Ο Πιερ Λεμέτρ (Pierre Lemaitre) γεννήθηκε στο Παρίσι το 1951. Δίδαξε για πολλά χρόνια λογοτεχνία, προτού αποφασίσει να γίνει συγγραφέας. Το 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα Travail soigne. Ακολούθησαν άλλα έξι μυθιστορήματα στην ίδια κατηγορία, κατατάσσοντας τον Λεμέτρ στους πιο καταξιωμένους και δημοφιλείς συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων στη Γαλλία. Τα βιβλία του γνωρίζουν μεγάλη εμπορική επιτυχία και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει λάβει πολυάριθμες διακρίσεις για το έργο του, ανάμεσά τους τα βραβεία: Prix du Premier Roman du Festival de Cognac, Prix Le Point du Polar Europeen, Prix des Lecteurs Policier du Livre de Poche, το Crime Writers Association International Dagger Award, καθώς και το βραβείο Goncourt 2013, το μεγαλύτερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας.
Μίλησε στο diastixo.gr με αφορμή το βιβλίο του Τρεις μέρες, μια ζωή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.
Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Γαλλίας ένα εξάχρονο αγόρι εξαφανίζεται. Γιατί στις μικρές κοινωνίες αυτό το γεγονός είναι συνταρακτικό;
Σε μια μεγάλη πόλη, αυτή η ιστορία δεν θα μπορούσε να είναι ίδια. Σε μια μικρή πόλη η γειτνίαση των ανθρώπων μετατρέπει τάχιστα αυτό το συμβάν σε συλλογική τραγωδία, καθώς αισθάνονται κοντά στο δράμα. Απεναντίας, σε μια μεγάλη πόλη οι άνθρωποι είναι απλώς θεατές του δράματος, αφού εντέλει δεν τους αφορά.
Οι κάτοικοι θέλουν να βοηθήσουν την έρευνα της αστυνομίας. Μπορούν στην πραγματικότητα οι κάτοικοι, να ανακαλύψουν κάτι που θα έχει σχέση με τον δράστη της υπόθεσης;
Ο Αντουάν είναι τυχερός, καθώς συμβαίνει κάτι σπάνιο: μια σειρά από γεγονότα θα του επιτρέψει να παραμείνει αθέατος στις έρευνες. Κανείς δεν ξέρει πού βρισκόταν, το θύμα του κράτησε το μυστικό και ποτέ δεν μίλησε για την καλύβα ανάμεσα στα δέντρα. Με δυο λόγια, πέρα από το γεγονός ότι έχασε το ρολόι του (το οποίο βρέθηκε), οι κάτοικοι δεν γνώριζαν τίποτα περισσότερο από την αστυνομία ώστε να μπορέσουν να ανακαλύψουν την αλήθεια. Το δράμα του Αντουάν είναι ακριβώς ότι διέπραξε, χωρίς να το θέλει, το (σχεδόν) τέλειο έγκλημα.
Δεν μπορεί βεβαίως κάποιος να γίνει μυθιστοριογράφος επειδή παρακολούθησε μαθήματα γραφής. Αν όμως κάποιος με το χάρισμα της διήγησης μάθει τις σωστές τεχνικές, έχει πολλές πιθανότητες να γίνει καλός μυθιστοριογράφος.
Θέλει ο Αντουάν να πάρει εκδίκηση;
Ο Αντουάν δεν είχε ποτέ την επιθυμία ή την πρόθεση να πάρει εκδίκηση. Είναι ένα αγόρι που πονάει και αυτός ο πόνος, όπως συμβαίνει στους καταθλιπτικούς, μεταμορφώνεται σε κάτι θανάσιμο, όπως αποδεικνύεται. Αν επρόκειτο για εκδίκηση, θα υπήρχε και προμελέτη, αλλά εδώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το μυθιστόρημα δεν διηγείται την ιστορία ενός εγκλήματος αλλά την τραγική ιστορία ενός ατυχήματος που καταλήγει σε τραγωδία.
Ο κλοιός σφίγγει και ενώ περιμένουμε να συλληφθεί ο δράστης έρχεται μια καταιγίδα και όλα πάνε στο βρόντο. Γιατί υπάρχει αυτή η απροσδόκητη εξέλιξη;
Το μυθιστόρημα διηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου που τον κυνηγάει το παρελθόν του. Αυτός προσπαθεί να το ξεχάσει, αλλά το βρίσκει διαρκώς μπροστά του. Η καταιγίδα είναι ένα ενδιαφέρον στοιχείο γιατί δίνει την ψευδαίσθηση τόσο στον Αντουάν όσο και στον αναγνώστη ότι είναι το τέλος της ιστορίας, ότι ο Αντουάν μπορεί πλέον να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Αλλά είναι απλώς ψευδαίσθηση, αφού η μοίρα όρισε διαφορετικά.
Ο Αντουάν έχει τύψεις αλλά καταφέρνει να ξεφύγει από τις ενοχές του με έναν μηχανισμό άμυνας. Από πού παίρνει αυτήν τη δύναμη να προσποιείται και να κρύβεται;
Δεν νομίζω ότι καταφέρνει να γλιτώσει από την ενοχή. Βεβαίως, δεν τον κατατρύχει κάθε μέρα, κάθε στιγμή, αλλά πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν ξεχνάει τίποτα. Η απόδειξη: θέλει να φύγει μακριά, να δουλέψει ως γιατρός στην άλλη άκρη της γης. Ένας άνθρωπος χωρίς ενοχή δεν θα επιδίωκε μια τέτοια φυγή.
Στην πραγματικότητα, στη σημερινή κοινωνία, η αστυνομία εξιχνιάζει όλα τα εγκλήματα ή κάποια της διαφεύγουν;
 |
| Τρεις μέρες, μια ζωή Πιερ Λεμέτρ Μετάφραση: Κλαιρ Νεβέ Μίνωας 288 σελ. ISBN 978-618-02-0710-1 Τιμή: €14,00 |
Πρόκειται για μια αλήθεια που δύσκολα αποδεχόμαστε: παντού, ακόμα και σε χώρες με αποτελεσματική αστυνομία, είναι απίστευτα πολλά τα εγκλήματα που δεν εξιχνιάζονται. Στη Γαλλία, αυτό συμβαίνει με έναν στους οκτώ φόνους (13% των ανθρωποκτονιών). Αν και διαθέτουμε πολύ σύγχρονα και σύνθετα εργαλεία για τις έρευνες, υπάρχουν στοιχεία που δεν ανιχνεύονται. Αν απομακρυνθείτε 20 χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας σας και ρίξετε κάποιον στις γραμμές του τρένου, έχετε πιθανότατα τελέσει το τέλειο έγκλημα.
Αλήθεια, διδάσκεται η γραφή; Είναι εύκολο να γίνει κάποιος συγγραφέας;
Ποτέ δεν έχω παραδώσει μαθήματα γραφής. Έχω κάνει μαθήματα λογοτεχνίας σε βιβλιοθηκονόμους. Πάντως θα προσπαθήσω να σας απαντήσω. Αυτό που δεν μαθαίνεται είναι η έφεση να διηγείσαι ιστορίες. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να διηγούνται καλύτερα από άλλους, δηλαδή έχουν ταλέντο. Αλλά αν, πέραν τούτου, αυτό το ταλαντούχο άτομο δεν έχει μια στέρεη τεχνική, είναι μάλλον απίθανο να γίνει καλός μυθιστοριογράφος. Με άλλα λόγια, η τεχνική είναι αυτή που μαθαίνεται. Δεν μπορεί βεβαίως κάποιος να γίνει μυθιστοριογράφος επειδή παρακολούθησε μαθήματα γραφής. Αν όμως κάποιος με το χάρισμα της διήγησης μάθει τις σωστές τεχνικές, έχει πολλές πιθανότητες να γίνει καλός μυθιστοριογράφος.
Τη σημερινή εποχή τα αστυνομικά μυθιστορήματα γνωρίζουν εμπορική επιτυχία. Γιατί οι αναγνώστες τα αγαπούν;
Τα αστυνομικά μυθιστορήματα παρέχουν έναν τρόπο ανάγνωσης του σύγχρονου κόσμου. Δείχνουν τι συμβαίνει τόσο στον κόσμο των προνομιούχων όσο και στις πιο φτωχές τάξεις, αποτελούν αναγνώσματα ψυχαγωγικά στο σύνολό τους (μυστήριο, σασπένς κ.λπ.) με εύκολη πρόσβαση σε μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού. Θέτουν το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων...
Ο σκύλος του μυθιστορήματος ονομάζεται Οδυσσέας. Γιατί διαλέξατε αυτό το όνομα; Μήπως από το όνομα που έδωσε ο Όμηρος στον βασιλιά της Ιθάκης;
Ναι, συχνά κάνω αναφορές σε σημαντικούς για μένα συγγραφείς. Δεν είχα ποτέ παραπέμψει στον Όμηρο, τώρα έγινε κι αυτό.
Ποιους Έλληνες συγγραφείς γνωρίζετε;
Όπως όλοι οι Ευρωπαίοι, έχω διαβάσει τις μεγάλες αρχαιοελληνικές τραγωδίες και κωμωδίες. Όσο για τους σύγχρονους συγγραφείς, γνωρίζω τον Βασίλη Αλεξάκη, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Πέτρο Μάρκαρη...
Έχετε επισκεφτεί την Ελλάδα;
Όχι, περιμένω πρόσκληση...
Ευχαριστίες για τη μετάφραση στον κ. Θεόδωρο Βυζά, μεταφρασεολόγο, παν. υπότροφο του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Ηπείρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου