Αθήνα, 24 Ιουλίου 2015
Εκδήλωση για τα σαρανταένα χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
«Σαρανταένα χρόνια μετά την πτώση της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στον τόπο μας, η χώρα και ο λαός μας βιώνουν με δραματικό και τραυματικό τρόπο την αμφισβήτηση των δημοκρατικών αρχών και ιδιαίτερα της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινοβουλευτικής λειτουργίας από χρηματοοικονομικά συμφέροντα, εκπροσώπους ξένων Κυβερνήσεων και όργανα διεθνών οργανισμών στους οποίους συμμετέχει η χώρα μας, που παρεμβαίνουν ωμά στις εσωτερικές, δημοκρατικές διαδικασίες, παρενέβησαν στη διενέργεια του πρώτου στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης δημοψηφίσματος, παρεμβαίνουν στη διαδικασία της νομοθέτησης, την οποία θέλουν να εντάξουν στην προκρούστειο κλίνη των «προαπαιτουμένων» και να την καταστήσουν διακοσμητική, παρεμβαίνουν ακόμη και στην απονομή Δικαιοσύνης, την οποία επιδιώκουν να εξανδραποδίσουν και δεν αναγνωρίζουν τις αποφάσεις της». Αυτό τόνισε η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, ανοίγοντας την εκδήλωση και συζήτηση που πραγματοποιήθηκε απόψε, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 41 χρόνων από την πτώση της δικτατορίας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στον προαύλιο χώρο του Μεγάρου της Βουλής, με ομιλητές τον Μανώλη Γλέζο, τον Κώστα Μανταίο, την Πέπη Ρηγοπούλου και τον Σπύρο Χαλβατζή και συντονιστή τον Κώστα Δουζίνα.
Ακολουθεί ο εναρκτήριος της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου:
«Απόψε η Βουλή τιμά μια επέτειο που αρκετοί προσπάθησαν για να ξεχαστεί: Την επέτειο της συμπλήρωσης 41 ετών από την πτώση της Δικτατορίας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στις 23 Ιουλίου 1974.
Μια ημερομηνία που επιστέγασε τους αγώνες όλων εκείνων, που δεν συμμορφώθηκαν στις υποδείξεις, που δεν αποδέχθηκαν το δικτατορικό γύψο, που δεν συμβιβάστηκαν με την ανελευθερία, την τυραννία, τη λογοκρισία, την παραβίαση των πιο θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών.
Σήμερα τιμούμε εκείνους που αντιστάθηκαν με το λόγο τους και με τις πράξεις τους κατά της Χούντας των συνταγματαρχών, εκείνους που διώχθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, έχασαν τη ζωή ή την υγεία τους, τη σωματική τους ακεραιότητα, αλλά δεν έχασαν την ψυχή, την αγωνιστικότητα, τη μαχητικότητά τους, δεν έχασαν ποτέ από τη ματιά και τον ορίζοντά τους τη Δημοκρατία, δεν έχασαν ποτέ το πάθος τους για ελευθερία, ισότητα, κοινωνική και λαϊκή χειραφέτηση και συλλογική προκοπή.
Σαρανταένα χρόνια μετά την πτώση της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στον τόπο μας, η χώρα και ο λαός μας βιώνουν με δραματικό και τραυματικό τρόπο την αμφισβήτηση των δημοκρατικών αρχών και ιδιαίτερα της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινοβουλευτικής λειτουργίας από χρηματοοικονομικά συμφέροντα, εκπροσώπους ξένων Κυβερνήσεων και όργανα διεθνών οργανισμών στους οποίους συμμετέχει η χώρα μας, που παρεμβαίνουν ωμά στις εσωτερικές, δημοκρατικές διαδικασίες, παρενέβησαν στη διενέργεια του πρώτου στη διάρκεια της μεταπολίτευσης δημοψηφίσματος, παρεμβαίνουν στη διαδικασία της νομοθέτησης, την οποία θέλουν να εντάξουν στην προκρούστειο κλίνη των προαπαιτουμένων και να την καταστήσουν διακοσμητική, παρεμβαίνουν ακόμη και στην απονομή Δικαιοσύνης, την οποία επιδιώκουν να εξανδραποδίσουν και δεν αναγνωρίζουν τις αποφάσεις της.
Σε τέτοιες στιγμές καλούμαστε όλοι να αναλογιστούμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι η Δημοκρατία, ως υπέρτατη αξία και ανεκτίμητο αγαθό, που κατακτήθηκε μέσα από αγώνες και θυσίες δεν είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη, ότι πρέπει να κατακτιέται μέσα από την καθημερινή μας πράξη και αντίσταση, μέσα από τις πράξεις και τις αντιστάσεις του καθενός και της καθεμιάς από τους πολίτες, μέσα από τις πράξεις και τις αντιστάσεις εκείνων που ενσαρκώνουν τους θεσμούς.
Καλούμαστε να αναλογιστούμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι η Δημοκρατία είναι υπόθεση όλων, ότι είναι υπόθεση των πολλών, ότι είναι υπόθεση του λαού, ότι είναι υπόθεση των εκπροσώπων όλων των δημοκρατικών λειτουργιών, δεν είναι ορεκτικό στο πιάτο εκείνων που απεργάζονται την καταδυνάστευση των λαών, δεν είναι κουκίδα του διαπραγματευτικού πάρε – δώσε.
Τη Δημοκρατία στον τόπο μας και την Ευρώπη, καλούμαστε να την κρατήσουμε σφιχτά στα χέρια μας, να μην αφήσουμε να γλιστρήσει ανάμεσα στα δάχτυλά μας και ένας πρώτος τρόπος να το κάνουμε, είναι να θυμόμαστε πως κάποτε την χάσαμε για επτά χρόνια και να αντιστεκόμαστε με τη μνήμη μας στην επιτηδευμένη λήθη.
Δεν θεωρώ τυχαίο, και νομίζω δεν είναι τυχαίο, ότι στη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου σταμάτησε να γιορτάζεται η αποκατάσταση της Δημοκρατίας από την επίσημη Πολιτεία στο Προεδρικό Μέγαρο, υπό το πρόσχημα της εξοικονόμησης.
Και αποτελεί συνειδητή απόφασή μου, ως Προέδρου της Βουλής, σε αυτήν την κοινοβουλευτική περίοδο να γιορτάσουμε την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας, εδώ στη Βουλή, την προορισμένη να είναι ο ναός της Δημοκρατίας και ο θεματοφύλακας της λαϊκής κυριαρχίας.
Και να το κάνουμε με την παρουσία ανθρώπων που το παράδειγμά τους, η αντιστασιακή και η αντιδικτατορική τους δράση, η συνέπεια και η αφοσίωσή τους στη Δημοκρατία, αποτελεί σημείο αναφοράς, πηγή έμπνευσης των νέων δημοκρατικών αγώνων, αλλά και παράγοντα επίρρωσης του καθήκοντός μας να αγωνιστούμε, να μην αποδεχθούμε την ήττα των αξιών, των αρχών της Δημοκρατίας και να αγωνιστούμε για να ξαναζήσουμε σε μια χώρα και σε μια ήπειρο δημοκρατική.
Και ακόμη, να υλοποιήσουμε εκείνη την επιταγή, που είναι βαθιά, απαράγραπτα και ανεξίτηλα εγγεγραμμένη στη συλλογική μνήμη του λαού μας, την επιταγή του παλιού άρθρου 1-1-4, του άρθρου 114 του Συντάγματος, του σημερινού άρθρου 120 του Συντάγματος, που και πριν τη Δικτατορία έλεγε και σήμερα λέει, ότι:
ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Είναι ιδιαίτερη τιμή το γεγονός ότι όλοι οι παριστάμενοι αποδέχθηκαν να βρίσκονται απόψε εδώ, να σηματοδοτήσουν με την παρουσία, με το παράδειγμά τους και με το λόγο τους αυτήν τη μικρή πράξη μνήμης και αντίστασης. Είναι ιδιαίτερη χαρά να έχουμε μαζί μας τον Μανώλη Γλέζο, αυτό το ιστορικό σύμβολο, αυτόν το ζωντανό ήρωα, που ενσαρκώνει την Αντίσταση κατά της ναζιστικής θηριωδίας.
Είναι μεγάλη τιμή να έχουμε ανάμεσά μας τον Κώστα Μανταίο, από τη Νεολαία Λαμπράκη, Πρόεδρο σήμερα του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών κατά της διάρκεια της δικτατορίας 1967 – 1974.
Είναι μεγάλη τιμή να έχουμε ανάμεσά μας την Πέπη Ρηγοπούλου, Καθηγήτρια σήμερα του Πανεπιστημίου Αθηνών, την κοπέλα που το τανκ ισοπέδωσε σωματικά, αλλά δεν συνέθλιψε ψυχικά και ηθικά. Και είναι επίσης μεγάλη τιμή να έχουμε ανάμεσά μας τον Σπύρο Χαλβατζή, που τότε υπήρξε από τους νεότερους φυλακισθέντες, διωχθέντες και βασανισθέντες. Ιδιαίτερη τιμή αισθάνομαι, που αποδέχθηκε να συντονίσει αυτή τη συζήτηση, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου ο Κώστας Δουζίνας, που με ενορατικό, θα έλεγα, δημοκρατικό πατριωτισμό έχει αναφερθεί στις θεμελιώδεις άξιες της Δημοκρατίας και ιδιαίτερα στα ανθρώπινα δικαιώματα, ως θεμέλιο λίθο Δημοκρατίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου