Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2023

Albert Bertran Bas: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

 
Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

Ο Άλμπερτ Μπερτράν Μπας γεννήθηκε το 1982 στη Βαρκελώνη. Έχει κάνει σπουδές δημοσιογραφίας, κινηματογράφου και σκηνοθεσίας στη Νέα Υόρκη. Εργάστηκε ως σεναριογράφος στον χώρο της διαφήμισης, γράφει το πρώτο του σενάριο για μια ταινία της Filmax και είναι διευθυντής επικοινωνίας στο Λιμάνι του Sitges-Aiguadolç. Το μυθιστόρημα Εκεί που πεθαίνει ο άνεμος  είναι το πρώτο του βιβλίο και έχει ήδη αρχίσει τη διεθνή πορεία του, καθώς επίκειται η έκδοσή του στα γαλλικά και τα ρωσικά, ενώ η κυκλοφορία του στα ελληνικά  από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, σε μετάφραση της Αγγελικής Βασιλάκου, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Πώς ξεκινά η ιδέα της συγγραφής ενός μυθιστορήματος;

Όπως και κάθε άλλη πνευματική δημιουργία, ξεκινά με μια αρχική ιδέα, όμως το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η ιδέα πρέπει να μπορεί να σε συγκινήσει εσωτερικά. Θα πρέπει να είναι μια ιδέα ξεχωριστή, επειδή ξέρεις ότι η πορεία θα είναι μακρά και δύσκολη, και μόνο αν την αγαπάς πραγματικά θα έχεις την επιμονή να τη δεις να ολοκληρώνεται.

Πώς ξεκίνησε η ιδέα της συγγραφής του μυθιστορήματος Εκεί που πεθαίνει ο άνεμος;

Είχα ξεκινήσει τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στον κινηματογράφο και στο σενάριο, και στην τάξη μού είχαν δώσει μια ιστορία για έναν γέρο άνδρα που τον βγάζουν από το σπίτι του. Ο καθηγητής μου με ρώτησε ποιος ακριβώς ήταν εκείνος ο άνδρας, εγώ σκέφτηκα τον παππού μου και τις ιστορίες που μας έλεγε κι έγραψα τα εξής: «Με λένε Όμηρο και διέσχισα τα Πυρηναία περπατώντας όταν ήμουν 15 χρονών. Μεγάλωσα ορφανός στους δρόμους της Βαρκελώνης και τα έχω πιει με τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Χαιρέτησα τον Χίτλερ κι έκανα έρωτα μέσα στο αμάξι του Φράνκο, έχω κάνει να σιωπήσει το Μολίνο (ιστορικό νυχτερινό κέντρο της Βαρκελώνης) κι έχω φιλήσει την Ωραία Ντορίτα (μυθική φιγούρα της ισπανικής νύχτας). Έχω μονομαχήσει κρατώντας το περίφημο σπαθί του Καθιστού Ταύρου κ έχω μεταφερθεί Εκεί που Πεθαίνει ο Άνεμος. Κοιμήθηκα ανάμεσα σε χαμένους θησαυρούς, ήπια μέχρι τελικής πτώσεως, γέλασα μέχρι δακρύων, ονειρεύτηκα, έκλεψα και σκότωσα. Κι ακόμα, έχω ερωτευτεί. Τρεις φορές. Τρεις φορές την ίδια γυναίκα». Όταν είδα γραμμένες αυτές τις φράσεις, κατάλαβα ότι η ιστορία μου είχε γεννηθεί.

Γιατί ο ισπανικός εμφύλιος παραμένει ένα μελανό σημείο της σύγχρονης ισπανικής ιστορίας;

Υποθέτω ότι κάθε πόλεμος είναι ένα μελανό σημείο στην ιστορία κάθε χώρας. Όμως στην Ισπανία υπάρχει μια έλλειψη ωριμότητας, επειδή αντί να αντιμετωπίσουμε τον εμφύλιο πόλεμό μας και να μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτόν, επιλέξαμε τη σιωπή. Κι αυτό συνέβη σε μεγάλο βαθμό επειδή υπάρχουν ακόμα απομεινάρια του φρανκικού καθεστώτος –λίγα, αλλά πολύ ισχυρά– στις πιο βαθιές σφαίρες του κράτους. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είμαστε μια νεαρή δημοκρατία. Δεν έχουν περάσει ούτε πενήντα χρόνια από τον θάνατο του δικτάτορα. Χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο και άλλες καινούριες γενιές.

Κατά πόσο μπορεί να είναι ένα βιβλίο αντικειμενικό, όταν γράφεται για τον εμφύλιο και για δυο διαφορετικές πολιτικές πλευρές;

Ποτέ δε μ’ ενδιέφερε η αντικειμενικότητα, αυτό που έψαχνα πάντα ήταν η αθωότητα, γι’ αυτό κι επέλεξα για ήρωα έναν νεαρό ορφανό, ελεύθερο από πολιτικές και ιδεολογίες. Χρειαζόμουν κάποιον που ανακαλύπτει τον κόσμο και τους ανθρώπους, που κάνει λάθη κι αντιλαμβάνεται πόσο περίπλοκη είναι η κοινωνία, η οποία μπήκε σ’ έναν πόλεμο και δεν ξέρει πώς να βγει από αυτόν. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν ένα βιβλίο είναι αντικειμενικό, ο αναγνώστης θα το βλέπει μέσα από τη δική του υποκειμενική σκοπιά.

Ποιος είναι ο απόηχος αυτών των γεγονότων σήμερα;

Κατά τη γνώμη μου, ο πιο σημαντικός απόηχος αφορά το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα πολιτικά κόμματα –κάποια σημαντικά, μάλιστα– που δεν καταδικάζουν τον φρανκισμό, υπάρχουν γεγονότα για τα οποία τα κόμματα αυτά δεν νιώθουν καμία τύψη. Όμως η Ισπανία είναι μια θαυμάσια χώρα με πλούσιο πολιτισμό και ποικίλες καταβολές, που έχουν δημιουργήσει μια χώρα περίπλοκη. Πολλά από τα προβλήματα αυτά υπήρχαν άλλωστε και πριν από τον πόλεμο.

Ποτέ δε μ’ ενδιέφερε η αντικειμενικότητα, αυτό που έψαχνα πάντα ήταν η αθωότητα.

Ο Φράνκο είναι ένα πρόσωπο που κατακρίνεται για τις εγκληματικές του πράξεις. Με αυτές κατάφερε να διατηρηθεί για χρόνια στην εξουσία;

Ο φόβος ήταν ο κυριότερος παράγοντας που τον διατήρησε σε ισχύ, καθώς οι άνθρωποι φοβούνταν ότι θα ξανακυλήσουν στον πόλεμο. Αν όμως το δούμε από ευρύτερη σκοπιά, εκείνο που τον κράτησε ήταν η αδιαφορία των υπόλοιπων χωρών – κάποια πράγματα δυστυχώς δεν αλλάζουν ποτέ. Τα χρήματα, η εξουσία και η πολιτική πάντα θα υπερισχύουν της ηθικής και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο Φράνκο επέβαλε μια δικτατορία εξαφανίζοντας κάθε διαφορετική άποψη, η χώρα όμως ήταν ρημαγμένη και τη δεκαετία του ’50 ανοίχτηκε στη διεθνή σκηνή στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, επειδή οι ΗΠΑ βρήκαν έναν πιθανό σύμμαχο για να εγκαταστήσουν βάσεις και στρατεύματα. Σε αντάλλαγμα, ο Φράνκο ζήτησε το σπάσιμο της διεθνούς απομόνωσης και την είσοδο στον ΟΗΕ.

Ο κεντρικός σας ήρωας είναι ο Όμηρος, ο οποίος τραβά πολλά βάσανα. Πώς παίρνει θάρρος να τα ξεπεράσει;

Χρησιμοποιώντας τα αμέτρητα αισθήματα που συγκρούονται εντός του. Φόβος εκδίκηση, έρωτας, μοναξιά, αναζήτηση της ευτυχίας… αποφασιστικότητα. Η αποφασιστικότητα είναι το στοιχείο που μας οδηγεί να πετύχουμε οτιδήποτε. Μερικές φορές δεν έχεις άλλη επιλογή απ’ το να προχωρήσεις, ειδικά όταν η ζωή σου βρίσκεται σε κίνδυνο.

Θα γνωρίσει τη Χλόη. Τι τον κάνει να την ερωτευτεί παράφορα;

Το να ερωτευτείς δημιουργεί παραφορά κι αν είναι ο πρώτος σου έρωτας τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Οι άνθρωποι μιλούν πάντα για τη δύναμη της πρώτης αγάπης – δεν είμαι της γνώμης πως είναι ό,τι καλύτερο, είναι όμως ό,τι πιο αγνό και αχαλίνωτο υπάρχει. Καταλαβαίνω πλήρως τον Όμηρο που την ερωτεύεται, κι εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα. Είναι πολύ ιδιαίτερη. Ο χαρακτήρας της έχει έναν μαγνητισμό, γι’ αυτό νομίζω ότι τόσο πολλοί αναγνώστες με ρωτούν για τη Χλόη.

Ο πόλεμος φέρνεται αλύπητα και στους ερωτευμένους, σωστά;

Εφόσον ο έρωτας δεν δείχνει κανένα έλεος έτσι κι αλλιώς, φανταστείτε πώς είναι ο έρωτας στη μέση ενός πολέμου. Ο πόλεμος είναι το αντίθετο του έρωτα κι εδώ ακριβώς γεννιέται η σύγκρουση. Στο πλαίσιο της αφήγησης, όμως, ο πόλεμος λειτουργεί θετικά, επειδή ωθεί τους χαρακτήρες στα άκρα, γεμίζει τη ζωή τους με εμπόδια και κινδύνους κι επιπλέον προσθέτει αβεβαιότητα στον αναγνώστη, που αναρωτιέται αν οι ήρωες θα καταφέρουν να δουν ο ένας τον άλλον.

Γράφετε πως αν χρησιμεύει κάπου ο πόλεμος, είναι σ’ αυτό: στο να λαχταράς την ειρήνη. Μπορείτε να το σχολιάσετε;

Μερικές φορές δεν συνειδητοποιούμε την αξία αυτού που έχουμε, μέχρι να το χάσουμε. Μπορεί πάλι να το αντιλαμβανόμαστε, αλλά δεν το εκτιμούμε επειδή το θεωρούμε δεδομένο. Αυτό είναι λάθος. Η ζωή, η ειρήνη, η ευημερία είναι πολύ πιο εύθραυστες απ’ ό,τι νομίζουμε. Πρέπει να προσέχουμε τι λέμε και τι κάνουμε, όλα έχουν τις συνέπειές τους. Οι άνθρωποι που έχουν ζήσει κάποιον πόλεμο λένε ότι τίποτα δεν δικαιολογεί την έναρξή του, πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Φοβούμαι ότι αν χάσουμε την ιστορική μας μνήμη, θα υποπέσουμε ξανά στα σφάλματα του παρελθόντος.

Με το μυθιστόρημά σας μας δίνετε ένα εξαιρετικό μάθημα ιστορίας μέσα από τη λογοτεχνία. Αυτό βοηθά, άραγε, ένα βιβλίο να γνωρίσει εκδοτική επιτυχία;

Δεν το γνωρίζω. Αν στόχευα στην εκδοτική επιτυχία, πιθανόν να μην έγραφα ένα βιβλίο αυτής της κατηγορίας, άλλωστε σήμερα τα βιβλία που είναι της μόδας έχουν να κάνουν με αστυνομικές ιστορίες, θρίλερ ή επιστημονική φαντασία. Η αλήθεια είναι όμως ότι μου αρέσει η μείξη λογοτεχνίας και ιστορίας, είχα πάντα το πάθος της γραφής τέτοιων ιστοριών. Κι αν ο κόσμος απολαμβάνει, ενθουσιάζεται και ταυτόχρονα μαθαίνει κάτι, τότε ναι, έχω πετύχει τον στόχο μου.

Γράφοντας ένα αντιπολεμικό βιβλίο, καταφέρατε να γοητεύσετε το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Συνέβη κάτι ανάλογο και στη χώρα σας;

Χαίρομαι πολύ που το βιβλίο γοήτευσε το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, η αλήθεια είναι ότι και στις δυο χώρες η υποδοχή του κόσμου ήταν απίστευτη. Οι κριτικές που γράφτηκαν ήταν πολύ θετικές και είμαι ευτυχής που δέχομαι τόσα μηνύματα από το αναγνωστικό κοινό, τα οποία μου δίνουν τροφή για σκέψη, καθώς τα διαβάζω όλα. Εδώ στην Ισπανία είχα κάποιες δυσκολίες στην αρχή, επειδή το μυθιστόρημά μου –που ήταν και το πρώτο που εξέδωσα– βγήκε την περίοδο της πανδημίας, ωστόσο παρά τις δυσκολίες συνεχίζει την πορεία του και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Την άνοιξη θα εκδοθεί στα γαλλικά και στα ρωσικά, μου φαίνεται λίγο τρελό!

Ποια είναι η γνώμη σας για την Ελλάδα;

Αγαπώ τον αρχαίο πολιτισμό της χώρας σας – είναι αδύνατον να μην τον αγαπά κανείς, κατά κάποιον τρόπο όλος ο κοινωνικός και πολιτικός πολιτισμός μας βασίζεται στους Έλληνες. Έχω έρθει στην Ελλάδα τρεις-τέσσερις φορές, μου αρέσει πολύ και το πρώτο βιβλίο που έγραψα στη ζωή μου, όταν ήμουν 13 ετών, αφορούσε τον Φειδιππίδη, «τον πρώτο μαραθωνοδρόμο» – αγάπησα ιδιαίτερα εκείνη την ιστορία, ίσως την ξαναδώ κάποια στιγμή σύντομα. Επίσης, το θεωρώ βέβαιο ότι θα έρθω ξανά στην Ελλάδα!

Μετάφραση από τα αγγλικά: Απόστολος Σπυράκης

 

Εκεί που πεθαίνει ο άνεμος
Albert Bertran Bas
μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου
Κλειδάριθμος
σ. 592
ISBN: 978-960-645-299-4
Τιμή: 18,80€

Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης,  συγγραφέας

https://diastixo.gr/sinentefxeis/xenoi/19842-albert-bertran-bas

https://diastixo.gr

Ανακαλύφθηκε μαύρη τρύπα από την εποχή της «κοσμικής αυγής»


Newsbomb

Η μαύρη τρύπα είναι ένα δισ. φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο.

Ερευνητική ομάδα ανακοίνωση προ ημερών την ανακάλυψη μίας μαύρης τρύπας, η οποία είναι κολοσσιαίων διαστάσεων και, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, δημιουργήθηκε την περίοδο που το Σύμπαν βρισκόταν ακόμα στη βρεφική του ηλικία.

Η εν λόγω μαύρη τρύπα κανονικά και με βάση τις μέχρι τώρα κοσμολογικές παραδοχές, δε θα έπρεπε να υπάρχει καθώς, οι κοσμολογικές συνθήκες της περιόδου δε θα επέτρεπαν την παρουσία της.

Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Τέξας παρουσίασαν, μέσω δημοσίευσης στο «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» την ανακάλυψη της μαύρης τρύπας η οποία δημιουργήθηκε κατά την αποκαλούμενη από τους κοσμολόγους «κοσμική αυγή» - με άλλα λόγια, όταν το Σύμπαν ήταν μόλις 750 εκατ. ετών.

Έξι τεράστιοι γαλαξίες που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν

Η ανακάλυψη ανατρέπει την έως τώρα κατανόηση των επιστημόνων για την εξέλιξη των γαλαξιών, καθώς τόσο μεγάλοι γαλαξίες δεν αναμενόταν να βρεθούν στο τόσο πρώιμο σύμπαν, όταν αυτό είχε μόλις το 3% της σημερινής ηλικίας του, περίπου 500 έως 700 εκατομμύρια χρόνια μετά την αρχική "Μεγάλη Έκρηξη" (Μπιγκ Μπανγκ).

Οι επιστήμονες από διάφορες χώρες (ΗΠΑ, Αυστραλία, Δανία, Ισπανία), με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή αστρονομίας και αστροφυσικής Τζόελ Λέτζα του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature". Όπως δήλωσε ο ίδιος "αυτά τα αντικείμενα έχουν πολύ μεγαλύτερη μάζα από ό,τι περίμενε ο οποιοσδήποτε. Περιμέναμε να βρούμε μονάχα μικροσκοπικούς, νεαρούς γαλαξίες-μωρά σε εκείνη τη χρονική περίοδο, παρόλα αυτά ανακαλύψαμε γαλαξίες τόσο ώριμους όσο ο δικός μας, σε μια εποχή που έως τώρα θεωρείτο η αυγή του σύμπαντος".

"Είναι τρελό. Δεν θα περίμενε κανείς το πρώιμο σύμπαν να μπορεί να αυτο-οργανωθεί τόσο γρήγορα. Αυτοί οι γαλαξίες δεν θα έπρεπε να έχουν αρκετό χρόνο για να σχηματιστούν", ανέφερε η Έρικα Νέλσον, επίκουρη καθηγήτρια αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. "Ο γαλαξίας μας δημιουργεί ένα έως δύο νέα άστρα κάθε χρόνο. Μερικοί από εκείνους τους γαλαξίες θα πρέπει να δημιουργούσαν εκατοντάδες νέα άστρα κάθε χρόνο καθ' όλη την ιστορία του σύμπαντος. Αν έστω κι ένας από αυτούς τους γαλαξίες είναι πραγματικός, θα μας φέρει αντιμέτωπους με τα όρια της κατανόησης μας για την κοσμολογία. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι αυτά τα πράγματα είναι ένα διαφορετικό είδος κάποιου παράξενου αντικειμένου, όπως αχνά κβάζαρ (σ.σ. ενεργοί γαλαξιακοί πυρήνες), κάτι που θα ήταν όμως εξίσου ενδιαφέρον", πρόσθεσε.

Το James Webb, το ισχυρότερο τηλεσκόπιο που έχει ποτέ εκτοξευθεί στο διάστημα, είναι εφοδιασμένο με υπέρυθρα όργανα ικανά να ανιχνεύουν το φως που προέρχεται από τους πιο αρχαίους γαλαξίες και τα άστρα τους. Έτσι, το Webb επιτρέπει στους επιστήμονες να βλέπουν πίσω στον χρόνο και στον χώρο, σε απόσταση περίπου 13,5 δισεκατομμυρίων ετών, κοντά στο ξεκίνημα του σύμπαντος όπως το ξέρουμε.

"Είναι η πρώτη ματιά μας τόσο πίσω και μακριά, συνεπώς είναι σημαντικό να κρατήσουμε ανοιχτό μυαλό σχετικά με το τι πραγματικά βλέπουμε. Μολονότι τα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται πιθανώς για γαλαξίες, νομίζω πως υπάρχει μια βάσιμη πιθανότητα λίγα τουλάχιστον από αυτά τα αντικείμενα να είναι τεράστιες μαύρες τρύπες. 'Ασχετα πάντως από αυτό, η ποσότητα μάζας που ανακαλύψαμε σημαίνει ότι η γνωστή αστρική μάζα εκείνης της περιόδου του σύμπαντος μας είναι έως 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι προηγουμένως πιστεύαμε. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή αλλαγή δεδομένων", ανέφερε ο Λέτζα.

"Η αποκάλυψη ότι ο σχηματισμός τεράστιων γαλαξιών άρχισε υπερβολικά νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος ανατρέπει αυτό που πολλοί από εμάς θεωρούσαμε δεδομένο επιστημονικό γεγονός", πρόσθεσε και επεσήμανε ότι οι εν λόγω πρώιμοι γαλαξίες είναι τόσο μεγάλοι που έρχονται σε αντίθεση σχεδόν με όλα (το 99%) τα υπάρχοντα μοντέλα της κοσμολογίας. Αυτό οδηγεί είτε στην αναμόρφωση των κοσμολογικών μοντέλων, είτε στην αναθεώρηση της επικρατούσας επιστημονικής κατανόησης σχετικά με τη δημιουργία των γαλαξιών, ότι δηλαδή άρχισαν ως μικρά νέφη αερίων και σκόνης, που σταδιακά μεγάλωσαν με το πέρασμα του χρόνου.

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τους ερευνητές, προβάλλει ως αναγκαία μια ριζική μεταβολή της κυρίαρχης άποψης για το πώς το σύμπαν εξελίχθηκε. "Ρίξαμε μια ματιά στο πολύ πρώιμο σύμπαν για πρώτη φορά και δεν είχαμε ιδέα τι επρόκειτο να βρούμε. Αποδείχτηκε ότι βρήκαμε κάτι τόσο απρόσμενο που πραγματικά δημιουργεί πρόβλημα για την επιστήμη. Θέτει εν αμφιβόλω την όλη εικόνα του σχηματισμού των πρώτων γαλαξιών. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι είχαμε κάνει κάποιο λάθος και ότι θα το βρίσκαμε τελικά και θα συνεχίζαμε τη ζωή μας. Όμως ακόμη δεν έχουμε βρει κανένα λάθος, παρά τις τόσες προσπάθειες μας", επεσήμανε ο επικεφαλής ερευνητής.

Οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν τώρα να επιβεβαιώσουν τα ευρήματα τους παίρνοντας εικόνες του φάσματος των τεράστιων πρώιμων γαλαξιών, ώστε να έχουν περισσότερα δεδομένα για τις πραγματικές αποστάσεις τους, καθώς και τα αέρια και τα άλλα συστατικά τους. "Μια φασματοσκοπική ανάλυση θα μας πει αμέσως αν αυτά τα πράγματα είναι πραγματικά ή όχι. Θα μας δείξει πόσο μεγάλα είναι και πόσο μακρινά", ανέφερε ο Λέτζα.

Πρόσφατα μια άλλη επιστημονική ομάδα είχε ανακοινώσει ότι βρήκε με τη βοήθεια του James Webb τέσσερις ακόμη πιο πρώιμους γαλαξίες, όταν το σύμπαν είχε ηλικία μόνο 350 εκατομμυρίων ετών. Όμως εκείνοι οι γαλαξίες είχαν αναμενόμενα πολύ μικρότερο μέγεθος σε σχέση με τους πρώιμους γίγαντες που τώρα ανακαλύφθηκαν.

https://www.newsbomb.gr/kosmos/story/1401225/epistimones-anakalypsan-mayri-trypa-apo-tin-epoxi-tis-kosmikis-avgis

https://www.newsbomb.gr/ 

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ «ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ»


 ΟΜΙΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΝΗΣΩΝ

INTERNATIONAL ACTION ART
ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
«ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ»
ΕΝΑ ΟΡΑΤΟΡΙΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΟΥΣΟΥ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΟΥΣΟΣ «ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ»
ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
Αίθουσα Μουσικής Βιβλιοθήκης "Λίλιαν Βουδούρη"
ΤΕΤΑΡΤΗ 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023 | ΩΡΑ 20:00
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:
ΕΙΡΗΝΗ ΚΩΝΣΤΑ
ΡΕΑ ΒΟΥΔΟΥΡΗ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΠΛΑΡΟΣ
ΟΛΓΑ ΣΚΕΚΛΙΟΥ
ΝΙΝΑ ΓΙΑΤΡΑ
ΤΙΝΑ ΚΑΛΤΣΙΚΗ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΡΕΙΟΣ
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
ΜΑΡΙΑ ΚΙΟΡΟΓΛΟΥ
ΝΙΚΗ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΟΦΙΑ ΜΟΥΤΑΦΗ
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΑΛΕΔΑΚΗΣ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΙΣΚΙΟΥΛΗΣ
ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΝΤΟΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΑΣΠΙΩΤΗ 
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
ΕΛΕΝΗ ΚΑΣΑΒΕΛΙΔΗ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΤΑΛΗΣ
ΙΩΑΝΝΑ ΓΑΛΑΝΟΥ

ΧΑΡΡΥ ΤΖΙΑΝΝ (ΠΙΑΝΟ)
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ: ΡΕΑ ΒΟΥΔΟΥΡΗ (ΣΟΠΡΑΝΟ)
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΟΥΣΟΣ (ΣΥΝΘΕΤΗΣ)
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ:
PATRICK MAISONNAVE, ΠΡΕΣΒΗΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΟΥΣΟΥ
Ορατόριο «Τραγούδι των Εθνών»
Αποσπάσματα από τις όπερες
Μέγας Αλέξανδρος - Προμηθέας Δεσμώτης - Ιλιάδα του Ομήρου
Το «Τραγούδι των Εθνών» του Παναγιώτη Καρούσου είναι ένα ορατόριο αφιερωμένο στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών. Πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά στης 23 Φεβρουαρίου 2003 με την συνεργασία του τμήματος του ΟΗΕ, (ICAO) υπό την αιγίδα της UNESCO Canada, και με την χρηματοδότηση του Δήμου του Μόντρεαλ με μεγάλη επιτυχία.
Η παρουσίαση έγινε στον μεγαλοπρεπή Καθεδρικό Notre-Dame Basilica, με σολίστες την Καναδέζα σοπράνο Lambroula Maria Pappas, τον Βραζιλιάνικης καταγωγής μπάσο Daniel Bonato, την χορωδία L’Ensemble Choral St-Eustache υπό την μουσική διδασκαλία του Pierre Turcotte, και την Συμφωνική Ορχήστρα OSJL-L Symphony Orchestra υπό την διεύθυνση του Μαέστρου André Gauthier.
Τιμητικός Καλεσμένος της Παγκόσμιας Πρεμιέρας του Ορατόριου ήταν ο Πρόεδρος του ICAO, Assad Kotaite που απηύθυνε χαιρετισμό.
Ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας ICAO (International Civil Aviation Organization), είναι τμήμα του ΟΗΕ και ιδρύθηκε το 1947 σύμφωνα με τη Σύμβαση του Σικάγου του 1944 κατά τη συνδιάσκεψη για τη διεθνή πολιτική αεροπορία. Μέλη του είναι 190 χώρες και η έδρα του βρίσκεται στο Μόντρεαλ του Καναδά.
Ο συνθέτης Παναγιώτης Καρούσος συνεργάστηκε με τον Πρόεδρο του ICAO, Assad Kotaite, για την παρουσίαση του Ορατόριου «Τραγούδι των Εθνών» στο Μόντρεαλ υπό την αιγίδα του οργανισμού, της UNESCO Καναδά, και του Δήμου του Μόντρεαλ. Καλεσμένοι στην συναυλία ήταν όλες οι Πρεσβείες και αντιπρόσωποι των χωρών μελών στα Ηνωμένα Έθνη και συγκεκριμένα στο τμήμα του ICAO, αντιπρόσωποι της Δημαρχίας του Μόντρεαλ, οι Πρέσβεις Ελλάδος Νικόλαος Μάτσης, Γαλλίας Jean-François Dobelle, Τουρκίας Said Calisir, ο Γεώργιος Ζαχαριουδάκης Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στο Μόντρεαλ, ο Khalil El-Habre Γενικός Πρόξενος του Λιβάνου στο Μόντρεαλ, κ.α.
Το Τραγούδι των Εθνών είναι ένα ορατόριο για συμφωνική ορχήστρα, χορωδία μικτή, και δυο σολίστες σοπράνο και μπάσο. Αποτελείται από 6 μελοποιημένα ποιήματα μεγάλων ποιητών που αντιπροσωπεύουν τις 6 επίσημες γλώσσες των Ηνωμένων Εθνών. Επίσης προστέθηκε και ένα ποίημα στην Ελληνική γλώσσα τιμής ένεκεν της πατρίδος του συνθέτη. Ο Πρόεδρος του ICAO, Assad Kotaite μετά την συναυλία δήλωσε τα εξής: "Tο έργο του Παναγιώτη Καρούσου είναι ένα αριστούργημα της τέχνης που μας μεταφέρει το μήνυμα της ομόνοιας και ειρήνης, ένας μεγαλειώδης ύμνος στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών".
Το 2019 παρουσιάστηκε από τον Όμιλο για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων με τη Χορωδία Εκπαιδευτικών Μουσικής Περιφέρειας Αττικής «Choremus», τους σολίστ της όπερας Ειρήνη Κώνστα και Βασίλη Ασημακόπουλο, και Συμφωνική Ορχήστρα υπό την διεύθυνση της μαέστρου Φαίδρας Γιαννέλου στον Πολυχώρο του Δήμου Αθηναίων
«Άννα-Μαρία Καλουτά» και στο Δημοτικό Θέατρο «Θωμάς Θωμαΐδης» στην Κόρινθο. 


Ο #Athina984 και η Ταινιοθήκη της Ελλάδος / Greek Film Archive παρουσιάζουν το τετραήμερο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ “RADIO DAYS”, με ταινίες που ανέδειξαν τη δύναμη και την επίδραση του ραδιοφώνου στη ζωή μας!

 


🎥 Ο #Athina984 και η Ταινιοθήκη της Ελλάδος / Greek Film Archive παρουσιάζουν το τετραήμερο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ “RADIO DAYS”, με ταινίες που ανέδειξαν τη δύναμη και την επίδραση του ραδιοφώνου στη ζωή μας!
🎙️ Από την Πέμπτη 2 έως την Κυριακή 5 Μαρτίου, το #ραδιόφωνο πρωταγωνιστεί σε εννέα επιλεγμένες ταινίες, ανάμεσά τους ασπρόμαυρες, ευρωπαϊκές και κλασικά φιλμ. Κάθε μέρα καλεσμένοι- έκπληξη θα προλογίζουν τις ταινίες.
📻 Οι Radio Days παρουσιάζουν, σε πρώτη προβολή σε αθηναϊκή αίθουσα, το ντεμπούτο του Β. Μ. Καρντονά για το πειρατικό ραδιόφωνο στα 80s, την ταινία LES MAGNÉTIQUES (2021).
Ποιες ταινίες μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε κινηματογραφικές αναφορές στο Ραδιόφωνο;
🔹 Η αγαπημένη των κριτικών, ταινία ενηλικίωσης του Τζορτζ Λούκας, AMERICAN GRAFFITI (1973).
🔹 Τα δύο φιλμ του 1987: το RADIO DAYS του Γούντι Άλεν, που δανείζει και το όνομά του στο αφιέρωμα, και το αντιπολεμικό GOOD MORNING VIETMAN, με το ρεσιτάλ ερμηνείας του Ρόμπιν Γουίλιαμς.
🔹 Ο ασπρόμαυρος κινηματογράφος έχει την τιμητική του στο αφιέρωμα, με την αντιφασιστική σάτιρα, THE GREAT DICTATOR (1940) με τον Τσάρλι Τσάπλιν, την ταινία ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ (1948) που καθιέρωσε τον Βασίλη Λογοθετίδη σαν κωμικό, αλλά και το πρώτο ελληνικό κινηματογραφικό μιούζικαλ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ (1953), με τον δημοφιλή εκφωνητή του ραδιοφώνου Γιώργο Οικονομίδη και τους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου σε πρώτο πλάνο.
🎬 Το αφιέρωμα περιλαμβάνει και δύο ταινίες μικρού μήκους, την ΕΚΠΟΜΠΗ (1968) του Θόδωρου Αγγελόπουλου και την πρόσφατης παραγωγής ταινία των Δεληγιάννη- Τσιουβάρα, À LA CARTE (2021), που μας μεταφέρει στο ραδιοφωνικό στούντιο.
Επιμέλεια-Συντονισμός Αφιερώματος: Νάνσυ Αγγελοπούλου (δημοσιογράφος), Μαρία Κομνηνού (πρόεδρος του Δ.Σ. της Ταινιοθήκης)

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2023

Giampiero Brunelli: συνέντευξη στην Έρικα Αθανασίου

 
Έρικα Αθανασίου

Ο Giampiero Brunelli γεννήθηκε στη Ρώμη το 1968 και είναι ιστορικός με εξειδίκευση στην Νεότερη Ιστορία. Διδάσκει Ιστορία των Πολιτικών Θεσμών και Πρώιμη Νεότερη Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης La Sapienza από το 2006 ως σήμερα. Από το συγγραφικό έργο του ξεχωρίζουν τα βιβλία: Soldati del papaPolitica militare e nobilità nello stato della Chiesa. 1550-1664 [Στρατιώτες του πάπα: Στρατιωτικές Πολιτικές & Αριστοκρατία στο παπικό κράτος (1560-1644)], Il Sacro Consiglio di Paolo IV  [Το Ιερό Συμβούλιο του Παύλου Δ’], Storia delle istituzioni politiche [Ιστορία των Πολιτικών Θεσμών], La Guerra dei Trent’ anni [Ο Τριακονταετής Πόλεμος]. Το βιβλίο του Ο πόλεμος στη νεώτερη εποχή (La Guerra in età moderna, 2021), που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τον εκδοτικό οίκο Historical Quest, σε μετάφραση του Σωτήριου Φ. Δρόκαλου, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Τι σας ώθησε να γράψετε το βιβλίο Ο πόλεμος στη νεώτερη εποχή;

Είναι ένα θέμα που πάντα με γοήτευε, από τα πανεπιστημιακά μου χρόνια, όταν άρχισα να μελετώ τους στρατιωτικούς κανονισμούς του παπικού κράτους και διαπίστωσα ότι έλειπε μια σύνθεση για το θέμα Πόλεμος στη νεώτερη εποχή, που να καλύπτει το πανεπιστήμιο και το μορφωμένο κοινό. Τέλος, ήθελα να προσθέσω σε όσα ήδη γνωρίζαμε μια ευρεία παρέκβαση σχετική με τις πραγματείες για τη στρατιωτική τέχνη –ένα πλημμυρισμένο ποτάμι μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα–, προσπαθώντας να δώσω φωνή σε αρχηγούς και στρατιώτες μέσα από τα απομνημονεύματα και τις αυτοβιογραφίες τους. Μόνο έτσι, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να μετρηθεί πραγματικά η αντίληψη της αλλαγής. Οι τρόποι πολέμου μεταμορφώνονταν πολύ γρήγορα: η εποχή των ιπποτών με τις λαμπερές πανοπλίες τους, με το δόρυ στο χέρι, είχε τελειώσει. Όποιος έγραφε, θεωρία ή εμπειρίες επί του πεδίου, έπρεπε απαραίτητα να το έχει προσέξει. Και πράγματι, βιβλία και απομνημονεύματα το καταγράφουν.

Τελικά, η σημερινή εποχή φαίνεται ότι δεν είναι λιγότερο ταραχώδης κι έχει παρόμοια προβλήματα: πόλεμοι, επιδημίες, οικονομικές κρίσεις, εγκληματικότητα, ημιμάθεια, μισαλλοδοξία. Τι θεωρείτε ότι δεν έχουμε κάνει σωστά κι έχουμε ακόμη και σήμερα τα ίδια προβλήματα;

Η ιστοριογραφική επιστήμη προσπαθεί να μην πέσει στο τελεολογικό σφάλμα τού να υποθέσει ότι υπάρχει κάποιο «μονοπάτι προόδου», με περισσότερο ή λιγότερο θριαμβευτικά αποτελέσματα: ούτε για τους λαούς μιας συγκεκριμένης ηπείρου, ούτε –ακόμη περισσότερο– για τα πεπρωμένα όλης της ανθρωπότητας. Σίγουρα, ωστόσο, είναι δύσκολο να μην επισημάνω ότι από την περίοδο που με ενδιαφέρει (τέλη 15ου – αρχές 19ου αιώνα), μέχρι το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, οι μέσες συνθήκες διαβίωσης των Ευρωπαίων είχαν βελτιωθεί, παρά τους δύο πολέμους τρομακτικών διαστάσεων με ανείπωτο ανθρώπινο κόστος. Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 φαινόταν ότι το τρομερό, αρχαίο σύμπλεγμα πολέμου-πείνας-επιδημίας είχε επιτέλους καταπολεμηθεί επιτυχώς: μετά τις επιδημίες, είχαν εξαφανιστεί από την Ευρώπη επίσης οι πόλεμοι. Τα συστήματα του κράτους πρόνοιας προστάτευαν τους Ευρωπαίους από οικονομικές κρίσεις. Η κατανάλωση πολιτισμικών προϊόντων ήταν σε άνοδο. Τα προβλήματα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας δεν εμφανίζονταν με ιδιαίτερη βαρύτητα. Στη συνέχεια, αυτός ο κύκλος έσπασε και πολλά προβλήματα, που έμοιαζαν αν όχι ξεπερασμένα, τουλάχιστον συγκρατημένα εντός ορισμένων ορίων, επανεμφανίστηκαν δραματικά, με νέες, συχνά πιο βίαιες μορφές. Πώς ήταν αυτό δυνατό; Δεν έχω μελετήσει τη διαδικασία με τις μεθόδους μας των ιστορικών και κοινωνικών επιστημών, αλλά έχω σχηματίσει παρ’ όλα αυτά μια γενική ιδέα: ήταν σοβαρό λάθος να διακόψουμε τις κεϊνσιανές πολιτικές και να αγκαλιάσουμε τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές θεωρίες. Ήταν λάθος να εγκαταλείψουμε την ισοτιμία χρυσού-δολαρίου και να επιτρέψουμε να γεννηθεί ένας κόσμος στον οποίο τα χρηματοοικονομικά assets σε κυκλοφορία ή σε χαρτοφυλάκια ανέρχονται σε 1,5 εκατομμύριο δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή σχεδόν 16 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ (που περιορίζεται στα 94.000 δισεκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με την αναφορά του Οκτωβρίου 2021). Θα ήταν αντίθετα πολύ σημαντικό να ενεργοποιηθεί και να καλλιεργηθεί μια αληθινή πολυμερής πολιτική συνεχούς και εκτεταμένου διαλόγου, όσο γίνεται περισσότερο, μεταξύ των διαφόρων κρατών. Ίσως όμως υπάρχει ακόμα χρόνος. Ο ΟΗΕ και το G20 θα μπορούσαν να αποτελέσουν πραγματικό χώρο συνάντησης, εάν όλες οι προσπάθειες πήγαιναν προς αυτή την κατεύθυνση.

Το πρόβλημα της ευρωπαϊκής πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ελίτ είναι πως, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν ξέρουν ιστορία.

Θα είχατε την πρόθεση να γράψετε πάνω σε ένα ιδιαιτέρως «ελληνικό» ιστορικό θέμα; Κι αν ναι, θα προτιμούσατε να γράψετε για την αρχαιότητα, τον μεσαίωνα ή τη σύγχρονη εποχή;

Στην πραγματικότητα έχω στο πρόγραμμα να γράψω ένα βιβλίο για τον Πόλεμο της Κάντια (Κρήτης) στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα. Σίγουρα με ενδιαφέρει περισσότερο η ελληνική ιστορία στη νεότερη εποχή, που είναι λιγότερο γνωστή στην Ιταλία και, πιστεύω, γενικά στην Ευρώπη.

Ποιες όψεις της ευρωπαϊκής νεότερης ιστορίας (15ος – 18ος αι.) θεωρείτε πιο σημαντικές και διδακτικές για τον σημερινό άνθρωπο;

Η ιστορία της περιόδου που μελετώ είναι θεμελιώδης, δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω στους μαθητές μου. Κάνω μια λίστα με πράγματα που γεννήθηκαν σε εκείνους τους αιώνες: ο κόσμος όπως τον ξέρουμε σήμερα, με την Αμερική και την Ωκεανία, η τυπογραφία με κινητούς χαρακτήρες, τα χαρτονομίσματα, η κοινοβουλευτική μορφή διακυβέρνησης, με την Βουλή που δίνει «εμπιστοσύνη» σε μια κυβέρνηση, η κατηγορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ιδέα των ίσων ευκαιριών μεταξύ ανδρών και γυναικών, η επιστήμη με βάση την παρατήρηση και τον πειραματισμό, τα πρώτα εργοστάσια, οι ατμομηχανές. Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμη. Είναι εκπληκτικό το πόσα επιτεύγματα της νεότερης ιστορίας έχουν στενή σχέση μαζί μας χωρίς σχεδόν να το συνειδητοποιούμε. Άφησα σκόπιμα έξω τα πυροβόλα όπλα, προσωπικά και βαριά, που έκτοτε καθόρισαν την ιστορία, βεβαίως, αλλά προκάλεσαν επίσης πολλά εκατομμύρια θανάτους.

Δεδομένου του πλούτου της ευρωπαϊκής ιστορίας, εκτιμάτε ότι η ήπειρος θα καταφέρει να αξιοποιήσει την πείρα της για να βρει απάντηση στις προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου; Ή μήπως, αντίθετα, το μεγάλο ιστορικό βάθος καταλήγει να μειώνει τη ζωτικότητά της, περίπου όπως τα γηρατειά κάνουν στους ανθρώπους;

Όχι, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω, η βαθιά ιστορική γνώση δεν συγκρίνεται με τα γηρατειά των ανθρώπων. Ένα ηλικιωμένο άτομο μπορεί να αισθάνεται ανίκανο να κάνει πράγματα. Η βαθιά γνώση του παρελθόντος, απεναντίας, παρακινεί σε δράση. Επιτρέψτε μου να παραθέσω μια φράση του πρόεδρου των ΗΠΑ Θεόδωρου Ρούζβελτ: Όσο περισσότερο γνωρίζεις το παρελθόν, τόσο καλύτερα είσαι προετοιμασμένος για το μέλλον. Το πρόβλημα της ευρωπαϊκής πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ελίτ είναι πως, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν ξέρουν ιστορία, ή μάλλον δεν ξέρω αν τη γνωρίζουν, αλλά σίγουρα δεν τη χρησιμοποιούν ως πολιτιστικό ορίζοντα για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων που έχουν να αντιμετωπίσουν. Θα βρούμε απαντήσεις στις προκλήσεις, κατά τη γνώμη μου, εάν προωθήσουμε την αμοιβαία κατανόηση και τον διάλογο στη βάση του κοινού μας παρελθόντος.

Πώς καλλιεργείτε την επαφή με το αναγνωστικό κοινό σας; Τι σας φέρνει κοντά με τους αναγνώστες σας;

Έχω αναγνώστες μεταξύ των φοιτητών και των απλών ανθρώπων που είναι παθιασμένοι με την ιστορία. Για πρώτη φορά από τότε που δημοσίευσα μονογραφίες –το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε το 2003– αυτός ο τόμος για τον πόλεμο στη νεότερη εποχή μού χάρισε την εμπειρία των αναγνωστών που περιμένουν, έπειτα από μια δημόσια παρουσίαση, για να τους υπογράψω το αντίτυπό τους. Ήταν πολύ συναρπαστικό. Φυσικά, ζητώ από όλους να κατανοήσουν τη γενική ιδέα που εξέφρασα σε αυτή την περίπτωση: ας μην ξεχνάμε την τεράστια επίδραση που είχε αυτή η μεγάλη αλλαγή στον τρόπο μάχης για τα κράτη και τους πολίτες της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, όμως, καλώ τους αναγνώστες να νιώσουν «κύριοι» του βιβλίου, να ψάξουν τι τους αρέσει και τι τους ενδιαφέρει περισσότερο. Ίσως διαβάζοντας τον Πίτερ Χάγκεντορφ κάποιος παθιαστεί γενικά με το είδος «αυτοβιογραφίες στρατιωτών» και φτιάξει μια βιβλιοθήκη με αναγνώσματα, με απομνημονεύματα που θα φτάνουν μέχρι τον πόλεμο του Βιετνάμ, ή ίσως ακόμη και μέχρι τον πόλεμο της Ουκρανίας. Γιατί σίγουρα και αυτοί οι στρατιώτες θα γράφουν αυτή τη στιγμή απομνημονεύματα.

Το εν λόγω βιβλίο σας είναι το πρώτο έργο σας που εκδίδεται στην Ελλάδα. Θα θέλατε να στείλετε κάποιο μήνυμα στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό;

«Εἴθ᾽ ὤφελ᾽ Ἀργοῦς μὴ διαπτάσθαι σκάφος/ Κόλχων ἐς αἶαν κυανέας Συμπληγάδας...» [σ.σ.: ο συγγραφέας απαγγέλλει αρχαία ελληνικά]. Είναι οι δύο πρώτοι στίχοι της Μήδειας του Ευριπίδη, τους ξέρω απέξω από το σχολείο. Εσείς οι Έλληνες αναγνώστες, όπως και εμείς οι Ιταλοί, είστε κληρονόμοι μιας τεράστιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Όλοι εμείς δεν πρέπει μόνο να τη συντηρήσουμε και να τη μεταδώσουμε, αλλά και να τη ζήσουμε, δηλαδή να τη νιώσουμε μέσα μας ως αυτό που είναι: μια ανεξάντλητη πηγή πολιτισμού, ικανή να μας φέρει σε επικοινωνία με ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τότε όπως και σήμερα.

 

Ο πόλεμος στη νεώτερη εποχή
Giampiero Brunelli
μετάφραση: Σωτήριος Φ. Δρόκαλος
Historical Quest
σ. 360
ISBN: 978-618-5088-78-1
Τιμή: 20,00€


Έρικα Αθανασίου, δημοσιογράφος και συγγραφέας


https://diastixo.gr/sinentefxeis/xenoi/19749-giampiero-brunelli



Michael March: συνέντευξη στη Βερονίκη Δαλακούρα

 
Βερονίκη Δαλακούρα

Ο Μάικλ Μαρτς γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1946. Νέος άφησε την Αμερική και εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη. Είναι διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Λογοτεχνίας της Πράγας εδώ και τριάντα χρόνια. Έχει γράψει εννιά ποιητικές συλλογές, από τις οποίες επτά (Εξαφάνιση, 2003, Υπόσχεση μόνο, 2005, Ο δρόμος της επιστροφής, 2010, Αυτό που όλα στοχεύουν, 2013, Τα καμένα στολίδια του καλοκαιριού, 2015, Ο χώρος της υποχώρησης, 2016, Χορεύοντας πάνω στις στάχτες, 2019έχουν μεταφραστεί από την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ. Την τελευταία ποιητική του συλλογή, Η απατηλή ερμηνεία του χρόνου, 2022, που μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη, μετέφρασε η υπογράφουσα. Όλες έχουν εκδοθεί από τις Εκδόσεις Άγρα.

Έρχεστε χρόνια στην Ελλάδα και έχετε πολλούς φίλους, οι οποίοι όμως γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για σας. Θα θέλαμε να μάθουμε κάτι περισσότερο, τόσο για την ποίησή σας όσο και για το άτομό σας, μολονότι γνωρίζω πως δε θέλετε να μιλάτε για τον εαυτό σας. Όμως είναι απαραίτητο για τον Έλληνα αναγνώστη της ερμητικής –αλλά συγχρόνως τόσο άμεσης ποίησής σας– αφενός να σπάσει τους κώδικες της αμφισημίας των στίχων σας, αφετέρου να προσεγγίσει τον δημιουργό που κρύβεται πίσω απ’ αυτούς.

Ναι, δεν αισθάνομαι άνετα όταν με ρωτούν για μένα. Καλύτερα να με βάλετε να κοιτώ με ορθάνοιχτα τα μάτια έναν τοίχο. Τον τοίχο του Πλανητάριου της Νέας Υόρκης, κάτι που συνήθιζα να κάνω όταν ήμουν παιδί. Τι να σας πω και γιατί θα βρείτε τα λόγια μου ενδιαφέροντα; Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν οκτώ ετών, αλλά ζει ακόμη μαζί μου. Η μητέρα μου ήταν μια ωραία γυναίκα με μακριά κόκκινα νύχια και ένα ντουλάπι γεμάτο παπούτσια, η οποία χόρευε με Κουβανούς διπλωμάτες πριν από την επανάσταση. Την είδα τελευταία φορά μέσα στο φέρετρο. Ήμουν, βέβαια, μια απογοήτευση για κείνη. Η μητέρα μου έλεγε πως δεν ήμουν ικανός να κάνω τίποτε, οπότε καλύτερα θα ήταν να παντρευτώ μια πλούσια γυναίκα, μια και το χρήμα ήταν το παν στη Νέα Υόρκη. Είχε δίκιο όσον αφορούσε τα χρήματα, αλλά έκανε λάθος για τη γυναίκα. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.

Αισθάνομαι πως η Αμερική σάς είχε απογοητεύσει. Δεν επιστρέψατε –εκτός από κάποια ταξίδια– για να εγκατασταθείτε και πάλι εκεί. Ζείτε πλέον, εδώ και πολλά χρόνια, στην Ευρώπη και μαντεύω ότι η επίδραση των ποιητών της, ακόμη και όσων γεννήθηκαν στην Αμερική, υπήρξε μεγάλη στο έργο σας.

Έφυγα από τη Νέα Υόρκη το 1970. Πρώτα πήγα στο Παρίσι, έπειτα στο Λονδίνο. Αρκεί να πεις πως είσαι Ιρλανδός και σου δίνουν άδεια εργασίας. Οι τουλίπες ήταν φτηνές τότε και κανείς δεν είχε μια δουλειά με πλήρες ωράριο. Ήξερα ότι θα τα βγάλω πέρα. Είχα αφήσει τη Νέα Υόρκη αναζητώντας την ποίηση – να διαβάσω και να δω τι θα κάνω, τι θα γράψω, ειδικά μέσα από τον πειρασμό των «ιδεογραμμάτων» του Έζρα Πάουντ και την επίδραση που είχαν στην ευρωπαϊκή ποίηση οι συνέπειες του τέλους του Πολέμου. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 το Λονδίνο ζούσε ακόμη στα ’60s. Μια φεουδαρχική κοινωνία με μια «θεατρική» ανοχή – το δικαίωμα να είσαι φτωχός. Έμαθα μια καινούργια γλώσσα – υποτίμηση. Ήταν ένα ταξίδι-διάπλους για να αποφεύγω, να ακυρώνω. Να ζητώ συγγνώμη δίχως λόγο. Πώς να μάθω να μην είμαι Αμερικανός.

Ποια πρόσωπα συναντήσατε εκείνα τα χρόνια; Ποιες ήταν οι εμπειρίες σας; Ο βιοπορισμός, η επαφή σας με την τέχνη, τους εκδότες, οι ευκαιρίες που σας δόθηκαν να ταξιδέψετε…

Ήταν σημαντικό για μένα που γνώρισα εκείνη την περίοδο τον Γουίλιαμ Μπάροουζ και τον ζωγράφο Μπράιον Γκίσιν (Brion Gysin), όταν εργαζόμουν στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων του John Calder στην Charing Cross Road. Ο Calder, ένας από τους μεγαλύτερους Άγγλους avant-garde εκδότες του 20ού αιώνα, αποτελούσε μαζί με τον Maurice Girodias των Olympia Press στο Παρίσι και τον Barney Rosset των Grove Press στη Νέα Υόρκη, μια τριάδα που κατάργησε τη λογοκρισία στη λογοτεχνία. Σ’ ένα δείπνο στου κυρίου Chow, ο Γουίλιαμ και ο Μπράιον, κατά τη διάρκεια αυτής της οικογενειακής συνάθροισης, συναντήθηκαν: «Πρόκειται για έναν γαμημένο πλανήτη. Πού να πάμε, Γουίλιαμ; Η μόνη μας ελπίδα είναι το διάστημα. Αλλά, Γουίλιαμ, ο άνθρωπος και κει τα σκατά του θα πάρει». Έτσι λοιπόν κύλησαν τα χρόνια μου στο Λονδίνο, όπου έγραψα το βιβλίο μου Γαλάζια στάχτη, γαλάζια φλόγα, το οποίο θαύμασε κι αγάπησε ο Μπάροουζ προτού ο Άλεν Γκίνσμπεργκ τον σύρει πίσω στην Αμερική. Έπειτα, με κάλεσαν στη Βαρσοβία να διαβάσω τα ποιήματά μου με τον Ernest Bryll, έναν πολύ καλό Πολωνό ποιητή, ο οποίος διηύθυνε το Πολωνικό Ινστιτούτο στο Λονδίνο. Μαζί μεθούσαμε πίνοντας από ένα άθλιο μπουκάλι μια υπέροχη βότκα που κάτι ζωντανό παλλόταν μέσα της. Χρόνια αργότερα συνάντησα τον Έρνεστ στη Βαρσοβία, όταν ίσχυε ο στρατιωτικός νόμος. Βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό γιατί είχε αρνηθεί να γίνει υπουργός Πολιτισμού. Αργότερα τον κάλεσα να διαβάσει ποιήματα στο Διεθνές Φεστιβάλ της Πράγας, όταν ήταν Πρέσβης της Πολωνίας στη Ιρλανδία. Τα δικά μου ποιήματα διαβάστηκαν στα πολωνικά από καταπληκτικές Πολωνίδες ηθοποιούς, και όχι μόνο την περίοδο της κόλασης που οφειλόταν στη Δύση. Ήπια κονιάκ με τη Szymborska στην Κρακοβία, έφερα τον Różewicz στο Λονδίνο και μετέφρασα μαζί του ένα σπουδαίο έργο, το Ο Αλλόφυλος στον Κήπο [Barbarzyńca w ogrodzie (Barbarian in the Garden), Warsaw: Czytelnik 1962) του Zbigniew Herbert. Κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού νόμου, το 1983, ο Χέρμπερτ έγραψε ένα από τα μεγαλύτερα έργα της εποχής μας, Αναφορά από την πολιορκημένη πόλη και άλλα ποιήματα, που εκδόθηκε από το Instytut Literacki στο Παρίσι. Πίσω απ’ αυτές τις γραμμές κρύβονται πολλές ιστορίες. Έχοντας βαρεθεί τις συνθήκες που επικρατούσαν στον επίσημο χώρο της λογοτεχνίας στη Βρετανία, άρχισα το 1978 να διοργανώνω ποιητικές αναγνώσεις στο Keats House προσκαλώντας ποιητές όπως οι Edmond Jabès, André du Bouchet, George Pavlopoulos, W.S. Graham και R.S. Thomas, εκδίδοντας επίσης το έργο του Vladimír Holan Μια νύχτα με τον Άμλετ. Επειδή αυτές οι αναγνώσεις είχαν γίνει πολύ δημοφιλείς, με πέταξαν έξω από το Keats House. Μετέφερα λοιπόν τις εκδηλώσεις με την ανάγνωση ποιημάτων στο Arts Theatre και στο Donmar Warehouse Theatre στο Covent Garden – με τη συμμετοχή ποιητών του μεγέθους του Geoffrey Hill, του Bei Dao, του Dennis Brutus, της Ana Blandiana, του Marin Sorescu, του Adonis και του Mahmoud Darwish.

Η μητέρα μου έλεγε πως δεν ήμουν ικανός να κάνω τίποτε, οπότε καλύτερα θα ήταν να παντρευτώ μια πλούσια γυναίκα, μια και το χρήμα ήταν το παν στη Νέα Υόρκη.

Μέσα από την ιστορία σας περνά ένα μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας σε μια πολύ δύσκολη εποχή για συγγραφείς και ποιητές. Κι αυτό δεν σημαίνει πως στις μέρες μας όσοι ασχολούνται με την ποίηση ευημερούν – η λογοτεχνία και τα ποιήματά τους, ίσως! Αφήνοντας για μια άλλη ευκαιρία τις εμπειρίες σας –και μέσα απ’ αυτές τη δοκιμασία της ζωής και την ιστορία του έργου συγγραφέων και ποιητών, οι οποίοι έζησαν σε μια διχασμένη Ευρώπη–, ας έρθουμε στο σήμερα. Δημιουργήσατε στην Πράγα, την πόλη στην οποία κατοικείτε εδώ και πολλά χρόνια, το Διεθνές Φεστιβάλ της Πράγας. Για 30 ολόκληρα χρόνια, εργαζόμενος σκληρά με τη σύντροφό σας, Vlasta Brtníková, διευθύνατε ένα φεστιβάλ που αποτελεί σημείο αναφοράς όσον αφορά τα διεθνή φεστιβάλ παγκοσμίως. Στην Πράγα ήρθαν για να συμμετάσχουν οι σημαντικότεροι ξένοι συγγραφείς, των οποίων τα ονόματα αν επιχειρήσω να αναφέρω θα χρειαστούμε ώρες. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό.

Το 1991 μου πρότειναν να οργανώσω, να δημιουργήσω, το πρώτο διεθνές Φεστιβάλ συγγραφέων στην Πράγα, την πόλη όπου είχα αρχίσει μια καινούργια ζωή. Αρωγός στην προσπάθειά μας υπήρξε ο εξαιρετικός ποιητής Σπύρος Βέργος, διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Ελληνικού Προξενείου. Έτσι γνωρίσαμε και προσκαλέσαμε τον Δημήτρη Νόλλα, την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, τον Βασίλη Βασιλικό, την Έρση Σωτηροπούλου. Η Ελλάδα κατέχει ιδιαίτερη θέση στο Φεστιβάλ: μεταφράσαμε και δημοσιεύσαμε βιβλία του Δημήτρη Νόλλα, της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ και του Σπύρου Βέργου, καθώς και μια ανθολογία με διηγήματα. Το Φεστιβάλ ήταν ένα φεστιβάλ ιδεών. To 2008 θεσμοθετήσαμε στη μνήμη του Σπύρου Βέργου, για να τιμήσουμε την προσφορά του, το «Βραβείο για την Ελευθερία της Έκφρασης Σπύρος Βέργος». Το 2015 το βραβείο δόθηκε στον Σπύρο Κοκκόση, συγγραφέα και πρώην πρέσβη της Ελλάδας στη Δημοκρατία της Τσεχίας. Παραμένω ευγνώμων στην Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, η οποία μου γνώρισε τον Σταύρο Πετσόπουλο, στον οποίο εκφράζω επίσης την εκτίμησή μου, θεωρώντας τον εαυτό μου πολύ τυχερό που τον συνάντησα. Η Κατερίνα, της οποίας τιμώ πάντα τη μνήμη, μετέφρασε επτά βιβλία μου, τα οποία κυκλοφόρησαν σε δίγλωσση έκδοση από τις Εκδόσεις Άγρα.

 

Η απατηλή ερμηνεία του χρόνου / The false explanation of time
Δίγλωσση έκδοση
Michael March
μετάφραση: Βερονίκη Δαλακούρα
Άγρα
σ. 88
ISBN: 978-960-505-546-2
Τιμή: 10,50€


https://diastixo.gr/sinentefxeis/xenoi/19623-mach-dalakoura



TBD - ULA - Vulcan VC2 - Mission One & Kuiper Sat - SLC-41 - CCSFS - Space Affairs Livestream

 

First Flight of the Vulcan rocket by the United Launch Alliance!

The booster measures 109.2 feet (33.3 meters) in length and 17.7 feet (5.4 meters) in diameter. Made of internal ortho-grid aluminum construction to create a structurally stable stage, it is equipped with two BE-4 main engines, each producing approximately 550,000 pounds (2.45 mega-Newtons) of thrust to lift Vulcan out of the atmosphere on the way to orbit.
Centaur V, with its pressure-stabilized stainless-steel tanks, is 38.5 feet (11.7 meters) in length and 17.7 feet (5.4 meters) in diameter. The cryogenic stage features two RL10C-1-1A engines, each producing 23,825 pounds (106 kilo-Newtons) of thrust to deliver the inaugural flight payloads to three different orbits: low Earth orbit, a high-energy orbit at a nearly lunar distance, and an Earth escape orbit into interplanetary space.
The Certification-1 launch will deliver two Project Kuiper demonstration satellites into low Earth orbit, place the Astrobotic Peregrine commercial lunar lander in a highly elliptical orbit more than 225,000 miles (360,000 km) above Earth to intercept the Moon, and carry a Celestis Memorial Spaceflight Payload beyond the Earth-Moon system to orbit the Sun forever.
Vulcan makes access to space more affordable by taking advantage of new manufacturing technologies and streamlined processes. This new all-American rocket brings new opportunities in space and more capabilities on Earth.
Mission Details Astrobotic's Lunar Lander Perigrine:
Peregrine is Astrobotic's lunar lander. Astrobotic was selected by NASA's Commercial Lunar Payload Services (CLPS) program to deliver up to 14 NASA payloads to the Moon on its Peregrine lunar lander in 2022. With his $79,5 million CLPS award, Atrobotic has signed 16 customers for lunar delivery on its first mission in addition to the NASA payloads.
Mission Details Kuiper Sat by Amazon:
The first launch of the Kuiper satellites of Amazon's mega constellation. Project Kuiper is a mega constellation of satellites in Low Earth Orbit that will offer broadband internet access; this constellation will be managed by Kuiper Systems LLC, a subsidiary of Amazon. This constellation is planned to be composed of 3,276 satellites. The satellites are projected to be placed in 98 orbital planes in three orbital layers, one at 590 km, 610 km, and 630 km altitude.
The launch date is TBD and not earlier than February 25, 2023. The exact launch time will be released in the upcoming weeks, and we will probably adapt the date and time of our Livestream. 

SATURDAY, FEBRUARY 25, 2023 AT 4:30 PM UTC+02