Katowice 21 April 2016. Pianist Theodosia Ntokou performed in a very successful concert with The Four Strings at Radio Symphony Orchestra Hall of Katowice. Among with Polish composers she performed perfectly the solo version of "Totentanz" by Liszt. The sold out hall gave a standing ovation to the Greek pianist Theodosia and all artists. Polish audience acclaimed Theodosia as a major Greek international pianist.
Studiowała następnie pod kierunkiem Oxany Yablonskiej w Julliard School w Nowym Jorku i objęła asystenturę w University of Hartford-Hartt School.
Podczas studiów w Nowym Jorku zdobyła I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów (2006) oraz Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Bradshaw & Buono International (2007), co doprowadziło do jej debiutu w Carnegie Hall (2006) oraz Berliner Philharmonie (2007). Występowała w Niemczech, Francji, Grecji, Włoszech, USA i Azji. W 2008 otrzymała nagrodę Evelyn Bonnar Scholarship.
Występowała m. in. na koncertach Marthy Argerich, Crans-Montana Les Sommets du Classique i na festiwalu w Busku Zdroju. Współpracowała z orkiestrami: Amsterdam Sinfonietta, Berliner Symphoniker, Narodową Orkiestrą Grecji, Blunteburg Kammerphilharmonie Monachium.
Jest protegowaną Marthy Argerich i pod jej kierownictwem funkcjonowała przez ostatnie 4 lata.
Po studiach w Petersburgu był dyrektorem założonego przez siebie Konserwatorium w Odessie. Od 1921 roku mieszkał i działał w Warszawie. Do historii przeszedł jako współorganizator pierwszej edycji Konkursu Chopinowskiego oraz Instytutu Fryderyka Chopina. Jako kompozytor został wielokrotnie doceniony. Już w latach 1903-1905 r. otrzymał nagrody Petersburskiego Towarzystwa Kameralnego m. in. za II Kwartet smyczkowy C-dur, a w późniejszych latach także na konkursach kompozytorskich w Paryżu, Warszawie, Lwowie i Genewie.
Na stylistyce jego kwartetów smyczkowych zaważył kilkuletni pobyt kompozytora w Petersburgu. Maliszewski przyswoił sobie założenia estetyczno-warsztatowe szkoły Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, u którego studiował, a zatem docenienie rzemiosła kompozytorskiego, zwłaszcza w zakresie kontrapunktu i harmonii, przy jednoczesnej zachowawczości w zakresie języka muzycznego. Najwyżej spośród współczesnych sobie twórców stawiał Alexandra Głazunowa, sam także był zwolennikiem klasycyzującego neoromantyzmu. Doskonałość formy, piękno melodii i klarowność faktury wysuwał na pierwszy plan, przeciwstawiał się natomiast wszelkim modernizmom, odchodzeniu od systemu tonalnego i rozluźnianiu reguł kontrapunktu.
Totentanz Franza Liszta jest cyklem wariacji opartych na temacie Dies irae, wziętym z chorału gregoriańskiego, tym samym, do którego sięgnął Hector Berlioz w finale swojej Symfonii fantastycznej. Tekst słowny tej sekwencji opisuje dzień Sądu Ostatecznego, jej melodia daje zatem impuls do sięgnięcia po ekstremalny zasób środków pianistycznych. Wzburzenie, groza i przerażenie przeplatają się tu z wyrazem smutku i rezygnacji. Zafascynowany tematyką śmierci Liszt zrealizował w tym utworze wiele pomysłów wyprzedzających swoją epokę, np. fortepian potraktował momentami jak instrument perkusyjny. W repertuarze Totentanz należy do najpoważniejszych pod względem technicznym wyzwań pianistycznych.
Kwartet fortepianowy d-moll op. 8 pochodzi z wczesnego okresu twórczości Zygmunta Noskowskiego, sprzed 1879 roku. Twórca słynnego Stepu studiował w latach 1872-1875 kompozycję w Akademie der Künste w Berlinie u Friedricha Kiela, a następnie na kilka lat osiadł z rodziną w Konstancji nad jeziorem Bodeńskim, gdzie powierzono mu stanowisko dyrektora Towarzystwa Śpiewaczego. W trakcie pobytu Noskowskiego w Weimarze w 1880 roku doszło do prawykonania jego Kwartetu fortepianowego d-moll z udziałem Franza Liszta, który szczerze interesował się twórczością młodego Polaka. Jego dzieło posiada klasyczną budowę czteroczęściową, równorzędnie potraktowane zostały w nim wszystkie instrumenty, co świadczy o dojrzałym podejściu kompozytora do idei muzykowania kameralnego. Kwartet przyciąga przy tym uwagę rozmachem i klarowną budową części I Allegro con brio, inwencją melodyczną i długooddechową, swobodnie rozwijaną kantylenową frazą, zachwycającą zwłaszcza w części II. W finale zamieścił Noskowski stylizację krakowiaka nadając swojej kompozycji cechy narodowe.
Photography: Isabela Lechowicz
http://www.nospr.org.pl/en/concerts/407/nospr-kameralnie-four-strings
PROGRAMME
Witold Maliszewski – Kwartet smyczkowy nr 2 op. 6 C-dur
Franz Liszt - Totentanz
Zygmunt Noskowski – Kwartet fortepianowy d-moll op. 8
Zygmunt Noskowski – Kwartet humorystyczny Każdy po swojemu
Witold Maliszewski
Four Strings
Lucyna Fiedukiewicz violin
Grzegorz Witek violin
Beata Raszewska viola
Łukasz Tudzierz cello
Theodosia Ntokou piano
Teodosia Ntokou. Urodzona i wychowana w Grecji, jest klasycznie wykształconą pianistką. Swój pierwszy solowy recital dała w wieku 12 lat. Ukończyła z wyróżnieniem Konserwatorium Narodowe w Atenach pod kierunkiem dyrektora tej uczelni, Arisa Garoufalisa. Studia kontynuowała na Universität der Kűnste w Berlinie, a podyplomowe odbyła w Akademii im. Ferenca Liszta w Budapeszcie.Studiowała następnie pod kierunkiem Oxany Yablonskiej w Julliard School w Nowym Jorku i objęła asystenturę w University of Hartford-Hartt School.
Podczas studiów w Nowym Jorku zdobyła I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów (2006) oraz Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Bradshaw & Buono International (2007), co doprowadziło do jej debiutu w Carnegie Hall (2006) oraz Berliner Philharmonie (2007). Występowała w Niemczech, Francji, Grecji, Włoszech, USA i Azji. W 2008 otrzymała nagrodę Evelyn Bonnar Scholarship.
Występowała m. in. na koncertach Marthy Argerich, Crans-Montana Les Sommets du Classique i na festiwalu w Busku Zdroju. Współpracowała z orkiestrami: Amsterdam Sinfonietta, Berliner Symphoniker, Narodową Orkiestrą Grecji, Blunteburg Kammerphilharmonie Monachium.
Jest protegowaną Marthy Argerich i pod jej kierownictwem funkcjonowała przez ostatnie 4 lata.
Po studiach w Petersburgu był dyrektorem założonego przez siebie Konserwatorium w Odessie. Od 1921 roku mieszkał i działał w Warszawie. Do historii przeszedł jako współorganizator pierwszej edycji Konkursu Chopinowskiego oraz Instytutu Fryderyka Chopina. Jako kompozytor został wielokrotnie doceniony. Już w latach 1903-1905 r. otrzymał nagrody Petersburskiego Towarzystwa Kameralnego m. in. za II Kwartet smyczkowy C-dur, a w późniejszych latach także na konkursach kompozytorskich w Paryżu, Warszawie, Lwowie i Genewie.
Na stylistyce jego kwartetów smyczkowych zaważył kilkuletni pobyt kompozytora w Petersburgu. Maliszewski przyswoił sobie założenia estetyczno-warsztatowe szkoły Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, u którego studiował, a zatem docenienie rzemiosła kompozytorskiego, zwłaszcza w zakresie kontrapunktu i harmonii, przy jednoczesnej zachowawczości w zakresie języka muzycznego. Najwyżej spośród współczesnych sobie twórców stawiał Alexandra Głazunowa, sam także był zwolennikiem klasycyzującego neoromantyzmu. Doskonałość formy, piękno melodii i klarowność faktury wysuwał na pierwszy plan, przeciwstawiał się natomiast wszelkim modernizmom, odchodzeniu od systemu tonalnego i rozluźnianiu reguł kontrapunktu.
Totentanz Franza Liszta jest cyklem wariacji opartych na temacie Dies irae, wziętym z chorału gregoriańskiego, tym samym, do którego sięgnął Hector Berlioz w finale swojej Symfonii fantastycznej. Tekst słowny tej sekwencji opisuje dzień Sądu Ostatecznego, jej melodia daje zatem impuls do sięgnięcia po ekstremalny zasób środków pianistycznych. Wzburzenie, groza i przerażenie przeplatają się tu z wyrazem smutku i rezygnacji. Zafascynowany tematyką śmierci Liszt zrealizował w tym utworze wiele pomysłów wyprzedzających swoją epokę, np. fortepian potraktował momentami jak instrument perkusyjny. W repertuarze Totentanz należy do najpoważniejszych pod względem technicznym wyzwań pianistycznych.
Kwartet fortepianowy d-moll op. 8 pochodzi z wczesnego okresu twórczości Zygmunta Noskowskiego, sprzed 1879 roku. Twórca słynnego Stepu studiował w latach 1872-1875 kompozycję w Akademie der Künste w Berlinie u Friedricha Kiela, a następnie na kilka lat osiadł z rodziną w Konstancji nad jeziorem Bodeńskim, gdzie powierzono mu stanowisko dyrektora Towarzystwa Śpiewaczego. W trakcie pobytu Noskowskiego w Weimarze w 1880 roku doszło do prawykonania jego Kwartetu fortepianowego d-moll z udziałem Franza Liszta, który szczerze interesował się twórczością młodego Polaka. Jego dzieło posiada klasyczną budowę czteroczęściową, równorzędnie potraktowane zostały w nim wszystkie instrumenty, co świadczy o dojrzałym podejściu kompozytora do idei muzykowania kameralnego. Kwartet przyciąga przy tym uwagę rozmachem i klarowną budową części I Allegro con brio, inwencją melodyczną i długooddechową, swobodnie rozwijaną kantylenową frazą, zachwycającą zwłaszcza w części II. W finale zamieścił Noskowski stylizację krakowiaka nadając swojej kompozycji cechy narodowe.
Photography: Isabela Lechowicz
http://www.nospr.org.pl/en/concerts/407/nospr-kameralnie-four-strings
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου