ВСТРЕЧАЯ
ИНТЕРЕСНЫХ ЛЮДЕЙ !!!
ЭЛЛИНЫ и ФИЛЭЛЛИНЫ всех стран –
ОБЪЕДИНЯЙТЕСЬ !!!
΄Ελληνες & Φιλέλληνες όλων των χωρών – ενωθείτε !!!
он-лайн встреча с использованием платформы Zoom!
Подключиться можно будет по ссылке
https://us02web.zoom.us/j/82772291872?pwd=WDJNQVhpRmZXbzV0M3hWQUUrTTJyZz09
четверг, 1 октября 2020г., в 20.00 / Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου 2020, ώρα 20.00
Москва, 25 сентября 2020г.
Дорогие друзья,
Рады представить Вашему вниманию совершенно новый проект ВСТРЕЧАЯ ИНТЕРЕСНЫХ ЛЮДЕЙ !!! , дистанционное он-лайновое общение с интересными людьми, с личностями, которые готовы поделиться своим жизненным опытом, достигнутыми результатами, чаяниями и планами на будущее.
Новые реалии раскрывают нам новые возможности и ведут нас к новым направлениям! Наш новый проект предполагает живое, свободное, непринужденное общение в дистанционном режиме. К нашим сессиям могут подключиться и присоединиться эллины и филэллины со всего мира, неравнодушны к Греческой Тематике, к Греческой Истории, Языку, Культуре, к Греческому Миру люди с любой точки нашей планеты !!!
Применяя новые электронные ресурсы, платформу zoom, приглашаем Вас на седьмую встречу-он-лайновое общение с активным членом греческой общины Москвы на протяжении десятилетий, дочкой легендарной героини греческого сопротивления Илектры Апостолу, всеми нами горячо любимой нашей соотечественницей Агни Сидериду, которая состоится в четверг 1 октября 2020г., в 20.00.
Агни Сидериду
Родилась 04.07.1939г во время фашистской диктатуры Иоанниса Метаксаса.
Мои родители коммунисты, профессиональные революционеры.
Отец, Яннис Сидеридис, 1904 г.р., родился на острове Хиос. Детские годы провёл в Египте. Там закончил школу. Закончил Университет в Австрии. По специальности - санитарный врач. В Греции был на партийной работе. В 1939г. был заключён в средневековой тюрьме о-ва Корфу. С начала 1941 по конец 1942г. в тюрьме Акронафплиа. Умер 27.12.1942г. от болезни и голода в селе Катуна (Агринио), временной остановке части заключённых тюрьмы Акронафплиа, когда после её расформирования их перевозили на остров Корфу.
Моя мать, Илектра Апостолу, родилась в Афинах в 1912 г. в мелкобуржуазной семье. В 1930г. закончила немецкий лицей. Ещё школьницей вступила в ОКНЕ (ΟΚΝΕ) - Федерацию Коммунистической молодёжи Греции. Позднее в КПГ. В 1930 г. вышла замуж и смогла уйти из семьи, чтобы посвятить себя политической борьбе. Работала в молодёжном движении, женском движении, в их печатных органах, занималась агитацией на промышленных предприятиях. В 1936г.после установления диктатуры Метаксаса – в подполье. .Член Бюро ЦК ОКНЕ (ΟΚΝΕ). В 1939 г. арестована незадолго до родов. Сразу после родов с семидневным ребёнком отправлена в ссылку на остров Анафи. В сентябре 1942г. после перевода в Афины, в пересыльную тюрьму, и после передачи ребёнка товарищам на волю, устроила побег. В подполье работала в молодёжных организациях. В 1943 г. стала членом Бюро Партийной Организации Афин (КОА), ответственной за идеологическую работу и пропаганду, за создание пропагандистского материала. 25.07.1944г. арестована Специальной Охранкой Афин. Погибла от мучений 26.07.1944г.
После оккупации в связи с гибелью моих родителей, моим опекуном был назначен мой дядя, старший брат матери, Лефтерис Апостолу. Я проживала в семье второго дяди Андреаса Апостолу. Лефтерис был на партийной работе. В конце июня 1947г., уже шла Гражданская Война, он был вынужден уйти в подполье (КПГ уже де факто была запрещена, хотя законодательно это произошло 27.12.1947). 8го октября он ушёл из Афин, через 64 дня, в начале декабря, добрался до базы Временного Демократического Правительства в горах Пиндоса и оттуда в самом конце 1947г. был отправлен в Бухарест в качестве официального представителя этого Правительства в странах Народной Демократии. После этого он вызвал меня к себе. 1.08.1948 я уехала из Греции во Францию, Париж, и оттуда в начале ноября 1948 г.- в Бухарест. В Бухаресте прожила два года. Училась в греческом лицее. Уже осенью 1950 г. в связи с тем, что мой дядя высказал отличные от руководства ЦК КПГ взгляды на политику и тактику КПГ и против него были предприняты определённые меры наказания, он обратился к руководству КПГ с просьбой отправить меня на учёбу в Советский Союз. Таким образом, в конце октября 1950г. я приехала в Интернациональный Детский Дом, в Иваново. После окончания средней школы, в 1956 г. поступила в МГУ, на Физический Факультет. Закончила в 1962 г. Далее работала по специальности. Практически всё это время, с 1966 по 1990 - в Институте Нефтехимического Синтеза АН СССР. В 1990г. перешла на переводческую работу. С декабря 1994г. по ноябрь 2009г. работала в Отделе Туризма - Представительстве Туристической Организации Греции (Секретарь и переводчик) при Посольстве Греции в Москве. С декабря 2009 г. - де факто на пенсии.
Мой муж – сын итальянского политэмигранта, также был воспитанником Интернационального Детского Дома. Окончил Филологический Факультет МГУ. Крупнейший специалист по Итальянскому языку. Автор уникальных словарей. С 1962г. по день своей смерти 25.11.1914 г. проработал в МГПИИЯ им. М. Тореза, позднее переименованного в МГЛУ (Московский Государственный Лингвистический Университет).
У меня двое детей, сын и дочь, и пять внуков. Все живут в Москве.
Ниже прилагаются подробные справки о родителях Агни, об отце Яннисе Сидеридисе и о матери, героине сопротивления Электре Апостолу, ставшей символом женского сопротивления оккупантам, захватчикам, фашизму.
Дорогие Друзья !
Ничего не заменит межчеловеческое общение и межличностные отношения! Ждем Вас на нашей седьмой сессии, на которой, мы уверены, что мы получим не только удовольствие от человеческого общения, но и ценнейшую информацию о современной истории Греции, о трагических, судьбоносных событиях в жизни нашего народа; при этом, эту информацию мы получим от живого свидетеля и очевидца, от подлинного первоисточника !!!
Присоединяйтесь, в четверг 1 октября 2020г., в 20.00 перейдя по ссылке https://us02web.zoom.us/j/82772291872?pwd=WDJNQVhpRmZXbzV0M3hWQUUrTTJyZz09
или ввести идентификатор конференции в окошке программы: 827 7229 1872. Пароль: H2YUFa
Наша сессия будет транслироваться в прямом эфире на нашем youtube канале ГКЦ по ссылке:
https://www.youtube.com/channel/UCViNQH3EVWwAU6STJiFi8tQ
и
на фейсбуке по ссылке https://www.facebook.com/teodora.giannitsi
Прилагается видео-обращение о новом проекте директора
Греческого Культурного Центра – ГКЦ, Теодоры Янници
http://www.hecucenter.ru/ru/videoarc/videoobraschenie_direktora_gkc_teodory_yannici_novyj_proekt_vstrechaya_interesnyh_lyudej.htmlМЫ ВМЕСТЕ !!! ВМЕСТЕ МЫ СИЛЬНЕЕ и СЧАСТЛИВЕЕ, ВМЕСТЕ мы ДУХОВНО БОГАЧЕ !!!
До скорых новых встреч, друзья !
Искренне Ваша
Теодора Янници, к.и.н.,
директор Греческого Культурного Центра – ГКЦ
С развернутым отчетом нашей работы за 2019 год можете ознакомиться по ссылке http://www.hecucenter.ru/up/Last_Отчет о деятельности ГКЦ за 2019 (5).pdf
С кратким отчетом нашей работы за 2019 год можете ознакомиться по ссылке http://www.hecucenter.ru/ru/reports/
С развернутым отчетом нашей работы за первое полугодие текущего 2020 года можете ознакомиться по ссылке
http://www.hecucenter.ru/up/Last_Отчет о деятельности ГКЦ за 2020.pdf
С кратким отчетом нашей работы за первое полугодие текущего 2020 года можете ознакомиться по ссылке
http://www.hecucenter.ru/ru/reports/
΄Ελληνες & Φιλέλληνες όλου του κόσμου – ενωθείτε !!!
με εξ αποστάσεως ηλεκτρονική σύνδεση, μέσω της διαδικτυακής συνεδριακής
πλατφόρμας zoom
Пαρακαλούμε τους ενδιαφερόμενους να συμμετάσχουν να συνδεθούν στον εξής
σύνδεσμο στο Διαδίκτυο
https://us02web.zoom.us/j/82772291872?pwd=WDJNQVhpRmZXbzV0M3hWQUUrTTJyZz09
Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου 2020, ώρα 20.00
Μόσχα, 25 Σεπτεμβρίου 2020
Αγαπητοί φίλοι,
Είμαστε στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να σάς παρουσιάσουμε ένα εντελώς καινούριο εγχείρημα ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ !!! - την εξ αποστάσεως διαδικτυακή επικοινωνία με ενδιαφέροντες ανθρώπους, Έλληνες και Φιλέλληνες, οι οποίοι είναι έτοιμοι να μοιραστούν μαζί μας εμπειρίες ζωής, επιτυχίες, σχέδια για το μέλλον, οράματα !!!
Οι νέες συνθήκες περιορισμού, απαγορεύσεων συναθροίσεων και εξ αποστάσεως δράσεων μάς αποκαλύπτουν νέους ορίζοντες, μάς οδηγούν σε νέες δυνατότητες και προοπτικές ! To καινούριο μας εγχείρημα στοχεύει σε μια άμεση, φυσική, ελεύθερη, απόλυτα αβίαστη και ειλικρινή ανθρώπινη επικοινωνία εξ αποστάσεως, διαδικτυακά. Στην συνάντηση-παρέα μας δύνανται να συνδεθούν Έλληνες και Φιλέλληνες από όλο τον κόσμο, άνθρωποι, που τούς συγκινεί ο Ελληνικός Πολιτισμός, η Ελληνική Γλώσσα, η Ελληνική Ιστορία, ο Ελληνικός Κόσμος !!!
Αξιοποιώντας την ηλεκτρονική πλατφόρμα zoom σάς προσκαλούμε στην έβδομη on-line διαδικτυακή συνάντηση-επικοινωνία, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2020, ώρα 20.00 με το δραστήριο και διακεκριμένο στέλεχος της ελληνικής κοινότητας της Μόσχας, κόρη της ηρωίδας της Αντίστασης Ηλέκτρας Αποστόλου, την αγαπητή σε όλους μας εκλεκτή φίλη Αγνή Σιδερίδου.
Αγνή Σιδερίδου.
Γεννήθηκα στις 04.07.1939 κατά τη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά.
Οι γονείς μου ήταν κομμουνιστές, επαγγελματίες επαναστάτες.
Ο πατέρας μου, Γιάννης Σιδερίδης γεννήθηκε το 1904, στην Χίο . Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Αίγυπτο. Εκεί τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε σε Πανεπιστήμιο, στην Αυστρία. Κατά το επάγγελμα - Υγειονομικός γιατρός. Μετά την επιστροφή στην Ελλάδα (το 1926) και την εκτέλεση της στρατιωτικής του θητείας, εργάστηκε επαγγελματικά στο Κομμουνιστικό Κόμμα.Το 1939 φυλακίστηκε στη μεσαιωνική φυλακή της Κέρκυρας. Από το καλοκαίρι του 1941 έως το τέλος του 1942 – κρατούμενος στην Αθήνα, στο στρατόπεδο της Πύλου και στην φυλακή-στρατόπεδο της Ακροναυπλίας (από Δεκέμβρη 1941). Πέθανε στις 27.12.1942 από αρρώστια και ασιτία στο χωριό Κατούνα (Αγρίνιο), στο στρατόπεδο ομήρων (στρατόπεδο προσώρινης παραμονής της ομάδας κρατουμένων της Ακροναυπλίας , που, μετά τη διάλυσή της, μεταφέρονταν στην Κέρκυρα) .
Η μητέρα μου, Ηλέκτρα Αποστόλου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912 σε μικροαστική οικογένεια. Το 1930 αποφοίτησε από το Γερμανικό Λύκειο. Μαθήτρια ακόμα έγινε μέλος της ΟΚΝΕ ( ΟΚΝΕ ) - Ομοσπονδίας της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας. Αργότερα μπήκε στο ΚΚΕ. Το 1930 παντρεύτηκε και κατάφερε να φύγει από την οικογένειά της για να αφιερωθεί στον αγώνα. Εργάστηκε στο κίνημα της νεολαίας, στο γυναικείο κίνημα, στα έντυπά τους, ασχολήθηκε με διαφώτιση και προπαγάνδα σε βιομηχανικές επιχειρήσεις . Το 1936 μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά, μπήκε στην παρανομία. Μέλος του Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής ΟΚΝΕ. Το 1939 συνελήφθη λίγο πριν τον τοκετό. Σε συνέχεια, 7 ημερών λεχώνα, εξορίστηκε με το παιδί της (μ’εμένα) στην Ανάφη. Τον Αύγουστο του 1942 κατάφερε να μεταφερθεί στην Αθήνα, δήθεν για εγχείρηση. Παράδοσε το παιδί της έξω, στους σύντρόφους, και τον Σεπτέμβρη απόδρασε από το Τμήμα Μεταγωγών . Εργάστηκε στην παρανομία σε οργανώσεις νεολαίας. Το 1943 έγινε μέλος του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών (ΚΟΑ), υπεύθυνη για τον ιδεολογικό τομέα, την προπαγάνδα, το προπαγανδιστικό υλικό. Στις 25.07.1944 συνελήφθη από την Ειδική Ασφάλεια Αθηνών. Πέθανε από βασανιστήρια στις 26 Ιουλίου 1944.
Μετά την κατοχή λόγω του θανάτου των γονιών μου, ο θείος μου, ο μεγαλύτερος αδερφός της μητέρας μου, Λευτέρης Αποστόλου, ορίστηκε με δικαστική πράξη κηδεμόνας μου. Όμως έμενα στην οικογένεια του δεύτερου θείου μου Ανδρέα Αποστόλου. Ο Λευτέρης εργαζόταν επαγγελματικά στο Κόμμα. Στα τέλη Ιουνίου 1947 , όταν ο εμφύλιος πόλεμος είχε ήδη αρχίσει, αναγκάστηκε να μπεί στην παρανομία (το ΚΚΕ εκ των πραγμάτων είχε ήδη απαγορευτεί, όμως ο σχετικός νόμος εγκρίθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1947) . Στις 8 του Οκτώβρη έφυγε από την Αθήνα και μετά από 64 μέρες, αρχές Δεκέμβρη, έφτασε στην έδρα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στα βουνά της Πίνδου και από εκεί στο τέλος του 1947 στάλθηκε στο Βουκουρέστι ως επίσημος εκπρόσωπος αυτής της κυβέρνησης στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Μετά από αυτό, ζήτησε να με στείλουν κοντά του. Το Ιούνη του 1948 τελείωσα το Δημοτικό και την 1 Αυγούστου έφυγα με πλοίο από την Ελλάδα για τη Γαλλία, έμεινα στο Παρίσι και από εκεί, αρχές Νοεμβρίου 1948 - ταξίδεψα στο Βουκουρέστι. Έζησα στο Βουκουρέστι δύο χρόνια. Σπούδασα στο Ελληνικό Λύκειο. Ήδη το φθινόπωρο του 1950, λόγω του ότι ο θείος μου εξέφρασε απόψεις για την πολιτική και τις τακτικές του ΚΚΕ, διαφορετικές από εκείνες της ηγεσίας, της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και λήφθηκαν ορισμένα μέτρα τιμωρίας εναντίον του, απευθύνθηκε στην ηγεσία του ΚΚΕ με αίτημα να με στείλει για σπουδές στη Σοβιετική Ένωση. Έτσι , τέλη Οκτώβρη 1950 ήρθα στο Διεθνές Παιδικό Σπίτι στο Ιβάνοβο. Μετά την αποφοίτησή μου από το λύκειο, το 1956 μπήκα στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Μόσχας, στη Σχολή Φυσικής. Αποφοίτησα το 1962. Εργάστηκα στην ειδικότητά μου. Σχεδόν όλο αυτό το διάστημα, από το 1966 έως το 1990 - στο Ινστιτούτο Πετροχημικών Συνθέσεων της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. Το 1990 πέρασα σε μεταφραστική δουλειά. Από τον Δεκέμβρη του 1994 ως και τον Νοέμβρη του 2009 εργάστηκα στο Τμήμα Τουρισμού – Γραφείο του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (γραμματέας και μεταφράστρια) στην Πρεσβεία της Ελλάδας στη Μόσχα. Από το Δεκέμβρη του 2009 - συνταξιούχος.
Ο σύζυγός μου, Άλντο Κανέστρι, γιος ιταλού πολιτικού πρόσφυγα, ήταν επίσης μαθητής του Διεθνούς Παιδικού Σπιτιού στο Ιβάνοβο. Αποφοίτησε από τη Φιλολογική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας. Διακεκριμένος ειδικός στην ιταλική γλώσσα, γλωσσολόγος. Από το 1962 μέχρι τον θάνατό του το 2014, δίδαξε στο Κρατικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Μόσχας «Mορίς Τορέζ», - το μετέπειτα Κρατικό Γλωσσολογικό Πανεπιστήμιο Μόσχας. Έχει εκδώσει διδακτικά εγχειρίδια, Λεξικά, και το μοναδικό «Λεξικό συνώνυμων και αντώνυμων της Ιταλικής γλώσσας».
Έχω δύο παιδιά, έναν γιο και μια κόρη, και πέντε εγγόνια. Όλοι μένουν στη Μόσχα.
Κατωτέρω παρατίθεται αναλυτικό σημείωμα για τους γονείς της Αγνής Σιδερίδου, την πατέρα της Γιάννη Σιδερίδη και τη μητέρα της, την ηρωίδα της Αντίστασης Ηλέκτρα Αποστόλου, σύμβολο της γυναικείας αντίστασης στον κατακτητή.
Αγαπητοί φίλοι ,
Τίποτα δεν δύναται να αντικαταστήσει την διαπροσωπική σχέση, την επικοινωνία των ανθρώπων! Σάς περιμένουμε στην έβδομη συνεδρία μας, που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2020, ώρα 20.00 και είμαστε σίγουροι ότι όχι μόνο θα αποκομίσουμε άπλετη θετική ενέργεια από την διαπροσωπική επικοινωνία, αλλά και μοναδική πληροφόρηση και υλικό από μάρτυρες των γεγονότων, από πρωτογενή πηγή, για τη σύγχρονη ιστορία της Χώρας μας, για μία από τις τραγικότερες και ηρωικότερες περιόδους στην ιστορία του λαού μας !!!Συνδεθείτε μαζί μας στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο https://us02web.zoom.us/j/82772291872?pwd=WDJNQVhpRmZXbzV0M3hWQUUrTTJyZz09
ή εισαγάγετε το αναγνωριστικό διάσκεψης στο παράθυρο προγράμματος: 827 7229 1872. Κωδικός πρόσβασης: H2YUFa
Την συνεδρία μας δύνασθε να παρακολουθήσετε ζωντανά στο youtube κανάλι του Κ.Ε.Π., στον εξής σύνδεσμο
https://www.youtube.com/channel/UCViNQH3EVWwAU6STJiFi8tQκαθώς και
στον κάτωθι σύνδεσμο στην διαδικτυακή πλατφόρμα Facebook
https://www.facebook.com/teodora.giannitsi
Παρατίθεται βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου
Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π Δώρας Γιαννίτση για το εγχείρημά μας.
http://www.hecucenter.ru/gr/videoarc/vinteominima_tis_dieithintrias_toi_kentroi_ellinikoi_politismoi__kep_doras_giannitsi_sinantontas_endiaferontes__anthropois.html
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ & ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!! ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ !!!
Σάς περιμένουμε !
Ειλικρινώς υμετέρα, με εκτίμηση και φιλικούς χαιρετισμούς,
Δρ. Δώρα Γιαννίτση,
δ/ντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π.
Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
http://www.hecucenter.ru/up/Last_Απολογισμός%20δράσεων%20Κ.Ε.Π.%20έτους%202019___.pdf
Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
http://www.hecucenter.ru/gr/reports/apologismos_drasis_kep_2019.html
Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) Α΄ εξαμήνου τρέχοντος έτους 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
http://www.hecucenter.ru/up/Last_Απολογισμός δράσεων Κ.Ε.Π. έτους 2020.pdf
Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) Α΄ εξαμήνου τρέχοντος έτους 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
http://www.hecucenter.ru/gr/reports/apologismos_drasis_kep_gia_to_a_eksamino_2020.html
Ηλέκτρα Αποστόλου / Илектра (Электра) Апостолу
Σε μικρή ηλικία έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και αργότερα μέλος του ΚΚΕ. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Αντιφασιστικό και Αντιπολεμικό Συνέδριο Γυναικών το οποίο έγινε το 1934 στο Παρίσι, ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας.
Илектра (Электра) Апостолу (годы жизни 1912 - 26 июля 1944г.) была членом Коммунистической молодежи (OKNE), Национально-патриотического фронта ЭПОН (EPON) и Коммунистической партии Греции, выдающийся борец национального сопротивления и защитник прав женщин. В связи со своей политической деятельностью и активным сопротивлением, она была убита Спец. Отрядом ГЕСТАПО в 1944г. в Афинах.
Электра Апостолу родилась в 1912 году в Афинах в зажиточной семье,] и была сестрой члена, активного деятеля Коммунистической Партии Греции (КПГ) Лефтериса Апостолу.
В раннем возрасте она стала членом OKNE и позже членом Коммунистической партии (КПГ). Участвовала в Международной антифашистской и антивоенной женской конференции, которая состоялась в Париже в 1934 году, в качестве главы греческой делегации.
Το 1935 πήρε μέρος στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων (ΚΔΝ), εκπροσωπώντας μαζί με άλλους Έλληνες νεολαίους την ΟΚΝΕ. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, η Ηλέκτρα Αποστόλου έγινε μέλος του Γραφείου της ΚΕ της ΟΚΝΕ. Για την επαναστατική της δράση, φυλακίστηκε και εξορίστηκε πολλές φορές.
В 1935 году она приняла участие в 6-м съезде Коммунистической интернационала молодежи (RSV), представляя, вместе с другими участниками, греческую коммунистическую молодежную организацию (OKNE). По возвращению Электра Апостолу вступила в ряды Центрального комитета OKNE. Из за своей революционной деятельности, она неоднократно была посажена в тюрьму и выслана на ссылку.
Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 την συνέλαβε και την έκλεισε στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ όπου βασανίστηκε και όταν αποφυλακίστηκε πέρασε στην παρανομία και στάλθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου ανέλαβε γραμματέας του Γραφείου της ΟΚΝΕ Μακεδονίας - Θράκης.
Το 1939, η Ηλέκτρα Αποστόλου, συλλαμβάνεται εκ νέου και στέλνεται εξορία με άλλους κομμουνιστές στην Ανάφη. Λίγο πριν εξοριστεί στην Ανάφη, και κατά την διάρκεια της μεταγωγής της, γέννησε σε σκληρές και επικίνδυνες συνθήκες την κόρη της Αγνή. Η Κατοχή την βρήκε εξόριστη μαζί με την κόρη της στην Ανάφη.
Диктаторский режим Иоанниса Метаксаса, установленный в Греции 4 августа 1936 года, арестовывает Электру и сажает ее в знаменитой женской тюрьме «Аверов», где ее пытали, а когда ее выпустили, она ушла в подполье и была направлена в Салоники, где заняла должность секретаря OKNE по округу Македонии - Фракии.
В 1939 году Электра Апостолу была снова арестована и отправлена, вместе с другими коммунистами, на остров Анафи. Незадолго до отправления на ссылку на Анафи и во время своего заточения, она родила, при чрезвычайно суровых и опасных условиях, свою дочь Агни. Оккупация встретила ее в ссылке, на Анафи, вместе с Агни.
Дочь Электри Апостолу – Агни Сидериду
Η κόρη της Ηλέκτρας Αποστόλου, Αγνή Σιδερίδου
Ήταν παντρεμένη με τον γιατρό Γιάννη Σιδερίδη, στέλεχος του ΚΚΕ, που πέθανε από πείνα στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης στην Κατούνα στα τέλη Δεκέμβρη του 1942, δύο μέρες αφότου είχε μεταφερθεί από την Ακροναυπλία μαζί με εκατό άλλους κρατούμενους κομμουνιστές.
Το Σεπτέμβρη του 1942, ενώ είχε παραδοθεί στις κατοχικές δυνάμεις από το μεταξικό καθεστώς, κατάφερε να δραπετεύσει από το Τμήμα Μεταγωγών Αθηνών μαζί με την τρίχρονη κόρη της, αφού πρώτα είχε μεταχθεί σε νοσοκομείο. Θα γίνει σταδιακά υπεύθυνη της εθνικοαπελευθερωτικής αλλά και φεμινιστικής οργάνωσης Λεύτερη Νέα, ενώ αργότερα έγινε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ και επικεφαλής της προπαγάνδας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ. Ήταν η επικεφαλής της ομάδας που έφτιαχνε το έντυπο προπαγανδιστικό υλικό στην Αθήνα, βοηθώντας τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις κατά των κατακτητών.
Она была замужем за врача Янниса Сидеридиса, который был членом Коммунистической партии, и умер от голода в концентрационном лагере в Катуна в конце декабря 1942 года, через два дня после того, как он был перевезен из тюрьмы Акронавплиа (город Навплион), вместе с сотней других заключенных коммунистов.
В сентябре 1942 года, после того как она, диктаторским режимом, была передана оккупационным силам, ей удается сбежать, вместе со своей трехлетней дочерью, из больницы, где она временно находилась. Постепенно она становится ответственным за национальное-освободительное и феминистское движение «Λεύτερη Νέα» (Лэвтери Нэа = свободная молодая девушка); позже стала членом Центрального совета (комитета) ЭПОН и возглавила отдел пропаганды Афинского райисполкома Коммунистической Партии Греции (КПГ). Она возглавляла штаб, изготавливающий печатную пропагандистскую продукцию в Афинах, при этом оказывая содействие в подготовке и мобилизации массовых демонстраций против захватчиков.
Λεύτερη Νέα-Свободная молодая девушка
Στην Αντιστασιακή οργάνωση Λεύτερη Νέα, η Ηλέκτρα Αποστόλου προσπαθούσε να περάσει την νοοτροπία ότι η γυναίκα θα απελευθερωθεί με την ενεργή συμμετοχή της στους κοινωνικούς αγώνες. Προσπαθούσε να πείθει τις γυναίκες μέλη της οργάνωσης να παίρνουν το λόγο, γενικά να πράττουν. Οργανώθηκαν συνεργεία αποκλειστικά από γυναίκες που έγραφαν συνθήματα στους τοίχους. Τον Φλεβάρη του 1943 η Λεύτερη Νέα αυτοδιαλύεται και ενσωματώνεται στην ΕΠΟΝ.]
В организации сопротивления Λεύτερη Νέα (Лэвтери Нэа = свободная молодая девушка) Электра Апостолу пытается зарядить своих соратников идеей о том, что женщина сможет по настоящему освободиться только путем активного участия в социальной борьбе. В феврале 1943 года в организация Лэвтери Нэа сливается с ЭПОН.
Σύλληψη και Εκτέλεση
Στις 25 Ιουλίου του 1944 στις 7:30 το πρωί συνελήφθη στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου & Ιθάκης από την ομάδα Παρθενίου της Ειδικής Ασφάλειας. Μεταφέρθηκε στο ξενοδοχείο Κρυστάλ στην οδό Ελπίδας 3, που ήταν το ανακριτήριο της Ειδικής Ασφάλειας Αθηνών, δίπλα από την έδρα της Ειδικής Ασφάλειας, Ελπίδας 5. Εκεί για την αντιστασιακή της δράση, βασανίστηκε απάνθρωπα και δολοφονήθηκε.
25 июля 1944, в 7:30 утра, она была арестована на пересечении улиц 3 сентября и Итаки в самом центре греческой столицы. Ее привезли в Отдел спец. безопасности (ул. Элпида 3, находящийся на тот момент в гостинице Кристалл). Ее жестоко пытали и впоследствии убили, выбросив ее с верхнего этажа здания.
Η γνωστή στιχομυθία κατά την ανάκριση της στην Ασφάλεια έχει καταγραφεί, και δεν είναι εξιδανικευμένη αφήγηση. Το πτώμα της πετάχτηκε φριχτά βασανισμένο στις 26 Ιουλίου 1944 έξω από το ξενοδοχείο Κρυστάλ και μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο Αθηνών, όπου ο ιατροδικαστής έκανε τη νεκροψία. Την επόμενη 27 Ιουλίου το πτώμα της πετάχτηκε στους δρόμους της Αθήνας. Το ΕΑΜ από τις εφημερίδες του υποσχέθηκε εκδίκηση. Βασανιστές και δολοφόνοι της Ηλέκτρας Αποστόλου ήταν ο διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας υποστράτηγος Αλέξανδρος Λάμπου, ο ανθυπασπιστής Ευσέβιος Παρθενίου και ο Μηνάς Καθρέπτης. Μετά την απελευθέρωση στη δίκη των δοσιλόγων, το φθινόπωρο του 1945, οι τρεις εκτελεστές της Ηλέκτρας Αποστόλου και δεκάδων άλλων πατριωτών καταδικάστηκαν σε ισόβια, αλλά μετά από λίγα χρόνια αφέθηκαν ελεύθεροι στα πλαίσια του εμφυλιακού κλίματος!!
Известен ее непоколебимый дух и ответы своим палачам во время допроса:
- Από πού είσαι; - Ты откуда?
- Από την Ελλάδα! – Из Греции!
- Πού κατοικείς; - Где проживаешь?
- Στην Ελλάδα! – В Греции!
- Πώς σε λένε; - Как тебя зовут?
- Είμαι Ελληνίδα! – Гречанка!
- Ποιοι είναι οι συνεργάτες σου; -Кто твои сообщники?
- Όλοι οι Έλληνες! – Все греки!
- Τι δουλειά κάνεις; -Чем ты занимаешься?
- Υπηρετώ τον Ελληνικό Λαό! – Служу греческому народу!
- Από ποιόν παίρνεις εντολές; - От кого принимаешь инструктаж?
- Μόνο από την Πατρίδα μου! – Только от своей Родины!
Αμέσως μετά την εύρεση του πτώματος της έγιναν εκτελέσεις ατόμων που συνεργάζονταν με τις Κατοχικές δυνάμεις και στα πτώματα τους αφηνόταν σημείωμα με το όνομα της και έναν αριθμό που αυξανόταν Ηλέκτρα 1,2,3,.... Το ΕΑΜ και το ΚΚΕ έκαναν πολλές εκδηλώσεις στη μνήμη της, εκδηλώσεις που συνεχίζονται ως και σήμερα από αριστερά κόμματα και παρατάξεις. Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας είχε θεσπίσει το μετάλλιο ηρωισμού "Ηλέκτρα Αποστόλου", ενώ πολλά ποιήματα γράφτηκαν για την Ηλέκτρα Αποστόλου.
Сразу после обнаружения трупа Электры, произошли убийства сотрудничающих с оккупантами, на трупах которых можно было обнаружить записку с именем Электры и номером, который постоянно увеличивался , т.е. за Электру 1, за Электру 2 и т.д.....
Демократическая Армия Греции учредила медаль мужества им. «Электры Апостолу», при этом ей посвящены много стихотворений, поэм, литературных произведений.
Приведем лишь несколько строчек стихотворения великого греческого поэта 20-го столетия, лауреата Ленинской премии, Янниса Рицоса:
«Ηλέκτρα μας. - Наша Электра.
Η ώρα της λευτεριάς έφτασε, μα συ δε λείπεις. – Наступило время Свободы, и ты с нами.
Είναι τ' όνομά σου γραμμένο πλάι – πλάι – Твое имя написано рядом
στ' όνομα της λευτεριάς – с именем Свободы
το αίμα σου μέσα στις φλέβες μας – твоя кровь в наших жилах
η καρδιά σου, στην καρδιά μας – твое сердце в наших сердцах.»
Γιάννης Ρίτσος – Яннис Рицос
26.10.2018. Агни Сидериду на торжественном мероприятии ГКЦ, посвященном Национальному Дню «ОХИ». / 26.10.2018. Η Αγνή Σιδερίδου σε εορταστική εκδλήλωση του Κ.Ε.Π., αφιερωμένη στην Εθνική Επέτειο του «ΟΧΙ».
РАЗВЕРНУТАЯ БИОГРАФИЯ АГНИ СИДЕРИДУ
Родилась 04.07.1939г во время фашистской диктатуры Иоанниса Метаксаса.
Мои родители коммунисты, профессиональные революционеры.
Отец, Яннис Сидеридис, 1904 г.р., родом с острова Хиос, но детские годы провёл в Египте. (где его отец открыл больницу). Там закончил школу. Закончил Университет в Австрии. По специальности - санитарный врач. Ещё в Австрии вступил в Коммунистическую партию. После Университета вернулся не в Египет, где жили его родители, а в Грецию. Был призван на военную службу на о. Хиос и после неё практически был всё время на партийной работе. Был членом ЦК. В 1933 г. во время парламентских выборов был кандидатом от КПГ по о-ву Хиосу. Сотрудничал с центральным печатным органом Компартии газетой Ризоспастис. Во время диктатуры Метаксаса, был в подполье, работал в Салониках, В 1939 г. был арестован. Когда я родилась, в июле 1939г., был в средневековой тюрьме на острове Корфу, в очень тяжёлых условиях пребывания. Сохранилось очень трогательное письмо этого периода к моей матери. Он болел, в частности в этом письме пишет, что очень похудел, и не выдержал испытания,- подал так называемое «Заявление об отречении от своих взглядов» (Δήλωση μετανοίας). Был освобождён. Мама потребовала развод. Приблизительно год побыл на свободе, работал представителем иностранной фармацевтической компании. В феврале 1941 г. был снова арестован и отправлен в лагерь-тюрьму Акронафплиа. Сохранилась переписка этого периода со своей тётей, на острове Хиос. В книге «Акронафплиа» (автор Яннис Манусакас, тоже заключённый) описана трагическая ситуация, сложившаяся там для группы людей, в основном членов ЦК КПГ, которые тоже подписали Заявление об отречении. Их бойкотировали, не давали ту жалкую продуктовую помощь, которую получали другие заключённые. После расформирования тюрьмы он был отправлен в составе группы из 300 человек через Рио- Антирио вдоль Западного побережья Греции в сторону Корфу. Умер 27.12.1942г. недалеко от города Агринио в селе(?) Катуна. Похоронен там в сельском кладбище. Могила не сохранилась.
Моя мать, Илектра Апостолу, родилась в Афинах в 1912 г. в мелкобуржуазной семье. В 1930г. закончила немецкий лицей. Где учились дети богатых семей. Ещё школьницей вступила в ОКНЕ (ΟΚΝΕ) - Федерацию Коммунистической молодёжи Греции. В 1926 г. в своей школе организовала сбор средств для заключённых (в тюрьмах и ссылке) коммунистов. В 1930 г. вышла замуж за врача Янниса Сидеридиса и смогла уйти из семьи, чтобы посвятить себя политической борьбе. Работала в молодёжном движении, женском движении, в их печатных органах, занималась агитацией на промышленных предприятиях. В августе 1934г, как руководитель греческой делегации участвовала во Всемирном Антивоенном и Антифашистском конгрессе женщин в Париже, а осенью 1935г., как член греческой делегации ОКНЕ (ΟΚΝΕ) - в 6ом Съезде Коммунистического Интернационала Молодёжи в Москве. После него по июнь 1936 г. находилась в Москве, училась в партийной школе (в немецкой группе). По возвращению в Грецию стала членом Бюро ЦК ОКНЕ. После установления диктатуры Метаксаса была арестована, после своего освобождения перешла в подполье и была отправлена в Салоники Секретарём Бюро ОКНЕ Македонии – Фракии. Летом 1939 г. арестована незадолго до родов. Сразу после родов с семидневным ребёнком, со мной, отправлена в ссылку на остров Анафи. После начала оккупации Анафи перешла под контроль итальянских оккупационных властей. В августе 1942г. моей матери удалось перевестись в Афины, якобы для операции в связи с язвой желудка. В сентябре 1942, она передала меня товарищам на волю (я познакомилась с ними уже взрослая, много лет спустя) и устроила побег из Афинской пересыльной тюрьмы. В подполье работала во главе женской организации «Свободная девушка». Стала членом ЦК созданной 23.02.1943г. в результате слияния нескольких молодёжных организаций (в том числе ОКНЕ, Молодёжи ЕАМ, организации «Свободная девушка» и др.) Единой Всегреческой Организации Молодёжи (ЕПОН), которая стала одной из самых массовых организаций ЕАМ (Национально-Освободительного Фронта). В 1943 г. стала членом Бюро Партийной Организации Афин (КОА), ответственной за идеологическую работу и пропаганду, за создание пропагандистского материала.
Я познакомилась в Афинах с людьми, которые помнили мою мать с тех времён. У меня же мало воспоминаний тех лет, они скорее всего с осени 1943 и позже. Помню какой-то дом, в районе Патисья, где мы жили и Рождественскую ёлку, которую мама нарядила для меня в 1943. Иногда мы навещали моего дядю Андреаса, её брата, на проспекте Александрас. Потом я с дядей и с его невестой ходили гулять в парк Марсового Поля, а мама оставалась дома, чтобы, как все они мне говорили, приготовить плов. Помню лето 1944, когда вместе с моей подружкой и её мамой (на выходные приезжал и её папа) мы «отдыхали» недалеко от Афин на горе Парнифа. «Отдыхали» в данном случае понятие весьма условное. Там был летний лагерь бойскаутов, деревянные такие домики без всяких удобств. Мы вскрыли один такой домик и стали в нём жить, дышать чистым воздухом. Потом, видно, нас выгнали. Тогда мы просто вскрыли другой домик и переселились. Я помню, как мама приходила туда навестить меня, со своим связным. Звали его Михалис. Приходили они всегда вечером. Я не помню там маму утром. Видно, они уходили оттуда очень рано. Однажды этот Михалис пришёл совсем больным. Помню, что он лежал на кровати, а мы с мамой его кормили: она ложечкой, а я давала ему какие-то кусочки, наверно чего -то хлебного. Потом мама перестала приходить. Мне сказали, что она уехала – в Англию.
25.07.1944г. она была арестована Специальной Охранкой Афин. Замучена. Изуродованное тело 26.07.1944г. было выкинуто на улицу около здания Спец. Охранки (гостиница КРИСТАЛ). Вскрытие и освидетельствование произведено в Морге Афин, труп был опознан по отпечаткам пальцев.}
После оккупации в связи с гибелью моих родителей, моим опекуном был назначен мой дядя, старший брат матери, Лефтерис Апостолу. Я проживала в семье второго дяди Андреаса Апостолу. Лефтерис был на партийной работе. В конце июня 1947г., уже шла Гражданская Война, он был вынужден уйти в подполье (КПГ уже де факто была запрещена, хотя законодательно это произошло 27.12.1947). 8го октября он ушёл из Афин, через 64 дня, в начале декабря, добрался до базы Временного Демократического Правительства в горах Пиндоса и оттуда в самом конце 1947г. был отправлен в Бухарест в качестве официального представителя этого Правительства в странах Народной Демократии. После этого он вызвал меня к себе. 1.08.1948 я уехала из Греции во Францию, Париж, и оттуда в начале ноября 1948 г.- в Бухарест. В Бухаресте прожила два года. Училась в греческом лицее. Уже осенью 1950 г. в связи с тем, что мой дядя высказал отличные от руководства ЦК КПГ взгляды на политику и тактику КПГ и против него были предприняты определённые меры наказания, он обратился к руководству КПГ с просьбой отправить меня на учёбу в Советский Союз. Таким образом, в конце октября 1950г. я приехала в Интернациональный Детский Дом, в Иваново. После окончания средней школы, в 1956 г. поступила в МГУ, на Физический Факультет. Закончила в 1962 г. Далее работала по специальности. Практически всё это время, с 1966 по 1990 - в Институте Нефтехимического Синтеза АН СССР. В 1990г. перешла на переводческую работу. С декабря 1994г. по ноябрь 2009г. работала в Отделе Туризма - Представительстве Туристической Организации Греции (Секретарь и переводчик) при Посольстве Греции в Москве. С декабря 2009 г. - де факто на пенсии.
Мой муж – сын итальянского политэмигранта, также был воспитанником Интернационального Детского Дома. Окончил Филологический Факультет МГУ. Крупнейший специалист по Итальянскому языку. Автор уникальных словарей. С 1962г. по день своей смерти 25.11.1914 г. проработал в МГПИИЯ им. М. Тореза, позднее переименованного в МГЛУ (Московский Государственный Лингвистический Университет).
У меня двое детей, сын и дочь, и пять внуков. Все живут в Москве.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΓΝΗΣ ΣΙΔΕΡΙΔΟΥ
Ο πατέρας μου, Γιάννης Σιδερίδης γεννήθηκε το 1904, στην Χίο . Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Αίγυπτο (όπου ο πατέρας του άνοιξε νοσοκομείο). Εκεί τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε σε Πανεπιστήμιο, στην Αυστρία. Κατά επάγγελμα - Υγειονομικός γιατρός.. Ακόμα στην Αυστρία εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Μετά το Πανεπιστήμιο δεν επέστρεψε στην Αίγυπτο, όπου έμεναν οι γονείς του, αλλά στην Ελλάδα . Εκτέλεσε την στρατιωτική του θητεία στην Χίο και σε συνέχεια εργάστηκε επαγγελματικά στο Κόμμα. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Κατά τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1933, ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Χίο. Συνεργάστηκε με το κεντρικό έντυπο του Κομμουνιστικού Κόμματος, την εφημερίδα Ριζοσπάστης.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά, ήταν στην παρανομία, στην Θεσσαλονίκη. Το 1939 συνελήφθηκε . Όταν γεννήθηκα, τον Ιούλιο του 1939, ήταν κρατούμενος στην μεσαιωνική φυλακή της Κέρκυρας, σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Έχω μια πολύ συγκινητική επιστολή του αυτής της περιόδου προς τη μητέρα στην Ανάφη. Γραμμένη με μικροσκοπικά γραμματάκια (για να χωρέσει περισσότερο κείμενο στην σελίδα), στο ειδικό έντυπο της φυλακής, για επιστολές. Ενδιαφέρεται αν μου έκαναν κάποιο εμβόλιο, ρωτάει αν η μητέρα μου έχει κάποιο εγχειρίδιο για την περιποίηση των μωρών, έφτιαξε, λέει, ένα νανούρισμα για την μικρή, αλλά θα τις το πεί όταν συναντηθούνε. Δυστυχώς, αυτή η συνάντηση δεν έμελλε να γίνει. Ποτέ! Ήταν άρρωστος , σ’ αυτή την επιστολή γράφει ότι έχασε πολύ βάρος. Δεν άντεξε σ’αυτές τις δοκιμασίες – υπέβαλε τη λεγόμενη «Δήλωση μετανοίας». Η μητέρα μου απαίτησε διαζύγιο.
Διατηρήθηκε η αλληλογραφία του της περιόδου 1940-42 με τους συγγενείς του στην Χίο (κυρίως με την θεία του). Απελευθερώθηκε (αν κρίνουμε από την αλληλογραφία ) στις αρχές Μαρτίου του 1940. Περίπου ένα χρόνο και 4 μήνες ήταν ελεύθερος, εργάστηκε ως εκπρόσωπος μιας ξένης φαρμακευτικής εταιρείας, αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1941 (υπάρχει επιστολή) εργάστηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Από 30 Ιουνίου είναι πάλι κρατούμενος – στην Αθήνα, σε συνέχεια στο στρατόπεδο της Πύλου και μετά - στο στρατόπεδο-φυλακή της Ακροναυπλίας (21.12.1941 είναι πιά εκεί). Στο βιβλίο του «Ακροναυπλία» ο συγγραφέας Γιάννης Μανούσακας, επίσης κρατούμενος εκει, περιέγραψε την τραγική κατάσταση μιας ομάδας ανθρώπων, ως επί το πλείστον στελεχών του ΚΚΕ, οι οποίοι υπέγραψαν τη δήλωση μετανοίας. Τους μποϊκοτάραν, δεν μοιραζόμασταν μ’ αυτούς την μικρή επισιτιστική βοήθεια που έπαιρναν οι άλλοι κρατούμενοι. Μετά τη διάλυση της φυλακής το Νοέμβρη 1942, στάλθηκε με μια ομάδα από 300 περίπου άτομα, προς το Ρίο- Αντίριο και σε συνέχεια κατά μήκος της δυτικής ακτής της Ελλάδας προς την Κέρκυρα. Πέθανε στις 27.12.1942 από αρρώστια και ασιτία στο χωριό Κατούνα (Αγρίνιο), στο στρατόπεδο ομήρων (στρ/δο προσωρινης παραμονής της ομάδας πρώην κρατουμένων της φυλακής Ακροναυπλίας ).
Τάφηκε στο εκεί νεκροταφείο από αντιστασιακούς του χωριού. Το 1984 ταξίδεψα με τον γιό μου στην Κατούνα. Ο Γεώργιος Τίτος, ένας από αυτούς, μας πήγε στο νεκροταφείο. Ο τάφος δεν διατηρήθηκε, ήταν στην άκρη, κοντά στον περίβολο, αλλά αργότερα το νεκροταφείο επεκτάθηκε και το μέρος καταπατήθηκε.
Η μητέρα μου, Ηλέκτρα Αποστόλου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912 σε μικροαστική οικογένεια . Το 1930. αποφοίτησε από το Γερμανικό Λύκειο, όπου σπούδαζαν παιδιά πλούσιων οικογενειών. Μαθήτρια ακόμα έγινε μέλος της ( ΟΚΝΕ ) - Ομοσπονδίας Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας. Το 1926 στο σχολείο της οργάνωσε έρανο για τους φυλακισμένους και εξόριστους κομμουνιστές. Το 1930 παντρεύτηκε τον γιατρό Γιάννη Σιδερίδη και μπόρεσε να φύγει από την οικογένειά της για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον αγώνα. Εργάστηκε στο κίνημα της νεολαίας, στο γυναικείο κίνημα, στα έντυπά τους, ασχολήθηκε με διαφώτιση και προπαγάνδα σε βιομηχανικές επιχειρήσεις . Τον Αύγουστο του 1934 , ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας, συμμετείχε στο Παγκόσμιο Αντιπολεμικό και Αντιφασιστικό Συνέδριο Γυναικών στο Παρίσι και το φθινόπωρο του 1935, ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας της OKNE, - στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νεολαίας στη Μόσχα. Μέχρι τον Ιούνιο του 1936, παρέμεινε στη Μόσχα, σπούδασε στην Κομματική Σχολή (γερμανικό τμήμα). Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, έγινε μέλος του Προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής της OKNE. Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας Μεταξά συνελήφθηκε. Μετά την απελευθέρωσή της, μπήκε στην παρανομία και στάλθηκε στη Θεσσαλονίκη ως Γραμματέας του Γραφείου OKNE Μακεδονίας- Θράκης. Το 1939, λίγο πριν με γεννήσει, την συνέλλαβαν. Αμέσως μετά, εφτά ημερών λεχώνα, εξορίστηκε με το παιδί της (μ’ εμένα) στην Ανάφη. Με την έναρξη της κατοχής, η Ανάφη τέθηκε υπό τον έλεγχο των ιταλικών κατοχικών αρχών . Τον Αύγουστο του 1942 η μητέρα μου κατάφερε να μεταφερθεί στην Αθήνα, δήθεν για εγχείρηση του έλκους του στομάχου. Τον Σεπτέμβριο του 1942, αφού με παρέδωσε έξω, σε συντρόφους, (τους οποίους γνώρισα πολύ αργότερα, μεγάλη πια) απόδρασε από το Τμήμα Μεταγωγών. Στην παρανομία εργάστηκε επικεφαλής της οργάνωσης "Ελεύθερη Νέα" . ΄Εγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΠΟΝ), που ιδρύθηκε στις 23.02.1943 με συγχώνευση διαφόρων οργανώσεων νεολαίας (ΟΚΝΕ, Νεολαία του ΕΑΜ, "Ελεύθερη Νέα" κ.α.) και έγινε μια από τις πιο μαζικές οργανώσεις του EAM (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Το 1943 η μητέρα μου έγινε μέλος του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών (ΚΟΑ) , υπεύθυνη για τον ιδεολογικό τομέα, την προπαγάνδα, το προπαγανδιστικό υλικό.
Έχω γνωρίσει στην Αθήνα ανθρώπους, που την θυμούνται από εκείνη την εποχή. Εγώ θυμάμαι λίγα πράγματα από εκείνα τα χρόνια, μάλλον από το φθινόπωρο του 1943 και μετά. Ένα σπίτι που μέναμε στα Πατήσια και το έλατο που μου στόλισε εκεί τα Χριστούγεννα του ΄43. Κάποιες φορές που πηγαίναμε στο σπίτι του αδερφού της, του θείου μου του Ανδρέα, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μετά εγώ με τον θείο μου και την αρραβωνιαστικιά του πηγαίναμε περίπατο στο Πεδίο του Άρεως και η μητέρα μου έμενε σπίτι, για να μαγειρέψει λέει πιλάφι. Θυμάμαι το καλοκαίρι του 1944, που «παραθερίζαμε» με την φίλη μου και την μαμά της στην Πάρνηθα (τα σαββατοκύριακα ερχόταν και ο μπαμπάς της). Το «παραθερίζαμε» είναι τρόπος του λέγειν. Εκεί υπήρχε μια κατασκήνωση προσκόπων, ξύλινα σπιτάκια, άδεια. Εμείς ανοίξαμε ένα σπίτι και εγκατασταθήκαμε, αναπνέαμε καθαρό αέρα. Μετά κάποιος φαίνεται μας έδιωξε. Τότε απλώς ανοίξαμε άλλο σπίτι. Θυμάμαι την μητέρα μου που ερχόταν εκεί να με δεί, με τον σύνδεσμό της, τον Μιχάλη. Ερχόταν βράδυα. Πρωϊ δεν την θυμάμαι. Μάλλον θα έφευγε πολύ νωρίς. Μια φορά αυτός, ο Μιχάλης, ήρθε άρρωστος. Τον θυμάμαι που ήταν πλαγιασμένος στο κρεββάτι και εμείς τον ταϊζαμε, η μητέρα μου με το κουταλάκι και εγώ του έδινα κάτι κομματάκια, μάλλον ψωμοειδούς. Μετά η μητέρα μου έπαψε να έρχεται. Μου είπαν ότι έφυγε – πήγε στην Αγγλία.
Στις 25.07.1944 συνελήφθη από την Ειδική Ασφάλεια Αθηνών. Την βασάνισαν φριχτά Στις 26.07.1944 το πτώμα της βρέθηκε, βασανισμένο, πεταμένο στον δρόμο κοντά στο κτήριο της Ασφάλειας (ξενοδοχείο CRYSTAL). Η νεκροψία πραγματοποιήθηκε στο Νεκροτομείο Αθηνών, το σώμα αναγνωρίστηκε από τα δακτυλικά αποτυπώματα.
Μετά την κατοχή λόγω του θανάτου των γονιών μου, ο θείος μου, ο μεγαλύτερος αδερφός της μητέρας μου, Λευτέρης Αποστόλου, ορίστηκε με δικαστική πράξη κηδεμόνας μου. Όμως έμενα στην οικογένεια του δεύτερου θείου μου Ανδρέα Αποστόλου. Ο Λευτέρης εργαζόταν επαγγελματικά στο Κόμμα. Στα τέλη Ιουνίου 1947 , όταν ο εμφύλιος πόλεμος είχε ήδη αρχίσει, αναγκάστηκε να μπεί στην παρανομία (το ΚΚΕ εκ των πραγμάτων είχε ήδη απαγορευτεί, όμως ο σχετικός νόμος εγκρίθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1947) . Στις 8 του Οκτώβρη έφυγε από την Αθήνα και μετά από 64 μέρες, αρχές Δεκέμβρη, έφτασε στην έδρα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στα βουνά της Πίνδου και από εκεί στο τέλος του 1947 στάλθηκε στο Βουκουρέστι ως επίσημος εκπρόσωπος αυτής της κυβέρνησης στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Μετά από αυτό, ζήτησε να με στείλουν κοντά του. Το Ιούνη του 1948 τελείωσα το Δημοτικό και την 1 Αυγούστου έφυγα με πλοίο από την Ελλάδα για τη Γαλλία, έμεινα στο Παρίσι και από εκεί, αρχές Νοεμβρίου 1948 - ταξίδεψα στο Βουκουρέστι. Έζησα στο Βουκουρέστι δύο χρόνια. Σπούδασα στο Ελληνικό Λύκειο. Ήδη το φθινόπωρο του 1950, λόγω του ότι ο θείος μου εξέφρασε απόψεις για την πολιτική και τις τακτικές του ΚΚΕ, διαφορετικές από εκείνες της ηγεσίας, της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και λήφθηκαν ορισμένα μέτρα τιμωρίας εναντίον του, απευθύνθηκε στην ηγεσία του ΚΚΕ με αίτημα να με στείλει για σπουδές στη Σοβιετική Ένωση. Έτσι , τέλη Οκτώβρη 1950 ήρθα στο Διεθνές Παιδικό Σπίτι στο Ιβάνοβο. Μετά την αποφοίτησή μου από το λύκειο, το 1956 μπήκα στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Μόσχας, στη Σχολή Φυσικής. Αποφοίτησα το 1962. Εργάστηκα στην ειδικότητά μου. Σχεδόν όλο αυτό το διάστημα, από το 1966 έως το 1990 - στο Ινστιτούτο Πετροχημικών Συνθέσεων της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. Το 1990 πέρασα σε μεταφραστική δουλειά. Από τον Δεκέμβρη του 1994 ως και τον Νοέμβρη του 2009 εργάστηκα στο Τμήμα Τουρισμού – Γραφείο του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (γραμματέας και μεταφράστρια) στην Πρεσβεία της Ελλάδας στη Μόσχα. Από το Δεκέμβρη του 2009 - συνταξιούχος.
Ο σύζυγός μου, Άλντο Κανέστρι, γιος ιταλού πολιτικού πρόσφυγα, ήταν επίσης μαθητής του Διεθνούς Παιδικού Σπιτιού στο Ιβάνοβο. Αποφοίτησε από τη Φιλολογική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας. Διακεκριμένος ειδικός στην ιταλική γλώσσα, γλωσσολόγος. Από το 1962 μέχρι τον θάνατό του το 2014, δίδαξε στο Κρατικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Μόσχας «Mορίς Τορέζ», - το μετέπειτα Κρατικό Γλωσσολογικό Πανεπιστήμιο Μόσχας. Έχει εκδώσει διδακτικά εγχειρίδια, Λεξικά, και το μοναδικό «Λεξικό συνώνυμων και αντώνυμων της Ιταλικής γλώσσας».
Έχω δύο παιδιά, έναν γιο και μια κόρη, και πέντε εγγόνια. Όλοι μένουν στη Μόσχα.
ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Москва, Алтуфьевское шоссе, 44 Altufyevskoe shosse, 44, office No 9, 2nd floor
офис № 9, 2 этаж 127566 Moscow, Russia
Тел.: 7084809 – Тел./Факс: 7084810 Tel.: +7 495 7084809; Tel./Fax: +7 495 7084810
e-mail: hcc@mail.ru info@hecucenter.ru
www.hecucenter.ru
skype: hellenic.cultural.center
facebook: http://www.facebook.com/Hecucenter
vkontakte: http://vk.com/hecucenter
