Ο σπουδαίος μαέστρος Ελευθέριος Καλκάνης ανεβάζει το «Στάμπατ Μάτερ» του Ροσσίνι στο θέατρο Παλλάς

Ο βραβευμένος μαέστρος Ελευθέριος Καλκάνης με το «ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΗΣ UNESCO», θα διευθύνει το αριστούργημα του Ροσσίνι «Στάμπατ Μάτερ».  Το μεγάλο έργο και η προσωπικότητα του Ελευθέριου Καλκάνη ως Αρχιμουσικού της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων σφραγίζουν μιά σπουδαία παράσταση. Οι πρόβες του έργου με τους εξαίρετοι σολίστες, και τους σπουδαίους μουσικούς της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων υπό την έμπειρη μπαγκέτα του Ελευθέριου Καλκάνη είναι άψογες μουσικά και  ερμηνευτικά. Ο γνωστός σε όλη την Ελλάδα μαέστρος Ελευθέριος Καλκάνης αναδεικνύει τις μελωδίες και τα µοτίβα του έργου μέσα από τέμπο ακρίβειας αλλού καντάμπιλε που τόσο είναι απαραίτητα στο ιταλικό «μπελ-κάντο» και αλλού βγαζοντας τα φημισμένα  κρεσέντο του Ροσσίνι. Η σύμπραξη της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων με την Χορωδία του Δήμου Αθηναίων και τους Σολίστ πρωταγωνιστές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, δημιουργούν μεγάλο σχήμα, μία φανταστική μουσική πανδαισία, προσφορά στους Δημότες της Αθήνας. Πρέπει επίσης να εξαίρουμε την εποικοδομητική συνεργασία του του μαέστρου Ελευθέριο Καλκάνη με την διοίκηση των Μουσικών Συνόλων του Δήμου Αθηναίων και τον πρόεδρο του ΟΠΑΝΔΑ Χρήστο Τεντόμα.

Ο Αρχιμουσικός της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων Ελευθέριος Καλκάνης σπούδασε Ανώτερα Θεωρητικά και έλαβε πτυχίο Αρμονίας, Αντίστιξης, Φούγκας, καθώς επίσης και τα διπλώματα Σύνθεσης, Βιολοντσέλου και Πιάνου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο επαγγελματικό τμήμα διεύθυνσης Συμφωνικής Oρχήστρας και Xορωδίας του University of Indianapolis αποκτώντας τους Aκαδημαϊκούς τίτλους Bachelor of science και Master of arts αντίστοιχα. Συνεργάστηκε στενά με τούς κορυφαίους Έλληνες συνθέτες Μίκη Θεοδωράκη και Γιάννη Μαρκόπουλο σε σειρά συναυλιών στα μεγαλύτερα θέατρα της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Αμερικής, ενώ έχει συνεργαστεί και ενορχηστρώσει έργα επίσης κορυφαίων Ελλήνων συνθετών όπως: Μ. Χατζιδάκι, Δ. Σαββόπουλου, Σ. Ξαρχάκου, Β. Παπαθανασίου, N. Μαμαγκάκη, Η. Ανδριόπουλου κ.α.

Tον Ιούνιο του 2007 ενορχήστρωσε για την Boston Pops Orchestra. Έχει κλιθεί από κρατικούς και ιδιωτικούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς να επιμεληθεί προγράμματα με τη συμμετοχή κορυφαίων σολίστ.

Ως Διευθυντής Ορχήστρας έχει διευθύνει όπερες, οπερέτες, λειτουργίες, ορατόρια, ορχήστρες μουσικής δωματίου, παραστάσεις έντεχνης ελληνικής μουσικής, μιούζικαλ και βεβαίως έργα για συμφωνική ορχήστρα του διεθνούς ρεπερτορίου στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Έχει γράψει συμφωνική μουσική, ηλεκτρονική μουσική, όπερα, κοντσέρτα, έργα μουσικής δωματίου, έργα για όργανα σόλο, έργα για μικρά

μουσικά σύνολα καθώς και μουσική για σύγχρονο χορό, θέατρο και κινηματογράφο.

Από το 1995 έως σήμερα είναι Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Αγίας Βαρβάρας, από το 2001 έως το

2003 ήταν επίσης Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Γλυφάδας όπου και ίδρυσε την Ορχήστρα Δωματίου Γλυφάδας. Δίδαξε από το 2000 έως το 2005 στα τμήματα: Διεύθυνσης Συμφωνικής Ορχήστρας,

Σύνθεσης, και Ενορχήστρωση στο University of Indianapolis Athens. Από το 2006 είναι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής και ο Αρχιμουσικός των μουσικών συνόλων του Melody Spirit Institute με τα οποία και δίδει τακτικές συναυλίες στην

Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Από τον Ιανουάριο του 1996 έως και τον Απρίλιο του 2003 διετέλεσε Καλλιτεχνικός

Διευθυντής των 18 Mουσικών Συνόλων του Δήμου Αθηναίων όπου επίσης ήταν και είναι ο μόνιμος Αρχιμουσικός της Συμφωνικής Ορχήστρας και της Ορχήστρας Δωματίου του Δήμου Αθηναίων με τις οποίες έχει δώσει πλήθος συναυλιών

ανά τον κόσμο. Για την προσφορά του στη διάδοση και ανάπτυξη της Συμφωνικής και Χορωδιακής μουσικής ως Μαέστρος, Καθηγητής και Συνθέτης έχει τιμηθεί από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, απο το Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών και Σπουδών "Ιωάννης Καποδίστριας", απο τον σύνδεσμο Μεγαλοσχολιτών Αθηνών, από την Ισπανική Πρεσβεία, από τίς Ελληνικές Κοινότητες Μοντρεάλ, Τορόντο, Βοστώνης, Σάν Λούις, Φιλαδέλφειας, Σικάγο, Φλώριντας, Ουάσιγκτον.

Επίσης από την Εκκλησία της Ελλάδος από τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλο.

Τέλος το 2003 τιμήθηκε από τον Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων με το Μετάλιο της πόλεως των Αθηνών.

Η Δισκογραφία του είναι: Ο Ιάκωβος Καμπανέλης μιλάει με στίχους [Mουσικά Σύνολα της ΕΡΤ], Όνειρο παιδιών της γειτονιάς [Μ.Χατζιδάκης], Velvet Desire, Passion [Μ.Θεοδωράκης], Οι φόβοι του μεσημεριού [Γ.Σταυριανός], Σαββόραμα

[Δ.Σαββόπουλος], Athens Symphony Orchestra: Round dances from the corners of Hellas, Balkanica [G.Bregovich], The sound of time , Διαχρονικά και Αγαπημένα, Ζωντανά στο Λυκαβηττό, Εν χορδές και Ωδαίς αλλαλάξωμεν, Bouquet of Classical Roses, 18 tribute στο Γιάννη Μαρκόπουλο και Nadia Weinberg "on tour".

Ο Τζοακίνο Αντόνιο Ροσσίνι ήταν Ιταλός συνθέτης, παγκοσμίως φημισμένος για τις όπερές του, με πιο γνωστές τον Κουρέα της Σεβίλλης, τη Σταχτοπούτα και τον Γουλλιέλμο Τέλλο. Έγραψε ακόμη έργα θρησκευτικής μουσικής, τραγούδια, μουσική δωματίου και άλλα κομμάτια για πιάνο και μικρά σύνολα. Οι μελωδίες του αγαπήθηκαν από πολύ κόσμο, ενώ ενέπνευσε πλήθος συνθετών, χαρίζοντάς του το προσωνύμιο "Ο Ιταλός Μότσαρτ".

Γόνος μιας μουσικής οικογένειας, ο Ροσσίνι γεννήθηκε στην πόλη Πεζάρο ο πατέρας του, Τζουζέπε, έπαιζε κόρνο και η μητέρα του, Άννα, ήταν τραγουδίστρια. Εν μέσω μιας ταραχώδους παιδικής ηλικίας, όπου λόγω των πολέμων η οικογένεια αναγκάστηκε να μετοικίσει στη Μπολόνια, ο Ροσσίνι αρχικά εκπαιδεύεται στο τσέμπαλο από τον Τζουζέπε Πρινέττι. Αργότερα γίνεται βοηθός σε ένα σιδεράδικο και τη μουσική του εκπαίδευση αναλαμβάνει ο Άντζελο Τεζέϊ. Μέχρι τα δέκα του χρόνια έχει μάθει να διαβάζει μουσική, να παίζει πιάνο και κόρνο, αλλά και να τραγουδά, ενώ αποτελεί μέλος της χορωδίας της τοπικής εκκλησίας. Ορισμένα έργα, όπως οι έξι σονάτες για έγχορδα, γράφτηκαν όταν ήταν περίπου δώδεκα ετών και ήδη αντανακλούν την επιρροή του Χάυντν και του Μότσαρτ.

Το 1805 κάνει την πρώτη και μοναδική του εμφάνιση ως τραγουδιστής στο έργο "Camilla" του Φερντινάντο Παέρ. Της ιδίας εποχής είναι και η πρώτη του όπερα, "Demetrio e Polibio", την οποία θα δει επί σκηνής αρκετά αργότερα, έχοντας ήδη παρουσιάσει άλλες πέντε όπερές του. Τον επόμενο χρόνο εγγράφεται στο Ωδείο της Μπολόνια, όπου σπουδάζει βιολοντσέλο με τον Καβεντάνι και αντίστιξη με τον π. Στανισλάο Ματτέϊ. Οι αυστηροί κανόνες της αντίστιξης φαίνεται πως είχαν αρνητική επίδραση και τον ώθησαν προς ένα πιο ελεύθερο συνθετικό ύφος. Η δε ικανότητά του στην ενορχήστρωση προέκυψε από την ενασχόλησή του με τα κουαρτέτα και τις συμφωνίες του Χάυντν και του Μότσαρτ, τις οποίες ενορχήστρωνε για διάφορους οργανικούς συνδυασμούς.

Το 1829 ο Ροσσίνι επιστρέφει στη Μπολόνια η μητέρα του είχε ήδη αποβιώσει από το 1827 και ο ίδιος ήθελε να σταθεί στο πλευρό του πατέρα του. Τα σχέδια για μια επιστροφή στο Παρίσι ναυάγησαν λόγω της Ιουλιανής Επανάστασης του 1830 και της έκπτωσης του Βασιλέα Καρόλου Ι΄, ενώ η ιδέα μιας νέας όπερας με θέμα τον Φάουστ επίσης έπεσε στο κενό. Δυο χρόνια αργότερα γράφει έξι μέρη από το Στάμπατ Μάτερ του, το οποίο -κατά παράκληση του Ροσσίνι- συμπληρώνει με άλλα έξι μέρη ο Τζοβάννι Ταντολίνι. Εντούτοις το έργο ολοκληρώνεται από τον ίδιο το Ροσσίνι μέχρι το 1841 και σημειώνει επιτυχία ανάλογη μ' αυτή των οπερών του.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Ροσσίνι χρημάτισε πρεσβευτής του Ιταλικού Ινστιτούτου και έλαβε αμέτρητες τιμές, με πιο σπουδαίο ίσως το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Μετά τον θάνατό του ο Βέρντι πρότεινε τη συλλογική σύνθεση ενός Ρέκβιεμ προς τιμήν του· η παρουσίαση του έργου, ανήμερα του μνημοσύνου του, εγκαταλείφθηκε. Ωστόσο, ο Βέρντι χρησιμοποίησε ένα μέρος που είχε γράψει, συνθέτοντας το περίφημο πια Ρέκβιεμ του για τον Μαντσόνι. Μόλις το 1989, ο Γερμανός διευθυντής ορχήστρας Χέλμουτ Ρίλλινγκ, παρουσίασε την παγκόσμια πρώτη του αυθεντικού "Ρέκβιεμ για τον Ροσσίνι".

Συνήθης πρακτική για τον Ροσσίνι αποτελούσε ο πλαγιαρισμός, η παραβολή δηλαδή μελωδιών και αποσπασμάτων από έργα του, σε άλλα του έργα. Η πρακτική αυτή δεν ήταν κάτι καινούριο -ο Μπαχ, ο Χαίντελ και τόσοι άλλοι πριν απ' αυτόν έκαναν ακριβώς το ίδιο. Χαρακτηριστική μανιέρα στις ενορχηστρώσεις του αποτελεί μια σταδιακή δόμηση έντασης, με βάση ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο· η τεχνική αυτή, που στα χέρια του αναπτύχθηκε αριστουργηματικά, ευθύνεται και για το παρατσούκλι της εποχής, "Signor Crescendo".

Οι περισσότερες από τις όπερές του έπεσαν στη λήθη κατά τη διάρκεια της ζωής του κάποιες ανασύρθηκαν στην επιφάνεια τα τελευταία 50 χρόνια, χάρη στην αναβίωση του μπελ κάντο, του οποίου και θεωρείται ένας από τους κύριους εκφραστές.

Κατά τον βιογράφο Χέρμπερτ Βάινστοκ, η περιουσία του Ροσσίνι αποτιμήθηκε σε 2,5 εκατομμύρια φράγκα, που αντιστοιχούν σε περίπου 1,4 εκατομμύρια σημερινά δολάρια. Ένα μέρος τους κληρονομήθηκε από τους συγγενείς του και το υπόλοιπο -σύμφωνα με τη διαθήκη του- παραχωρήθηκε στην Κοινότητα του Πεζάρο. Με το κληροδότημα ιδρύθηκε το Ωδείο της πόλης, το οποίο αργότερα μετετράπη στο Κρατικό Ωδείο Τζοάκινο Ροσσίνι. Το μετέπειτα Ίδρυμα Ροσσίνι έχει την επιμέλεια του Ωδείου και σκοπός του είναι η προώθηση του έργου και της προσωπικότητας του συνθέτη. Στους αδελφούς συνεργάτες του ιδρύματος περιλαμβάνεται και το Φεστιβάλ Όπερας Ροσσίνι. (wiki)

Tο αριστούργημα του Gioachino Rossini «Stabat Mater» παρουσιάζουν η Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων στη μουσική παράσταση που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, με τη συνεργασία των Αθηναϊκών Θεάτρων, την Κυριακή 24 Απριλίου στις 11.30π.μ στο θέατρο Παλλάς.

Συμμετέχουν: Μίνα Πολυχρόνου (σοπράνο), Ινές Ζήκου (μέτζο σοπράνο), Νίκος Στεφάνου (τενόρος), Πέτρος Μαγουλάς (μπάσος).

Stabat Mater dolorosa

Cujus animam

Quis est homo

Pro peccatis

Eja, Mater

Sancta Mater

Fac ut portem

Inflammatus

Quando corpus morietur

In sempiterna saecula. Amen

Διδασκαλία Χορωδίας: Σταύρος Μπερής

Μουσική διεύθυνση: Ελευθέριος Καλκάνης

Είσοδος ελεύθερη με δελτία εισόδου.

Πληροφορίες: 210 9243760

Κρατήσεις στο τηλέφωνο 211 1000 365 & στο www.ticket365.gr