Ο Σαντιάγο Γκαμπόα γεννήθηκε το 1965 στην Μπογκοτά. Σπούδασε Φιλολογία στο Χαβεριανό Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά. Στη συνέχεια, έφυγε για την Ευρώπη και έζησε στη Μαδρίτη, όπου πήρε το πτυχίο της Ισπανικής Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Complutense, και στο Παρίσι, όπου σπούδασε Κουβανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Paginas de vuelta, Perder es cuestión de metodo(γυρίστηκε σε ταινία από τον σκηνοθέτη Σέρχιο Καμπρέρα και έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά με τον τίτλο Το να χάνεις είναι ζήτημα μεθόδου, εκδόσεις Opera), Tragedia del hombre que amaba en los aeropuertos, Vida feliz de un joven llamado Esteban, El cerco de Bogota, El sindrome de Ulises (φιναλίστ για το βραβείο Romulo Gallegos, για το βραβείο Medicis για το καλύτερο ξένο μυθιστόρημα στη Γαλλία και για το βραβείο Casino de Povoa στην Πορτογαλία), Hotel Pekin και Necropolis (βραβείο La Otra Orilla). Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε δεκαεπτά γλώσσες.
Στο μυθιστόρημα Νυχτερινές ικεσίες (Plegarias nocturnas), μιλάτε για μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δυο αδέλφια. Τι είναι αυτό που τους ενώνει;
Τους ενώνει η επιθυμία να ζήσουν μια διαφορετική ζωή, να βγουν από ένα μέτριο σπίτι και να έχουν τη δυνατότητα να πλησιάσουν αυτό που αγαπούν περισσότερο, που είναι η τέχνη, το σινεμά και η λογοτεχνία. Επίσης η επιθυμία να βγουν από μια χώρα στην οποία αισθάνονται επίθεση από την πραγματικότητα που επικρατεί κατά τη διάρκεια της νεαρής τους ηλικίας, όταν στην Κολομβία κυριαρχεί η ακροδεξιά με πρόεδρο τον Álvaro Uribe.
Η ζωή στην πόλη Μπογκοτά είναι δύσκολη. Αλήθεια, έχουν οι γονείς ενδιαφέρον για τη μάθηση;
Στην πραγματικότητα είναι μια περιοχή της μεσαίας τάξης. Όχι ακριβώς φτωχή. Η φτώχεια είναι μάλλον στο πνεύμα, δηλαδή οι γονείς δεν δίνουν αξία στην κουλτούρα, αντιθέτως τα παιδιά τους το χρειάζονται τόσο για να αισθάνονται ελεύθερα. Γι’ αυτά η θέληση να μπεις στον κόσμο της τέχνης αντιστοιχεί σε μια πολύ βαθιά επιθυμία της ελευθερίας.
Και τα δυο αδέλφια θέλουν να φύγουν μακριά από την Κολομβία. Είναι λύση η μετανάστευση σε άλλη χώρα;
Η μετανάστευση είναι παράδοση στην Κολομβία, είναι μια χώρα που περισσότερα από πέντε εκατομμύρια των κατοίκων της ζουν έξω. Φεύγουν για λόγους οικονομικούς ή πολιτικούς, ή απλά για να προστατεύσουν τη ζωή τους. Η Κολομβία έχει υποφέρει πολύ τα τελευταία 50 χρόνια και γι’ αυτό ο πληθυσμός της έχει συνηθίσει να φεύγει όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Ο πόλεμος, που τώρα πια έχει τελειώσει στην Κολομβία χάρη στις συμφωνίες ειρήνης, καθόρισε πολλούς προορισμούς. Τώρα ο κόσμος γυρνάει πίσω.
Τα γεγονότα του μυθιστορήματός μου είναι λογοτεχνικά, αλλά η πραγματικότητα της Κολομβίας, η σκληρότητά της κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων, είναι κάτι εντελώς πραγματικό.
Πρώτα φεύγει η Χουάνα και δεν δίνει ίχνη ζωής. Γιατί διαλέγει αυτό τον τρόπο;
Φεύγει για να προστατεύσει τον εαυτό της, γιατί τόλμησε αρκετά και τώρα βρίσκεται σε κίνδυνο. Στη συνέχεια φαίνεται να βρίσκεται στη μέση μιας κατάστασης από την οποία δεν μπορεί να βγει με ευκολία. Είναι ένα μυθιστόρημα αγάπης και, καμιά φορά, ένα μυθιστόρημα νουάρ (θρίλερ).
Ο Μανουέλ την ακολουθεί και φτάνει μέχρι την Μπανγκόγκ. Εκεί συλλαμβάνεται και κατηγορείται ότι μετέφερε ναρκωτικά στις αποσκευές του. Είναι αληθής η κατηγορία;
Η απάντηση δίνεται στο βιβλίο. Όποιοι κάνουν διακίνηση ναρκωτικών καταδικάζονται σε θάνατο στις περισσότερες χώρες τις Ανατολής.
Ο πρόξενος της Κολομβίας προσπαθεί να τον βοηθήσει. Του αφηγείται τη ζωή του. Και τα γεγονότα ακολουθούν το ένα το άλλο. Γιατί ο Μανουέλ έχει τόση εμπιστοσύνη στον πρόξενο;
Διότι είναι μόνος και φοβάται, κι ακόμα επειδή είναι ένας νέος καλλιτέχνης. Ο πρόξενος είναι επίσης συγγραφέας και συγκινείται από την ιστορία του Μανουέλ. Γι’ αυτό αποφασίζει να βοηθήσει τα δύο αδέλφια να συναντηθούν.
Ο Μανουέλ και η Χουάνα είναι άνθρωποι της προόδου. Δεν διστάζουν να τα βάλουν με μια κοινωνία που ζει σε τέλμα. Γιατί οι νέοι είναι αμείλικτοι με την ασυναρτησία των ενηλίκων;
Οι νέοι είναι πάντα αμείλικτοι, δηλαδή απορρίπτουν την ασυναρτησία της ενήλικης ζωής. Το να ’σαι νέος είναι να επιδιώκεις να ’ναι ο κόσμος συνεκτικός και να απαντάς σε βαθιές αρχές. Γι’ αυτό οι νέοι είναι καμιά φορά μισαλλόδοξοι και δεν διαπραγματεύονται τις αρχές τους. Η ενήλικη ζωή, σε μεταγενέστερο στάδιο, αναλαμβάνει να βάλει τον καθένα στη θέση του. Η αίσθηση ότι η πραγματικότητα δεν αντιστοιχεί στα ιδανικά των νέων είναι παγκόσμιο φαινόμενο, δεν υφίσταται μόνο στην Κολομβία.
Το μυθιστόρημά σας είναι ένας ποταμός αφήγησης. Από πού αρχίζει η πραγματικότητα και πού ξεκινά η φαντασία;
Λοιπόν, καμιά φορά τα μυθιστορήματα χρησιμεύουν για να γνωρίσουμε καλύτερα την πραγματικότητα. Είναι αυτό που ο Vargas Llosa καλεί «η αλήθεια των ψεμάτων». Τα γεγονότα του μυθιστορήματός μου είναι λογοτεχνικά, αλλά η πραγματικότητα της Κολομβίας, η σκληρότητά της κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων, είναι κάτι εντελώς πραγματικό.
Ποια είναι η απήχησή του μυθιστορήματος Νυχτερινές ικεσίες στην Κολομβία;
Στην Κολομβία διαβάστηκε σαν ένα μυθιστόρημα σχετικό με τη νιότη και για το πώς ορισμένοι νέοι άνθρωποι αισθάνθηκαν την απελπισία εκείνων των ετών. Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να ’ναι οι νέοι. Αυτοί φαίνεται να αντικατοπτρίζονται στις ιδέες του Μανουέλ και της Χουάνα, στην καλλιτεχνική τους αναζήτηση, στην παράξενη αυτή απόδραση. Υπάρχει κάτι ρομαντικό που προσελκύει τους νέους αναγνώστες.
Μήπως οι ζωές των απλών ανθρώπων γίνονται σημαντικές όταν τις αφηγηθεί ο συγγραφέας;
Οι ιστορίες δίνουν αξία σε οποιαδήποτε ζωή, δηλαδή δεν έχει κανείς την υποχρέωση να ζήσει μια μεγάλη ζωή. Ο συγγραφέας είναι αυτός που γνωρίζει πώς υπολογίζονται οι ζωές με τρόπο ώστε να εκφράσουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Οι συγγραφείς που κατάγονται από τη Λατινική Αμερική είναι αγαπημένοι των αναγνωστών στην πατρίδα μου. Τι είναι αυτό που μας γοητεύει από τα μέρη σας;
Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω εγώ. Ίσως η Λατινική Αμερική είναι κοντινό και μακρινό έδαφος ταυτόχρονα για την Ευρώπη. Το όμοιο διαφορετικό. Ένα είδος ευρωπαϊκού εγχειρήματος σε ένα τεράστιο έδαφος με αυτόχθον παρελθόν που προκαλεί πολλές αλλαγές.
Ποιους συγγραφείς θα μας προτείνατε να διαβάσουμε;
Από την Κολομβία, τον Héctor Abad, τον οποίο μπορεί κανείς πλέον να διαβάσει στα ελληνικά. Από την Κούβα τον Leonardo Padura. Από τη Βενεζουέλα τον Alberto Barrera Tyszka. Όλοι είναι θαυμάσιοι συγγραφείς και αγαπητοί φίλοι. Αλλά πιστεύω ότι ο καλύτερος εν ζωή συγγραφέας είναι ένας Γάλλος, ονομάζεται Michel Houellebecq.
Γιατί ακόμη και σήμερα οι συγγραφείς και τα έργα τους εξακολουθούν να μας γοητεύουν;
Επειδή η λογοτεχνία συνεχίζει να μας δείχνει το ουσιώδες και τη μεγάλη διάρκεια της ζωής, της ανθρώπινης κατάστασης. Και το επιτυγχάνει με τρόπο που μόνο αυτή μπορεί: με την παλιά τέχνη της αφήγησης.
Τι θα προτείνατε στους αναγνώστες μας που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας;
Να συνεχίσουν να διαβάζουν μυθιστορήματα και ποιήματα, ενάντια σε κάθε ελπίδα.
Μετάφραση από τα ισπανικά: Βασίλης Κοκκινέλλης
Ο Santiago Gamboa έρχεται στην Αθήνα, στη Στοά του Βιβλίου, την Παρασκευή 16 Ιουνίου στις 19.00.
Νυχτερινές ικεσίεςSantiago Gamboa
Μετάφραση: Βασιλική Κνήτου
Πόλις
400 σελ.
ISBN 978-960-435-545-7
Τιμή: €17,70
Μετάφραση: Βασιλική Κνήτου
Πόλις
400 σελ.
ISBN 978-960-435-545-7
Τιμή: €17,70
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου