«Ο χρόνος μπήκε στα όνειρά μου» του Λεωνίδα Κακάρογλου

 

Λεωνίδας Κακάρογλου

 

  

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ

Τώρα που βλέπω την πανσέληνο
Προσπαθώ να θυμηθώ και να μετρήσω
Πόσες περάσαμε μαζί
Μα δεν βγάζω άκρη
Κι έτσι το χέρι μου μένει τεντωμένο
Να τη δείχνει
Και το σκεπάζει η υγρασία
Νησάκι
Που όλο και πιο πολύ
Βουλιάζει στην ανωνυμία

 

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΟΥ ΟΛΑ

Τα πράγματά σου όλα τα ’βαλα
Στο δωμάτιο που είχες τα βιβλία
Τα παράθυρα είναι κλειστά
Κι η πόρτα κλειδωμένη
Όταν κάηκε το φως του δωματίου
Δεν έβαλα καινούργιο
Καμιά φορά
Ξυπνώ πολύ αργά το βράδυ
Και σέρνομαι έξω απ’ το δωμάτιο
Μια φωτεινή γραμμή κάτω απ’ την πόρτα
Ξεσκίζει το σκοτάδι
Κι ένας ψίθυρος σαν μιλιά
Ημερεύει τη μοναξιά

 

ΥΠΝΟΣ

Σπρώχνω το κρεβάτι στη γωνία
Να του αλλάξω θέση
Γιατί δεν πρέπει λένε
Να κοιμόμαστε στα δυτικά
Που ύπνο σε κοιμητήριο θυμίζει

Όμως κανείς δεν θυμάται
Πως κάθε απόγευμα
Την ώρα που βραδιάζει
Κοιτάζουμε τη δύση
Και μετράμε
Ακόμη μια μέρα

Που νύχτωσε

 

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ

Η μυρωδιά του διώχνει τα κουνούπια
Μου ’λεγες για τον καινούργιο βασιλικό

Κάθε βράδυ τον ποτίζω
Όμως δεν του μιλώ
Γιατί τι να του πω
Πως τα κουνούπια έφυγαν
Γιατί ήρθε το φθινόπωρο
Κι εκείνος κιτρινίζει
Σα να πηγαίνει να τα συναντήσει

Μόνο οι σταγόνες του νερού
Απόμειναν να νανουρίζουνε τα λόγια
Που κοιμήθηκαν
Στις ρίζες του

 

ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΡΚΤΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

Μια παλιά ταινία
Η μυρωδιά του σώματός σου
Τα μικρά πραματάκια που σε θυμίζουν
Ο χρόνος που μπαινοβγαίνει στα όνειρά μου
Και η μέρα που ανατέλλει

Είσαι η μέρα που ανέτειλε
Ο χρόνος που μπήκε στα όνειρά μου
Το σώμα σου
Η μυρωδιά σου
Που έγινε η αναπνοή μου

 

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΡΑΝΖΙΣΤΟΡΑΚΙ

Στην ντουλάπα
Ανάμεσα στα ρούχα
Βρήκα το μικρό τρανζιστοράκι
Εκείνο που κρατούσες πάντοτε μαζί σου
Κι όταν τ’ απόγευμα
Λιγόστευε το φως
Γυρνούσες τη βελόνα
Ν’ ανακαλύψεις
Τον αγαπημένο σου σταθμό

Τώρα πατάω το κουμπί
Και προσπαθώ να παίξει
Έτσι γυρνάω τη βελόνα
Ανάμεσα παράσιτα και μουσικής
Και ψάχνω τον σταθμό
Μα κείνο περιμένει την αναπνοή σου
Να ανακαλύψει

Χωρίς να ξέρει πως το φως λιγόστεψε οριστικά
Και πια η αναπνοή λεκιασμένων τοίχων
Είναι το καταφύγιό τους

 

Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Θα ’πρεπε να υπάρχουν ειδικά μουσεία
Για τους αυτόχειρες ποιητές
Να αναλύονται συστηματικά
Οι μέθοδοι αυτοχειρίας σε σχέση με την ποίησή τους
Γιατί οι ψυχίατροι επιμένουν πως οι πιο αθώοι
Αυτοκτονούν
Λες και η αθωότητα του ποιητή δεν είναι δεδομένη

 

ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

(στον Αλέξη Κυριακή βράδυ)

Αγαπητέ Αλέξη ψάχνω τα παλιά χαρτιά
Τα δημοσιεύματα των εφημερίδων
Τις εικόνες που πέτρωσαν
Πόσος καιρός πέρασε από το τέλος
Από την άνοιξη που βρεθήκαμε στα Χανιά
Προχθές το βράδυ πήγα στο ΟΞΩ ΝΟΥ
Παντού ησυχία και υγρασία
Ψηλά στον ουρανό αστέρια που θυμίζουν καλοκαίρι
Τέλος πάντων άνοιξη
Διαβάζω τις σημειώσεις σου στα ποιήματα που μετέφρασες
Από το πρωτότυπο
Η Δέσποινα θα είναι ευτυχισμένη εκεί ψηλά
Τα βιβλία της με τις μικρούλες σημειώσεις στην αρχή τους
Δηλώνουν την καταγωγή τους
Κι εγώ θυμάμαι ένα φθινοπωρινό βράδυ με τη Δέσποινα
Στο Ανατολικό Βερολίνο
Ο χρόνος πέτρωσε
Τώρα πια το θυμάμαι υπερασπίζεται αυτές τις μέρες 
Που σκαρφάλωσαν στον άδειο ουρανό
Εσύ μεταφράζεις το ανείπωτο κι εγώ στη μοναξιά μου βυθίζομαι
Να είσαι ευλογημένος φίλε πολλά φιλιά
Λεωνίδας

 

Ο Λεωνίδας Κακάρογλου γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1952 και έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 15.6.2025. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ και ασχολήθηκε συστηματικά με τον κινηματογράφο. Εξέδωσε δέκα ποιητικές συλλογές και δύο μυθιστορήματα. Η ποιητική συλλογή του Μνήμη σχεδόν πλήρης (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2014) προτάθηκε για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Άλλα βιβλία του: Οι τίγρεις των δωματίων (ποίηση, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2017), Όλα τα σύννεφα είναι ίδια (μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2018), Ημερολόγιο ατομικόν Γεωργίου Κακάρογλου (ιστορικό, Εκδόσεις Ραδάμανθυς, 2019, ²2022), Χρόνος διάφανος – 40 χρόνια κινηματογράφου 1979-2019, Χώροι – Άνθρωποι – Εικόνες (δοκίμιο, Εκδόσεις Ραδάμανθυς, 2021), Η πρωτεύουσα των δακρύων (ποίηση, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2022). Ποιήματά του φιλοξενήθηκαν σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες κι έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες.

https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/24802-o-xronos-mpike-sta-oneira-mou

https://diastixo.gr/