Φωτογραφία: Δημήτρης Γέρος
Ο Γιώργος Μαρκόπουλος (γενν. 1951, Μεσσήνη) είναι ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές της πατρίδας μας. Έχει κυκλοφορήσει επτά ποιητικές συλλογές, μία συλλογή με πεζά, δύο τόμους με κείμενά του για το έργο άλλων ποιητών, δύο μονογραφίες (για το ποδόσφαιρο στην ελληνική ποίηση και για το έργο του Τάσου Λειβαδίτη), ενώ έχει επιμεληθεί βιβλία γύρω από την ποίηση. Το 1996 τιμήθηκε με το Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το 1999 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του Μη σκεπάζεις το ποτάμι, η οποία, στη συνέχεια, ήταν υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Αριστείο του 2000. Το 2011 τιμήθηκε και πάλι με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, για τη συλλογή του Κρυφός κυνηγός, και με το βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων από το 1982.
Ποια ήταν η αφορμή για να εκδοθεί η συλλογή Ποιήματα 1968-2010;
Πρώτον, από απόψεως πρακτικής, είναι σαφώς καλύτερο να είναι όλες οι συλλογές συγκεντρωμένες σε έναν τόμο, παρά να είναι εγκατεσπαρμένες σε διαφόρους εκδοτικούς οίκους και, μάλιστα, οι περισσότερες από χρόνια εξαντλημένες. Κατά δεύτερον, ο άλλος λόγος που με ώθησε, όπως επισημαίνω και στον πρόλογο, είναι ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω μια αυστηρή επιλογή αλλά και να βελτιώσω στίχους, καθότι πιστεύω ότι, από τότε που ξεκίνησα να γράφω, επεξεργάζομαι και συμπληρώνω μία και την αυτή συλλογή.
Γράφετε ότι «Οι λύκοι δεν κατοικούν στα βουνά. Τριγυρνάνε στις πόλεις την άνοιξη ανάμεσα στο αμέριμνο πλήθος. Οι λύκοι σε παρακολουθούν τα βράδια που είσαι μόνη. Μην τρομάξεις, ποτέ δεν θα τους δεις». Η ζωή είναι γεμάτη φόβους και ανασφάλειες. Μερικά πράγματα όμως έχουμε το ένστικτο να τα αποφύγουμε;
Οι λύκοι υπάρχουν πολλές μα πάρα πολλές φορές και σε πολλά άλλα ποιήματά μου, συμβολίζοντας την άγρια ερημιά κάθε έμψυχου όντος. Εδώ, στον στίχο αυτό, συμβολίζουν τη βαθύτατη μοναξιά που κρυβόταν στην καρδιά των εφήβων της εποχής μου, που οι σχέσεις με τις γυναίκες ήσαν δύσκολες, και γυρνούσαμε έτσι στους δρόμους και στις φτηνές ταβέρνες, χωρίς ένα χέρι τρυφερό, να ζεσταίνει το δικό μας, επίσης τρυφερό.
O ρόλος της ποίησης είναι ιαματικός· γλυκαίνει την ψυχή και μας οδηγεί στον δρόμο της ομορφιάς. Αυτό βεβαίως, σε κάθε εποχή, μπορεί αναμφισβήτητα να μας βοηθήσει «να ανέβουμε λίγο ψηλότερα».
«Πού πήγαν όλοι, πού χάθηκαν; Ένας άνεμος τους τύλιξε». Μήπως στη διαδρομή της ζωής κάποιοι κουράζονται και δεν αντέχουν την καθημερινή τριβή με τα προβλήματα;
Όχι, δεν μιλώ για την κούραση της καθημερινότητας, αλλά για την ταχύτητα με την οποία ο χρόνος, στη μεταφυσική του διάσταση, γκρεμίζει τα πάντα επιτρέποντας έτσι, στο τέλος, να φωλιάσει μέσα μας ο καταλυτικός φόβος του θανάτου.
Η ποίηση από την αρχαιότητα υμνεί τον έρωτα και τις χαρές της ζωής. Σήμερα όμως βρίσκεται σε παρακμή. Μπορείτε να αναφέρετε μερικούς λόγους που να αιτιολογούν αυτή την αδιαφορία του αναγνωστικού κοινού;
Η ποίηση από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα συγκινεί πάντα μειοψηφίες, καθότι είναι μια ιδιαίτερη μορφή λόγου και τέχνης που,ΑΝ
δεν σου έχει δωρίσει η φύση τους κώδικες και τα κλειδιά με τα οποία θα επικοινωνήσεις μαζί της, είναι προφανές ότι δεν σε ενδιαφέρει.
δεν σου έχει δωρίσει η φύση τους κώδικες και τα κλειδιά με τα οποία θα επικοινωνήσεις μαζί της, είναι προφανές ότι δεν σε ενδιαφέρει.
Η ενασχόληση με τη γραφή τι αντιπροσωπεύει για τη ζωή σας;
Έναν τρόπο, ένα μέσον ώστε από χρόνο σε χρόνο να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.
Έχετε βραβευτεί από την Πολιτεία με σημαντικά βραβεία. Τι αντιπροσωπεύουν αυτές οι διακρίσεις για εσάς και το έργο σας;
Την ικανοποίηση ότι αυτά που γράφω κάποιοι τα βρίσκουν καλά και τους ενδιαφέρουν. Μια ικανοποίηση πουΑΝ δεν υπήρχε, στη θέση της θα κυριαρχούσε μια έντονη, ψυχοφθόρος απογοήτευση· ψυχοφθόρος και άκρως διαλυτική.
δεν υπήρχε, στη θέση της θα κυριαρχούσε μια έντονη, ψυχοφθόρος απογοήτευση· ψυχοφθόρος και άκρως διαλυτική.
Στην εποχή μας με τα τόσα προβλήματα, μπορεί ακόμη η ποίηση να μας βοηθήσει να ανεβούμε λίγο ψηλότερα;
O ρόλος της ποίησης είναι ιαματικός· γλυκαίνει την ψυχή και μας οδηγεί στον δρόμο της ομορφιάς. Αυτό βεβαίως, σε κάθε εποχή, μπορεί αναμφισβήτητα να μας βοηθήσει «να ανέβουμε λίγο ψηλότερα».
Διαβάζουμε συχνά στον Τύπο για εργαστήρια ποίησης. Αλήθεια, διδάσκεται η ποίηση;
Εάν έχεις μέσα σου ποιητική προδιάθεση και έρωτα για την ποίηση, είναι βέβαιο ότι δεν βλάπτεσαι από το να διδαχθείς και μερικά πράγματα ακόμη, μερικά «μυστικά», από κάποιον εμπειρότερο.
Πολλοί νέοι γράφουν ποίηση. Το όνειρό τους είναι να εκδοθούν οι στίχοι τους. Παλαιότερα περίμεναν με αγωνία να αποκτήσει οντότητα η πρώτη τους ποιητική συλλογή. Σήμερα ανεβάζουν τα ποιήματά τους στο Διαδίκτυο. Αυτή η εξέλιξη μπορεί να βοηθήσει την ποίηση;
Ό,τι γίνεται υπέρ της διαδόσεως της ποίησης είναι εξαίσιο, είναι πολύτιμο, είναι σπουδαίο.
 |
| Ποιήματα 1968-2010 (Επιλογή) Γιώργος Μαρκόπουλος Κέδρος 200 σελ. Τιμή € 11,00 |
Διαβάζουν οι νέοι ποίηση;
Διαβάζουν, και μάλιστα πολύ περισσότερο από ό,τι παλαιότερα, διότι σε τόσο δύσκολους καιρούς για τους νέους η ποίηση αποτελεί βάλσαμο και καταφύγιο.
Σας στέλνουν οι νέοι στίχους ή τις ποιητικές τους συλλογές ζητώντας τη γνώμη σας;
Ναι, μου στέλνουν, και μπορώ να σας πω ότι από το 2000 και μετά ήδη σχηματίζεται μια καινούργια γενιά, η οποία είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσει έναν πολύ ισχυρό κρίκο στην όλη παράδοση της ποίησης στην πατρίδα μας.
Χρησιμοποιείτε υπολογιστή; Ποια είναι η γνώμη σας για την τεχνολογία;
Όχι, δεν χρησιμοποιώ υπολογιστή, είτε διότι έχω μια πιο άμεση, πιο απτή σχέση με αυτό που γράφω με το χέρι, είτε διότι ο εαυτός μου, εξ ιδιοσυγκρασίας χαρακτήρας ανθρώπου άλλων ημερών, αποφάσισε κρυφά μέσα μου να μην προχωρήσω σε άλλους δρόμους. Όσο για την τεχνολογία, στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση για τον υπολογιστή και τα συνακόλουθα, πιστεύω ότι η εφεύρεσή του είναι μια από τις πιο ευλογημένες στιγμές στην πορεία της ανθρωπότητας, από καταβολής της.
Ποια θα ήταν τα πράγματα, αν οι πολιτικοί στις ομιλίες τους χρησιμοποιούσαν στίχους ή είχαν στο μαξιλάρι τους ποιήματα του αγαπημένου τους ποιητή;
Εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, οι πολιτικοί ό,τι έχουν αγγίξει το έχουν λερώσει ανεπανόρθωτα. Δεν χαίρεστε, λοιπόν, που έχουν αφήσει ήσυχη την ποίηση;
Ποιους ποιητές θα μας προτείνατε να διαβάσουμε σήμερα;
Όλους μα όλους που φτάνουν στα χέρια μας, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Και περισσότερο τους Έλληνες, διότι και σπουδαίοι είναι αλλά και στην ψυχοσύνθεσή μας ταιριάζουν περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου