Τι γίνεται με τη Συνείδηση μετά το θάνατό του ανθρώπου; Το σώμα πεθαίνει, ενώνεται με το χώμα, σαπίζει, ανακυκλώνεται, «ταΐζει τα σκουλήκια» ή καίγεται και γίνεται στάχτη, ανάλογα με τα έθιμα του κάθε λαού.
Η συνείδηση, η ψυχή, ο νους, το πνεύμα, με την αρχαία έννοια, τι απογίνεται; Πεθαίνει και διαλύεται μέσα στο σκοτάδι του Τίποτα μαζί με το σώμα ή συνεχίζει την άγνωστη για εμάς τους θνητούς πορεία της; Ξαναγεννιέται;
Το θέμα της μετενσάρκωσης είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια που προσπαθεί ο άνθρωπος να λύσει από τότε που στάθηκε όρθιος και άρχισε να σκέφτεται. Μήπως εκεί βρίσκεται η εξήγηση για το γεγονός ότι ο Μότσαρτ σε ηλικία πέντε χρονών, χωρίς να ξέρει καν από νότες, είχε συνθέσει μια ολόκληρη σονάτα; Ή με πιο τρόπο ο Χάινριχ Σλήμαν, γεννημένος στη Γερμανία, από παιδί ήξερε που βρίσκεται η Τροία; Πως είναι δυνατόν με την βοήθεια της ύπνωσης να αφυπνίσει κανείς τις παλιές και ξεχασμένες γνώσεις από τη προηγούμενη ζωή του; Γιατί πολλοί άνθρωποι θυμούνται γειτονιές, πόλεις, και μέρη από τα οποία ποτέ δεν έχουν περάσει;
«Το νερό δεν μπορεί να την βρέξει, ο άνεμος δεν μπορεί να την στεγνώσει, η φωτιά δεν μπορεί να την κάψει, τα όπλα δεν μπορούν να την καταστρέψουν: επειδή είναι αρχαία, αγέννητη και ποτέ δεν πεθαίνει.» Κρίσνα
Η μετενσάρκωση (Reincarnation) σημαίνει επαναγέννηση της ψυχής και είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι των θρησκειών και των πεποιθήσεων περί της αθανασίας και της συνεχόμενης πορείας της ανθρώπινης ψυχής ή της συνείδησης προς την εξέλιξη, προς την φώτιση –πεποιθήσεις που επικρατούν στις χώρες της Ανατολής, του Ινδουισμού, Ταοϊσμού, Βουδισμού κλπ.
Όμως υπάρχουν και εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί άλλων μονοθεϊστικών θρησκειών (Χριστιανισμού, Ιουδαϊσμού και Μουσουλμανισμού) που πιστεύουν στη μετενσάρκωση, παρόλο που το δόγμα της δικής τους θρησκείας την αποκλείει. Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν «θυμηθεί» τις προηγούμενες ζωές τους, είχαν εμμονές με κάποια συγκεκριμένα μέρη, πόλεις, σπίτια και ανθρώπους και, από μικρά παιδιά μιλούσαν για αυτά, αναφέροντας ακριβώς τα ονόματα, όπως ήταν και στην εποχή που ενδεχομένως ζούσαν οι ίδιοι εκεί κατά την προηγούμενη ζωή τους.
Με το θέμα αυτό έχουν ασχοληθεί και πολλοί ερευνητές προσπαθώντας να αποδείξουν ότι η μετενσάρκωση, δηλαδή η επαναγέννηση της ψυχής ή μάλλον της ανθρώπινης συνείδησης, είναι πραγματικότητα και συμβαίνει, απλώς εμείς δεν έχουμε την επίγνωση πάνω σ’ αυτήν. Άλλοι πάλι αρνούνται να ασχοληθούν με το θέμα είτε επειδή θεωρούν πως ασπάζονται μια άλλη θρησκεία είτε απλά είναι «άθεοι» και δεν πιστεύουν σε «μεταφυσικές μπούρδες» που υπάρχουν μόνο για να παρηγορούν τους ανθρώπους. Από την άλλη οι περισσότεροι συμβατικοί επιστήμονες θεωρούν την μετεμψύχωση ως μια ακόμη «μεταφυσική ανοησία», σκόνη στον αέρα, ένα τίποτα, ενώ τους ανθρώπους που ασχολούνται με το φαινόμενο αυτό ονομάζουν τσαρλατάνους, απατεώνες και γενικώς αποτυχημένους…
ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ
Είναι αλήθεια πως η μετενσάρκωση δεν έχει αποδειχτεί ως τώρα με τα συμβατικά επιστημονικά μέσα, εκτός ίσως από τις πρωτοποριακές προσπάθειες της Κβαντικής Φυσικής. Για τους Θιβετιανούς Βουδιστές η μετενσάρκωση θεωρείται κάτι το δεδομένο, άλλωστε ο Δαλάι Λάμα, ο πνευματικός εξόριστος ηγέτης του Θιβέτ και πνευματικός ηγέτης όλων των Βουδιστών, είναι ο 14ος Δαλάι Λάμα που δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά τη 14η μετενσάρκωσή του ίδιου φωτισμένου πνεύματος, του μεγάλου «μπόντι σάτβα».
Όλα αυτά σημαίνουν ότι έχει γεννηθεί άλλες 13 φορές ως Δαλάι Λάμα, και για να φτάσει στην πρώτη ενσάρκωση του Δαλάι Λάμα μπορεί να έχει ζήσει εκατοντάδες άλλες ενσαρκώσεις ως απλό ανθρώπινο ον –μέχρι και 777 σύμφωνα με τις βουδιστικές διδασκαλίες– ώσπου να φτάσει στη Φώτιση και να γεννηθεί πλέον συνειδητά ως ένας πλήρης φωτισμένος δάσκαλος και ηγέτης (βλέπε Οι Δεκατέσσερις Δαλάι Λάμα του Γκλεν Μάλιν, εκδόσεις Άγνωστο). Όμως και η μετενσάρκωση υπακούει σε κάποιους φυσικούς και συμπαντικούς νόμους, όπως π.χ. είναι ο Νόμος του Κάρμα, γιατί σύμφωνα μ’ αυτόν ο καθένας μας πληρώνει τα λάθη του ή επιβραβεύεται για τις καλές πράξεις, σκέψεις και τα λόγια του.
Ο πανίσχυρος συμπαντικός Νόμος του Κάρμα βασίζεται στον απλό φυσικό νόμο ότι η κάθε δράση προκαλεί αντίδραση οπότε, σύμφωνα με αυτόν, δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος που έχει προκαλέσει πόνο, δυστυχία και άγνοια ή αντίστοιχα έχει προσφέρει αγάπη, συμπόνια και βοήθεια στους άλλους για να εξελιχθούν πνευματικά και προχωρήσουν στο δρόμο της φώτισης, να μην υποστεί συνέπειες για τις πράξεις τους, έστω στην επόμενη ζωή του.
Γι’ αυτό το λόγο καλά είναι να προσέχετε, έστω και προκαταβολικά, είτε πιστεύετε ή όχι στην μετενσάρκωση, αυτά που κάνετε γιατί αν είστε λ.χ. άνδρας και κακοποιείτε τη γυναίκα σας ή τα παιδιά σας, τότε υπάρχει πιθανότητα στην επόμενη ζωή σας να γεννηθείτε γυναίκα που θα την βιάσουν, θα την κακοποιήσουν και τελικά θα καταλήξει στα χέρια κάποιου μεθύστακα που αντί για «σάκο του μποξ» θα έχει τη γυναίκα του… Ή αν έχετε σκοτώσει άνθρωπο τότε μπορεί να γεννηθείτε στην επόμενη ζωή σας ακόμη και γουρουνόπουλο και να καταλήξετε σε κάποιο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, χωρίς καμία συνείδηση και επομένως χωρίς καμία ευκαιρία να βελτιώσετε το Κάρμα σας…
Διαβάστε επίσης: Οι Νόμοι της Μετενσάρκωσης
ΜΕΓΑΛΟ BARDO: Η ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ
Την πιο λεπτομερή περιγραφή των καταστάσεων που περνάει μετά το θάνατο η συνείδηση την άφησαν πίσω τους οι Θιβετιανοί Βουδιστές στην περίφημη Θιβετιανή Βίβλο των Νεκρών (ή Bardo Thodol). Το Bardo σημαίνει μια μετέωρη κατάσταση, όπου η περασμένη κατάσταση, δηλαδή ο θάνατος, μόλις συνέβη και η μελλοντική ζωή δεν έχει εκδηλωθεί ακόμη. Όμως αυτός ο μετεωρισμός συμβαίνει και στη ζωή μας. Για παράδείγμα κάθε στιγμή που μπαίνουμε σε κατάσταση ύπνου βιώνουμε ένα «μικρό θάνατο», γιατί έχουμε ουσιαστικά την εμπειρία της ώρας του θανάτου και του «καθαρού φωτός». Το ταξίδι της συνείδησης από τη στιγμή του φυσικού θανάτου μέχρι την επόμενη μετενσάρκωση διαρκεί 49 γήινες μέρες, και ονομάζεται «μεγάλο Μπάρντο».
Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών ο νεκρός περνάει τις τρεις βασικές μπάρντο καταστάσεις, που σύμφωνα με τη Θιβετιανή Βίβλο των Νεκρών είναι:
1) Το Βardo της Εμπειρίας του Θανάτου, που αρχίζει τη στιγμή που παύει κάθε λειτουργία των πέντε αισθήσεων κι όταν σταματήσουν οι «εσωτερικοί παλμοί».
2) Το Bardo της Εμπειρίας της Πραγματικότητας του Υπερπέραν, στην οποία ο νεκρός αποκτά το «Καθαρό Απατηλό Σώμα» και σ’ αυτή τη κατάσταση εκδηλώνονται διάφορες προβολές της συνείδησης μέχρι να εμφανιστεί το λεγόμενο «Νοητικό Σώμα» της Εμπειρίας του Bardo.
3) Το Bardo της Αναζήτησης μιας Νέας Ύπαρξης, όπου αρχίζουν τα οράματα που προέρχονται από τις «καρμικές ροπές», μέχρι που θα παγιδευτεί το νέο σώμά του περιπλανώμενου ξανά σε μια μήτρα.
Όποιος έχει ασκηθεί και μυηθεί στο θάνατο μέσα σε 49 μέρες έχει τη μεγάλη ευκαιρία να απελευθερώσει το πνεύμα του από την επαναγέννηση στην Σαμσάρα (στο φαύλο κύκλο των γεννήσεων και των θανάτων) και να συνεχίσει το μεγάλο ταξίδι προς τα ανώτερα επίπεδα των υπάρξεων, σε άλλους πλανήτες και γαλαξίες!
Οι πρωτοπόροι της Κβαντικής Φυσικής έκαναν ένα εκπληκτικό άλμα όταν είπαν ότι όλα τα ορατά έχουν τις ρίζες τους στο αόρατο, ότι όλα τα πράγματα πηγάζουν από το αιώνιο (timeless) και ότι όλες οι βεβαιότητες γίνονται στην ουσία μυστήρια, όταν πλησιάσεις αρκετά για να τα δεις από κοντά. Αν οι θρησκείες είχαν αποδείξει το ίδιο πράγμα για μας, θα ήμασταν βέβαιοι για την «αθανασία της ψυχής» μας όσο ήταν ο Αϊνστάιν λέγοντας ότι η ταχύτητα του φωτός είναι η απόλυτη ταχύτητα, πέρα από την οποία τίποτα στο σύμπαν δεν μπορεί να φτάσει. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε σαν το σύμπαν, ταυτόχρονα σχετικοί και απόλυτοι. Το σχετικό κομμάτι μας είναι φτιαγμένο από όλα όσα σκεφτόμαστε, θέλουμε και πράττουμε. Το απόλυτο κομμάτι μας είναι ένα δυναμικό που μπορεί να κάνει όλα αυτά τα πράγματα.
PAST LIFE MEMORY SYNDROME: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ
O Αμερικανός Frederick Lenz –Rama (1950-1998) ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος του Ζεν Βουδισμού και άλλων συστημάτων εσωτερικής αναζήτησης που οδηγούν στην αυτογνωσία και στη φώτιση. To βιβλίο του Lifetimes: True Account of Reincarnation, το αφιέρωσε στην έρευνα του «συνδρόμου της ανάμνησης της προηγούμενης ζωής» (Past Life Memory Syndrome). Μέσα σ’ αυτό το βιβλίο αναλύει και δεκάδες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν «θυμηθεί» τις προηγούμενες τους ζωές.
Ο Ράμα λέει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι –υποκείμενα έρευνάς του– ισχυριζόταν ότι αμέσως πριν τη στιγμή που θυμόταν τις προηγούμενες ζωές τους, αισθανόταν το σώμα τους να είναι ελαφρύ σαν πούπουλο! Την επόμενη στιγμή έβλεπαν μπροστά στα μάτια τους τις πιο ψυχεδελικές αποχρώσεις χρωμάτων του ουράνιου τόξου, το δωμάτιο που βρισκόταν άρχιζε να δονείται κι εκείνη τη στιγμή η εσωτερική αυτή εμπειρία άρχιζε να περνάει στην ευφορία, κι εκείνη τη στιγμή γινόταν το άνοιγμα: η εισβολή της σκηνής από τη προηγούμενη ζωή στην συνείδηση του ανθρώπου.
Οι περισσότερες ιστορίες με αναμνήσεις από την προηγούμενη ζωή, φυσικά προέρχονται από τις χώρες των οποίων οι επίσημη θρησκεία ευνοεί την ύπαρξη της μετενσάρκωσης, όπως είναι η Ινδία, το Θιβέτ, το Νεπάλ κλπ. Έτσι και ο Τένζιν Γκούμκα ήταν ένα παιδί που γεννήθηκε στο Νεπάλ. Όμως όλο το χωριό του τον ήξερε με το άλλο όνομα: «Η θεότητα Έφτασε». Το 1990, ήταν 12 χρονών, όμως φαινόταν πολύ πιο ώριμος. Τα μάτια του έλαμπαν με ένα βαθύ, «γεμάτο γνώσεις» φως. Ο Τενζιν ξαναγεννήθηκε και θυμήθηκε την προηγούμενη ζωή του.
Είναι συνηθισμένο να ακούς στις χώρες αυτές την πρόταση: «Όταν θα ξαναγεννηθώ», γιατί πιστεύουν όλοι ότι η ζωή αυτή δεν είναι παρά μόνο ένας κρίκος σε μία αλυσίδα ζωών που οδηγούν σε μία τελική απελευθέρωση από τη σαμσάρα και την επανάληψη. Γιατί υπάρχουν και άλλες πιο εξελιγμένες μορφές ζωής που κάποια στιγμή όταν φύγουμε από δω θα τις απολαύσουμε…
Ο μικρός Τενζιν Γκούμκα στη προηγούμενη ζωή του που τη θυμήθηκε, ήταν έμπορος στο Κατμαντού. Είχε το δικό του μαγαζί στο κέντρο της πόλης και το αντικείμενο της δουλείας του ήταν οι αντίκες. Ό,τι ισχυριζόταν το παιδί τεσσάρων χρονών, όσο ήταν ο Τένζιν τότε που για πρώτη φορά θυμήθηκε τη προηγούμενη ζωή του, φανερώθηκε ως αληθινό!. Έδειξε στους γονείς του σε πιο σημείο του σπιτιού του (από τη προηγούμενη ζωή) κρατούσε τα πιο πολύτιμα αντικείμενα που είχε.
Κάποτε αγόρασε δυο πολύτιμες αντίκες από έναν Θιβετιανό αγρότη που τις μετέφερε από το Θιβέτ λαθραία και τις έφερε στο Κατμαντού για να τις πουλήσει. Επρόκειτο για δύο μικρά ολόχρυσα, στολισμένα με πολύτιμα πετράδια, αγαλματάκια του Βούδα. Έπειτα τα είχε κρύψει –μιλάμε στην προηγούμενη ζωή του– σ’ ένα κουτί που το έθαψε κάτω από το πάτωμα του σπιτιού του, γιατί φοβόταν ότι θα τα έβρισκαν οι αστυνομικοί και θα πλήρωνε πρόστιμο γιατί συμμετείχε στo λαθραίο εμπόριο. Και πράγματι όταν οι γονείς του μικρού Τένζιν ζήτησαν από τους καινούργιους ιδιοκτήτες του σπιτιού να σηκώσουν τα πατώματα, όπου τους το είπε το παιδί, βρήκανε τα χρυσά αγαλματίδια του Βούδα!
ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΖΩΕΣ
Ένας άλλος επιστήμονας και ερευνητής του φαινομένου της μετενσάρκωσης, είναι ο δρ Ίαν Στίβενσον (Ian Stevenson) από το πανεπιστήμιο Βιρτζίνια, που εδρεύει στο Charlottesville των ΗΠΑ, και ο οποίος έχει συγκεντρώσει πάνω από 2.000 ιστορίες των ανθρώπων που ισχυρίζονταν ότι θυμόταν τις προηγούμενες ζωές τους. Τα περισσότερα υποκείμενα της έρευνάς του ήταν παιδιά ηλικίας από 2 έως 6 ετών. Πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν απορρίψει ακόμη και τους τωρινούς τους γονείς ως ψεύτικούς και ξένους. Σύμφωνα λοιπόν με τον καθηγητή Στίβενσον τα βιώματα των περισσότερων παιδιών και η περίοδος στην οποία θυμόντουσαν την προηγούμενη ζωή τους, έμοιαζαν μεταξύ τους.
Καταρχάς όλα τους προσπαθούσαν να πείσουν τους άλλους, όσοι βέβαια ήθελαν να τα ακούσουν, ότι θυμόταν πως κάποτε ζούσαν αλλού και μία άλλη ζωή πριν απ’ αυτήν που ζουν σήμερα. Οι έρευνες του Στίβενσον αποκάλυψαν ότι ένα μεγάλο ποσοστό της βίαιης θανάτωσης υπάρχει σε οκτώ διαφορετικούς πολιτισμούς που τους ερευνούσε ο ειδικός της μετενσάρκωσης και κυμαίνονταν από 29 % στους Ινδιάνους της Αλάσκα μέχρι και 78% στο Λίβανο και στη Συρία, προφανώς λόγω του πολέμου.
Τα παιδιά συνήθως υπέφεραν από τις φοβίες που είχαν σχέση με την αιτία θανάτου του προσώπου που ήταν στη προηγούμενη ζωή. Υπήρχαν περιπτώσεις που φοβόταν από το νερό (επειδή το πρόσωπο στην προηγούμενη ζωή πνίγηκε) ή είχε μια ανεξήγητη φοβία στα φονικά όπλα (γιατί στη προηγούμενη ζωή, όπως έχει αποδειχτεί αργότερα, ήταν δολοφονημένος από τουφέκι), ή είχε φόβο από τα αυτοκίνητα γιατί σκοτώθηκε στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα…
Υπήρχαν παιδιά που έδειχναν απίστευτη τάση προς τα αλκοολούχα ποτά στη μικρή ηλικία τους, ισχυριζόμενα ότι κάποτε έπιναν μπίρα και ουίσκι σε μεγάλες ποσότητες. Παρόμοιες ιστορίες ακούστηκαν σχετικά με τα τσιγάρα ακόμη και τα ναρκωτικά. Ένα παιδάκι τεσσάρων χρονών έβαλε στη σειρά πέντε μελιτζάνες και δυο πατάτες και τους έδωσε ονόματα των παιδιών του που είχε στη προηγούμενη ζωή! Αργότερα, με την αντίστοιχη έρευνα που έγινε, όντως βρέθηκαν τα στοιχεία του ανθρώπου και των εφτά παιδιών του…
Σημαντική επίσης απόδειξη για τη συνέχεια της ψυχής ή του νου (συνείδησης, όπως προτιμούν να την ονομάζουν οι Θιβετιανοί Βουδιστές) είναι όταν κάποια παιδιά έχουν γνώσεις για τις οποίες είναι φύσει αδύνατον να τις έχουν. Για παράδειγμα όταν κανείς μιλάει μια ξένη γλώσσα που δεν έχει ξανακούσει κ.α. Έτσι για παράδειγμα γεννήθηκε ένα αγόρι με καταπληκτικές γνώσεις σχετικά με τις μηχανές των πλοίων, ένα κοριτσάκι ήξερε να χορεύει κάποιους παλαιούς χορούς, ενώ τα περισσότερα παιδιά θυμόντουσαν πράγματα του παρελθόντος που έχουν ξεχαστεί από τους περισσότερους. Σχετικά με τα διάφορα στίγματα, σημάδια πάνω στο δέρμα των παιδιών, όπως είναι η κρεατοελιές κλπ, ο δρ Στίβενσον εξέτασε προσεκτικά περίπου 200 παιδιά και αποδείχτηκε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν σχέση με την αιτία θανάτου.
ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΗΝ «ΠΗΝΕΛΟΠΗ» ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΖΩΗ
Υπήρχαν και περιπτώσεις που πραγματικά έκαναν ακόμη και τους πιο άπιστους Θωμάδες να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Έτσι ο δρ Στίβενσον ανακάλυψε ένα αγόρι το οποίο μπροστά στα μάτια τις επιστημονικής επιτροπής απέδειξε ότι η «σύζυγος του από τη προηγούμενη ζωή ακόμη τον περιμένει σε μια μικρή πόλη στο βορρά του Μεξικού». Μετά από ανάλογη έρευνα διαπιστώθηκε ότι πράγματι μια «πιστή Πηνελόπη» ακόμη περίμενε τον άνδρα της να γυρίσει από το ταξίδι που έφυγε πριν από τριάντα χρόνια, γιατί το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ μέσα στα κύματα του Ωκεανού, όπου προφανώς είχε πεθάνει. Το αγόρι αναγνώρισε την αγαπημένη του Λίντα ανάμεσα σε 20 γυναίκες!Έπειτα πήγε την επιτροπή στο πρώην σπίτι του, που θυμόταν ακριβώς που βρίσκεται, όπως επίσης και το καφενείο όπου σύχναζε με τους φίλους του πίνοντας ένα ποτηράκι ρούμι.
Ένα κοριτσάκι πήγε τον δρ Στίβενσον στα ερείπια ενός καμένου σπιτιού λέγοντας ότι εκεί ήταν το σπίτι του και έπειτα τον πήγε σ’ ένα παμπάλαιο πλάτανο ισχυριζόμενη ότι εκεί κάτω από τον πλάτανο, μέσα στη θύελλα του αμερικάνικου Εμφύλιου Πολέμου «ο άνδρας της» έχει θάψει ένα μεταλλικό κιβώτιο με τα πιο πολύτιμα αντικείμενά τους. Στη συνέχεια έγινε η ανασκαφή γύρω από το πλατάνι και πράγματι βρέθηκε το κιβώτιο μέσα στο οποίο, ανάμεσα σε πολλά ενδιαφέροντα και πολύτιμα αντικείμενα, ήταν και τα κοσμήματα με τα αρχικά γράμματα του ονόματος της γυναίκας που δεν ήταν άλλη παρά το ίδιο κορίτσι στη προηγούμενη ζωή του!
EXTRA CEREBRAL MEMORY
Ένας άλλος ερευνητής της μετενσάρκωσης ήταν και ο Σκοτ Ρόγκο (Scott Rogo, 1950-1990), δημοσιογράφος, συγγραφέας, ερευνητής της παραψυχολογίας από το Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας. Σε μια συνέντευξη που έχει δώσει στο Μπάζελ της Ελβετίας σε ένα κογκρέσο παραψυχολογίας με τίτλο «Μέρες Ψι», μίλησε για τις δικές του σχετικές έρευνες και εμπειρίες. Μια τυπική περίπτωση που περιγράφει ως «extra cerebral memory» (ανάμνηση εκτός ορίων του εγκεφάλου) είναι του Ράβι Σανκάρα (Ravi Shankara). Ο Ράβι Σανκάρα γεννήθηκε το 1951 στο Kanοuj της Ινδίας. Κάτω από το πιγούνι του είχε ένα παράξενο σημάδι. Μόλις άνοιξε το στόμα του είπε ότι τον έχουν σκοτώσει σε μία άλλη περιοχή της ίδιας πόλης, όπου έμενε στην προηγούμενη ζωή του.
Ανέφερε ακόμη και το όνομα του πατέρα του από την προηγούμενη ζωή. Ο Ράβι είχε την εμμονή να μιλάει σ’ όλους, ακόμη και σε αγνώστους ανθρώπους για την προηγούμενη ζωή, πράγμα που έκανε τον «τωρινό» πατέρα του να του δίνει ξύλο γιατί ήταν ο μόνος τρόπος «να του βγάλει τις βλακείες από το μυαλό του». Και όμως αποδείχτηκε ότι όντως στις 19.07. 1951 (δέκα μήνες πριν γεννηθεί ο Ράβι) κάποιος σκότωσε τον γιο του Sri Jagevash Prasada (του ανθρώπου για τον οποίον ο Ράβι έλεγε πως ήταν ο πατέρας του), ενώ έπαιζε κοντά στο σπίτι του. Ένας συγγενής του μαζί με κάποιον άλλον συνεργό έκοψαν το λαιμό του παιδιού και στη συνέχεια το αποκεφάλισαν…
Σύμφωνα με τον Σκοτ Ρόγκο υπάρχουν και περιπτώσεις που δύο παιδιά θυμούνται μια προηγούμενη ζωή του ενός ίδιου ανθρώπου, όπως και άλλα παράξενα. Για παράδειγμα ένα παιδί θυμόταν τη ζωή ολόκληρη ενός ανθρώπου που ακόμη δεν είχε πεθάνει! Αυτό, κατά τη γνώμη του, σημαίνει πως οι «αναμνήσεις εκτός εγκεφάλου» δεν μπορεί να είναι από μόνες τους απόδειξη για μετενσάρκωση. Αυτές οι περιπτώσεις τεκμηριώνουν μια πολύπλοκή «συμπλεγματική σειρά δυναμικών συστατικών, και όχι το αποτέλεσμα της επαναγέννησης».
ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ Ή ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ;
Τέλος ένας καθηγητής και ερευνητής του μεταφυσικού και της μετενσάρκωσης, ο δρ. H.N. Banergy, διευθυντής του τμήματος της παραψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Ρατζαστάν είπε το εξής: «Ο Βολταίρος, γνωστός Γάλλος φιλόσοφος και ποιητής συνήθιζε να λέει πως δεν είναι καθόλου παράξενο αν ένας άνθρωπος γεννηθεί δύό και τρεις φορές γιατί η Φύση επαναλαμβάνεται συνεχώς». Μέσα από τη προσωπική συλλογή των περιπτώσεων της ανάμνησης της προηγούμενης ζωής του δρ Μπάνερτζι ξεχωρίζει άλλη μια ενδιαφέρουσα ιστορία.
Πρόκειται για τις δύο δίδυμες από μία μικρή πόλη της Ιρλανδίας, τις Jennifer και Jillian Pollok. Πριν από αυτές οι γονείς τους είχαν άλλες δύο κόρες, οι οποίες σκοτώθηκαν σε ηλικία εννέα και έξι χρονών σε ένα φοβερό δυστύχημα όπου ένα αυτοκίνητο τις «πήρε» και τις δύο μαζί. Μετά από ένα χρόνο οι δυστυχισμένοι γονείς χαμογέλασαν για πρώτη φορά όταν η κυρία Πόλοκ έμεινε ξανά έγκυος και μετά από εννιά μήνες γέννησε δύο υγιέστατες δίδυμες κόρες, τη Jennifer και τη Jillian, οι οποίες από μικρή ηλικία έδειχναν διάφορα παράξενα «συμπτώματα».
Καταρχάς η Τζένιφερ πάνω στο μέτωπο της μέχρι τη μύτη είχε μια πολύ ρηχή ουλή που ήταν ακριβώς όπως εκείνη της μακαρίτισσας αδελφής της Jackie, που την είχε κερδίσει μετά από μία δύσκολη πτώση. Επίσης είχε η Τζένιφερ κάποιες κρεατοελιές ακριβώς στα σημεία, όπως τις είχε η Τζάκι. Και όχι μόνο αυτό. Κρατούσε με τον ίδιο τρόπο το μολύβι όταν έγραφε ή ζωγράφιζε και γενικώς έδειχνε από πολύ μικρή ηλικία ότι μοιάζει υπερβολικά με τη Τζάκι. Όμως και η δίδυμη αδελφή της Τζίλιαν, έδειχνε ότι έχει σχεδόν όλες τις συνήθειες της άλλης αδελφής που έχει πεθάνει.
Μία μέρα οι γονείς Πόλοκ έπαθαν ισχυρό σοκ όταν η Τζίλιαν έπιασε από το χέρι τη Τζένιφερ και της είπε όλη την ιστορία σχετικά με τις συνθήκες που προηγήθηκαν του τραγικού δυστυχήματος στο οποίο οι «αδελφές» τους έχασαν τη ζωή. Πολλές λεπτομέρειες αυτού του τρομερού συμβάντος ήταν γνωστές μόνο στους γονείς τους. Κι όμως μετά η Τζίλιαν που κι αυτή «θυμήθηκε» το τι έγινε, περιέγραψε το δυστύχημα ακριβώς όπως έγινε, με πολύ πάθος και συναισθήματα, σαν να το έζησε η ίδια. Έγιναν και άλλα: οι γονείς μετά το θάνατο των παιδιών τους, μάζεψαν όλα τα παιχνίδια τους σε ένα μπαούλο και τα έβαλαν στην αποθήκη. Μία μέρα τα κορίτσια βρήκαν το μπαούλο με τα παιχνίδια και άρχισαν να αναγνωρίζουν ένα μετά το άλλο τις κούκλες τους λέγοντας τα ονόματά τους όπως τα είχαν δώσει οι νεκρές αδελφές τους…
Σύμφωνα με τον δρ Μπένερτζι οι αναμνήσεις από τις προηγούμενες ζωές δεν αφορούν μόνο τα εξωτερικά συμβάντα αλλά και το χαρακτήρα, τις συνήθειες όπως και τις διάφορες τάσεις που μπορεί να έχει ο καθένας. Πως αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι ο Μότσαρτ σε ηλικία πέντε χρονών, χωρίς να ξέρει καν νότες, είχε συνθέσει μια ολόκληρη σονάτα; Ή με πιο τρόπο ο Χάινριχ Σλήμαν, γεννημένος στη Γερμανία, από παιδί ήξερε που βρίσκεται η Τροία; Ή πως σε μια μάχη στο Άνζι της Ιταλίας σε μια κρίσιμη στιγμή ένας γιατρός θυμήθηκε μια χειρουργική μέθοδο σχετικά με την οποία δεν είχε καμία εμπειρία ούτε και θεωρητική γνώση;
Πως είναι δυνατόν με τη βοήθεια της ύπνωσης να ξυπνήσει κανείς τις παλιές και ξεχασμένες γνώσεις από τη προηγούμενη ζωή του; Πως είναι δυνατόν να μιλάνε τις ξένες και αρχαίες γλώσσες, όπως τα λατινικά ή σανσκριτικά, κάποιοι που έχουν περάσει στην «τωρινή ζωή» τους μόνο από μια βασική εκπαίδευση; Πολλοί άνθρωποι θυμούνται γειτονιές, πόλεις μέρη από τα οποία ποτέ δεν έχουν περάσει. Όλα αυτά, σύμφωνα με τον Ινδό επιστήμονα είναι αναμνήσεις από τις προηγούμενες ζωές. Μήπως το ίδιο σύνδρομο της ανάμνησης της προηγούμενης ζωής έχουν τελικά και τα αποδημητικά πουλιά, που όταν κάνουν το μακρινό ταξίδι τους, πάντα παίρνουν τον ίδιο δρόμο αλλά κάνουν και στάσεις για να ξεκουραστούν στα ίδια σημεία!
Γιατί θα έπρεπε να πιστεύουμε ότι είμαστε μηδαμινά όντα που γεννιούνται και πεθαίνουν αφού το κάθε άτομο από το Big Bang μέχρι σήμερα αποδεικνύει τη πραγματική μας ιδιότητα; Εμείς τα ανθρώπινα όντα, θα έπρεπε καθημερινά να χαιρόμαστε για το γεγονός πως έχουμε τη συνείδηση: όχι επειδή με αυτήν μπορούμε να ταξιδεύουμε στον ουρανό αλλά επειδή είμαστε ήδη εκεί –και εδώ ταυτόχρονα. Αυτό το κβαντικό παράδοξο έκανε τόσο όμορφη τη ζωή μας, γιατί κάνει εφικτή την ύπαρξη της έκστασης μέσα στην καθημερινότητα μας που τις περισσότερες φορές είναι μια θολούρα ομίχλης και σύγχυσης.
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ
«Και ως προς εσένα ζωή, πιστεύω ότι είσαι το αποτέλεσμα πολλών θανάτων, και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι εγώ έχω πεθάνει δέκα χιλιάδες φορές πριν.» Walt Whitman, Song of Mysel
«Δεν μπορώ να πιστέψω ούτε για μια στιγμή ότι η ζωή στη πρώτη της μορφή δημιουργήθηκε σ’ αυτή τη μικρή μπάλα που τη λέμε Γη. Τα κομμάτια που συνδέθηκαν μεταξύ τους με σκοπό την εξέλιξη των ζωντανών όντων σε αυτό το πλανήτη μας, πιθανόν να έχουν έρθει από κάποιο άλλο σώμα και από κάποιο άλλο μέρος του σύμπαντος.» Thomas A. Edison, The Diary and Sundry Observations
«Αυτή η ιδέα της μετενσάρκωσης συνεπάγεται τη συνέχεια της προσωπικότητας. Η ανθρώπινη προσωπικότητα αναγνωρίζεται ως συνεχή και ευπρόσιτη στην μνήμη, έτσι ώστε όταν κάποιος γεννιέται και έχει το κατάλληλο δυναμικό να θυμάται τις προηγούμενες του υπάρξεις, μπορεί να καταλάβει ότι είναι δικές του και προσωπικές και επομένως έχουν την ίδια μορφή του Εγώ, όπως στην προηγούμενη ζωή. Ως κανόνας, η μετενσάρκωση σημαίνει επαναγέννηση στο ανθρώπινο σώμα.» —«Το τι συμβαίνει μετά το θάνατο είναι τόσο απερίγραπτα θαυμάσιο ώστε η δική μας φαντασία και τα συναισθήματά μας δεν επαρκούν να μορφοποιήσουν ούτε μία κατάλληλη σκέψη πάνω σε αυτό.» Carl Gustav Jung
Η ψυχή έχει ουράνια καταγωγή αλλά έχει πέσει κάτω από την υψηλή της εστία και είναι, ας πούμε, θαμμένη στη Γη, σε ένα μέρος εντελώς διαφορετικό από την δική της θεϊκή φύση και την αθανασία της.» Marcus Tullius Cicero (106 – 43 π.κ.ε.)
«Αυτοί (οι Κέλτες) πιστεύουν ότι η ψυχή τους δε σβήνει μετά το θάνατο, αλλά περνάει, μετά το θάνατο, από ένα σώμα στο άλλο». Ιούλιος Καίσαρας (Caious Iulius Caesar 100-44 π.κ.ε.)
«Είμαι το ίδιο πρόσωπο με εκείνο που στην αρχαιότητα πάνω στη Γη βίωσε εκείνες τις εμπειρίες…» William James
«Είμαι σίγουρος ότι ήμουν εδώ χίλιες φορές πριν και ελπίζω να ξανάρθω άλλες χίλιες φορές…» Thomas H. Huxley
@Μίλιτσα Κοσάνοβιτς (kosanovic@mail.com) είναι συγγραφέας. Το τελευταίο της βιβλίο, που έγραψε μαζί με τον Γιώργο Στάμκο, είναι το “Άγνωστη Σερβία” (2016).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου