ВСЕГДА МЫ ВМЕСТЕ !!!
СОВЕРШЕННО НОВЫЙ ФОРМАТ !!!
СОХРАНЯЕМ БДИТЕЛЬНОСТЬ, РАСШИРЯЕМ КРУГОЗОР!!!
ТЕАТР ПО ПОНЕДЕЛЬНИКАМ!!!
64-й предлагаемый спектакль –
«Школа жён»
французского комедиографa
Мольера.
Москва, 23 июня 2021г.
Дорогие друзья,
И на этой неделе Греческий Культурный Центр – ГКЦ предлагает Вам не терять бдительность, расширять кругозор, оставаться в форме, приобщаться к культурному наследию, духовному богатству Греческого Мира, Греческого Языка, Греческой Культуры.
Нашему проекту уже больше года ГОДА. Он предусматривает просмотр спектаклей на греческом языке знаменитого цикла-проекта греческого телевидения-телеканала «ERT» ТЕАТР по ПОНЕДЕЛЬНИКАМ.
За 16 лет, с 1976 по 1992 год, в программе было представлено более 500 пьес с греческим и международным репертуаром, адресованных зрителям, которые жаждали хорошего театра, но не имели возможности его увидеть, это в основном зрители сельской местности. Программа ТЕАТР по ПОНЕДЕЛЬНИКАМ включает в себя сокровищницу театрального искусства Греции 20-го века, выдающиеся и редкие выступления ведущих актеров и режиссеров, многих из которых уже нет в живых.
На ближайший, 64-й подряд, театральный понедельник мы предлагаем нашей аудитории посмотреть в домашнем режиме комедию «Школа жён» французского комедиографa Мольера.
Жан-Бати́ст Покле́н (фр. Jean-Baptiste Poquelin), театральный псевдоним — Молье́р (фр. Molière; 15 января 1622, Париж — 17 февраля 1673, там же) — французский комедиограф XVII века, создатель классической комедии, по профессии актёр и директор театра, более известного как труппа Мольера (Troupe de Molière, 1643—1680).
Биография
Ранние годы Поклена
Жан-Батист Поклен происходил из старинной буржуазной семьи, в течение нескольких веков занимавшейся ремеслом обойщиков-драпировщиков. Мать Жан-Батиста, Мария Поклен-Крессé (ум.11 мая 1632), умерла от туберкулёза, отец, Жан Поклен (1595—1669), был придворным обойщиком и камердинером Людовика XIII и отдал сына в престижную иезуитскую школу — Клермонский колле́ж (ныне лицей Людовика Великого в Париже), где Жан-Батист основательно изучил латынь, поэтому свободно читал в подлиннике римских авторов и даже, по преданию, перевёл на французский язык философскую поэму Лукреция «О природе вещей» (перевод утерян). По окончании колле́жа в 1639 году Жан-Батист выдержал в Орлеане экзамен на звание лиценциата прав.
Находился под идейным влиянием философа Гассенди, лекции которого слушал в компании других молодых интеллектуалов.[5]
Начало актёрской карьеры
Юридическая карьера привлекала его не больше отцовского ремесла, и Жан-Батист избрал профессию актёра, взяв театральный псевдоним Мольер. После встречи с комедиантами Жозефом и Мадленой Бежар, в возрасте 21 года Мольер стал во главе «Блистательного театра» (Illustre Théâtre), новой парижской труппы из 10 актёров, зарегистрированной столичным нотариусом 30 июня 1643 года. Вступив в жестокую конкуренцию с уже популярными в Париже труппами Бургундского отеля и Марэ[fr], «Блистательный театр» проигрывает в 1645 году. Мольер с друзьями-актёрами решают искать счастья в провинции, примкнув к труппе бродячих комедиантов, возглавляемой Дюфреном.
Труппа Мольера в провинции. Первые пьесы
Скитания Мольера по французской провинции на протяжении 13 лет (1645—1658) в годы гражданской войны (фронды) обогатили его житейским и театральным опытом.
С 1645 года Мольер с друзьями заступают к Дюфрену, и в 1650 году он возглавляет группу. Репертуарный голос группы Мольера и явился стимулом к началу его драматургической деятельности. Так годы театральной учёбы Мольера стали годами и его авторских работ. Множество фарсовых сценариев, сочинённых им в провинции, исчезло. Сохранились только пьески «Ревность Барбулье» (La jalousie du Barbouillé) и «Летающий лекарь» (Le médécin volant), принадлежность которых Мольеру не вполне достоверна. Известны ещё заглавия ряда аналогичных пьес, игранных Мольером в Париже после его возвращения из провинции («Гро-Рене школьник», «Доктор-педант», «Горжибюс в мешке», «План-план», «Три доктора», «Казакин», «Притворный увалень», «Вязальщик хвороста»), причём заглавия эти перекликаются с ситуациями позднейших фарсов Мольера (напр. «Горжибюс в мешке» и «Проделки Скапена», д. III, сц. II). Эти пьесы свидетельствуют, что традиция старинного фарса оказала влияние на основные комедии его зрелого возраста.
Фарсовый репертуар, исполняемый труппой Мольера под его руководством и с его участием в качестве актёра, способствовал упрочению её репутации. Ещё больше возросла она после сочинения Мольером двух больших комедий в стихах — «Шалый, или Всё невпопад» (L’Étourdi ou les Contretemps, 1655) и «Любовная досада» (Le dépit amoureux, 1656), написанных в манере итальянской литературной комедии. На основную фабулу, представляющую вольное подражание итальянским авторам, наслаиваются здесь заимствования из различных старых и новых комедий, соответственно приписываемому Мольеру принципу «брать своё добро всюду, где он его находит»[6]. Интерес обеих пьес сводится к разработке комических положений и интриги; характеры в них разработаны ещё весьма поверхностно.
Труппа Мольера постепенно добилась успеха и славы, и в 1658 году, по приглашению 18-летнего Месье, младшего брата короля, она вернулась в Париж.
Парижский период
В Париже труппа Мольера дебютировала 24 октября 1658 года в Луврском дворце в присутствии Людовика XIV. Утерянный фарс «Влюблённый доктор» имел громадный успех и решил судьбу труппы: король предоставил ей придворный театр Пти-Бурбон, в котором она играла до 1661, пока не перешла в театр Пале-Рояль, где уже оставалась до смерти Мольера. С момента водворения Мольера в Париже начинается период его лихорадочной драматургической работы, напряжённость которой не ослабевала до самой его смерти. За те 15 лет с 1658 по 1673 Мольер создал все свои лучшие пьесы, вызывавшие, за немногими исключениями, ожесточённые нападки со стороны враждебных ему общественных групп.
Ранние фарсы
Парижский период деятельности Мольера открывается одноактной комедией «Смешные жеманницы» (фр. Les précieuses ridicules, 1659). В этой первой, вполне оригинальной, пьесе Мольер сделал смелый выпад против господствовавшей в аристократических салонах вычурности и манерности речи, тона и обхождения, получившей большое отражение в литературе (см. Прециозная литература) и оказывавшей сильное влияние на молодёжь (преимущественно женскую её часть). Комедия больно уязвила виднейших жеманниц. Враги Мольера добились двухнедельного запрещения комедии, после отмены которого она шла с удвоенным успехом.
При всей своей крупной литературно-общественной ценности «Жеманницы» — типичный фарс, воспроизводящий все традиционные приёмы этого жанра. Та же фарсовая стихия, придававшая юмору Мольера площадную яркость и сочность, пропитывает также следующую пьесу Мольера «Сганарель, или Мнимый рогоносец» (Sganarelle, ou Le cocu imaginaire, 1660). Здесь на смену ловкому слуге-плуту первых комедий — Маскарилю — приходит придурковатый тяжеловесный Сганарель, впоследствии введённый Мольером в целый ряд его комедий.
Брак
23 января 1662 года Мольер подписал брачный контракт с Армандой Бежар, младшей сестрой Мадлены. Ему 40 лет, Арманде 20. Против всех тогдашних приличий, на свадьбу пригласили лишь самых близких. Церемония венчания состоялась 20 февраля 1662 года в парижской церкви Сен-Жермен-л’Осеруа.
Последние дни жизни и смерть
Написанная смертельно больным Мольером комедия «Мнимый больной» — одна из самых весёлых и жизнерадостных его комедий. На её 4-м представлении 17 февраля 1673 года Мольер, игравший роль Аргана, почувствовал себя дурно и не доиграл спектакля. Он был перенесён домой и через несколько часов скончался. Парижский архиепископ Арле де Шанваллон запретил было хоронить нераскаявшегося грешника (актёры на смертном одре должны были приносить покаяние) и отменил запрет только по указанию короля. Величайшего драматурга Франции похоронили ночью, без обрядов, за оградой кладбища, где хоронили самоубийц.
ТЕАТР ПО ПОНЕДЕЛЬНИКАМ
«Школа жён»
Французского комедиографa
Мольера.
Телевизионная премьера: 30 апреля 1979 года.
Телеканал: ERT
Режиссер-постановщик: Йоргос Эмирзас,
Телевизионный режиссер: Дафни Тзафери
Сценарий: Костас Варналис (перевод текста)
Музыка: Жак Менахем
Роли исполняют: Тимиос Каракацанис, Йоргос Геоглерис, Христос Валаванидис, Хрисула Дьявати, Оля Лазариду, Альберто Эшкенази, Костас Тзумас, Петрос Заркадис, Василис Цаглос.
Сюжет: Арнольф, только что изменивший своё имя на более аристократическое, «господин Ла Суш», — человек среднего возраста, желающий заключить счастливый брак. Однако его преследует страх быть обманутым женой. Поэтому он решил жениться на своей простодушной подопечной Агнесе, которая была взята из крестьянской семьи и воспитывалась в монастыре, не зная света. Он раскрывает свои планы другу Кризальду, не разделяющему его взглядов на воспитание будущей жены. Затем Арнольф встречает Ораса, сына одного из своих друзей, Оронта. Орас влюбился в Агнесу с первого взгляда и по секрету рассказывает об этом Арнольфу, не зная, что тот и есть опекун девушки «господин Ла Суш». Орас высмеивает «господина Ла Суша», который держит Агнесу в изоляции от мира.
Арнольф расспрашивает Агнесу, чтобы узнать, что именно произошло во время её встречи с Орасом. Рассказ девушки его убеждает: её честь не была задета. Арнольф убеждает девушку заключить брак. Агнеса, полагая, что речь идёт о браке с Орасом, согласна. Однако Арнольф спешит сообщить ей, что будущий муж — он сам.
Орас при встрече с Арнольфом рассказывает об очередной попытке увидеться с Агнесой: слуги не открыли ему дверь, Агнеса бросила в него камень, но вместе с камнем Орас получил от девушки любовное письмо. Арнольф ревнует, он понимает, что влюблён в Агнесу и готов бороться за неё до конца.
Арнольф снова встречает Ораса, который рассказывает, что ему удалось проникнуть в дом Агнесы, но вскоре появился господин Ла Суш, и девушка спрятала Ораса в шкаф. Орас сообщает Арнольфу, что вечером он предпримет ещё одну попытку. Арнольф приказывает своим слугам избить нарушителя палками.
Орас снова встречает Арнольфа: он потерпел неудачу, слуги побили его, и он притворился мёртвым, чтобы не быть избитым. Но Агнеса убежала с ним. Орас, всё ещё находясь в неведении, кем приходится Арнольф девушке, просит его приютить на время Агнесу. Арнольф победил: он возвратил себе Агнесу, он рассказывает ей о своей любви, однако девушка к нему остаётся безразличной. Появляется Оронт, отец Ораса, он хочет женить сына на дочери своего друга Энрике, вернувшегося из Америки после длительного пребывания там. Орас просит Арнольфа ходатайствовать за себя перед отцом, однако Арнольф сообщает, что он и есть господин Ла Суш, и убеждает Оронта не уступать сыну. Но оказывается, что Агнеса — дочь Энрике; влюблённые могут вступить в брак, к великому огорчению экс-наставника.
Посмотреть постановку можете, перейдя по ссылке архива греческого телеканала ERT:
Прилагается видеообращение о спектакле директора Греческого Культурного Центра – ГКЦ, Теодоры Янници
Желаем Вам приятного просмотра, желаем получить подлинное душевное и духовное удовольствие и до скорых новых встреч !!!
ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР !!!
ПОЛЕЗНАЯ- АКТУАЛЬНАЯ ИНФОРМАЦИЯ !!!
Призываем Вас поддержать нашу общественную организацию Греческий Культурный Центр – ГКЦ (www.hecucenter.ru ). При нашем Центре ведется обширная образовательная просветительская деятельность. Ваш посильный вклад очень важен для всех нас!
ЗНАКОМЬТЕСЬ – НАША АКЦИЯ ПОДДЕРЖИ ГКЦ
ПОЖЕРТВОВАНИЕ
КВИТАНЦИЯ_2021_ПОДДЕРЖИ_ГКЦ.xls
РЕКВИЗИТЫ ГКЦ
Также прилагается видео-обращение о деятельности ГКЦ директора Греческого Культурного Центра – ГКЦ, Теодоры Янници
МЫ ВМЕСТЕ !!! ВМЕСТЕ МЫ СИЛЬНЕЕ, МОЩНЕЕ, ДУХОВНО БОГАЧЕ и СЧАСТЛИВЕЕ !!!
До скорых новых встреч, друзья!
Искренне Ваша
Теодора Янници, к.и.н.,
директор Греческого Культурного Центра – ГКЦ
С развернутым отчетом нашей работы за 2019 год можете ознакомиться по ссылке
http://www.hecucenter.ru/up/Last_Отчет о деятельности ГКЦ за 2019 (5).pdf
С кратким отчетом нашей работы за 2019 год можете ознакомиться по ссылке http://www.hecucenter.ru/ru/reports/
С развернутым отчетом нашей работы за 2020г. можете ознакомиться по ссылке
С кратким отчетом нашей работы за 2020г. можете ознакомиться по ссылке
ΠΑΛΙ και ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ !!!
ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙΝОΥΡΙО ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ !!!
ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΜΑΣ, ΔΙΕΥΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΜΑΣ !!!
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
64η προτεινόμενη παράσταση –
ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
«Σχολείο γυναικών»
του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και ηθοποιού
Μολιέρου
Μόσχα, 23 Ιουνίου 2021
Αγαπητοί φίλοι,
Το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. σάς προτείνει να μην χάνουμε την επαγρύπνησή μας, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και το γνωστικό μας πεδίο, να μυούμεθα άοκνα στην πολιτισμική κληρονομιά του Ελληνικού Κόσμου, στον πλούτο της Ελληνικής Γλώσσας, του Ελληνικού Πολιτισμού.
Στο πλαίσιο αυτό συνεχίζουμε, έχοντας ήδη συμπληρώσει έναν ολόκληρο χρόνο, το εβδομαδιαίο εγχείρημά μας, την παρακολούθηση, στην ελληνική, των εξαιρετικών παραστάσεων του αξιολογότατου προγράμματος της «EΡT» Тο ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ.
Το ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ υπήρξε μία από τις σημαντικότερες πολιτιστικές δράσεις της «ΕΡΤ». Επί 16 χρόνια, από το 1976 έως το 1992, παρουσιάστηκαν στο πρόγραμμα περισσότερα από 500 θεατρικά έργα ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, που απευθύνονταν στο κοινό που διψούσε για καλό θέατρο, αλλά δεν είχε την ευκαιρία να το παρακολουθήσει, κυρίως το κοινό της επαρχίας. Πρόκειται για σπουδαίες και σπάνιες παραστάσεις από κορυφαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, πολλοί εκ των οποίων δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή.
Στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού-εκπαιδευτικού μας αυτού εγχειρήματος, ως εξηκοστή τέταρτη (64η) συνεχόμενη παράσταση προτείνουμε στο κοινό μας να παρακολουθήσει την κωμωδία «Σχολείο γυναικών» του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και ηθοποιού Μολιέρου.
Ο Μολιέρος (Molière, Μολιέρ, πραγματικό όνομα: Jean-Baptiste Poquelin, Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, Παρίσι, 15 Ιανουαρίου 1622 - Παρίσι, 17 Φεβρουαρίου 1673) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους της κωμωδίας στη δυτική λογοτεχνία. Οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε και έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού.
Παιδική ηλικία και περιπλανήσεις
Ο Μολιέρος ήταν ο μεγαλύτερος γιος ενός έμπορου υφασμάτων στο Παρίσι, ο οποίος έγινε το 1631 βασιλικός διακοσμητής. Έτσι, ο πατέρας του Μολιέρου τον προόριζε να γίνει θαλαμηπόλος του βασιλιά. Φοίτησε σε ένα Ιησουιτικό κολέγιο στο Παρίσι. Την πρώτη του επαφή με το θέατρο την έκανε μαζί με τον παππού του, ο οποίος αγαπούσε το θέατρο.
Στα 16 του χρόνια έφυγε να σπουδάσει νομική στην Ορλεάνη. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι έγινε δικηγόρος. Το 1642 γνώρισε μία ηθοποιό, την Μαντλέν Μπεζάρ (Madeleine Bejart), η οποία ενίσχυσε την αγάπη του για το θέατρο. Ο πατέρας του όμως ήταν αντίθετος προς το θέατρο. Έτσι, το 1643 ο Μολιέρος αναγκάστηκε να παρατήσει το επάγγελμα του δικηγόρου και ίδρυσε μαζί με τους αδερφούς της ερωμένης του και μαζί με μερικούς άλλους κωμικούς έναν θεατρικό θίασο. Αυτός ο θίασος μετά από τις πρώτες αποτυχίες (είχε καταλήξει και σε χρεοκοπία για μια στιγμή) άρχισε να παρουσιάζει επιτυχίες στην Δυτική και στην Νότια Γαλλία. Ο Μολιέρος όμως άρχισε μόλις το 1665 να γράφει δικά του θεατρικά έργα.
Επιστροφή στο Παρίσι και πρώτες επιτυχίες
Το 1658 ο Μολιέρος επέστρεψε στο Παρίσι και άρχισε να έχει επαφές με τον αδερφό του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄. Προσκλήθηκε να παρουσιάσει μερικά έργα στην βασιλική αυλή. Την ίδια περίοδο άρχισε να γίνεται σιγά σιγά διάσημος. Το 1659 εμφανίστηκε το έργο του "Οι γελοίες κομψές κυρίες", το οποίο έκανε θραύση και κέρδισε αμέσως την εμπιστοσύνη του βασιλιά.
Η επόμενη πολύ μεγάλη επιτυχία ήταν το 1662 το θεατρικό έργο "Το σχολείο των γυναικών". Ο βασιλιάς, βλέποντας την μεγάλη επιτυχία του Μολιέρου, άρχισε να τον ενισχύει οικονομικά. Σε προσωπικό επίπεδο η ζωή του Μολιέρου ήταν πολύ καλή και απέκτησε μαζί με την μνηστή του και παιδί, το οποίο όμως πέθανε σε μικρή ηλικία.
Τα δύσκολα χρόνια 1664-1669
Τον Μάιο του 1664 ο Μολιέρος, που είχε γίνει διευθυντής του θεατρικού θιάσου του βασιλιά, διοργάνωσε μια φαντασμαγορική γιορτή στους κήπους των Βερσαλλιών, όπου παρουσίασε 4 νέα θεατρικά κομμάτια: την Πριγκίπισσα της Ήλιδας (La Princesse d'Élide), τον Γάμο με το στανιό, τους Εκνευριστικούς και τον Ταρτούφο (Le Tartuffe). Η τελευταία αυτή κωμωδία, ο Ταρτούφος, είχε ήδη αρχίσει να προκαλεί την έντονη κριτική και τις αντιδράσεις μερικών ευγενών της Αυλής πριν ακόμη γίνει η πρώτη επίσημη παρουσίαση.
Ο Μολιέρος γράφει τον Ταρτούφο το 1664, σε ηλικία 43 χρονών. Προτού τον τελειώσει, ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ τον επιστρατεύει για να συνεργαστεί με τον συνθέτη Ζαν Μπατίστ Λυλί και τον σκηνογράφο Βιγκαρίνι σε μια φαντασμαγορική φιέστα στις Βερσαλλίες. Ο ίδιος ο Μολιέρος υποδύεται τον θεό Πάνα, σκαρφαλωμένος σ΄ ένα τεράστιο μαγικό βουνό. Τη στερνή μέρα της γιορτής παρουσιάζει, σαν επίλογο, τις τρεις πρώτες πράξεις από τον Ταρτούφο. Ο βασιλιάς τον έχει ωστόσο προειδοποιήσει: «Μην τα βάζεις με τους θρησκόληπτους. Θα σε φάνε». Η κωμωδία είχε ως βασικό πρωταγωνιστή έναν επιφανειακά θρησκομανή άνθρωπο, ο οποίος όμως στην πραγματικότητα ήταν ένας απατεώνας που επιδίωκε δύναμη.
Μετά την παρουσίαση ξέσπασε μεγάλη αγανάκτηση στην «παλαιά αυλή», στους ευγενείς δηλαδή που ήταν μεγάλη σε ηλικία και αναπολούσαν τις μέρες πριν το 1661, πριν αναλάβει την εξουσία ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, τότε δηλαδή που είχαν πολιτική δύναμη. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, αν και κατηγορηματικός απέναντι στην στάση των ευγενών αυτών, κάτω από την μεγάλη πίεσή τους αναγκάστηκε να απαγορεύσει επίσημα κάθε παρουσίαση του θεατρικού αυτού έργου.
Τα επόμενα χρόνια του Μολιέρου πέρασαν με τον διαρκή και επίμονο αγώνα του για τον Ταρτούφο. Παρ' όλα αυτά ο βασιλιάς συνέχισε να υποστηρίζει τον Μολιέρο και μάλιστα το καλοκαίρι του 1665 αύξησε το επίδομά του προς αυτόν από τις 1000 στις 6000 λίβρες, ενώ ο θεατρικός θίασος του οποίου ηγούνταν ο Μολιέρος μετονομάστηκε σε επίσημο βασιλικό θεατρικό θίασο.
Αυτά τα δύο ευχάριστα γεγονότα συνέβησαν αμέσως μετά την γέννηση της κόρης του, η οποία έμελλε να είναι η μόνη που θα επιζούσε από τα παιδιά του Μολιέρου.
Το καλοκαίρι του 1667 ο Μολιέρος ανέλαβε μια επεξεργασμένη έκδοση του Ταρτούφου, την οποία μετονόμασε Ο Απατεώνας. Όμως, ο πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου του Παρισιού αντέδρασε άμεσα με μία απαγόρευση του κομματιού, ενώ ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού απείλησε τον Μολιέρο ακόμη και με αφορισμό. Ο βασιλιάς όμως επέτρεψε να γίνει η παρουσίαση του θεατρικού έργου ιδιωτικά από τον αδελφό του.
Μόλις στις 5 Φεβρουαρίου 1669, όταν η «παλιά Αυλή» είχε αποδυναμωθεί τελείως και ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ κρατούσε στα χέρια του γερά τα ηνία της γαλλικής κυβέρνησης, μπόρεσε ο Μολιέρος χωρίς κανένα πρόβλημα πλέον και χωρίς αντιδράσεις, κριτικές και αφορισμούς, να παρουσιάσει επίσημα την θεατρική κωμωδία Ταρτούφος ή ο απατεώνας (Tartuffe, ou l'Imposteur), με τεράστια επιτυχία.
Εν τω μεταξύ ασχολήθηκε πάλι με το θέμα της υποκρισίας: στα τέλη του 1664,μετά την πρώτη απαγόρευση του Ταρτούφου, συνέγραψε τον Δον Ζουάν, μία κωμωδία με θέμα έναν αριστοκράτη απατεώνα γυναικών, που στο τέλος καταλήγει στην κόλαση. Τον Ιούνιο του 1666 ο Μολιέρος εξέδωσε την κωμωδία Ο Μισάνθρωπος (Le Misanthrope), μία σάτιρα σχετικά με την υποκριτική ευγένεια και την ανέντιμη κολακεία στην βασιλική αυλή αλλά και στα σαλόνια του Παρισιού. Η ασυνήθιστα έντονα αυτοβιογραφικά αποτυπωμένη φιγούρα του Άλκηστου, του πρωταγωνιστή του Μισάνθρωπου, αντικατοπτρίζει την απέχθεια του Μολιέρου και την μη θέλησή του να ενταχθεί στη ζωή της βασιλικής αυλής, όπου κυριαρχούσε το ψεύδος, η υποκρισία, οι ίντριγκες και η κολακεία.
Τα τελευταία χρόνια
Το 1668, μετά την δεύτερη απαγόρευση του Ταρτούφου, ο Μολιέρος για πρώτη φορά εξέφρασε ήπια κριτική στον προστάτη του και μαικήνα του θεάτρου βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄, στο έργο του Αμφιτρύωνας (Amphitryon).
Ο θάνατος
Μια από τις πιο γνωστές στιγμές της ζωής του Μολιέρου είναι και η τελευταία του η οποία έγινε θρύλος. Ο Μολιέρος δεν πέθανε, όπως πιστεύεται, πάνω στη σκηνή. Κατά τη διάρκεια στης παράστασης «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» κατέρρευσε στην σκηνή βήχοντας και αιμορραγώντας και παρά τις πιέσεις του βασιλιά Λουδοβίκου XIV για ξεκούραση, εκείνος συνέχισε να παίζει μέχρι το τέλος του έργου. Ύστερα από αυτό κατέρρευσε ξανά έχοντας μεγαλύτερη αιμορραγία αυτή τη φορά και πέθανε λίγες ώρες αργότερα στο σπίτι του. Ενταφιάστηκε χωρίς χριστιανική κηδεία και όντας ηθοποιός απαγορευόταν εκ νόμου να ταφεί στο ιερό χώμα ενός νεκροταφείου. Η σύζυγός του ζήτησε από το βασιλιά Λουδοβίκο XIV να επιτρέψει μια απλή τελετή αργά τη νύχτα. Εκείνος δέχτηκε και ο Μολιέρος τοποθετήθηκε στο μέρος του νεκροταφείου που προοριζόταν για τα αβάπτιστα βρέφη. Σε εκείνη την μυστική κηδεία παραβρέθηκαν πάνω από 800 άτομα. Το 1792 τα οστά του μεταφέρθηκαν στο μουσείο μνημείων της Γαλλίας και το 1817 μεταφέρθηκαν στο νεκροταφείο Le Père Lachaise. Λέγεται πως τη νύχτα που πέθανε, ο Μολιέρος φορούσε πράσινα ρούχα και έκτοτε υπάρχει η προκατάληψη πως το πράσινο χρώμα φέρνει κακοτυχία στους ηθοποιούς.
ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
«Σχολείο γυναικών»
του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και ηθοποιού
Μολιέρου
Έτος: 1979
Τηλεοπτική πρεμιέρα: 30 Απριλίου 1979
Τηλεοπτική περίοδος: 1η
Κανάλι: ΕΡΤ
Σκηνοθεσία: Γιώργος Εμιρζάς ,
Τηλεσκηνοθεσία: Δάφνη Τζαφέρη
Σενάριο: Κώστας Βάρναλης (μετάφραση κειμένου)
Μουσική σύνθεση: Ζακ Μεναχέμ
Ηθοποιοί: Αρνόλφ: ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ Κρυζάλντ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΓΛΕΡΛΗΣ Γιαννάκης: ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ Γεωργία: ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΔΙΑΒΑΤΗ Αγνή: ΟΛΙΑ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ Οράτιος: ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΕΣΚΕΝΑΖΥ Συμβολαιογράφος: ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ Αλαίν: ΠΕΤΡΟΣ ΖΑΡΚΑΔΗΣ Ορόντ (πατέρας Οράτιου): ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΓΚΛΟΣ.
Πλοκή: Η σειρά «ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ» παρουσιάζει σε πέντε πράξεις το θεατρικό έργο του ΜΟΛΙΕΡΟΥ «ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ» σε μετάφραση του ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ, σκηνοθεσία του ΓΙΩΡΓΟΥ ΕΜΙΡΖΑ και τηλεσκηνοθεσία της ΔΑΦΝΗΣ ΤΖΑΦΕΡΗ. Ο ΑΡΝΟΛΦ (ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ) είναι ένας παντρεμένος αστός που πιστεύει πολύ στην γυναικεία μοιχεία. Παράλληλα, έχει πάρει υπό την προστασία του μια μικρή χωριατοπούλα, την ΑΓΝΗ (ΟΛΙΑ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ) με σκοπό να την κάνει όταν μεγαλώσει μια ιδανική γι’ αυτόν γυναίκα. Κάποια μέρα, ο ΟΡΑΤΙΟΣ (ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΕΣΚΕΝΑΖΥ), γιος ενός παιδικού του φίλου, δανείζεται χρήματα από τον ΑΡΝΟΛΦΟ και παράλληλα του εμπιστεύεται τον έρωτά του για την ΑΓΝΗ, ζητώντας του να μην το αποκαλύψει στον πατέρα του. Ο ΑΡΝΟΛΦ, θολωμένος από την ζήλεια του, αποφασίζει να εμποδίσει το νεανικό έρωτα χρησιμοποιώντας κάθε μέσο. Ανακοινώνει στην ΑΓΝΗ πως θα την παντρευτεί και έτσι θα έχει την τιμή να γίνει και εκείνη μέλος της αστικής τάξης. Της δηλώνει με σαφήνεια ότι ο άντρας είναι ο αφέντης του σπιτιού και ότι η γυναίκα πρέπει να του δείχνει υποταγή. Επιπρόσθετα, της δίνει να διαβάσει «το τετράδιο της παντρεμένης» που περιέχει σαφείς οδηγίες για τις γυναίκες που θα παντρευτούν. Ο ΟΡΑΤΙΟΣ δεν γνωρίζει ότι ο ΑΡΝΟΛΦ είναι εκείνος που κρατά κλεισμένη την ΑΓΝΗ στο σπίτι του. Έτσι, του εμπιστεύεται ένα ερωτικό γράμμα που απευθύνεται σε εκείνη. Ο ΑΡΝΟΛΦ πεισμώνει και θέλει ακόμη πιο πολύ να σταματήσει τον έρωτα των δυο νέων. Το επόμενο βράδυ ο ΟΡΑΤΙΟΣ ετοιμάζεται να σκαρφαλώσει στο μπαλκόνι της ΑΓΝΗΣ για να την κλέψει. Ο ΑΡΝΟΛΦ ζητάει την βοήθεια της ΓΕΩΡΓΙΑΣ (ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΔΙΑΒΑΤΗ) και του ΓΙΑΝΝΑΚΗ (ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ) ώστε να καταστρέψει τα σχέδια του ΟΡΑΤΙΟΥ. Ξημερώματα της επόμενης μέρας ο ΟΡΑΤΙΟΣ εξιστορεί στον ΑΡΝΟΛΦΟ τα περιστατικά που του συνέβησαν στην προσπάθειά του να κλέψει την ΑΓΝΗ. Ως αποτέλεσμα, ζητάει από τον ΑΡΝΟΛΦΟ να προστατέψει την ΑΓΝΗ για να μην καταλάβει ο πατέρας του τίποτα. Ο ΑΡΝΟΛΦ χαίρεται που η τύχη τον ευνόησε. Υποδύεται έναν άγνωστο και καταφέρνει να πάρει την ΑΝΓΗ από τον ΟΡΑΤΙΟ. Της παραπονιέται επειδή δεν εκτιμά όσα της προσέφερε. Εκείνη αποκρίνεται ότι ο ΟΡΑΤΙΟΣ της έδωσε τον λόγο του για την αγάπη του. Ο ΑΡΝΟΛΦΟΣ νιώθει προδομένος και προσπαθεί για τελευταία φορά να αναγκάσει την ΑΓΝΗ να τον αγαπήσει. Τυφλωμένος από το πάθος του αποφασίζει να κλειδώσει την ΑΝΓΗ στο δωμάτιο του. Παράλληλα, ο ΟΡΑΤΙΟΣ αποκαλύπτει στον ΑΡΝΟΛΦΟ ότι ο πατέρας του τον πάντρεψε εν αγνοία του με την κόρη του ΕΡΡΙΚΟΥ. Ο ΑΡΝΟΛΦΟΣ χαίρεται για το γεγονός αυτό και του υπόσχεται ψεύτικα ότι θα συμβουλέψει τον πατέρα του να αναβάλλει το γάμο του γιου του. Όμως, η άφιξη του ΟΡΟΝΤ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΓΚΛΟΣ), πατέρα του ΟΡΑΤΙΟΥ, θα ανατρέψει τα σχέδια του ΑΡΝΟΛΦΟΥ. Ο ΟΡΟΝΤ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΓΚΛΟΣ) αποκαλύπτει πως τελικά η νύφη του γιου του είναι η ΑΓΝΗ, καρπός του παράνομου έρωτα του ΕΡΡΙΚΟΥ και της αδελφής του ΚΡΥΖΑΛΝΤ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΓΛΕΡΗΣ). Ο ΑΡΝΟΛΦ, προδομένος και απογοητευμένος από τις αποκαλύψεις, ταράζεται και φεύγει.
Την παράσταση δύνασθε να παρακολουθήσετε στους εξής συνδέσμους στο Aρχείο της ΕΡΤ στο Διαδίκτυο:
Παρατίθεται βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π Δώρας Γιαννίτση για το έργο και την παράσταση.
Σάς ευχόμαστε καλλιτεχνική και ψυχική απόλαυση !!!
ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ !!!
ΧΡΗΣΙΜΗ- ΕΠΙΚАΙΡН ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ !!!
Σάς καλούμε να στηρίξετε τον κοινωνικό μας φορέα Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. (www.hecucenter.ru ). To K.Ε.Π. αναπτύσσει μία σφαιρική, πολυεπίπεδη εκπαιδευτική-διαφωτιστική-πολιτιστική δράση. Ο οβολός σας, οιαδήποτε βοήθεια δύνασθε να παράσχετε, είναι εξαιρετικά πολύτιμη και χρήσιμη για όλους μας!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!!
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ – ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ – Κ.Ε.Π.
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΕΙΣΦΟΡΑ
КВИТАНЦИЯ_2021_ПОДДЕРЖИ_ГКЦ.xls
РЕКВИЗИТЫ ГКЦ
Παρατίθεται βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π Δώρας Γιαννίτση για τις δράσεις του Κ.Ε.Π.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!!
ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ & ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!! ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ !!!
Εις το επανιδείν, φίλοι μας !
Ειλικρινώς υμετέρα, με εκτίμηση και φιλικούς χαιρετισμούς,
Δρ. Δώρα Γιαννίτση,
δ/ντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π.
Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) για το έτος 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) για το έτος 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Москва, Алтуфьевское шоссе, 44 Altufyevskoe shosse, 44, office No 9, 2nd floor
офис № 9, 2 этаж 127566 Moscow, Russia
Тел.: 7084809 – Тел./Факс: 7084810 Tel.: +7 495 7084809; Tel./Fax: +7 495 7084810
e-mail: hcc@mail.ru info@hecucenter.ru
skype: hellenic.cultural.center
facebook: http://www.facebook.com/Hecucenter
vkontakte: http://vk.com/hecucenter
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου