Το πρωί, είναι μια καλή στιγμή να σε βρει η έμπνευση. Κυρίως αν βρίσκεσαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Τότε ήταν, που μπήκε ο ξάδερφός μου στο μαγαζί να πει μια καλημέρα κι ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε για ένα κουρείο στη σκεπαστή αγορά. Αυτό ήταν. Κάτι μέσα μου κουδούνισε. Είχα τον τόπο της ιστορίας. Μια επαρχιακή πόλη. Η σκεπαστή αγορά κι εκεί, ανάμεσα στα φρούτα και τα λαχανικά, ένα κουρείο. Κόσμος μπαινοβγαίνει, βρομόνερα κυλούν στα πλακάκια, κρεμασμένα κρέατα κι ένας λεπτεπίλεπτος άντρας με λευκή καθαρή ποδιά. Έπρεπε να έχει όνομα. Βαφτίστηκε, Λεωνίδας.
Η Υγρή πόλη είναι το έκτο μου βιβλίο. Την εποχή που το έγραφα, ολοκλήρωνα το τέταρτο μυθιστόρημά μου. Έτσι, δεν είχα καμία απολύτως βιάση. Απολάμβανα την κάθε λέξη, ρουφούσα μικρές τζούρες ευχαρίστησης για κάθε πρόταση που τέλειωνα. Και ήταν οι φράσεις μου μακροπερίοδες, αργές αρχικά και νωχελικές, όπως θα ταίριαζαν σ αυτή την πόλη.
Την εποχή της ταχύτητας και της γρήγορης εναλλαγής εικόνων, περισσότερο από ποτέ, ξεπήδησε η ανάγκη να πατήσω φρένο. Η εξωτική Κομοτηνή εκείνης της εποχής, χωμάτινες αλάνες, καμπαναριά και μιναρέδες, πλακόστρωτοι δρόμοι, σκεφτείτε πως υπήρχαν ακόμη και καμήλες, με πήρε με το μέρος της. Είχα δει εικόνες, είχα ακούσει ιστορίες που έκατσαν σαν κατακάθι μέσα μου. Οι παππούδες μου, η οικογένειά μου, αντικέρ, ταξίδεψαν τα χρόνια εκείνα σε Τουρκία, Συρία, Ιορδανία, Πακιστάν. Έχουν περάσει πενήντα χρόνια από τότε και όμως οι ιστορίες τους είναι νωπές. Νιώθω το αίμα τους να ζωγραφίζει τα χέρια μου. Ήθελα να γράψω κάτι γι’ αυτές. Μέσα απ’ το δικό μου πρίσμα, τη δική μου οπτική.
Είναι μαγεία να χρησιμοποιείς την πόλη σου σαν καμβά για να στήσεις την ιστορία σου. Κράτησα ό,τι αγάπησα, ό,τι νοσταλγώ από αυτήν και πρόσθεσα άλλα που έχω ονειρευτεί, που έχω φυτέψει μέσα της. Το ποτάμι, ο Μπουκλουτζάς ή, ας πούμε ευγενικά, βρομοπόταμος που διαπερνούσε την πόλη, παραλληλίζεται στο βιβλίο μου με τον Σηκουάνα. Το ευρωπαϊκό Παρίσι εγκαθίσταται στην ανατολίτικη Κομοτηνή. Ο μοντερνισμός συγκρούεται με τον πουριτανισμό της εποχής. Από τη μία η ελευθεριάζουσα Χλόη που ρουφά άπληστα τους χυμούς της ζωή και, από την άλλη, η ευσεβής, πιστή στην παράδοση και τα θεία Λαμπρινή που στέκεται αμετακίνητη στις απόψεις με τις οποίες έχει γαλουχηθεί.
Κάτοικοι της ίδιας πόλης, άνθρωποι που αρνιούνται τη φύση τους, αλλόκοτες φιγούρες, μουσικοί, μαγαζάτορες, λαϊκοί τύποι και ονειροπόλοι, διασταυρώνονται, αλλάζουν και μεταλλάσσουν. Η μεγάλη φωτιά καίει τα σωθικά τους, τη στιγμή που το νερό που κυλά είναι έτοιμο να αποκαλύψει όλα τα μυστικά τους. Ο λυρισμός συναντά τον ρεαλισμό, ενώ φλερτάρει με τον μαγικό ρεαλισμό.
Μπορεί η πόλη να έχει δυο θεούς, μα ο αληθινός είναι ένας. Συχνά υποβιβάζουμε, εκχυδαΐζουμε το πιο όμορφο κομμάτι της ύπαρξής μας. Οι ήρωες του βιβλίου μου τιμούν αυτόν τον θεό. Ψάχνουν τα όριά τους, ταλανίζουν την ύπαρξή τους, εξουθενώνονται μα ορμούν σ’ αυτόν ξανά και ξανά. Έτσι τους ήθελα. Ανθρώπινους, μα μαχητικούς. Κι όσους δεν κατάφεραν να αντιταχθούν στις αναστολές τους, πολύ τους συμπόνεσα. Σε κάποιον, μάλιστα, έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία. Μια ευκαιρία τέτοια, που εμείς –και πόσο λυπάμαι γι’ αυτό– δεν θα ’χαμε ποτέ σ’ αυτή τη ζωή. Του χαρίζω μια πρόσκαιρη ανάσταση. Για να συναντήσει αυτόν που πρέπει να συναντήσει. Για να καταφέρουν να ειπωθούν αυτά που δεν πρόφτασαν. Να βρει τον χώρο της η ανείπωτη λέξη.
Πρόκειται για ένα βιβλίο ανθρωποκεντρικό, βαθιά εσωτερικό, φωτίζει την ερωτική ζωή των ανθρώπων μέσα από την οποία αναζητούν την ίδια τους την ύπαρξη. Οι έντονες σεξουαλικές σκηνές δεν στοχεύουν πουθενά αλλού παρά ακολουθούν τη φύση των ηρώων, ακολουθούν την ανάγκη του ανθρώπου να πειραματιστεί, να ανακαλύψει, να απολαύσει. Να κατανικήσει τον θάνατο. Τον θάνατο που περισσότερο από όσο με τρομάζει, με θυμώνει. Γι’ αυτό τον περιπαίζω στο βιβλίο μου. Μια του τη σκάω, μια μου τη σκάει. Η νίκη μου μπορεί να είναι μικρή, μα ωστόσο μέσα μου λογίζεται για μεγάλη.
Δείξε μου μια πόλη που έχεις αγαπήσει και θα αναζητήσω τον άνθρωπο πίσω απ’ την αγάπη σου. Σ’ αυτή την πόλη, που ανθεί το ανικανοποίητο και το απωθημένο, αγαπώ πολλούς. Δεν χρειάζεται να τους ψάξετε. Σας τους δείχνω. Κι είναι μια ύστατη προσπάθεια κι αυτή να τους αποδεχτώ. Να με αποδεχτώ. Να συνυπάρξω αρμονικά σ’ αυτό που είμαι, αυτό που φαίνομαι, αυτό που άλλοτε φαντάστηκα, κι άλλοτε φοβήθηκα.
Η Υγρή πόλη, είμαι εγώ. Είμαστε εμείς. Ευχαριστώ.
Υγρή πόλη
Φωτεινή Ναούμ
Διόπτρα
488 σελ.
ISBN 978-960-605-197-5
Τιμή: €16,60
Φωτεινή Ναούμ
Διόπτρα
488 σελ.
ISBN 978-960-605-197-5
Τιμή: €16,60
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου