Η πρώτη εμφάνιση της Γαλλοϊρλανδής συγγραφέα και πρώην δασκάλας B. A. Paris (η οποία γράφει με ψευδώνυμο επειδή, κατά δική της δήλωση, δεν... πολυσυμπαθεί το πραγματικό της όνομα) στον χώρο της λογοτεχνίας υπήρξε ιδιαίτερα εντυπωσιακή: το ψυχολογικό της θρίλερ με τον τίτλο Πίσω από κλειστές πόρτεςπραγματοποίησε θεαματικές πωλήσεις ανά τον κόσμο, ενώ έχει ήδη μεταφραστεί σε 33 γλώσσες – στη χώρα μας κυκλοφόρησε φέτος τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις Bell, σε μετάφραση Βεατρίκης Κάντζολα-Σαμπατάκου. Οι κλειστές πόρτες του επιβλητικού σπιτιού όπου κατοικεί η τριανταπεντάχρονη Γκρέις με τον «ιδανικό» της σύζυγο, Τζακ Έιντζελ, κρύβουν ένα φρικτό μυστικό – το οποίο, εκτός απ’ την ίδια την Γκρέις, απειλεί άμεσα και τη μικρότερη αδελφή της, Μίλι, που πάσχει από σύνδρομο Down. Η ειδυλλιακή εικόνα του «τέλειου ζευγαριού», την οποία φροντίζει σχολαστικά να προβάλλει ο Τζακ, έχει ξεγελάσει τους πάντες ως τώρα – εκτός από τη λιγομίλητη, πλην ενοχλητικά παρατηρητική Έστερ. Μια ιστορία που χτυπά άκρως ευαίσθητες χορδές, αφού πρωταγωνιστές της θα μπορούσαν να είναι οι «υπεράνω πάσης υποψίας» γείτονες, συνεργάτες, φίλοι ή ακόμα και συγγενείς του καθενός μας...
Το Πίσω από κλειστές πόρτες είναι το πρώτο σας βιβλίο. Τι σας ώθησε στη συγγραφή και πώς προέκυψε η ιδέα για το συγκεκριμένο θέμα;
Πάντα ήθελα να γράψω, αλλά μονάχα όταν οι δυο μεγαλύτερες κόρες μου έφυγαν απ’ το σπίτι μπόρεσα να βρω το χρόνο ώστε να ασχοληθώ σοβαρά με το γράψιμο. Στην αρχή έγραφα κυρίως για το κέφι μου, ύστερα όμως αποφάσισα να γράψω ένα ψυχολογικό θρίλερ. Μερικά χρόνια νωρίτερα, μου είχαν γεννηθεί υποψίες σχετικά με το γάμο μιας φίλης μου και αυτές μου ενέπνευσαν το Πίσω από κλειστές πόρτες.
Σας αρέσει γενικά να διαβάζετε θρίλερ ή/και να τα βλέπετε στον κινηματογράφο και την τηλεόραση; Το ύφος γραφής σας και η ανάπτυξη της πλοκής έχουν επηρεαστεί από κάποιο αγαπημένο σας βιβλίο, ταινία ή τηλεοπτική σειρά;
Για να πω την αλήθεια, δεν μου πολυαρέσουν τα θρίλερ – με αγχώνουν όταν τα παρακολουθώ, ιδίως εάν περιέχουν οποιασδήποτε μορφής βία. Προτιμώ να τα διαβάζω, γιατί ένα βιβλίο μπορώ να το αφήσω κάτω για λίγο και να το ξαναπιάσω αργότερα, όποτε έχω τη διάθεση. Δεν είναι όμως το αγαπημένο μου είδος, ούτε μου έρχεται στο νου κάποια ταινία ή βιβλίο που να επηρέασε το στυλ μου ενώ έγραφα το Πίσω από κλειστές πόρτες.
Ένα απ’ τα πράγματα που με συγκλόνισαν περισσότερο μετά την έκδοση του βιβλίου μου, ήταν τα μηνύματα που λάβαινα από γυναίκες οι οποίες ένιωσαν να ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με την Γκρέις, διότι η κατάστασή της τούς θύμιζε πολύ τη δική τους.
Ποιο από τα βιβλία που αγαπήσατε θα θέλατε να είχατε γράψει;
Τώρα μου βάζετε δύσκολα! Μάλλον θα πρέπει να γυρίσω πίσω στα παιδικά μου χρόνια και να διαλέξω ένα που μου έκανε τρομερή εντύπωση τότε – το Trinity του Leon Uris.
Ο ρυθμός της αφήγησής σας είναι γρήγορος και αγωνιώδης, ενώ δημιουργεί κλίμα αρκετά «κινηματογραφικό». Υπάρχει πιθανότητα να μεταφερθεί το βιβλίο σας στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη; Είχατε υπόψη σας το ενδεχόμενο αυτό ενώ το γράφατε;
Όχι, ποτέ δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό ότι θα μπορούσε να γίνει ταινία. Γι’ αυτό και κατενθουσιάστηκα όταν, την επόμενη κιόλας μέρα της κυκλοφορίας του στην Αγγλία, το ανέλαβε μια αμερικανική κινηματογραφική εταιρία. Αν όλα πάνε καλά, το 2017 ξεκινούν τα γυρίσματα.
Η κατάσταση που βιώνει η ηρωίδα σας θα μπορούσε, δυστυχώς, να είναι μια ακραία εκδοχή των όσων περνούν μερικοί άνθρωποι στην πραγματική τους ζωή, εξαιτίας ενός καταπιεστικού συζύγου ή και γονιού. Τα τρία κεντρικά σας πρόσωπα (Τζακ, Γκρέις και Μίλι) είναι βασισμένα σε υπαρκτά άτομα; Η εμπειρία σας ως εκπαιδευτικού έπαιξε ρόλο στο να εμπνευστείτε το θέμα σας – παρατηρώντας, λόγου χάρη, τις αντιδράσεις μαθητών σας απέναντι στους γονείς τους, ή ίσως το πώς συμπεριφέρονταν οι γονείς μεταξύ τους;
Ένα απ’ τα πράγματα που με συγκλόνισαν περισσότερο μετά την έκδοση του βιβλίου μου, ήταν τα μηνύματα που λάβαινα από γυναίκες οι οποίες ένιωσαν να ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με την Γκρέις, διότι η κατάστασή της τούς θύμιζε πολύ τη δική τους. Ωστόσο, αν και την ιδέα –όπως προανέφερα– μου την έδωσαν οι υποψίες μου σχετικά με το γάμο μιας φίλης, όλα όσα εκτυλίσσονται στο μυθιστόρημα είναι γεννήματα της φαντασίας μου.
Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφετε τη Μίλι είναι καίριος και αληθοφανής. Παρά τη σατανική ευφυΐα του, ο Τζακ δείχνει να την υποτιμά κάπως επιπόλαια εξαιτίας της ιδιαιτερότητάς της (πράγμα το οποίο, άλλωστε, καθορίζει και την εξέλιξη της ιστορίας). Και ίσα ίσα επειδή δεν μπορεί να σκεφτεί όπως εκείνη ή να προβλέψει τις κινήσεις της –αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει με την Γκρέις–, έχω την αίσθηση ότι αν πραγματοποιούσε τελικά το σχέδιό του, η ζωή του θα γινόταν εξαιρετικά δύσκολη...
Ναι, ο Τζακ πολύ εύκολα υποτιμά τη Μίλι! Ακόμα και αν εκείνη πήγαινε όντως να μείνει μαζί τους, δεν θα του δινόταν ποτέ η ευκαιρία να κάνει ό,τι ακριβώς είχε σχεδιάσει. Η Μίλι θα έβρισκε οπωσδήποτε τρόπο να γλιτώσει – κι έπειτα, η Γκρέις δεν επρόκειτο σε καμιά περίπτωση να τον αφήσει να της κάνει κακό. Η Γκρέις και η Μίλι θα ένωναν τις δυνάμεις τους για να τον κατατροπώσουν. Και φυσικά, θα είχαν και τη βοήθεια της Έστερ!
Ποιοι είναι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην επιτυχία του πρώτου βιβλίου ενός συγγραφέα; Η επιτυχία αυτή θα πρέπει να θεωρείται μόνο ως θετικό προηγούμενο, ή επιφέρει επίσης μελλοντικές ευθύνες;
 |
| Πίσω από κλειστές πόρτες B. A. Paris Μετάφραση: Βεατρίκη Κάντζολα-Σαμπατάκου Bell 327 σελ. ISBN 978-960-620-700-6 Τιμή: €15,00 |
Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς έγινε και το Πίσω από κλειστές πόρτες σημείωσε τέτοια επιτυχία. Ίσως επειδή είναι λίγο διαφορετικό απ’ ό,τι κυκλοφορεί αυτό τον καιρό, ή πιθανώς γιατί οι αναγνώστες μπορούν να ταυτιστούν με την Γκρέις, ανεξάρτητα απ’ το αν έχουν οι ίδιοι εμπειρίες καταναγκαστικού ελέγχου ή όχι. Όποιος και αν είναι ο λόγος, είμαι απίστευτα ευγνώμων και ελπίζω το επόμενο βιβλίο μου να έχει κι αυτό την ίδια επιτυχία. Αλλά κατά γενική ομολογία, είναι πάρα πολύ δύσκολο να γράψεις ένα δεύτερο βιβλίο που να είναι ισάξιο του πρώτου – έχεις την ευθύνη να δημιουργήσεις κάτι εξίσου συναρπαστικό, να μην απογοητεύσεις όσους λάτρεψαν το πρώτο. Υπάρχουν ορισμένες απαιτήσεις και, φυσικά, η ανάλογη πίεση.
Γράφετε άλλο βιβλίο αυτήν τη στιγμή; Και αν ναι, είναι η θεματολογία του σχετική με του πρώτου;
Το επόμενο μυθιστόρημά μου, με τον τίτλο The Breakdown, είναι κι αυτό ψυχολογικό θρίλερ και θα κυκλοφορήσει στην Αγγλία τον Φεβρουάριο που μας έρχεται. Έχω αρχίσει να γράφω κι ένα τρίτο βιβλίο, που επίσης θα είναι ψυχολογικό θρίλερ.
Αν σας ζητούσε ο εκδότης σας να γράψετε μια σειρά βιβλίων με τον ίδιο πρωταγωνιστή και παρόμοια ή αλληλένδετα θέματα, θα το σκεφτόσασταν, ή προτιμάτε να γράφετε μυθιστορήματα με αυτόνομες υποθέσεις;
Θα σκεφτόμουν οποιαδήποτε πρόταση – αλλά αν επρόκειτο για σειρά βιβλίων, θα προτιμούσα να γράψω ένα οικογενειακό δράμα με πολλούς πρωταγωνιστές. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να περιστρέψω μια ολόκληρη σειρά γύρω από έναν και μοναδικό ήρωα (έναν αστυνομικό ερευνητή, για παράδειγμα), θαυμάζω όμως απεριόριστα όσους το καταφέρνουν.
Θα είχατε τη διάθεση να πειραματιστείτε με άλλο είδος πέρα από το θρίλερ;
Ναι, βέβαια! Θα ήθελα πολύ να γράψω ψυχολογικά δράματα χωρίς απαραίτητα το στοιχείο του «θρίλερ», καθώς και παιδικά βιβλία. Παλιά σκάρωνα παραμύθια για τις κόρες μου, που ακόμα είναι «αποθηκευμένα» σε κάποια γωνιά του μυαλού μου. Πρώτα, όμως, έχω να γράψω κάμποσα άλλα ψυχολογικά θρίλερ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου