- Αλεξία Βλάρα
Το άρωμα του θανάτου, το πρώτο μυθιστόρημα της Ελευθερίας Γιαννακοπούλου, αποτελεί ένα τολμηρό και υποσχόμενο ντεμπούτο που ισορροπεί ανάμεσα στη φαντασία, τον τρόμο και τον λυρικό ρεαλισμό. Η συγγραφέας μάς μεταφέρει στη Γαλλία του 1984, ακολουθώντας τη νεαρή Ιζαμπέλα Μπερνάρντ –ή αλλιώς Μπέλα– σε μια εσωστρεφή, σκοτεινή διαδρομή αυτογνωσίας και σύγκρουσης με το μεταφυσικό, που ξετυλίγεται στο περιβάλλον της ακαδημίας Νόρθρεντ, στην επαρχία της Προβηγκίας.
Η Μπέλα, αποκομμένη από τη σκιά της αυστηρής και καταπιεστικής οικογένειάς της, φτάνει σε ένα σχολείο που κρύβει πολλά περισσότερα από όσα αφήνει να φανερωθούν με την πρώτη ματιά. Σταδιακά, αποκαλύπτεται ένα σύμπαν γεμάτο μυστήριο, αρχαία αγάλματα που μοιάζουν να ζωντανεύουν τις νύχτες, μια διευθύντρια με αινιγματικά κίνητρα και πρόσωπα που ισορροπούν ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Το μενταγιόν της ηρωίδας δεν είναι απλώς ένα στολίδι· είναι το κέντρο ενός αόρατου νήματος, που συνδέει όλα τα γεγονότα γύρω της.
Η συγγραφέας, επηρεασμένη εμφανώς από ξένη λογοτεχνία και κλασικά μοτίβα γοτθικού τρόμου, χτίζει με μαεστρία έναν κόσμο απειλητικό αλλά γοητευτικό. Αν και πρόκειται για νεανική λογοτεχνία, η ιστορία δεν κάνει εκπτώσεις στις ηθικές αναζητήσεις, στις φιλοσοφικές προεκτάσεις και στην ένταση του συναισθηματικού βάρους που καλούνται να κουβαλήσουν οι ήρωες. Οι επιλογές της Μπέλα έχουν συνέπειες και η μετάνοια, το σκοτάδι και η προσωπική ευθύνη είναι θέματα που διαπερνούν την αφήγηση.
Το στοιχείο του τρόμου δεν είναι αυτοσκοπός· λειτουργεί ως όχημα για βαθύτερους υπαρξιακούς στοχασμούς.
Η πλοκή εξελίσσεται με γρήγορο ρυθμό και η ατμόσφαιρα είναι από την αρχή έως το τέλος φορτισμένη με μυστήριο και ένταση. Αν και οι χαρακτήρες δεν αναλύονται εξονυχιστικά, το μυστηριακό πλαίσιο που στήνει η Γιαννακοπούλου υπερκαλύπτει τις όποιες αφηγηματικές απλοποιήσεις. Το μυθιστόρημα κρατάει τον αναγνώστη δέσμιο του κόσμου του, δημιουργώντας ένα πυκνό, σχεδόν κινηματογραφικό περιβάλλον. Αξιοσημείωτο είναι ότι η συγγραφέας δεν στηρίζει το έργο της σε επιφανειακούς έρωτες ή απλοϊκά σχήματα, που συχνά εμφανίζονται σε παρόμοια αναγνώσματα. Επιλέγει συνειδητά μια πιο δύσκολη θεματική, εστιάζοντας σε έννοιες όπως η μοίρα, η ηθική και το τίμημα των πράξεων. Το στοιχείο του τρόμου δεν είναι αυτοσκοπός· λειτουργεί ως όχημα για βαθύτερους υπαρξιακούς στοχασμούς.
Το εξώφυλλο του βιβλίου λειτουργεί υποβλητικά, με το βαθύ κόκκινο να υποδηλώνει το αίμα και τον θάνατο που διαπερνά τη ραχοκοκαλιά της αφήγησης. Το σκοτεινό στοιχείο διαποτίζει τόσο την αισθητική όσο και την πλοκή, υπογραμμίζοντας τη μοίρα που κυνηγά την ηρωίδα σε κάθε της βήμα.
Η επιλογή της συγγραφέως να κάνει το λογοτεχνικό της ξεκίνημα με ένα θρίλερ αυτού του είδους δείχνει τόλμη, αυτοπεποίθηση και προσωπικότητα. Αν και νεαρή, δεν ακολουθεί την πεπατημένη· αντιθέτως, δημιουργεί ένα έργο που απαιτεί προσοχή, ευαισθησία και ενσυναίσθηση από τον αναγνώστη. Είναι φανερό πως η Ελευθερία Γιαννακοπούλου έχει πολλά ακόμα να δώσει, είτε στον χώρο της λογοτεχνίας είτε και σε άλλες μορφές τέχνης, καθώς η γραφή της συνδυάζει το σύγχρονο με το παραδοσιακό, το υπαρξιακό με το μυστικιστικό. Ίσως μια μελλοντική έκδοση με βαθύτερη ανάλυση των χαρακτήρων και εμπλουτισμένη πλοκή να αναδείξει ακόμη πιο καθαρά τις προθέσεις και τη δύναμη της συγγραφής της.
Το άρωμα του θανάτου είναι ένα πρώτο βήμα με ταυτότητα – ένα σκοτεινό παραμύθι για το τίμημα των επιλογών και τις σκιές που καραδοκούν μέσα και έξω μας. Όπως έλεγε και ο Γάλλος θεωρητικός Guy Louis Debord, «μπαίνουμε στη νύχτα και μας καταβροχθίζει φωτιά». Και ίσως αυτός είναι ο βαθύτερος πυρήνας του βιβλίου: στα πιο σκοτεινά σημεία, πίσω από τις σκιές, κρύβονται οι μεγάλες αλήθειες και οι φωτιές που διαπερνούν την ψυχή κάθε ανθρώπου.
Το άρωμα του θανάτου
Ελευθερία Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Γραφή
194 σελ.
ISBN 978-618-5881-20-7
Τιμή €12,72
https://diastixo.gr/kritikes/efivika/24559-eleftheria-giannakopoulou-to-aroma-tou-thanatou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου