνή -1 Εθνικού Θεάτρου, Πανεπιστημίου 48, Αθήνα
30.03.2016 - 03.04.2016
δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΘΑ ΤΗΡΗΘΕΙ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ