Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

THE 28TH OF OCTOBER ENCYCLICAL OF HIS EMINENCE METROPOLITAN SOTIRIOS



NO and SACRIFICE During Peacetime
Encyclical for the 28th of October

by Metropolitan Archbishop Sotirios

In the middle of the night,  "before the chirping of the birds in the morning",  the Italian Ambassador Grazzi delivers an ultimatum to Greek Prime Minister Metaxas.  The Fascist dictator Mussolini wants to invade and enslave Greece.
   The Greek Prime Minister, on behalf of all the Greek people, answered with the heroic “NO” – we will not accept this ultimatum.  And this NO is supported by the Greek people through their sacrifices and heroism. So great is their heroism and valour, that Prime Minister Churchill of England, along with all mankind, states that:  "from now on, we will not say that Greeks fight like heroes, but that heroes fight like Greeks."  All mankind bows down in admiration before the glory and heroism of Greece. Greece is reliving her past ancient glory. Everyone admires the Greeks in their finest hour, as they win victory after victory, chasing the enemy out of their homeland.
   This is what they did during wartime. But now in peacetime, what is the situation in Greece and with every Greek in general today?
    Unfortunately, the truth and the reality is bitter to swallow. Greece is now struggling to survive. Her economic problems are such, that the economic woes of Greece are in the daily news and in the media blogs throughout the world. Everyone speaks with contempt for Greece and for the Greek of today. How and why did we get to this sorry state?
   We arrived there, because we have forgotten our ideals and our values as a people and as a nation.  Above all, we have forgotten the true God, and our faith in a power greater than ourselves.  Some of our misguided compatriots want to return to worshipping the false gods of Olympus. We have abandoned our moral principles and values. We have forgotten that even in times of peace, we must sometimes say NO, and make many sacrifices to lead a virtuous and ethical life.
    In order for every Greek and our homeland to continue their way of life unimpeded, we must learn to say NO when it is necessary. We must say NO to opulence; NO to waste; NO to tax evasion; NO to bribery; NO to laziness; NO to fraud and trickery; NO to infidelity; NO to the total abandoning of ethics and morals; NO to living one’s life by the motto, "eat and drink today, for tomorrow we die".
    It is not enough to say NO to all that is wrong.   During times of peace, it is necessary to say YES to that which is positive and good. We must be willing to say YES to a conscientious work ethic;  YES to cultivating proper character;  YES to integrity;  YES to honesty; YES to sincerity; YES to good, honest and sincere cooperation with our neighbours; YES to sacrifice; YES to thriftiness and economizing, because only frugality defeated poverty.
     Let no one think that whatever we have said previously, only concerns matters relating to our daily lives on earth.  They relate to spiritual matters as well. They also involve the afterlife. Whoever does not believe in the afterlife and in the final rendering of Divine justice, has gambled and lost eternity with God.  He has lost the compass of life. He falters, and then sooner or later, becomes the laughing stock of everyone.
   Today, because we did not learn during times of peace to say NO, and to make necessary sacrifices, not only does Greece and every Greek citizen suffer, but also some of our small Communities in Canada suffer.  Fortunately, they are only a few.  Along with Greece and every Greek in general, these Communities must learn to do and apply what we have said previously.
   There is no doubt that we have reached rock bottom.  What are we to do?  Will we simply throw our hands up in the air and surrender unconditionally? Will we simply keep taking matters as they come, and accept the final destruction that looms upon us? ABSOLUTELY NOT ! ! !
   It has been said many times: "Greece will never die."  This is what we will do.  We will recognize and take responsibility for our own mistakes. We will change course. We will roll up our sleeves and work harder - with sincere faith in God.  By believing in ourselves and in the righteous goal that we are striving for, not only will we survive, but we will again build up our material and spiritual prosperity.  We will prove to ourselves and to the entire world that “Greece, once again, proudly marches forward to greater heights of glory”.
   This can only happen when we repent; when we alter our ways; and by making an honest effort and many sacrifices. For our beloved country of Greece and every Greek, we will again take our rightful place that we deserve in the world. We were once the most glorious race in the world, and this is where our place is.  With this change of course, our sincere efforts and sacrifices, and above all, by the grace of God, we will be able to inherit the eternal Kingdom of God.  It is this Kingdom that we must make our own property and possession forever.
   With these thoughts, without disenchantment, and by optimistically looking forward, I invite all of you to celebrate our second National Holiday of October 28, 1940. It is never too late. The present and the future belong to us. The support of God is certain. What is necessary is our own efforts. Let us learn to say NO where we must, and to SACRIFICE where it is necessary, in order to lead a good and virtuous life every day of our lives. We must do it in times of peace. This, only, is what we deserve and what is fitting for us.

With fatherly love and fervent prayers,
Metropolitan Archbishop Sotirios of Toronto (Canada)

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΤΟΡΟΝΤΟ (ΚΑΝΑΔΑ) κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ



Η αρετή και η τόλμη του ΟΧΙ
Εγκύκλιος 28ης Οκτωβρίου

Μητροπολίτη Σωτηρίου

Για να ειπείς ένα όχι χρειάζεται να έχεις αρετή. Ηθική ανωτερότητα. Τόλμη. Συνέπεια. Υπομονή και επιμονή. Θάρρος. Επίγνωση των δυνάμεών σου.
Δεν μιλάμε εδώ μόνο για το όχι της 28ης Οκτωβρίου 1940. Μιλάμε και για το όχι το δικό μας που ο καθένας μας πρέπει να λέει σε ορισμένες περιστάσεις.
Ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ στις 28 Οκτωβρίου 1940 στους Ιταλούς, γιατί γνώριζε την αρετή, την ηθική ανωτερότητα, την τόλμη και την συνέπεια του ελληνικού λαού. Μόλις ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ, σύσσωμο το ελληνικό έθνος έκαμε το καθήκον του. Οι στρατιώτες βρέθηκαν στις βουκοκορφές. Οι λεβέντισσες γυναίκες κουβάλησαν τα πυρομαχικά στην πλάτη τους σε απόκρημνους τόπους. Το ελληνικό έθνος σύσσωμο και με άπειρο ψυχικό μεγαλείο, αντιμετώπισε την ιταμότητα του εχθρού. Έτσι η Ελλάδα έγραψε χρυσές σελίδες στην ιστορία της. Έκαμε όλον τον κόσμο να την θαυμάζει. Δεν είναι υπερβολικό να ειπεί κανείς, ότι η παρεμβολή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έκρινε αυτή την τύχη του πολέμου. Έγινε αυτό, γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούσαν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούσαν σαν Ελληνες, όπως είπε ο Τσώρτζιλ.
Η εποποιία του ’40 είναι ανεξίτηλη στην ιστορία της Ελλάδας και της ανθρωπότητας. Ας μη μείνουμε όμως στην ιστορία. Ας περάσουμε στην σημερινή εποχή. Στην γενεά την δική μας και στις γενεές που έρχονται.
Ένα όχι μπορεί να είναι θετικό, μπορεί όμως, να είναι και αρνητικό. Το όχι στην ηθική παραλυσία είνα θετικό. Το όχι στην ηθική ζωή είναι αρνητικό. Όταν ειπείς ένα όχι πρέπει να το έχεις σκεφθεί καλά. Να έχεις σκεφθεί αν είναι θετικό ή αρνητικό. Να έχεις σκεφθεί, ότι πρέπει να έχεις, κι αν δεν έχεις να αποκτήσεις, την αρετή, την ηθική ανωτερότητα, την τόλμη, το θάρρος, την επιμονή για να πεις αυτό το όχι. Δεν πρέπει να ειπείς ένα όχι και ύστερα να λες «τέκνον ποίον έπος φύγεν έρκος οδόντων;» Παιδί μου ποιον λόγον άφησες να φύγει από το φράχτη των δοντιών σου. Να βουτήξεις πρώτα πρέπει την γλώσσα σου στο μυαλό και ύστερα να την αφήσεις να αρθρώσει το όχι.
Ιεράρχης στο λεκανοπέδιο της Αττικής είχε διαφορές με την Κυβέρνηση που δεν του έδινε άδεια να κτίσει εκκλησία σε ένα οικόπεδο που είχε. Πήρε την απόφαση και πήγε και κάθησε στο οικόπεδο και ανακοίνωσε, ότι θα κάνει απεργία πείνας. Μόλις όμως τον έκαψε ο ήλιος, τα μάζεψε και έφυγε. Σίγουρα ρεζιλεύτηκε. Το κατάλαβε όμως;
Η Ελλάδα του σήμερα είναι πολύ διαφορετική από την Ελλάδα του ’40. Αντιμετώπισε τότε τον σοβαρό κίνδυνο της εισβολής της Ιταλίας με αρετή, με τόλμη και εθαυματούργησε. Σήμερα αντιμετωπίζει μεγαλύτερο εχθρό. Και είναι μεγαλύτερος ο έχθρός γιατί είναι εσωτερικός. Νομίζει κανείς, ότι ο σημερινός εχθρός της Ελλάδας είναι η οικονομία ή είναι οι δανειστές. Όποιος νομίζει αυτό κάνει μεγάλο λάθος. Οι μεγαλύτεροι εχθροί της Ελλάδας στα τελευταία τριάντα χρόνια ήσαν οι ηγέτες της που την κατέστρεψαν οικονομικά, αλλά και ηθικά. Έδωκαν το χειρότερο παράδειγμα στην σπατάλη. Στον εύκολο δανεισμό. Στην ολίσθηση της ηθικής και της τιμιότητας. Ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας σήμερα είναι ο κακός χαρακτήρας του Έλληνας. Για να βγει η Ελλάδα από το πρόβλημά της και να σωθεί, χρειάζεται να διορθωθεί ο χαρακτήρας του σημερινού Έλληνα. Με αυτά που λέμε εδώ, δεν σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες έχουν κακό χαρακτήρα. Υπάρχουν και οι καλοί και αυτοί υποφέρουν περισσότερο, γιατί είναι οι αδικημένοι.
Ο σημερινός Έλληνας της Ελλάδας, αλλά και ο απανταχού της γης Έλληνας, πρέπει να έχει αρετή και τόλμη και να ειπεί όχι στον κακό χαρακτήρα. Όχι στην απάτη. Όχι στην κλεψιά. Όχι στην φοροδιαφυγή. Όχι στην ανηθικότητα. Όχι στην ανεντιμότητα. Όχι στην απιστία. Όχι στον χλευασμό του Θεού.
Ειδικότερα ο Έλληνας της διασποράς πρέπει κι αυτός να ειπεί όλα τα ανωτέρω όχι, αλλά και κάποια άλλα ακόμη όχι. Και μαζί με τα όχι πρέπει να πει και κάποια ναι. Όχι στην τεμπελιά. Ναι στην έντιμη εργασία. Όχι στο να ακολουθεί το ρεύμα της κοινωνίας. Ναι στο να στέκεται σταθερά στις αρχές του, στην πίστη του στο Θεό, στην Ορθοδοξία. Όχι στο χάσιμο της ελληνικής γλώσσας. Ναι στο να φοιτά το παιδί του στο ελληνικό σχολείο. Όχι στην αδιαφορία για τα κοινοτικά μας θέματα. Ναι στην συμμετοχή του στην κοινωνική ζωή.
Καλά κάνουμε και γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου του 1940. Μάς θυμίζει ηρωϊκές στιγμές. Μάς εμψυχώνει. Μάς ενδυναμώνει. Δεν αρκούν όμως οι γιορτές. Ο πραγματικός και με νόημα γιορτασμός της 28ης Οκτωβρίου 1940, είναι με συνείδηση, με αρετή, με ηθική ανωτερότητα και με τόλμη, να πούμε αυτά τα όχι και αυτά τα ναι τα οποία ανέφερα παραπάνω.
Καλώ όλους σας, αγαπημένοι μου χριστιανοί, να γιορτάσουμε και φέτος το ΟΧΙ του 1940 με γιορτές και με πανηγύρια, αλλά και με τον ιδιαίτερο αυτό τρόπο να ειπούμε τα όχι τα οποία πρέπει και τα ναι τα οποία πρέπει, και όχι απλώς να τα ειπούμε, αλλά να τα εφαρμόσουμε. Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940.

Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΤΟΡΟΝΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

ΜΙΚΡΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ




To Σάββατο, 13 Οκτωβρίου, αρχίζει ο 2ος κύκλος συναυλιών για νέους καλλιτέχνες του 2012, που οργανώνει το Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο ATHENAEUM.

Στην 1η αυτή συναυλία ο πολυτάλαντος τραγουδιστής και ηθοποιός Παναγιώτης Πετράκης και οι καταξιωμένες πιανίστες Χριστίνα Παντελή και Έλενα Χριστοδούλου συνομωτούν για μια ξεχωριστή και πρωτότυπη συναυλία. Δύο πιάνα μεταμορφώνονται σε μια ολόκληρη ορχήστρα και παντρεύουν τον κλασικό ήχο με πασίγνωστες ελληνικές και ξένες μελωδίες των Μ. Χατζιδάκι, K. Weil,  Σ. Κραουνάκη, I.Berlin.

 Σάββατο, 13 Οκτωβρίου 2012, 8.00 μ.μ.



ATHENAEUM
Αίθουσα Συναυλιών La Divina

Εισιτήρια €10, φοιτητικά €5