- Μαρία Δριμή
Πριν γράψω οτιδήποτε για τη νουβέλα Το μικρό εξάγωνο δωμάτιο, τη νουβέλα της Γιόκο Ογκάουα που εκδόθηκε στην Ιαπωνία το 1994 και κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση της Άννας Παπασταύρου, οφείλω να δηλώσω φανατική αναγνώστρια του έργου της Ογκάουα, έχοντας διαβάσει ό,τι δικό της έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά. Στην αναγνωστική μου προτίμηση το μεγαλύτερο εκτόπισμα έχει το Ξενοδοχείο Iris, όμως όλα τα βιβλία της έχουν ενδιαφέρον, καθότι η Ογκάουα έχει μια μοναδική ικανότητα να χτίζει το δικό της σύμπαν με γήινα υλικά και με αρχιτεκτονική που φέρει υπερφυσικά στοιχεία, έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα, μια ρεαλιστική ιστορία με ξέφτια δυστοπίας και παραλόγου, να δημιουργεί μια γοητευτική αμηχανία στον αναγνώστη.
Η νουβέλα Το μικρό εξάγωνο δωμάτιο –ή μυθιστόρημα, κατά την περιγραφή του εκδοτικού οίκου– είναι ένα νεανικό έργο της Ογκάουα, μικρής έκτασης και με λιγοστά πρόσωπα. Σύμφωνα με την υπόθεση, μια νεαρή γυναίκα που πάσχει από αυχεναλγία συναντάει στο κολυμβητήριο μια άγνωστη, που για ανεξήγητο λόγο την εντυπωσιάζει. Η άγνωστη λέγεται Μιντόρι και συνοδεύει μια άλλη, ηλικιωμένη γυναίκα. Λίγες μέρες αργότερα, από καθαρή σύμπτωση ή από ξεκάθαρη παρέμβαση της μοίρας, τις ξανασυναντάει στο σουπερμάρκετ και αποφασίζει να τις ακολουθήσει. Έτσι, φτάνει σε ένα εγκαταλελειμμένο συγκρότημα κτηρίων και ψάχνοντας στην τύχη βρίσκει το γραφείο του επιστάτη. Ένας νεαρός άντρας την προσκαλεί επίμονα να εισέλθει, εκείνη δεν αντιστέκεται και βρίσκεται μπροστά σε μια αλλόκοτη ανακάλυψη. Πρόκειται για μια πρόχειρη, λυόμενη κατασκευή, σαν μεγάλη ντουλάπα, ένα μικρό εξάγωνο δωμάτιο. Η Μιντόρι, μαζί με τον νεαρό άντρα που είναι γιος της και λέγεται Γιουζούρου, λειτουργούν αυτόν τον χώρο σαν «δωμάτιο αφηγήσεων». Οι πελάτες μπαίνουν μόνοι τους στο δωμάτιο και είναι ελεύθεροι να αφηγηθούν ιστορίες, χωρίς να παρακολουθούνται και χωρίς παρεμβολές. Το εγχείρημα έχει μεγάλη ανταπόκριση, κόσμος μπαίνει και βγαίνει. Το δωμάτιο θυμίζει εξομολογητήριο χωρίς εξομολόγο, ψυχαναλυτικό ντιβάνι χωρίς την παρουσία ψυχαναλυτή. Η ηρωίδα μας μπαίνει στο δωμάτιο και αρχίζει να αφηγείται. Έχει μια διαλυμένη σχέση με έναν γιατρό, η αγάπη που ένιωθε για κείνον έχει μετατραπεί σε αφόρητη απέχθεια που ξεκίνησε από ένα τυχαίο περιστατικό, μια ζημιά που έκανε ο φίλος της και που προκάλεσε την αναβολή, και στη συνέχεια ματαίωση, του αρραβώνα τους.
Έχει μια μοναδική ικανότητα να χτίζει το δικό της σύμπαν με γήινα υλικά και με αρχιτεκτονική που φέρει υπερφυσικά στοιχεία.
Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση που κυλάει αβίαστα. Αυτό είναι χαρακτηριστικό όλων των βιβλίων της Ογκάουα, καταφέρνει να συμπαρασύρει τον αναγνώστη στο αλλόκοτο σύμπαν της όπως ακριβώς τράβηξε ο Γιουζούρου την ηρωίδα μας μέσα στο μικρό εξάγωνο δωμάτιο.
Όπως σε όλα τα βιβλία της, έτσι κι εδώ, η Ογκάουα καταπιάνεται με τα προσφιλή της θέματα, την τύχη και το πεπρωμένο, τις ανθρώπινες σχέσεις που περιπλέκονται από μικρά, απρόβλεπτα γεγονότα, την ερωτική έλξη σε ασυνήθιστες όμως συνθήκες. Σίγουρα ο αναγνώστης θα δει περισσότερα επίπεδα ερμηνείας πίσω από την ιστορία, την αφήγηση ως αφορμή εξομολόγησης, ως επιζήτηση ψυχαναλυτικής βοήθειας ή απλά ως μια ευκαιρία ομφαλοσκόπησης, κάτι που σπανίζει στην εποχή μας με τους γρήγορους ρυθμούς και τη διαρκή έκθεση στα κοινωνικά δίκτυα. Οι χαρακτήρες του βιβλίου παραμένουν αέρινοι και χαμηλόφωνοι, δεν είναι χειροπιαστοί και γήινοι, και όταν στο τέλος η κεντρική ηρωίδα μένει μόνη της, αναρωτιόμαστε μήπως όλα αυτά τα φαντάστηκε ή τα ονειρεύτηκε. Έτσι κι αλλιώς, όλες οι ιστορίες της Ογκάουα και το ίδιο το σύμπαν της αιωρούνται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο όνειρο.
Η αφήγηση ακολουθεί μια κυκλική πορεία, αρχίζει και κλείνει στην πισίνα. Το τέλος είναι ανοικτό, αφήνει ερωτήματα και απορίες τόσο στην κεντρική ηρωίδα όσο και στον αναγνώστη. Είναι κι αυτό ένα από τα λογοτεχνικά εργαλεία της Ογκάουα, να μην επιτρέπει την απομάγευση, να μη διαλύει τη μυστηριακή ατμόσφαιρα που έχτισε με την αφήγηση, να αφήνει τον αναγνώστη παραδομένο στην προσμονή μιας λύσης που δεν έρχεται και, τελικά, δέσμιο της αναμονής του επόμενου βιβλίου της. Μιλώντας από προσωπική πείρα, η πεζογραφία της Γιόκο Ογκάουα προκαλεί εθισμό και εξάρτηση.
Το μικρό εξάγωνο δωμάτιο
Γιόκο Ογκάουα
μετάφραση: Άννα Παπασταύρου
Εκδόσεις Πατάκη
112 σελ.
ISBN 978-960-16-9939-4
Τιμή €7,90
Μαρία Δριμή ιατρός εντατικολόγος και ασχολείται με την πεζογραφία και το θέατρο
https://diastixo.gr/kritikes/xenipezografia/24494-gioko-ogaoua-to-mikro-exagono-domatio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου