«Τυχαία συναντάς την ομορφιά»
Ένα παιχνίδι που ξεκίνησε την περίοδο του μεγάλου εγκλεισμού. Τότε που απεγνωσμένα όλοι ανεξαιρέτως ζητούσαν τρόπους και μεθόδους διαφυγής και έκστασης σε άλλες πραγματικότητες.
Τότε ήταν που ξεκίνησα να ψαύω τρυφερά τις ακανόνιστες πέτρες του γέρο-Υμηττού και να τις γητεύω με λόγια ερωτικά για να μου πουν τα μυστικά των.
Ο χρόνος και ο καιρός μίας μέρας ήταν όμως πλατύς και μακρύς και έτσι έπρεπε να το διανύσω δημιουργικά. Τότε ανακάλυψα τις μονοτυπίες και ξεκίνησα ένα παιχνίδι που ακόμη καλά κρατεί.
Αυτό που εξαρχής με γοήτευσε στην τεχνική αυτή του τυπώματος (Print Making) ήταν η ελευθερία με την οποία μπορούσες να παίξεις επάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια με χρώματα και σχήματα και να λάβεις κάτι απροσδόκητο, μην αναμενόμενο.
Με γοήτευσε γιατί έμοιαζε με τη ζωή που τα καλύτερα της συμβαίνουν άμα αφεθείς να κολυμπήσεις στα κύμματά της, άμα καταδεχτείς να χαθείς για να βρείς ανέλπιστα τον πλούτο της σιωπής και της σχέσης.
Μου άρεσε πολύ αυτή η τυχαιότητα του αποτελέσματος που σου επέτρεπε είτε να το κρατήσεις ως έχει είτε να το μεταπλάσεις σε άλλο σύμπαν με την επέμβαση εκ των υστέρων επάνω του με άλλες τεχνικές.
Ακολούθησα και τους δύο δρόμους και ήρθαν στο φως πολλά τέτοια «παίγνια». Πρόσωπα, τοπία, αντικείμενα σπανιότερα.
Η ίδια η τεχνική δύσκολα με επέτρεπε να ακολουθήσω τις δικές μου αγαπημένες στυλιστικές διαδρομές και το δικό μου ύφος. Αφέθηκα λοιπόν και χάθηκα στα μονοπάτια της τυχαιότητας ξαναβρίσκοντας ίσως έτσι κάτι από την οριστικά και αμετάκλητα χαμένη παιδικότητά μου, εκείνη που άλλοτε με επέτρεπε να βρίσκω χωρίς να ψάχνω, να στήνω κόσμους χωρίς να το γνωρίζω.
Ένα μέρος από τις ομορφιές αυτές παρουσιάζω σε αυτήν την έκθεση εγκαινιάζοντας την υπόσκαφη Γαλαρία των Μουσών στην Κυψέλη.
Τότε ήταν που ξεκίνησα να ψαύω τρυφερά τις ακανόνιστες πέτρες του γέρο-Υμηττού και να τις γητεύω με λόγια ερωτικά για να μου πουν τα μυστικά των.
Ο χρόνος και ο καιρός μίας μέρας ήταν όμως πλατύς και μακρύς και έτσι έπρεπε να το διανύσω δημιουργικά. Τότε ανακάλυψα τις μονοτυπίες και ξεκίνησα ένα παιχνίδι που ακόμη καλά κρατεί.
Αυτό που εξαρχής με γοήτευσε στην τεχνική αυτή του τυπώματος (Print Making) ήταν η ελευθερία με την οποία μπορούσες να παίξεις επάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια με χρώματα και σχήματα και να λάβεις κάτι απροσδόκητο, μην αναμενόμενο.
Με γοήτευσε γιατί έμοιαζε με τη ζωή που τα καλύτερα της συμβαίνουν άμα αφεθείς να κολυμπήσεις στα κύμματά της, άμα καταδεχτείς να χαθείς για να βρείς ανέλπιστα τον πλούτο της σιωπής και της σχέσης.
Μου άρεσε πολύ αυτή η τυχαιότητα του αποτελέσματος που σου επέτρεπε είτε να το κρατήσεις ως έχει είτε να το μεταπλάσεις σε άλλο σύμπαν με την επέμβαση εκ των υστέρων επάνω του με άλλες τεχνικές.
Ακολούθησα και τους δύο δρόμους και ήρθαν στο φως πολλά τέτοια «παίγνια». Πρόσωπα, τοπία, αντικείμενα σπανιότερα.
Η ίδια η τεχνική δύσκολα με επέτρεπε να ακολουθήσω τις δικές μου αγαπημένες στυλιστικές διαδρομές και το δικό μου ύφος. Αφέθηκα λοιπόν και χάθηκα στα μονοπάτια της τυχαιότητας ξαναβρίσκοντας ίσως έτσι κάτι από την οριστικά και αμετάκλητα χαμένη παιδικότητά μου, εκείνη που άλλοτε με επέτρεπε να βρίσκω χωρίς να ψάχνω, να στήνω κόσμους χωρίς να το γνωρίζω.
Ένα μέρος από τις ομορφιές αυτές παρουσιάζω σε αυτήν την έκθεση εγκαινιάζοντας την υπόσκαφη Γαλαρία των Μουσών στην Κυψέλη.
Γιώργος Κόρδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου