Στο Θέατρο Από Μηχανής και στην κομψή πάνω σκηνή παίζεται το έργο του ιρλανδού συγγραφέα Κολμ Τόιμπιν «Η Διαθήκη της Μαρίας». Γνωρίζουμε όλοι πως οι Ιρλανδοί έχουν φυτέψει τον καθολικισμό τους μέσα στη φωλιά του ιδιότυπου αγγλικού προτεσταντισμού. Είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε πως η αφήγηση της ζωής και των παθών του Χριστού στην ιρλανδική παράδοση, παρά τη βορινή ατμόσφαιρα, είναι πολύ κοντά στον τρόπο που βιώνουν τα πάθη οι Νότιοι Ιταλοί, οι Ισπανοί και οι ορθόδοξοι Έλληνες, ως λαϊκό τραγικό δράμα. Η μάνα του Χριστού είναι μια λαϊκή γυναίκα που δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τις πράξεις του γιου της, ούτε την αναγκαιότητα του πάθους του.
Ο Τόιμπιν στη «Διαθήκη της Μαρίας» που μετέφρασε έξοχα η Κατερίνα Βαλαβανίδη και σκηνοθέτησε με τελετουργική απλότητα του καθημερινού ιερού ο Δημήτρης Μυλωνάς, με γνώση των ρυθμών της καθημερινής ιεραρχίας ενός φτωχικού νοικοκυριού, μας παρουσιάζει μια λαϊκή αρχόντισσα που προσπαθεί να καταλάβει έναν γιο, τους φίλους του και μαθητές του, τους βασανιστές και στραυρωτήδες του, την εποχή, τη χολή των μαζών και τη θυσιαστική απλότητα των αθώων.
Η Παναγία, η Μαρία του Τόιμπιν, μετά τα τρομερά γεγονότα που αντίκρισε στο φτωχικό σπιτάκι στην Έφεσο εξόριστη, σαρώνει το σπίτι, μαγειρεύει, τακτοποιεί τα αγγεία της λάτρας του νοικοκυριού, καθαρίζει τις φακές, ξεστρώνει το λιτό τραπέζι με το ξεραμένο καρβέλι και μετατοπίζει τη φιάλη με το μισοπιωμένο κόκκινο κρασί και θυμάται και προσπαθεί να καταλάβει ακόμη και τους μαθητές που ύστερα από καιρό συγκεντρώνουν στοιχεία του βίου του γιου της για να συγκροτήσουν το δόγμα και τη θρησκεία του.
Το έργο τελειώνει μ’ ένα τελετουργικό, όπου χορός μασκοφόρων επιχειρεί να απογειώσει τα γήινα.
Είχαμε χρόνια να χαρούμε την υποκριτική λιτότητα και τη σημαίνουσα κίνηση της Ασπασίας Κράλλη, μιας ηθοποιού με προίκα την παράδοση της παντομίμας και την καθαρότητα του λόγου. Και τώρα αυτή η προίκα διοχετεύτηκε σε μια λιτή λειτουργική ουσιώδη καθημερινή τελετή, αποθέωση της αιώνιας λάτρας που μας έθρεψε και μας θρέφει και που έρχεται από τη βαθιά μνήμη του κόσμου.
Η Κράλλη με λόγο καθαρό καταθέτει ως μητέρα ενός γιου που απέδρασε από τον κόλπο της και ανοίχτηκε στους ανέμους της Ιστορίας και του μύθου, ερμηνεύει αυτή την αμφιθυμία καίρια και συνταρακτικά. Αν ο θεός γεννήθηκε από μια θνητή γυναίκα, μόνο μια γυναίκα που όλοι θα θέλαμε για μητέρα μας θα επέλεγε να γεννηθεί. Βρήκα ενδιαφέροντα και τον χορό των μασκοφόρων που απογειώνει στο τέλος την παράσταση. Ενδιαφέρον ο χώρος που σήμαινε την πανάρχαια τέχνη της κεραμικής."
Ο Τόιμπιν στη «Διαθήκη της Μαρίας» που μετέφρασε έξοχα η Κατερίνα Βαλαβανίδη και σκηνοθέτησε με τελετουργική απλότητα του καθημερινού ιερού ο Δημήτρης Μυλωνάς, με γνώση των ρυθμών της καθημερινής ιεραρχίας ενός φτωχικού νοικοκυριού, μας παρουσιάζει μια λαϊκή αρχόντισσα που προσπαθεί να καταλάβει έναν γιο, τους φίλους του και μαθητές του, τους βασανιστές και στραυρωτήδες του, την εποχή, τη χολή των μαζών και τη θυσιαστική απλότητα των αθώων.
Η Παναγία, η Μαρία του Τόιμπιν, μετά τα τρομερά γεγονότα που αντίκρισε στο φτωχικό σπιτάκι στην Έφεσο εξόριστη, σαρώνει το σπίτι, μαγειρεύει, τακτοποιεί τα αγγεία της λάτρας του νοικοκυριού, καθαρίζει τις φακές, ξεστρώνει το λιτό τραπέζι με το ξεραμένο καρβέλι και μετατοπίζει τη φιάλη με το μισοπιωμένο κόκκινο κρασί και θυμάται και προσπαθεί να καταλάβει ακόμη και τους μαθητές που ύστερα από καιρό συγκεντρώνουν στοιχεία του βίου του γιου της για να συγκροτήσουν το δόγμα και τη θρησκεία του.
Το έργο τελειώνει μ’ ένα τελετουργικό, όπου χορός μασκοφόρων επιχειρεί να απογειώσει τα γήινα.
Είχαμε χρόνια να χαρούμε την υποκριτική λιτότητα και τη σημαίνουσα κίνηση της Ασπασίας Κράλλη, μιας ηθοποιού με προίκα την παράδοση της παντομίμας και την καθαρότητα του λόγου. Και τώρα αυτή η προίκα διοχετεύτηκε σε μια λιτή λειτουργική ουσιώδη καθημερινή τελετή, αποθέωση της αιώνιας λάτρας που μας έθρεψε και μας θρέφει και που έρχεται από τη βαθιά μνήμη του κόσμου.
Η Κράλλη με λόγο καθαρό καταθέτει ως μητέρα ενός γιου που απέδρασε από τον κόλπο της και ανοίχτηκε στους ανέμους της Ιστορίας και του μύθου, ερμηνεύει αυτή την αμφιθυμία καίρια και συνταρακτικά. Αν ο θεός γεννήθηκε από μια θνητή γυναίκα, μόνο μια γυναίκα που όλοι θα θέλαμε για μητέρα μας θα επέλεγε να γεννηθεί. Βρήκα ενδιαφέροντα και τον χορό των μασκοφόρων που απογειώνει στο τέλος την παράσταση. Ενδιαφέρον ο χώρος που σήμαινε την πανάρχαια τέχνη της κεραμικής."
📍Παράσταση "Η Διαθήκη της Μαρίας", κάθε Σάββατο στις 18:00, έως 25 Μαΐου 👉Κλείστε το εισιτήριό σας εδώ: https://goo.gl/Eoy1PU
☎️Για κρατήσεις: 210 5232097
☎️Για κρατήσεις: 210 5232097
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου