ВСЕГДА МЫ ВМЕСТЕ !!!
СОВЕРШЕННО НОВЫЙ ФОРМАТ !!!
СОХРАНЯЕМ БДИТЕЛЬНОСТЬ, РАСШИРЯЕМ КРУГОЗОР!!!
ТЕАТР ПО ПОНЕДЕЛЬНИКАМ!!!
40-й предлагаемый спектакль –
«О мышах и людях»
американского прозаика и автора
Джона Стейнбека
Москва, 6 января 2021г.
Дорогие друзья,
И на этой неделеГреческий Культурный Центр – ГКЦпредлагает Вам не терять бдительность, расширять кругозор, оставаться в форме, приобщаться к культурному наследию, духовному богатствуГреческогоМира,ГреческогоЯзыка,ГреческойКультуры.
Нашему проекту уже 8 месяцев. Он предусматривает просмотр спектаклей на греческом языке знаменитого цикла-проекта греческого телевидения-телеканала «ERT»ТЕАТР по ПОНЕДЕЛЬНИКАМ.
За 16 лет, с 1976 по 1992 год, в программе было представлено более 500 пьес с греческим и международным репертуаром, адресованных зрителям, которые жаждали хорошего театра, но не имели возможности его увидеть, это в основном зрители сельской местности. ПрограммаТЕАТР по ПОНЕДЕЛЬНИКАМвключает в себя сокровищницу театрального искусства Греции 20-го века, выдающиеся и редкие выступления ведущих актеров и режиссеров, многих из которых уже нет в живых.
На ближайший, 40-й подряд,театральный понедельникмы предлагаем нашей аудитории посмотреть в домашнем режиме спектакль«О мышах и людях» американского писателя, прозаика, драматурга Джона Стейнбека.
Джон Эрнст Сте́йнбек (англ. JohnErnstSteinbeck,Jr., /ˈstaɪnˌbək/; 27 февраля1902, Салинас, Калифорния, США — 20 декабря 1968, Нью-Йорк, США) — американский прозаик, автор многих известных всему миру романов и повестей: «Гроздья гнева» (1939), «К востоку от рая» (1952), «О мышах и людях» (1937), «Зима тревоги нашей» (1961) и других; лауреат Нобелевской премии по литературе (1962).
Биография
Джон Эрнст Стейнбек родился 27 февраля 1902 года в Салинас (Калифорния) в семье чиновника окружной администрации. У Стейнбека были ирландские и немецкие корни. Иоганн Адольф Гроссштайнбек (Großsteinbeck), его дед по отцовской линии, сократил свою фамилию, когда переехал в США.
Его отец, Джон Эрнст Стейнбек, служил казначеем. Мать Джона, Оливия Гамильтон, бывшая школьная учительница, разделяла страсть Стейнбека к чтению и письму. Стейнбек жил в маленьком сельском городке (который был, по существу, границей поселения), расположенном среди плодородных земель. Он проводил лето, работая на близлежащих ранчо, а затем с трудящимися-мигрантами на ранчо Спрекелс. Ему стало известно о жёстких аспектах мигрирующей жизни и тёмной стороне человеческой природы, которая выразилась, к примеру, в произведении «О мышах и людях». Стейнбек также изучал округу, местные леса, поля и фермы.
В 1919 году Стейнбек окончил среднюю школу и поступил в Стэнфордский университет, где учился с перерывами до 1925 года, и который в конечном итоге бросил, не доучившись. Он ездил в Нью-Йорк, жил случайными заработками, преследуя свою мечту стать писателем. Когда же его работы не опубликовали, он вернулся в Калифорнию и работал некоторое время гидом и сторожем на рыбоводном заводе в Тахо-Сити, где он встретился с Кэрол Хеннинг, своей первой женой. Стейнбек и Хеннинг поженились в январе 1930 года.
Стейнбек с женой жили в коттедже, который принадлежал его отцу — в Пэсифик Гроу, штат Калифорния, на полуострове Монтерей. Старший Стейнбек снабдил сына бесплатным проживанием, бумагой для рукописей, что позволило писателю отказаться от работы и сосредоточиться на своём ремесле.
После публикации повести «Квартал Тортилья-Флэт» в 1935 году, его первого писательского успеха, Стейнбеки вышли из относительной бедности и построили летом дом в Лос-Гатосе.
Летом 1937 года Стейнбек с женой Кэрол впервые краткосрочно посетили СССР
.
В 1940 году Стейнбек отправился в путешествие вокруг Калифорнийского залива со своими влиятельными друзьями для сбора биологических образцов. В «Море Кортеса» описывается эта поездка. Хотя Кэрол сопровождала Стейнбека в этих путешествиях, их брак начал страдать в это время и завершился в 1941 году, когда Стейнбек начал работу над рукописью для новой книги.
В марте 1943 года, после развода Стейнбека и Кэрол, он женился на Гвиндолин «Гвин» Конгер. От второй жены у Стейнбека родились двое детей — Томас Майлс Стейнбек(1944—2016) и Джон Стейнбек IV (1946—1991).
В 1943 году Стейнбек, в качестве военного корреспондента, участвовал во Второй Мировой войне, в частности, в диверсионных набегах Дугласа Фэрбенкса (Джуниорс бич, Прыгуны), в которых проходила апробацию новая тактика ведения диверсионных операций против немецких гарнизонов островов Средиземного моря. В 1944 году был ранен взрывом боеприпасов в Северной Африке, и, уставший от войны, подал в отставку и вернулся домой.
В 1947 году Стейнбек совершил поездку в СССР вместе с известным фотографом Робертом Капой. Они посетили Москву, Киев, Тбилиси, Батуми и Сталинград, став одними из первых американцев, побывавшими во многих уголках СССР со времён социалистической революции. Книга Стейнбека об их путешествии «Русский дневник» была проиллюстрирована фотографиями Капы. В 1948 году, когда книга была издана, Стейнбек был принят в Американскую академию искусств и литературы.
В мае 1948 года Стейнбек ездил в Калифорнию, чтобы быть рядом с его ближайшим другом, биологом и экологом Эдом Рикеттсом, который был серьёзно ранен, когда в его автомобиль въехал поезд. Рикеттс умер за час до прибытия Стейнбека. По возвращении домой Стейнбек столкнулся с Гвин, которая рассказала ему, что она хочет развестись по нескольким причинам, связанным с отчуждением. Он не смог её отговорить и развод завершился в августе того же года. Стейнбек провёл год после смерти Рикеттса в глубокой депрессии.
В июне 1949 года Стейнбек встретился с режиссёром Элейн Скотт в ресторане в Кармель, Калифорния. У них завязались отношения и в декабре 1950 года они поженились. Этот третий брак продолжался до самой смерти Стейнбека в 1968 году.
В сентябре 1964 года президент Линдон Джонсон наградил Стейнбека Президентской медалью Свободы.
Джон Стейнбек скончался в Нью-Йорке 20 декабря 1968 года в возрасте 66 лет от болезни сердца и сердечной недостаточности. Похоронен в Салинасе в семейном некрополе Гамильтонов (предков по материнской линии).
Панос Панопулос (слева) и Яннис Катранис в " О мышах и людях "
Джона Стейнбека
ТЕАТР ПО ПОНЕДЕЛЬНИКАМ
«О мышах и людях»
американского прозаика
Джона Стейнбека
Год:1976
Дата премьеры:19 января 1976 г.
Канал:ERT
Режиссер-постановщик: Йоргос Теодосиадис.
Телевизионный режиссер:Ставрос Зервакис.
Продюсер:Стелиос Антониадис
Перевод:Αлики Александраки.
Художник–постановщик:Яннис Каридис.
Музыка:Жак Μенахем.
Ролиисполняют:Яннис Катранис, Панос Панопулос, Никос Гарифаллу, Спирос Калогиру, Мирка Папаконстантину, Христос Зорбас, Κостас Контояннис, Йоргос Байокис, Αргирис Павлидис, Динос Дулгеракис.
Сюжет:В «Людях и мышах» есть две основные, параллельные, но также пересекающиеся темы: одна осуждает холодную эксплуатацию психическими извращенцами-крупными земледельцами тех, кто изгнан со своей земли, тех, кто остались без своего земельного участка, бездомных, странствующих, несчастных крестьян; другая тема-составляющая восхваляет с нежностью и юмором единственноедостояниеугнетенных, их человечность и классовую солидарность».
«О мышах и людях» (англ. OfMiceandMen) — повесть Джона Стейнбека, опубликованная в 1937 году, рассказывающая трагическую историю двух сезонных рабочих во время Великой депрессии в Калифорнии и касающаяся таких понятий, как мечта, вина и сочувствие. Книга основана на личном опыте Стейнбека, работавшего в сельском хозяйстве в 1920-е годы. Название взято из стихотворения Роберта Бёрнса «К полевой мыши, разорённой моим плугом» (англ. To A Mouse, on Turning Her Up in Her Nest, with the Plough):
Лучшие планы мышей и людей
Часто идут вкривь и вкось
Повесть нередко оказывалась в центре общественной полемики: критики упрекали автора в вульгарности языка, а также указывали на расистские мотивы. Кроме того, Стейнбеку приписывали «пропаганду эвтаназии». В результате, книгу периодически запрещали в некоторых школах США.
Сюжет
Двое бродячих сезонников, Джордж и Ленни, скитаются по Калифорнии во время Великой депрессии в поисках работы. Джордж — умный и осторожный человек, его друг Ленни — умственно отсталый, но богатырски сильный парень (также он любит всё мягкое и пушистое, особенно кроликов). Вместе они приходят на ферму близ Соледада с целью подзаработать на сезонных полевых работах. Ленни мечтает о кроликах и других домашних животных, а Джордж поддерживает эту мечту, рассказывая ему об их плане купить небольшой участок и жить в своё удовольствие. На ферме к ним без повода придирается Кёрли («Кудряш»), сын владельца фермы. Позже он начинает избивать Ленни, который боится, как ребёнок, но Джордж кричит ему, чтобы он дал сдачи. Ленни просто хватает Кёрли за кисть, отчего кости в ней дробятся.
В один день, когда все работники участвуют в соревновании по метанию подковы, Ленни играет со щенком в хлеву и случайно убивает его, когда заходит жена Кёрли и начинает разговор, из которого становится ясно, что она несчастлива. В ходе разговора Ленни так же не нарочно убивает женщину, не соразмерив свою силу, и убегает.
Узнав об убийстве, Кёрли и работники фермы пускаются в погоню, чтобы линчевать Ленни. Джордж опережает их и, найдя своего спутника, убивает его выстрелом в затылок, чтобы спасти его от мученической смерти, которая ожидала бы его в руках Кёрли.
Ленни, в представлении Стейнбека, — символизирует народ, не осознающий своей силы. И повесть можно рассматривать как притчу об огромной его энергии, лежащей под спудом, которая, слепо прорываясь наружу, почти всегда несёт разрушение.
Действующие лица
- Джордж Милтон(George Milton) — бродячий работяга, друг Ленни. Всегда помогает ему и старается выручить и защитить его.
- Ленни Смолл(также Ленни Хили, Lennie Small) — умственно отсталый, но физически очень сильный работяга, друг Джорджа. Мечтает о собственной ферме и о домашних животных.
- Кенди(также Огрызок, Candy) — старый однорукий работяга.
- Кёрли(также Кудряш, Curley) — сын владельца фермы, боксёр.
- Жена Кёрли— одинокая женщина, променявшая собственные мечты на жизнь с Кёрли.
- Слим(также Рослый, Slim) — всеми уважаемый, сильный работник.
- Крукс(также Горбун, Crooks) — горбатый чернокожий конюх.
- Уит(Whit) — работник на ферме.
- Карлсон(Carlson) — работник на ферме.
Смотреть постановку можете, перейдя по ссылке архива греческого телеканалаERT:
https://archive.ert.gr/65949/ - часть 1
https://archive.ert.gr/65952/ - часть 2
https://archive.ert.gr/65959/- часть 3
Прилагается видеообращение о спектакледиректора Греческого
Культурного Центра – ГКЦ, Теодоры Янници
https://yadi.sk/i/m9hNURFr7CyqRQ
Желаем Вам приятного просмотра, желаем получить подлинное душевное и духовное удовольствие и до скорых новых встреч !!!
Призываем Вас поддержать нашу общественную организацию Греческий Культурный Центр – ГКЦ (www.hecucenter.ru ). При нашем Центре ведется обширная образовательная просветительская деятельность. Ваш посильный вклад очень важен для всех нас!
ЗНАКОМЬТЕСЬ – НАША АКЦИЯ ПОДДЕРЖИ ГКЦ
http://www.hecucenter.ru/ru/news/podderzhi_grecheskij_kulturnyj_centr___2020.html
ПОЖЕРТВОВАНИЕ
http://www.hecucenter.ru/up/_СБ2019-2020__ПОДДЕРЖИ%20ГКЦ.xls
Также прилагается видео-обращение о деятельности ГКЦдиректора
Греческого Культурного Центра – ГКЦ, Теодоры Янници
МЫ ВМЕСТЕ !!! ВМЕСТЕ МЫ СИЛЬНЕЕ и СЧАСТЛИВЕЕ, ДУХОВНО БОГАЧЕ !!!
До скорых новых встреч, друзья!
Искренне Ваша
Теодора Янници, к.и.н.,
директор Греческого Культурного Центра – ГКЦ
С развернутым отчетом нашей работы за 2019 год можете ознакомиться по ссылке
http://www.hecucenter.ru/up/Last_Отчет о деятельности ГКЦ за 2019 (5).pdf
С кратким отчетом нашей работы за 2019 год можете ознакомиться по ссылке
http://www.hecucenter.ru/ru/reports/
С развернутым отчетом нашей работы за 2020г. можете ознакомиться по ссылке
http://www.hecucenter.ru/up/Last_Отчет-о-деятельности-ГКЦ-за-2020.pdf
С кратким отчетом нашей работы за 2020г. можете ознакомиться по ссылке
http://www.hecucenter.ru/ru/reports/
ΠΑΛΙκαιΠΑΝΤΑΜΑΖΙ!!!
ΕΝΤΕΛΩΣΚΑΙΝОΥΡΙОΕΓΧΕΙΡΗΜΑ !!!
ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΜΑΣ, ΔΙΕΥΡΥΝΟΥΜΕ
ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΜΑΣ !!!
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
40ηπροτεινόμενη παράσταση –
«Άνθρωποι και ποντίκια»
του Αμερικανού συγγραφέα
Τζον Στάινμπεκ
Μόσχα, 6 Ιανουαρίου 2021
Αγαπητοί φίλοι,
ΤοΚέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π.σάς προτείνει να μην χάνουμε την επαγρύπνησή μας, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και το γνωστικό μας πεδίο, παραμένουμε σε φόρμα, να μυούμεθα άοκνα στην πολιτισμική κληρονομιά τουΕλληνικούΚόσμου, στον πλούτο τηςΕλληνικήςΓλώσσας, τουΕλληνικούΠολιτισμού.
Στο πλαίσιο αυτό συνεχίζουμε επί 8 συνεχόμενους μήνες το πρόσφατο εβδομαδιαίο εγχείρημά μας, την παρακολούθηση, στην ελληνική, των εξαιρετικών παραστάσεων του αξιολογότατου προγράμματος της «EΡT» Тο ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ.
ΤοΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣυπήρξε μία από τις σημαντικότερες πολιτιστικές δράσεις της «ΕΡΤ». Επί 16 χρόνια, από το 1976 έως το 1992, παρουσιάστηκαν στο πρόγραμμα περισσότερα από 500 θεατρικά έργα ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, που απευθύνονταν στο κοινό που διψούσε για καλό θέατρο, αλλά δεν είχε την ευκαιρία να το παρακολουθήσει, κυρίως το κοινό της επαρχίας. Πρόκειται για σπουδαίες και σπάνιες παραστάσεις από κορυφαιους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, πολλοί εκ των οποίων δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή.
Στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού-εκπαιδευτικού μας αυτού εγχειρήματος, ωςτεσσαρακοστή (40η)συνεχόμενη παράσταση προτείνουμε στο κοινό μας να παρακολουθήσει τη νουβέλα «Άνθρωποι και ποντίκια»του Αμερικανού συγγραφέαΤζον Στάινμπεκ.
Ο Τζον Ερνστ Στάινμπεκ (JohnErnstSteinbeck,Jr, 27 Φεβρουαρίου 1902 – 20 Δεκεμβρίου 1968) ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Έγραψε το βραβευμένο με Βραβείο Πούλιτζερ μυθιστόρημα Τα Σταφύλια της Οργής (1939) και τη νουβέλα Άνθρωποι και Ποντίκια (1937). Συνέγραψε συνολικά είκοσι επτά βιβλία, τα οποία περιλαμβάνουν 16 μυθιστορήματα, έξι πραγματικές ιστορίες και πέντε συλλογές διηγημάτων. Το 1962 ο Στάινμπεκ τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Βιογραφία
Ο Τζον Ερνστ Στάινμπεκ ο νεότερος γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1902 στην πόλη Σαλίνας στην Καλιφόρνια. Ήταν γερμανικής και ιρλανδικής καταγωγής. Ο Γιόχαν Άντολφ Γκροστάινμπεκ, ο προπάππος του Στάινμπεκ από την πλευρά του πατέρα του, είχε συντομεύσει το όνομα σε Στάινμπεκ όταν μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η οικογενειακή φάρμα στο Χάιλιχενχάους στη Γερμανία ονομάζεται μέχρι σήμερα «Γκροστάινμπεκ».
Ο πατέρας του, Τζον Στάινμπεκ ο Πρεσβύτερος, υπηρέτησε στην περιοχή του Μοντερέυ ως ταμίας. Η μητέρα του Τζον, Όλιβ Χάμιλτον, μια πρώην δασκάλα, μοιραζόταν με τον Τζον το πάθος για διάβασμα και γράψιμο. Ο Στάινμπεκ ζούσε σε μια μικρή αγροτική πόλη που ήταν ουσιαστικά ένας μεθοριακός οικισμός, ευρισκόμενος στη μέση μερικών από τις πιο εύφορες εκτάσεις γης του κόσμου. Περνούσε τα καλοκαίρια του δουλεύοντας σε κοντινά κτηνοτροφικά αγροκτήματα και μετά με μετανάστες εργάτες στο αγρόκτημα Spreckels. Γνώρισε τη σκληρότερη διάσταση της ζωής των μεταναστών και τη σκοτεινότερη πλευρά της ανθρώπινης φύσης, υλικό το οποίο εξέφρασε σε έργα όπως το Άνθρωποι και Ποντίκια. Εξερευνούσε επίσης το περιβάλλον του περπατώντας στα τοπικά δάση, αγρούς και φάρμες.
Το 1919, ο Στάινμπεκ αποφοίτησε από το Λύκειο του Σαλίνας και παρακολουθούσε με διαλείμματα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ μέχρι το 1925, φεύγοντας τελικά από το πανεπιστήμιο χωρίς να πάρει πτυχίο. Ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη κι έκανε κάθε είδους παράδοξη δουλειά, ενώ κυνηγούσε το όνειρό του να γίνει συγγραφέας. Όταν απέτυχε να δημοσιεύσει κάποιο έργο του, επέστρεψε στην Καλιφόρνια, όπου εργάστηκε για κάποιο διάστημα ως ξεναγός το 1928 και ως επιστάτης στο ιχθυοτροφείο του Ταχόε Σίτυ, όπου θα συναντούσε την τουρίστρια Κάρολ Χέννινγκ, τη μέλλουσα πρώτη του σύζυγο. Ο Στάινμπεκ και η Χέννινγκ παντρεύτηκαν τον Ιανουάριο του 1930.
Ο Στάινμπεκ έζησε το μεγαλύτερο μέρος Μεγάλης Ύφεσης και του γάμου του με την Κάρολ σε ένα εξοχικό που ανήκε στον πατέρα του στην κωμόπολη Πασίφικ Γκρόουβ στην Καλιφόρνια στην Χερσόνησο του Μοντερέυ, λίγα τετράγωνα μακριά από την πόλη του Μοντερέυ. Ο πατέρας του Στάινμπεκ τού παρείχε στέγαση δωρεάν μαζί με χαρτί για τα χειρόγραφά του και πολύ σημαντικά δάνεια στα τέλη του 1928, τα οποία επέτρεψαν στον Στάινμπεκ να εγκαταλείψει μια πολύ κουραστική δουλειά σε μια αποθήκη εμπορευμάτων στο Σαν Φρανσίσκο και να επικεντρωθεί στην τέχνη του.
Μετά την έκδοση του μυθιστορήματος Η Πεδιάδα της Τορτίλα (Tortilla Flat) το 1935, η οποία διαδραματίζεται στο Μοντερέυ, της πρώτης του εμπορικής επιτυχίας, οι Στάινμπεκ αναδύθηκαν από τη σχετική φτώχεια κι έχτισαν ένα καλοκαιρινό ράντσο-σπίτι στην κωμόπολη Λος Γκάτος. Το 1940 πήγε ένα ταξίδι γύρω από τον Κόλπο της Καλιφόρνια μαζί με τον στενό του φίλο, Εντ Ρίκετς, για να μαζέψουν βιολογικά δείγματα. Το έργο TheLogfromtheSeaofCortez περιγράφει την εμπειρία του. Αν και η Κάρολ συνόδευσε τον Στάινμπεκ στο ταξίδι, ο γάμος τους είχε αρχίσει να έχει προβλήματα μέχρι εκείνη την εποχή, και θα τελείωνε τελικά το 1941, τον καιρό που ο Στάινμπεκ δούλευε στο χειρόγραφο για το βιβλίο.
Το 1943,ο Στάινμπεκ κατέθεσε αίτηση διαζυγίου κατά της Κάρολ και νυμφεύθηκε την Γκουίντολιν («Γκουίν») Κόνγκερ, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά - τον συγγραφέα Τόμας (Τομ) Μάιλς Στάινμπεκ το 1944 και τον συγγραφέα και πολεμικό ανταποκριτή Τζον Στάινμπεκ IV (1946-1991). Ο Στάινμπεκ και η δεύτερη σύζυγός του χώρισαν το 1950. Τον Δεκέμβριο του 1950, ο Στάινμπεκ νυμφεύθηκε την προϊσταμένη σκηνής Ελέιν Σκοτ μέσα σε μια εβδομάδα από την οριστικοποίηση του διαζυγίου της από τον ηθοποιό Ζάκαρι Σκοτ. Αυτός ο γάμος διήρκεσε μέχρι τον θάνατο του Στάινμπεκ το 1968.
Το 1948 ο Στάινμπεκ περιηγήθηκε στη Σοβιετική Ένωση με τον φημισμένο φωτογράφο Ρόμπερτ Κάπα. Επισκέφτηκαν τη Μόσχα, το Κίεβο, την Τιφλίδα, το Μπατούμι και το Στάλινγκραντ. Το βιβλίο του για τις εμπειρίες τους Ρωσικό Ημερολόγιο, εικονογραφήθηκε με φωτογραφίες του Κάπα. Εκείνη τη χρονιά εκλέχτηκε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων.
Το 1962 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στην επίσημη ομιλία του στην Ακαδημία της Στοκχόλμης είπε, μεταξύ άλλων, ότι "ο ίδιος ο άνθρωπος έχει καταστεί η μεγαλύτερή μας απειλή και η μοναδική μας ελπίδα". Επίσης αναφέρθηκε στο ρόλο του συγγραφέα "επιφορτισμένο με το καθήκον να αποκαλύπτει τα τρωτά και σφάλματά μας, να φέρει στο φως τα σκοτεινά και επικίνδυνα όνειρά μας, με σκοπό να βελτιώσει την ζωή μας".
Το 1966, ο Στάινμπεκ ταξίδεψε στο Τελ Αβίβ για να επισκεφτεί τον χώρο του Βουνού της Ελπίδας, μιας αγροτικής κοινότητας ιδρυμένης από τον παππού του στο Ισραήλ, του οποίου ο αδελφός, Φρίντιχ Γκροσστάινμπεκ, δολοφονήθηκε από Άραβες διαγουμιστές στις 11 Ιανουαρίου 1858.
Ο Τζον Στάινμπεκ πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 20 Δεκεμβρίου 1968 από καρδιακή ασθένεια και καρδιακή ανεπάρκεια. Ήταν 66 ετών και είχε υπάρξει σε όλη του τη ζωή καπνιστής. Η αυτοψία έδειξε σχεδόν πλήρη απόφραξη των κυρίων στεφανιαίων αρτηριών. Ο θάνατός του ήταν το τέλος μιας ζωής πολυκύμαντης και έντονης με τρεις γάμους και διαρκείς μετακινήσεις.
Σύμφωνα με τις επιθυμίες του, το σώμα του αποτεφρώθηκε και μία τεφροδόχος που περιείχε τις στάχτες του ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο στο GardenofMemoriesMemorialPark στην πόλη Σαλίνας. Οι στάχτες του τοποθετήθηκαν μαζί με εκείνες των Χάμιλτον (παππούδων του). Η τρίτη σύζυγός του Ελέιν, θάφτηκε μαζί του το 2004. Είχε γράψει νωρίτερα στον γιατρό του πως ένιωθε πολύ βαθιά «μέσα στη σάρκα του» και πως δεν θα επιβίωνε τον σωματικό θάνατο του και ότι το βιολογικό τέλος της ζωής του θα ήταν και το οριστικό.
Πάνος Πανόπουλος (αριστερά) και Γιάννης Κατράνης πρωταγωνιστούν
στο «Άνθρωποι και ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ.
ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
«Άνθρωποι και ποντίκια»
του Αμερικανού συγγραφέα
Τζον Στάινμπεκ
Έτος: 1976
Ημερομηνία πρεμιέρας: 19 Ιανουαρίου 1976
Κανάλι: ΕΡΤ
Σκηνοθεσία: Γιώργος Θεοδοσιάδης.
Τηλεσκηνοθεσία:Σταύρος Ζερβάκης.
Μετάφραση:Αλίκη Αλεξανδράκη.
Σκηνικά – κοστούμια:Γιάννης Καρύδης.
Μουσική επιμέλεια:Ζακ Μεναχέμ.
Παραγωγός: Στέλιος Αντωνιάδης
Παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται οι ηθοποιοί: Γιάννης Κατράνης, Πάνος Πανόπουλος, Νίκος Γαρυφάλλου, Σπύρος Καλογήρου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Χρήστος Ζορμπάς, Κώστας Κοντογιάννης, Γιώργος Μπαγιώκης, Αργύρης Παυλίδης, Ντίνος Δουλγεράκης.
Πλοκή: Ο Αμερικανός πεζογράφος, σεναριογράφος και δραματουργός, Τζον Στάινμπεκ υπήρξε μια μεγάλη – θα λέγαμε, ανάλογη και ομόλογη του Τζακ Λόντον – ελπίδα της προοδευτικής αμερικανικής λογοτεχνικής παράδοσης στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και σ’ όλη τη δεκαετία του 1930, καθώς με το έργο αυτής της περιόδου (λ.χ. «Το ποτήρι του αφέντη», «Η κοιλάδα της Τορτίγια», «Η αμφίβολη μάχη», «Άνθρωποι και ποντίκια» και προπαντός το αριστουργηματικό, επικό μυθιστόρημα «Τα σταφύλια της οργής») κατήγγειλε, με δραματικό, αλλά και σαρκαστικό τρόπο την απάνθρωπη καταπίεση των λαϊκών μαζών από τους παλιούς μεγαλογαιοκτήμονες και τα νέα τζάκια του καπιταλιστικού κεφαλαίου – ανθρωποφαγικών κατακτητών του αμερικανικού νότου, αποκαλύπτοντας πολύ έγκαιρα το κάλπικο «αμερικανικό όνειρο» περί δημοκρατίας, ισονομίας, ίσων ευκαιριών και ευζωίας όλων των κατοίκων στις ΗΠΑ. Το σύνολο του πεζογραφικού και σεναριακού έργου του, αλλά προπάντων «Τα σταφύλια της οργής» και η νουβέλα «Άνθρωποι και ποντίκια» θα στέκουν υπεράνω του συμβιβασμού του, την περίοδο του μακαρθισμού, αλλά και του «Νόμπελ» που έλαβε το 1960. Στο «Άνθρωποι και ποντίκια» προβάλλουν δύο βασικοί, παράλληλοι, αλλά και διασταυρούμενοι θεματικοί άξονες: Ο ένας καταδικάζει τη στυγνή εκμετάλλευση των ξεριζωμένων από τη γενέθλια γη τους, χωρίς δικό τους κλήρο γης, άστεγων, περιπλανόμενων, άμοιρων εργατών γης, από βίαιους και ψυχοπνευματικά διεστραμμένους τσιφλικάδες και ο άλλος «υμνεί» με τρυφερότητα και χιούμορ τη μόνη «περιουσία» των καταπιεσμένων, την ανθρωπιά και την ταξική αλληλεγγύη τους.
Την παράσταση δύνασθε να παρακολουθήσετε στους εξής συνδέσμους στο Aρχείο της ΕΡΤ στο Διαδίκτυο:
https://archive.ert.gr/65949/ - μέρος 1
https://archive.ert.gr/65952/ - μέρος 2
https://archive.ert.gr/65959/- μέρος 3
Παρατίθεται βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας τουΚέντρου Ελληνικού Πολιτισμού
– Κ.Ε.Π Δώρας Γιαννίτσηγια το έργο και την παράσταση.
https://yadi.sk/i/m9hNURFr7CyqRQ
Σάς ευχόμαστε καλλιτεχνική και ψυχική απόλαυση !!!
Σάς καλούμε να στηρίξετε τον κοινωνικό μας φορέα Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. (www.hecucenter.ru ). ToK.Ε.Π. αναπτύσσει μία σφαιρική, πολυεπίπεδη εκπαιδευτική-διαφωτιστική-πολιτιστική δράση. Ο οβολός σας, οιαδήποτε βοήθεια δύνασθε να παράσχετε, είναι εξαιρετικά πολύτιμη και χρήσιμη για όλους μας!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!!
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ – ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ – Κ.Ε.Π.
http://www.hecucenter.ru/gr/news/ekstrateia__stirikse_to_kentro_ellinikoi_politismoi__kep_2020.html
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΕΙΣΦΟΡΑ
http://www.hecucenter.ru/up/_СБ2019-2020__ПОДДЕРЖИ%20ГКЦ.xls
Παρατίθεται βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας τουΚέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π Δώρας Γιαννίτσηγια τις δράσεις του Κ.Ε.Π.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!!
ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ & ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!!ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ !!!
Εις το επανιδείν, φίλοι μας !
Ειλικρινώς υμετέρα, με εκτίμηση και φιλικούς χαιρετισμούς,
Δρ. Δώρα Γιαννίτση,
δ/ντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π.
Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
http://www.hecucenter.ru/up/Last_Απολογισμός%20δράσεων%20Κ.Ε.Π.%20έτους%202019___.pdf
Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έτους 2019 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
http://www.hecucenter.ru/gr/reports/apologismos_drasis_kep_2019.html
Αναλυτικό απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) για το έτος 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
http://www.hecucenter.ru/up/Last_Απολογισμός-δράσεων-Κ.Ε.Π.-έτους-2020_.pdf
Σύντομο απολογισμό δράσεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) για το έτος 2020 δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο:
ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Москва, Алтуфьевское шоссе, 44 Altufyevskoe shosse, 44, office No 9, 2nd floor
офис № 9, 2 этаж 127566 Moscow, Russia
Тел.: 7084809 – Тел./Факс: 7084810 Tel.: +7 495 7084809; Tel./Fax: +7 495 7084810
e-mail: hcc@mail.ru info@hecucenter.ru
skype: hellenic.cultural.center
facebook: http://www.facebook.com/Hecucenter
vkontakte: http://vk.com/hecucenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου