Το 1996 ή 1997 όπως συνήθιζα, πήγα τον Κωνσταντίνο στην παιδική χαρά των Βριλησσίων να παίξει. Κάθισα σε ένα παγκάκι και δίπλα μου έκατσε ένας κύριος κάπως ηλικιωμένος, που είχε φέρει το εγγόνι του. Κάπου τον ήξερα, κάπου με ήξερε, πιάσαμε κουβέντα. Ήταν ο κύριος Γιώργος, ο οδηγός τού Μάνου Χατζιδάκι τα χρόνια που ο Μάνος ήταν διευθυντής στο Τρίτο Πρόγραμμα. Άρπαξα την ευκαιρία να λύσω ένα μυστήριο που ίσως κανείς άλλος εκτός από τον κύριο Γιώργο δεν θα μπορούσε να λύσει! Ήθελα να μάθω πού εξαφανίζονταν, πού πήγαιναν κρυφά με τον Μάνο, κάθε Σάββατο πρωί! -«Τώρα μπορώ να σου το αποκαλύψω» -μου είπε -«αφού όσο ζούσε μου το είχε απαγορέψει! Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε “υιοθετήσει” επτά οκτώ ηλικιωμένους, ανήμπορους ανθρώπους που ζούσαν μόνοι. Κάθε Σάββατο λοιπόν, περιφερόμαστε στις γειτονιές τής Αθήνας, κατέβαινε ο ίδιος, χτυπούσε την πόρτα και μοίραζε το “μισθό” τους όπως τον έλεγε! Ένα φακελάκι με χρήματα για τον καθένα, που ετοίμαζε με μεγάλη επιμέλεια από το προηγούμενο βράδυ.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου