древнегреческих драматургов
Эсхила, Софокла, Еврипида
Москва, 30 декабря 2020г.
Дорогие друзья,
И на этой неделе Греческий Культурный Центр – ГКЦ предлагает Вам не терять бдительность, расширять кругозор, оставаться в форме, приобщаться к культурному наследию, духовному богатству Греческого Мира, Греческого Языка, Греческой Культуры.
Нашему проекту уже 9 месяцев. Он предусматривает просмотр спектаклей на греческом языке знаменитого цикла-проекта греческого телевидения-телеканала «ERT» ТЕАТР по ПОНЕДЕЛЬНИКАМ.
За 16 лет, с 1976 по 1992 год, в программе было представлено более 500 пьес с греческим и международным репертуаром, адресованных зрителям, которые жаждали хорошего театра, но не имели возможности его увидеть, это в основном зрители сельской местности. Программа ТЕАТР по ПОНЕДЕЛЬНИКАМ включает в себя сокровищницу театрального искусства Греции 20-го века, выдающиеся и редкие выступления ведущих актеров и режиссеров, многих из которых уже нет в живых.
На ближайший, 39-й подряд, театральный понедельник мы предлагаем нашей аудитории посмотреть в домашнем режиме спектакль «Атриды» древнегреческих драматургов Эсхила, Софокла и Еврипида. Спектакль состоит из составления текстов под редакцией ведущего греческого филолога, театроведа Костаса Мириса (литературный псевдоним Костаса Георгусопулоса), из отрывков из трагедий «Орестея» Эсхила, «Электра» Софокла, «Ифигения в Авлиде», «Ифигения в Тавриде» и «Орест» Еврипида.
Aischylos Büste.jpgКартинки по запросу σόλων
Эсхи́л (др.-греч. Αἰσχύλος, 525 до н. э., Элевсин — 456 до н. э., Гела) — древнегреческий драматург, отец европейской трагедии.
Биография
Эсхил принадлежал к аристократической семье. Одним из его братьев был герой Марафонской битвы Кинегир; одним из племянников — Филокл, выдающийся трагический поэт второй половины V века до н. э. Сын Эсхила Евфорион также писал трагедии.
Родиной Эсхила был аттический город Элевсин, славный своими старинными таинствами, учреждёнными, по преданию, самой богиней Деметрой. В этих таинствах, под прозрачным символом возрождения погруженного в землю зерна, проводились глубокомысленные идеи о предстоящем воскресении похороненного в земле человека, о его загробной жизни, о награде добрым и каре для злых. Они дали направление уму молодого Эсхила, заставляя его вдумываться в смысл жизни, в отношение человеческой воли к божеству и к року, в причины и условия нравственного падения и нравственного оправдания.
Зависимость Эсхила от культа элевсинской Деметры не ускользнула от его современников: Аристофан в своих «Лягушках» (под этим заглавием скрывается драматизованное состязание между Эсхилом и Еврипидом, кончающееся победой первого) влагает ему в уста следующую молитву: «Деметра, воспитавшая мою душу, дай мне оказаться достойным твоих таинств». Но если направление Эсхилова творчества и было обусловлено его рождением в Элевсине, то своей ареной он был обязан Афинам; благодаря им он стал не певцом литургических гимнов и кантат, а трагическим поэтом.
В Афинах уже с давних пор существовал культ Диониса, бога не столько вина, сколько того особенного «вакхического» экстаза, с которым греки впервые познакомились при посредстве вина и который поразил их впечатлительный и вдумчивый ум, как второе (после сна) и ещё более явное доказательство обособленности человеческой души и её способности к выступлению, к «исступлению» (греч. ek-stasis) из рамок индивидуальной, телесной жизни. Вот почему на празднествах Диониса исполнялись с древних пор экстатические поэмы, так называемые дифирамбы, поэмы видений и приподнятых чувств; их технической особенностью была самостоятельная роль корифея, который в лирическую песнь хора вставлял пассажи эпического характера и размера, так что лирика чередовалась с эпикой, аффекты — с видениями, между тем как в силу общего экстатического настроения все исполняющие чувствовали свои души перенесёнными в другие тела и говорили и действовали как герои тех видений, которые занимали их воображение в данную минуту. Таков зародыш трагедии; его развитие до Эсхила состояло:
1. во введении обособленного от хора актёра, который являлся то в одной, то в другой роли и вступал в беседу с корифеем, вследствие чего мог возникнуть драматический диалог, наряду с эпическими партиями корифея в первоначальном дифирамбе (его введение приписывалось Феспису, поэту эпохи Писистрата, которого поэтому и считали родоначальником трагедии), и
2. в приобщении к этой примитивной, чисто аттической драме введённой из Пелопоннеса так называемой «сатирической драмы»; это был тот же дифирамб, в котором, однако, хор состоял из козлоподобных лесных демонов, так называемых сатиров, а актёр выступал в роли их отца, пестуна младенца-Диониса, Силена. Это была, таким образом, настоящая «песня козлов», tragôdia (от tragos «козел» и ôdê «песня»); лишь со временем слово трагедия (лат. tragœdia, трагедия) было перенесено с этой сатирической драмы на исполнявшуюся на той же сцене серьёзную трагедию.
Аристотель сообщает, что именно Эсхил ввёл в трагедию второго актёра (до него на сцене действовали лишь один актёр и хор), что сокращало партии хора и расширяло диалог, давая возможность вводить и гораздо большее число действующих лиц, поскольку два актёра могли сразу играть несколько ролей.
Sophocles pushkin.jpgNy Carlsberg Glyptothek - Sophokles.jpg
Софо́кл (др.-греч. Σοφοκλῆς, 496/495 406 до н. э.) — афинский драматург, трагик.
Биография
Родился в 496 году до н. э.[источник не указан 3683 дня], в афинском предместье Колон. Место своего рождения, издавна прославленное святынями и алтарями Посейдона, Афины, Евменид, Деметры, Прометея, поэт воспел в трагедии «Эдип в Колоне». Происходил из обеспеченной семьи Софилла, получил хорошее образование.
После Саламинской битвы (480 год до н. э.) участвовал в народном празднике как руководитель хора. Дважды был избран на должность стратега и один раз исполнял обязанности члена коллегии, ведавшей союзной казной. Афиняне выбрали Софокла в стратеги в 440 году до н. э. во время Самосской войны под впечатлением его трагедии «Антигона», постановка которой на сцену относится, таким образом, к 441 году до н. э.
Главным его занятием было составление трагедий для афинского театра. Первая тетралогия, поставленная Софоклом в 469 году до н. э., доставила ему победу над Эсхилом и открыла собой ряд побед, одержанных на сцене в состязаниях с другими трагиками. Критик Аристофан Византийский приписывал Софоклу 123 трагедии (в том числе и «Антигону»).
Софокл отличался весёлым, общительным характером, не чуждался радостей жизни, как видно из слов некоего Кефала в Платоновом «Государстве» (I, 3). Был близко знаком с историком Геродотом. Умер Софокл на 90-м году жизни, в 406 году до н. э. в городе Афины. Горожане соорудили ему жертвенник и ежегодно чествовали как героя.
Сын Софокла — Иофон сам стал афинским трагиком.
СОФОКЛ: 494 – 406 до н.э.
Софокл охватывает почти весь классический 5-й век до н.э. (годы жизни 496-406 до н.э.), в течение которого развитие Афинского государства достигает своей вершины, чтобы позже опуститься вниз, в результате долгого кровопролития и поражения в Пелопоннесской (гражданской) войне (431- 404 до н.э.).
Софокл, в возрасте 28 лет, соревнуясь с ветераном Эсхилом, осмеливается выдвинуть свою кандидатуру и, как мы узнаем от Плутарха, все десять членов комитета драматических соревнований 468 г. до н.э. возглавляемого генералом Кимоном, отдали предпочтение молодому Софоклу. В своих ранних работах выступал и в качестве актера, продолжая более раннюю традицию – например он выступал в роли Навсики и гитариста Фамириды в одноименных пьесах. На соревнованиях в честь Дионисия ему, в общей сложности, было присвоено 18 (восемнадцать) высших наград. На других соревнованиях – Линейских – он, по разным источникам, получил от 2 до 6 высших наград. Другими словами, две трети его театрального творчества, который насчитывает примерно 125 произведений, были удостоены высших наград.
Свидетельством тесных связей, которые привязывали поэта с своими согражданами, служит тот факт, что он неоднократно отвергал приглашения иностранных правителей оказать им честь своим присутствием и посетить их дворы (что неоднократно делали Эсхил и Еврипид), а также тот факт, что он принимал государственные должности. Он служил казначеем морской державы Афинян (Морского Союза), и по крайней мере два раза служил стратегом (генералом) Афинского Союза – при этом первый раз в в 440 году до нашей эры, с Периклом в качестве со-стратега.
Почитание, которое пронизывает все его творчество, все его произведения, полностью соответствует его религиозной деятельности (он служил и жрецом). Трагический человек и бог в трагедиях Софокла находятся в неразрывной связи дружбы-вражды, как будто при конкурентных отношениях влюбленных. Такая связь существует между богом и Эдипом, поскольку рок объединяет в лице Эдипа и его разрушение но и его возвышение, очищение.
Исходя из вышеизложенного объясняется большое восприятие поэта своими современниками, но и читателями всего человечества во все времена. Неслучайно Аристотель сформулировал правила драматургии в основном вдохновляясь и опираясь на работах Софокла, и особенно, на неповторимом "Эдипе".
ОПРЕДЕЛЕНИЕ ТРАГЕДИИ по АРИСТОТЕЛЮ / ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ από τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
«Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως, - Трагедия как поэтический жанр воспроизводит действие, изображая действительность. Но это воспроизведение не зависит от внешних факторов, а представляет собой свободное изображение элементов действительности с тенденцией к их разукрашивании, к вневременному символизму, и к передаче вечно актуальных посылов.
σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ - Воспроизводимое действие должно быть серьезным, значимым и законченным. Оно должно составлять единое целое, то есть иметь начало, развитие и завершение. Используемая в трагедии речь должна быть ритмичной, мелодичной и гармоничной.
χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, - В зависимости от уместности, в трагедии применяются различные речевые приемы. В драматических сценах звучит эпическая и драматическая речь, а лирические слова произносятся тогда, когда это позволяет сделать содержание произведения.
δρώντων καὶ οὐ δι' ἀπαγγελίας, - Действующие лица трагедии проживают происходящее на сцене. При этом они находятся в движении, а не просто пересказывают автора или ведут свой рассказ неподвижно.
δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν» - Трагедия пробуждает в душе зрителя сопереживание, сострадание, сочувствие к страдающему герою, который движим благородными побуждениями, и карается за совершенный не по своей вине грех. Одновременно трагедия порождает в душе зрителя страх не оказаться в подобной ситуации. В итоге восстанавливается моральный порядок, а душа зрителя умиротворяется и очищается.
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ.
Аристотель, 384 – 322 до н.э.
Euripides Pio-Clementino Inv302.jpg
Еврипи́д (правильнее Эврипи́д, др.-греч. Εὐριπίδης, лат. Euripides; 480-е — 406 до н. э.) — древнегреческий драматург, крупнейший (наряду с Эсхилом и Софоклом) представитель классической афинской трагедии. Написал около 90 произведений, из которых до нас дошло 17 трагедий и сатировская драма «Киклоп».
Биография
Согласно позднему свидетельству в «Су́де», раньше Еврипида жил малоизвестный драматург с таким же именем.
Древние «Жизнеописания» Еврипида утверждают, что он родился на Саламине, в день знаменитой победы греков над персами в морском сражении, 23 сентября 480 до н. э., от Мнесарха и Клейто. Родители оказались на Саламине в числе других афинян, бежавших от войска персидского царя Ксеркса. В этом сражении участвовал Эсхил, а шестнадцатилетний Софокл выступал в хоре юношей, прославлявших одержанную победу. Так древнегреческими летописцами была представлена преемственность трех великих трагиков. Точная привязка дня рождения Еврипида к победе является приукрашением, которое часто встречается в рассказах античных авторов о великих. Так, в Суде сообщается, что мать Еврипида зачала его в то время, когда Ксеркс вторгся в Европу (май, 480 до н. э.), из чего следует, что в сентябре он родиться никак не мог. Надпись на Паросском мраморе определяет год рождения драматурга как 486 до н. э., причём в этой летописи греческой жизни имя драматурга упоминается три раза — чаще, чем имя любого царя. По другим свидетельствам дата рождения может быть отнесена к 481 до н. э.
Отец Еврипида был уважаемым и, судя по всему, богатым человеком, мать Клейто занималась продажей овощей. В детстве Еврипид серьёзно занимался гимнастикой, даже выиграл соревнования среди мальчиков и хотел было попасть на Олимпийские игры, но был отвергнут по молодости. Потом занимался рисованием, без особого, впрочем, успеха. Еврипид получил прекрасное образование — вероятно, он был учеником Анаксагора, знал также Продика, Протагора и Сократа[3]. Еврипид собирал книги в библиотеку, а вскоре сам стал писать. Первая пьеса, «Пелиад», вышла на сцену в 455 до н. э., но тогда автор не победил из-за ссоры с судьями. Первый приз за мастерство Еврипид завоевал в 441 году до н. э. и с тех пор вплоть до смерти создавал свои творения. Общественная активность драматурга проявилась в том, что он участвовал в посольстве в Сиракузы на Сицилии, видимо, поддерживая цели посольства авторитетом писателя, признанного всей Элладой.
Семейная жизнь Еврипида складывалась неудачно. С первой женой, Хлоириной, родившей ему трёх сыновей, развёлся из-за её супружеской неверности, написав при этом пьесу «Ипполит», где высмеивал сексуальные отношения. Вторая жена, Мелитта, оказалась не лучше первой. Еврипид снискал славу женоненавистника, что давало повод шутить над ним мастеру комедии Аристофану.
В 408 году до н. э. великий драматург решил покинуть Афины, приняв приглашение македонского царя Архелая. Неизвестно, что же повлияло на это решение Еврипида. Историки склоняются к мысли, что основной причиной стала если и не травля, то обида ранимой творческой личности на сограждан за непризнание заслуг. Дело в том, что из 92 пьес (75 — согласно другому источнику) только четыре были отмечены призами на театральных состязаниях при жизни автора, и одна пьеса — посмертно. О популярности драматурга в народе говорит рассказ Плутарха про страшное поражение афинян на Сицилии в 413 до н. э.:
«Их [афинян] продавали в рабство и ставили на лбу клеймо в виде лошади. Да, были и такие, кому вдобавок к неволе привелось терпеть ещё и это. Но даже в такой крайности им приносило пользу чувство собственного достоинства и умение себя держать. Владельцы либо отпускали их на свободу, либо высоко ценили. А некоторых спас Еврипид. Дело в том, что сицилийцы, вероятно, больше всех греков, живущих за пределами Аттики, чтили талант Еврипида. Когда приезжающие доставляли им небольшие отрывки из его произведений, сицилийцы с наслаждением вытверживали их наизусть и повторяли друг другу. Говорят, что в ту пору многие из благополучно возвратившихся домой горячо приветствовали Еврипида и рассказывали ему, как они получали свободу, обучив хозяина тому, что осталось в памяти из его стихов, или как, блуждая после битвы, зарабатывали себе пищу и воду пением песен из его трагедий.»
Архелай выказывал знаменитому гостю почёт и демонстративное уважение до такой степени, что знаки расположения стали причиной гибели самого царя. Аристотель в труде «Политика» сообщает о некоем Декамнихе, которого выдали для бичевания Еврипиду за нанесённую тому обиду, и этот Декамних в отместку организовал заговор, в результате которого Архелай погиб. Случилось это уже поcле смерти самого Еврипида в 406 году до н. э. Смерть столь замечательной личности породила легенды, изложенные в Суде:
«Еврипид окончил жизнь в результате заговора Арридея из Македонии и Кратея из Фессалии, поэтов, ревнующих к славе Еврипида. Они подкупили за 10 мин придворного по имени Лисимах, чтобы тот спустил с привязи на Еврипида царских гончих, за которыми следил. Другие говорят, что Еврипид был разорван не псами, но женщинами, когда он ночью спешил на свидание с Кратером, юным любовником Архелая. Третьи утверждают, что он собирался встретиться с Никодикой, женой Арефа.»
Версия про женщин — грубая шутка с намёком на пьесу Еврипида «Вакханки», где обезумевшие женщины разорвали царя. Про любовь престарелого писателя к юношам сообщает Плутарх. Современная версия более приземлённая — организм Еврипида просто не выдержал суровой зимы в Македонии.
Афиняне испросили разрешения захоронить драматурга в родном городе, но Архелай пожелал оставить могилу Еврипида в своей столице, Пелле. Софокл, узнав о смерти драматурга, заставил актёров играть пьесу с непокрытыми головами. Афины поставили в театре статую Еврипида, воздав ему почести после смерти. Плутарх передал легенду: в гробницу Еврипида ударила молния, великое знамение, которого удостоился из знаменитых людей только Ликург.
Αρχείο:ΑΤΡΕΙΔΕΣ 1979.jpg
ТЕАТР ПО ПОНЕДЕЛЬНИКАМ
«Атриды»
древнегреческих драматургов
Эсхила, Софокла и Еврипида
Название спектакля: Атриды
Премьера на телевидении: 12 ноября 1979 г.
Продолжительность: 121 '
Канал: ERT
Режиссер постановщик: Димитрис Потамитис,
Телевизионный режиссер: Стелиос Раллис
Сценарий: Костас Георгоусопулос, Димитрис Потамитис, Ангелос Терзакис (перевод произведения), Тасос Руссос (перевод произведения)
Музыкальная композиция: Яннис Зуганелис
В ролях: Пицца Бурнозу (Электра), Костас Месарис (Эгистос), Нана Николау (Ифигения / Кассандра), Лили Папаянни (Клитемнестра), Андреас Филиппидис (Агамемнон / учитель), Яннис Стратакис (страж/Пилад), Димитрис Потамитис (Орест), Анна Димитриади, Василис Папаконстантину (хор).
Сюжет: Спектакль поставлен труппой «ИССЛЕДОВАТЕЛЬСКИЙ ТЕАТР» режиссера и артиста Димитриса Потамитиса и был показан в Театре Ликабетта (театр под открытым небом на горе Ликавитос в Афинах) в 1979 году. Спектакль состоит из сочинения текстов под редакцией Костаса Мириса из отрывков из трагедии Эсхила «Орестея», «Ифигения в Авлиде», «Ифигения в Тавриде» и «Орест» Еврипида. Василис Папаконстантину исполняет хор, музыку которого написал Яннис Зуганелис, а текст - Костас Мирис. В пьесе представлен ход событий и судьба семьи Атридов. Агамемнон приносит в жертву свою дочь Ифигению, чтобы ахейцы отправились в Трою. Мать Ифигении, Клитемнестра, ждет, когда Агамемнон вернется из Трои, чтобы убить его и отомстить за жертву своей дочери. Орест и Электра, дети Агамемнона и Клитемнестры, убивают свою мать и ее возлюбленного Эгисфа, убийц своего отца. Орест, преследуемый богинями мести Эриниями, прибывает в Афины и оправдан Верховным судом (Ореопагом) в убийстве Клитемнестры с помощью богини Афины. По приказу богини Афины, Орест отправляется в страну Быков-Тавров, в Тавриду, крадет стелу богини Артемиды и освобождает свою сестру Ифигению.
Смотреть постановку можете, перейдя по ссылке архива греческого телеканала ERT:
Ατρείδες - YouTube
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
Прилагается видеообращение о спектакле директора Греческого Культурного Центра – ГКЦ, Теодоры Янници
Желаем Вам приятного просмотра, желаем получить подлинное душевное и духовное удовольствие и до скорых новых встреч !!!
ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР !!!
ПОЛЕЗНАЯ- АКТУАЛЬНАЯ ИНФОРМАЦИЯ !!!
Призываем Вас поддержать нашу общественную организацию Греческий Культурный Центр – ГКЦ (
www.hecucenter.ru ). При нашем Центре ведется обширная образовательная просветительская деятельность. Ваш посильный вклад очень важен для всех нас!
ЗНАКОМЬТЕСЬ – НАША АКЦИЯ ПОДДЕРЖИ ГКЦ
ПОЖЕРТВОВАНИЕ
СБЕРБАНК__ПОЖЕРТВОВАНИЕ.xls
Также прилагается видео-обращение о деятельности ГКЦ директора Греческого Культурного Центра – ГКЦ, Теодоры Янници
МЫ ВМЕСТЕ !!! ВМЕСТЕ МЫ СИЛЬНЕЕ и СЧАСТЛИВЕЕ, ДУХОВНО БОГАЧЕ !!!
До скорых новых встреч, друзья!
Искренне Ваша
Теодора Янници, к.и.н.,
директор Греческого Культурного Центра – ГКЦ
С развернутым отчетом нашей работы за 2019 год можете ознакомиться по ссылке:
С развернутым отчетом нашей работы за первое полугодие текущего 2020 года можете ознакомиться по ссылке:
С кратким отчетом нашей работы за первое полугодие текущего 2020 года можете ознакомиться по ссылке:
С развернутым отчетом нашей работы за период января-октября 2020г. можете ознакомиться по ссылке
С кратким отчетом нашей работы за период января-октября 2020г. можете ознакомиться по ссылке
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_9801157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
ΠΑΛΙ και ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ !!!
ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙΝОΥΡΙО ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ !!!
ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΜΑΣ, ΔΙΕΥΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΜΑΣ !!!
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
39η προτεινόμενη παράσταση –
«Ατρείδες»
των αρχαίων Ελλήνων τραγωδών
Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη
Μόσχα, 30 Δεκεμβρίου 2020
Αγαπητοί φίλοι,
Το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. σάς προτείνει να μην χάνουμε την επαγρύπνησή μας, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και το γνωστικό μας πεδίο, να μυούμεθα άοκνα στην πολιτισμική κληρονομιά του Ελληνικού Κόσμου, στον πλούτο της Ελληνικής Γλώσσας, του Ελληνικού Πολιτισμού.
Στο πλαίσιο αυτό συνεχίζουμε επί 9 συνεχόμενους μήνες το πρόσφατο εβδομαδιαίο εγχείρημά μας, την παρακολούθηση, στην ελληνική, των εξαιρετικών παραστάσεων του αξιολογότατου προγράμματος της «EΡT» Тο ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ.
Το ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ υπήρξε μία από τις σημαντικότερες πολιτιστικές δράσεις της «ΕΡΤ». Επί 16 χρόνια, από το 1976 έως το 1992, παρουσιάστηκαν στο πρόγραμμα περισσότερα από 500 θεατρικά έργα ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, που απευθύνονταν στο κοινό που διψούσε για καλό θέατρο, αλλά δεν είχε την ευκαιρία να το παρακολουθήσει, κυρίως το κοινό της επαρχίας. Πρόκειται για σπουδαίες και σπάνιες παραστάσεις από κορυφαιους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, πολλοί εκ των οποίων δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή.
Στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού-εκπαιδευτικού μας αυτού εγχειρήματος, ως τριακοστή ένατη (39η) συνεχόμενη παράσταση προτείνουμε στο κοινό μας να παρακολουθήσει την παράσταση «Ατρείδες», που αποτελείται από μια σύνθεση κειμένων που επιμελήθηκε ο Κώστας Μύρης, από αποσπάσματα των τραγωδιών «Ορέστεια» του Αισχύλου, «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι», «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» και «Ορέστης» του Ευριπίδη.
Ο Αισχύλος (Ελευσίνα Ιπποθοωντίδας, Αρχαία Αθήνα, 525 ή 524 π.Χ. - Γέλα, Μεγάλη Ελλάδα, 456 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας τραγωδός. Μαζί με τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη, είναι οι μοναδικοί τραγικοί ποιητές των οποίων έχουν σωθεί ολοκληρωμένα έργα.
Aischylos Büste.jpgКартинки по запросу σόλων
Βιογραφία
Ήταν γόνος του ευγενούς γαιοκτήμονα Ευφορίωνα, του γένους των Κοδριδών, ενώ παρουσιάστηκε νωρίς στους δραματικούς αγώνες, κατά την 70η Ολυμπιάδα (499/496 π.Χ.), όταν διαγωνίσθηκε εναντίον των δραματικών ποιητών Πρατίνα και του Χοιρίλου.
Ήταν Αθηναίος πολίτης που μετείχε στις μάχες κατά των Περσών, ενώ είχε και δυο αδέλφια, που επίσης πολέμησαν στη μάχη του Μαραθώνα, τον Αμυνία και τον Κυναίγειρο. Ο τελευταίος μάλιστα πέθανε στον Μαραθώνα στη προσπάθεια του να κρατήσει με τα χέρια του, καθώς ήταν χειροδύναμος και πιθανότατα παλαιστής, ένα πλοίο των Περσών πριν βγει στα ανοιχτά. Αυτή η συμμετοχή του απηχεί στον θεατρικό και ποιητικό στίβο αυτή ακριβώς την ιστορική στιγμή της πόλεως, την ερμηνεύει ιδεολογικά, πολιτικά και φιλοσοφικά και ερμηνεύεται από αυτήν.
Στο έργο του συμπυκνώνεται η έννοια του δικαίου, καθώς και η συνείδηση του ποιητή ως μαχόμενου πολίτη. Σύμφωνα με τον G. Thomson, ο Αισχύλος ήταν οπαδός του Πυθαγόρα και τα δράματα του είναι γεμάτα πυθαγόρειες ιδέες. Ο ίδιος θεωρούσε ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του τη συμμετοχή του στη μάχη του Μαραθώνα, στη ναυμαχία του Αρτεμισίου και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Όλα τα προηγούμενα πρέπει να εξετάζονται μαζί με την πιθανή συμμετοχή του στα Ελευσίνια Μυστήρια, στη λατρεία της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Στην ακμή της ζωής του ταξίδεψε στη Σικελία, στην αυλή του τυράννου Ιέρωνα, ενός ισχυρού άρχοντα που καλούσε μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής του στις Συρακούσες. Εκεί πιθανολογείται ότι παρουσίασε για δεύτερη φορά τους Πέρσες. Ταξίδεψε και δεύτερη φορά στη Σικελία πιθανώς εξαιτίας της διαφωνίας του με το αθηναϊκό κοινό - όπως παρουσιάζεται σε ένα χωρίο στους Βατράχους του Αριστοφάνη.
Πέθανε στη Γέλα το 456/455 π.Χ. σε δεύτερη επίσκεψή του και λέγεται ότι σκοτώθηκε όταν δέχτηκε στο κεφάλι του μία χελώνα, την οποία είχε ρίξει από ψηλά ένας αετός, προκειμένου να σπάσει το καβούκι της και μετά να τη φάει. Οι Αθηναίοι εξασφάλισαν την υστεροφημία του μεγάλου δραματικού ποιητή, ψηφίζοντας νόμο σύμφωνα με τον οποίο επιτρεπόταν όποιος ήθελε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με έργα του Αισχύλου. Οι δύο γιοι του, Ευαίων και Ευφορίων, έγραψαν επίσης τραγωδίες, όπως και ο Φιλοκλής, γιος της αδελφής του. Ο Ευφορίων φέρεται ότι νίκησε μάλιστα και τον πατέρα του και τον Σοφοκλή στους δραματικούς αγώνες. Είναι γνωστοί 79 τίτλοι έργων του, από τα οποία σώζονται σήμερα επτά ολόκληρα και 400 αποσπάσματα και σπαράγματα από τα υπόλοιπα.
Όταν πέθανε, ο Αισχύλος, ζήτησε να στηθεί στο τάφο του ένα επίγραμμα που έγραφε:
Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεῦθει
μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας·
ἀλκὴν δ' εὐδόκιμον Mαραθώνιον ἄλσος ἄν εἴποι
καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος.
Στα νεότερα ελληνικά:
Τον γιο του Ευφορίωνα τον Αθηναίο Αισχύλο
κρύβει νεκρόν το μνήμα αυτό της Γέλας με τα στάρια·
την άξια νιότη του θα ειπεί του Μαραθώνα το άλσος
κι ο Μήδος ο ακούρευτος οπού καλά την ξέρει.
Επίσης δύο επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας(VII 255 και X 110) αποδίδονται στον Αισχύλο. Ένα από αυτά βρίσκεται και στην Ανθολογία του Πλανούδη.
Ο Σοφοκλής (496 π.Χ.- 406 π.Χ.) (Αρχαία Ελληνικά: Σοφοκλῆς ὁ Σοφίλλου ὁ ἐκ Κολωνοῦ) ήταν αρχαίος Έλληνας τραγωδός της κλασικής εποχής από την Αθήνα. Μαζί με τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη, αποτελούν τους μόνους τραγικούς ποιητές των οποίων έχουν σωθεί ολοκληρωμένα έργα. Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες, φαίνεται ότι συνέγραψε περίπου 123 έργα από τα οποία παραδίδονται ολοκληρωμένες μόνο επτά τραγωδίες.
Ny Carlsberg Glyptothek - Sophokles.jpg Sophocles pushkin.jpg
Βιογραφία
Γεννήθηκε στον Ίππιο Κολωνό της Αθήνας. Ήταν γιος του Σοφίλλου, εύπορου Αθηναίου που είχε εργοστάσιο μαχαιροποιίας, και διαπαιδαγωγήθηκε ανάλογα με την οικονομική του άνεση. Έλαβε επιμελημένη αγωγή και παιδεία. Διδάχθηκε μουσική από τον περίφημο μουσικοδιδάσκαλο Λάμπρο και ανέπτυξε αρμονικά τις σωματικές και ψυχικές του δυνάμεις. Δεκαπενταετής, ήταν ο κορυφαίος του χορού των εφήβων που πήρε μέρος στον εορτασμό της νίκης για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Συνδέθηκε στενά με πολιτικές και πνευματικές προσωπικότητες της εποχής, όπως με τον Περικλή, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και κατέλαβε διάφορα υψηλά αξιώματα στην πολιτική, στις θρησκευτικές λατρείες και στις τέχνες.
Τα έτη 443-442 π.Χ. ήταν ταμίας της αττικής ναυτικής συμμαχίας. Και από το 441 έως το 440 π.Χ. διοικούσε μαζί με τον Περικλή το στόλο στην επίθεση κατά της Σάμου, όπου εσφάγησαν όλοι οι άνδρες του νησιού. Το 428 ήταν πάλι στρατηγός με τον Θουκυδίδη και το 413 ήταν μέλος της ολιγαρχικής κυβέρνησης της Αθήνας. Είχε ένα γιο με τη Νικοστάτη, ο οποίος έγινε επίσης ποιητής, αλλά και ένα εξώγαμο γιο, που τον ονόμασαν κι αυτόν Σοφοκλή, ο οποίος απεδείχθη σημαντικότερος συγγραφέας από τον έτερο γιο του. Ο μεγάλος τραγικός ποιητής εισήγαγε στην Αθήνα τη λατρεία του Ασκληπιού και τιμήθηκε με το προσωνύμιο Δεξίων, επειδή δεξιώθηκε τον θεό στο σπίτι του. Η πρώτη γιορτή πριν τελειώσει το Ασκληπιείο κάτω απ την Ακρόπολη των Αθηνών, έγινε στον περίβολο της οικίας του. Γράφει μάλιστα έναν παιάνα για τον Ασκληπιό.
Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε το 468 π.Χ. σε δραματικό αγώνα όπου ο Σοφοκλής αντιμετώπισε τον κατά 30 χρόνια μεγαλύτερό του τραγωδό Αισχύλο, τον οποίο ο Σοφοκλής εκτιμούσε και σεβόταν, και πήρε την πρώτη του νίκη. Εκτιμάται ότι παρουσίασε σε διαγωνισμούς περί τις 30 τετραλογίες, με περίπου 20 από τις οποίες απέσπασε την πρώτη θέση και σύμφωνα με μαρτυρίες, δεν πήρε ποτέ την τρίτη θέση σε διαγωνισμό. Πρέπει όμως να συνεκτιμηθεί ότι ο Σοφοκλής ήταν στους Αθηναίους πολύ δημοφιλής, λόγω και των πολιτικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων του, σε αντίθεση με τον νεώτερο φίλο του, τον Ευριπίδη, ο οποίος ήταν μάλλον αντιπαθής λόγω του απομονωμένου τρόπου ζωής του.
Ο Σοφοκλής συνέγραψε 123 τραγωδίες, είναι όμως γνωστές κατ' όνομα οι 114, από τις οποίες έχουν διασωθεί μόνο 7 ολοκληρωμένες, ανάμεσά τους η Αντιγόνη (περί το 442) και Ηλέκτρα (περί το 413). Άλλα έργα του που έχουν διασωθεί είναι Τραχίνιαι, Οιδίπους Τύραννος, Αίας, Φιλοκτήτης, Οιδίπους επί Κολωνώ. Στο επίκεντρο των έργων τού Σοφοκλή βρίσκεται το άτομο, το οποίο έρχεται σε αναπόφευκτη, τραγική και ένοχη σύγκρουση με την τάξη που εκπροσωπούν οι θεοί. Αν και ιδιαίτερα ευσεβής στη ζωή του ο Σοφοκλής, πράγμα που επηρεάζει τα έργα του, δίνει μεγαλύτερο βάρος στην ανθρώπινη στάση έναντι αυτής των θεών, παρότι το πεπρωμένο των ανθρώπων είναι αναπόδραστα προδιαγεγραμμένο από τις βουλές των θεών, οι οποίες δεν είναι όμως πια αυθαίρετες και τυχαίες, όπως σε παλαιότερους τραγικούς, αλλά σκόπιμες και μελετημένες.
Από τα αποσπάσματα που έχουν σωθεί, σημαντικός είναι ένας πάπυρος που διασώζει μεγάλο τμήμα από το σατυρικό δράμα Ιχνευταί, το οποίο αναφέρεται στην ιστορία της κλοπής των βοδιών του Απόλλωνα από τον Ερμή. Άλλες τραγωδίες από τις οποίες έχουν σωθεί κάποια αποσπάσματα είναι ο Ευρύπυλος, η Νιόβη, οι Σκύριοι, η Πολυξένη, ο Θησέας, η Φαίδρα οι Λήμνιαι και ο Τηρεύς.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: 494 – 406 π.χ.
Ο Σοφοκλής καλύπτει ολόκληρο σχεδόν τον κλασικό 5ο αιώνα (496-406 π.χ.), στο διάστημα του οποίου η ακμή της Αθηναϊκής Πολιτείας φθάνει στο κατακόρυφο, για να καταρρεύσει αργότερα με την πολύχρονη αιματοχυσία και την ήττα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.χ.).
Ο Σοφοκλής σε ηλικία 28 ετών, ανταγωνιζόμενος προς τον παλαίμαχο ΑΙΣΧΥΛΟ, αποτολμά την πρώτη του εμφάνιση και, όπως μαθαίνουμε από τον Πλούταρχο, η δεκαμελής επιτροπή του δραματικού αγώνος του 468 π.χ. με τον στρατηγό Κίμωνα επικεφαλής, προκρίνει το νεαρό Σοφοκλή. Στα πρώιμα έργα του ο ποιητής έπαιξε ως υποκριτής, συνεχίζοντας την παλαιοτέρα παράδοση – λ.χ. τους ρόλους της Ναυσικάς και του κιθαριστή Θαμύριδα στα ομώνυμα δράματα. Στους αγώνες των Διονυσίων συνολικά πήρε δεκαοκτώ (18) πρώτες νίκες. Άλλες 2-6 νίκες εσημείωσε στα Λήναια. Με άλλες λέξεις, τα δύο τρίτα της θεατρικής δημιουργίας του, η οποία υπολογίζεται σε 125 περίπου έργα, ετιμήθησαν με το πρώτο βραβείο.
Ενδεικτικό των στενών δεσμών, που ένωσαν τον ποιητή με τους συμπολίτες του, είναι ότι απέκρουσε προσκλήσεις ηγεμόνων να τιμήσει την αυλή τους με την παρουσία του (όπως έκαναν ο Αισχύλος και ο Ευριπίδης) και ότι απεδέχθη δημόσια λειτουργήματα. Διετέλεσε ελληνοταμίας της ναυτικής συμμαχίας των Αθηναίων και τουλάχιστον δύο φορές στρατηγός – την πρώτη το 440 π.χ., με συστράτηγο τον Περικλή.
Η ευλάβεια που διαπνέει το ποιητικό του έργο εναρμονίζεται πλήρως με τη θρησκευτική του δραστηριότητα. Ο τραγικός άνθρωπος και ο θεός στην τραγωδία του Σοφοκλή βρίσκονται σε εκείνη την άρρηκτη θέση εχθρότητας-φιλίας, σαν την ανταγωνιστική σχέση των ερωτευμένων. Μια τέτοια σχέση υπάρχει ανάμεσα στους θεού και στον Οιδίποδα, αφού η μοίρα του συνενώνει στον ίδιο άνθρωπο τη συντριβή μαζί και την εξύψωση.
Βάσει των ανωτέρω δικαιολογείται η μεγάλη απήχηση του τραγικού ποιητή και στους συγχρόνους του, αλλά και σε όλη την ανθρωπότητα διαχρονικά, και εξηγείται το γιατί ο Αριστοτέλης εμπνεύσθηκε και διατύπωσε τους κανόνες του της δραματικής τέχνης κυρίως από το έργο του Σοφοκλή, και ιδιαίτερα από τον ανεπανάληπτο «Οιδίποδα Τύραννο».
ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ από τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
«Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως, σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ.
Ο Ευριπίδης (480 π.Χ. - 406 π.Χ.) ήταν Έλληνας τραγικός ποιητής και ένας από τους τρεις μεγάλους διδασκάλους του αττικού δράματος στο αρχαίο ελληνικό θέατρο.
Euripides Pio-Clementino Inv302.jpg
Καταγόμενος από τη Φλύα, δήμο της Κεκρωπίας (σημ. Χαλάνδρι), λέγεται ότι γεννήθηκε στη Σαλαμίνα την ημέρα της ναυμαχίας, όταν ο Αισχύλος αγωνιζόταν ως πρόμαχος άνδρας, ο δε Σοφοκλής ως έφηβος που έσερνε το χορό των επί το τρόπαιο επινικίων. Το γένος του ποιητή δεν ήταν επιφανές, όπως των άλλων τραγικών. Γονείς του φέρονται ο Μνήσαρχος και η Κλειτώ, την οποία ο Αριστοφάνης σκώπτει ως λαχανοπώλη (Αχαρν. 480, Ιππ. 19). Ο Ευριπίδης έζησε τα νιάτα του σε εποχή ακμάζουσα, το χρυσό αιώνα του Περικλέους, αλλά γέρασε στα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου, όπου έχασε έναν από τους γιους του.
Έργο, επιρροές και αξίες.
Το έργο των σοφιστών και γενικότερα οι νέες ιδέες και τα καινούρια προβλήματα, συνυπάρχουν στα έργα του Ευριπίδη, αντικατοπτρίζοντας την αμφισβήτηση και τις πνευματικές έριδες της εποχής του. Κατά τον Φιλόχορο ο ποιητής έτυχε επιμελημένης αγωγής, σε συμμετοχή του σε εορτές του δήμου του, έγινε πυρφόρος του εκεί λατρευομένου Ζωστηρίου Απόλλωνα σε δε αγώνες έλαβε μέρος στο παγκράτιο και στην πυγμήν όπου και νίκησε ακόμη και στους Παναθήναιους γυμνικούς αγώνες. Γρήγορα όμως απαρνήθηκε τον αθλητισμό και μίσησε τους αθλητές διότι κατά τον ίδιο:
"κακῶν γὰρ μυρίων ὄντων καθ΄ Ἑλλάδα, οὐδὲν κάκιόν ἐστιν ἀθλητῶν γένος"
(Αποσπ. 282) (το κακό είναι τεράστιο στην Ελλάδα, τίποτα πιο κακό όμως δεν υπάρχει από το γένος των αθλητών).
Ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική, τα δε έργα του παρουσιάσθηκαν στα Μέγαρα, την δε επ' αυτού ιδιοφυΐα μαρτυρούν και πλείστες εικόνες στις τραγωδίες του. Για λίγο ασχολήθηκε με τη φιλοσοφία και την ποίηση, αλλά και τη μουσική. Ήταν πρωτοφανής η αγάπη του για τη θάλασσα, η οποία σφράγισε οριστικώς και το όλο έργο του Ευριπίδη. Ο Ευριπίδης ήταν τύπος αντικοινωνικός (είχε ελάχιστους φίλους), εσωστρεφής, μελαγχολικός και δυσπρόσιτος, δεν ενδιαφέρθηκε για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της εποχής του, ενώ αντιθέτως ασχολήθηκε ενεργά με το πνευματικό κίνημα του διαφωτισμού. Υπήρξε ακουστής (ακροατής) του Αναξαγόρα, Προδίκου, Πρωταγόρα (με τον οποίο κράτησε τις στενότερες σχέσεις) αλλά και του Σωκράτη με τον οποίο διατηρούσε μακρά φιλία. Θαυμαστής των φιλοσόφων Δημοκρίτου και Ηρακλείτου διότι δεν ήταν μόνο μελετηρός αλλά διέθετε μια από τις πιο πλούσιες βιβλιοθήκες (Αθην.Ι,3). Αν και ήταν ιδιαίτερα ανοιχτός στην επίδραση της πνευματικής Αθήνας, εντούτοις διατήρησε την πνευματική του ακεραιότητα, διατυπώνοντας συχνά στις πνευματικές αντιλήψεις της εποχής του διάφορες επικρίσεις.
Με την πολιτική δεν ασχολήθηκε όπως οι άλλοι τραγικοί αλλά τη δική του θέση, γνώμη και θεωρία τις παρουσίαζε μέσα από τα έργα του κρίνοντας την άκρατη οχλοκρατία αλλά και κατακρίνοντας με σφοδρότητα τους δημαγωγούς που με ιταμότητα παρέσερναν στον όλεθρο τα πλήθη ενώ στην μεσαία τάξη των πολιτών αναγνώριζε τους σωτήρες της πόλης και φύλακες της τάξης:
"τριῶν δὲ μοιρῶν ἡ ἐν μέσῳ σῴζει πόλεις, κόσμον φυλάσσουσ' ὅντιν' ἂν τάξῃ πόλις"
(Ικετ.244-247). Αλλά και η φιλοπατρία του ποιητή είναι φλογερή και ενθουσιώδης, όπως φαίνεται στα έργα του, που δεν διστάζει να καυτηριάσει τους νικητές του Πελοποννησιακού πολέμου τους Λακεδαιμονίους για τους οποίους λέγει:
"ὦ πᾶσιν ἀνθρώποισιν ἔχθιστοι βροτῶν
Σπάρτης ἔνοικοι, δόλια βουλευτήρια,
ψευδῶν ἄνακτες, μηχανορράφοι κακῶν
ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιὲς ἀλλὰ πᾶν πέριξ φρονοῦντες
ἀδίκως εὐτυχεῖτ' ἀν' Ἑλλάδα"
(Ανδρομ. 444 κ.εξ).
(Μισητότεροι από όλους τους ανθρώπους, κάτοικοι της Σπάρτης, δόλιοι στη σκέψη, βασιλιάδες στο ψέμα, μηχανορράφοι των κακών, που δεν σκέφτεστε τίποτα τίμια και στα ίσα, αλλά πάντα το φέρνετε γύρω-γύρω, είναι αδικία να ευτυχείτε εσείς στην Ελλάδα)
Ήταν σύγχρονος των σοφιστών και γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε πολλές από τις απόψεις τους είτε δεν τις δεχόταν είτε τις παραποιούσε σύμφωνα με την δική του σκέψη. Ο Ευριπίδης με τις τραγωδίες του προβληματίζει τους πάντες ακόμη και σήμερα. Η τραγωδία του "Ελένη" παρουσιάζει στοιχεία πρωτοφανή για την εποχή εκείνη καθώς ο Ευριπίδης δίνει λόγο σε ρόλους ως τότε "βουβούς", όπως στο ρόλο του δούλου. Αρκετές φορές μέσα από τα έργα του αμφισβητεί τα πάντα, ακόμη και την ύπαρξη των Θεών, χωρίς ωστόσο να είναι άθεος.
Αρχείο:ΑΤΡΕΙΔΕΣ 1979.jpg
ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ – ΑΤΡΕΙΔΕΣ
των αρχαίων Ελλήνων τραγωδών
Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη
Τίτλος θεατρικής παράστασης: Ατρείδες
Έτος: 1979
Τηλεοπτική πρεμιέρα: 12 Νοεμβρίου 1979
Διάρκεια: 121'
Κανάλι: ΕΡΤ
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ποταμίτης , Στέλιος Ράλλης
Ποίηση: Αισχύλος , Σοφοκλής , Ευριπίδης
Σενάριο: Κώστας Γεωργουσόπουλος (Κώστας Μύρης) , Δημήτρης Ποταμίτης , Άγγελος Τερζάκης (μετάφραση έργου), Τάσος Ρούσσος (μετάφραση έργου)
Μουσική σύνθεση: Γιάννης Ζουγανέλης
Ηθοποιοί: Πίτσα Μπουρνόζου (Ηλέκτρα), Κώστας Μεσάρης (Αίγισθος), Νανά Νικολάου (Ιφιγένεια/Κασσάνδρα), Λίλη Παπαγιάννη (Κλυταιμνήστρα), Ανδρέας Φιλιππίδης (Αγαμέμνων/παιδαγωγός) , Γιάννης Στρατάκης (φρουρός/Πυλάδης), Δημήτρης Ποταμίτης (Ορέστης), Άννα Δημητριάδη , Βασίλης Παπακωνσταντίνου (χορός).
Πλοκή: H παράσταση ανέβηκε από το «ΘΕΑΤΡΟ ΕΡΕΥΝΑΣ» του Δημήτρη Ποταμίτη στο Θέατρο του Λυκαβηττού το 1979. Η παράσταση αποτελείται από μια σύνθεση κειμένων που επιμελήθηκε ο Κώστας Μύρης από αποσπάσματα των τραγωδιών «Ορέστεια» του Αισχύλου, «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι», «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» και «Ορέστης» του Ευριπίδη. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ερμηνεύει τα χορικά, των οποίων τη μουσική έχει συνθέσει ο Γιάννης Ζουγανέλης και τους στίχους έχει γράψει ο Κώστας Μύρης. Παρουσιάζεται η πορεία και η μοίρα της οικογένειας των Ατρειδών. Ο Αγαμέμνων θυσιάζει την κόρη του Ιφιγένεια για να φύγουν οι Αχαιοί για την Τροία. Η μητέρα της Ιφιγένειας, Κλυταιμνήστρα, περιμένει τον Αγαμέμνονα να επιστρέψει από την Τροία για να τον σκοτώσει και να τον εκδικηθεί για τη θυσία της κόρης της. Ο Ορέστης και η Ηλέκτρα, παιδιά του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, σκοτώνουν τη μητέρα τους και τον εραστή της Αίγισθο, φονιάδες του πατέρα τους. Ο Ορέστης, κυνηγημένος από τις Ερινύες, φτάνει στην Αθήνα και αθωώνεται για το φόνο της Κλυταιμνήστρας από τον Άρειο Πάγο, με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς. Μετά από εντολή της θεάς, ο Ορέστης πηγαίνει στη χώρα των Ταύρων, κλέβει το ξόανο της θεάς Αρτέμιδος και απελευθερώνει την αδερφή του Ιφιγένεια.
Την παράσταση δύνασθε να παρακολουθήσετε στους εξής συνδέσμους στο Aρχείο της ΕΡΤ στο Διαδίκτυο:
Ατρείδες - YouTube
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
Παρατίθεται βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π Δώρας Γιαννίτση για το έργο και την παράσταση.
Σάς ευχόμαστε καλλιτεχνική και ψυχική απόλαυση !!!
ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ !!!
ΧΡΗΣΙΜΗ- ΕΠΙΚАΙΡН ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ !!!
Σάς καλούμε να στηρίξετε τον κοινωνικό μας φορέα Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. (
www.hecucenter.ru ). To K.Ε.Π. αναπτύσσει μία σφαιρική, πολυεπίπεδη εκπαιδευτική-διαφωτιστική-πολιτιστική δράση. Ο οβολός σας, οιαδήποτε βοήθεια δύνασθε να παράσχετε, είναι εξαιρετικά πολύτιμη και χρήσιμη για όλους μας!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!!
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ – ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ – Κ.Ε.Π.
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΕΙΣΦΟΡΑ
СБЕРБАНК__ПОЖЕРТВОВАНИЕ.xls
Παρατίθεται βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π Δώρας Γιαννίτση για τις δράσεις του Κ.Ε.Π.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!!
ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ & ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!! ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ !!!
Εις το επανιδείν, φίλοι μας !
Ειλικρινώς υμετέρα, με εκτίμηση και φιλικούς χαιρετισμούς,
Δρ. Δώρα Γιαννίτση,
δ/ντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π.
Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) Α΄ εξαμήνου τρέχοντος έτους 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) Α΄ εξαμήνου τρέχοντος έτους 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) περιόδου 10μήνου έτους 2020 (Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2020)δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) Α΄ περιόδου 10μήνου έτους 2020 (Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2020) δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg
1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980http://www.crossed-flag-pins.com/Friendship-Pins/Russia/Flag-Pins-Russia-Greece.jpg1157_980
