Τώρα που έφυγε για τα αστέρια ο συμπαντικός Βαγγέλης Παπαθανασίου, ανακαλύπτουμε, μεταξύ άλλων, τα λόγια που είχε γράψει για εκείνον ο Στρατής Μυριβήλης.
«Ανάμεσα στις ευχάριστες εκπλήξεις που με περίμεναν στον Βόλο, ήταν και ένα παιδάκι έξι ή εξήμισυ χρονών που ανακάλυψα προικισμένο με το θείο δώρο του ταλέντου. Ο μικρός αυτός με τις ποδίτσες της πρώτης δημοτικού και με τα γκρίζα γελαστά ματάκια του, είναι από τώρα ένας αυτοδίδακτος μικροσκοπικός συνθέτης. Μου έπαιξε στο πιάνο δύο συνθέσεις του που με κατέπληξαν. Τη μια την έλεγε ”Οι καμπάνες” και την άλλη ”Ο χορός”. Πρέπει να δει κανείς τα μικροσκοπικά δαχτυλάκια του να αγωνίζονται να πιάσουν τις θαυμάσιες συγχορδίες που κανείς δεν του δίδαξε, πρέπει να ακούσει τους χρωματισμούς και τα χαριτωμένα ευρήματά του, για να καταλάβει το νόημα του Ευαγγελιστού που είπε: "Πνεύμα ο Θεός και όπου θέλει πνέει". Το πήρα στα γόνατα και το ρώτησα: "Γιατί το ονόμασες Οι καμπάνες, Βάγγο μου;" Kαι ο Βάγγος τύλιξε στο λαιμό μου τα χεράκια του, με κοίταξε με απορία και απάντησε χαμογελώντας: "Δεν ξέρω! Έτσι!" Για να δούμε τι επιφυλάσσει η μοίρα σε τούτο το Βολιωτάκι..."
Via Η Μαγνησία στο πέρασμα του χρόνου.
ΠΗΓΗ: http://amfipolinews.blogspot.com/2022/05/blog-post_970.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου