Τα ανεξερεύνητα όρια και τα μυστήρια της ερωτικής έλξης
Με φόντο το Λονδίνο της δεκαετίας του ’50, ο επιφανής μόδιστρος Ρέινολντς Γούντκοκ, ο οποίος κυριαρχεί μαζί με τη –μόνιμα δίπλα του– αδελφή του Σίριλ στον χώρο της υψηλής ραπτικής, παρουσιάζει ως προστατευόμενή του την όμορφη, δυναμική και αρκετά νεαρότερή του Άλμα.
Όταν όμως αντιλαμβάνεται ότι η νεαρή μούσα του είναι απειλή για το αδιατάρακτο περιβάλλον του, αρχίζει ανάμεσά τους ένα παιχνίδι εξουσίας με απρόσμενες εξελίξεις, τόσο για τους ίδιους όσο και, κυρίως, για τους θεατές.
Μοναχικό και ψυχωτικό πρόσωπο ο ήρωας, γίνεται αντικείμενο έρωτα αλλά και στόχος της αγαπημένης του κάθε φορά που νιώθει ότι η εξουσία της πάνω του χάνεται.
Η αμφιλεγόμενη παρουσία της αδελφής του στη ζωή του και η εξουσιαστική παρουσία της εκλιπούσης μητέρας του συνθέτουν βασικές πτυχές του χαρακτήρα του μοναχικού και ιδιόρρυθμου τζέντλεμαν.
Αναμφισβήτητα εξαιρετικές οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, τελευταία για τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις, όπως δήλωσε ο ίδιος.
Η φωτογραφία και τα σκηνικά μεταφέρουν απόλυτα επιτυχημένα την εποχή. Η σκηνοθεσία με υποδειγματική ακρίβεια αποτυπώνει και τις παραμικρές κινήσεις και μορφασμούς των ηρώων: πολλές σκηνές δίνουν την αίσθηση ομιλούντος πορτρέτου.
Η ταινία ορίζεται ως ένα ψυχολογικό θρίλερ, ένα σαγηνευτικό γοτθικό ρομάντζο, ένα φαρμακερό και μακάβρια αστείο love story, ένα ερωτικό παιχνίδι εξουσίας και επικράτησης.
Μετά το αναπάντεχο τέλος της ταινίας, ο θεατής σίγουρα έρχεται αντιμέτωπος με σκέψεις σχετικά με το πόσο λεπτές κι ευαίσθητες είναι οι ισορροπίες ανάμεσα στις σχέσεις, πόσο σχετικά και απόλυτα προσωπικά είναι τα όρια κάθε ζευγαριού αλλά και πόσο εν γνώσει μας αφήνουμε, συχνά, το έτερό μας ήμισυ να μας «διαποτίζει» με μικρές δόσεις δηλητηρίου, με απώτερο σκοπό να έχει τη χαρά της μετέπειτα περίθαλψής μας.
Η πλειοψηφία των θεατών δεν βγήκαν απόλυτα ικανοποιημένοι από την κατάμεστη αίθουσα. Πολλοί, μάλιστα, θεώρησαν εαυτούς θύματα των θετικών κριτικών που έχει ήδη λάβει η ταινία.
Δεν είναι τυχαίο που οι κριτικοί κινηματογράφου βαθμολογούν με 4 και 5 (στα 5) την ταινία, ενώ το κοινό με 2,5. Ωστόσο, οι περισσότεροι δήλωσαν γοητευμένοι από τη σκηνοθεσία, τη φωτογραφία και τις ερμηνείες.
Η Αόρατη κλωστή, όσο κι αν διχάζει κοινό και κριτικούς, είναι υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α΄ Ανδρικού και Β΄ Γυναικείου Ρόλου καθώς και Μουσικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου