DIASTIXO.GR: Ξενοφών Φύτρος

 

Ξενοφών Φύτρος

Πλήξη, ανία, απαισιοδοξία, εγκλωβισμός, αίσθηση ματαιότητας και έλλειψης νοήματος· η ζωή στην οικιακή φυλακή, η ζωή στην καραντίνα τον χειμώνα του 2020 προς 2021. Η ζωή όλων μας, αλλά για κάποιους υπήρχε μια διέξοδος, μια απασχόληση, δημιουργική ή όχι, αρκετή για να σκοτώνεις τις ατελείωτες ώρες την εποχή που ο χρόνος αποδείχτηκε εχθρός, αλλά όχι όπως πρώτα· πριν έτρεχε, τώρα είχε σταματήσει, είχε γίνει ατελείωτος και ασήκωτος. Σ’ αυτό το κλίμα και μ’ αυτή την ανάγκη –να βρω απεγνωσμένα μια διέξοδο–, ξεκίνησα να γράφω το Αγαπημένο μου ημερολόγιο. Και μετά να σταματάω και να το παρατάω· και να το ξεκινάω πάλι. Με την ίδια αίσθηση ματαιότητας που βάραινε τα πάντα την εποχή της πανδημίας: Κι αν η ζωή δεν επανέλθει ποτέ στο πριν; Κι αν «Μένουμε Σπίτι», αλλά τώρα πια για πάντα; Κι αν δε βρεθεί φάρμακο κι οι άνθρωποι συνεχίσουν να πεθαίνουν; Κι αν φτάσαμε στο Σημείο Μηδέν της σύγχρονης ιστορίας της ανθρωπότητας;

Κάπως έτσι, με αυτά τα δυσοίωνα ερωτήματα στο μυαλό, ξεδίπλωνα τις πρώτες λέξεις στο κείμενο του Ημερολογίου. Και ένα ακόμα –και πιο συνταρακτικό– ερώτημα ήρθε στο μυαλό μου: Κι αν η πραγματικότητα ήταν ακόμη χειρότερη; Κι αν το Σημείο Μηδέν είχε ήδη έρθει; Κι αν όλα είχαν πάει στραβά, και δεν ήταν η πανδημία το μεγαλύτερο κακό που μας είχε βρει; Η σπίθα άναψε, οι λέξεις έγιναν φράσεις, οι φράσεις κεφάλαια, η ιστορία πήρε σχήμα και πλοκή. Βρήκα τη διέξοδο που έψαχνα, αλλά η έξοδος κινδύνου από τη δυσάρεστη πραγματικότητα με πήγε σε ένα ακόμη πιο σκοτεινό λαγούμι, σε μια δυστοπική πραγματικότητα πιο ρεαλιστικά ζοφερή· και άπειρα πιο τρομακτική.

Για το καλό σενάριο, ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε το κάθε μέλλον να είναι πάντα καλύτερο από το κάθε παρόν.

Και ήταν αυτή η ώρα της ανακούφισης· η ώρα που ως δημιουργός ένιωσα τη θριαμβευτική αίσθηση της έμπνευσης να με κατακλύζει, αλλά και αυτής της συνειδητοποίησης ότι τελικά τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Και δεν απείχαμε μακριά απ’ αυτό το σκοτεινό λαγούμι, ως χώρα και ως κοινωνία. Αρκούσε μια σπίθα και μια στιγμή, μια πολιτική επιλογή, ένας λάθος χειρισμός, μια κακή συγκυρία, ένα τηλεφώνημα που δεν απαντήθηκε, μια σφαίρα που βρήκε σάρκα, μια συλλογική ψευδαίσθηση που βρήκε απήχηση. Στο Αγαπημένο μου ημερολόγιο ο αναγνώστης θα μπει στο λαγούμι και αίφνης θα νιώσει ανακούφιση· γιατί ευτυχώς δεν ζει στις σελίδες του, γιατί δεν είναι θήραμα ενός δολοφόνου ή θύμα μιας κοινωνίας σε κατάρρευση.

Γράφω αυτές τις γραμμές στον κήπο ενός βιβλιοκαφέ στο κέντρο της Αθήνας. Γύρω μου φοιτητές και θαμώνες διαβάζουν και δουλεύουν, συζητούν και αγκαλιάζονται, χαμογελούν και πίνουν τον καφέ τους· εικόνες τόσο απλές και οικείες, τόσο ανακουφιστικές και παρήγορες. Το τέλος του κόσμου δεν ήρθε ούτε αυτή τη φορά, κάποιοι δυστυχώς έφυγαν, αλλά οι περισσότεροι είμαστε ακόμα εδώ, για να γράψουμε και να διαβάσουμε, να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε. Το 2031 απέχει αρκετά, δεν τολμώ να προβλέψω πώς θα είναι η ζωή μας τότε. Για το κακό σενάριο διαβάστε το Αγαπημένο μου ημερολόγιο από τις Εκδόσεις Bell. Για το καλό σενάριο, ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε το κάθε μέλλον να είναι πάντα καλύτερο από το κάθε παρόν.

Κι αν το δικό μου μέλλον με βρει σε ένα καφέ, παρέα με καλά βιβλία και αισιόδοξους ανθρώπους, μου αρκεί και με το παραπάνω.

 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο
Ξενοφών Φύτρος
Bell
360 σελ.
ISBN 978-960-6208-80-5
Τιμή €15,50

https://diastixo.gr/

https://diastixo.gr/aprosopo-2/17714-ksenofon-fitros?utm_source=MailingList&utm_medium=email&utm_content=pkarousos%40hotmail.ca&utm_campaign=Newsletter_3_1_2022_14_57