Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Message from Thomas S. Saras President and CEO - The National Ethnic Press and Media Council of Canada

NATIONAL ETHNIC PRESS AND MEDIA COUNCIL OF CANADA
Conseil national de la presse et des medias ethniques du Canada.
                                                                                 “Canada’s Other Voices”
Office of the President
December 31, 2013
   HAPPY AND PROSPEROUS NEW YEAR 2014 TO ALL OF YOU
Dear friends and colleagues, Brothers and Sisters in the ethnic Press and Media of Canada.
As tonight we are welcoming the New Year 2014, on behalf of the members of the Board of the organization, I want to express best wishes to all of you and to your loved ones for good health, happiness and prosperous New Year.
Over the last decades, working together, we managed to bring changes to our society and also we succeeded to get the attention of all levels of our government and therefore get the benefits of their inclusive policies. At the beginning of this month we had our second professional Educational Seminar and Conference at Seneca College, here in Toronto, well attended by almost more than 300 members from every province of the Dominion of Canada. Taking this opportunity I want to thank you all for taking time to come to Toronto in order to participate in this very important event for your professional development. At the same time I want to express our thanks to Seneca College, the President Mr. David Agnew, and his staff, especially to Chris Dudley Chair of the school of business and Professor Dr. Gabriel Huston, for their hard work in order to have such a successful seminar and conference. Thanks are going also to all professor participated in our seminar and the ones who travel from the USA to be with us. I want also to thank Dr. George Gekas from Ryerson University, for accepting to participate in our venue. At the same time our thanks are going to the R. Hon. Steven Harper, Prime Minister of Canada and to Hon. Shelly Glover, Minister of the Canadian Heritage and the staff of her department for their understanding and help provided to our sector and the inclusive policy they exercised.
Please accept our best wishes for the season,
In solidarity and brotherhood,
Thomas S. Saras
President and CEO

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

O Παντελής Θαλασσινός στο Ρυθμό Stage

O Παντελής Θαλασσινός συνεχίζει στο Ρυθμό Stage και τον Ιανουάριο

Παρασκευή 3, 10 και 17 Ιανουαρίου
Τετάρτη 1 Ιανουαρίου (ανήμερα Πρωτοχρονιάς)
Κόντρα σε μια εποχή, που θέλει οι χώροι να μεγαλώνουν  και οι παρέες να μικραίνουν, τα συστήματα Μουσική-Τέχνες-Πολιτισμός να έχουν γίνει επικίνδυνα ασταθή, η έξοδος για ψυχαγωγία-διασκέδαση επικίνδυνα σπάνια, η δημιουργία επικίνδυνα μόνη, η ακρόαση ακόμα περισσότερο, το άγγιγμα επικίνδυνα σπάνιο,
τα σκουπίδια -κάθε είδους-επικίνδυνα πολλά και ο διάλογος αδύνατος…
 ο Παντελής Θαλασσινός (www.pantelisthalassinos.gr) μετά τις πετυχημένες εμφανίσεις του όλο τον Δεκέμβριο, συνεχίζει και τις Παρασκευές του Ιανουαρίου (3, 10 και 17) καθώς και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς στο χώρο του “Ρυθμός Stage”, με ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει τις μεγάλες του επιτυχίες, τα νέα του τραγούδια από τους δύο τελευταίους του δίσκους  "10 τραγούδια της ελπίδας" και το διπλό live CD “Ανοιχτή Ακρόαση” (παρακάτω θα διαβάσετε και το δελτίο τύπου του cd), αλλά και επιλογές από το ελληνικό ρεπερτόριο που βρίσκουν τον τρόπο να μας αγγίζουν.Με ένα μοναδικό τρόπο εναλλάσσει το ροκ με το παραδοσιακό, ερμηνεύει τραγούδια από την εποχή των Λαθρεπιβατών μέχρι σήμερα,αλλά και κομμάτια σπουδαίων συνθετών,όπως του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι, του Ηλία Ανδριόπουλου και άλλων.
Εκπλήξεις περιμένουν όσους παρευρίσκονται στα live του, αφού πολλοί  φίλοι  του συνάδελφοι πηγαίνουν να τον ακούσουν και ανεβαίνουν στη σκηνή μαζί του. Ήδη έχουν περάσει και τραγουδήσει ο Γιάννης Κότσιρας, o Γιάννης Νικολάου, ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου, η Δέσποινα Ολυμπίου, ο Κώστας Χαριτάτος, αλλά και μουσικοί όπως ο Αλέξανδρος  Αρκαδόπουλος.
Παρόντες είναι επίσης οι φίλοι και σύντροφοι, Δημήτρης Γάσιας (βιολί), Φίλιππος Λευκαδίτης (κρουστά), Γιώργος Μακρής (πνευστά-Γκάϊντες-τσαμπούνες), Γιάννης Μπελώνης (πιάνο-keyboards), Γιάννης Πλαγιανάκος (Κοντραμπάσο), και στον ήχο ο Γιώργος Καρυώτης κι ο Ευτύχης Γιαννακούρας.

   ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
“ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΚΡΟΑΣΗ”
speaker-On-2

Εννέα μήνες μετά την κυκλοφορία των τραγουδιών της «Ελπίδας» , ο Παντελής Θαλασσινός  και η εταιρία του “ΕΡΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑ”, παρουσιάζει το νέο του διπλό cd με τραγούδια ανοιχτά σε ακρόαση, ηχογραφημένα στο Studio Sierra, παρουσία κοινού μέσα στο χώρο ηχογράφησης (βλ. φωτογραφίες), από το Γιώργο Καρυώτη, με βοηθό τον Ευτύχη Γιαννακούρα.
Στα cd περιλαμβάνονται δύο νέα τραγούδια “Είσαι εδώ μα και πουθενά” (μουσ. Γιάννη Γουδέλη-στιχ. Π. Θαλασσινού) και “Επιστολή” (Δ. Θεοχάρη-Γ. Μπακόλα), που αγαπήθηκαν και σιγοτραγουδήθηκαν  από τον κόσμο,  από τις πρώτες κιόλας φορές που παίχτηκαν στα live, από τον ίδιο τον καλλιτέχνη.
Επίσης, περιλαμβάνονται και γνωστά αγαπημένα τραγούδια με διαφορετική ενορχήστρωση του Παντελή Θαλασσινού, διαλεγμένα όλα με προσοχή. Με διαφορετική πλέον χροιά διάθεσης, με το άγγιγμα του χρόνου να έχει σφραγίσει την ολοκλήρωση όλων των ερμηνειών της φωνής και των οργάνων.  Ο Παντελής Θαλασσινός δείχνοντας την αγάπη του -και όχι μόνο- τόσα χρόνια στους ήχους των παραδοσιακών οργάνων (καθώς και των μουσικών), υπακούει και σε αυτό το διπλό cd στη βαθιά φωνή μέσα του, ενορχηστρώνοντας και αφήνοντας τους μουσικούς να παίξουν στους δικούς τους δρόμους.  Από τις γκάιντες της Μακεδονίας, στα βιολιά των νησιών και από εκεί στα κανονάκια, τα σάζια και πολίτικα λαούτα.  Από το πρώτο κιόλας άκουσμα καταλαβαίνουμε το αμοιβαίο «πάρε-δώσε» μεταξύ του Παντελή Θαλασσινού και των μουσικών. Το αληθινό  αυτό παρεΐστικο παιχνίδι που απολαμβάνουμε στα live του καλλιτέχνη, αποτυπώθηκε σε αυτήν τη νέα κυκλοφορία. Απ τις κορυφαίες στιγμές του CD, η ερμηνεία της Μάρθας Μαυροειδή, στο “Κράτα για το τέλος”, και του Δημήτρη Πάντου, στο “Ένα τσιγάρο ζήτησα”
 Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιάννης Αγγελόπουλος (τύμπανα), Γιώργος Βεντουρής (κόντραμπάσο), Δημήτρης Γάσιας (βιολί), Πάνος Δημητρακόπουλος (κανονάκι), Γιώργος Θεοδωρόπουλος (keyboards), Δημήτρης Θεοχάρης (πιάνο), Φίλιππος Λευκαδίτης (κρουστά), Γιώργος Μακρής (πνευστά, Γκάϊντες), Μάρθα Μαυροειδή (σάζι, λάφτα, φωνητικά), Νίκος Μέρμηγκας (λαούτο, μπουζούκι), Δημήτρης Πάντος (κιθάρες φωνητικά) και Γιώργος Τσιατσούλης (ακορντεόν).   Φωνητικά  κάνουν οι Μάρθα Μαυροειδή και Δημήτρης Πάντος.
Το Mastering έγινε στη Digital Press Hellas, από το Γιάννη Ιωαννίδη, και τον Πέτρο Σιακαβέλα. Φωτογραφίες Μανόλης Χιώτης, Δήμητρα Στάθη, Δημήτρης Πάντος.
 Άξια αναφοράς επίσης, είναι και η τιμή, της εν λόγω κυκλοφορίας.
Θα το βρείτε μαζί με τα τραγούδια της “Ελπίδας”, σε όλα τα επιλεγμένα δισκοπωλεία και μερικά βιβλιοπωλεία, καθώς και στην είσοδο των μουσικών σκηνών και συναυλιών, που εμφανίζεται ο καλλιτέχνης,  σε τιμή κόστους.
 Κυκλοφορία “Έρημος Αθήνα”, Π. Θαλασσινός Ε.Ε. (Νοέμβριος 2013)
Φωτογραφίες της ηχογράφησης θα βρείτε στο:   
https://www.yousendit.com/download/OGhkZFhqb0I5NVY3czhUQw

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Ο αρχιμουσικός Ελευθέριος Καλκάνης με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και τους τρεις τενόρους στο Σύνταγμα



Αθήνα, Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013. Στις 8μ.μ. πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εορταστική Συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων, «Λευκή Νύχτα» με τους υπέροχους τρεις τενόρους Γιώργο Ζωγράφο, Ντίνο Καλύβα, και Μανώλη Λορέντζο. Οι τρεις τενόροι ερμήνευσαν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, άριες και Ιταλικές καντσονέτες υπό την άριστη διεύθυνση του μαέστρου Ελευθέριου Καλκάνη. Ήταν μια εκπληκτική συναυλία σε μια κατάμεστη Πλατεία Συντάγματος από κόσμο που ενθουσιασμένοι παρακολουθούσαν και σιγοτραγούδαγαν τις γνωστές μελωδίες. Ο Γιώργος Ζωγράφος, ο οποίος έχει κερδίσει το βραβείο τραγουδιού «Μαρία Κάλλας» έχει μια φυσική στεντόρεια φωνή. Μαζί του συνεργάστηκα στην παρουσίαση της όπερας Προμηθέας Δεσμώτης στο Χολαργό και θυμάμαι πόσο ήταν σχολαστικός με την σωστή ερμηνεία και εκτέλεση της μουσικής παρτιτούρας. Είναι ένας τενόρος που μπορεί άνετα να τραγουδήσει σχεδόν όλους τους ρόλους του ρεπερτορίου. 
Ο Ντίνος Καλύβας έχει φινέτσα στο τραγούδι του, μαζί του το περασμένο καλοκαίρι συνεργάστηκα στο ανέβασμα του «Προμηθέα Δεσμώτη» στην Επίδαυρο, όπως και εκεί και σήμερα παρατήρησα πόσο προσέχει την φωνητική του εμβέλεια στα δύσκολα περάσματα, και την ομοιογένεια της φωνής. Ο Μανώλης Λορέντζος πέρα από την σωστή και γεμάτη φωνή είναι καλός μουσικός, είχε μια μουσικότητα σε ότι τραγούδησε.   
Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για τους δημότες της Αθήνας που από ότι φάνηκε ευχαριστήθηκαν τόσο πολύ ελπίζοντας και σε άλλες παρόμοιες συναυλίες κλασικής μουσικής. 
Όλοι μιλούσαν για τους τρεις Έλληνες τενόρους με τις απίθανες φωνές. Όλοι ήθελαν να πλησιάσουν την σκηνή να τους δουν από κοντά, έβγαζαν τα κινητά τους τηλέφωνα και τους φωτογράφιζαν να τους έχουν ενθύμιο.
Μπράβο και στον μαέστρο της Αθήνας Ελευθέριο Καλκάνη για την φανταστική συναυλία που μας χάρισε. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στην πρωτοβουλία του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων για την διοργάνωση αυτής της συναυλίας.

Η Πλατεία Συντάγματος κατάμεστη από τον κόσμο που έφτανε μέχρι την Βασιλίσσης Σοφίας. 
Έγινε το αδιαχώρητο με τον κόσμο να δείχνει λατρεία για την καλή μουσική. 
Μπορώ να πω ότι ήταν η καλύτερη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Αθήνας της χρονιάς 2013.

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

An exclusive conversation with Norm Kelly, the Deputy Mayor of Toronto



DECEMBER 2013 INTERVEW WITH DEPUTY MAYOR OF TORONTO NORM KELLY
Toronto: “The Politics of a New Era”
By Thomas S. Saras
Q: Thank you for your time. I know that it is busy time for you and I thank you very
much for taking time to speck with me. I consider this as a special honour for the members of my organization.
Q: This year was one of the most difficult years for this great city and the residents and people of Toronto, they got mixed feelings some of them good, some of them bad. And of course, in politics you expect few things, but you do not expect whatever happened in this case. Sir, allow me please to ask – you are in the seat of the Deputy Mayor, in fact you are the Mayor, exercising most of the powers of the mayor and I want to know what should we expect for the upcoming year.
A: Well, first thing what I will try to do after having these powers bested on this office was to try and calm things down and introduce short of a sensitive stability. I think that this, by large, has been successfully accomplished. Things are a lot quieter on the second floor today than they were a month ago. And I want to try to sustain that this will contue into the New Year. Due to the fact we all know next year is elections year and sometimes people seeking attention, can do powerful things or make noises to attract attention which otherwise not made. So, I am hoping that we can regain the respect of Torontonians. Respect that we lost over the last six or seven months. And, so, keeping, just doing the business of the city at reasonable, maybe even boring, sort of way. This is got to be very important to the members of the council.
Q: Sir, are a very experienced politician. You have been involved in the provincial politics and then, of course, for a life time within the city of Toronto. And I know that you are very concerned. How is your relation with the office next to yours?
A: Mayor Ford is continuing to do what he did in the previous three years. More than
any of his predecessors, he paid attention to the personal phone calls that he is receiving. Someone would call his number and tell the Mayor that he or she or their family had a problem and they ask him if he could help to solve it. And he would go out, and visit the family and really make some sincere efforts to solve it. So, he tempted in the past, to spend enormous time outside of the City Hall looking after those individual issues. I am spending most of my time inside the City Hall, working with the staff, with our good staff, making sure that we are keeping on top of, you know, the policies and initiatives here at City Hall, and consulting with counsillors, and directing the staff. This is an ongoing conversation with people. We talk to thousands of people every day, and yet there are people out there who want to meet the Deputy Mayor and want to come here, to the office. They got problems of a larger concern rather than, you know, individual. Their issues are more city wide or they have got initiatives that are city wide and they want to bring them to our attention. Then you’ve got the media. It is incredible the attention the media gives to this
office, and because of it, the situation is so unique. So, it is very busy, around here and it is also City Hall oriented. So here I am, focused on the City Hall, while the mayor tends to be focused on personal issues outside of City Hall. This way our paths do not cross.
Q: Tell me something. With all the attention City Hall received from all over the world, believe it or not, I am talking with every part of the world, especially, with Europe. And I remember in one of my conversations few weeks earlier, as I called a callegue, the first thing he asked me was, “How is your Mayor?” and I said “What do you mean how is our mayor? He is fine”. He said “Well, he is very famous mayor”. And I was astonished from the fact that, the news reached Italy, and Portugal, and Spain. How do you feel of your position being in a seat which covers someone else, who eventually creates negative picture for Toronto?
A: Do you remember when people first began talking about Toronto as the world’s class city? I do not know, two decades or three decades ago? And we were accurate with that. You know, we were too sure that we were world class and if anyone asked people “do you think we are the world class?” to visitors or other people, we heard yes. But over time as this city grew and became more diverse and more sophisticated, more cosmopolitan, I think we became more complicated and we reached that point. You know what? We are world class, we are elite city and I think Torontonians began to post about the city, they are not afraid to tell people “ I am from Toronto” and to tell others around the world just how great our life is here. And so here we are, for the first time, just bursting with pride, and suddenly boom! – All this negative publicity. And I think that, really, irritate a lot of people.
Q: I remember back in the 80s - 85 or 86- that period of time, you were in the provincial politics, it was the old mayor of Toronto David Crombie, he was Minister, at that time, of Canadian Heritage, and I remember Toronto in a number of years was the world’s first class city. The top city of the world. Of course now we are sliding, we are going little bit down and down, but I was wondering is there anything we can do to bring our working, our living conditions back to where we were before?
A: Certainly yes, but it is worth of a lot of money. In reality more money than city of
Toronto can provide on itself. The challenge depends on a combination on spending for the extension transit and renew and extend the infrastructure. To meet those challenges is going to take billions and billions of dollars. While in China, India, a lot of countries that have emerging cities, their national governments are pouring tones of money in them. Have you ever been to China?
Q: Yes.
A: Well, you’ve seen with your own eyes that these cities just blossoming. That is because they have a national government that deliver payments, supports them enthusiastically and providing money to them. When my wife and I get over there every, maybe every three years, and we were driving in from the airport in Shanghai, and all of a sudden I heard “whistling sound” and it was a “whistling sound”. I turned around “What the hell was that?”, I asked myself. Do you know what it was? The high-speed train going from the airport to the city, it goes 300 km per hour. Imagine the amount of money that the government of China put into this project. And how long will it take us to come up with enough money to place a line from the Union station to Pearson?
Q: Sir, I remember 40 years ago Toronto, how easy was for someone to drive his car on the streets of the City. Contrary to this today our streets are getting crowded and complicated and traffic is getting problematic. And as you said before, the infrastructure is getting very old, and no new routes, or roads to be designed for future needs.
A: We need subways. Subways, in Madrid I saw a modern vehicular transit system where all the lights are in such harmony. They got counters of the roads and if it very busy one street, the green light stays on longer and so they can manipulate the traffic. We can’t, we do not do that, as we do not have enough money. We are going to start addressing that, you know, we are going to create smart roads or smart vehicular system, but we are going to do it incrementally, you know, a bit at a time. But they do not do that in another emerging countries, they put it in. But to do that you need a federal and provincial governments to sit down with us and work out what I call a “fair deal for Toronto”. And to say to them “Listen, I do not want to invest this money in Toronto, but, Premier, that is in your best interest, it is to the best interest of the province to have a healthy vibrant Toronto, and the same for the Prime Minister – for Canada. It is in your best interest to have healthy and vibrant Toronto. And the only way is for the three of us can guarantee that we will have that type of city is by putting a sustainable source of money out there. That will allow this city to plan things out alone, without asking the other two warders for any consent to get on
with the job.
Q: Tell me something, this is Toronto, the most diverse city, new immigrants are coming and most of them need the support of the city and or of the Province. Toronto have a number of units of apartment buildings for low income citizens. To some extent, we try to help them by providing with cheap rental houses. But these buildings are in a very bad shape.
A: Yes, they are in a terrible shape.
Q: Is there any plan for the next 5 or 10 years or even for the next twenty years for
improvements?
A: There is no plan beyond asking the federal government for more money. What was
proposed, was a sale of single family homes, Toronto housing homes that were valued on average at about a million bucks. And if we had been able to sale those houses we would have then a huge part of land that we could invested in the balance of the social housing, townhouses, apartment buildings, that would gone a long way to putting them in a state of good repair. But councilors voted it down, they said – no, they sold only a small portion. The other way of addressing housing is to take exact table to representing a social housing complex that has maybe two thousand people living in it. You demolish all the houses and in half of the property you put market rent houses and you use the profit from that to rebuild, you know, stage of the art, social housing for people. But that is a slow and very expensive process. We did that for Region Park and we are looking now to do that in Lawrence Heights. It is slow. And does not even make a dent in a problem.
Q: Whatever, from my knowledge, I have seen that the immigrants are getting a place in these buildings. Most of the times with small kids and five years later those kids are lost because of the association they are doing with other kids from the area. Eventually they lost and the City and the Province are the one who is losing the most. This is a very serious human problem.
A: Yes, it is.
Q: And it is a social problem Sir, and to some extent I would appreciate if you take a look at this. I know that you are a man who always thought of the city and you understand the problems. But with diversity today, Toronto has almost 51% of the people new immigrants, diverse population and so on. And very little has been done to this extent to serve the new immigrants. This is you know, to some extent, is very dangerous policy. Eventually, I believe that we are going to be like Madrid or any other city in Europe if we do not pay attention.
A: What we really done is that we try our best. The major challenges are: gridlock transit, infrastructure, housing, and if we put together the amount of money you have to invest, the city just simply does not have that money to do that. This is the reason why we need the help of the other government to come to the table and sit down in discussions with us. You know nine billion dollars worse of taxes leave Toronto and go to Ottawa. It would be nice if they left behind a billion. Just think of what we could do with a billion dollars a year and that is what I mean under sustainable revenue sources, the other orders of government have to say: “we are going to give you half a point off the sales tax” from whatever we collect. I do not know, thirteen percent, we will give you a half a percentage point. So we will take 12.5% and you take 0.5%, from income tax, we will give you back five cents of the dollar, this is guaranty, whatever we collect – that is your share. So, we would know, the sales tax, income tax, some of the other taxes as well. This way that we do not have to go to other Canadian government, ad hoc time to time, basically begging them to give us some
money for this project or that project. Just give us that source of money and we will create a master plan and we will use that money by our own to solve this problems particularly – housing, transit, infrastructure. But till you do that, really talking about the problem rather than solving them.
Thank you Mr. Deputy Mayor for sharing your ideas with us.

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗι 1700ΕΤΗΡΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΤΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΘΕΟΥ


"Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ οὕτως εὐδοκήσας" καί οἰκονομῶν τά πάντα τοῖς πᾶσι καί ὁδηγήσας εἰς τήν "Ἀναστάσεως ἡμέραν ταύτην" καθ' ἥν "τά πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ".


Συμπληροῦνται κατά τό τρέχον ἔτος χίλια ἑπτακόσια ἔτη ἀπό τῆς ἐκδόσεως τοῦ Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων περί τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς πίστεως καί ἐπικοινωνοῦντες πρός τήν ἐν παντί τόπῳ καί χρόνῳ  ἐ κ κ λ η σ ί α ν  ἀπευθύνομεν ἀπό τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καί Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου μ ή ν υ μ α ἐλπίδος, ἀγάπης, εἰρήνης καί αἰσιοδοξίας, καθ' ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει ὡς συνεχής θεοφάνεια. "Ὁ ἑωρακώς τόν Υἱόν ἑώρακε τόν Πατέρα" (πρβλ. Ἰωάν. δ΄ 9) καί ὁ ἑωρακώς τόν Θ ε σ μ ό ν τῆς Ἐκκλησίας ἑώρακε τόν ἀοράτως μεθ᾿ ἡμῶν ὄντα Θεάνθρωπον Κύριον καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.

Τοιοῦτος θεσμός ἐν ἐλευθερίᾳ ἐστίν ἡ Ἐκκλησία∙ "τοιοῦτος ὁ Χριστιανισμός∙ ἐν δουλείᾳ ἐλευθερίαν χαριζόμενος". (πρβλ. Ἱ. Χρυσοστόμου, Ὁμιλία ΙΘ΄ εἰς Α´ Κορινθίους, 193).

Διά τοῦ Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων οἱ  δ ι ω γ μ ο ί  κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς θρησκείας κατά  τ ύ π ο ν  νομικόν ἐπαύθησαν καί ἐθεσμοθετήθη διά πρώτην φοράν δι᾿ ἀνθρωπίνου περιβλήματος ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως εἰς τόν κόσμον. Ὅμως, ἡ ἐλευθερία ᾗ ὁ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε (πρβλ. Γαλ. ε΄ 1) δέν εἶναι  τ ύ π ο ς  καί  γ ρ ά μ μ α. Εἶναι ἡ πραγματική ἐλευθερία, τήν ὁποίαν ἐπιζητοῦμεν πάντοτε, ὥστε νά γίνωνται τά πάντα "καινά". Ἄλλωστε, μήπως δέν προσδοκῶμεν καινόν οὐρανόν καί καινήν γῆν;

Μέχρι τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου,  ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου, τοῦ πρό Χριστοῦ "παλαιοῦ Ἰσραήλ", ἀλλά καί μετά τήν θεανθρωπίνην ἔνσαρκον παρουσίαν τοῦ "καινοῦ Ἰσραήλ", καί ἡ ἐλευθέρα ἔκφρασις τῆς συνειδητῆς πίστεως τοῦ ἀνθρώπου ἦτο πλήρης διώξεων καί διωγμῶν μέχρι μαρτυρίου αἵματος ὑπέρ τῆς ἀληθείας. 

Εἰς τήν ἱστορίαν καταγράφονται καί δ ι ω γ μ ο ί  κατά προσώπων, τά ὁποία εἶχον διαφορετικήν ἀντίληψιν καί πίστιν περί τῆς Θεότητος ἀπό αὐτῆς τήν ὁποίαν εἶχεν ὁ ἄρχων ἤ ἡ κοινωνία τῆς ὁποίας ἀπετέλουν μέλη.

Ἡ Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρεται εἰς τόν θεωρούμενον κοσμοκράτορα τότε βασιλέα Ναβουχοδονόσορα· εἰς τήν κατασκευήν μεγάλης εἰκόνος τοῦ προσώπου του· καί εἰς τήν  ἀ π α ί τ η σ ι ν  αὐτοῦ παρά πάντων τῶν ὑπηκόων του ὅπως προσκυνοῦν αὐτήν δι᾿ ἐδαφιαίας ὑποκλίσεως.

"Οἱ τρεῖς εὐαγεῖς Παῖδες" ἐρρίφθησαν εἰς τήν κάμινον τοῦ πυρός, διότι ἠρνήθησαν νά προσκυνήσουν τό  ε ἴ δ ω λ ο ν  τοῦ Ναβουχοδονόσορος. Ἠρνήθησαν ἐν τῇ πράξει νά ἀποδώσουν εἰς κοσμικόν βασιλέα τήν ἀξίαν τῆς ἰσοθεΐας, τήν ὁποίαν ἀπέδιδεν αὐτός οὗτος εἰς τόν ἑαυτόν του. Ἐδιώχθησαν καί ἔσχον μαρτυρικόν τέλος διά τόν αὐτόν λόγον καί ἡ Ἁγία Σολωμονή καί οἱ ἑπτά μακαββαῖοι παῖδες σύν τῷ διδασκάλῳ αὐτῶν Ἐλεαζάρῳ.  Τήν  α ὐ θ ε ν τ ί α ν  τοῦ Ναβουχοδονόσορος διέψευσε πανηγυρικῶς ἡ  κ ά μ ι ν ο ς  τοῦ πυρός, ἡ ὁποία, προτυποῦσα τό Μυστήριον τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου, ἐδρόσισε καί ἐφύλαξεν ἀσινεῖς τούς Τρεῖς Παῖδας, ὡς τό Πῦρ τῆς Θεότητος τήν Παρθένον Θεοτόκον.

Οἱ ἀρνηθέντες νά προσκυνήσουν τόν ἐξ ἀλόγου  ὑ π ε ρ η φ α ν ε ί α ς  ἰδιοποιηθέντα τήν ἰδιότητα τοῦ Θεοῦ  ἄ ν θ ρ ω π ο ν  αἰχμάλωτοι Παῖδες ἐν τῇ καμίνῳ λέγοντες μεγάλῃ τῇ φωνῇ, "πάντα τά ἔργα ὑμνεῖτε τόν Κύριον", προεικόνισαν τήν  ἐ λ ε υ θ ε ρ ί α ν  τήν ὁποίαν ἔφερεν ὁ Κύριος, "γενόμενος ὑπό νόμον ἵνα τούς ὑπό νόμον κερδήσῃ" (πρβλ. Α΄ Κορ.  θ΄ 20).

Εἰς τάς ἀρχαίας Ἀθήνας, ὁ φιλόσοφος Σωκράτης κατεδικάσθη εἰς θάνατον μέ τήν αἰτιολογίαν ὅτι δέν ἀπεδέχετο τούς θεούς τούς ὁποίους ἡ πόλις ἐλάτρευεν. Ὁμοίως ἀτομικαί διώξεις κατά τῶν ὑποστηριζόντων διαφορετικάς δοξασίας ἀναφέρονται πολλαί ὑπό τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων ὅπως ἐπί παραδείγματι ἡ δίωξις τοῦ Ἀναξαγόρου τοῦ Κλαζομενίου ἐπειδή ὑπεστήριζεν ὅτι ὁ ἥλιος εἶναι πυρακτωμένη πέτρα ἤ ἡ δίωξις τοῦ Διαγόρου τοῦ Μηλίου ἐπειδή ἐκατηγόρει τά ἀρχαῖα εἰδωλολατρικά μυστήρια καί ἀπέτρεπε τούς πολίτας νά συμμετέχουν εἰς αὐτά.

Ὁπωσδήποτε οἱ διωγμοί, πραγματικοί καί ἰδεολογικοί, ἀνά τούς αἰῶνας, καίτοι ὡδήγησαν πολλάκις καί ὁδηγοῦν εἰς τό ἐν μαρτυρίᾳ  μ α ρ τ ύ ρ ι ο ν, οὐδέποτε κατέλυσαν τήν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων θρησκευτικήν  ἀ ν ε κ τ ι κ ό τ η τ α, ἡ ὁποία διεκηρύχθη ἐπισήμως διά τοῦ Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων.

Οἱ ρωμαῖοι αὐτοκράτορες κατείχοντο ὑπό ἀπολυταρχικοῦ πνεύματος καί κατέστησαν ἑαυτούς ἀρχηγούς καί τῆς θρησκείας. Μάλιστα δέ ἔφθασαν μέχρι τοῦ σημείου νά ἀπαιτοῦν τήν ἀναγνώρισιν εἰς αὐτούς θεϊκῆς ἰδιότητος καί ἀντιστοίχου τιμῆς.

Ἡ ὑπό τῶν Χριστιανῶν ἀπόρριψις τῶν ὡς ἄνω ἀπαιτήσεων τοῦ αὐτοκράτορος προεκάλει τήν ὀργήν αὐτοῦ, ἕνεκα κυρίως τῆς ἀμφισβητήσεως τῆς αὐθεντίας αὐτοῦ. Ἀποτέλεσμα τῆς τοιαύτης ἀνθρωποκεντρικῆς θεωρήσεως οἱ γνωστοί ἀνηλεεῖς διωγμοί, οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν ἑκατόμβας μαρτύρων, οἵτινες "ἔπλυναν τάς στολάς αὐτῶν καί ἐλεύκαναν αὐτάς ἐν τῷ αἵματι τοῦ Ἀρνίου" (Ἀποκ. ᾿Ιωάν. ζ΄,14).

Συμπερασματικῶς, οἱ διωγμοί κατά τῆς θρησκείας κατέληξαν εἰς τό ἀπόφθεγμα τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου: "Τόν δέ Θεῷ πολεμοῦντα οὐκ ἔνι ποτέ εἰς χρηστόν καταστρέψαι τέλος· ἀλλ᾿ ὁ τοιοῦτος ἐν ἀρχῇ μέν τῆς τόλμης οὐδέν ἴσως πείσεται δεινόν [...] ἄν δέ ἐπιμένῃ τῇ παροινίᾳ [...] μηδέποτε τῆς πρός τόν Θεόν ἅπτεσθαι μάχης, ὡς οὐκ ἐνόν τήν ἀήττητον ἐκείνην χεῖρα διαφυγεῖν" (Εἰς τούς πολεμοῦντας τόν μοναχικόν βίον  Α´ , P.G. 47,319).

Οἱ Αὐτοκράτορες Κωνσταντῖνος ὁ Μέγας, τῆς Ἀνατολῆς, καί Λικίνιος, τῆς Δύσεως, παρεδέχθησαν μετά τρεῖς αἰῶνας σκληροτάτων διωγμῶν κατά τῶν χριστιανῶν, ὅτι ἡ θρησκευτική μισαλλοδοξία καί οἱ συνεχεῖς διωγμοί κατ᾿ αὐτῶν εἰς οὐδέν ὠφέλησαν τήν Αὐτοκρατορίαν. Ἀπεφασίσθη δέ ὑπ᾿ αὐτῶν ὅπως ἐπιτραπῇ εἰς τούς χριστιανούς ἡ ἐλευθέρα ἄσκησις τῆς πίστεως καί τῆς ὑπ' αὐτῶν λατρείας τοῦ Θεοῦ. Τήν βούλησιν τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, "λογισαμένου τό ἔντεχνον τοῦ διαβολικοῦ πολέμου" ἀπεικονίζει τό περιεχόμενον τοῦ πάντοτε  σ υ γ χ ρ ό ν ο υ  τούτου Διατάγματος τῶν  Μεδιολάνων τοῦ ἔτους  313 μ.Χ., τό ὁποῖον ἀπετέλεσε τήν  β ά σ ι ν  τῆς μετά πολλούς αἰῶνας ἀναγνωρισθείσης παγκοσμίως ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως.

Τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων περιλαμβάνει προκεχωρημένας θέσεις διά τήν θρησκευτικήν ἐλευθερίαν, ἐκπεφρασμένας εἰς δεκατρεῖς ἑνότητας. Θεσπίζονται  ἀ ρ χ α ί  παράδοξοι διά τήν περίοδον ἐκείνην τοῦ  Δ´  αἰῶνος, αἱ ὁποῖαι παραμένουν πάντοτε ἀρχαί καί ὁδοδεῖκται, ἔστω καί ἐάν προβάλληται ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ἐφαρμόζονται αὗται πλήρως καί ἐν τῷ κειμένῳ "ἐν τῷ πονηρῷ" κόσμῳ τούτῳ τῆς "ἀδικίας" καί τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ "σκότους", ἀντί τῆς Δικαιοσύνης καί τοῦ Φωτός.

Ὁμολογοῦνται καί διακηρύσσονται: ὁ σεβασμός εἰς τήν σκέψιν καί εἰς τήν βούλησιν ἑκάστου νά ἐπιμελῆται τῶν θείων πραγμάτων ὡς αὐτός βούλεται· ἡ εὐλάβεια καί τό σέβας πρός τό θεῖον καί ἡ ἀπόδοσις εἰς τούς Χριστιανούς καί εἰς πάντας τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐπιλογῆς θρησκείας, ἄνευ ἐνοχλήσεώς τινος· ἡ παράδοσις πάραυτα ἄνευ χρονοτριβῆς τινος εἰς τό σῶμα τῶν χριστιανῶν, τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Σύνοδον, τῶν κατασχεθέντων καί ἀφαιρεθέντων τόπων λατρείας αὐτῶν καί λοιπά· ταῦτα δέ πάντα, ὥστε "ἡ θεία μέριμνα, ἡ ὁποία μᾶς περιβάλλει, τῆς ὁποίας πεῖραν ἐλάβομεν ἤδη εἰς πολλάς περιστάσεις, νά μείνῃ εἰς ἡμᾶς ἀσφαλής διά παντός".

Διά τοῦ Διατάγματος τούτου καί διά τῶν ἀκολουθησασῶν μεταρρυθμίσεων τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον ἡ ἔννοια τῶν  ἀ ν θ ρ ω π ί ν ω ν  δ ι κ α ι ω μ ά τ ω ν. Καθιερώθησαν διά πρώτην φοράν αἱ ἀνωτέρω περιγραφόμεναι ἀξίαι, ὁ σεβασμός τῆς ἀνεξιθρησκείας, ἡ ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως - ἀξίαι τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς- καί πάντα ὅσα ἀπετέλεσαν τήν βάσιν τῆς σήμερον ἰσχυούσης σχετικῆς νομοθεσίας καί τῶν περιλαμβανομένων ἐν αὐτῇ διατάξεων εἰς τάς κατά καιρούς διακηρύξεις διεθνῶν ὀργανισμῶν καί κρατικῶν ὁλοτήτων.

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, οὐκ ἐξ ἀνθρώπων λαβών τήν κλῆσιν, περιεπτύχθη πάντας, λαόν καί Ἐκκλησίαν, πιστούς καί ἀπίστους, καί ἐγένετο διάκονος τοῦ ἔργου τῆς εὐημερίας ἐν γαλήνῃ καί τῆς σωτηρίας τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀπό τῆς ἐποχῆς του καί ἑξῆς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μεταμορφώνει τούς θεσμούς, τήν ζωήν καί ἀναγεννᾷ τόν κόσμον, ὅπως ἀκριβῶς ἡ Βάτος ἡ καιομένη καί μή φλεγομένη τοῦ Σινᾶ, ἡ Μήτρα "ἡ τόν ἀχώρητον χωρήσασα", τήν Ζωήν,  "ἵνα ζωήν ἔχωμεν" (πρβλ. Ἰωάν. ι΄ 10).

Παρατηροῦντες μετά προσοχῆς τήν ἔκτοτε ἱστορίαν τοῦ κόσμου, ἰδίᾳ σήμερον, μετά 1700 ἔτη ἀπό τῆς θεσπίσεως διά τοῦ Διατάγματος τούτου τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου,  διαπιστοῦμεν μετά λύπης, ὅτι ἀτυχῶς αἱ θεσπιζόμεναι ὑπ᾿ αὐτοῦ διατάξεις ὑπέρ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας πολλάκις κατά τό παρελθόν παρεβιάσθησαν, οὐχί μόνον εἰς βάρος τῶν Χριστιανῶν, ἀλλά ἐνίοτε καί ὑπό τῶν Χριστιανῶν κατ᾿ ἀλλήλων καί κατά τῶν ὀπαδῶν ἄλλων θρησκειῶν.

Δυστυχῶς, ὅταν οἱ Χριστιανοί κατέστησαν πλειονοψηφία εἰς τήν κοινωνίαν, ὑπῆρξαν περιπτώσεις τινές ὑπερζηλωτικῆς τάσεως μεταξύ αὐτῶν. Ἐκ τῶν πλέον ἀξιοκατακρίτων συμπεριφορῶν τῆς μισαλλοδοξίας χριστιανῶν κατ᾿ ἀλλήλων  ὑπῆρξε τό μεταξύ αὐτῶν σχίσμα καί ἡ διαίρεσις τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας, λησμονησασῶν τῶν ἐπακολουθησασῶν γενεῶν ὅτι "οὐ μεμέρισται ὁ Χριστός" (πρβλ. Α΄ Κορ. α΄ 13) καί ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα "γῆ καί σποδός" (Σοφ. Σιράχ. ι΄, 9) καί ἠγνοήσαμεν καί παραβλέπομεν τήν ἀγωνίαν τῆς διαιρέσεως τοῦ ἀρράφου χιτῶνος τοῦ Kυρίου, τῆς Ἐκκλησίας, κατά τόπον καί ἐπί μέρους ὡς Μιᾶς καί Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς. Καί ὡς ἄλλη "κάμινος κακίας" (πρβλ. Παροιμ. ις΄ 30), δέν ἔχομεν ἀγάπην καί εἰρήνην καί ἀνεκτικότητα, καί  δέν ὑποβάλλομεν εἰς ἑαυτούς καί ἀλλήλους τό καίριον ἐρώτημα μήπως "ὁ κρίνων πᾶσαν τήν γῆν οὐ ποιήσεις κρίσιν" (Γεν. ιη΄,25-26) καί δι' ἡμᾶς;

Τόν παρελθόντα αἰῶνα, ἡ Ὀρθόδοξος ἰδιαιτέρως Ἐκκλησία κατεδιώχθη ἀπηνῶς ὑπό τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος καί τῶν λοιπῶν ἐξαρτωμένων ἰδεολογικῶς ἐξ αὐτοῦ καθεστώτων, ἰδιαιτέρως εἰς τάς χώρας τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Εἰς ὡρισμένας δέ χώρας οἱ Χριστιανοί ἀντιμετωπίζονται ἀκόμη καί σήμερον μετά μεγάλης δυσμενείας, παρ᾿ ὅλον ὅτι διά πολλῶν διεθνῶν συμβάσεων ἔχει πλέον παγκοσμίως ἀναγνωρισθῆ τό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας.

Αἱ σχετικαί πρός τήν θρησκευτικήν καταπίεσιν ἐκθέσεις τῶν ἁρμοδίων Διεθνῶν Ὀργανισμῶν βρίθουν συγκεκριμένων περιπτώσεων θρησκευτικῆς καταπιέσεως εἰς βάρος κυρίως χριστιανικῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων καί μεμονωμένων χριστιανῶν.

Ἤδη καί σήμερον χρειάζεται, δυστυχῶς, νά τονίζηται, ὅτι ἡ ἀνεξιθρησκεία καί ἡ ἐλευθερία τῆς λατρείας εἶναι πολιτιστική κατάκτησις. Μεγάλαι περιοχαί τῆς γῆς κατοικοῦνται ὑπό ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι δέν ἀνέχονται θρησκευτικήν πίστιν διαφορετικήν τῆς ἰδικῆς των.

Θρησκευτικοί διωγμοί ἐξακολουθοῦν νά γίνωνται, ἄν καί δέν ἔχουν τήν μορφήν τῶν κατά τῶν πρώτων χριστιανῶν διωγμῶν. Διακρίσεις διάφοροι δυσμενεῖς διά τούς ὀπαδούς ὡρισμένων θρησκευτικῶν πίστεων ὑφίστανται καί πολλάκις εἶναι ἐντόνως καταπιεστικαί. Εἰς πολλάς περιπτώσεις ἐπικρατεῖ ὁ θρησκευτικός φανατισμός καί φονταμενταλισμός, ὥστε τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων νά εἶναι ἐπίκαιρον καί σήμερον καί νά ἀπευθύνηται πρός ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι, παρά τήν πάροδον 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐκδόσεώς του, δέν τό ἔχουν ἐφαρμόσει ἐν τῷ συνόλῳ του.

Καθορῶντες τήν πορείαν τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐν ἐλευθερίᾳ ὁμολογοῦμεν ὅτι ἀτυχῶς, παρά τήν ραγδαίαν πρόοδον τῆς κατ᾿ ἄνθρωπον ἐπιστήμης καί τάς ἀνακαλύψεις, δέν ἔφθασεν εἰσέτι ὡς σύνολον ὁ κόσμος εἰς τήν ἀνωτέραν ἀντίληψιν καί παραδοχήν τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καί ὅτι ἀπαιτεῖται σύντονος προσπάθεια διά τήν ἐπίτευξιν τοῦ στόχου τούτου.

Οἱ σύγχρονοι θρησκευτικοί διωγμοί κατά τῶν Χριστιανῶν ἀποκαλύπτουν καί πάλιν τήν  δ ύ ν α μ ι ν τ ῆ ς π ί σ τ ε ω ς καί τήν Χ ά ρ ι ν τ ῆ ς ἁ γ ι ό τ η τ ο ς.

Πατέρες, Ἀδελφοί καί Τέκνα ἐν τῷ Ἀναστάντι Κυρίῳ,

Ἡ ἑορταζομένη αὕτη  ἐ π έ τ ε ι ο ς  ἀποτελεῖ καίριον  σ ῆ μ α. Τό σῆμα ὅτι ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπολέσῃ τήν ἑνότητά του πρός τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία συγκροτεῖται διά τοῦ Τριαδικοῦ "καθώς", ἀπόλλυσι καί τήν ἐλευθερίαν του. Διότι ἀπόλλυσι τόν ἑαυτόν του, ὁ ὁποῖος εἶναι πάντες οἱ ἄλλοι. Τό πᾶν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ φανερώνει τό Τριαδικόν "καθώς", ἰδιαιτέρως ἡ εὐχαριστιακή ἱερουργία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν  κ α ρ δ ί α ν  τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι χάρισμα, δωρεά ἐκ τοῦ Πατρός διά τοῦ Υἱοῦ συνεργίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐάν σωθῇ τό Τριαδικόν "καθώς", σώζεται ὁ ἄνθρωπος ὡς πρόσωπον καί κοινωνία. Καί ἐάν σώζωμεν καί βιῶμεν τό "καθώς", τό θεανθρώπινον, τότε τό ἀσυγχύτως καί ἀδιαιρέτως τῆς ἑνώσεως τῶν δύο ἐν Χριστῷ συνελθουσῶν φύσεων διατηρεῖται καί ἐπεκτείνεται ὡς  ε ὐ λ ο γ ί α  εἰς τήν ἑνότητα ἀληθείας καί τῆς ζωῆς, θεσμοῦ καί Χάριτος, νόμου καί ἐλευθερίας. Περιχωροῦνται ἀτρέπτως καί ἀναλλοιώτως τά φαινομενικῶς ἀντίθετα, κατά τό πρότυπον τῆς Θεομήτορος ἡ ὁποία ἤγαγεν εἰς ταὐτό τἀναντία καί ἐν τῇ περιχωρήσει ταύτῃ διακρίνεται ἡ πανταχοῦ μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος διαρκής παρουσία τοῦ Θεανθρώπου, ὁ Ὁποῖος ἐξακολουθεῖ νά πορεύηται ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ εἰς τόν ἀγρόν τῆς ἱστορίας. Καί συμπορεύεται πρός τόν ἀγωνιῶντα, ἐρευνῶντα καί ἀπελπιζόμενον ἄνθρωπον, οὐχί διά νά τῷ δώσῃ "μαγικάς λύσεις" ὡς ναρκωτικόν τῶν αἰσθήσεων ἀλλά διά νά τῷ ἀνεώξῃ τούς ὀφθαλμούς, νά τῷ χαρίσῃ τάς αἰσθήσεις καί νά τόν ἀναγάγῃ εἰς τόν οὐρανόν καί νά καταγάγῃ εἰς τήν γῆν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Ὁποῖον ὡς Τριαδική ζύμη εἰσέρχεται εἰς τό γεῶδες ἡμῶν φύραμα.

Οὐδείς ἀνθρώπινος θεσμός, οὔτε καί ἄν ὀνομάζηται ἐκκλησιαστικός, δύναται νά χωρέσῃ, νά ἀνεχθῇ καί νά ἱκανοποιήσῃ τόν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐντός του τήν πνοήν τοῦ Θεοῦ, ἐπιποθεῖ τό "πορρωτέρω", τήν ἐπέκτασιν, τόν Χριστόν. Καί δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναπαυθῇ ὁ ἄνθρωπος εἰς οὐδεμίαν ὑπόσχεσιν ἤ ἐνδοκοσμικήν προοπτικήν, διότι διψῇ τό ἀσύλληπτον καί ἀνθρωπίνως ἀνέφικτον. Ὁλόκληρος ἡ ὕπαρξις τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογεῖ "ὄχι" εἰς τόν κοσμικῶς ὠργανωμένον θεσμόν, ὁ ὁποῖος θέλει δῆθεν νά τόν χειραγωγήσῃ εἰς τό μυστήριον τῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας.

Διά τόν ἄνθρωπον ὁ μηχανικῶς λειτουργῶν "καλός" πνευματικός θεσμός εἶναι "μόνον" ὁ ἑτοιμόρροπος, ὁ διαλελυμένος καί ἀνύπαρκτος. Διά τοῦτο καί ὁ τά πάντα γιγνώσκων καί ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς Κύριος ἦλθε καί διέλυσε τάς "φυλακάς". Ἐδιώχθη καί διώκεται. Εἰς τό τέλος ἐνίκησε μέ τήν Ἀνάστασίν Του. Καί κατέστρεψε τήν ἀπάτην. Ἀνέτρεψε τάς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν καί τάς καθέδρας τῶν ἐμπόρων, οἱ ὁποῖοι μετέτρεψαν τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ εἰς "οἶκον ἐμπορίου"(Ἰωάν. β΄ 17). Ἀπήλλαξε τήν ἀνθρωπότητα ἐκ τῆς "κατάρας" τοῦ Νόμου (Γάλ. γ΄ 13). Καί διά τῆς καθόδου Του εἰς τόν Ἅδην "μοχλοί συνετρίβησαν, ἐθλάσθησαν πῦλαι, μνήματα ἠνοίχθησαν, νεκροί ἀνέστησαν" (πρβλ. ἀπόστιχα Μ. Ἑσπερινοῦ Μ. Παρασκευῆς).

Καί ἐξήλθομεν ὅλοι οἱ "νεκροί" ἀπό ἀγάπην, ἀπό ἐλευθερίαν, ἀπό ἀνθρωπίνα δικαιώματα, ἀπό πίστιν, ἀπό ἐλπίδα, ἀπό προσδοκίαν, ἀπό φῶς, ἀπό δικαιοσύνην, ἀπό ἀλήθειαν, ἀπό Ζωήν, ἐξήλθομεν εἰς τό Φῶς: "Καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος" (Κατηχητήριος Λόγος Ἱεροῦ Χρυσοστόμου).

Συνεκροτήθη ἡ Ἁγία Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διά τῶν αἰώνων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων, τῶν δικαίων, παρά τούς διωγμούς καί τούς ἀνθρωπίνους πειρασμούς,  δέν εἶναι "φυλακή", ἀλλά  ἐ λ ε υ θ ε ρ ί α  καί κραταιά, ὡς ὁ θάνατος,  ἀ γ ά π η. Ἡ Ἐκκλησία, κῆρυξ τῆς ἀληθείας αὐτῆς ἀνά τούς αἰῶνας, εἶναι συνέχεια καί συνέπεια τῆς μήτρας μιᾶς ἄλλης Μητρός, "εὐρυχωροτέρας τῶν οὐρανῶν", ἡ ὁποία γεννᾷ τόν ἐλεύθερον ἄνθρωπον. Καί εἴμεθα ὅλοι, χάρις εἰς αὐτήν, τέκνα τῆς ἐλευθέρας (Γαλ. δ΄ 31), τέκνα τῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία κατακτᾶται διά τῆς ὑπακοῆς εἰς τήν Ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ, τήν Ἀγάπην.

Καί ἐάν οἱ ἀνθρώπινοι θεσμοί φοβῶνται τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου, καί δι᾿ αὐτό τήν ἀπεμπολοῦν, τήν ἀγνοοῦν ἤ τήν καταργοῦν, ὁ Θεσμός τῆς Ἐκκλησίας γεννᾷ τούς ἐλευθέρους ἐν Πνεύματι ἀνθρώπους. Καί ὅλον συγκροτεῖ τόν Θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας τό Πνεῦμα, τό Ὁποῖον "ὅπου θέλει πνεῖ... ἀλλ' οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καί ποῦ ὑπάγει∙ οὕτως ἐστί καί πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος" (Ἰωάν. γ΄, 8). Καί τό ἀπροσδιόριστον τῆς ἐλευθερίας εἶναι ἡ πέτρα τῆς πίστεως.

Ἡ τοῦ Θεοῦ Σοφία, ἡ Κυρία Θεοτόκος ἡ Παμμακάριστος καί ἡ Παραμυθία, ὁ Ἅγιος Δημήτριος ὁ Κανάβης, ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος τοῦ Διπλοφαναρίου, οἱ Ἅγιοι συνολικῶς τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν δέν εἶναι φύλακες τοῦ νόμου, ἀλλά νομοθέται, κατά τό Ἅγιον Συμεών τόν Νέον Θεολόγον. Ὁ Θεσμός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι  χ α ρ ι σ μ α  τ ι κ ό ς καί τά χαρίσματα τῶν Ἁγίων λειτουργοῦν ὡς θεσμοί καθοδηγητικοί διά τό ἐκκλησιαστικόν πλήρωμα.

Δύναται ἀληθῶς καί ἐμπειρικῶς νά λεχθῇ ὅτι χαρισματοῦχοι δέν ὑπάρχουν, ἀλλά γίνονται, γεννῶνται διαρκῶς. Δέν τοῖς ἐδόθη χάρισμα ὡς ἰδιότης στατική, ἀλλά ὡς  ε ὐ λ ο γ ί α  ἡ ὁποία χαρίζεται διαρκῶς. Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀληθῶς ἐλεύθεροι διότι συνειδητοποιοῦν τήν ἐσχάτην ἀδυναμίαν τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ἀποστάλαγμα τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν αἱ διατάξεις τοῦ Διατάγματος τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου.

Αὐτοί οἱ ὁποῖοι βλέπουν ὅλους τούς ἄλλους καλούς καί καθαρούς καί θεωροῦν τόν ἑαυτόν των "ὑποκάτω τῆς κτίσεως", ἔχουν τήν  χ ά ρ ι ν  τῆς συντριβῆς τοῦ ταπεινοῦ καί ἐξουθενημένου. Δέχονται τά χαρίσματα τῆς ἔσωθεν ἀναπαύσεως καί τοῦ φωτισμοῦ. Δέν θεωροῦν οἱοδήτι ὡς κατόρθωμα οὔτε ἀξιοποιήσιμον δυνατότητα πρός αὔξησιν τοῦ "κύρους" των διά τῆς "ὑποτιμήσεως" τῶν ἄλλων, τοῦ περιορισμοῦ δηλαδή τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου. Ἐκπλήσσονται οἱ ἅγιοι ἐκ τῆς ἀφάτου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί αὐθορμήτως ἀποδίδουν, ἐπιστρέφουν αὐτήν ἀμέσως εἰς τόν Δωρεοδότην. Καί αὐτό καθιστᾷ ἀξίους τούς ἁγίους νά δέχωνται συνεχῶς νέα  χ α ρ ί σ μ α τ α, μεγαλύτερα, πάναγνα, πνευματικά, εὐλογοῦντα τά σύμπαντα, ἀληθινά ἐπιτεύγματα. Καί αὐτοί ἐξακολουθοῦν οὐδεμίαν ἰδέαν νά ἔχουν δι᾿ ἑαυτούς. Ἔχουν μεγάλην Ἰδέαν διά τόν Θεόν.

Καί μόλις γίνεται γνωστόν ὅτι ὁ κόσμος τούς τιμᾷ, παραξενεύονται, δυσανασχετοῦν, συστέλλονται. Καί φεύγουν εἴτε ὄπισθεν τοῦ παραπετάσματος μιᾶς ἐπιπλάστου μωρίας καί σαλότητος, εἴτε ἀγνοίας κατ᾿ ἄνθρωπον, δηλαδή ἀληθινῆς ἐλευθερίας. Καί ἡσυχάζουν, διότι ζοῦν, παρακολουθοῦν καί συμβάλλουν εἰς τήν κυκλοφορίαν τοῦ Αἵματος καί τῆς Χάριτος ἐντός τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος.

Ἀδελφοί ἐν Κυρίῳ,

Τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως εἶναι  χ α ρ ί σ μ α τ α  τά ὁποῖα "ἅπαξ ἐδόθησαν τοῖς ἁγίοις" (πρβλ. Ἰουδ. 3), κατακτῶνται ὅμως συνεχῶς ἐν τῇ ἀνθρωπίνῃ διαδρομῇ. Καί κατακτῶνται διά τοῦ  β ι ώ μ α τ ο ς  τῆς κοινωνίας ἐν Χριστῷ ἐντός τῆς παναρμονίου συμπαντικῆς λειτουργίας. Ὁμιλοῦμεν ἐπί 1700 ἔτη περί ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Ὀρθόδοξος ὅμως Ἐκκλησία ἀνέκαθεν ἀλλ' ἰδίᾳ κατά τούς ἐσχάτους τούτους καιρούς τῶν κοσμογονικῶν ἀλλαγῶν τοῦ παρελθόντος τραγικοῦ αἰῶνος προβλέπει, διαβλέπει καί μελετᾷ ἐν τῷ συνόλῳ αὐτῆς τήν "ἐπικράτησιν ἐν τῷ κόσμῳ τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀδελφοσύνης καί τῆς ἀγάπης μεταξύ τῶν λαῶν καί τήν ἄρσιν τῶν φυλετικῶν καί λοιπῶν διακρίσεων", θά ἀποφανθῇ δέ συγκαλουμένης τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης αὐτῆς Συνόδου.

Τά θεῖα δωρήματα ταῦτα βιοῦνται διά τῆς χάριτος ἐντός τῆς Θείας Λειτουργίας, κατά τήν ὁποίαν ἀποκαλύπτεται ἡ κοσμογονία. Δέν κατανοεῖται ἀνθρωπίνως τό μέγεθος τῆς ἐλευθερίας αὐτῆς τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν φρονημάτων του διότι δέν γίνεται σεβαστή ἡ εἰκών τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος. Καί ἐάν δέν ἀγαπᾶται ἑνωτικῶς ὁ συνάνθρωπος, δέν ἀγαπᾶται ἀληθῶς ὁ Θεός.

Εἰς τόν ἐπίγειον βίον ἀφελῶς νομίζεται ὅτι "τά πάντα ρεῖ καί οὐδέν διαμένει καί οὔκ ἔστι δίς τό αὐτόν ποταμόν διαβῆναι" (Ἡράκλειτος), ὅτι δηλαδή τά πάντα ἔρχονται καί παρέρχονται καί λησμονοῦνται, καί καλύπτουν τά ἀνθρώπεια λίθοι καί τάφος.

Ὁ Κύριος ἐδώρισε τό μυστήριον τῆς μνήμης ἐν ἐλευθερίᾳ διακηρύττων ὅτι "οὐδέν [...] συγκεκαλυμμένον ἐστίν ὅ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται" (Λουκ. ιβ΄ 2) καί ὅτι τά πάντα καταλήγουν εἰς τήν ἀλήθειαν τῆς ἐλευθερίας ἐν Αὐτῷ καί εἰς τήν αἴσθησιν τῆς δοξολογικῆς εὐγνωμοσύνης "ὑπέρ πάντων ὧν ἴσμεν καί ὧν οὐκ ἴσμεν".

Πέραν τῶν ἐξωτερικῶν διαφορῶν καί ἀποστάσεων, λοιπόν, πέραν τῶν ἐγκοσμίων ἐναλλαγῶν καί ἀπόψεων, πέραν τῆς "λογικῆς" Δύσεως καί Ἀνατολῆς, ἀπό καταβολῆς κόσμου ἔχομεν τήν φανέρωσιν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ὡς ἔκρηξις ἐν σιγῇ διαλύει τό ψεῦδος τῆς ἀπάτης, χαρίζει εἰς ἡμᾶς τήν ἀλήθειαν τῆς ζωῆς, ὡς εὐλογίαν ἐλευθερίας καί ἑνότητος, ὡς πορείαν ἐκπλήξεων ὁδηγουσῶν εἰς τήν ἀτελεύτητον Πορείαν καί πρός τό Πάσχα, τό ὁποῖον εἶναι αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος. "Οὐ πρέσβυς οὐδέ ἄγγελος, ἀλλ' αὐτός Κύριος ἔσωσεν" (Ἠσ. ξγ΄ 9) ἡμᾶς ἐν ἐλευθερίᾳ καί ἐπ' ἐλευθερίᾳ. Εἶναι μεθ' ἡμῶν ὅταν ἀναλαμβάνεται, "οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλά μένων ἀδιάστατος" (κοντάκιον ἑορτῆς Θείας Ἀναλήψεως). Συμπαραστέκεται ὅταν φαινομενικῶς ἐγκαταλείπῃ τόν ἄνθρωπον. Καί χαρίζει, τέλος, τήν βεβαιότητα, ὅτι εἶναι πάντοτε παρών, φανερῶν τήν δόξαν Του ἐν τῇ ἀγάπῃ καί ἐν τῇ κενώσει, παρουσιαζόμενος εἰκονογραφικῶς ὡς Βασιλεύς τῆς δόξης ἐν τῇ Ἀναστάσει, ἐλευθερῶν ἐκ τῶν καταχθονίων τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν, τόν ἄνθρωπον, ἀλλά καί κρεμάμενος γαληνίως ἐπί ξύλου Σταυροῦ, ἐν ἐσχάτῃ ταπεινώσει.

"Μέγας εἶ Κύριε καί θαυμαστά τά ἔργα Σου καί οὐδείς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὕμνον τῶν θαυμασίων Σου"· ἄλλωστε "ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν" τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἡμετέρα Μετριότης καί οἱ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀδελφοί καί συλλειτουργοί ἐν Κυρίῳ, ἱστάμενοι μετά τῶν Μυροφόρων Γυναικῶν ἔμπροσθεν τοῦ "κενοῦ μνημείου" θεωροῦμεν ὅτι "ἀποκεκύλισται ὁ λίθος" καί θεωροῦμεν ἐν ἐκστάσει καί ἐν τρόμῳ  Ἀναστάντα τόν Κύριον, θανάτῳ θάνατον πατήσαντα καί ἐλευθερώσαντα ἡμᾶς ἐκ τῶν δεσμῶν τοῦ σαρκίου καί τοῦ παμφάγου ᾃδου καί ζωήν χαρισάμενον. 

Μέ ἀφορμήν τήν ἀνάμνησιν, λοιπόν, τοῦ γεγονότος τῆς παροχῆς εἰς τούς χριστιανούς τοῦ δικαιώματος τῆς ἐλευθερίας τῆς πίστεως καί τῆς λατρείας των, ἀπό τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ ἐν δουλείᾳ κατ᾿ ἄνθρωπον διακονήσαντος τήν ἀληθῆ ἐλευθερίαν ἐν Χριστῷ τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, ἐκφράζομεν τόν μόνιμον ἔντονον  π ρ ο β λ η μ α τ ι σ μ ό ν, τήν ἀγωνίαν καί τήν διαμαρτυρίαν αὐτοῦ διά τάς συνεχιζομένας διώξεις ἁπανταχοῦ τῆς γῆς, ἰδίᾳ ἐσχάτως πρός τούς χριστιανικούς πληθυσμούς τῆς γεωγραφικῆς περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, αἱ ὁποῖαι ἐκφράζονται μέ συχνάς δολοφονίας, ἀπαγωγάς, διώξεις καί ἀπειλάς ἐναντίον των, μέ ἀποκορύφωμα τήν ἀπαγωγήν τῶν δύο ἀγνοουμένων εἰσέτι ἀδελφῶν Ἱεραρχῶν, τοῦ ἐκλεκτοῦ καί γνωστοῦ διά τήν πνευματικότητα καί τό σημαντικόν ἐκκλησιαστικόν, κοινωνικόν καί ἐκπαιδευτικόν ἔργον του Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Χαλεπίου καί Ἀλεξανδρέττας κυρίου Παύλου καί τοῦ Συροϊακωβίτου Μητροπολίτου Χαλεπίου Ἰωάννου-Ἰμπραχίμ.

Συμμεριζόμεθα καί συμμετέχομεν εἰς τόν πόνον, τήν θλῖψιν καί τάς δυσκολίας, τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζουν οἱ χριστιανοί ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ καί ἐν Αἰγύπτῳ, καί ἰδιαιτέρως εἰς τό παλαίφατον καί πρεσβυγενές Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας, καί μακράν πάσης πολιτικῆς τοποθετήσεως καταδικάζομεν ἀπεριφράστως ἅπαξ ἔτι τήν χρῆσιν πάσης μορφῆς βίας ἐναντίον των, ποιοῦντες ἔκκλησιν πρός τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς εἰς σεβασμόν τῶν στοιχειωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῆς ζωῆς, τῆς τιμῆς, τῆς ἀξιοπρεπείας, τῆς περιουσίας, γνωρίζοντες καί ἐπαινοῦντες τό φιλήσυχον καί εἰρηνικόν αὐτῶν καί τήν μόνιμον καί σταθεράν προσπάθειαν ἵνα μείνουν μακράν πάσης ταραχῆς καί διαμάχης.

Ἐκφράζομεν τήν ἀγωνίαν ἡμῶν ὡς Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως διότι χίλια ἑπτακόσια ἔτη μετά τήν ἔκδοσιν τοῦ Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων  οἱ ἄνθρωποι διώκονται διά τήν πίστιν καί τήν θρησκείαν καί τάς συνειδησιακάς ἐπιλογάς αὐτῶν.

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον οὐδέποτε θά παύσῃ διά τῶν εἰς τήν διάθεσιν αὐτοῦ πνευματικῶν μέσων καί τῆς ἀληθείας νά στηρίζῃ τάς προσπαθείας δι᾿ εἰρηνικόν διάλογον μεταξύ τῶν διαφόρων θρησκειῶν, τήν εἰρηνικήν ἐπίλυσιν κάθε διαφορᾶς καί τήν ἐπικράτησιν κλίματος ἀνοχῆς, καταλλαγῆς καί συνεργασίας μεταξύ τῶν ἀνθρώπων κάθε θρησκεύματος καί ἐθνικῆς καταγωγῆς. 

Καταδικάζοντες ὡς ἀντίθετον πρός τήν θρησκείαν κάθε μορφήν βίας, κηρύσσομεν  ἀπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὅτι μέγα ὡς ἀληθῶς "τό τῆς εὐσεβείας· μυστήριον· Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ" (Α´ Τιμ. γ΄, 16), κυβερνᾷ τόν κόσμον καί τά τοῦ κόσμου κατά τάς ἀνεξιχνιάστους βουλάς καί τά κρίματα Αὐτοῦ καί πάλιν ἔρχεται ἐν δόξῃ ὡς δίκαιος Κριτής κρῖναι τά σύμπαντα.

Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος καί ἡ δύναμις καί ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις καί ἡ βασιλεία εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ͵βιγ’, κατά μῆνα Μάϊον (ιθ’)
Ἐπινεμήσεως Ϛ’

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης

+ ὁ Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος, συνευχέτης
+ ὁ Δέρκων Ἀπόστολος, συνευχέτης
+ ὁ Πέργης Εὐάγγελος, συνευχέτης
+ ὁ Θεοδωρουπόλεως Γερμανός, συνευχέτης
+ ὁ Μυριοφύτου καί Περιστάσεως Εἰρηναῖος, συνευχέτης
+ ὁ Μύρων Χρυσόστομος, συνευχέτης
+ ὁ Σασίμων Γεννάδιος, συνευχέτης
+ ὁ Νέας Ἰερσέης Εὐάγγελος, συνευχέτης
+ ὁ Ρόδου Κύριλλος, συνευχέτης
+ ὁ Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου Δαμασκηνός, συνευχέτης
+ ὁ Σιγκαπούρης Κωνσταντῖνος, συνευχέτης
+ ὁ Αὐστρίας Ἀρσένιος, συνευχέτης

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Γιώργος Λάσκαρις "Παράλογα Χατίρια"

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ : Γιώργος Λάσκαρις
ΤΙΤΛΟΣ : "Παράλογα Χατίρια"
ΚΔ :  FM 17003067
. . .




. . .

Ο Γιώργος Λάσκαρις γεννήθηκε στη Δράμα στις 30 Αυγούστου, από μητέρα Μακεδόνισσα και πατέρα Αιτωλοακαρνάνα.
Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η μουσική όμως, υπήρξε μόνιμη συντροφιά και αξεπέραστη αδυναμία του στην έως τώρα πορεία του.
Αυτοδίδακτος τόσο φωνητικά όσο και κιθαριστικά, αυτό που τον χαρακτηρίζει, από το ροκ μέχρι το λαϊκό και από τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας μέχρι τις πενιές του μπουζουκιού, συνοψίζεται στη φράση «η παρέα είναι που μετράει».

Από όταν πρωτοτραγούδησε, μέχρι τώρα, έχουν ακολουθήσει πολλές εμφανίσεις, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες, σε μικρά και μεγάλα μπαράκια και μουσικές σκηνές της Αθήνας, αλλά και όλης της Ελλάδας. Ελευσίνα, Φάρσαλα, Κυπαρισσία, Κύθνος, Κάρυστος, Άνδρος, Εύβοια, Κάλαμος, Κρανίδι Αργολίδος, Λουτράκι, Μύκονος, Βόνιτσα, Λευκάδα κάποιοι από τους μουσικούς του σταθμούς, ενώ νέοι συναυλιακοί χώροι προστίθενται συνεχώς.

Το 2011, εμφανίζονται στη ζωή του ο μουσικοσυνθέτης Μιχάλης Γιουνανλής και ο στιχουργός Σπύρος Κανιούρας και μαζί ετοιμάζουν ένα άλμπουμ με γνώμονα το έντεχνο και λαϊκό τραγούδι, σε δρόμους αυθεντικά ελληνικούς, τραγούδια του «σήμερα» που υπερασπίζονται τη δυναμική που έχουν οι παρέες όταν δημιουργούν.

Το άλμπουμ αυτό, το οποίο αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Γιώργου Λάσκαρι έρχεται από την "FM Records" και φέρει τον τίτλο «Παράλογα Χατίρια».


Tracklisting:
1. ΤΟ ΝΗΣΙ
2. ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΧΑΤΙΡΙΑ (ΡΙΞΕ ΜΟΥ ΑΣΤΡΑ)
3. ΑΣΠΡΑ ΜΑΥΡΑ
4. ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
5. ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ
6. ΟΔΟΣ ΒΡΕΣΘΕΝΟΥΣ
7. ΧΑΘΗΚΑ ΝΥΧΤΑ
8. Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ Η ΓΕΝΙΑ
9. ΠΑΡΑΣΥΝΘΗΜΑ
10. ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ
11. ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ (ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ)

. . .

Παρουσίαση του CD "Παράλογα Χατίρια" στο HOLY WOOD STAGE!!!

 

. . .
 
Τη Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου στο “HOLY WOOD STAGE”, ο Γιώργος Λάσκαρις μας προσκαλεί να γιορτάσουμε την κυκλοφορία της πρώτης του δισκογραφικής δουλειάς «Παράλογα Χατίρια».
Για να γιορτάσουμε λοιπόν τον ερχομό αυτού του δίσκου, ανεβαίνουμε στη σκηνή του “
HOLY WOOD STAGE”, για μία και μοναδική συναυλία – παρουσίαση.
Παίζουμε ολόκληρο το υλικό, το μπλέκουμε με τραγούδια που αγαπάμε και προσκαλούμε όλο τον κόσμο να μοιραστεί τη χαρά μας και επειδή η εποχή μας είναι στενόχωρη οικονομικά, αποφασίσαμε – με όλη μας την καρδιά - να σας δωρίζουμε το CD «Παράλογα Χατίρια» με την είσοδο σας!
HOLY WOOD STAGE
Λ. Βουλιαγμένης 289, Αγ. Δημήτριος
Τηλ. Επικ. : 210 9700 418
Ώρα προσέλευσης : 20.30
Ώρα έναρξης : 21.15
Είσοδος 7 ευρώ με μπύρα ή κρασί
. . .

Κατεβάστε ψηφιακά το Παράλογα Χατίρια:
iTunes - Download Album
Amazon.com - Download Album

Μάθετε περισσότερα για τον Γιώργο Λάσκαρι και τα Παράλογα Χατίρια:

Facebook

FM Records:
Website
Youtube
Facebook
Twitter

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟ ROYAL OLYMPIC



Αθήνα, Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου. Στην αίθουσα ATTICA του ξενοδοχείου ROYAL OLYMPIC πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Δρ. Νικόλαου Λάου με τίτλο: 40 ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΠΟΥΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ
Ο φιλόσοφος και πολιτικός αναλυτής δρ Νικόλαος Λάος όπως πάντα έκαμε μια λιτή και σοβαρή παρουσίαση ενός εξονυχιστικά εμπεριστατωμένου βιβλίου προς όλες τις πτυχές του θέματος που διαπραγματεύεται.
Γεωπολιτική, Νοοπολιτική, Διπλωματία, Ιδεολογικός Πόλεμος, Παγκόσμια Οικονομία, Χρηματοοικονομικό Σύστημα, Ενέργεια, Θρησκεία, Βιοκεντρισμός, Τρομοκρατία, Πολιτική Ασφάλειας,Μυστικές Υπηρεσίες, Μυστικιστικά Τάγματα”
Χαιρετισμούς απεύθυναν ο καθηγητής Αλεξάντερ Ντούγκιν (Alexander Dugin), πολιτειολόγος-θεωρητικός γεωπολιτικής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, και ο  σεΐχης Ιμράν Χοσεΐν (Sheikh Imran Hosein), διεθνής λόγιος του Ισλάμ και πολιτικός αναλυτής. Το βιβλίο παρουσίασαν ο δημοσιογράφος Σπύρος Σουρμελίδης, και ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Γιάννης Παπαμιχαήλ.
Ο συγγραφέας δρ Νικόλαος Λάος είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία του τα εξής: «Στο παρόν βιβλίο μου, συνδυάζω συμπαγείς ιστορίες σημαντικών πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών υποθέσεων οι οποίες χαρακτηρίζουν μακρές ιστορικές περιόδους με τρέχουσες εξελίξεις, κρίσιμες γεωγραφικές περιοχές και αρχεία διαφόρων υπηρεσιών πληροφοριών, παρέχω σημαντικές πληροφορίες και άμεσες και μοναδικές αναλύσεις για ένα ευρύ πεδίο ζητημάτων που περιλαμβάνει: από την ιστορική εξέλιξη της τρομοκρατίας μέχρι τους μυστικούς στρατούς του ΝΑΤΟ· από την αρχιτεκτονική του παγκοσμίου οικονομικού συστήματος και την τραπεζοκρατορία μέχρι τους οικονομικούς δολοφόνους και τις οικονομικές κρίσεις· από τη γεωπολιτική και τα μυστικά της μέχρι τη νοοπολιτική και τα δικά της μυστικά· τα ‘καυτά’ μέρη του κόσμου, όπως η Μέση Ανατολή, η Δυτική Αφρική, η Ανατολική Αφρική, ο Καύκασος, η Κεντρική Ασία, ο Ειρηνικός, η Λατινική Αμερική κ.λπ.· συγκρούσεις ιδεολογιών, θρησκειών, πολιτισμών και γεωπολιτικών σχολών· τη σύγκρουση μεταξύ του ανθρωποκεντρισμού και του βιοκεντρισμού· την ιμπεριαλιστική γεωπολιτική και νοοπολιτική στρατηγική μυστικιστικών ταγμάτων.»
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η δημοσιογράφος Άντζυ Σταθάτου, και τις μεταφράσεις η δικηγόρος Χριστίνα Φλώρου.
Το βιβλίο "40 Μυστικοί Φάκελοι που το σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης δεν θα ήθελε να γνωρίζεις" διατίθεται: από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον (Εμμ. Μπενάκη 36, Αθήνα, τηλ. 210-3832117 &210-3845128), από τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία διανομής βιβλίων (π.χ. Protoporia, Perizitito, Skroutz, κ.λπ., όπου κάποιος παραγγέλνει μέσω internet) και ακόμη μπορεί να το παραγγείλει κάποιος μέσω του βιβλιοπωλείου της περιοχής του.
Ακολουθεί το πλήρες βίντεο της εκδήλωσης στην υπέροχη αίθουσα PANORAMA του ξενοδοχείου ROYAL OLYMPIC, με ένα ακροατήριο περί των 120 εκλεκτών προσώπων και φίλων, για την παρουσίαση του βιβλίου "40 Μυστικοί Φάκελοι που το σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης δεν θα ήθελε να γνωρίζεις" (Εκδόσεις Λεξίτυπον):

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ



Ἀδελφοὶ καὶ Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

 «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν»!
(Ἡσ. θ΄ 5)

Ἐνθουσιωδῶς καὶ χαρμοσύνως Προφήτης μᾶς γνωστοποιεῖ προορατικῶς πρὸ αἰώνων πολλῶν τὴν ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου Γέννησιν τοῦ Παιδίου Ἰησοῦ. Βεβαίως, δν εὑρέθη καὶ τότε, περίοδον ἀπογραφῆς ἐπὶ Καίσαρος Αὐγούστου, τόπος ἐν τῷ καταλύματι δι τν στέγασιν τῆς κυοφορούσης ἐκ Πνεύματος Ἁγίου Παρθένου κα οὕτως ἠναγκάσθη μνήστωρ καὶ φύλαξ αὐτῆς ἅγιος Ἰωσφ ν τὴν ὁδηγήσῃ εἰς σπήλαιον, εἰς τὴν φάτνην τῶν ἀλόγων, «τοῦ τεκεῖν τ Παιδίον».
οὐρανὸς καὶ γῆ ὑποδέχονται, προσφέροντες τὴν εὐχαριστίαν εἰς τὸν Δημιουργόν: «οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον˙ οἱ οὐρανοὶ τὸν ἀστέρα˙ οἱ Μάγοι τὰ δῶρα˙ οἱ ποιμένες τὸ θαῦμα˙ γῆ τὸ σπήλαιον˙ ἔρημος τὴν φάτνην˙ ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον»˙ οἱ ποιμένες ἀγραυλοῦν ἐπί «τὴν ποίμνην αὐτῶν» καὶ φυλάσσουν «φυλακάς νυκτός», καὶ ἄγγελοι θεωροῦντες ἐκστατικοὶ τὸ Μυστήριον ὑμνολογοῦν (Ἑσπέρια Ἑορτῆς Χριστουγέννων).
Ἡ γλυκύτης τῆς Ἁγίας Νυκτὸς τῶν Χριστουγέννων περιβάλλει καὶ πάλιν τὸν κόσμον. Καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρωπίνων καμάτων καὶ πόνων, τῆς κρίσεως καὶ τῶν κρίσεων, τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐχθροτήτων, τῶν ἀνησυχιῶν καὶ τῶν ἀπογοητεύσεων, προβάλλει πραγματικὸν καὶ ἐπίκαιρον ὅσον ποτὲ τὸ μυστήριον τῆς Ἐνανθρωπή-σεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, Ὅστις κατῆλθεν ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκον εἰς τὴν κοιλίαν τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἵνα ἀνατείλῃ δικαιοσύνην καὶ πλῆθος εἰρήνης (πρβλ. Ψαλμ. οα΄ 7).
Ὑπὸ τὴν σιωπὴν καὶ τὴν εἰρήνην τῆς ἱερᾶς Νυκτὸς τῶν Χριστουγέννων, Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἄναρχος, ὁ ἀόρατος, ὁ ἀκατάληπτος, ὁ ἄϋλος, ὁ ἀεὶ ὤν, ὁ ὡσαύτως ὤν, εἰσέρχεται σαρκοφόρος, ἄσημος, ἁπλοῦς, πτωχός, ἄγνωστος, εἰς τό δρᾶμα τῆς ἱστορίας. Εἰσέρχεται συγχρόνως ὡς «μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, [...] ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ΄ 6). Ναί, ἐρχεται ὡς ἄνθρωπος ὑπὸ Μητρὸς Παρθένου καὶ λύει τὴν περιπλοκὴν τῆς ἀνομίας καὶ δίδει μὲ τὴν Χάριν καὶ τὸ Ἔλεός Του διέξοδον εἰς τὰς ἀπορίας τῆς ζωῆς, προορισμὸν καὶ ἀξίαν καὶ περιεχόμενον καὶ ὑποδειγματικὸν ἦθος καὶ πρότυπον εἰς τὴν ἀνθρωπίνην περιπέτειαν.
Κύριος προσελάβετο ἅπασαν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν καὶ ἡγίασεν αὐτήν. προαιώνιος Θες κατεδέχθη ν γίνῃ δι᾿ ἡμᾶς ἔμβρυον κα ν κυοφορηθῇ εἰς τν γαστέρα τῆς Θεοτόκου. Οὕτως ἐτίμησε κα τν ἀνθρωπίνην ζων ἐκ τοῦ πρωταρχικοῦ σταδίου αὐτῆς κα ἐδίδαξε τν σεβασμν εἰς τν ἄνθρωπον ἀπ τῆς ἀρχῆς τῆς κυήσεως αὐτοῦ. τ πάντα Δημιουργήσας συγκατέβη ν γεννηθῇ ὡς Βρέφος κα ν γαλακτοτροφηθῇ ὑπ τῆς Παρθένου. Οὕτως ἐτίμησε τν παρθενίαν κα τν μητρότητα, τν πνευματικν κα τν φυσικήν. Δι τοῦτο γιος Γρηγόριος Θεολόγος προτρέπει: «γυναῖκες παρθενεύετε, ἵνα Χριστοῦ γένησθε μητέρες» (Λόγος ΛΗ', Εἰς τ Θεοφάνεια, PG 36, 313A).
Καὶ ὥρισεν Κύριος τὴν συζυγίαν τοῦ ἄρρενος καὶ τοῦ θήλεος ἐν τῇ εὐλογημένῃ οἰκογενείᾳ. Αὐτὸς θεσμὸς τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας ἀποτελεῖ τὸ κύτταρον τῆς ζωῆς καὶ τὴν θερμοκοιτίδα τῆς ὑγιοῦς ψυχικῶς καὶ σωματικῶς ἀναπτύξεως τῶν τέκνων. Ὡς ἐκ τούτου, ἀποτελεῖ ὀφειλὴν τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ καθῆκον τῆς ἡγεσίας ἑκάστου λαοῦ διὰ ποικίλων τρόπων ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας.
Διὰ νὰ ἀναπτυχθῆ ἓν παιδίον ὑγιῶς καὶ ὁμαλῶς ἀπαιτεῖται μία οἰκογένεια ὅπου ἀνὴρ καὶ γυνὴ ζοῦν ἁρμονικῶς, ὡς ἓν σῶμα, μία σάρξ, μία ψυχή, ὑποτασσόμενοι ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον.          
Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι πάντες οἱ πνευματικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέται, ὡς ἄλλοι ἀγραυλοῦντες ποιμένες, ἀλλὰ καὶ οἱ ἰθύνοντες τὰ τοῦ κόσμου, γνωρίζουν καὶ ἀποδέχονται τὴν θείαν ἀλήθειαν καὶ πραγματικότητα ταύτην, τὴν ὁποίαν διακηρύττομεν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ κατὰ τὰ ἐφετεινὰ Χριστούγεννα. Πάντες ὀφείλομεν νὰ ἐνθαρρύνωμεν τὴν δημιουργίαν καὶ τὴν λειτουργίαν τῶν φυσιολογικῶν οἰκογενειῶν διὰ νὰ ἀναπαράγουν ὑγιεῖς ψυχικῶς καὶ χαρούμενους πολίτας, πλήρεις αἰσθημάτων ἀσφαλείας, στηριζομένους εἰς τὸ αἴσθημα τῆς προστασίας τοῦ ἰσχυροῦ καὶ προστατεύοντος πατρὸς καὶ τῆς στοργικῆς καὶ ἀγαπώσης μητρός. Οἰκογενείας, εἰς τὰς ὁποίας θὰ ἀναπαύεται Θεός. Προσκαλοῦμεν καὶ προτρεπόμεθα ἅπαν τὸ πλήρωμα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας ὅπως πολιτευόμενον ἀξίως τῆς ἧς ἐκλήθη κλήσεως πράττῃ πᾶν τὸ δυνατὸν διὰ τὴν στήριξιν τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας.
Ἀδελφοί, « νύξ προέκοψεν, δὲ ἥμερα ἤγγικεν» (Ρωμ. ιγ΄ 12). Ἤδη οἱ ποιμένες πορεύονται πρὸς τὴν Βηθλεέμ τὸ θαῦμα ἀνακηρύττοντες καὶ προσκαλοῦν ἡμᾶς νὰ τοὺς ἀκολουθήσωμεν, ὡς ἄλλοι «ἀστεροσκόποι μάγοι χαρᾶς πληρούμενοι» (τροπάριον δ΄δῆς Ὄρθρου Ἑορτῆς Χριστουγέννων), «δῶρα τίμια» προσάγοντες Αὐτῷ «χρυσὸν δόκιμον, ὡς Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, καὶ λίβανον ὡς Θεῷ τῶν ὅλων, ὡς τριημέρῳ δὲ νεκρῷ σμύρναν τῷ ἀθανάτῳ» (Ἀνατολίου, Στιχηρὸν ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ Ἑορτῆς Χριστουγέννων). Δηλαδὴ τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πίστεώς μας καὶ τῆς δοκιμῆς μας ὡς χριστιανῶν καὶ μάλιστα ὀρθοδόξων εἰς τὸ ἦθος καὶ τὴν παράδοσιν, τὴν οἰκογενειακήν, τὴν πατερικήν, τὴν ἐκκλησιαστικήν, τὴν ὀρθοπράττουσαν πάντοτε ἀνὰ τοὺς αἰῶνας καὶ συνέχουσαν μέχρι σήμερον τὴν εὐλογημένην κοινωνίαν μας, τῆς ὁποίας κύτταρον κατὰ Θεὸν βιοτῆς καὶ αὐξήσεως εἶναι, ἐπαναλαμβάνομεν, οἰκογένεια.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα,

-2013 χρόνια συνεπληρώθησαν ἀπὸ τῆς κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Χριστός, ὅπως τότε, δὲν παύει νὰ καταδιώκεται ἐν τῷ προσώπῳ τῶν ἀδυνάτων ἀπὸ τὸν Ἡρώδην καὶ τοὺς παντοειδεῖς συγχρόνους Ἡρώδας˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Ἰησοῦς διώκεται εἰς τὰ πρόσωπα τῶν χριστιανῶν ἐν Συρίᾳ      -καὶ ὄχι μόνον˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Χριστὸς φεύγει, ὡς πρόσφυξ μετ᾿ αὐτῶν, ὄχι εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἀλλὰ εἰς τὸν Λίβανον, εἰς τὴν Εὐρώπην, εἰς τὴν Ἀμερικὴν καὶ ἀλλαχοῦ δι᾿ ἀσφάλειαν ἐν τῇ ἀνασφαλείᾳ τοῦ κόσμου˙
-2013 χρόνια καὶ τὸ Παιδίον Ἰησοῦς εἶναι ἀκόμη φυλακισμένον μὲ τοὺς δύο Ἱεράρχας τῆς Συρίας Παῦλον καὶ Ἰωάννην, μὲ τὰς Ὀρθοδόξους μοναχὰς καὶ πολλοὺς ἀκόμη ἀνωνύμους καὶ ἐπωνύμους χριστιανούς˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Χριστὸς σταυρώνεται μαζὶ μὲ αὐτοὺς ποὺ βασανίζονται καὶ φονεύονται διὰ νὰ μὴ προδώσουν τὴν πίστιν των εἰς Αὐτόν˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Ἰησοῦς φονεύεται καθ᾿ ἡμέραν εἰς τὸ πρόσωπον τῶν χιλιάδων ἐμβρύων, τὰ ὁποῖα οἱ γονεῖς των δὲν ἀφήνουν νὰ γεννηθοῦν˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Χριστὸς ἐμπαίζεται καὶ ὀνειδίζεται εἰς τὸ πρόσωπον τῶν δυστυχισμένων παιδίων, τὰ ὁποῖα ζοῦν ὑπὸ τὴν κρίσιν τῆς οἰκογενείας, τῆς ἀνεχείας, τῆς πτωχείας.
Τὸν πόνον, τὴν θλῖψιν καὶ τὰ παθήματα τῶν ἀνθρώπων ἦλθε καὶ ἔρχεται καὶ κατὰ τὰ ἐφετεινὰ Χριστούγεννα νὰ ἀναλάβῃ ὁ Κύριος, ὁ εἰπών «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. κε΄ 40-41). Δι᾿ αὐτοὺς ἦλθεν ἐκ Παρθένου, δι᾿ αὐτοὺς ἐγένετο ἄνθρωπος, δι᾿ αὐτοὺς ἔπαθεν, ἐσταυρώθη, ἀνέστη. Δι᾿ ἡμᾶς ὅλους, δηλαδή. Ἂς ἄρωμεν, λοιπόν, ἕκαστος ἡμῶν τὸν προσωπικὸν αὐτοῦ σταυρὸν διὰ νὰ εὕρωμεν χάριν καὶ ἔλεον εἰς εὔκαιρον βοήθειαν˙ διὰ νὰ εἶναι «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός», ὁ τεχθεὶς Ἐμμανουήλ,  Σωτὴρ καὶ Κύριος. Ἀμήν. 

                                                                                                 
 Χριστούγεννα ,βιγ΄
                                                                                             
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν.