Ένα μήνα μετά τα Θεογάμια που έχουμε την ένωση και την ενέργεια των δημιουργών θεών, γιορτάζουμε την επιφάνεια του θεού Διονύσου, την αιώνια κυκλικά αναγεννώμενη ζωή και τη μνήμη του αποτελέσματος αυτής.
Τα Ανθεστήρια είναι γιορτή της ανάκλησης των προγονικών ψυχών και της άνθησης των λουλουδιών. Μία γιορτή του μεγάλου αναγεννητικού κύκλου του ανθρώπου και της φύσης.
Η γιορτή των Ανθεστηρίων, τα λεγόμενα Διονύσια που κατά τον Θουκυδίδη ήταν τα αρχαιότερα Διονύσια (τὰ γὰρ ἱερὰ ἐν αὐτῇ τῇ ἀκροπόλει καὶ ἄλλων θεῶν ἐστὶ καὶ τὰ ἔξω πρὸς τοῦτο τὸ μέρος τῆς πόλεως μᾶλλον ἵδρυται, τό τε τοῦ Διὸς τοῦ Ὀλυμπίου καὶ τὸ Πύθιον καὶ τὸ τῆς Γῆς καὶ τὸ ‹τοῦ› ἐν Λίμναις Διονύσου, ᾧ τὰ ἀρχαιότερα Διονύσια [τῇ δωδεκάτῃ] ποιεῖται ἐν μηνὶ Ἀνθεστηριῶνι, ὥσπερ καὶ οἱ ἀπ᾽ Ἀθηναίων Ἴωνες ἔτι καὶ νῦν νομίζουσιν) γιορτάζονταν την 11η, 12η και 13η ημέρα του μηνός Ανθεστηριώνος.
Η γιορτή αποτελείται από τρία μέρη: Πιθοίγια, Χόες, Χύτροι
που όλα μαζί, αντανακλούν την ουσία και την φύση του θεού Διονύσου.
Την πρώτη μέρα, στα Πιθοίγια, άνοιγαν τα βαρέλια με το νέο κρασί. Ο οίνος λόγω της πύρινης και υγρής φύσης του, σχετίζεται με την φύση του θεού Διονύσου.
Την δεύτερη μέρα, στις Χοές, η εικόνα του Διονύσου οδηγούνταν πάνω σ’ ένα πλωτό άρμα στο ιερό. Ο Διόνυσος κυριαρχεί στην εκπολιτιστική διαδρομή των αιγαιακών πληθυσμών προς τα ανατολικά (ενώ ο Ηρακλής κυριαρχεί προς τα δυτικά).
Η άνοδος των ψυχών στο τέλος της δεύτερης προς τρίτη μέρα των Ανθεστηρίων επιτελεί ένα είδος επικοινωνίας ανάμεσα στους δύο κόσμους και οι ζωντανοί τιμούν με χοές και πανσπερμίες τις ψυχές αφού τελικά η ανανέωση, η βλάστηση και η ίδια η ζωή αναφύονται από τον φαινομενικά νεκρό υφήλιο κόσμο, ακολουθώντας την κυκλική πορεία της γέννησης και του θανάτου («ωυτός δε Αίδης και Διόνυσος», Ηράκλειτος)
«Αθάνατοι θνητοί, θνητοί Αθάνατοι, ζώντες των εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου