(Θεσσαλονίκη, 4/3/1932 - 26/12/1998)
Ελάχιστο αφιέρωμα στη μνήμη του για τα 20 χρόνια απουσίας του κορυφαίου μαέστρου και διευθυντή χορωδιών, και μοναδικού Ανθρώπου.
Ελάχιστο αφιέρωμα στη μνήμη του για τα 20 χρόνια απουσίας του κορυφαίου μαέστρου και διευθυντή χορωδιών, και μοναδικού Ανθρώπου.
«Υπήρξε ένας πραγματικός μουσικός, ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας ξεχωριστός φίλος… Κρατούσε έντονη την ενέργεια που ακτινοβολούσε σε όλη του τη ζωή… Βοήθησε όλους μας τους συνθέτες, εκτελεστές τραγουδιστέ και ακόμη πιο πολύ μας δίδαξε ήθος. Ήταν ο συνεχής “καταλύτης” για τη δημιουργία μουσικών γεγονότων. Του χρωστάμε βαθιά ευγνωμοσύνη.»
(από σημείωμα του μουσουργού Θόδωρου Αντωνίου)
(από σημείωμα του μουσουργού Θόδωρου Αντωνίου)
Σπούδασε θεωρητικά και διεύθυνση χορωδίας στο Μακεδονικό Ωδείο με τον Επαμεινώνδα Φλώρο, διευθυντή του ωδείου και τον Κωνσταντίνο Φλώρο και συνέχισε τις σπουδές του στην Ελλάδα με τον Γιάννη Παπαϊωάννου και στη Γερμανία με τους H. Lemacher και T. Thomas, ενώ παράλληλα φοίτησε και στην Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Το 1953 ίδρυσε στο Α.Π.Θ. τη Χορωδία της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης, με σκοπό τη μουσική καλλιέργεια των φοιτητών. Οι δραστηριότητες της χορωδίας, με τις ακούραστες προσπάθειες του Γιάννη Μάντακα, δεν περιορίστηκαν στον πανεπιστημιακό χώρο, αλλά επεκτάθηκαν στη μουσική ζωή της Θεσσαλονίκης, ολόκληρης της Ελλάδας και στο εξωτερικό και δίκαια θα μπορούσε να θεωρηθεί ο θεμελιωτής της χορωδιακής μουσικής στη χώρα μας, με ένα ρεπερτόριο που για πρώτη φορά δεν περιοριζόταν μόνο στην περίοδο του κλασικισμού και του ρομαντισμού, όπως συνηθιζόταν μέχρι τότε ως αποτέλεσμα των επιρροών της Εθνικής Μουσικής Σχολής, αλλά έδινε ιδιαίτερη έμφαση στη μουσική της πολυφωνίας του 15ου έως και του 18ου αιώνα και στη σύγχρονη μουσική. Χαρακτηριστικό της προσφοράς του Γιάννη Μάντακα στη σύγχρονη μουσική ήταν το γεγονός πως παρουσίασε πολυάριθμες πρώτες εκτελέσεις έργων, πολλά από τα οποία γράφτηκαν ύστερα από προτροπή του, κυρίως Ελλήνων συνθετών, πχ. των Γιάννη Χρήστου, Γιάννη Ξενάκη, Θόδωρου Αντωνίου, Μιχάλη Αδάμη, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό και ήταν από τα διοργανωτικά μέλη των εβδομάδων της σύγχρονης μουσικής. Ίδρυσε, επίσης, τη χορωδία του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Θεσσαλονίκης το 1958, την Αττική Χορωδία της ΚΟΑ το 1977 και το Εργαστήρι Σύγχρονης Τέχνης του Ινστιτούτου «Γκαίτε» της Θεσσαλονίκης.
Στον εκπαιδευτικό χώρο, το 1965 ξεκίνησε με τη διδασκαλία των θεωρητικών στο Μακεδονικό Ωδείο, όπου ένα χρόνο μετά ανέλαβε και τη διεύθυνσή του, μετά το θάνατο του Επαμεινώντα Φλώρου, δραστηριοποιούμενος γενικότερα στο χώρο τις μουσικής παιδείας και προσφέροντας σημαντικό εκπαιδευτικό και πολιτιστικό έργο με διοργανώσεις πρωτοποριακών εκδηλώσεων και σεμιναρίων. Ο Γιάννης Μάντακας υπήρξε, ακόμα, ιδρυτικό μέλος και διευθυντής του Νέου Ωδείου της Θεσσαλονίκης (1979) όπως, επίσης και διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου της Καβάλας (1983), ενώ από το 1985 μέχρι το 1993 δίδαξε μουσική στη Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και συνεργάστηκε με την Ελληνική Ραδιοφωνία στην παρουσίαση μουσικών εκπομπών. Διασκεύασε για 4φωνη χορωδία εκκλησιαστικούς ύμνους («Εις γη Βηθλεέμ») και κάλαντα (Ρόδου, Κέρκυρας, κ.ά.).
Για τη ζωή και το έργο του Γιάννη Μάντακα το 2001 εκδόθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και την Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη τιμητικός τόμος «Ένας πρωτοπόρος της μουσικής έκφρασης».
Στον εκπαιδευτικό χώρο, το 1965 ξεκίνησε με τη διδασκαλία των θεωρητικών στο Μακεδονικό Ωδείο, όπου ένα χρόνο μετά ανέλαβε και τη διεύθυνσή του, μετά το θάνατο του Επαμεινώντα Φλώρου, δραστηριοποιούμενος γενικότερα στο χώρο τις μουσικής παιδείας και προσφέροντας σημαντικό εκπαιδευτικό και πολιτιστικό έργο με διοργανώσεις πρωτοποριακών εκδηλώσεων και σεμιναρίων. Ο Γιάννης Μάντακας υπήρξε, ακόμα, ιδρυτικό μέλος και διευθυντής του Νέου Ωδείου της Θεσσαλονίκης (1979) όπως, επίσης και διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου της Καβάλας (1983), ενώ από το 1985 μέχρι το 1993 δίδαξε μουσική στη Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και συνεργάστηκε με την Ελληνική Ραδιοφωνία στην παρουσίαση μουσικών εκπομπών. Διασκεύασε για 4φωνη χορωδία εκκλησιαστικούς ύμνους («Εις γη Βηθλεέμ») και κάλαντα (Ρόδου, Κέρκυρας, κ.ά.).
Για τη ζωή και το έργο του Γιάννη Μάντακα το 2001 εκδόθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και την Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη τιμητικός τόμος «Ένας πρωτοπόρος της μουσικής έκφρασης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου