Χωρίς σκηνοθετικές φιλοδοξίες, αλλά με πειραματική διάθεση, η Στεφανία Γουλιώτη –μια από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της– δοκιμάζει έναν ερμηνευτικό δρόμο σύμφωνα με τον οποίο ο ηθοποιός λειτουργεί ως απλός διάμεσος μεταξύ έργου και κοινού. Διάλεξε τις Ευμενίδες (458 π.Χ.) γιατί, όπως λέει, είναι ένα έργο παραμελημένο και πολύπαθο, αλλά και με μεγάλο ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον. Ο κεντρικός ήρωας, ο Ορέστης, βασανίζεται από φωνές ενοχών, ανασφάλειας, φόβων. Με την παρέμβαση της θεάς Αθηνάς, οι Ερινύες μετατρέπονται σε Ευμενίδες. «Σήμερα η ψυχανάλυση προσπαθεί κάτι ανάλογο – όσο βαθιά κι αν θάβουμε τις σκοτεινές φωνές μέσα μας, αυτές εξακολουθούν να μας επηρεάζουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου