ΔΙΑΛΟΓΟΙ: Προέκταση του Έργου «ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ»

ΥΔΡΑ -ΝΗΣΙ των ΠΟΙΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

ΔΙΑΛΟΓΟΙ: Προέκταση του Έργου «ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ». Συμμετέχουν οι εξής εικαστικοί - Тατιάνα Μπάμπουσκινα, Мαρίνα Κάμπις, Όλγα Μελγκουνόβα, Όλγα Σαμόβσκαγια, Όλγα Κοζεμιάκινα, Σβετλάνα Μουρζινά, Σβετλάνα Βούτσεν, Γιελένα Γιεπιφάνοβα. Φωτογράφος - Σπήλιος Σπηλιώτης (από την Ύδρα).

Με την ονομασία αυτή οι καλλιτέχνες-εικαστικοί, οι οποίοι έλαβαν μέρος στο καλλιτεχνικό εκθεσιακό εγχείρημα «Οδύσσεια για την Πηνελόπη», έχουν σκοπό όχι μόνο να ενημερώσουν το ευρύ κοινό για το νησί της Ύδρας - "έναν χαμένο παράδεισο στον Σαρωνικό κόλπο, κοντά στην ανατολική ακτή της Πελοποννήσου, που χωρίζεται από αυτήν με το ομώνυμο Στενό", αλλά και να επισημάνουν τη διάχυτη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ του καταπληκτικού νησιού, που απλώνει το φυσικό του κάλλος σε όλους τους επισκέπτες του.

Οι ντόπιοι κάτοικοι επισημαίνουν περήφανα ότι το νησί τους αποτελεί ένα νησί της θαλάσσιας δόξας. Το νησί καταπλήσσει τη φαντασία του περιηγητή-ταξιδιώτη από τη στιγμή, που το πλοίο αγκυροβολεί στην αποβάθρα. Παρά το γεγονός ότι η αρχιτεκτονική του νησιού, όπως και των περισσότερων της πλειάδας των ελληνικών νησιών, είναι παρόμοια με την ιταλική, η αλληλεπίδρασή του με το βραχώδες φυσικό τοπίο είναι πραγματικά μοναδική! Το νησί καθιερώνεται ως μουσείο και ο χρόνος εδώ φαίνεται να έχει αναστείλει την πορεία του τον 19ο αιώνα. Η κατασκευή νέων, καθώς και η αναστήλωση παλαιών κατοικιών είναι δυνατή μόνο με την έγκριση του ειδικού αρχιτεκτονικού συμβουλίου της πόλης. Ωστόσο, είναι ένα μουσείο στο οποίο ζουν και εργάζονται οι αυτόχθονες κάτοικοι του νησιού, οι οποίοι, όπως και οι παππούδες τους, ασχολούνται με την αλιεία και τη γεωργία.

Στο νησί υπάρχουν πολλά χριστιανικά μοναστήρια, που βρίσκονται κυρίως στα βουνά. Υπάρχουν πολλές εκκλησίες (κατά τους κατοίκους, ο αριθμός τους είναι περίπου 365), τα καμπαναριά των οποίων μερικές φορές φτάνουν ως τον ουρανό. Από τη συζήτηση με τους ντόπιους μαθαίνεις ποια οικογένεια και πόσα χρόνια πριν έχτισε κάποιον ναό, καθώς και ποιος από τους εν ζωή απογόνους της τον συντηρεί ακόμα και σήμερα. Στο νησί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, εκτός από ένα απορριμματοφόρο όχημα, έτσι όλες οι μετακινήσεις και μεταφορές πραγματοποιούνται μόνο με μουλάρια, άλογα και γαϊδούρια. Λόγω της εγγύτητάς του με την Αθήνα (σήμερα είναι μόλις 3 ώρες άνετης ιστιοπλοΐας με το "Flying Cat" ή "Flying Dolphin" από το λιμάνι του Πειραιά), το νησί ανέκαθεν αποτελούσε τόπος ανάπαυσης για την καλλιτεχνική ελίτ. Μέχρι πρόσφατα, όσο ακόμη ζούσε η κόρη της ιδιοκτήτριας, ήταν δυνατό να επισκεφτεί κανείς το σπίτι της ιδιαίτερης προσωπικότητας των αρχών του 20^ου αι. Κατερίνας Καούρη, που επισκέφθηκαν πολλοί καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ήταν οι Πικάσο και Σαλβαδόρ Νταλί. Δυστυχώς, τώρα μπορούμε να απολαύσουμε τους εσωτερικούς χώρους του σπιτιού μόνο σε φωτογραφίες από λευκώματα για την ιστορία του νησιού.

Τις αναφορές στους καλλιτέχνες, που ζουν και εργάζονται στο νησί, εντοπίζουμε ακόμα και στο μυθιστόρημα του John Fowles «ΜΑΓΟΣ»-"MAGICIAN". Παρά το γεγονός, ότι η δράση αυτού του συναρπαστικού μυθιστορήματος λαμβάνει χώρα στο νησί των Σπετσών, που βρίσκεται κοντά στην Ύδρα, όπου ο John Fowles εργάστηκε ως καθηγητής αγγλικής γλώσσας σε ένα σχολείο, η αίσθηση μιας φιλοσοφικής μυστικιστικής υφής του μυθιστορήματος, διαπερνά τη σκέψη κάθε φορά, όταν, περπατώντας κατά μήκος των απότομων, στενών, και διαρκώς διακλαδιζόμενων δρόμων, απροσδόκητα για τον ίδιο τον εαυτό σου, και ενώ επιθυμείς να βρεθείς στο λιμάνι του γειτονικού χωριού Καμίνι, ξαφνικά βρίσκεσαι σε κορυφή του βουνού, αναπολώντας τον επιθυμητό στόχο της διαδρομής σου από το ύψος της πτήσης του πουλιού. Όπως και στο διάσημο μυθιστόρημα, το νησί αποδεικνύει πόσο απρόβλεπτα δύνανται να αποβούν τα αποτελέσματα των απόλυτα προφανών και προβλέψιμων ανθρώπινων επιθυμιών και σκέψεων.

Μια ιδιαίτερη περηφάνια του νησιού αποτελεί το γεγονός ότι εδώ έζησε και δημιούργησε ο Καναδός ποιητής και μουσικός Leonardo Cowen. Οι κάτοικοι θα σας δείξουν με χαρά το σπίτι αυτού του μουσικού-φιλοσόφου και θα σάς ρωτήσουν, εάν είστε εξοικειωμένοι με το έργο του. Για να τιμηθεί η μνήμη αυτής της διάνοιας της δημιουργίας, στο νησί οργανώνονται συχνά μουσικά φεστιβάλ και συναυλίες.

Στο χωριό Καμίνι, όπου η ζωή δεν είναι τόσο θορυβώδης όσο στο λιμάνι της Ύδρας, σώζονται τα ερείπια ενός οικογενειακού σπιτιού που ανήκει στον διάσημο Έλληνα μεταμοντερνιστή καλλιτέχνη του 20ου αιώνα Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Τα φωτιζόμενα από τις αχτίνες του ηλιοβασιλέματος ανοίγματα των άδειων παραθύρων από πολύ πλούσιου στο παρελθόν, αλλά τώρα ρημαγμένου σπιτιού, που μετατράπηκε σε ερείπιο, μάς παραπέμπουν πίσω σε εκείνη τη φοβερή νύχτα, όταν οι δολιοφθορείς έκλεψαν όλους τους πίνακες του καλλιτέχνη, αποκοίμισαν τους φρουρούς και, καταστρέφοντας τα ίχνη τους, έβαλαν φωτιά στο σπίτι. Μετά τη φωτιά, ο καλλιτέχνης έζησε στο Παρίσι και δεν επέστρεψε ποτέ στο νησί. Οι πίνακες άλλων καλλιτεχνών που έζησαν και εργάστηκαν στο νησί, παρατίθενται σε μόνιμες και προσωρινές μουσειακές εκθέσεις, που δεν είναι λίγες στο νησί!

Σήμερα, ένα από τα ιστορικά κτίρια στο λιμάνι της Ύδρας καταλαμβάνεται από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αθήνας, η οποία το αξιοποιεί ως κατοικία για τους καλλιτέχνες.

Είναι μια σύντομη ιστορία του νησιού. Στην έκθεση παρουσιάζονται φωτογραφίες του ντόπιου κατοίκου, φωτογράφου Σπήλιου Σπηλιώτη, καθώς και έργα ζωγραφικής και σκίτσα όσων έλαβαν μέρος στο καλλιτεχνικό εκθεσιακό εγχείρημα «Οδύσσεια για την Πηνελόπη», που αποκαλύπτουν στον επισκέπτη όλη τη δημιουργική διαδικασία του καλλιτέχνη.

Στον επισκέπτη της έκθεσης δίνεται η δυνατότητα να ακολουθήσει τον δρόμο από τη στιγμή του ενθουσιώδους θαυμασμού, που προκαλεί το τοπίο, ως την προσωπική αντίληψή του από τον καλλιτέχνη και τη μεταφορά της ιδέας αυτής στον θεατή!

Ελάτε για να ζήσετε μια μαγική ατμόσφαιρα της ομορφιάς, της δημιουργίας και της ποίησης στον εκθεσιακό χώρο της Βιβλιοθήκης Ξένης Λογοτεχνίας «Μ.Ι. Ρουντόμινο» και, στη συνέχεια, πραγματοποιείστε το δικό σας ταξίδι, τη δική σας βουτιά στην ιστορία του νησιού!