Ευλαβεστάτους Ιερατικώς Προϊσταµένους
Ελληνορθοδόξων Κοινοτήτων
της Ιεράς Μητρόπολης Τορόντο (Καναδά)
Αγαπητοί εν Κυρίω,
Δοξάζω και ευχαριστώ τον Άγιο Θεό που ευδόκησε να έχουμε στον Καναδά εκλεκτό κλήρο, ικανό να εργαστεί θεάρεστα και να αποδώσει «πλείονας» καρπούς. Σας ευγνομωνώ για την πολύπονη ιερατική σας διακονία. Μπορούμε όμως να γίνουμε καλύτεροι και να ευαρεστήσουμε ακόμη πιο πολύ «Θεόν και ανθρώπους».
Το κύριο μέλημα του ιερέως είναι η διακονία του λαού του Θεού, των ψυχών που Εκείνος μας εμπιστεύθηκε και για τις οποίες θα λογοδοτήσουμε. Χτυπώ, από πατρική αγάπη κινούμενος, για άλλη μια φορά την πόρτα της ιερατικής σας συνείδησης και παρακαλώ να μου ανοίξετε και να με ακούσετε. Η αγωνία μου για το παρόν και το μέλλον των Κοινοτήτων μας αποτελεί κύριο μέλημα της αρχιερατικής μου διακονίας. Επιθυμώ να αφήσουμε περισσότερες και πιο γεμάτες και ζωντανές εκκλησίες απ’ ότι βρήκαμε. Να οδηγήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους στη Βασιλεία του Θεού. Σας καλώ να συμπορευθούμε στον κοινό αγώνα της σωτηρίας. Της σωτηρίας του χριστεπωνύμου πληρώματος και της δικής μας. Να δημιουργήσουμε ζωντανές Κοινότητες, πνευματικές κυψέλες που θα σφύζουν από ζωή.
Ως ιερείς αποτελούμε κατά πάντα παράδειγμα για τους πιστούς. Λύχνος «επί την λυχνίαν», δηλαδή φωτεινή, διάφανη, υποδειγματική και πνευματική οφείλει να είναι η ζωή του ιερέως. Η στάση του πάντοτε θετική. Όχι άρνηση. Να βλέπει ο πιστός τον ιερέα, σε κάθε έκφανση της ζωής του (ιερατικής, οικογενειακής, διαπροσωπικής) και να αναφωνεί: δόξα τω Θεώ υπάρχουν ακόμη σ’ αυτό τον κόσμο ιερείς καλοί και αγαθοί! Να αισθάνεται ο ενορίτης αναπαυμένος κοντά στον ιερέα. Ο ιερέας να αποπνέει αγιότητα και να εμπνέει με την ώριμη συμπεριφορά και την δυναμική παρουσία του. Να τρέχει ευχαρίστως να διακονήσει όπου τον καλούν και όπου χρειάζεται (σε σπίτια, σε νοσοκομεία, σε γηροκομεία, σε συλλόγους). Αν ο λαός μας δεν αισθανθεί τον ιερέα να βιώνει τη λειτουργική ζωή θα μείνει μακριά από τη λειτουργία της εκκλησίας μας. Αν δεν αισθανθεί την στοργική μέριμνα και τον αμείωτο ζήλο του ιερέα, θα κρυώσει πνευματικά. Αν δεν δει, ότι ο ιερέας εφαρμόζει έμπρακτα αυτά που κηρύττει από τον άμβωνα θα χαλαρώσει ηθικά και θα χάσει την πίστη του στον ίδιο το Θεό. Ειδικότερα:
ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ – ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ
Σας προτρέπω να έχετε πλούσιο λειτουργικό πρόγραμμα. Να εκδίδεται εγκαίρως και σε μηνιαία βάση πρόγραμμα ακολουθιών και εκδηλώσεων. Οι ακολουθίες να είναι μυσταγωγικές, ειρηνικές, κατανυκτικές. Να τελούνται σε λογικά χρονικά πλαίσια, στις δύο γλώσσες και να είναι άρτια προετοιμασμένες από τον ιερέα και τους συνεργάτες του. Να τελούνται απαραιτήτως εσπερινός, όρθρος και παράκληση. Ενδεχομένως σε μηνιαία βάση αγιασμός, ευχέλαιο ή κάποια άλλη ακολουθία. ΣτηΘεία Λειτουργία να χρησιμοποιείται αποκλειστικά το δίγλωσσο βιβλιαράκι της Μητρόπολης μας. Να υπάρχει βιβλιαράκι στα καθίσματα για τους εκκλησιαζόμενους. Να επικρατεί ομοιομορφία στην τέλεση της Θεαίας Λειτουργίας σε όλο τον Καναδά, σύμφωνη με το υποδειγματικό βίντεο που διαθέτει η Μητρόπολη μας. Τα κηρύγματανα είναι ζωντανά, δίγλωσσα και σύντομα. Ο ιερός ναός να είναι περιποιημένος και καθαρός. Το ιερό βήμα ευπρεπισμένο και λιτό. Η Αγία Τράπεζα απαλλαγμένη από φόρτο στολισμού. Οι πιστοί να παρακινούνται να προσέρχονται στην εξομολόγησηκαι στη συχνή Θεία Κοινωνία. Επιπλέον σας παρακαλώ να προσέξετε τους ακόλουθους τομείς:
– Χορωδία
Η χορωδία είναι απαραίτητη. Δίνει τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους να εκκλησιάζονται και να συμμετέχουν ενεργά στη Θεία Λατρεία. Όταν ψάλει η χορωδία είναι γεγονός, ότι και ο λαός συμψάλει. Ο ιερέας πρέπει να συνεργάζεται με τους χοράρχες και να συναντά τα μέλη της χορωδίας τακτικά. Να τους δίνει την αίσθηση, ότι είναι μέλη της οικογένειας της εκκλησίας και πολύτιμοι συνεργάτες.
– Ιεροψάλτες
Ευχής έργο θα είναι όλες οι εκκλησίες μας να έχουν βυζαντινές χορωδίες και άριστα κατηρτισμένους ιεροψάλτες. Να φροντίζει ο ιερέας να προσελκύονται νέοι χαρισματικοί άνθρωποι στο ψαλτήρι και να διδάσκονται την εκκλησιαστική μουσική. Σε λίγο καιρό δε θα υπάρχει κανείς να ψάλει. Σχολές Βυζαντινής Μουσικής και διδάσκαλοι υπάρχουν αρκετοί ανά τον Καναδά. Αναφέρω ως λαμπρό και άξιο μίμησης παράδειγμα την Κοινότητα Αγ. Ειρήνης και Μαρκέλλας Μόντρεαλ. Ο κ. Αθ. Κουριάμπελας έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια θαυμάσια χορωδία με 9 νέους. Έμαθαν εκκλησιαστική μουσική και πλαισιώνουν το αναλόγιο ψάλλοντας σε ωραίο βυζαντινό ύφος.
– Νεωκόροι, Επίτροποι, Γραμματείς, Συνεργάτες
Όλοι να είναι ευγενικοί, εξυπηρετικοί και πρόσχαροι. Να είναι ευπρεπώς ντυμένοι, συνεπείς, επιμελείς, ήρεμοι και ευλαβείς. Να μη λησμονούν ότι διακονούν το λαό του Θεού. Ο ιερέας από την πλευρά του να τους δείχνει έμπρακτη αγάπη και να έχει υπομονή μαζί τους. Να συνεργάζεται αγαστά με όλους.
ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Είναι πραγματικά ευχάριστο που οι νέοι μας ζητούν να νυμφευθούν, να βαπτίσουν τα παιδιά τους, να κηδέψουν τους προσφιλείς τους στην Εκκλησία. Κάθε μυστήριο είναι μια ανεπανάληπτη ευκαιρία οι άνθρωποι μας να ανακαλύψουν ένα καλό πρόσωπο της Εκκλησίας. Να γνωρίσουν καλύτερα τον ιερέα τους. Να αγαπήσουν την Κοινότητά τους. Για τους λόγους αυτούς πρέπει τα μυστήρια να προετοιμάζονται κατάλληλα και εμπεριστατωμένα μαζί με τους ενδιαφερόμενους, να τελούνται άψογα και με ιεροπρέπεια. Μπορεί για τον ιερέα να είναι π.χ. η τρίτη βάπτιση που τελεί σε μία ημέρα, για τους γονείς όμως και τους καλεσμένους τους είναι η μία και μοναδική βάπτιση του παιδιού τους. Κάθε τέλεση μυστηρίου αποτελεί μάθημα προσέγγισης της πίστης μας. Μετά το μυστήριο οι άνθρωποι να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι. Να θέλουν να ξαναέλθουν στην εκκλησία, να γνωρίσουν καλύτερα τον ιερέα που έκανε μια θαυμάσια τελετή. Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι ο ιερέας είναι ο πατέρας της εκκλησιαστικής Κοινότητας. Είναι πατέρας για όλους. Οφείλει επομένως να τρέχει για τους πιστούς κάθε ηλικίας. Να φροντίζει όχι μόνο το λειτουργικό μέρος της Κοινότητας αλλά και το ποιμαντικό, το κοινωνικό, το κτηριακό. Αν δεν είναι ο παπάς μπροστάρης σε όλα τότε ποιός θα κινηθεί; Αναλυτικά σας υπενθυμίζω τους τομείς της ιερατικής σας διακονίας:
ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΕΝΗΛΙΚΩΝ
Η κατήχηση είναι πρωταρχική υποχρέωση των ιερέων και δεν περιορίζεται μόνο στα παιδιά και στους νέους, ούτε σε ένα κυριακάτικο κήρυγμα. Σε τακτά χρονικά διαστήματα να διοργανώνονται κατηχητικές συναντήσεις με τον ιερέα (ίσως σε συνδυασμό με κάποια απογευματινή ακολουθία) που θα απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες. Να είναι άρτια προετοιμασμένες, θεολογικές μεν αλλά απλές και πρακτικές. Να γίνεται διάλογος σε μια ευχάριστη οικογενειακή ατμόσφαιρα. Οι συναντήσεις αυτές θα ενώσουν περισσότερους ανθρώπους στην εκκλησία. Ακόμη μπορούν να συνδυαστούν με εξορμήσεις και προσκυνηματικές ή ψυχαγωγικές εκδρομές.
ΝΕΟΛΑΙΑ
Κάθε εκκλησία οφείλει να έχει οργανωμένη και ζώσα ορθόδοξη νεολαία η οποία θα τελεί υπό την πνευματική και ενεργή καθοδήγηση του ιερέα, θα συνεργάζεται με τον διευθυντή νεολαίας της Μητρόπολης μας, π. Δ.Αντωνόπουλο και το συμβούλιο Ελληνικής Ορθόδοξης Νεολαίας Καναδά. Επιμέρους ο ιερέας πρέπει να επιμεληθεί τα εξής:
– Κατηχητικά Σχολεία
Να λειτουργούν ανελλιπώς, να προτρέπονται οι γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στο κατηχητικό, να επιμορφώνονται απαραιτήτως οι κατηχητές από το ανάλογο πρόγραμμα της Μητρόπολης μας. Οι κατηχητές και οι συνεργάτες να επιλέγονται με πνευματικά κριτήρια (να εξομολογούνται, να κοινωνούν, να ζουν χριστιανικά). Ο ιερέας να συνεργάζεται ενεργά μαζί τους και να επιβλέπει την όλη κατηχητική κίνηση.
– Ιερόπαιδες
Κάθε Ναός να έχει τουλάχιστον δώδεκα ιερόπαιδες, άνω των δώδεκα ετών. Να διακρίνονται σε μαθητευόμενους, αναγνώστες και υποδιακόνους. Ο ιερέας οφείλει να καθοδηγεί, να διδάσκει και να προετοιμάζει με επιμέλεια τους ιερόπαιδες στα της Θείας Λειτουργίας, των ιερών Ακολουθιών, τα της ενδυμασίας και της συμπεριφοράς τους. Τα σημερινά παπαδάκια είναι ίσως οι αυριανοί ιερείς. Ευθύνη μας μεγάλη να τα δρομολογήσουμε σωστά σε αυτή την κατεύθυνση. Η Μητρόπολή μας διοργανώνει ετήσιες κατά τόπους Συναντήσεις Ιεροπαίδων. Αγκαλιάστε, ενισχύστε τις και φροντίσετε να συμμετέχουν όλοι οι ιερόπαιδες.
– Θερινές Κατασκηνώσεις
Το πνευματικό έργο το οποίο γίνεται στις θερινές κατασκηνώσεις είναι έργο βάθους. Είναι αποδεδειγμένο ότι τα παιδιά που συμμετέχουν στις κατασκηνώσεις μένουν στην εκκλησία όλη τους τη ζωή. Όλες οι Κοινότητες μας οφείλουν να παροτρύνουν παιδιά και νέουν να λαβαίνοιυν μέρος στις κατασκηνώσεις μας. Είναι αδικαιολόγητο να λέμε, ότι οι Ναοί μας έχουν μόνο γιαγιάδες. Οι γιαγιάδες έχουν και εγγόνια και είναι απόλυτα χρέος μας να τα αναζητήσουμε και μέσω της κατασκήνωσης να τα φέρουμε κοντά στο Χριστό και την Εκκλησία Του. Αν εργαστούμε με φιλότιμο και λίγη ιεραποστολική φλόγα θα κάνουμε θαύματα. Αλλιώς είμαστε αναπολόγητοι.
– Ελληνικά Σχολεία
Είναι απαραίτητα σε όλες τις Κοινότητες. Δε πρέπει να χαθούν η γλώσσα και οι παραδόσεις μας. Η παρουσία του ιερέως απαραίτητη. Αγιασμός, Θεία Κοινωνία κατά μήνα, επισκέψεις στις αίθουσες διδασκαλίας, συνεργασία με την σχολική επιτροπή, φροντίδα για τη διδασκαλία των θρησκευτικών. Ευχής έργο θα ήταν να γίνεται, είτε στα πλαίσια του Σχολείου είτε του Κοινοτικού Έργου, διδασκαλία παραδοσιακών χορών. Τα παιδιά μας να δένονται με την παράδοση και να γνωρίζονται μεταξύ τους.
Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, σας καλώ να ανανεώσετε τις ιερατικές σας υποσχέσεις προς το Θεό και τον πιστό Του λαό, και να εντατικοποιήσετε την καθημερινή ιερατική σας διακονία. Ιδιαίτερα τώρα με την αρχή του Νέου Εκκλησιαστικού Έτους, να προσπαθήσετε να βάλετε σε εφαρμογή τα ανωτέρω.
Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΤΟΡΟΝΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
To the Reverend Fathers of the
Greek Orthodox Communities of the
Greek Orthodox Metropolis of Toronto (Canada)
Beloved in the Lord,
I glorify and thank our Holy God Who has blessed us to have such exemplary clergy in Canada, with a capacity to work hard for His glory and to yield much spiritual fruit as a result. I am very grateful for your truly arduous priestly ministry (diakonia). However, we can all improve ourselves. We can all become more pleasing to God, more supportive of our fellow humanity.
The main mission of the priest is to minister to the people of God, the souls that He has entrusted to us and which we will have to account for before Him. Driven by fatherly love, I knock once again at the door of your priestly conscience, and ask that you open it for me and hear my words. My concern for the present and future of our Communities is the chief aspect of my hierarchical ministry. It is my hope that we bestow on the next generation church communities which are fuller and more alive than before, in order to lead the greatest number of people to the Kingdom of God. I call upon all of you to cooperate with me in this common struggle for salvation, both the salvation of the Christian faithful and our own personal salvation. Let us create living Communities, true spiritual beehives bursting of life in Christ.
As priests, we always serve as an example to the faithful. The priest’s life is like the lamp lit and placed on the lamp stand to give light to the surroundings. His life should be illumined, transparent, exemplary, and spiritual. His attitude should always be positive, not negative. The faithful should see the priest in every facet of his personal, family and public life, and exclaim, “Glory to God that there are still good and kind priests in the world!” The parishioner should feel at ease with the priest. The priest should radiate holiness and inspire those around him with his mature behavior and his dynamic presence. He should gladly rush to serve those who call him and wherever he is needed (in homes, in hospitals, in nursing homes, in associations, etc.). If our people do not feel that the priest is wholly subsumed in liturgical life, they will themselves remain far removed from the liturgical life of the Church. If they do not feel the affectionate care and unwavering zeal of the priest, their spiritual life will frost over. If they do not see that the priest puts into practice that which is preached from the pulpit, they will become ethically sluggish and may even lose their faith in God entirely.
Specifically, I exhort you to take the following actions:
DIVINE SERVICES – WORSHIP
I urge you to have an extensive program of divine services. To prepare and distribute on time your monthly program of divine services and events. Yourservices should be a true mystagogy, peaceful and full of devout solemnity. They should be of a realistic duration for parishioners, in both languages and carefully prepared in advance by the priest and his colleagues. The services of vespers, matins, and supplication (paraklesis) are mandatory. On a monthly basis, the services of Blessing of the waters (Agiasmos), Holy Unction or some other service could be held. During the Divine Liturgy, the bilingual book of our Metropolis should be used exclusively. The same bilingual book should be available in the pews for all the faithful to follow along. Uniformity should exist in the celebration of the Divine Liturgy throughout all of Canada, following the example of the video that is available from our Metropolis. The sermons should be living, bilingual and concise. The church should be neat and clean. The Holy Altar should be proper and unassuming. TheHoly Altar Table should be devoid of unnecessary embellishments. The faithful should be encouraged to come to confession and to frequently partake of Holy Communion. I further ask you to take care of the following items:
– Choir
A choir is necessary. It gives the opportunity for more people to attend the divine services and actively participate in worship. It is a fact that parishioners chant along more often when there is a choir chanting during the service. The priest should work together with the choir directors and meet with the choir members on a regular basis. He should let them know they are significant members of the church family and valuable ministry partners.
– Chanters
It would be ideal for all our churches to have byzantine choirs and chanters that are well-skilled in Byzantine music. The priest should ensure that young, talented people approach the chanter’s stand and are taught Byzantine Music. There are many Schools of Byzantine Music and teachers throughout Canada. The Community of Sts. Irene and Markella in Montreal represents a dazzling example for all to follow. Mr. Ath. Kouriambelas has succeeded in creating an amazing choir of nine young persons. They have all learned Byzantine music, and now surround the chanter’s stand and chant in a beautiful Byzantine style.
– Sextons, Parish Council Members, Secretaries, Co-workers
They should all be polite, ready to help, and pleasant. They should all be dressed appropriately, punctual, diligent, calm, and pious. They should not forget that they are here to serve the people of God. For his part, the priest should be caring towards them and have patience with them. He should work well with everyone.
HOLY SACRAMENTS
It is truly a blessing when our young people get married, baptize their children, and bury their beloved family members in the Church. Every sacrament is a unique chance that our people have to discover a positive feature of the Church, to get to know their priest, to better appreciate their Community. For these reasons, we must prepare for all sacraments appropriately and in a comprehensive manner, together with all parties involved. Sacraments and services should be celebrated perfectly and with solemnity. While it could, for example, be the third baptism for the priest that day, it is the one and unique baptism of their child for the parents and their guests. Every sacrament celebrated is a lesson of how we can better approach our faith. After the sacrament, the people should be so delighted that they will want to come again to church, and get to know the priest who has just performed such a wonderful service. With this opportunity, I would like to remind you that the priest is the spiritual father of the Ecclesiastical Community. He is the father to all. Therefore, it is his duty to take care of the faithful of every age. He should not only care for the liturgical aspect of his Community, but also the pastoral side, the social aspect, and all building/infrastructure issues. If the priest is not the one taking a leading role in all these areas, then who will do it? Let me remind you analytically of some facets of your priestly ministry:
CATECHISM OF ADULTS
Catechism is a primary responsibility of the priests and it is not merely limited to children and youth, or to just the Sunday sermon. Periodically, catechetical sessions with the priest should be open to all ages (possibly in conjunction with an evening service). These sessions should be carefully prepared for, theologically correct, while being presented in a simple and practical way for the intended audience. A dialogue should take place in a relaxing, family atmosphere. These gatherings will connect more people with the Church. Such meetings could also be tied to excursions, pilgrimages, or recreational trips.
YOUTH
Every church is required to have an organized and living Orthodox Youth Group that will be under the spiritual and active guidance of the priest, in conjunction with the Youth Director of our Metropolis, the Very Rev. Fr. D. Antonopoulos, and the Metropolis Youth Board. For his part, the priest must provide for the following:
– Sunday/Catechetical Schools
They should operate without ceasing, and parents should be encouraged to send their children to Sunday School. The teachers should be trained according to the applicable program of the Metropolis. The teachers and their assistants should be chosen according to spiritual criteria (they should be going to confession, receiving Holy Communion and living a Christian life). The priest should energetically work with them and oversee the entire catechetical year.
– Altar Boys
Every church should have at least twelve altar boys over 12 years of age. They should be separated into three categories: students, readers, and sub-deacons. The priest should guide, teach, and prepare studiously the Altar Boys for the Divine Liturgy and the Divine Services, along with the appropriate dress code and behaviour. Today’s Altar Boys could possibly be tomorrow’s priests. It is therefore our great responsibility to guide them appropriately on this path. Our Metropolis has organized regional Altar Boy Retreats. Embrace these meetings, support them, and make sure that all Altar Boys participate.
– Summer Camps
The spiritual work that happens during our summer camps is quite profound. It is a fact that youth members who participate in the summer camps program remain in the Church all their lives. All our Communities should encourage children and youth to participate in our summer camps. It is not acceptable to say that our Churches simply cater to grandmothers. Grandmothers have grandchildren, and it is our ultimate duty to seek them out and bring them closer to Christ and His Church through the summer camp program. If we labour with philotimo and missionary zeal, we can work miracles. Otherwise, we have no excuse.
– Greek Schools
They are necessary in all our Communities. Our language and traditions should not be lost. The priest’s involvement is necessary: blessing of the waters (Agiasmos), Holy Communion on a monthly basis, visits to the classrooms, cooperation with the school committee, and overseeing the religious education program. It would also be nice to teach traditional Greek dances either through the Greek School program or some other Community program. Our children will thus be more connected to their traditions and get to know each other better.
My beloved brothers in Christ, I call upon all of you to renew your priestly commitment to God and His faithful people, and to strengthen your daily priestly ministry. Especially now with the beginning of the new Ecclesiastical Year, you should try to implement the above mentioned programs.
With fatherly love and blessings,
Metropolitan Sotirios of Toronto
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου