Η Σταυρούλα Δημητρίου, νομικός που υπηρέτησε ευδόκιμα τη δικαιοσύνη ως Πρόεδρος Πρωτοδικών (από το 1983), γεννημένη στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας, αντλεί τον μύθο της κυρίως από τη γενέθλια γη. Το πρώτο της βιβλίο (Ποίηση) κυκλοφόρησε το 2001. Ακολούθησαν τα βιβλία Στον λήγοντα των αστεριών, Η χώρα του κασσίτερου και Η ψυχή του καθρέφτη. Στην πρόσφατη συλλογή διηγημάτων της με τίτλο Η επιστροφή της Κίχλης (Λιβάνης) συνδυάζεται η ελλειπτική γραφή με την παράδοση και τον μοντερνισμό. Τα διηγήματα αυτά εύστοχα χαρακτηρίστηκαν από την κριτική «διηγήματα ποίησης».
Κυρία Δημητρίου, ασχολείστε με την ποίηση από τα φοιτητικά σας χρόνια και, όπως έχετε δηλώσει, η Δικαιοσύνη και η Ποίηση είναι έννοιες αρχέγονες και οι δρόμοι τους πολλές φορές συγκλίνουν. Τι θα λέγατε πάνω σε αυτό;
Πιστεύω ότι η ψυχή τόσο του δικαστή, όσο και του συγγραφέα-ποιητή μυείται σε μηνύματα εσχάτου βάθους μέσα στο κοσμικό γίγνεσθαι. Η διαφορά εντοπίζεται στο ότι ο δικαστής οριοθετεί την τάξη των πραγμάτων, ενώ ο συγγραφέας την ανατρέπει.
Ο τίτλος του βιβλίου σας ενέχει συμβολισμό;
Κίχλη είναι η αρχαία ονομασία της τσίχλας, πτηνού αποδημητικού. Ο τίτλος γίνεται εδώ σύμβολο του «νόστου» είτε στον γενέθλιο τόπο, είτε σε αυτό που αγαπάμε. Αλλά συμβολίζει, θα έλεγα, και τους νόστους της ψυχής μέσω της μνήμης. Η δυνατότητα της ψυχής να επιστρέφει με τη μνήμη πίσω και να βιώνει τα περασμένα είναι μοναδική.
Μιλήστε μας για τους ήρωές σας.
Υπερβατικές υπάρξεις. Ψυχές ανεμισμένες, άλλοτε γειωμένες, κινούνται σε αντιρομαντικά πεδία, πότε στην άγρια ησυχία της μεγαλούπολης και πότε σ’ ένα έρημο τοπίο στα ορεινά της Ηπείρου, στη Μουργκάνα.
Πιστεύω ότι η ψυχή τόσο του δικαστή, όσο και του συγγραφέα-ποιητή μυείται σε μηνύματα εσχάτου βάθους μέσα στο κοσμικό γίγνεσθαι. Η διαφορά εντοπίζεται στο ότι ο δικαστής οριοθετεί την τάξη των πραγμάτων, ενώ ο συγγραφέας την ανατρέπει.
Σεις, περιέχεστε στο βιβλίο;
Αναμφίβολα ναι. Όμως εναλλακτικά σαν παρατηρητής, σαν λοιδωρός, ή σαν παραμυθάς.
Χρησιμοποιείτε μιαν ιδιαίτερη εκφραστική. Ποια είναι κατά την άποψή σας η λειτουργία της γλώσσας στο κείμενο;
Σκοπός της γλώσσας είναι, πιστεύω, να αναγνωρίσει τον μύθο. Μόνος του ο μύθος δεν ιδρύει την οποιαδήποτε αξία. Από την άλλη μια «καλλιεπής» γλώσσα χωρίς το σημαίνον αντηχεί σαν αδέσποτη ηχώ. Για την αναγκαιότητα του μύθου προεπιλέγω τη γλώσσα εκείνη που θα ψυχώσει το κείμενό μου άνευ όρων και ορίων. Χρησιμοποιώ και τη δημώδη ομιλουμένη και τον ιδιωματικό λόγο.
Από πού εμπνέεστε στα έργα σας;
Από μικρές ή μεγάλες στιγμές, από καθημερινά ταχυδράματα, από την ενέργεια των πραγμάτων, την ένταση των ανθρώπων, από την ίδια τη ζωή, τελικά.
Μιλώντας για τη Χώρα του κασσίτερου, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος σημειώνει ότι οι Φιλιάτες της Θεσπρωτίας γίνονται για σας το κέντρο της πεζογραφικής σας «δραματουργίας». Έχω την αίσθηση ότι η δραματοποίηση είναι εύκολα διακριτή στα διηγήματά σας. Τι είδους βιβλία διαβάζετε;
Θα σας απαντήσω για το ποια βιβλία δεν διαβάζω. Εκείνα που τα χαρακτηρίζει ακατάπαυστη φλυαρία, εκείνα που ο λόγος τους είναι γυμνός, χωρίς ψυχή, με αποτέλεσμα να επιτείνουν τη σύγχυση στην οποία βρισκόμαστε. Ευτυχώς δεν είναι πολλά…
Κυρία Δημητρίου, σας ευχαριστούμε θερμά που δεχτήκατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας και σας ευχόμαστε καλή συνέχεια.
Η επιστροφή της Κίχλης
Σταυρούλα Δημητρίου
Λιβάνης
128 σελ.
ISBN 978-960-14-3160-4
Τιμή: €10,00
Σταυρούλα Δημητρίου
Λιβάνης
128 σελ.
ISBN 978-960-14-3160-4
Τιμή: €10,00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου