ΝΤΑΒΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
(Καλαμάτα, 1888 - Αθήνα, 8.1941)
Ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη του ξεχασμένου σήμερα συνθέτη, φλαουτίστα και κιθαρίστα, με αφορμή τη συμπλήρωση ογδόντα ετών από την εκδημία του.
Γεννήθηκε σε μία πολύ φτωχική οικογένεια, χωρίς παρότρυνση για ενασχόληση με τη μουσική. Έμφυτο μουσικό ταλέντο όμως -και παρά τις αντιδράσεις της οικογένειάς του- διοχέτευσε τις πνευματικές δυνάμεις και ενδιαφέροντά του με την εγγραφή του στο μουσικό σχολείο φιλαρμονικής της Καλαμάτας (στη λεγόμενη "βραδυνή τάξη των φτωχόπαιδων"). Επιδόθηκε στην εκμάθηση του φλάουτου και σε λίγο καιρό, με την άριστη επίδοσή του σ’ αυτό το όργανο, έγινε μέλος πλέον της Φιλαρμονικής Καλαμάτας.
Ο τότε αρχιμουσικός της Γρηγόριος Γεώργοβιτς, βλέποντας τις επιδόσεις του, τον βοήθησε ανώτερες μουσικές σπουδές.
Πριν από τα είκοσί του (1907) εκδήλωσε το ταλέντο του στη σύνθεση. Συνέθεσε ένα εμβατήριο, που προκάλεσε το θαυμασμό των συναδέλφων του και, κυρίως, του νέου μαέστρου της Φιλαρμονικής Ευγένιου Μάγγελ, ο οποίος, μετά την εκτέλεση του έργου, τον σήκωσε ψηλά και τον φίλησε μιλώντας με θαυμασμό για το ταλέντο του. Το 1920 (ή 1921) ήρθε στην Αθήνα. Από το δε κοινό "επηνέθη και κατεχειροκροτήθη" (εφημερίδα "Θάρρος", 31/1/1907). Σπούδασε θεωρητικά και φλάουτο στο Ωδείο Αθηνών και αποφοίτησε με άριστα το 1925. Αμέσως διορίστηκε καθηγητής μουσικής σε σχολείο. Ήδη άρχισε να γίνεται γνωστός στην αθηναϊκή κοινωνία και τους καλλιτεχνικούς κύκλους του μεσοπολέμου. Οι επιτυχίες του έρχονταν η μία πίσω απ’ την άλλη. Συνέθεσε ελαφρά τραγούδια, βαλς, ταγκό, μονωδίες και ντουέτα, τετράφωνα ("Αγάπη", "Ένα φιλί", "Ξανθή Βαρωνέζα", "Γύρε κοντά μου", "Λουλού", "Με μια ματιά σου" κ.ά.) που δισκογραφήθηκαν, άρεσαν στους Αθηναίους και γενικά στους Έλληνες, αλλά δυστυχώς μετά τον πόλεμο και την Κατοχή ξεχάστηκαν. Ασχολήθηκε επίσης με τη γραφή έργων λόγιας μουσικής. Συνέθεσε την τρίπρακτη όπερα "Η Νεράϊδα" και επτά οπερέτες, όπως "Ο μοντέρνος Βασιλιάς", η "Σουλαμίτις", ο Άνδρας με το στανιό" και "Οι μάγισσες".
Αλλά και στην πολυφωνική εκκλησιαστή μουσική δημιουργία προσέφερε πολλά. Συνέθεσε ολόκληρη τη Θεία λειτουργία του Ιωάννου του Προδρόμου για τετράφωνη χορωδία, καθώς και το θαυμάσιο κοινωνικό "Εις μνημόσυνον αιώνιον…" σε ντο ελάσσονα. Επίσης, περισσότερες από είκοσι εκκλησιαστικές υμνωδίες, για τετράφωνες χορωδίες.
Στα χορωδιακά έργα του ανήκουν "Ο Βαλκανικός Ύμνος" και "Ο Ύμνος της Ειρήνης" που εκδόθηκαν.
Ήταν από τους πρώτους κιθαρίστες (αυτοδίδακτος) στην Ελλάδα και ήταν μέλος της ορχήστρας του Ν. Χατζηαποστόλου. Επίσης έλαβε μέρος σε πολλές ηχογραφήσεις λαϊκής μουσικής που εντοπίζονται σε (δυσεύρετες σήμερα) δισκογραφικές εκδόσεις γραμμοφώνου.
Ήταν επίσης αγιογράφος. Ένα απ’ τα έργα του, η εικόνα της "Γεννήσεως του Χριστού" είναι στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου Καλαμάτας. Απεβίωσε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1941 κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αθεράπευτα νοσταλγός της αγαπημένης του Καλαμάτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου