Αθήνα, 3 Σεπτεμβρίου 2024
Νίκος Ανδρουλάκης: «Είμαστε με αυτούς, που νιώθουν ότι δεν έχουν φωνή σε μια χώρα γεμάτη ανισότητες»
Ομιλία Νίκου Ανδρουλάκη, Προέδρου ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στην εκδήλωση για την 3η του Σεπτέμβρη στο Ζάππειο
Φίλες και φίλοι,
Χρόνια μας πολλά για τα 50 χρόνια ΠΑΣΟΚ!
Θέλω αρχικά να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Κώστα Σημίτη, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Ευάγγελο Βενιζέλο για τις παρεμβάσεις τους. Όσα είπαν, αποτελούν πυξίδα για το Κίνημά μας, αλλά και για την πατρίδα.
3η Σεπτέμβρη του 2024, σήμερα. Και είμαστε όλοι εδώ! Με αισιοδοξία, δυναμισμό και πίστη στις ιδέες μας. Είμαστε εδώ, όχι μόνο για να τιμήσουμε αυτή τη μεγάλη επέτειο, αλλά και να στείλουμε ένα σαφές και αδιαπραγμάτευτο μήνυμα: Σε αυτή τη νέα περίοδο, το ΠΑΣΟΚ θα είναι ενωμένο, δυνατό, έτοιμο και μαχητικό για τους μεγάλους και δύσκολους αγώνες, που έχουμε μπροστά μας!
Είμαι χαρούμενος, που είναι εδώ όλες οι γενιές του ΠΑΣΟΚ. Από τους συντρόφους που ήταν δίπλα στον Ανδρέα πενήντα χρόνια πριν, μέχρι τις νεότερες γενιές, που αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον με αξιοπρέπεια και προοπτική.
Σήμερα, όμως είμαι σίγουρος ότι είναι εδώ μαζί μας, νοερά, και όσοι έχουν φύγει από κοντά μας. Με τις παρακαταθήκες, τις αξίες και το έργο τους. Από τον ιστορικό μας ιδρυτή Ανδρέα Παπανδρέου, που έκανε πραγματικότητα την Αλλαγή και παραμένει ως σήμερα στην καρδιά του ελληνικού λαού ως ανεπανάληπτος ηγέτης, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Γιώργο Γεννηματά, τον Κάρολο Παπούλια, τον Αναστάσιο Πεπονή, τόσους άλλους σημαντικούς Έλληνες και βέβαια την Πρόεδρό μας Φώφη Γεννηματά, μέχρι τους ανθρώπους που ήταν στην πρώτη γραμμή αυτής της πορείας των 50 χρόνων, αλλά και τους χιλιάδες ανώνυμους αγωνιστές της παράταξης.
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Τα τελευταία δυόμισι χρόνια που έχω την τιμή να είμαι πρόεδρος της παράταξης, επισκέφθηκα κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να συνομιλήσω με τον απλό κόσμο του ΠΑΣΟΚ, τους ανθρώπους που κράτησαν όρθιο το Κίνημά μας, όλα τα προηγούμενα πολύ δύσκολα χρόνια. Μοιράστηκαν μαζί μου τις αναμνήσεις, τους προβληματισμούς, τις προτάσεις, αλλά πάνω απ’ όλα τις ελπίδες τους. Επιτρέψτε μου λοιπόν σήμερα να σας μιλήσω για το κοινωνικό και πολιτικό βίωμα μιας ολόκληρης γενιάς απλών ανθρώπων μέσα από τα μάτια μιας συντρόφισσας, που συνάντησα σε ένα μικρό ακριτικό χωριό της πατρίδας μας. Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ στην περιοχή, η κυρία Ελευθερία σήμερα είναι 80 ετών και τις τρεις πρώτες δεκαετίες της ζωής της τις έζησε χωρίς πολλά δικαιώματα και με πολύ μεγάλες δυσκολίες.
Γεννήθηκε αμέσως μετά την Κατοχή. Τα πρώτα της ακούσματα ως παιδί ήταν οι αφηγήσεις των μεγαλύτερων για εκείνους τους ήρωες που πολέμησαν τον ναζισμό, αντιστάθηκαν φέρνοντας τη λευτεριά στην Ελλάδα. Που όμως αντί για τιμές, κάποιοι από αυτούς μετά από λίγα χρόνια εκτοπίστηκαν στα ξερονήσια. Κι όταν ο λαός εναντιώθηκε, θυμάται τον Γέρο της Δημοκρατίας να φωνάζει μια λέξη που η ίδια δεν είχε ξανακούσει: «Ανένδοτος».
Θυμάται το μετεμφυλιακό κράτος να δολοφονεί τον ήρωα Γρηγόρη Λαμπράκη. Και όταν το Παλάτι ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, ο λαός βγήκε στους δρόμους με τα συνθήματα του 1-1-4.
Και έπειτα… το απόλυτο σκοτάδι της χούντας, που όμως το φώτισε ξαφνικά μετά από 7 χρόνια, η κοινωνική κραυγή των φοιτητών για «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Άκουγε στα κρυφά τη Ρωμιοσύνη και έναν λυράρη να τραγουδά για την ξαστεριά. Και το μαύρο καλοκαίρι του 1974, η Ελευθερία είδε τον Αττίλα να βάφει με αίμα την Κύπρο μας, το χρυσοπράσινο φύλλο, που όπως αποδείχθηκε ήταν τελικά ριγμένο στο σκοτεινό πέλαγος της μεγάλης προδοσίας.
Κάποιες μέρες μετά, είδε έναν άνδρα να τον κρατούν ψηλά στα χέρια χιλιάδες κόσμου στο αεροδρόμιο των Αθηνών. Εκείνον που τα προηγούμενα χρόνια της επταετίας γύριζε τον κόσμο μιλώντας στους Έλληνες της διασποράς για τη δημοκρατία, που είχε βρεθεί στο απόσπασμα, κρατώντας μια σημαία με τρία γράμματα. Τη σημαία του ΠΑΚ.
Εκείνο το μεσημέρι της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974, μια ημέρα σύμβολο για τη δημοκρατία απ’ τα χρόνια του Μακρυγιάννη, η Ελευθερία είδε τον Ανδρέα να σηκώνει ψηλά ένα χαρτί γεμάτο λέξεις και έννοιες για τις οποίες διψούσε ο δημοκρατικός λαός της πατρίδας μας. Να μιλάει για λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική απελευθέρωση. Δίπλα σε αυτόν, άλλοι 149 σύντροφοι. Και σιγά σιγά οι 149 έγιναν χιλιάδες. Ως το βράδυ του Οκτώβρη του ’81, που οι 150 έγιναν εκατομμύρια. Τότε που το ΠΑΣΟΚ υπέγραψε το κοινωνικό συμβόλαιο με τον ελληνικό λαό. Είδε, λοιπόν, η Ελευθερία να πέφτουν τα τείχη για τους μη προνομιούχους και όσους βρίσκονταν στο περιθώριο. Έζησε την Αλλαγή, την Εθνική Συμφιλίωση, την ανοδική κοινωνική κινητικότητα. Κέντρα υγείας και νοσοκομεία λειτούργησαν σε κάθε γωνιά της χώρας. Η ισότητα ανδρών και γυναικών έγινε πράξη, όπως και τα εργασιακά δικαιώματα. Ο αγροτικός κόσμος απέκτησε προοπτική και είδε τον Ανδρέα να παίρνει μεγάλες πρωτοβουλίες παγκόσμιας εμβέλειας για την ειρήνη στον πλανήτη και να υπερασπίζεται τους καταπιεσμένους λαούς της ανθρωπότητας. Και ήταν επιτέλους περήφανη, που η πατρίδα μας στεκόταν στα πόδια της. Ήταν περήφανη για μία Ελλάδα που άνηκε στους Έλληνες.
Και όταν ο Ανδρέας έφυγε από κοντά μας, πήρε τη σκυτάλη ένας πολιτικός, προοδευτικός, εργατικός, μετριοπαθής. Ένας καθηγητής που όμως έβαζε βόμβες στη χούντα. Με τον Κώστα Σημίτη, το κράτος εκσυγχρονίστηκε, έργα υποδομής έδωσαν νέα πνοή, η Ελλάδα μπήκε στον σκληρό πυρήνα του ευρώ και η Κύπρος εντάχθηκε ως πλήρες μέλος στην ΕΕ, η μεγαλύτερη εθνική επιτυχία της μεταπολίτευσης.
Όταν το πελατειακό κράτος της Νέας Δημοκρατίας έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, ένας σύγχρονος πολιτικός τίμησε το αξίωμα του Πρωθυπουργού και την ιστορία του ΠΑΣΟΚ, βάζοντας πάνω απ’ όλα την πατρίδα. Ο Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε στην πρωτοπορία, μιλώντας για τα κρίσιμα ζητήματα του μέλλοντος, όπως η κλιματική κρίση και αφήνοντας προίκα στη χώρα σπουδαίες μεταρρυθμίσεις με κοινό παρονομαστή τη διαφάνεια και τη λογοδοσία.
Τον δρόμο της ευθύνης συνέχισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, απέναντι στα νταούλια του λαϊκισμού όλων των αποχρώσεων, που απειλούσαν κεκτημένα δεκαετιών για τη χώρα. Αταλάντευτα δεν λογάριασε το πολιτικό κόστος μπροστά στη σωτηρία της πατρίδας και την ανάταξη της οικονομίας μας.
Και έπειτα, του ιστορικού μας Κινήματος ηγήθηκε η Φώφη Γεννηματά. Μια γυναίκα γενναία, που κράτησε την παράταξη όρθια όταν έφτασε στα όρια της πολιτικής επιβίωσης δείχνοντας απαράμιλλο σθένος ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της. Σύμβολο θάρρους και ελπίδας.
Σήμερα η 80χρονη συντρόφισσά μας βλέπει το αγαπημένο της ΠΑΣΟΚ να έχει επιστρέψει, διαψεύδοντας όλα τα σχέδια των πολιτικών μας αντιπάλων, που οργάνωσαν τον αφανισμό μας. Με τις νέες γενιές της παράταξης μπροστά, με τη σημαία του ήλιου να κυματίζει ψηλά ξανά και να αγκαλιάζει τις αγωνίες εκείνων, που νιώθουν ότι δεν έχουν φωνή σε μια χώρα γεμάτη ανισότητες.
Αυτό το τολμηρό, γοητευτικό και ελπιδοφόρο ταξίδι σας καλώ να συνεχίσουμε και τις επόμενες δεκαετίες οικοδομώντας μία νέα σχέση εμπιστοσύνης με τον Ελληνικό λαό έχοντας φάρο τις ιδέες, τις αρχές και τις αξίες μας αλλά και μία δέσμευση χαραγμένη σε πέτρα, ότι δεν θα επαναλάβουμε ό,τι πλήγωσε τους πολίτες. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο και ακόμη πιο δυνατό.
Φίλες και φίλοι,
50 χρόνια μεταπολίτευσης. Μετά από μια δεκαετή οικονομική περιπέτεια ο ελληνικός λαός περίμενε πραγματικά καλύτερες μέρες. Περίμενε ισχυρότερο κοινωνικό κράτος, χαμηλότερο κόστος ζωής αλλά και κόστος παραγωγής. Είμαστε πια μια χώρα με μισθούς δυσανάλογα χαμηλούς σε σχέση με την πανάκριβη καθημερινότητα. Σε έναν κόσμο που αλλάζει, με συνεχείς αναταράξεις, ο ελληνικός λαός πληρώνει πολλαπλάσιες επιπτώσεις από άλλα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη. Κάθε κρίση αποκαλύπτει τις δομικές μας αδυναμίες. Γι’ αυτό χρειάζεται όραμα και σχέδιο για μια ανθεκτική πατρίδα και μια δίκαιη κοινωνία. Μια χώρα που θα ευημερεί οικονομικά, κοινωνικά και δημογραφικά. Όπου στα εθνικά μας θέματα θα υπάρχει στιβαρή, σταθερή και αξιόπιστη εξωτερική πολιτική και όχι μάταιοι επικοινωνιακοί χειρισμοί.
Όλα αυτά είναι ξένα προς τη σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Μητσοτάκη. Κανένα όραμα, κανένα σχέδιο. Πορεύονται με μόνη τους έγνοια τη διατήρηση της εξουσίας. Παραμένουν αμετανόητοι, όλες οι πρακτικές που μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής είναι εδώ: το πελατειακό κράτος, οι πληγές στο κράτος δικαίου, η αναξιοκρατία, η αδιαφάνεια και η διαφθορά πρωταγωνιστούν και σε αυτή την εποχή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Το επιτελικό κράτος υπήρξε η πιο παταγώδης αποτυχία της Μεταπολίτευσης. Πως αλλιώς να δικαιολογηθεί ότι πέρυσι είχαμε στη χώρα μας τη μεγαλύτερη φωτιά που έχει συμβεί στην Ευρώπη και κατέστρεψε τη Δαδιά και φέτος μια φωτιά, που ξεκίνησε από την περιοχή του Βαρνάβα, έφτασε στο Χαλάνδρι.
Πως να καλυφθεί η ασυδοσία των καρτέλ και η ανεξέλεγκτη ακρίβεια που ροκανίζει το λαϊκό εισόδημα, ενώ ο Πρωθυπουργός ανακοινώνει το «τέλος της ακρίβειας» κάθε μήνα.
Πώς να εξηγηθεί ότι τα 36 δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης πάνε σε τσέπες λίγων και ισχυρών, τη στιγμή που η Ευρώπη έδωσε φθηνά δάνεια και επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων για να οικοδομήσουμε ένα σύγχρονο παραγωγικό σύστημα, να ενισχύσουμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να δημιουργηθεί ένα ισχυρό Εθνικό Σύστημα Υγείας, χιλιάδες νέες κοινωνικές κατοικίες και να υπάρξει ένα συνεκτικό σχέδιο ισόρροπης περιφερειακής ανάπτυξης.
Πώς να δικαιολογηθεί η απόπειρα κουκουλώματος της τραγωδίας των Τεμπών και το ενορχηστρωμένο από το Μέγαρο Μαξίμου παρακράτος των υποκλοπών.
Γι’ αυτό μη ρωτάτε, λοιπόν, ποιος είναι ο πολιτικός αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ: Πολιτικός μας αντίπαλος είναι η Νέα Δημοκρατία και οι πολιτικές της, που βυθίζουν τον ελληνικό λαό στην απόγνωση και την απελπισία. Μόνο το χέρι του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ανοίξει διάπλατα την πόρτα της εξόδου στον κ. Μητσοτάκη και την παρέα του.
Γιατί πολύ απλά ο λαϊκισμός και η ρηχότητα υποτιμούν την πολιτική και υπονομεύουν τις μάχες, που έχουμε χρέος να δώσουμε. Η νίκη απέναντι στη συντήρηση θα επιτευχθεί με πολιτικές προτάσεις, με ήθος και συνέπεια. Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά είναι μονόδρομος.
Για μένα, φίλες και φίλοι, είναι ξεκάθαρο με ποιους έχουμε χρέος να είμαστε.
Είμαστε με αυτούς που πιστεύουν ότι η οικονομία οφείλει να δουλεύει για την ευημερία των πολλών και όχι των ολιγοπωλίων και των εκάστοτε κυβερνητικών ημετέρων.
Είμαστε με αυτούς που θέλουν μια κυβέρνηση, που θα είναι δίπλα τους και θα παρεμβαίνει προς όφελος των πολιτών, όταν θα γίνονται στόχος της αισχροκέρδειας στο όνομα μιας ασύδοτης αγοράς, που λειτουργεί χωρίς κανόνες.
Είμαστε με αυτούς, ειδικά τους νέους, που αγωνιούν για φθηνή και αξιοπρεπή στέγαση, που σήμερα έχει γίνει το ακριβότερο δικαίωμα για χιλιάδες πολίτες.
Είμαστε με αυτούς που θέλουν ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος ως αντίβαρο στις ολοένα και αυξανόμενες ανισότητες. Με αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ για τη δημόσια υγεία και τη δημόσια παιδεία, που καθημερινά υποβαθμίζονται.
Είμαστε με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, που απαξιώνονται συνεχώς από ένα κράτος, που δεν τους παρέχει προοπτική και τους βάζει συνεχώς εμπόδια οδηγώντας την ελληνική ύπαιθρο στον μαρασμό.
Είμαστε με τις γυναίκες που εν έτει 2024 βιώνουν μια σειρά από ανισότητες. Στην εργασία, στο κοινωνικό περιβάλλον, πολλές φορές και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Είμαστε με τους ανθρώπους της εργασίας που αμείβονται με μισθούς ανέχειας και παλεύουν για τον σεβασμό των εργασιακών τους δικαιωμάτων, κόντρα σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης.
Είμαστε με τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πληρώνουν φόρους – φόρους- φόρους και απ’ την άλλη δεν έχουν δίκαιες ρυθμίσεις για τα χρέη τους και πρόσβαση στη ρευστότητα μπαίνοντας έτσι σε ένα φαύλο κύκλο αδιεξόδων.
Είμαστε με αυτούς που θέλουν μια χώρα θωρακισμένη απέναντι στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Που μπορεί να προετοιμάζεται για ακραία φυσικά φαινόμενα και έχει ολοκληρωμένο σχέδιο για τη λειψυδρία, που πλέον είναι μια επώδυνη πραγματικότητα.
Είμαστε με αυτούς που πιστεύουν ότι μόνο μέσα από την περιφερειακή ανάπτυξη θα απελευθερωθούν οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, η επαρχία δεν θα ερημώνει και θα δημιουργηθεί νέος πλούτος και προοπτική στην πραγματική οικονομία.
Είμαστε με αυτούς που πιστεύουν ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν αποτελούν τσιφλίκι κάποιων μεγάλων και ισχυρών που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, αλλά αποτελούν δικαίωμα της παραγωγικής Ελλάδας και των πολιτών.
Και ναι, είμαστε με αυτούς που πιστεύουν ότι το πάρτι υπερκερδών των τραπεζών εναντίον του ελληνικού λαού, πρέπει να τελειώσει εδώ και τώρα. Με φορολόγηση αυτών των υπερκερδών και κατάργηση όλων των κρυφών χρεώσεων.
Σε όλους αυτούς, λοιπόν, δεσμευόμαστε σήμερα ότι το ΠΑΣΟΚ θα είναι δίπλα τους, έτοιμο συγκρουστεί με όλα τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, χωρίς ποτέ να λογαριάσει το πολιτικό κόστος. Χωρίς λαϊκισμούς και ανέξοδα λόγια, αλλά με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, συγκροτημένες προτάσεις και σχέδιο. Ο δρόμος που επιλέγουμε -και προσωπικά επιλέγω- δεν είναι ο εύκολος. Θα κοπιάσουμε περισσότερο, θα αγωνιστούμε περισσότερο, θα έχουμε μεγαλύτερα εμπόδια, αλλά να είστε σίγουροι ότι θα αφήσουμε ως κυβέρνηση στην ελληνική κοινωνία ένα έργο αντάξιο των προσδοκιών όλου του ελληνικού λαού.
Φίλες και φίλοι
Μαζί, όμως με τις ραγδαίες οικονομικές μεταβολές, στο παγκόσμιο στερέωμα εμφανίζονται απειλητικά και οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι. Αυτό που τρομάζει περισσότερο, είναι το δόγμα που προωθείται ότι μπορούν να παραβιάζονται οι διεθνείς συνθήκες, να αλλάζουν τα σύνορα των κρατών διά της βίας. Ένας επικίνδυνος αναθεωρητισμός με επίκληση στο αυτοκρατορικό παρελθόν. Ήμασταν και είμαστε στην όχθη του σεβασμού του διεθνούς δικαίου και σε αυτό το πλαίσιο συζητάμε με τις γειτονικές μας χώρες. Δεν πρόκειται να δεχτούμε παράνομες και επιθετικές ενέργειες από την Τουρκία σε βάρος της χώρας μας ή της Κύπρου.
Στη Μέση Ανατολή, εξελίσσεται μια ανθρωπιστική τραγωδία που έχει προκαλέσει ήδη τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων και τον βίαιο εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων, και η οποία πρέπει να λάβει άμεσα τέλος. Δυστυχώς, η διεθνής κοινότητα δεν έχει πάρει τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για μια Ευρώπη που θα γίνει στρατηγικά αυτόνομος παίκτης στο παγκόσμιο περιβάλλον.
Μια Ευρώπη - φάρος για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του διεθνούς δικαίου, στην πρωτοπορία απέναντι σε όσους απειλούν την ειρήνη.
Μια Ευρώπη της οποίας η άμυνα δεν εξαρτάται από τις ΗΠΑ, η ενεργειακή της ασφάλεια από τη Ρωσία και η παραγωγική της επάρκεια από την Κίνα.
Σήμερα, λοιπόν, είναι η ευκαιρία για όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, απέναντι στην Ακροδεξιά και τη συντήρηση, να οραματιστούμε την Ευρώπη των λαών που θα κάνει τους πολίτες σε κάθε χώρα να νιώθουν ασφάλεια οικονομική, κοινωνική, γεωπολιτική, κλιματική.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Έχουμε πετύχει μαζί την ενότητα και την πολιτική μας αυτονομία. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο και δυνατότερο από κάθε άλλη στιγμή την τελευταία δεκαετία. Κανένας πια δεν μας ρωτάει με ποιους θα συγκυβερνήσουμε. Αντίθετα, μας χρεώνεται μια μεγάλη ευθύνη να δώσουμε ελπίδα στον ελληνικό λαό και διέξοδο από την καταστροφική διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν είμαστε πια ένα κόμμα μόνο μνήμης αλλά ένα κίνημα κάθε γενιάς.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να κάνουμε μαζί το επόμενο βήμα. Από την πολιτική αυτονομία του ΠΑΣΟΚ, ήρθε η ώρα να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την αυτονομία της ίδιας της πολιτικής στην χώρα.
Να το πούμε ξεκάθαρα: Μαζί πρέπει να βάλουμε τέλος στο δόγμα η οικονομία αποφασίζει, η πολιτική εκτελεί και η κοινωνία υποτάσσεται.
Με το ΠΑΣΟΚ θα ενώσουμε όλες τις προοδευτικές κοινωνικές δυνάμεις του τόπου.
Μαζί θα δώσουμε προοπτική και θα οικοδομήσουμε μια Ελλάδα αντάξια των ονείρων και των αναγκών της μεγάλης προοδευτικής, δημοκρατικής πλειοψηφίας. Της νέας γενιάς, που είναι εδώ σήμερα κοντά μας.
Ξέρω -και απευθύνομαι στη νέα γενιά- πως είστε εδώ γιατί έχετε την δίψα να παλέψετε για ένα καλύτερο αύριο, για έναν καλύτερο κόσμο.
Πάμε λοιπόν να δώσουμε όλες και όλοι μαζί αυτήν την μάχη. Για αυτή την γενιά και κάθε γενιά.
Για να διασφαλίσουμε την ποιότητα δημοκρατίας, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μια δίκαιη κοινωνία, μια ανταγωνιστική οικονομία, μια ισχυρή πατρίδα.
Για να διασφαλίσουμε την ελπίδα και την προοπτική κάθε ελληνικής οικογένειας. Είμαι βέβαιος ότι όλοι μαζί, ενωμένοι, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Και θα τα καταφέρουμε.
Να είστε καλά, καλή δύναμη. Πενήντα χρόνια ΠΑΣΟΚ, πενήντα χρόνια αγώνες. Όλοι μαζί, ακόμη πιο ψηλά, ακόμη πιο δυνατά.
Θέλω από τα βάθη της καρδιάς μου να ευχαριστήσω όλα τα ιδρυτικά μέλη που βρίσκονται σήμερα μαζί μας, τις οικογένειές τους, την οικογένεια του μεγάλου συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου, τον μεγάλο ερμηνευτή και συμπατριώτη μου Χαράλαμπο Γαργαρουνάκη και όσους βοήθησαν να οργανωθεί αυτή η μεγάλη βραδιά μνήμης, τιμής και ελπίδας.
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!
Να είστε καλά. Καλή δύναμη στους αγώνες και στις νίκες του μέλλοντος. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου