Ο Κώστας Μητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Άρχισε να δημοσιεύει πολιτικές γελοιογραφίες από τη δεκαετία του 1960 στα Νέα και στο Βήμα. Ανήκει στην παλιά γενιά των γελοιογράφων, που η δουλειά τους φιλοξενούνταν στο πρωτοσέλιδο αλλά και στις κεντρικές σελίδες της εφημερίδας, και πολλές γενιές γαλουχήθηκαν με τα σκίτσα του. Κάθε βιβλίο του αποτελεί εκδοτικό γεγονός, διότι είναι επιμελημένο με αγάπη και περιλαμβάνει τις καλύτερες γελοιογραφίες του.
Από ποια ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε; Ποιες ήταν οι επιρροές σας;
Για όλα αυτά έχει δοθεί αμνηστία, ας πάμε σε κάτι πιο ουσιώδες.
Τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε και αρχίσατε να φτιάχνετε σκίτσα;
Ότι ήταν ευφάνταστα εύκολο. Τραβούσες δυο γραμμές και τελείωνες. Μιλάμε για σκίτσα, ε; Δεν χρειαζόσουν ούτε σπουδές, ούτε εισαγωγικές, ούτε πτυχία, ούτε διπλώματα.
Ποιο ήταν το πρώτο έντυπο με το οποίο συνεργαστήκατε;
Η Αθλητική ηχώ. Είναι μια εύκολη είσοδος στον χώρο. Οι νέοι γελοιογράφοι περιφρονούν το αθλητικό σκίτσο. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί.
Γελοιογράφος γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Προσλαμβάνεσαι! Αν μαζί μ' αυτό γεννήθηκες και γελοιογράφος ή έγινες, τότε έπιασες τζακ ποτ.
Δεν κλείνουν τα έντυπα. Οι διευθυντές τους τα κλείνουν, γιατί δεν μπορούν, δεν ξέρουν ή δεν καταφέρνουν να τα κρατήσουν ανοικτά. Έχω δει πετυχημένα έντυπα να καταρρέουν και ετοιμόρροπα να ανασταίνονται.
Φωκίων Δημητριάδης, Αρχέλαος, Παύλος Παυλίδης, Βλασόπουλος, Πολενάκης. Σημαντικοί γελοιογράφοι που άφησαν εποχή. Ποια ήταν τα στοιχεία που τους καθιέρωσαν και τους έκαναν διαχρονικούς;
Ξεχάσατε τον Βασίλη Χριστοδούλου, τον Ηλία Σκουλά, τον Βασίλη Μητρόπουλο, τον Κώστα Βλάχο, τον Γάλλια και μερικούς ακόμα. Όλοι λαμπεροί τεχνίτες, που άρεσαν και έμειναν αξέχαστοι. Το στοιχείο που τους καθιέρωσε ήταν ότι το σκίτσο τους ήταν αστείο, είχε κέφι.
Δεν είναι δύσκολο για έναν γελοιογράφο να απεικονίζει πάντα την ελπίδα και την αστεία πλευρά της ζωής;
Όχι βέβαια. Φτάνει να μπορεί να αποδείξει ότι η αστεία πλευρά της ζωής δεν είναι ελπίδα, αλλά πραγματικότητα. Μ' αρέσει που βγήκε από σπόντα δική σας μια ουσιώδης διατύπωση. Το ζόρι είναι ότι πρέπει να το αποδείξει αυτό με σκίτσο.
Γιατί το σκίτσο πρέπει να είναι οξύ και εύστοχο;
Το οξύ δεν είναι απαραίτητο και το εύστοχο δεν φτάνει. Η γελοιογραφία πρέπει καταρχήν να είναι αστεία. Αλλιώς είναι απλώς σχέδιο.
Είχατε ποτέ προβλήματα από τη λογοκρισία εκείνης της εποχής; Ποιοι διευθυντές εφημερίδας σάς στήριξαν;
Προβλήματα με τη λογοκρισία της Χούντας υπήρξαν. Εντάξει. Ήταν ένας δυσάρεστος τζερτζελές. Δεν ήταν και για θάνατο, όμως. Τον Κώστα Νίτσο είχα διευθυντή τότε και η στήριξη ήταν απόλυτη.
Γράφετε: «Αν η Γελοιογραφία έχει εποχές, αυτή είναι η άνοιξη». Μπορείτε να αιτιολογήσετε τη γνώμη σας;
Ο Καραπαναγιώτης ήταν ένας άνθρωπος με χιούμορ. Με τη λέξη «άνοιξη» της γελοιογραφίας εννοώ άνθηση. Τότε στα Νέα είχαμε πέντε γελοιογράφους. Ήταν τόσο εύκολο να κάνεις καριέρα, που το δοκίμασε και ο Ταρζάν.
Πέρα από το βιβλίο που εκδώσατε με σκίτσα των τελευταίων πενήντα πέντε χρόνων, υπάρχει και ένα μικρό έντυπο που γράφει τη λύση –με γελοιογραφίες– για να περάσουμε την κρίση. Έρωτας, λοιπόν, και μόνο έρωτας;
Όχι λύση. Το μικρό έντυπο, μια άλλη άποψη για την κρίση είναι. Τελικά πρέπει να το παραδεχθείτε. Ένα ψιλοπήδημα το 'χει η κρίση. Κάπως έτσι το αισθανόμουν κάθε φορά που τρώγαμε ένα στραπάτσο. Το να ζητάμε επιμήκυνση π.χ. και το μυαλό μας να πηγαίνει στο πέος έχει την πλάκα του. Βέβαια, μιλάμε για σχόλια στο διάλειμμα. Στην ανάπαυλα. Γιατί η κρίση σκόρπισε πόνο.
Έχετε διανύσει μακρά πορεία και είστε γνωστός σε όλες τις γενιές αναγνωστών. Πώς νιώθετε γι' αυτή την αναγνώριση;
Εντάξει, μην το παρατραβάμε. Αναγνώριση από τις γενιές έχει και η Κολυνός.
Ο τίτλος του βιβλίου σας, Τα καλύτερά μας χρόνια, είναι συμβολικός;
Ειλικρινά, η τελευταία πεντηκονταετία ήταν η καλύτερη στην Ιστορία της Ελλάδας. Στην Ιστορία της γελοιογραφίας ήτανε ουάου!
 |
| 1960 – 2015 Τα καλύτερά μας χρόνια σε 285 γελοιογραφίες εικονογράφηση: Κώστας Μητρόπουλος Μεταίχμιο 160 σελ. Τιμή € 16,60 |
Αλήθεια, υπήρξε ποτέ καμία αντίδραση από τους πολιτικούς που σατιρίζατε μέσα από τα σκίτσα σας;
Μόνο –παραδόξως– οι δύο Παπανδρέου ενοχλήθηκαν. Ο παππούς Γεώργιος πήρε τηλέφωνα και ζητούσε εξηγήσεις και ο εγγονός Γιώργος θεωρούσε ότι πίσω μας βρισκόταν αυτοπροσώπως το... κατεστημένο! Λες και αυτός ήταν η Επανάσταση.
Σήμερα υπάρχουν νέοι γελοιογράφοι;
Πάντα υπάρχουν νέοι γελοιογράφοι. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και απορώ γιατί ρωτάτε.
Πολλά έντυπα κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Αυτό δεν αποτελεί απειλή για τη γελοιογραφία;
Δεν κλείνουν τα έντυπα. Οι διευθυντές τους τα κλείνουν, γιατί δεν μπορούν, δεν ξέρουν ή δεν καταφέρνουν να τα κρατήσουν ανοικτά. Έχω δει πετυχημένα έντυπα να καταρρέουν και ετοιμόρροπα να ανασταίνονται. Ο Γ. Ρούσος με τον Ταχυδρόμο, ο Γ. Γαβαλάς με το TV Ζάπινγκ, ο Νίτσος με τα Νέα, ο Γ. Γεωργαλάς με τηνΑθλητική ηχώ, ο Κ. Καραγιώργης με τον Ρίζο. Νεκρανάστησαν έντυπα.
Τι θα απευθύνατε στους αναγνώστες που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας;
Τους απευθύνω τη διαβεβαίωση ότι η ζωή διαθέτει μια εύθυμη, μια αστεία πλευρά. Αν ψάξουν, θα τη βρουν και θα περάσουν καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου