΄Τα πάντα ρει΄΄ ποίηση εκδ. ΄΄Φιλολογ. Πρωτοχρονιά΄΄ Αθήνα 2023 της.. Α..Ρ..Γ..Υ..Ρ..Ο..Υ..Λ..Α..Σ..... Κ..Τ..Ε..Ν..Α.-- ΕΕΛ- 23/6/2023
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι φίλες και φίλοι σας ευχαριστώ για την παρουσία σας. Ένα ΄΄κόκκινο βαθύ του πάθους΄΄σελ. 13, χρωματίζει όλο το ποιητικό της και τακτοποιεί και συνταξιδεύει, στη ρευστότητα της ζωής, όπως ΄΄τα πάντα ρει΄΄, κι΄ όπως η καθημερινότητα μας τα προσφέρει. Σκέψεις απρόσκλητες, ποιητικά χρώματα κι΄ως ΄΄λαθρεπιβάτης στιγμών δανεικών΄΄ σελ. 14, ξεκινάει το αείρροο ταξίδι της ψυχής της, για συναισθηματικά και αισθητικά προσαράγματα, για μακρινά πετάγματα σιωπής και ονείρου, στο κοινωνικό οδοιπορικό της γνώσης. Ενδυναμώνει το ψυχικό της αντιπάλεμα στ΄ απροσδόκητα της ζωής, αφού ΄΄στην αγρυπνία της νύχτας, ξεψυχάνε οι ώρες΄΄ σελ. 18, και ΄΄κάθεται το φεγγάρι στο παραθύρι της // για κείνη μόνο φέγγει, για το χατίρι της΄΄ σελ. 9, όταν οι βουβοί αναστεναγμοί, παρέρχονται κι΄ ο μορφοποιημένος θάνατος των στιγμών της ζωής που δεν έζησες, βλασταίνει την αισιοδοξία του αύριου και ζωντανεύει τις ώρες, τον πόθο και την αλήθεια της εμπειρίας ΄΄στην άμπελο του νου΄΄ για νέες προσεδαφίσεις επικοινωνίας. Γράφει ΄΄Ο Αυγερινός κι η Πούλια ξεχάστηκαν σαν παιδιά // σ΄ ενός σύννεφου την άκρη κοιμηθήκαν αγκαλιά΄΄, σελ,12, και μέσω της εικόνας και της προσδόκιμης άνοιξης, μέσω της σκέψης και της αμφιβολίας, μέσω της ερωτικής αναγέννησης και της ερωτεύσιμης στιγμής του ζωοδότη ονείρου, σταλάζει ο στίχος κι΄ η ποίηση ανασεμιάς χαμόγελα, σφραγίζοντας το κοινωνικό και βιωματικό της πεδίο έκφρασης, μ΄ ένα φως άμυνας κι΄ ενδιαφέροντος, για τον προσιτό χώρο του πάθους και της εξομολόγησης. Το στοιχείο της μοναξιάς, άλλοτε ΄΄λικνιζόμενο σε ερωτικούς ρυθμούς ΄΄ σελ. 26, ή ΄΄περιδιαβαίνοντας τα καλντερίμια του κόσμου΄΄ ή ΄΄πετώντας το τελευταίο πέπλο της ντροπής΄΄, ξαναζυγίζει τις ψυχικές της δυνάμεις καρτερώντας τη γαλήνη κι΄ ως ΄΄μάρτυρας της αγάπης΄΄ σελ. 32, για ευλογημένες στιγμές διάφανης παρουσίας και ερωτικής ανταπόκρισης. Ο ελεύθερος στίχος ενώνει τα στοιχεία της ζωής με στοχαστικές προεκτάσεις εξομολόγησης και αυτοβύθισης στα κοινωνικά δρώμενα, σαν αντικαθρέφτισμα βιωμένων καταστάσεων όπως ΄΄ο άχρονος χρόνος λικνίζεται // στη παγωμένη λίμνη της λησμονιάς΄΄ ή ΄΄κοιτάμε τ΄ άστρα που καθρεφτίζονται // σε ανύπαρκτους καθρέφτες // θρυμματισμένων στεναγμών΄΄. Το στοιχείο της ευαισθησίας υπάρχει παντού και στην ΄΄άκρη του μυαλού΄΄ και στην αγάπη και στο φιλί της επικοινωνίας και στο διπλοκλειδωμένο σεντούκι του πόθου και στο ταξίδι της ανοιχτής θάλασσας και στη δραπέτευση της ΄΄αγαπημένης περιπέτειας΄΄ σελ. 39. Σμίγει όμως την ουσία και το μέγεθος των αισθήσεων, στην μετρική διατύπωση της ποιητικής αντανάκλασης, της ομοηχίας και της μουσικόθροης πνοής του στίχου, όπως σελ. 41, ΄΄Του νου μου θέλω να κλείσω τις κερκόπορτες // αγκάθια οι σκέψεις και οι μνήμες μπαινοβγαίνουν // βασιλικός και δυόσμος έξω απ΄ τις αυλόπορτες // μεθούν τις λέξεις που στο στόμα μου ανεβαίνουν΄΄. Έτσι ο προορισμός της ποίησης γίνεται τραγούδι της μνήμης ή της οφθαλμαπάτης, κάθε εύθραυστου ονείρου και συνάμα προσδοκία γνώσης στα κοινωνικά μας πράγματα. Οδοιπόρος η φίλη -ποιήτρια Αργυρούλα Κτενά, στο χοροστάσι της ζωής και στο ερωτεύσιμο πλησίασμα, και στο μακρύ ταξίδι της επιβίωσης. Γράφει σελ. 44 είναι ΄΄παράτολμη απομόνωση΄΄ η ποίηση κι΄ ΄΄απόκοσμες σκιάσεις΄΄ της καθημερινότητας, ΄΄πεταλούδα στη φωτιά΄΄ και ΄΄παιχνιδιάρικο σύννεφο΄΄ σκέψης, θύμησης και ονείρου, μια ΄΄βαθιά υπόκλιση΄΄ στα μυστικά της ζωής, ΄΄αποτύπωμα΄΄ λέξεων ΄΄στο λευκό χαρτί΄, ΄΄την ώρα που ματώνει ο ποιητής΄΄, και γιορτάζει μαζί του η φύση κι΄ η αγάπη κι΄ όλα γίνονται προσφορά και περηφάνεια, γιατί ΄΄σε όλα χωράει΄΄ η ποίηση και πάντα θα ΄΄χορεύει αμέριμνη΄΄ όπως η άνοιξη κι΄ ο έρωτας. Ο ιατροφιλόσοφος Ιάσονας Ευαγγέλου για την ψυχοσύνθεση του ποιητή, γράφει, ΄΄Όλη η ζωή του είναι μια ανάλωση μυστική στον βωμό του ποιητικού κάλλους. Μια ευδαιμονία και μια οδύνη όπως αρμόζει στον πραγματικό καλλιτέχνη...Ο ποιητής είναι ένα ολόκληρο σύμπαν΄΄. Η ποιήτρια ολοκληρώνεται μέσω της αισθητικής και ψυχικής προσέγγισης της ζωής, από την προσωπική εξομολόγηση έως το κοινωνικό άγγιγμα της εποχής και την εποπτική ματιά των γεγονότων, πότε συμμέτοχη και πότε σ΄ ένα καθαρτήριο αυτο βιωματικής θεώρησης, που συγκινεί βαθύτατα, το εύρος της ποιητικής της -- ύφους και ήθους -- που κορυφώνεται στην ειλικρινή, σκηνική και κοινωνική παρουσία του στίχου, με άμεσο αποδέκτη το άτομο της ερωτικής διαύγειας των αισθήσεων και της ενσυνείδητης και μορφοποιημένης -ποιητικά- κοινωνικο-βιωματικής ενσάρκωσης, όσων γεγονότων αγγίξανε τις χορδές της, πνευματικά και συναισθηματικά. Γράφει σελ. 68, ΄΄Σε καθάρια πηγή ξεπλένω τις πληγές // και καινούργια φτερά πασχίζω ν΄ αποκτήσω΄΄ και σελ. 72, ΄΄Φύτρωσαν αγάπης λόγια // στο ξεραμένο χώμα της ψυχής // κι΄ έγινε τριανταφυλλιά το αγριολούλουδο΄΄. Με πολλές-λοιπόν-ανασυντάξιμες ψηλαφίσεις του βιώματος και της ασυμμετρίας των πραγμάτων, προσδιορίζει τις δικές της αντοχές, το συναισθηματικό της βαρόμετρο, το κεντρομόλο άγγιγμα της ψυχής, την ποιητική της πυξίδα στο χωροχρόνο και φυσικά την αισιοδοξία και την συχνή και αληθινή αξιολόγηση και καταγραφή των θετικών της ζωής. Φιλτάτη ποιήτρια Αργυρούλα Κτενά--καλοτάξιδο το πόνημά σου.
Κώστας Καρούσος Πρόεδρος Εταιρίας Ελλ. Λογοτ- ΕΕΛ-23/6/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου