Εύκολα γίνεται αντιληπτή η βαρύτητα της ερμηνείας της Εβδόμης στους Δελφούς από τον Θεόδωρο Κουρεντζή. Η συμπαντική διάσταση και η μεταφυσική δυναμική του αρχαίου μαντείου αρμόζουν στον μεγάλο μουσουργό. Προσπαθούμε να φανταστούμε την πιο οργιαστική, διονυσιακή, χορευτική από όλες τις Συμφωνίες που είναι η Εβδόμη του Μπετόβεν, μέσα σε αυτό το μοναδικό σκηνικό. Το μέγα αυτό έργο είχε ολοκληρωθεί στα 1812, όταν ο Μπετόβεν ήταν σαράντα ενός ετών και ο πλέον φημισμένος συνθέτης σε όλη την Ευρώπη. Ωστόσο, πέρα από το ότι ζούσε σε ταραγμένους καιρούς, βρισκόταν, ως συνήθως, σε προσωπική, συναισθηματική αναταραχή, για διάφορους λόγους. Οπως έγραφε σε έναν φίλο του τον Φεβρουάριο του 1812, «Ουρανοί, βοηθήστε με να τα αντέξω όλα: δεν είμαι ο Ηρακλής που βοήθησε τον Ατλαντα να κουβαλήσει τον κόσμο στις πλάτες του, πόσο δε μάλλον να τον κουβαλήσει εκ μέρους του», καταλήγοντας, με μία ακόμη αναφορά στην αρχαία ελληνική μυθολογία, πως «ο Δαίδαλος αντιμετώπισε τον λαβύρινθο με την επινόηση των πτερύγων που τον ανέβασαν ψηλά, στον αέρα. Ω, και εγώ θα βρω αυτά τα φτερά».
Διαβάστε όλο το άρθρο του Ηλία Μαγκλίνη στην Καθημερινή.
https://www.kathimerini.gr/culture/music/561380338/i-evdomi-toy-mpetoven-stoys-delfoys-me-koyrentzi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου