( UniversidadNacionaldeBuenosAires, Facultad de Ciencias Económicas
Ανακοίνωνουμε την υπογραφή της συμφωνίας ακαδημαϊκής συνεργασίας μεταξύ του Εθνικού Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες ( Οικονομική Σχολή) και του Ελληνικού Πολιτιστικού Συλλόγου Νόστος της Αργεντινής , μέσω της οποίας θα έχει εξέχουσα θέση ο Ελληνικός Πολιτισμός στον πανεπιστημιακό χώρο της Αργεντικής.
Στα πλαίσια της συμφωνίας θα πραγματοποιηθεί το 7μο Διεθνές Ελληνικό Συνέδριο Νοστος απο τις 28 ως τις 30 Σεπτεμβρίου 2016 στην Οικονομική Σχολή του Πανεπιστήμιου Μπουενος Αιρες, με είσοδος ελεύθερα και την αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αργεντινή, του Δημαρχειου της πόλης, και της Ενωσης Λογοτεχνών της Αργεντινής.
Σήμερα στις 6 μ.μ το 1ο Σπούτνικ Festival ανοίγει τις πύλες του. Στην Sputnik Stage ανεβαίνουν ο Μιχάλης Δέλτα, Τα παιδιά της παλαιότητας και οι Gravitysays_i Στη Laika Stage οι Χειμερινοί Κολυμβητές και Ικαριώτικη Big Band: (Βασίλης Σκούτας, Δημήτρης Μυταράκης, Αντιγόνη Μπασακάρου Σπύρος Χαϊκάλης, Παναγιώτης Χούτρας, Θοδωρής Μαραϊδώνης) Μιλάμε για τον πολιτισμό με την εκδήλωση “Ο ψίθυρος της Ιστορίας: Τέχνη και Πολιτισμός στα χρόνια της Κρίσης” στις 19.00. με τους Γιώργος Κιμούλης (Ηθοποιός & Σκηνοθέτης), Όμηρος Πουλάκης Πουλάκης (Ηθοποιός), Κουζέλης Ανδρέας (Κοινωνιολόγος, Συγγραφέας, Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία-Movement of artists with disabilities), Εύη Αποστολάκη - Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού Παράλληλα, στις 6 μ.μ ξεκινά το 3on3 με έπαθλο έκπληξη Στο χώρο θα πραγματοποιούνται συζητήσεις με θέμα: “Εργασία. Οργανώνοντας τους Αγώνες της νίκης στην Γκρίζα Ζώνη της Επισφάλειας” και “Ιδιωτική εκπαίδευση: προβλήματα και προοπτικές σε νέο περιβάλλον” Για τους μικρούς μας φίλους το πρόγραμμα του παιδότοπου: 19:00-21:00 φτιάχνω τον δικό μου αστερισμό ή πλανήτη που θα ταξιδέψει στους φίλους μας στις δομές προσφύγων-Δημιουργική απασχόληση. 21:00-22:00 Παιδική παράσταση Κουκλοθεάτρου «Που πάει ο λύκος καβάλα στο ποδήλατο» από την ομάδα ‘’Αστρονάυτες’’. 22:00-24:00 Το Διαστημικό Τσίρκο,κολπα ζογκλερικα,κορίνες,μπάλες,χούλα χουπ και ιπτάμενα πανιά από την εταιρία Θεάτρου «Η ρόζμαρη στην κορφή του λόφου». Παράλληλα το 105,5 Στο Κόκκινο ανοίγει την συζήτηση για «Το ραδιόφωνο του playlist και το playlist του ραδιοφώνου». Συντονίζει ο Μάκης Μηλάτος, θα μιλήσουν άνθρωποι του ραδιοφώνου.
Η συνθέτρια Πηγή Λυκούδη συνεχίζοντας το ταξίδι της με τα τραγούδια της σε ποίηση μεγάλων Ελλήνων ποιητών θα κάνει μία στάση στην Κηφισιά που τόσο αγαπά και με τον τρόπο της προσφέρει τόσα χρόνια στον πολιτισμό της. Θα μας παρουσιάσει τα πιο αγαπημένα τραγούδια, της μέχρι σήμερα πορείας της. Τραγούδια από μελοποιημένα ποιήματα Ελλήνων ποιητών και νέων στιχουργών, που ξεχωρίζουν με την πέννα τους καθώς και τραγούδια από το νέο της cd «ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ» σε στίχους Φίλιππου Γράψα. Έχοντας στην φαρέτρα της ευθύβολα βέλη τα μελοποιημένα ποιήματα των Γιάννη Ρίτσoυ, Γ.Δροσίνη, Νικηφόρου Βρεττάκου, Γιωσέφ Ελιγιά, Γεωργίου Σουρή, Ζαχαρία Παπαντωνίου, Μυρτιώτισσας, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μιχάλη Γκανά, Μιχάλη Μπουρμπούλη,Γιάννη Π. Ιωαννίδη, καθώς και του Θανάση Σάλτα,μαζί με τους στίχους των Νάνσυ Κανέλλη, Ξένιας Δικαίου, Γιάννη Παπάνη, κ.α. προτείνει να αφεθούμε σε μία ξεχωριστή βραδυά, όπου το πάντρεμα μουσικής και ποίησης μέσα από την ματιά της αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία. Το όμορφο αυτό ταξίδι των παραπάνω αναφερόμενων ποιητών μας με μουσική της Πηγής Λυκούδη έχει ξεκινήσει με χαρακτηριστική επιτυχία από την Κωνσταντινούπολη. Η συναυλία δόθηκε στο Σισμανόγλειο Μέγαρο Κωνσταντινούπολης υπό την αιγίδα του εκεί Ελληνικού Προξενείου παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ Βαρθολομαίο, συνεχίστηκε στο Βελιγράδι, στις Βρυξέλλες στην Σουηδία, Θεσσαλονίκη , ακολουθεί η Σπάρτη (Σαινοπούλειο Θέατρο), και συνεχίζεται …
Μαζί της οι εξαιρετικοί ερμηνευτές: Σπύρος Κλείσσας , Βικτωρία Ταγκούλη και η νέα γεμάτη συναίσθημα ερμηνεύτρια Γεωργία Αγγέλου.
Η Kristin Hannah γεννήθηκε στην Καλιφόρνια το 1960. Σπούδασε Νομικά και άσκησε τη δικηγορία για χρόνια πριν στραφεί στη συγγραφή. Έχει είκοσι δύο μυθιστορήματα στο ενεργητικό της, πολλά από τα οποία φιγουράγουν στις λίστες των μπεστ σέλερ.
Μίλησε στο diastixo.gr με αφορμή το βιβλίο της Το αηδόνι (εκδόσεις Κλειδάριθμος), ένα μυθιστόρημα με φόντο τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που έμεινε στη λίστα με τα μπεστ σέλερ των «New York Times» επί 55 εβδομάδες.
Εξιδανικεύουμε τον εαυτό μας μέσω του έρωτα, αλλά στις δύσκολες στιγμές, ειδικά στο σκοτάδι του πολέμου, υπάρχει ένα ολοκληρωτικό ξεγύμνωμα και η αλήθεια αποκαλύπτεται. Κάποιοι θα αποδειχθεί ότι είναι ήρωες, ενώ κάποιοι άλλοι δειλοί.
Το βιβλίο σας ξεκινάει με τη φράση «στον έρωτα ανακαλύπτουμε ποιοι θέλουμε να γίνουμε, στον πόλεμο ανακαλύπτουμε ποιοι πραγματικά είμαστε». Μπορείτε να σχολιάσετε αυτό το γνωμικό;
Αυτή η πρόταση είναι στην πραγματικότητα η καρδιά του βιβλίου Το Αηδόνι. Τονίζει αυτό που πιστεύω ότι είναι η ουσία της ιστορίας: ότι δηλαδή εξιδανικεύουμε τον εαυτό μας μέσω του έρωτα, αλλά στις δύσκολες στιγμές, ειδικά στο σκοτάδι του πολέμου, υπάρχει ένα ολοκληρωτικό ξεγύμνωμα και η αλήθεια αποκαλύπτεται. Κάποιοι θα αποδειχθεί ότι είναι ήρωες, ενώ κάποιοι άλλοι δειλοί. Νομίζω ότι όλοι πιστεύουμε πως είμαστε ήρωες στην καρδιά μας, αλλά η λυπηρή αλήθεια είναι ότι όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κινδύνους που απειλούν τη ζωή μας, αποφασίζουμε να δούμε τα πράγματα ως «προβλήματα των άλλων». Οι ήρωες στο Αηδόνι βρίσκονται αντιμέτωποι κάθε φορά με απίστευτες και τρομακτικές επιλογές. Στον έρωτα και στον πόλεμο κάθε ήρωας θα ανακαλύψει ποιος είναι στην πραγματικότητα.
Το μυθιστόρημα αναφέρεται στην περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Από πού ξεκίνησε η ιδέα να γράψετε για εκείνη την περίοδο;
Το Αηδόνι είναι μια φανταστική ιστορία, που είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα και αληθινούς ανθρώπους. Εμπνεύστηκα αρχικά αφού είχα διαβάσει την ιστορία μιας γυναίκας από το Βέλγιο η οποία δημιούργησε μία από τις πρώτες διαδρομές διαφυγής έξω από την κατεχόμενη από τους Ναζί Γαλλία. Είχε μία απίστευτη ιστορία, που με τράβηξε αμέσως. Όσο πιο πολύ διάβαζα γι’ αυτήν και για γυναίκες σαν κι αυτήν τόσο περισσότερο ήθελα να μοιραστώ τις ιστορίες τους με τον κόσμο με έναν τρόπο που θα άγγιζε βαθιά τους σύγχρονους αναγνώστες και θα έκανε τον κόσμο να αναρωτηθεί τι θα έκανε σε παρόμοιες καταστάσεις. Επίσης, βλέπω τον κόσμο ως αυξανόμενα επικίνδυνο και από κάποιες οπτικές μισαλλόδοξο. Νομίζω ότι οι ιστορίες θάρρους και γενναιότητας στον πόλεμο είναι πολύ επίκαιρες αυτήν τη στιγμή. Είναι μια καλή υπενθύμιση του τιμήματος της μισαλλοδοξίας και του πολέμου.
Στο βιβλίο γράφετε την ιστορία δυο αδελφών που αντιστέκονται κατά την περίοδο της γερμανικής Κατοχής της Γαλλίας. Από την άλλη, φωτίζετε την ιστορία, αφού μας μαθαίνετε τι έκαναν οι γυναίκες εκείνη την περίοδο. Γιατί δεν ξέρουμε πολλά πράγματα για την αντίσταση των γυναικών στη συγκεκριμένη περίοδο;
Βασικά η τόσο μεγάλη απώλεια της ιστορίας των γυναικών είναι κάτι που με ενοχλεί ιδιαίτερα. Ψάχνω ενεργά ώστε να γράφω ιστορίες οι οποίες δίνουν έμφαση στο πώς οι γυναίκες έχουν διαμορφώσει τον κόσμο μας. Αυτή η ιδέα της χαμένης ιστορίας των γυναικών είναι ιδιαίτερα εμφανής στο πλαίσιο του πολέμου. Η ιστορία συχνά λέγεται από άντρες και για άντρες. Νομίζω ότι είναι ζωτικό να θυμόμαστε τις θυσίες που έγιναν από τις γυναίκες. Οι γυναίκες της γαλλικής Αντίστασης αντιμετώπισαν απίστευτες ανισότητες και πήραν μεγάλα ρίσκα για να βοηθήσουν τους άλλους και να σώσουν τα παιδιά τους και τον εαυτό τους. Θέλω αυτές οι ιστορίες να ειπωθούν και να μείνουν αλησμόνητες.
Η Βιάν και η Ιζαμπέλ έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας και βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Παρότι έχουν περάσει άσχημα, αφού η μητέρα τους έχει πεθάνει και ο πατέρας τους τις εγκατέλειψε, έχουν το ηθικό υπόβαθρο και πιστεύουν ότι ο κατακτητής θα φύγει μόνο με τον αγώνα του γαλλικού λαού. Το ίδιο έκαναν όμως και οι υπόλοιπες γυναίκες;
Συμπληρωματικά με τη διαφορά ηλικίας, οι αδελφές ξεκινούν το μυθιστόρημα με πολύ λίγα κοινά στοιχεία (μια ονομαστική σύνδεση που όμως ξεπερνούσε τα βιολογικά κριτήρια) και διαφορετικές συμπεριφορές. Η Ιζαμπέλ, όντας νέα και κατά κάποιον τρόπο αφελής, είναι φλογερή, παρορμητική και ρομαντική. Βλέπει τον κόσμο (και τον πόλεμο) με μία οπτική «άσπρου-μαύρου». Για αυτήν, η αντίσταση είναι δεύτερη φύση, μια απόφαση που δεν χρειάζεται ούτε λεπτό σκέψης. Από την άλλη, η Βιάν είναι σύζυγος και μητέρα, υπεύθυνη για τη ζωή του γιου της. Γι’ αυτήν τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από τον γιο της. Είναι σταθερή, προσεκτική και κάτι περισσότερο από ευάλωτη στην απουσία του άντρα της. Είναι τρομοκρατημένη από τον πόλεμο και από την ιδέα ότι μπορεί να κάνει ένα τρομερό λάθος. Η ιδέα του πολέμου ενάντια στους Ναζί τής φαίνεται γελοία. Πιστεύει ότι μπορεί να σκύψει το κεφάλι της, να μη δώσει σημασία και να επιβιώσει. Ωστόσο, μαθαίνει αρκετά γρήγορα ότι μερικές φορές η επιβίωση από μόνη της δεν αρκεί. Ήθελα να δείξω μέσω αυτών των δύο γυναικών δύο πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις στην ιδέα της κατοχής μιας χώρας από τον εχθρό. Νομίζω ότι αντιπροσωπεύουν πολλούς Γάλλους της εποχής. Αν και, όπως γνωρίζουμε, χρειαζόταν ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας για να μπει κανείς στην αντίσταση και να παλέψει, δεν μπορώ να φανταστώ το θάρρος που είχαν αυτοί οι άνδρες και γυναίκες ώστε να ρισκάρουν και να πολεμήσουν για την ελευθερία.
Περιγράφοντας το χωριό Καριβό και την τοπική κοινωνία, μοιάζει σαν να ζωγραφίζατε τις σκηνές της καθημερινής ζωής. Πώς σχεδιάζετε ή γράφετε ένα μυθιστόρημα;
Κάθε μυθιστόρημα είναι λίγο διαφορετικό στην προσέγγιση, αλλά συνήθως ξεκινώ με μια κεντρική ιδέα που έχει αιχμαλωτίσει την προσοχή μου. Πρέπει να αγαπήσω αυτή την ιδέα γιατί θα χρειαστώ δύο χρόνια ώστε να την εξερευνήσω, να την αποδομήσω και να την επανασυναρμολογήσω. Στο βιβλίο Το Αηδόνι αυτή η κεντρική ιδέα ήταν μία ερώτηση: «Πότε εγώ, ως μητέρα και σύζυγος, θα ρίσκαρα τη ζωή μου (και ακόμα περισσότερο τη ζωή του ίδιου του παιδιού μου) για να σώσω έναν ξένο;». Ήταν ακριβώς αυτή η ερώτηση και η αναζήτηση της απάντησής της που διαπερνούσε την έρευνα αλλά και τη συγγραφή του μυθιστορήματος. Όταν έχω την ιδέα, τότε γράφω και ξαναγράφω μέχρι να δημιουργήσω την πλοκή και τους χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που θέλω να πω.
Το αηδόνι Kristin Hannah Μετάφραση: Χριστίνα Σωτηροπούλου Κλειδάριθμος 640 σελ. ISBN 978-960-461-689-3 Τιμή: €17,70
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είπε: «Αν περνάς μια κόλαση, συνέχισε να περπατάς». Πώς το κάνεις όμως αυτό χωρίς φαγητό, χωρίς να ξέρεις αν αύριο θα υπάρχεις;
Οι ελλείψεις και οι στερήσεις που προκλήθηκαν από τον πόλεμο ήταν κάτι που ήθελα να δείξω. Ήθελα πραγματικά ο σύγχρονος αναγνώστης να καταλάβει και να συμπάσχει με αυτά που πέρασε ο γαλλικός λαός κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Όπως έχω ξαναπεί, τα περισσότερα μυθιστορήματα και μη που έχουν γραφτεί για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι επικεντρωμένα στις μάχες, στα πεδία μαχών και στις μάχες μεταξύ ανδρών. Νομίζω ότι είναι επιτακτική ανάγκη να κοιτάξουμε και στο «μέτωπο» του σπιτιού και στο τι συνέβαινε με τους ανθρώπους που έμειναν πίσω.
Η Ιζαμπέλ βοηθά να δραπετεύσουν οι πιλότοι προς στα γαλλικά σύνορα και η Βιάν στηρίζει τα παιδιά που έχουν μείνει ορφανά. Αλληλεγγύη, αγάπη για τον συνάνθρωπο. Αυτά τα αισθήματα τα συναντάμε, αλήθεια, στη σημερινή κοινωνία;
Ναι, πιστεύω ότι κάθε μέρα στον κόσμο συμβαίνουν πράξεις απίστευτου θάρρους. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ψάξεις. Τα νέα αυτό τον καιρό δεν είναι ελπιδοφόρα και εστιάζουμε σε αυτό, αλλά είναι υποχρέωσή μας να δούμε και τη φωτεινή πλευρά.
Η Ιζαμπέλ έχει το ψευδώνυμο «The Nightingale - Το αηδόνι». Οι Γερμανοί την κυνηγούν, αλλά τους ξεφεύγει. Από πού αντλεί αυτήν τη μεγάλη δύναμη;
Τα μεγαλύτερα προσόντα της Ιζαμπέλ στην αρχή του αντιστασιακού της αγώνα ήταν η νιότη της και το φύλο της. Αυτή ήταν η αλήθεια για πάρα πολλές γυναίκες της γαλλικής Αντίστασης. Στα πρώτα χρόνια του πολέμου οι Ναζί απλώς δεν περίμεναν ότι οι γυναίκες θα μπορούσαν να συμμετέχουν στην επικίνδυνη δουλειά της αντίστασης εναντίον των στρατευμάτων κατοχής. Το γεγονός ότι ήταν γυναίκες τις έκανε κατά κάποιον τρόπο αόρατες και τους επέτρεπε να είναι κατάσκοποι και αγγελιοφόροι. Εν καιρώ, φυσικά, οι Ναζί αντιλήφθηκαν την αλήθεια, αλλά μέχρι τότε λειτουργούσε ήδη ένα μεγάλο κομμάτι του δικτύου.
Σε πολλά σημεία του βιβλίου συγκινήθηκα. Ποια είναι τα στοιχεία που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να γίνει το βιβλίο του αγαπητό στον αναγνώστη;
Ακούω συχνά ότι οι αναγνώστες συγκινούνται βαθιά με αυτό το μυθιστόρημα. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι χαρακτήρες, και ειδικά η Ιζαμπέλ και η Βιάν, δίνουν την αίσθηση ότι είναι αληθινοί. Δεν είναι υπερήρωες ούτε σημαντικότεροι από τους χαρακτήρες της αληθινής ζωής. Είναι συνηθισμένες γυναίκες που τολμούν να κάνουν ασυνήθιστα πράγματα υπό την απειλή του θανάτου. Και επειδή είναι μια ιστορία που εκτυλίσσεται σε πόλεμο, δεν έχουν όλες οι ιστορίες πάντα αίσιο τέλος, κάτι που θεωρείται αρνητικό γι’ αυτές τις γυναίκες που πλήρωσαν το ύστατο τίμημα για τη γενναιότητά τους. Αν λοιπόν ενωθούν όλα αυτά, δίνουν ένα δυνατό και συγκινητικό ανάγνωσμα.
Έχετε πει ότι το μυθιστόρημα Το αηδόνι είναι το αγαπημένο σας βιβλίο. Έχετε γράψει πάρα πολλά βιβλία. Μπορείτε να σχολιάσετε αυτή σας τη δήλωση;
Ναι, έχω γράψει πάνω από είκοσι μυθιστορήματα, αλλά το Αηδόνι είναι σίγουρα το αγαπημένο μου. Είναι το μυθιστόρημα για το οποίο είμαι περήφανη μετά από τόσα χρόνια. Νομίζω ότι είναι το αγαπημένο μου γιατί είναι μία τόσο δυναμική ματιά στις γυναίκες, στην ιστορία μας και στη γενναιότητά μας. Η ιστορία και οι χαρακτήρες αγγίζουν βαθιά και εμένα αλλά και τους αναγνώστες.
Η ιστοσελίδα σας δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να ξεναγηθεί στο έργο σας. Σας αρέσει η τεχνολογία και κατά πόσο πιστεύετε ότι βοηθά το έργο του συγγραφέα;
Όταν ξεκίνησα να γράφω, δεν υπήρχε τίποτα να κάνεις εκτός από το να γράφεις μυθιστορήματα και να τα στέλνεις στον εκάστοτε εκδότη. Τώρα ο κόσμος έχει αλλάξει δραματικά, με την άνοδο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των αγορών μέσω διαδικτύου. Ένας συγγραφέας έχει όλο και περισσότερες ευθύνες. Είναι υπέροχο γιατί επιτρέπει σε έναν συγγραφέα να συνδεθεί απευθείας με τους αναγνώστες και να ανοίξει διάλογο μαζί τους, αλλά είναι και μια πραγματική πρόκληση για τη διαχείρηση του χρόνου. Είναι πιο εύκολο να σπαταλάς χρόνο προωθώντας μυθιστορήματα από το να ασχολείσαι με τη συγγραφή τους. Εγώ προσπαθώ συνεχώς να βρω μια ισορροπία σε αυτά τα δύο.
Το Αηδόνι μεταφράστηκε σε πάρα πολλές γλώσσες. Πώς νιώθετε που σας διαβάζουν τόσοι αναγνώστες σε όλα τα σημεία της γης;
Είναι απόλυτα συναρπαστικό και μεγάλη τιμή. Είναι πάντα διασκεδαστικό να βλέπεις μια ξένη έκδοση του βιβλίου, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αυτό έχει βιβλιοδετηθεί. Κάποια από τα εξώφυλλα των μεταφρασμένων μου βιβλίων είναι πραγματικά εκθαμβωτικά.
Ψάχνω ενεργά ώστε να γράφω ιστορίες οι οποίες δίνουν έμφαση στο πώς οι γυναίκες έχουν διαμορφώσει τον κόσμο μας. Αυτή η ιδέα της χαμένης ιστορίας των γυναικών είναι ιδιαίτερα εμφανής στο πλαίσιο του πολέμου. Η ιστορία συχνά λέγεται από άντρες και για άντρες.
Ένα από τα στοιχεία που διέκρινα στο βιβλίο σας είναι ότι έχει κινηματογραφική πλοκή. Αληθεύει ότι θα μεταφερθεί στην οθόνη; Μπορείτε να μας δώσετε μερικές πληροφορίες;
Ναι, και είναι τόσο συναρπαστικό! Το Αηδόνι είναι αυτήν τη στιγμή στη φάση σχεδιασμού στην εταιρία Tri Star Pictures, με τη φοβερή Michelle MacLaren στη σκηνοθεσία και την Ann Peacock και τον John Sayles να γράφουν το σενάριο. Οι παραπάνω αποτελούν για μένα μια ομάδα-όνειρο. Ανυπομονώ να δω τα κορίτσια μου στη μεγάλη οθόνη.
Με την έκδοση του μυθιστορήματος βοηθήσατε να μάθουν οι νέοι για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενδιαφέρονται οι νέοι να διαβάσουν τέτοια βιβλία;
Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή για το Αηδόνι. Δεν είχα φανταστεί πόσοι νέοι άνθρωποι θα αγκάλιαζαν το βιβλίο, αλλά αυτοί το αγκάλιασαν. Και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Μου αρέσει όταν μπορώ να διδάξω για μια συγκεκριμένη περίοδο και έναν τόπο μέσα από τη λογοτεχνία, και, όπως ξέρουμε, όσοι δεν ξέρουν την ιστορία είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν. Νομίζω ότι είναι επιτακτική ανάγκη οι νέοι να καταλάβουν την ιστορία που μοιραζόμαστε και τις θυσίες που έχουν γίνει από τις προηγούμενες γενιές.
Έχετε επισκεφτεί την Ελλάδα;
Δεν έχω έρθει ποτέ στην Ελλάδα, αλλά λαχταρώ όσο τίποτε άλλο να έρθω. Μου αρέσουν τα πάντα σχετικά με την ιστορία σας, την κουλτούρα σας, το φαγητό και την ομορφιά της χώρας σας. Απλά ανυπομονώ να έρθω!
Θερμές ευχαριστίες για τη μετάφραση από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα στον Θοδωρή Ιντζέμπελη.
Ο Χρήστος Δημόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής και γραφικών τεχνών στην Αγγλία και έχει πάρει δίπλωμα Δραματικής Σχολής. Εργάστηκε ως μεταφραστής, γραφίστας, κειμενογράφος, συντάκτης, σεναριογράφος, εκφωνητής και τηλεπαρουσιαστής. Για πολλά χρόνια υπήρξε διευθυντής επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων σε μεγάλη εταιρεία παροχής υπηρεσιών και διευθύνων σύμβουλος διαφημιστικής εταιρείας.
Μιλώντας σε κάπως μεγαλύτερα παιδιά, έχεις την ευχέρεια να χρησιμοποιήσεις πιο περίπλοκη γλώσσα, να δημιουργήσεις πιο ενδιαφέρουσα πλοκή, να πλάσεις πιο σύνθετους χαρακτήρες και ν’ αναφερθείς σε ένα σωρό γεγονότα και στοιχεία που ένα μικρότερο παιδί θα έβρισκε πιθανόν δύσκολα ή ακατανόητα.
Από το 1986 ως το 1989 και από το 2001 ως το 2013 ήταν ο επιμελητής και ο παρουσιαστής της εκπομπής «Ουράνιο Τόξο», που τιμήθηκε δυο φορές (2005 και 2008) με το Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Παιδικής Εκπομπής.
Μίλησε στο diastixo.gr με αφορμή το βιβλίο του Η μάσκα του βασιλιά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Τα τελευταία χρόνια έχετε εκδώσει αρκετά βιβλία για παιδιά. Δεν είναι δύσκολο να γράφετε για μικρές ηλικίες;
Από το 2013, οπότε και σταμάτησα την ενασχόλησή μου με την τηλεόραση, έχω εκδώσει έντεκα βιβλία για παιδιά. Βιβλία με κατασκευές, μια σειρά για παιδιά προσχολικής ηλικίας που, με αστεία ποιήματα, τα εξοικειώνουν με την αλφαβήτα, τους αριθμούς, τα χρώματα, τα σχήματα, τους μήνες και τα επαγγέλματα και δυο παραμύθια που αγαπώ πολύ. Το ένα είναι η Γοργόνα Ελισσώ που μιλά για τη διαφορετικότητα και το άλλο ο Δράκος Ναπολέων, που μιλά για τον σχολικό εκφοβισμό.
Αλλά για ν’ απαντήσω στην ερώτησή σας: ναι, είναι δύσκολο να γράφεις για μικρά παιδιά. Πρέπει να γνωρίζεις τον κώδικα επικοινωνίας. Σ’ αυτό, όμως, εγώ ήμουν τυχερός. Παρουσιάζοντας μια παιδική εκπομπή στην τηλεόραση για μια δεκαπενταετία, έχοντας φιλοξενήσει στο στούντιο πάνω από δυο χιλιάδες παιδιά και συζητώντας μαζί τους, κατάφερα ν’ ανακαλύψω και να εξελίξω αυτόν τον κώδικα. Θέλω να πιστεύω πως ξέρω με ποιον τρόπο θα μιλήσω στα μικρά παιδιά. Γι’ αυτό και το γράψιμο ήρθε για μένα σαν φυσική συνέχεια της επικοινωνίας μου με τα παιδιά. Αυτά που ήθελα να τους πω από την τηλεόραση, τους τα λέω τώρα μέσα από τα βιβλία μου.
Και για πρώτη φορά εκδίδετε μια περιπέτεια, τη Μάσκα του Βασιλιά, που απευθύνεται σε κάπως μεγαλύτερα παιδιά. Πώς κι έτσι;
Πάντα ήθελα να κάνω κάτι για ένα κοινό που δεν ήταν το κλασικό κοινό μου, παιδιά δηλαδή από το νηπιαγωγείο ως την τρίτη δημοτικού. Μιλώντας σε κάπως μεγαλύτερα παιδιά, έχεις την ευχέρεια να χρησιμοποιήσεις πιο περίπλοκη γλώσσα, να δημιουργήσεις πιο ενδιαφέρουσα πλοκή, να πλάσεις πιο σύνθετους χαρακτήρες και ν’ αναφερθείς σε ένα σωρό γεγονότα και στοιχεία που ένα μικρότερο παιδί θα έβρισκε πιθανόν δύσκολα ή ακατανόητα. Τα παιδιά λατρεύουν την περιπέτεια, όλοι το ξέρουν αυτό. Βλέπουμε με τι παιχνίδια παίζουν στο ίντερνετ, τι βιβλία διαβάζουν, τι ταινίες βλέπουν στον κινηματογράφο. Αποφάσισα, λοιπόν, να κάνω κάτι πιο πολύπλοκο, να δημιουργήσω ήρωες και ιστορίες που θα συγκινούσαν τα μεγαλύτερα παιδιά.
Και πώς προέκυψε η ιδέα για τη Μάσκα του Βασιλιά; Πείτε μας λίγα λόγια για τους ήρωες του βιβλίου, τον Ήπιο Θερμοκήπιο και τα εγγονάκια του.
Πρώτα έπλασα στο μυαλό μου τους ήρωές μου. Ξεκίνησα με τον καθηγητή Ήπιο Θερμοκήπιο, ο οποίος ήταν... υπαρκτό πρόσωπο. Εμφανιζόταν στην εκπομπή «Ουράνιο Τόξο» που παρουσίαζα στην ΕΡΤ και μιλούσε για θέματα οικολογικού περιεχομένου. Από τότε που τελείωσε η εκπομπή, ο Θερμοκήπιος πήρε σύνταξη και μαζί με δυο αγαπημένους του φίλους –καθηγητές κι αυτούς– ίδρυσαν τη Λέσχη Συνταξιούχων Εξερευνητών. Μετά αποφάσισα πως ο Θερμοκήπιος θα είχε πάντα μαζί του και τα δυο του αγαπημένα δίδυμα εγγονάκια, την Αθηνά και τον Ορέστη, δίδυμα και τελείως διαφορετικά το ένα από τ’ άλλο. Ύστερα σκαρφίστηκα την ύπαρξη ενός Μουσείου Μυθικών Αρχαιοτήτων στην Αθήνα το οποίο διευθύνει η Αντιγόνη Δεληνοτιά. Μετά πρόσθεσα έναν κακό στην ιστορία, έναν αντίζηλο της Δεληνοτιά, τον μοχθηρό Σκοτσέζο Ντάνκαν ΜακΝτούγκαλ.
Η μάσκα του βασιλιά Χρήστος Δημόπουλος Εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου Ψυχογιός 104 σελ. ISBN 978-618-01-1380-8 Τιμή: €9,90
Έχοντας βρει τους ήρωες, έμενε να βρεθεί το θέμα και, φυσικά, η πλοκή. Πέρασα ένα μεγάλο χρονικό διάστημα προσπαθώντας να βρω κατι που θα κέντριζε το ενδιαφέρον μου. Διαβάζοντας ιστορικά βιβλία και ψάχνοντας στο διαδίκτυο, είδα τις ομοιότητες που είχαν τα τείχη των Μυκηνών με τα τείχη του Μάτσου Πίτσου κι είδα ακόμα πως η μάσκα του Αγαμέμνονα θύμιζε πάρα πολύ τις χρυσές μάσκες που έφτιαχναν οι Ίνκας για να τιμήσουν τους νεκρούς τους. Αμέσως σκέφτηκα πως μια τέτοια ομοιότητα, μια τέτοια σύμπτωση, θα αποτελούσε ένα καλό ξεκίνημα για μια ιστορία περιπέτειας και μυστηρίου. Έτσι ξεκίνησε το γράψιμο της Μάσκας του Βασιλιά!
Μέσα από την αναζήτηση που κάνουν ο Ήπιος Θερμοκήπιος και τα εγγόνια του από τις Μυκήνες στο Μάτσου Πίτσου, μπορούν οι αναγνώστες να αναρωτηθούν πώς δυο διαφορετικοί πολιτισμοί που τους χώριζαν όχι μόνο χιλιάδες χρόνια αλλά και χιλιάδες χιλιόμετρα είχαν τέτοιες ομοιότητες. Είναι μια καλή ευκαιρία για όλους όσους ενδιαφέρονται να ψάξουν και να μελετήσουν λίγο πιο βαθιά!
Δηλαδή, πραγματικότητα και μυθοπλασία συνυπάρχουν στη Μάσκα του Βασιλιά;
Και στα επόμενα βιβλία της σειράς. Νομίζω ότι είναι μια ευτυχής συνύπαρξη. Πρώτον γιατί μου δίνει την ευκαιρία να μιλήσω στα παιδιά για τη γεωγραφία, την ιστορία, τους μύθους, τις νέες τεχνολογίες, παραθέτοντας πραγματικά στοιχεία. Σε κάθε βιβλίο έχει γίνει πολύ μεγάλη έρευνα. Οι τοποθεσίες, τα κτίρια, οι χρόνοι, τα ιστορικά πρόσωπα, οι διαδρομές, οι πτήσεις, οι τύποι των αεροσκαφών, όλα, μα όλα είναι πραγματικά, ψαγμένα ως και την τελευταία τους λεπτομέρεια, και πάνω τους υφαίνεται η πλοκή, που φυσικά είναι φανταστική. Αλλά προσπαθώ πάντα να είμαι ιδιαίτερα ακριβής στις περιγραφές μου, γι’ αυτό και μιλάω περισσότερο για τόπους που έχω ο ίδιος επισκεφθεί και γνωρίζω αρκετά καλά.
Έχετε πάει, δηλαδή, στο Μάτσου-Πίτσου;
Όχι μέχρι εκεί, αλλά είναι το όνειρό μου! Όπως όμως σας είπα, η έρευνα που έκανα πριν γράψω το βιβλίο ήταν ιδιαίτερα αναλυτική. Τώρα υπάρχει πια και το διαδίκτυο που είναι πολύτιμος βοηθός για έναν συγγραφέα. Εκεί μπόρεσα όχι μόνο να βρω ιστορικά και γεωγραφικά στοιχεία για τους Ίνκας, το Κούσκο, το Μάτσου Πίτσου, αλλά ακόμα να μελετήσω εκατοντάδες φωτογραφίες και χάρτες, να δω ατέλειωτα βίντεο και ντοκιμαντέρ, να περιηγηθώ στους δρόμους, να δω από κοντά και με λεπτομέρειες τα μέρη που περιγράφω... Αυτό το έκανα για περίπου δυο μήνες καθημερινά. Μπορώ να πω, λοιπόν, πως αν πήγαινα στο Μάτσου Πίτσου σήμερα, δεν θα χρειαζόμουν ξεναγό! Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν είναι ικανό να αντικαταστήσει ένα πραγματικό ταξίδι. Βλέπετε, με τα βιβλία και το διαδίκτυο, έχεις εικόνες και ίσως και ήχο αλλά δεν έχεις οσμές, την αίσθηση της υγρασίας, του κρύου ή της ζέστης, δεν μπορείς να αισθανθείς την πραγματική ατμόσφαιρα ενός ξένου τόπου...
Γιατί όμως στηρίζεστε σε πραγματικά στοιχεία για να στήσετε την πλοκή σας;
Μα, ακριβώς για να δώσω πληροφορίες στα παιδιά με όσο το δυνατόν μεγαλύτερες λεπτομέρειες. Βέβαια, σκοπός των βιβλίων της σειράς «Οι περιπέτειες του Ήπιου Θερμοκήπιου» δεν είναι να μάθω στα παιδιά ιστορία ή γεωγραφία, αλλά να τα εξοικειώσω με αυτά, να κεντρίσω το ενδιαφέρον τους και, αν τα καταφέρω, να τα σπρώξω να ψάξουν τα ίδια παραπέρα για όποιο κομμάτι από αυτά τα ενδιαφέρει περισσότερο. Στο τέλος κάθε βιβλίου υπάρχει πάντα κι ένα παράρτημα με περισσότερες πληροφορίες για πρόσωπα, τόπους, ιστορίες που αναφέρονται στο βιβλίο.
Μιλάτε για μια σειρά βιβλίων. Υπάρχει, λοιπόν, και συνέχεια;
Φυσικά. Στις 20 Οκτωβρίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός η δεύτερη περιπέτεια του Ήπιου Θερμοκήπιου, με τίτλο Το Χαμένο Χειρόγραφο. Ο Ήπιος Θερμοκήπιος και τα αγαπημένα του εγγόνια ψάχνουν ένα χαμένο χειρόγραφο. Ενώ το πρωτότυπο (που έχει βρεθεί αλλά κανείς δεν το έχει ακόμα αποκρυπτογραφήσει) φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη Σπανίων Χειρογράφων στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, υπάρχουν φήμες για ένα αντίγραφο που μπορεί να είναι το κλειδί στην αποκρυπτογράφηση! Μια απρόσμενη πρόσκληση στη Ρώμη, από τον Μέγα Καγκελάριο του Τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Μάλτας, είναι η αρχή ενός νέου ταξιδιού για τον Θερμοκήπιο και τα εγγονάκια του. Αυτήν τη φορά θα ακολουθήσουν τα χνάρια των Ιωαννιτών Ιπποτών και θα περιπλανηθούν από τη Ρώμη στη Μάλτα, την Κύπρο και τη Ρόδο, ακολουθούμενοι, βέβαια, χωρίς να το ξέρουν, από τον πανούργο Ντάνκαν ΜακΝτούγκαλ που αυτή τη φορά συνοδεύεται από τον νέο του σύμμαχο, Ούλριχ Φάμπερ Φον Μπιερλάγκερ!
Στη Μάσκα του Βασιλιά, το ταξίδι στο Περού και η ανακάλυψη ενός άγνωστου πολιτισμού είναι μια εμπειρία για τα παιδιά. Πρέπει να διαβάζουν τα παιδιά ιστορικά βιβλία που περιέχουν και μυστήριο;
Τα παιδιά πρέπει να διαβάζουν όσο το δυνατόν περισσότερα εξωσχολικά βιβλία. Παραμύθια, περιπέτειες, μυθιστορήματα. Δεν αρκούν τα σχολικά βιβλία, που είναι συνήθως από βαρετά έως και απωθητικά. Μαζί με τη διασκέδαση που προσφέρει η ανάγνωση, όμως, προσπαθώ να δώσω και κάτι παραπάνω στο παιδί, να ξυπνήσω μέσα του τη δίψα για μάθηση, για ανακάλυψη! Μόνο τούτο προσδοκώ. Διαβάζοντας τη Μάσκα του Βασιλιά, ένα παιδί μπορεί να μαγευτεί από τον πολιτισμό των Ίνκας και να θελήσει να διαβάσει κάτι περισσότερο. Ένα άλλο παιδί μπορεί να σταθεί στις Μυκήνες, ένα τρίτο στις επιδόσεις του Μπόινγκ 767, ένα άλλο πάλι στα λάμα ή τους κονκισταδόρες.
Χρόνια παρουσιάζατε στην ΕΡΤ την εκπομπή «Ουράνιο Τόξο». Γιατί δεν συνεχίστηκε η προβολή αυτής της πετυχημένης εκπομπής;
Αυτό δεν μπορώ να σας το απαντήσω εγώ. Είναι θέμα και απόφαση της ΕΡΤ. Υπήρχε μια εποχή όταν το Τμήμα Παιδικών Εκπομπών της ΕΡΤ νοιαζόταν και φρόντιζε πολύ το κοινό του, παράγοντας και προβάλλοντας σειρές μυθοπλασίας όπως «Τα Ξύλινα Σπαθιά» του Παντελή Καλιότσου, «Ο Θησαυρός της Βαγίας» της Ζωρζ Σαρρή, «Ο Κηπος με τ’ Αγάλματα» της Ελένης Σαραντίτη, «Το Καπλάνι Της Βιτρίνας» της Άλκης Ζέη. Τα τελευταία χρόνια, το «Ουράνιο Τόξο» ήταν η μοναδική ελληνική εκπομπή για παιδιά που είχε απομείνει. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα. Μη ρωτάτε εμένα. Ρωτήστε την ΕΡΤ.
Σκοπός των βιβλίων της σειράς «Οι περιπέτειες του Ήπιου Θερμοκήπιου» δεν είναι να μάθω στα παιδιά ιστορία ή γεωγραφία, αλλά να τα εξοικειώσω με αυτά, να κεντρίσω το ενδιαφέρον τους και, αν τα καταφέρω, να τα σπρώξω να ψάξουν τα ίδια παραπέρα για όποιο κομμάτι από αυτά τα ενδιαφέρει περισσότερο.
Επισκέπτεστε σχολεία και παρουσιάζετε τη δουλειά σας. Ποια είναι η εικόνα που έχετε από τον μαθητικό κόσμο;
Αυτό το κάνω με μεγάλη μου χαρά. Τα τελευταία τρία χρόνια έχω επισκεφθεί πάνω από 100 σχολεία σ’ όλη την Ελλάδα. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να διατηρώ την επαφή μου με τα παιδιά. Τώρα, μάλιστα, έχω την ευκαιρία να αντικρίζω στα μάτια τους παλιούς μου τηλεθεατές που τότε μόνον εκείνοι είχαν τη δυνατότητα να με δουν. Πρέπει να πω πως εντυπωσιάζομαι από τη δουλειά που γίνεται σε τοπικό επίπεδο, κυρίως στην επαρχία. Εκεί υπάρχει μεγάλη δίψα αλλά και μεγάλη δημιουργικότητα. Στις μεγάλες πόλεις τα πράγματα είναι πιο απρόσωπα, πιο ισοπεδωμένα. Πάντως, τα παιδιά παραμένουν παιδιά. Πάντα μας εκπλήσσουν και δεν παύω να τα θαυμάζω και να τα σέβομαι απεριόριστα.
Ποια παιδικά βιβλία σας επηρέασαν και σας έστρεψαν στη συγγραφή;
Όταν ήμουν μικρός, δεν είχαμε και πολλές επιλογές. Δεν ήταν όπως σήμερα που μπαίνεις σ’ ένα βιβλιοπωλείο και βρίσκεσαι αντιμέτωπος με χιλιάδες τίτλους βιβλίων και τα χάνεις. Τότε αρχίζαμε από τα κλασικά παραμύθια και συνεχίζαμε με Πηνελόπη Δέλτα, Ιούλιο Βερν και φυσικά «Κλασικά Εικονογραφημένα» και Μίκυ Μάους. Ο Βερν ήταν ο αγαπημένος μου!
Τι θα προτείνατε στους μικρούς αναγνώστες των βιβλίων σας;
Να μη σταματήσουν ποτέ το διάβασμα. Α, και να αναζητήσουν το Χαμένο Χειρόγραφο που κυκλοφορεί στο τέλος Οκτωβρίου. Είμαι βέβαιος πως θα ευχαριστηθούν το διάβασμά του όσο ευχαριστήθηκα εγώ το γράψιμό του!
Γράφω απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Στην αρχή με μολύβι, μετά με ένα μοβ Parker, σε ροζ, σιελ, λιλά, βεραμάν φύλα χαρτιού. Τώρα γράφω στο laptop μου. Αγαπώ τις λέξεις και τις ιστορίες. Η φαντασία μου μερικές φορές καλπάζει και αυτό με έχει βάλει σε μπελάδες, όπως όταν ήμουν στην Τρίτη Δημοτικού και είχα βαρεθεί να γράφω κάθε Δευτέρα πρωί ημερολόγιο στο σχολείο. Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια... Μια μέρα άφησα τη φαντασία μου ελεύθερη και έγραψα για ένα ταξίδι που έκανα με την οικογένειά μου στο Παρίσι. Η δασκάλα μου εντυπωσιάστηκε και το σχολίασε στη συνάδελφό της και γιαγιά μου, που ήρθε να με πάρει το μεσημέρι. Η γιαγιά μου, αντί να χαρεί που έγραψα μια τόσο ωραία ιστορία, με μάλωσε επειδή είπα ψέματα! Όμως, είναι ψέμα αυτό που είναι αληθινό στη φαντασία; Όταν με ρωτάνε τα παιδιά μου αν υπάρχουν νεράιδες, αν υπάρχει ο Αη-Βασίλης, αν..., απαντάω «αν πιστεύεις, τότε υπάρχει». Γιατί αυτή η πίστη είναι η πόρτα της φαντασίας, που οδηγεί στη δημιουργία. Είμαστε αυτό που πιστεύουμε. Το αποδεικνύει και η επιστήμη στην οποία έχω εντρυφήσει και ασκώ ενεργά, η ψυχολογία, με διδακτορικό και μεταδιδακτορική εκπαίδευση στο πανεπιστήμιο Harvard των ΗΠΑ. Πάντως, οι ιστορίες είναι με κάθε τρόπο στη ζωή μου: είτε γράφοντας είτε διαβάζοντας στα παιδιά μου είτε βοηθώντας επαγγελματικά, ως ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, τους ανθρώπους που έρχονται σε εμένα να «ξαναγράψουν» την ιστορία τους, να αφήσουν πίσω τους τα τραύματα και τις στεναχώριες τους και να δημιουργήσουν τη ζωή που τους αξίζει και τους ευχαριστεί. Ας μην ξεχνάμε ότι και η ψυχοθεραπεία χρησιμοποιεί λέξεις, και διαλέγοντας τις κατάλληλες λέξεις διαμορφώνουμε τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας και την ίδια την ποιότητα της ζωής μας!
Διαβάζω πολύ, τον τελευταίο καιρό κυρίως παιδικά βιβλία, που τα λατρεύω, αλλά και μυθιστορήματα και ποίηση. Διαβάζω επίσης και πολλά βιβλία ψυχολογίας για το άλλο κομμάτι της δουλειάς μου. Το βιβλίο έχει στο σπίτι μας και στη ζωή μου σημαντική θέση. Μια ωραία παιδική μου ανάμνηση είναι να επιστρέφει η μαμά στο σπίτι και να την κοιτάζω στα χέρια για να δω ποιο βιβλίο μου έφερε. Το στοιχείο της έκπληξης πάντα είναι δυνατό!
Το μυστήριο του σοκολατένιου γλυκού Λίζα Βάρβογλη Εικονογράφηση: Γεώργιος Πετρίδης Mamaya 32 σελ. ISBN 978-618-5224-05-9 Τιμή: €6,50
Μια πρόσφατη, υπέροχη, απίστευτη έκπληξη για μένα ήταν το πρώτο βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας του Public! Στο βιβλίο μου Το Μυστήριο του Σοκολατένιου Γλυκού, οι «Κυνηγοί Μυστηρίων» ήρωές του Ανελάντα και Μάξιμος έχουν ως μότο τη φράση «Μπορώ και τα καταφέρνω», γραμμένη μάλιστα σε 34 γλώσσες στο εσώφυλλο. Αυτό λοιπόν που έβαλα τους ήρωες μου να λένε και να δείχνουν με τις πράξεις τους στο βιβλίο συνέβη σε εμένα: μπόρεσα και τα κατάφερα! Αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα, γιατί η Mamaya είναι ένας νέος, μικρός εκδοτικός οίκος που εμφανίστηκε πάνω στην κρίση και το πρώτο παιδικό βιβλίο που εξέδωσε, το δικό μου, βραβεύτηκε! Για μένα αυτό είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα! Πέρα από την υπέροχη εικονογράφηση του Γιώργου Πετρίδη, που έδωσε πνοή και ζωντάνεψε τους χαρακτήρες της ιστορίας μου, νιώθω ευγνωμοσύνη για τη μικρή αλλά θαυματουργή εκδοτική ομάδα της Mamaya. Να εκμυστηρευθώ ότι, γράφοντας αυτό το βιβλίο, στο στόμα μου είχα τη γεύση από τα σοκολατοκαρυδωτά, ένα πεντανόστιμο γλυκό που έφτιαχνε κάθε Χριστούγεννα η γιαγιά μου, αυτή που με μάλωσε για την πρώτη μεγάλη γραπτή ιστορία που κατέθεσα δημοσίως στο σχολείο! Η αλήθεια είναι πως η έμπνευση μου έρχεται από μικρά πράγματα γύρω μου, μια λέξη, μια εικόνα, ένα βιβλίο... Νομίζω πως αν έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά πάντα βρίσκουμε μικρές ομορφιές για να μας κινητοποιήσουν... Το παράξενο όνομα της ηρωίδας μου υπάρχει στο χώρο της φαντασίας και αποτελεί σύνθεση από κομμάτια των ονομάτων των τριών κοριτσιών μου: ΑΝ (αστασία), ΕΛ (ενα), (αμ) ΆΝΤΑ, φτιάχνουνε την Ανελάντα! Μόνο που στην πορεία ήρθε στη ζωή μας και ο μικρός μου γιος, αλλά αφότου είχε δημοσιευθεί το βιβλίο, και έτσι δεν πρόλαβα να βάλω και το δικό του όνομα στην ιστορία! Σε επόμενο κύκλο, όμως, δεν θα τον αφήσω παραπονεμένο! Προς το παρόν, στη σειρά «Κυνηγοί Μυστηρίων», κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο, Το Μυστήριο του Μεγάλου Μαύρου Σκύλου, και τον Οκτώβριο θα κυκλοφορήσει η χριστουγεννιάτικη περιπέτεια της Ανελάντας και του Μάξιμου. Ελπίζω ότι δεν ακούγεται κλισέ από μία συγγραφέα-ψυχολόγο, αλλά θα ήθελα να σας θυμίσω τα εξής σημαντικά: να χαμογελάτε, να διαβάζετε ωραία βιβλία και να βλέπετε τη ζωή με την αισιόδοξη ματιά και τον θαυμασμό για κάθε τι καινούργιο που έχουν τα παιδιά!
