Γνώρισα τον Philip Glass και μου ζήτησε να του βρω παρτιτούρες με παραδοσιακά Ελληνικά τραγούδια. Ήθελε να βρει θέματα για την μουσική που θα έγραφε αργότερα για την τραγωδία Βάκχες του Ευριπίδη. Του έστειλα αρκετές παρτιτούρες και με ευχαρίστησε ευγενικά. Ο Philip Glass είναι ένας διανοούμενος συνθέτης με ευρύ πνεύμα έμπνευσης. Η επαφή μου μαζί του με επηρέασε σε αρκετές από τις συνθέσεις μου, που όταν του το είπα χάρηκε πολύ.
Ο Philip Glass γεννήθηκε στην Βαλτιμόρη των ΗΠΑ και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους και γνωστότερους συνθέτες του 20ού αιώνα, καθώς επίσης και ως ο ιδρυτής του κινήματος του μινιμαλισμού στη μουσική, με μεγάλη επίδραση στο χώρο του. Είναι ίσως ο πιο πρωτότυπος συνθέτης της Αμερικής. Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του κλασσικιστή, πράγμα που αποδίδει στις κλασσικές σπουδές του στη μουσική και ιδιαίτερα για τις σπουδές που έκανε δίπλα στη Νάντια Μπουλανζέρ. Ο πατερας του ειχε διασκαδικο και είναι ο εγγονός Εβραίων μεταναστών από τη Λιθουανία. Σε ηλικία 6 ετών έμαθε να παίζει βιολί, και σε ηλικία 8 χρονών ξεκίνησε μαθήματα για φλάουτο. Αφού παρακολούθησε μαθήματα στη Βαλτιμόρη, ο Philip Glass γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου σε ηλικία 15 ετών, από όπου και αποφοίτησε με πτυχίο στα μαθηματικά και στην φιλοσοφία. Στο Σικάγο ανακάλυψε και την τέχνη του σειραϊσμού του Webern και συνέθεσε ένα δωδεκαφθογγικό τρίο εγχόρδων. Όταν αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο σε ηλικία 19 ετών, ήταν αποφασισμένος να γίνει συνθέτης. Για το λόγο αυτό μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου και γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών Τζούλιαρντ. Το καλοκαίρι του 1960, σπούδασε με τον Darius Milhaud στο Aspen Music Festival και συνέθεσε ένα Κοντσέρτο για βιολί.
Μετά πήγε στο Παρίσι όπου σπουδάζοντας δίπλα στην Nadia Boulanger ήρθε σε επαφή και συνεργάσθηκε με γνωστούς σκηνοθέτες και διανοούμενους της Γαλλίας όπως ο Jean-Luc Godard, ο François Truffaut, ο Ravi Shankar, και ο Pierre Boulez. Το 1966 για τη βόρεια Ινδία όπου ήρθε σε επαφή με τους θιβετιανούς πρόσφυγες και άρχισε να κλίνη προς τον Βουδισμό. Το 1972 συναντήθηκε με τον Δαλάι Λάμα και υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ανεξαρτησίας του Θιβέτ. Το 1967 εγκαταστάθηκε στην Νέα Υόρκη όπου άρχισε η συνθετική του καριέρα, και αφιερώθηκε στο νέο μουσικό σύστημα του μινιμαλισμού στη μουσική. Η μουσική του ταίριαζε στις κινηματογραφικές ταινίες δίνοντας ένα ύφος μυστηρίου και πνευματισμού. Η πρώτη του όπερα Einstein on the Beach παρουσιάστηκε το 1976 στη Γαλλία. Η όπερα του Satyagraha παρουσιάστηκε το 1980 στο Rotterdamβασισμένη στην ζωή του Mahatma Gandhi, του ποιητή Rabindranath Tagore, και του Martin Luther King Jr.
Η όπερα του Akhnaten ερμηνεύτηκε σε Αρχαία Αιγυπτιακά το 1984 στην όπερα της Στουτγάρδης.
Έχει συνθέσει πολλά συμφωνικά έργα και κονσέρτα, η τρίτη συμφωνία βασίζεται σε θέματα των David Bowie, και Brian Eno. Στη δεκαετία του 1990 συνθετη ένα τρίπτυχο όπερας (1991-1996), ως φόρο τιμής στον σκηνοθέτη Jean Cocteau, με βάση το κινηματογραφικό του έργο: Orphée (1949), La Belle et la Bete (1946), καθώς και το μυθιστόρημα Les Enfants Terribles(1929).
Το φιλμ Kundun (1997) για την ζωή του Dalai Lama του έδωσε το πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ. Η ταινία The Hours (2002), του χάρισε μια δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ. Και η ταινία The Illusionist σημείωσε την τρίτη υποψηφιότητα για Όσκαρ.
(Ο Philip Glass με τον Παναγιώτη Καρούσο στην Αμερική)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου