Ω, έλα πνεύμα της ελευθερίας
και δως μου τα μεγάλα τα φτερά
πάνω απ’ το χώρο και το χρόνο
να πετάξω, στ’ άνω πέρα μακριά
Είμ’ εγώ που απ’ το χάος ανεβαίνω
κι από τη γη σαν πύρινη ψυχή
περνώ, και ζω μ’ υπέρτατη ευθύνη
σε Μοίρα και Θεό που μ’ οδηγεί
Κι αν ματωμένα δάκρυα έπνιξες
ψυχή μου, σ’ένα χαμόγελο πικρό
στάσου περήφανη στο βάθρο σου
κι άκου τον Ύμνο τον τρανό
Ω, σάλπισε σάλπιγγα, παιάνα
και πάνω απ’ τον ήλιο ελευθερία
σαν άγαλμα υψώσου φωτεινό
και γίνε πνεύμα, ήθος και ανδρεία
Τις αλυσίδες σπάσε, Προμηθέα
οι λαοί στον Καύκασο ανεβαίνουν
και ρίξε Δία τον κεραυνό σου
μέσα στου Χάρου τα σκοτάδια
Από τις στάχτες και τα κόκαλα
Σαν Φοίνικας λαμπρός ξαναγεννιέσαι
κι εγώ σαν Βύρωνας και Σολωμός
θα σε υμνώ αγώνα ηρωικέ
Οδήγα με απ’ το χέρι, Ελευθερία
σαν άλλο Μπότσαρη άλλον Κολοκοτρώνη
πάνω από τη Ρούμελη και το Μοριά
πάνω από Χίο και Μεσολόγγι
Ελευθερία ή θάνατος φωνάξτε
Και με αυταπάρνηση σηκώστε το σπαθί
Βαδίζοντας με αρχηγό τη Νίκη με ρομφαία
Σαν σε Ιερό Λόχο στην Οδό του Μυστηρίου
Ω, σήμανε η ώρα του ανθρώπου
για μια δίκαιη καινούργια κοινωνία
μακριά απ’ το καλό και το κακό
Άνοιξης νέας μεσημέρι λαμπερό
Ω σάλπισε σάλπιγγα κι υψώσου
παιάνα των Ελλήνων σαν άσπρο περιστέρι
πάνω από Αθήνα και Ελλάδα
όλα τα έθνη να σε ακούσουν
Δημοκρατία, Πολιτισμός, Αδελφοσύνη
Ανθρωπισμός, Ορθοδοξία, Ελευθερία
Παναγιώτης Καρούσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου