Москва, 13 декабря 2018г.
УНИКАЛЬНОЕ ЗИМНЕЕ ПУТЕШЕСТВИЕ В ТАЙГУ
ФЕСТИВАЛЬ АНТИЧНОГО ИСКУССТВА
ЕЩЕ ОДИН МОМЕНТ в ИСТОРИИ
и снова в сердце Сибири, в городе ТАРА ОМСКОЙ ОБЛАСТИ
к закрытию Перекрестного Года по Туризму России-Греции
среда, 19 декабря - ФЕСТИВАЛЬ АНТИЧНОГО ИСКУССТВА
12.00 - «ЦАРЬ ЭДИП» Софокла
18.00 – «ИППОЛИТ» Еврипида (Золотая маска 2017 (long-list), спец. - приз жюри Фестиваля Боспосркие Агоны-2018 «За Аутентичное Врплощегтие Античной Драматургии»).
на сцене БУК «Омский государственный Северный драматический театр имени М.А.Ульянова»
Режиссер-постановщик: Константин Рехтин, заслуженный деятель искусств Омской области, член Совета по культуре и искусству при Президенте РФ
ЖДЕМ ВАС!
среда, 19 декабря 2018 г., на сцене Омского государственного Северного драматического театра имени М.А.Ульянова
646530, Омская область, г.Тара, ул. Советская, 25
Тел. / факс: 8(381-71) 2-19-23, Тел.: 8 (381-71) 2-02-97, E-mail: ogsdt@mail.ru
Специально для гостей Фестиваля предлагается уникальная по привлекательности 2-дневная тур программа, включающая посещение историко-культурного музея-заповедника «Старина Сибирская», интерактивную экскурсию в сибирской деревне XVII-XIX веков с обедом, обзорную экскурсию по старому сибирскому городу Тара, просмотр спектакля и многое другое. Подробное описание 2-дневной программы по ссылке http://www.hecucenter.ru/up/+поездка+в+Тару.+Античное+искусство.pdf
Незабываемый отдых ближе, чем вы думаете!
г. Омск, 644007, ул. Фрунзе, д. 80, офис 412 Тел.: +7 908-798-43-43, +7 (3812) 347-380
e-mail: uvlechenomsk@gmail.com www.uvlechenomsk.ru
Тур выходного дня «Театральная поездка в Тару» 19-20 декабря
Приглашаем Вас отправиться в небольшое путешествие в старинный сибирский город Тара. Вы сможете познакомиться с его историей и культурой, побывать в первом каменном сооружении Омской области - Спасской церкви, посетить спектакль в Северном драматическом театре им. М.А. Ульянова, а также отдохнуть в небольшом, но уютном селе Екатерининское.
Продолжительность: 2 дня/1 ночь
- день
08.00 - выезд из Омска на комфортабельном автобусе.
Расстояние 200 км. Ориентировочное время в пути - 3 часа.
11.30 - прибытие в Большеречье. Встреча гостей возле торговой лавки, традиции русского чаепития.
12.00 – посещение историко-культурного музея-заповедника «Старина Сибирская».
Интерактивная экскурсия в сибирской деревне XVII-XIX веков с обедом.
14.30 – трансфер Большеречье – Тара. Расстояние 100 км.
16.30 – обзорная экскурсия по городу с посещением Спасской церкви и Самсоновского моста.
18.00 - вечерний спектакль «Ипполит» (18+) в Северном драматическом театре им. М.А. Ульянова.
20.00 - отъезд на базу отдыха «Екатерининский бор» в селе Екатерининское
21.00 - прибытие на базу. Ужин.
- день
09.00 - завтрак.
10.00 - экскурсия по селу, известного тем, что на его территории проводилось очень много археологических раскопок. Посещение музея и храма св. Екатерины. Свободное время на базе.
13.00 - обед на базе отдыха.
14.00 - выезд из села Екатерининское в Омск.
19.00 - прибытие в Омск.
Стоимость тура на 1 человека:
Группа 15-19 чел. – 5900 руб.
Группа 8-10 чел. – 8500 руб.
В стоимость тура входит: трансфер Омск - Тара - с. Екатерининское - Омск; 2 обеда; сопровождение инструктора; обзорная экскурсия по Таре; билет на спектакль в театре; экскурсия по с. Екатерининское; проживание на турбазе «Екатерининский бор» с питанием.
В стоимость не входит: расходы личного характера.
Полезная информация
Размещение на турбазе «Екатерининский бор» в комнатах по 3-4 человека. Удобства на этаже. Комплексное трёхразовое питание.
Одежда: удобная и комфортная, по погоде. Предусмотрены прогулки на свежем воздухе, поэтому необходима удобная обувь.
В дорогу желательно взять с собой дополнительный перекус и термос с чаем.
Мόσχα, 13 Δεκεμβρίου 2018
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ-ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ στην
ΤΑΪΓΚΑ της ΣΙΒΗΡΙΑΣ
μαζί με ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ στην ΙΣΤΟΡΙΑ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ,
στην πόλη ТАРА της Περιφέρειας ОМΣК
ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ το ΕΠΙΣΗΜΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΟ ΕΤΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΡΩΣΙΑΣ
Τετάρτη, 19 Δεκεμβρίου 2018 – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ
12.00 - «ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ» ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ
18.00 – «ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ» ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ [long-list«Χρυσή Μάσκα» 2017, Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Αγώνες Βοσπόρου για την αυθεντική απόδοση του αρχαίου δράματος].
στη σκηνή του Βόρειου Κρατικού Δραματικού Θεάτρου του Ομσκ «Μιχαήλ Ουλιάνοβ»
Σκηνοθεσία: Кωνσταντίν Рέχτιν, διακεκριμένος καλλιτέχνης της Περιφέρειας του Ομσκ, μέλος του Συμβουλίου Πολιτισμού και Τεχνών της Προεδρίας της Ρωσίας
ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!
Τετάρτη, 19 Δεκεμβρίου 2018, στη σκηνή του Βόρειου Κρατικού Δραματικού Θεάτρου του Ομσκ «Μιχαήλ Ουλιάνοβ» (πόλη Τάρα Περιφέρειας Ομσκ)
646530 Russia, Omsk Region, Tara, 25, Sovetskaya str.
Tel. / fax: +7 (381-71) 2-19-23, Tel.: + 7 (381-71) 2-02-97, E-mail: ogsdt@mail.ru
Ειδικά για τους επισκέπτες του Φεστιβάλ η διοίκηση της πόλης προσφέρει ένα ιδιαίτερο 2ήμερο περιηγητικό-εκδρομικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει επίσκεψη στο ιστορικό και πολιτιστικό μουσειακό πάρκο "Old Siberian", διαδραστική περιήγηση σε χωριό της Σιβηρίας/ακριβής αναπαράσταση της ζωής της περιόδου XVII-XIX αι., με μεσημεριανό γεύμα, περιήγηση στα αξιοθέατα της παλιάς Σιβηρίας, και πολλά άλλα. Λεπτομερή περιγραφή του 2ήμερου προγράμματος δύνασθε να αντλήσετε στον εξής Σύνδεσμο στο Διαδίκτυο http://www.hecucenter.ru/up/ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ - ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ 2ήμερο στην καρδιά της Σιβηρίας__19-20.12.2018.pdf
Незабываемый отдых ближе, чем вы думаете!
г. Омск, 644007, ул. Фрунзе, д. 80, офис 412 Тел.: +7 908-798-43-43, +7 (3812) 347-380
e-mail: uvlechenomsk@gmail.com www.uvlechenomsk.ru
Περιηγητικό πρόγραμμα "Θέατρο στην Τάρα" 19-20 Δεκεμβρίου
Σας προσκαλούμε να πάτε σε ένα μικρό ταξίδι στην αρχαία πόλη της Τάρας της Σιβηρίας. Θα έχετε τη δυνατότητα να γνωρίσετε την ιστορία και τον πολιτισμό της, να επισκεφτείτε το πρώτο πέτρινο κτίριο της περιφέρειας Omsk - την εκκλησία Spassky, να παρακλουθήσετε θέατρο στο Θέατρο του Βόρειου Δράματος. M.A. Ulyanova, καθώς και να χαλαρώσετε σε ένα μικρό αλλά άνετο χωριό Ekaterininskoe.
Διάρκεια: 2 ημέρες/1 νύχτα
1η Ημέρα
08.00 – αναχώρηση από το Ομσκ σε πολυτελές λεωφορείο.
Απόσταση 200 χλμ. Διάρκεια ταξιδιού - 3 ώρες κατά προσέγγιση.
11.30 – άφιξη στο διαδραστικό πάρκο – μουσείο της περιοχής «Bol’sherechye». Yποδοχή των επισκεπτών κοντά σε παραδοσιακό παντοπωλείο με το παραδοσιακό ρωσικό τσάι
12.00 – Επίσκεψη του Ιστορικού-Πολιτιστικού Πάρκου-Μουσείου «Starina Sibirskaya» (=Παλαιά Σιβηρία).
Διαδραστική περιήγηση στο σιβηρικό χωριό του XVII-XIX αιώνα με μεσημεριανό γεύμα.
14.30 – αναχώρηση από το «Bol’sherechye» για την πόλη Τάρα. Απόσταση 100 χλμ.
16.30 – Περιήγηση στην πόλη Τάρα, επίσκεψη στην εκκλησία Spasskaya και τη γέφυρα Samsonovsky.
18.00 – Βραδυνή παράσταση «Ιππόλυτος» (18+) στο Βόρειο Δραματικό Θέατρο «Μ.Α. Ουλιάνοβ».
20.00 – Αναχώρηση για το κέντρο αναψυχής "Ekaterininsky bor" στο χωριό Ekaterininskoe
- – ‘Αφιξη. Δείπνο.
2η Ημέρα
09.00 - Πρωινό.
10.00 - Περιήγηση στο χωριό, γνωστό για τις πολλές αρχαιολογικές ανασκαφές, που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο. Επίσκεψη του Μουσείου και του ναού της Αγίας Αικατερίνης. Ελεύθερος χρόνος στη κέντρο αναψυχής.
13.00 – Γεύμα στο κέντρο αναψυχής.
14.00 – Αναχώρηση από το χωριό Ekaterininskoe στο Ομσκ.
19.00 – Άφιξη στο Ομσκ.
Κόστος ανά άτομο:
Γκρουπ 15-19 ατόμων. – 5900 ρούβλια.
Γκρουπ 8-10 ατόμων – 8500 ρούβλια.
Το κόστος της περιοδείας περιλαμβάνει: μεταφορά Omsk - Tara - χωριό. Ekaterininskoe – Omsk. Δύο (2) γεύματα, συνοδό – ξεναγό, περιήγηση-ξενάγηση στα αξιοθέατα της Tara. ένα εισιτήριο για θεατρική παράσταση. περιήγηση στο χωριό Ekaterininskoe, διαμονή στο ξενώνα "Ekaterininskiy bor" με γεύματα.
Η τιμή δεν περιλαμβάνει: προσωπικά έξοδα.
Χρήσιμες πληροφορίες
Διαμονή στο κέντρο αναψυχής “Yekaterininsky bor” σε δωμάτια 3-4 ατόμων. Πλήρης διατροφή, που περιλαμβάνει τρία (3) γεύματα την ημέρα.
Ρούχα: άνετα και βολικά, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Το περιηγητικό πρόγραμμα προβλέπει βόλτες στον καθαρό αέρα, στη φύση, συνεπώς είναι απαραίτητα άνετα παπούτσια.
ИНФОРМАЦИЯ О СПЕКТАКЛЕ «ЦАРЬ ЭДИП» по пьесе СОФОКЛА
Перевод: Фадей Зелинский
Режиссер-постановщик: Константин Рехтин
Художник-постановщик: К.В. Рехтин
Художник: И.Ю. Шатов
Композитор: Никос Ксантулис
Музыкальное оформление, аранжировки: Д.А. Бедунов
Сценическая речь: С.П. Заборовская
Хореография: В.Д. Тзапташвили
Вокал: И.А. Криницына
Помощник режиссера: О.М. Крутакова
ДЕЙСТВУЮЩИЕ ЛИЦА ПО МЕРЕ ПОЯВЛЕНИЯ НА СЦЕНЕ:
Эдип. - В.Е. Кулыгин
Жрец –Е.А. Хлюм
Креонт - М.М Синогин
Корифей - А.В. Горбунов
Тиресий - И.Ю. Шатов
Иокаста – Теодора Янници / А.А Хитрова
Вестник - И.Ю. Шатов
Пастух Лая – Е.А. Хлюм
Домочадец Эдипа - А.А Хитрова, А.А. Сидорова
Мальчик, Поводырь Тиресия – Ефим Рехтин
Хор – Е.А. Хлюм, М.М Синогин, А.А Хитрова, И.Ю. Шатов
Информация об античной трагедии и о сюжете
Греческая трагедия:
Театр в Древней Греции является вершиной проявления культуры и демократии. Эти два великих универсальных выражения дали большой, уникальный импульс античной драме во все времена, так как это требует свободного обсуждения и противостояния различных точек зрения.
Особое внимание уделяется эстетической форме трагедии с помощью языка, действия, стиля, фигуры речи, музыкальных и танцевальных элементов, которые распределяются в соответствующих частях (диалоги и хоровые части). При этом, следует обратить внимание на то, что трагедия является совершенно новым видом, в котором действие не повествуется, а воспроизводится.
Зрители испытывают жалость и сострадание к страданиям героев, их переполняет страх относительно того, вдруг они окажутся в такой же ситуации. Когда в конце конфликта с героями судьба или божественное испытание приводит их к катарсису или уничтожает их, вознося их морально, зрители, с помощью эстетических приемов искусства и путем гомеопатических процессов, постигают очищение (очищаются душевно, испытывают облегчение, искупление, очищение), оценивают моральное оправдание героя или восстановление морального порядка и покидают театр психически спокойными, духовно превосходящими и совестно свободными.
СОФОКЛ: 494 – 406 до н.э.
Софокл охватывает почти весь классический 5-й век до н.э. (годы жизни 496-406 до н.э.), в течение которого развитие Афинского государства достигает своей вершины, чтобы позже опуститься вниз, в результате долгого кровопролития и поражения в Пелопоннесской (гражданской) войне (431- 404 до н.э.).
Софокл, в возрасте 28 лет, соревнуясь с ветераном Эсхилом, осмеливается выдвинуть свою кандидатуру и, как мы узнаем от Плутарха, все десять членов комитета драматических соревнований 468 г. до н.э. возглавляемого генералом Кимоном, отдали предпочтение молодому Софоклу. В своих ранних работах выступал и в качестве актера, продолжая более раннюю традицию – например он выступал в роли Навсики и гитариста Фамириды в одноименных пьесах. Соревнованиях в честь Дионисия ему, в общей сложности, было присвоено 18 (восемнадцать) высших наград. На других соревнованиях – Линейских – он, по разным источникам, получил от 2 до 6 высших наград. Другими словами, две трети его театрального творчества, который насчитывает примерно 125 произведений, были удостоены высших наград.
Свидетельством тесных связей, которые привязывали поэта с своими согражданами, служит тот факт, что он неоднократно отвергал приглашения иностранных правителей оказать им честь своим присутствием и посетить их дворы (что неоднократно делали Эсхил и Еврипид), а также тот факт, что он принимал государственные должности. Он служил казначеем морской державы Афинян (Морского Союза), и по крайней мере два раза служил стратегом (генералом) Афинского Союза – при этом первый раз в в 440 году до нашей эры, с Периклом в качестве со-стратега.
Почитание, которое пронизывает все его творчество, все его произведения, полностью соответствует его религиозной деятельности (он служил и жрецом). Трагический человек и бог в трагедиях Софокла находятся в неразрывной связи дружбы-вражды, как будто при конкурентных отношениях влюбленных. Такая связь существует между богом и Эдипом, поскольку рок объединяет в лице Эдипа и его разрушение но и его возвышение, очищение.
Исходя из вышеизложенного объясняется большое восприятие поэта своими современниками, но и читателями всего человечества во все времена. Неслучайно Аристотель сформулировал правила драматургии в основном вдохновляясь и опираясь на работах Софокла, и особенно, на неповторимом "Эдипе".
ЭДИП (429 до н.э.)
Идеальная драматическая форма. (Краткое содержание).
Фивы страдают страшной чумой. Пророчество гласит, что город будет спасен только при условии, что будет наказан убийца предыдущего короля Лая. Эдип, который сейчас правит, приказывает найти убийцу Лая. Пророк Тиресий обвиняет Эдипа, что он является миазмой для города. Эдип в ярости, поскольку подозревает в организации заговора против себя.
В ходе расследования убийцы, постепенно раскрывается истина, герой обнаруживает, кто он есть на самом деле.
Фото с репетиционного процесса / Φωτογραφίες από τις πρόβες.
ИДЕАЛЬНАЯ ДРАМАТИЧЕСКАЯ СТРУКТУРА-СОДЕРЖАНИЕ.
В этом произведении Софокла драматическое содержание приобретает идеальный вид, идеальную форму.
Трагедия достигла, с точки зрения стиля, своего совершенства. Она стала нерушимой моделью на все времена, для всех поколений людей. Эта концентрация действия в контексте нравственной модели необходимости углубляет драматическое сентиментальное воздействие на зрителя до состояния потрясения. Милосердие и страх становятся моральным очищением при таких трагических обстоятельствах, всплеск подлинной человечности, катарсис самого зрителя. Греки, родившие драматическую поэзию, присвоили (дали) ему совершенную форму.
Посылы трагического поэта должны постичь зрителя непринужденно и запустить свои корни в их душе, убедить его в том, что все мы несем ответственность за самые великие благодетели, за ПОЗНАНИЕ ИСТИНЫ.
Царь Эдип превращается в вечный символ того, как судьба разыгрывает человека. Рок такой же загадочный и таинственный, как и неискушенная загадка Сфинкса, которую, однако, разгадал трагический герой своей гениальностью и остроумием.
Многострадальная личность Эдипа – она же является вехой и образцовой моделью афинского народа и целой цивилизации, постигшей высочайшей степени самопознания; она же и ассоциируется и символизирует Афины Перикла, «город тирана» и «страдания Эллады».
Трагическая судьба многострадального правителя Фиб, его рост и резкое падение, его величие и его крушение, поиск истины и его ужасные ошибки - это не только этапы индивидуального приключения, но и символизируют бесконечный путь к самопознанию целого цивилизации, с своими успехами и достижениями, со своими сомнениями и тупиковыми ситуациями.
Выживание и живучесть пьесы на протяжении столетий, ее неоспоримая актуальность и своевременность доказывают на века, что это поэма Софокла является самым высоким и наиболее представительным произведением трагического искусства.
Фото с репетиционного процесса / Φωτογραφίες από τις πρόβες.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ «ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ» ΣΟΦΟΚΛΗ
Μετάφραση: Φαντέι Ζελίνσκι
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίν Ρέχτιν
Σκηνικά/Κοστούμια: Κωνσταντίν Ρέχτιν, Ιβάν Σάτοβ
Μουσική Σύνθεση: Νίκος Ξανθούλης
Μουσική προσαρμογή: Ντμίτριι Μπεντουνόβ
Σκηνική γλωσσική αγωγή: Σβετλάνα Ζαμπορόβσκαγιαя
Χορογραφία: В. Ντζαπτασβίλι
Μουσική διδασκαλία: Ιρίνα Κρινίτσινα
Βοηθός σκηνοθέτη: Όλγα Κρουτακόβα
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ:
ΟΙΔΙΠΟΥΣ – Βασίλιι Κουλίγκιν
ΕΞΑΓΓΕΛΟΣ – Eβγκένιι Χλιουμ
ΚΡΕΩΝ – Μιχαήλ Σινόγκιν
ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ – Αλεξέι Γκορμπουνόβ
ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ – Ιβάν Σάτοβ
ΙΟΚΑΣΤΗ – Δώρα Γιαννίτση / Αναστασία Χιτρόβα
ΑΓΓΕΛΟΣ – Ιβάν Σάτοβ
ΒΟΣΚΟΣ - Eβγκένιι Χλιουμ
ΘΕΡΑΠΩΝ ΛΑΪΟΥ – Αναστασία Χιτρόβα / Αλίνα Σίντοροβα
Αγόρι, Οδηγός Τειρεσία – Еφίμ Ρέχτιν
ХΟΡΟΣ – Eβγκένιι Χλιουμ, Μιχαήλ Σινόγκιν, Αναστασία Χιτρόβα, Ιβάν Σάτοβ
Η ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ:
Το θέατρο στην Αρχαία Ελλάδα αποτελεί κορυφαία εκδήλωση του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας της. Αυτές οι δύο μεγάλες πανανθρώπινες εκφράσεις έδωσαν την μεγάλη και μοναδική ανά τους αιώνες ώθηση στο αρχαίο δράμα, αφού αυτό προϋποθέτει ελεύθερο διάλογο και αντιπαράθεση διαφορετικών απόψεων.
Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην αισθητική μορφή της τραγωδίας με τη γλώσσα, τα μέτρα, το ύφος, τα σχήματα λόγου, τη μουσική και το χορό, στοιχεία που κατανέμονται στα ανάλογα μέρη (διαλογικά και χορικά). Αποτελεί, εξάλλου, η τραγωδία ένα νέο είδος, στο οποίο δεν απαγγέλλεται αφηγηματικά μια ιστορία, αλλά αναπαριστάται.
Οι θεατές νιώθουν οίκτο και συμπόνια για τα παθήματα των ηρώων και τους κυριεύει αγωνία και φόβος για την τύχη τους, αλλά και φόβος μήπως κι οι ίδιοι βρεθούν κάποτε στην ίδια θέση. Όταν στο τέλος η σύγκρουση των ηρώων με τη μοίρα τους ή τη θεία δίκη τους λυτρώνει ή τους συντρίβει, εξυψώνοντάς τους όμως ηθικά, οι θεατές, με τους αισθητικούς τρόπους της τέχνης και με μια ομοιοπαθητική διαδικασία, καθαίρονται (καθαρίζονται ψυχικά, ανακουφίζονται, λυτρώνονται, εξαγνίζονται), εκτιμούν την ηθική δικαίωση του ήρωα ή την αποκατάσταση της ηθικής τάξεως και φεύγουν από το θέατρο ψυχικά ήρεμοι, πνευματικά ανώτεροι και συνειδησιακά ελεύθεροι.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: 494 – 406 π.χ.
Ο Σοφοκλής καλύπτει ολόκληρο σχεδόν τον κλασικό 5ο αιώνα (496-406 π.χ.), στο διάστημα του οποίου η ακμή της Αθηναϊκής Πολιτείας φθανει στο κατακόρυφο, για να καταρρεύσει αργότερα με την πολύχρονη αιματοχυσία και την ήττα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.χ.).
Ο Σοφοκλής σε ηλικία 28 ετών, ανταγωνιζόμενος πος τον παλαίμαχο ΑΙΣΧΥΛΟ, αποτολμά την πρώτη του εμφάνιση και, όπως μαθαίνουμε από τον Πλούταρχο, η δεκαμελής επιτροπή του δραματικού αγώνος του 468 π.χ. με τον στρατηγό Κίμωνα επικεφαλής, προκρίνει το νεαρό Σοφοκλή. Στα πρώιμα έργα του ο ποιητής έπαιξε ως υποκριτής, συνεχιζοντας την παλαιοτέρα παράδοση – λ.χ. τους ρόλους της Ναυσικάς και του κιθαριστή Θαμύριδα στα ομώνυμα δράματα. Στους αγώνες των Διονυσίων συνολικά πήρε δεκαοκτώ (18) πρώτες νίκες. Άλλες 2-6 νίκες εσημείωσε στα Λήναια. Με άλλες λέξεις, τα δύο τρίτα της θεατρικής δημιουργίας του, η οποία υπολογίζεται σε 125 περίπου έργα, ετιμήθηκαν με το πρώτο βραβείο.
Ενδεικτικό των στενών δεσμών, που ένωσαν τον ποιητή με τους συμπολίτες του, είναι ότι απέκρουσε προσκλήσεις ηγεμόνων να τιμήσει την αυλή τους με την παρουσία του (όπως έκαναν ο Αισχύλος και ο Ευριπίδης) και ότι απεδέχθη δημόσια λειτουργήματα. Διετέλεσε ελληνοταμίας της ναυτικής συμμαχίας των Αθηναίων και τουλάχιστον δύο φορές στρατηγός – την πρώτη το 440 π.χ., με συστράτηγο τον Περικλή.
Η ευλάβεια που διαπνέει το ποιητικό του έργο εναρμονίζεται πλήρως με τη θρησκευτική του δραστηριότητα. Ο τραγικός άνθρωπος και ο θεός στην τραγωδία τουΣοφοκλή βρίσκονται σε εκείνη την άρρηκτη θέση εχθρότητας-φιλίας, σαν την ανταγωνιστική σχέση των ερωτευμενων. Μια τέτοια σχέση υπάρχει ανάμεσα στους θεού και στον Οιδίποδα, αφού η μοίρα του συνενώνει στον ιδιο άνθρωπο τη συντριβή μαζί και την εξύψωση.
Βάσει των ανωτέρω δικαιολογείται η μεγάλη απήχηση του τραγικού ποιητή και στους συγχρόνους του, αλλά και σε όλη την αθρωπότητα διαχρονικά, και εξηγείται το γιατί ο Αριστοτέλης εμπνεύσθηκε και διατύπωσε τους κανόνες του της δραματικής τέχνης κυρίως από το έργο του Σοφοκλή, και ιδιαίτερα από τον ανεπανάληπτο «Οιδίποδα Τύραννο».
ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ (429 π.χ.).
Η τέλεια δραματική μορφή. (Σύντομη περίληψη).
Τη Θήβα ταλαιπωρεί ένας φοβερός λοιμός. Ο χρησμός ορίζει ότι η πόλη θα σωθεί μόνον αν τιμωρηθεί ο δολοφόνος του προηγούμενου βασιλιά Λάιου. Ο Οιδίπους, που βασιλεύει τώρα, ζητά να βρεθεί εκείνος, που σκότωσε το Λάιο. Ο μάντης Τειρεσίας κατηγορεί τον Οιδίποδα ότι εκείνος είναι το μίασμα της πόλης. Ο Οιδίποδας εξαγριώνεται, καθώς υποψιάζεταθι συνωμοσία εναντίον του.
Στην πορεία αναζήτησης του δολοφόνου αποκαλύπτεται σταδιακά η αλήθεια, ο ήρωας ανακαλύπτει ποιός πραγματικά είναι.
Фото с репетиционного процесса / Φωτογραφίες από τις πρόβες.
Η ΤΕΛΕΙΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ
Σε αυτό το έργο του Σοφοκλή η δραματική ουσία έχει πάρει την τέλεια μορφή.
Η τραγωδία έχει φτάσει από άποψης ύφους στην τελειότητά της. Έχει γίνει ακατάλυτο υπόδειγμα για όλους τους χρόνους, για όλες τις ανθρώπινες γενιές. Αυτή η συμπύκνωση της δράσης μέσα στο πλαίσιο της ηθικής αναγκαιότητας βαθαίνει τη δραματική συγκίνηση και την καθιστά συγλονιστική. Έλεος και φόβοςείναι η ηθική λύτρωση από τέτοιες τραγωδίες, το ξέσπασμα της πιο γνήσιας ανθρωπιάς, η κάθαρση του ίδιου του θεατή. Οι Έλληνες, που δημιούργησαν το δραματικό είδος, τυ έδωσαν και την τέλεια μορφή του.
Ο Οἰδίπους Τύραννος αποβαίνει το αιώνιο σύμβολο του τρόπου με τον οποίο το πεπρωμένο «εμπαίζει» τον άνθρωπο· μια μοίρα τόσο αινιγματική και μυστηριώδης όσο και το δυσεπίλυτο αίνιγμα της Σφίγγας που, όμως, έλυσε ο τραγικός ήρωας με την ευφυΐα και την οξύνοιά του.
Η πολυτλήμων προσωπικότητα του Οιδίποδα, ορόσημο και πρότυπο του αθηναϊκού λαού και ενός πολιτισμού που έχει φτάσει σε πολύ υψηλό βαθμό αυτογνωσίας, συμβολίζει την Αθήνα του Περικλή, την «πόλιν τύραννον», αλλά και την «παίδευσιν της Ἑλλάδος».
Η τραγική μοίρα του πολύπαθου Θηβαίου βασιλιά, η άνοδος και η κατακόρυφη πτώση του, το μεγαλείο και η συντριβή του, η αναζήτηση της αλήθειας και οι φρικτές πλάνες του δεν αποτελούν απλώς τους σταθμούς μιας ατομικής περιπέτειας, αλλά συμβολίζουν την αέναη πορεία προς την αυτοσυνειδησία ενός ολόκληρου πολιτισμού με τις επιτυχίες, τις αμφισβητήσεις και τα αδιέξοδά του.
Η επιβίωση του Οἰδίποδος Τυράννου και η αναμφισβήτητη επικαιρότητα αποδεικνύουν ότι το έργο του Σοφοκλή αποτελεί, ἐς τὸ διηνεκές, το υψηλότερο και αντιπροσωπευτικότερο δείγμα τραγικής τέχνης.
ИНФОРМАЦИЯ О СПЕКТАКЛЕ
ИППОЛИТ
ЕВРИПИДА
Перевод: Иннокентий Анненский
Режиссер-постановщик: Константин Рехтин
Художник-сценограф: Владимир Сафронов
Художник по костюмам: Владимир Сафронов
Музыка: Сергей Шичкин
Вокал: Ирина Криницына
Сценическая речь: Светлана Заборовская
Балетмейстер: Ирина Горэ
Заведующая труппой: Екатерина Рехтина
Помощник режиссера: Ольга Крутакова
Радиозвуковой цех: Дмитрий Бедунов, Юлия Назаренко
Электроосветительский цех: Игорь Гаврилов, Андрей Терехов
Разработка программки: Владимир Сафронов, Анна Сластен
ДЕЙСТВУЮЩИЕ ЛИЦА ПО МЕРЕ ПОЯВЛЕНИЯ НА СЦЕНЕ:
Афродита - Теодора Янници
Ипполит, сын Тезея и амазонки Ипполиты, - Михаил Синогин
Федра, жена Тезея, дочь критского царя Миноса, - Наталья Канунникова
Тезей, царь Афин и Трезена, - Василий Кулыгин
Артемида – Анастасия Хитрова
Кормилица Федры – Ольга Горбунова
Старый раб – Роман Николаев
Вестник, конюх Ипполита, - Алексей Лялин
Предводитель хора – Александр Горбунов
Помощницы Афродиты, женщины Трезена, служанки Федры – Татьяна Власова, Валерия Захарчук, Наталья Климова, Ольга Которева, Анастасия Хитрова
Товарищи, охотники, жители Трезена – Алексей Лялин, Константин Мотовилов, Роман Николаев, Евгений Хлюм, Иван Шатов, Сергей Старовойтов
Музыканты – Дмитрий Бедунов, Александр Горбунов
В режиссерском решении Константина Рехтина четко прослеживается фактор человеческой природы и человеческого характера, способного выбирать между добром и злом, определять свою судьбу, проявлять слабость и отступать, а также возвышаться, постигать вершин гуманизма, прощения, всеобъемлющей любви, настоящей добродетели!
Информация о сюжете (http: wikipedia.com )
Ипполит (др.-греч. Ἱππόλυτος) — греческий герой, сын афинского царя Тесея и царицы амазонок Антиопы (или Ипполиты; Еврипид имя матери не называет).
Воспитывался в Трезене у братьев Эфры. Построил храм Артемиды Ликейской в Трезене. Ипполит презирал любовь (в частности, отверг любовь своей мачехи Федры) и славился как охотник и почитатель богини девы-охотницы Артемиды, за что испытывал на себе гнев Афродиты. Когда Ипполит прибыл в Афины для участия в элевсинских мистериях, Федра влюбилась в него. По другой версии, Федра впервые увидела Ипполита в Трезене.
Известен миф о его трагической кончине. Вторая супруга Тесея, Федра, любовь которой он отверг, оклеветала его перед отцом; Тесей проклял Ипполита, и призванный им в гневе бог Посейдон неожиданно послал волну на берег, где проезжал Ипполит; кони понесли юношу, и он погиб, разбившись о скалы. Либо из моря появился бык, посланный Посейдоном, и кони испугались и разорвали Ипполита. Вожжи Ипполита зацепились за дикую маслину.
Федра же покончила жизнь самоубийством. В пелопоннесском городе Трезенах, который по сказанию является родиной Ипполита, девушки перед вступлением в брак приносили ему в жертву свой локон. Могила Ипполита была в Афинах у храма Фемиды, неподалеку от храма Асклепия; другая могила в Трезене, там же его дом. Святилище в Спарте. В Трезене Диомед воздвиг храм в честь Ипполита. Трезенцы отрицают, что он погиб от коней, и считают, что он вознесся на небо в виде созвездия Возничий.
По воле Артемиды вернулся из подземного царства, его звали Вирбий. Воскрешен Асклепием (согласно автору «Навпактики»). Древняя стела в храме Асклепия гласит, что Ипполит посвятил богу 20 коней. Согласно жителям Ариции в Италии, Ипполит отправился к ним. Его воскресил Пеан (Асклепий), и Диана унесла его в рощи Эгерии, где его назвали Вирбием.
По римской версии мифа, Ипполит был вновь оживлён Эскулапом и Дианой, любимцем которой он был при жизни. После этого он был приведён в рощу Ариции в Лациуме, где почитался под именем Вирбия (лат. Virbius, по древней этимологии от лат. vir — человек и лат. bis — дважды). На памятниках, особенно саркофагах, часто изображается миф об Ипполите. Сюжет в искусстве
Действующее лицо трагедии Софокла «Федра», двух трагедий Еврипида об Ипполите, трагедии Ликофрона «Ипполит», комедии Сопатра «Ипполит», трагедии Сенеки «Федра», возможно, комедии Атилия «Мисогин (Женоненавистник)».
Судьба Ипполита — один из любимейших сюжетов трагиков; сохранилась трагедия Еврипида «Ипполит», послужившая образцом для «Федры» Расина. Известно, что Еврипид написал две трагедии про Ипполита, из которых сохранилась только вторая. Текст первой до нас не дошёл, но сюжет сохранился благодаря Сенеке и его трагедии «Федра». Также известны варианты использования этого сюжета Шиллером, Суинберном, Д’Аннунцио, Липинером (англ.), Жаном Кокто, Бодлером, Цветаевой, Мандельштамом, Львом Гумилёвым и другими.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ
ЕΥΡΙΠΙΔΟΥ
Μετάφραση: Ιννοκέντιι Άννενσκι
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίν Ρέχτιν
Σκηνικά: Вλαντίμιρ Σαφρόνοβ
Κοστούμια: Вλαντίμιρ Σαφρόνοβ
Μουσική: Σεργκέι Σίτσκιν
Μουσική διδασκαλία: Ιρίνα Кρινίτσινα
Σκηνική γλωσσική αγωγή: Σβετλάνα Ζαμπορόβσκαγιαя
Χορογραφία: Ιρίνα Γκορέ
Επικεφαλής θιάσου: Γιεκατερίνα Рέχτινα
Βοηθός σκηνοθέτη: Όλγα Κρουτακόβα
Ηχοληψία: Ντμίτριι Μπεντουνόβ, Γιούλια Ναζάρενκο
Ηλεκτρολογικά: Ίγκορ Γκαβρίλοβ, Аντρέι Тέρεχοβ
Πρόγραμμα παράστασης: Вλαντίμιρ Σαφρόνοβ, Άννα Σλάστεν
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ:
Αφροδίτη – Δώρα Γιαννίτση
Ιππόλυτος, γιος του Θησέα και της Αμαζόνας Ιππολύτης, - Мιχαήλ Σινόγκιν
Φαίδρα, σύζυγος του Θησέα, κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, - Νατάλια Κανούννικοβα
Θησέας, βασιλιάς Αθήνας και Τροιζήνας, - Вασίλιι Κουλίγκιν
Άρτεμις – Аναστασία Χιτρόβα
Τροφός Φαίδρας – Όλγα Γκορμπουνόβα
Γηρεός δούλος – Рομάν Νικολάγιεβ
Αγγελιαφόρος, - Аλεξέι Λιάλιν
Κορυφαίος του Χορού – Аλεξάντρ Γκορμπουνόβ
Συνοδοί Αφροδίτης, γυναίκες του λαού της Τροιζήνας, συνοδοί Φαίδρας, – Тατιάνα Βλάσοβα, Вαλέρια Ζαχαρτσούκ, Νατάλια Κλίμοβα, Όλγα Кότορεβα, Аναστασία Χιτρόβα
Συνοδοί Ιππόλυτου, κυνηγοί, λαός της Τροιζήνας – Аλεξέι Λιάπιν, Κωνσταντίν Μοτοβίλοβ, Рομάν Νικολάγιεβ, Γιεγφκένιι Χλιουμ, Ιβάν Σάτοβ, Σεργκέι Σταροβόιτοβ
Мουσικοί – Ντμίτριι Μπεντουνόβ, Аλεξάντρ Γκορμπουνόβ
Στη σκηνοθετική προσέγγιση του Κωνσταντίν Ρέχτιν αναδεικνύεται ο παράγοντας της ανθρώπινης βούλησης, του ανθρώπινου χαρακτήρα, ικανού να αποφασίζει, να προσφεύγει σε ποταπότητα, αλλά και να εξυψώνει το ανθρώπινο είδος, ικανού να συγχωρεί, να αγαπά, να συμπάσχει, να λειτουργεί μεγαόψυχα και ενάρετα!
Το έργο (http: wikipedia.com )
Το έργο αυτό φέρεται και με το όνομα Στεφανηφόρος από το στέφανο που προσφέρει στην Άρτεμη ο ήρωας. Αλλά η αφοσίωσή του αυτή προς την Θεά διεγείρει την Αφροδίτη που προκειμένου να επιφέρει τον όλεθρο του αγνού ήρωα «εμπνέει» τη μητριά αυτού σε ανόσιο έρωτα μ΄ αυτόν. Και η μεν μητριά Φαίδρα συγκαλύπτει το πάθος της, ενώ η τροφός το αποκαλύπτει στον ήρωα και του προκαλεί δίκαια φρίκη.
Κατόπιν αυτού η Φαίδρα αισχυνόμενη απαγχονίζεται, αφού προηγουμένως με σημείωμα διαβάλει τον νέο στον πατέρα του Θησέα, ο οποίος στη συνέχεια με σκληρή κατάρα προκαλεί τον κύριο όλεθρο του ήρωα.
Με βάση αυτή την τραγωδία ο Ρωμαίος Σενέκας, αλλά και ο Γάλλος Ρακίνας δημιούργησαν αντίστοιχο έργο με το όνομα Φαίδρα.
Το έργο αποτελείται από 1.466 στίχους. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 428 π.Χ. Ο Ιππόλυτος κέρδισε το πρώτο βραβείο στους δραματικούς αγώνες, όμως τα υπόλοιπα έργα που συμμετείχαν εκείνη τη χρονιά δεν είναι γνωστά.
Ο μύθος
Ο Ιππόλυτος τιμούσε μόνο τη θεά Άρτεμη, γεγονός που έκανε την Αφροδίτη να θυμώσει και έκανε τη Φαίδρα να τον ερωτευτεί. Εκείνος απέκρουσε τον έρωτά της κι αυτή για να τον εκδικηθεί, τον συκοφάντησε στον πατέρα του ότι την κακοποίησε. Ο Θησέας παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να τιμωρήσει τον ένοχο κι έτσι ο θεός έστειλε ένα μανιασμένο ταύρο, που φόβισε τα άλογα που έσερναν το άρμα του Ιππόλυτου. Το άρμα αναποδογύρισε κι ο Ιππόλυτος σκοτώθηκε. Μια παράδοση αναφέρει ότι ο Ασκληπιός τον επανέφερε στη ζωή κι από τότε έζησε μέσα σ' ένα δάσος.
Ρωμαϊκή μυθολογία
Στην Ρωμαϊκή μυθολογία ο Ιππόλυτος λατρευόταν σαν θεός με το όνομα Βίρμπιους (Virbius). Οι αρχαίοι Ρωμαίοι πίστευαν ότι, όταν ο Ασκληπιός τον επανέφερε στην ζωή, η Άρτεμις τον πήρε και τον μετέφερε στην Ιταλία στο άλσος της Αρικίας. Στο άλσος απαγορεύονταν να μπουν άλογα, επειδή πέθανε από αυτά
ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Москва, Алтуфьевское шоссе, 44 Altufyevskoe shosse, 44, office No 9, 2nd floor
офис № 9, 2 этаж 127566 Moscow, Russia
Тел.: 7084809 – Тел./Факс: 7084810 Tel.: +7 495 7084809; Tel./Fax: +7 495 7084810
e-mail: hcc@mail.ru info@hecucenter.ru
skype: hellenic.cultural.center
facebook: http://www.facebook.com/Hecucenter
vkontakte: http://vk.com/hecucenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου