ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
(Αθήνα 1861 - Κωνσταντινούπολη 6/1/1920)
Ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη του σπουδαίου συνθετη και τραγουδοποιού με αφορμή τη συμπλήρωση 160 ετών από τη γέννησή του.
Είναι γνωστός ως συνθέτης λαϊκών χορωδιακών τραγουδιών (καντάδες), από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδοποιούς όλων των εποχών. Αυθεντικός τροβαδούρος και κιθαρίστας, σχεδόν αυτοδίδακτος, προσέγγισε όλα τα είδη του λαϊκού τραγουδιού, με επιδεξιότητα και ποικιλία, δημιουργώντας παράλληλα ιδιαίτερο είδος αθηναϊκής καντσονέτας, άλλοτε εύθυμης και άλλοτε αισθηματικής. Συνέθεσε περισσότερα από 350 τραγούδια. Απ’ αυτά ελάχιστα είναι διασκευές ή μεταγραφές. Σχεδόν όλα τους είναι πρωτότυπα και όλα τους έγιναν «κτήμα» του ελληνικού λαού. Οι μετατροπές του δεν είχαν κάποια ξενική επίδραση. Ύμνησε τον έρωτα, τα νιάτα, το βουνό και τη θάλασσα. Η πρώτη του σύνθεση, η «Ξανθούλα», χρονολογείται ίσως από το 1895. Υπάρχει ένα ακόμη τραγούδι του, το «Τσομπανόπουλο», που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ένα συμφωνικό ποίημα με τη μελωδία και τη χρωματική του ποικιλία. Αλλά ο ίδιος δεν σκεφτόταν ποτέ την προβολή του και δεν τον κατείχαν μάταιες φιλοδοξίες. Η δημιουργικότερη περίοδός του ήταν μεταξύ των ετών 1900-1910 κατά την οποία επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη, τουλάχιστον τρεις φορές. τότε συνέθεσε πολλά τραγούδια όπως η "Γελαστή, χαρωπή", η "Χωριατοπούλα", η "Ενθύμησις", το "Όποια θέλει παντρειά", το "Γλυκοχαράζει", "Η Μόδα". Δεν είναι όμως γνωστό ότι συνέθεσε αρκετά έργα λόγιας μουσικής όπως το "Ύμνος Μακεδονικός" για ανδρική χορωδία και πιάνο, το "Στον Βενιζέλο μας" και το "ΚΕ' Μαρτίου" άσματα για φωνή και πιάνο, το "Marche Indienne" για μαντολίνο και κιθάρα, την οπερέτα "Mascotte" (δεν την ολοκλήρωσε), την πόλκα "Αθήναι" για πιάνο και τη "Gavotte" για βιολί και κιθάρα ή μαντολίνο.
Στο τέλος του 1919 ήταν οικονομικά και ηθικά αποκαμωμένος. Τότε του ζήτησαν να επισκεφθεί την Κωνσταντινούπολη με όρους εξαιρετικά ευνοϊκούς. Όμως δεν ήθελε να πάει γιατί προαισθανόταν πως θα του συμβεί κακό. Πράγματι, από ολιγόμηνη διαμονή στην Κωνσταντινούπολη απεβίωσε, στις 6/1/1920, μετά από καρδιακή προσβολή.
Στην ανάρτηση ο Ν. Κόκκινος, εξώφυλλα έργων του στο ιδίωμα της λόγιας μουσικής και ένα δείγμα από την ερικυδή δισκογραφική παρουσία του σε δισκογραφήματα γραμμοφώνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου