ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ --στον Ποιητή ...Ν..Ι..Κ..Ο....Κ..Α..Ρ..Ο..Υ..Ζ..Ο...
-ένα ποίημά μου ΄΄Ξ..υ..λ..ε..ύ..ε..τ..α..ι....η....θ..λ..ί..ψ..η....μ..α..ς...;;΄΄-
΄΄Κόψε ένα τραγούδι απ΄ τ΄ άνθη // με δάχτυλα νοσταλγικά ΄΄
΄΄Μή με διαβάζεται // όταν // έχετε // δίκιο ΄΄... --Ν. Καρούζος.
Ξυλεύεται η θλίψη μας όταν πέφτει ο νους ;
Το σμήνος της ποίησης πώς απόδρασε πάνω σου ;
Πορφύρωσε η σιωπή το πρόσωπό σου
κι΄ έδειξες πόσο αργά μετριέται ο πόνος !!
Στην αντίπερα όχθη βόσκει ο κότσυφας
κι εσύ οπλίζεις τ΄ απόβραδο την όστρια.
Ένα μωρό κλαδίζει τις λέξεις που φεύγουν
κι άδειος χορός η πλατεία της ποίησης.
Νά΄ ταν η αγρύπνια-βοσκός που σημάδεψεν
η αυγή κι ο αχός της πολιτείας το ξύπνημα !!
Νά΄ταν το σφυρί και το αμόνι της θέλησης
που συγκόλησε τους πυθμένες των λιμανιών σου !!
Απόπειρα θιάσου η φωνή της πλατείας,
ακολούθησες τις ρωγμές που φέρνει ο τόπος,
κι΄ έγινες ο αστερίας που ζητάει τ΄ αλησμόνητο
μονοπάτι του βυθού, στ΄άγναντο βαθυκύανο !!
Υγρό το φως των ματιών σου, ξεθηκάρωσε ποιητή,
την ανταύγεια της ψυχής και την ασπράδα της Άνοιξης !!
Από το βιβλίο μου ΄΄ΕΛΠΙΖΩ ΣΤΟΝ ΑΕΙΦΘΟΓΓΟ ΜΕΛΛΟΝΤΑ΄΄
εκδ. ΄΄ΔΡΟΜΩΝ΄΄ -Αθήνα 2015--σελ. 26.
Κώστας Καρούσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου