Ο Αποστόλης Αρτινός σε α΄ πρόσωπο

Το ενδιάμεσο αντι-κείμενο

Το Αγαπημένη μου Lyda είναι ένα επιστολικό μυθιστόρημα και βασίζεται σ’ ένα αρχείο αλληλογραφίας δύο αδελφών που επικοινωνούσαν κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Διαβάζουμε κυρίως τα γράμματα της Μπεμπούλας, που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη γενέθλια πόλη της, την Κέρκυρα, για να εργαστεί ως δασκάλα σ’ ένα χωριό της Ηπείρου, προς τη μικρότερη αδελφή της Ροζαλίνδη. Σ’ αυτά η Μπεμπούλα επικοινωνεί τις δυσκολίες του βιοπορισμού της, τα ερωτικά της αδιέξοδα, μια καθημερινότητα που εξαντλείται σ’ ένα αφιλόξενο περιβάλλον και νοσταλγεί μιαν ανεπίστρεπτη ζωή. Στα περιεχόμενα του βιβλίου υπάρχουν και οι σελίδες ενός τετραδίου όπου η Μπεμπούλα σημείωνε αποσπάσματα απ’ τις αναγνώσεις της, όπως επίσης και κάποιες οικογενειακές φωτογραφίες. Τρεις γλώσσες, λοιπόν, κι ακόμη μία: υπάρχουν και κείμενα δικά μου. Αλλά πέρα και πάνω απ’ όλα αυτά, υπάρχει μια λέξη που υποτιτλίζει όλη αυτή την καταγραφή: Μυθιστόρημα. Κι εδώ είναι που αρχίζουν οι υποψίες: Πόσο πραγματική άραγε είναι αυτή η Μπεμπούλα; Τι ίχνος εγγράφεται σ’ αυτές τις σελίδες; Το δικό της; Κάποιου άλλου; Του συγγραφέα της μήπως; Του αναγνώστη; 

Αναφέρθηκα προηγουμένως στο ίχνος της Μπεμπούλας μέσα στο βιβλίο και τώρα στο ίχνος του ίδιου του βιβλίου, στο ίχνος του ίχνους, στην ακρώρεια μιας ολικής διαθεσιμότητας, όπου εγώ παραδίνομαι, ώστε να γίνω μια απισχνασμένη δομή, ένα φάντασμα, ακόμη μια υπόθεση του αναγνώστη.

Μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη, η Μπεμπούλα εκθέτει τον γλωσσικό της ορίζοντα. Εκθέτει και εκτίθεται μέσα σ’ αυτόν. Σ’ έναν ορίζοντα απώλειας που διασύρει ονόματα κι υπογραφές. Η Μπεμπούλα διαχέει την ανυπαρξία της στο μελάνι της γραφής της. Της δικής της γραφής. Γράφει. Κι από μια απόσταση που δεν ελέγχει. Βιώνει αυτή την απόσταση, τη φέρει μέσα της, και γίνεται η μοναδική της γλώσσα. Τα γράμματα τα υπογράφει η Μπεμπούλα, αλλά φέρουν και την υπογραφή ενός άλλου ονόματος, που υπογράφει, εν τέλει, και το βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο, λοιπόν, πέραν της μίας υπογραφής. Υπάρχει και το όνομα Lyda, που είναι και το όνομα των απευθύνσεων. Υπογράφει κι αυτή το βιβλίο; Μια κυκλοφορία σημείων, λοιπόν, μια ολόκληρη κοινωνία απόντων.

Στο πρίσμα αυτής της δοκιμασίας υπάρχει πάντα κι ένα κείμενο που διαφεύγει μέσα από το κείμενο, μια σκέψη που υποχωρεί συνεχώς, υπαγορεύοντας όμως το ίχνος της. Δεν είναι ένα άλλο βιβλίο αυτό, αλλά η σκιά του τυπωμένου βιβλίου. Μια απόκρυφη συγκίνηση, εξαντλημένη στα αδιάθετα σημεία της. Σ’ αυτά ακριβώς που παραδινόταν κι η Μπεμπούλα όταν απευθυνόταν στη Lyda. Αυτά είναι που υπαγορεύουν τη γραφή, εμμένοντας τα ίδια στην κρυπτότητά τους. Είναι το κείμενο έτσι, αυτή η υλικότητα της αδυναμίας, ένα ενδιάμεσο αντι-κείμενο, μια ελάχιστη διεμφάνιση. Αναφέρθηκα προηγουμένως στο ίχνος της Μπεμπούλας μέσα στο βιβλίο και τώρα στο ίχνος του ίδιου του βιβλίου, στο ίχνος του ίχνους, στην ακρώρεια μιας ολικής διαθεσιμότητας, όπου εγώ παραδίνομαι, ώστε να γίνω μια απισχνασμένη δομή, ένα φάντασμα, ακόμη μια υπόθεση του αναγνώστη. 

Αγαπημένη μου Lyda
Αποστόλης Αρτινός
Κριτική
144 σελ.
ISBN 978-960-586-214-5
Τιμή: €12,00

 Αποστόλης Αρτινός

http://diastixo.gr/