Η «Θυσία» (Sacrifice / Offret - 1986) αποτελεί μόλις την 8η και τελευταία σκηνοθετική δημιουργία του Αντρέι Ταρκόφσκι. Ενός εκ των κορυφαίων εκφραστών της Έβδομης Τέχνης, που μέσα από τις ταινίες του χάραξε τον δικό του μοναδικό και ανεξίτηλο δρόμο, στην ιστορία του Κινηματογράφου, επηρεάζοντας με το έργο του καταλυτικά τόσο τους θεατές, όσο και τους συναδέλφους του.
«Η ιδέα της ταινίας μου «Η Θυσία» γεννήθηκε την εποχή πριν από τη «Νοσταλγία» - οι πρώτες σημειώσεις και τα πρώτα σχεδιάσματα έγιναν τότε που ζούσα ακόμα στη Σοβιετική Ένωση. Κεντρική ιδέα ήταν η μοίρα ενός άντρα, άρρωστου από καρκίνο, του Αλεξάντερ. Ο άνθρωπος αυτός λυτρώνεται από τα πάθη του προσφέροντας μια θυσία.» - - Αντρέι Ταρκόφσκι
Στην κινηματογραφική του διαθήκη, ο Αντρέι Ταρκόφσκι επιλέγει να μιλήσει για τις αγαπημένες του θεματικές. Τις ατέρμονες ανθρώπινες σχέσεις, τη φύση, τον Θεό, την προσωπική αρμονία κι εν τέλει τη θυσία...
Στην έναρξη του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας άνθρωπος ψάχνει τον τρόπο για να αποκαταστήσει την ειρήνη στον κόσμο, για να ανακαλύψει ότι πρέπει να δώσει και ανταλλάγματα. Ο Αλεξάντερ όταν πληροφορείται από την τηλεόραση την καταστροφή του κόσμου από πυρηνικό πόλεμο προσεύχεται στον Θεό να σώσει τον κόσμο με τίμημα να απαρνηθεί τις σχέσεις του με τους δικούς του και να παραμείνει σιωπηλός μέχρι το θάνατό του.
Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της τον Μάιο του 1986 στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, όπου και απέσπασε συνολικά τέσσερα βραβεία: το Μέγα βραβείο Επιτροπής, το Βραβείο της FIPRESCI, το Οικουμενικό Βραβείο και το Βραβείο Καλλιτεχνικής Συνεισφοράς για τον θρυλικό φωτογράφο Sven Nykvist. Πρόκειται για έναν μοναδικό καλλιτέχνη το έργο του οποίου συναντάμε συχνά πυκνά στα έργα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, όπως για παράδειγμα στην αγαπημένη «Περσόνα» (Persona) του 1966.
Ο κορυφαίος σκηνοθέτης, άλλαξε για πάντα την κινηματογραφική εμπειρία σμιλεύοντας τον χρόνο και διευρύνοντας την εικόνα με ταινίες -σύμβολα, για την πίστη, την εξορία, αλλά και τη μνήμη. Το έργο του Ταρκόφσκι είναι ανεξίτηλα επηρεασμένο από την παράδοση του σοβιετικού κινηματογράφου, και ιδιαίτερα των κορυφαίων εκφραστών του: Ρομ, Ντοβζένκο και Αϊζενστάιν.
Παράλληλα όμως ο Αντρέι Ταρκόφσκι συνθέτει μια απολύτως προσωπική κινηματογραφική γραφή που κατατάσσει δικαίως τον δημιουργό, ανάμεσα στους κορυφαίους όλων των εποχών. Η μεταφυσική, η πολυσήμαντη φύση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ζητήματα πίστης και θυσίας, το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στο πέρασμα του χρόνου, αποτελούν μερικές από τις βασικές θεματικές που διαπότισαν τη φιλμογραφία του Ρώσου σκηνοθέτη και καθόρισαν τη διαρκή και εναγώνια προσπάθειά του να συνθέσει την απόλυτη κινηματογραφική εικόνα, μαχόμενος την εξοντωτική ρωσική γραφειοκρατία.
«Φυσικά έχω συνείδηση του γεγονότος ότι σήμερα η ιδέα της θυσίας δεν έχει και τόσο φανατικούς οπαδούς - κανένας σχεδόν δε σκέφτεται να θυσιάσει για κάτι ή για κάποιον άλλον. Πάντως τα επακόλουθα αυτής της απόφασης εξακολουθούν να αποδεικνύονται κρίσιμα και αποφασιστικά: εννοώ την απώλεια της ατομικότητας προς όφελος ενός ακόμα πιο έντονου εγωκεντρισμού που χαρακτηρίζει αναρίθμητες ανθρώπινες σχέσεις, και επίσης τις σχέσεις μεταξύ γειτόνων χωρών, προπάντων όμως την απώλεια και της τελευταίας δυνατότητας πνευματικής και όχι υλιστικής «προόδου». Ο άνθρωπος χάνει κάθε ελπίδα για αξιοπρεπή ζωή.» - Αντρέι Ταρκόφσκι
από το tvxs.gr
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Friday at 11 PM - 1:30 AM Sep 8
Χυτήριο Theatre - Σημείο Πολιτισμού
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου