ΣΕ Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΛΑΚΑΤΕ

ΣΕ Α' ΠΡΟΣΩΠΟ  ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΛΑΚΑΤΕ

Άρχισα να γράφω το Κανείς δεν θέλει να πεθάνει από επαγγελματική διαστροφή. Με συνέπαιρνε πάντοτε η ιδέα ενός μυαλού εγκλωβισμένου σε ένα σώμα που δεν λειτουργεί. Έτσι ξεκινά το βιβλίο, μια ογδοντάχρονη, η Ελίζα, βρίσκεται σε κώμα έπειτα από εγκεφαλικό. Κι ας μην μπορεί να κινηθεί ή να μιλήσει όμως, o εγκέφαλός της λειτουργεί κανονικά. Όταν με έναν εξωπραγματικό τρόπο θα ανταλλάξει κορμί με την οικιακή της βοηθό, θα της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία για ζωή.

Η περιπλάνησή της στην Αθήνα θα τη φέρει αντιμέτωπη με μια κατάσταση που δεν ξέρει και δεν μπορεί να ορίσει –αυτή της άφραγκης παράνομης μετανάστριας– με έναν μαύρο άντρα που δουλεύει στα φανάρια κι έναν Ινδό που διατείνεται πως είναι ο Θεός. Με όλους αυτούς θα μπλεχτεί και η δεκαοχτάχρονη εγγονή της, που μοιάζει στην Ελίζα καταπληκτικά. Η γιαγιά όλο θα μπαίνει στον πειρασμό να πάρει το κορμί της εγγονής και να ξαναρχίσει πραγματικά τη ζωή της από την αρχή, ολόιδια. Ο μαύρος γρήγορα θα εγκλωβιστεί από τον Ινδό. Και μαζί θα κυνηγούν ένα πράσινο αφρικάνικο μενταγιόν.

Όμως τι αξία έχει μια έστω και εξαιρετική απεικόνιση αυτού του άθλιου κόσμου στον οποίο ζούμε, αν δεν μας λέει και για το άλλο, το υπερβατικό, που θα μπορούσαμε να ζήσουμε.

Το βασικό θέμα της νουβέλας, τον θάνατο, αποφάσισα πολύ αργά να το δηλώσω και στον τίτλο της. Κατά την προσφιλή μου συνήθεια, τελείως διαφορετικός ήταν ο τίτλος εργασίας κι αυτός έδωσε τον τόνο του γραψίματος. Δίστασα να το ονομάσω Κανείς δεν θέλει να πεθάνει, οι περισσότεροι έλεγαν πως ένας θάνατος στο εξώφυλλο είναι πάντα απωθητικός· σαν σύσταση πάνω σε πακέτο τσιγάρα. Ήταν πάντως τόσο έκδηλο αυτό που με απασχολούσε, που δεν είχε λόγο να κρυφτεί.

Κανείς δεν θέλει να πεθάνει
Κατερίνα Μαλακατέ
Ο Κήπος με τις Λέξεις
136 σελ.
Τιμή € 10,00

Υπάρχει λοιπόν τρόπος έμμεσος ή άμεσος να μείνουμε αθάνατοι; Αυτή είναι η ερώτηση. Κι αν ναι, ποιος είναι αυτός ο τρόπος: η μεταφυσική, η θρησκεία, οι απόγονοί μας; Αξίζει μια ζωή απλώς επειδή είσαι ζωντανός, απομακρυσμένος από όλα και όσους αγαπάς; Κι αν χάσεις τον εαυτό σου στην πορεία; Κι αν μπλεχτείς; Ακόμα κι αν διατείνεσαι πως είσαι Θεός, ίσως κάποτε πρέπει να πεθάνεις.

Το φόντο της νουβέλας είναι το αστικό περιβάλλον της Αθήνας, η φτώχεια, η πορνεία, η αβάσταχτη ζωή του παράνομου μετανάστη, με κάποιες ακροβασίες μέσα από τα ταξίδια και τις θύμησες της Ελίζας και σε άλλους τόπους – κυρίως το αφρικάνικο χωριό από όπου προέρχεται το μενταγιόν της αθανασίας. Τα προβλήματα που ταλανίζουν τους ήρωες είναι σχετικά απλά – θα έχει η Ελίζα να φάει αύριο, θα μπορέσει η εγγονή της να αφυπνιστεί σαν γυναίκα, να αντέξει την ενηλικίωση χωρίς να τρελαθεί, θα βγάλει ο μαύρος άντρας αρκετά χρήματα σήμερα στα φανάρια για να μην εξοργίσει τον λευκό επόπτη; Με λίγα λόγια, πράγματα απτά, της καθημερινότητας. Όμως τι αξία έχει μια έστω και εξαιρετική απεικόνιση αυτού του άθλιου κόσμου στον οποίο ζούμε, αν δεν μας λέει και για το άλλο, το υπερβατικό, που θα μπορούσαμε να ζήσουμε.

http://diastixo.gr/