17 Ιουλίου 2017 ·
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΟΥΣΟΣ
ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΤΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ (απόσπασμα)
[ ΄΄Η μεγαλύτερη τραγωδία για έναν ποιητή, είναι, να τον
θαυμάζουν, επειδή δεν τον καταλαβαίνουν΄΄ Ζαν Κοκτώ ]
Κυοφορώ τις ατίθασες σκιές των δρόμων
στο λευκό, στο κίτρινο, στο μαύρο χέρι.
Στην αγέραστη καλημέρα
ο υδράργυρος της πόλης ακούμπησε την αυγή.
Στην καχυποψία της νύχτας
ο ρόγχος του παιδιού θα σπαρταρά.
Στα κρινοδάχτυλα της έμπνευσης
η λιποταξία των άστρων.
Πέρα από τον αχό της μέρας
η κραυγή μοχθεί στο φτωχικό τραπέζι,
τριζοβολάει σαν από σίδερο χυτό.
Πέφτουν,
...ο σφυγμός της γης
...η θερμοκρασία του μέταλλου
...οι φλέβες των στίχων
στο κοσμοδρόμιο του μέλλοντος.
Οι καμπύλες του πλήθους
κινητός δέχτης σημάτων.
Βγαίνω στην αγορά μ' ένα ντέφι,
ο πλανόδιος χρόνος αποκριά,
φόρεσα κατάσαρκα τον άνεμο.
Στο αργό χωνευτήρι των αισθήσεων, κύμα το κύμα
ο πηγαιμός της οργής γιγαντώνεται...
Από το βιβλίο μου ΄΄Στις παραμέτρους των οριζόντων΄΄
Εκδ. ΄΄Πάραλος΄΄ -Αθήνα -Α΄ Έκδοση 1987. Οι φωτό από
την γενέτειρά μου --τον Αστακό Αιτωλ/νίας !!!!!
Κώστας Καρούσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου