«Γιατί τώρα; Πώς σου ήρθε να γράψεις ένα βιβλίο στο κατώφλι των 50 χρόνων;» με ρωτούν και τους κοιτώ με μάτι βοΐδίσιο. Η ερώτηση αυτή με φέρνει σε αμηχανία. Νομίζω πως όλες οι προσωπικές ερωτήσεις με φέρνουν σε αμηχανία. Αν πρόκειται να μιλήσω για άλλους, για το έργο, τις ικανότητες, τα επιτεύγματά τους, είμαι λαλίστατη. Όταν όμως οι ερωτήσεις είναι προσωπικές, αφορούν δηλαδή εμένα, τη ζωή, τη δουλειά μου, τότε αισθάνομαι τρομερή αμηχανία με αποτέλεσμα να λέω αφόρητες κοινοτοπίες, καμιά φορά και ανοησίες.
 |
| Η εξαπάτηση και άλλες μικροσκοπικές ιστορίες Φαίη Κοκκινοπούλου Mamaya 96 σελ. Τιμή € 12,99 |
«Γιατί τώρα μου ήρθε», θα τους απαντούσα. Γιατί τώρα θέλω, γιατί τώρα έχω τον χρόνο, τη διάθεση, την ωριμότητα, τα κότσια να ξεπεράσω τις αναστολές και τη δειλία μου. Μπορεί να άργησα. Μπορεί και όχι. Τι σημασία έχει; Είμαι υπερήφανη που κατάφερα να ολοκληρώσω αυτή την προσπάθεια και να εκδοθούν οι ιστορίες και οι ζωγραφιές μου, διότι συνήθως παρατάω την προσπάθεια στη μέση. Είτε γιατί βαριέμαι, είτε γιατί αλλάζω γνώμη, είτε γιατί αυτολογοκρίνομαι. Είμαι υπερήφανη που βρήκα το θάρρος να «εκτεθώ», κι ας ακούγεται παράδοξο να συμβαίνει αυτό σε έναν επαγγελματία ηθοποιό.
Στο θέατρο, ο ηθοποιός είναι ο μεσολαβητής και συνδημιουργός του κειμένου που έγραψε κάποιος άλλος, του σκηνοθετικού οράματος, και εντέλει μιας σύνθεσης που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Στη συγγραφή είσαι μόνος και αποκλειστικά υπεύθυνος για το αποτέλεσμα.
Μου αρέσει η οικονομία στη γραφή, ενώ τη σιχαίνομαι όταν συμβαίνει στη ζωή.
Μπορεί ο συγγραφέας να μένει κρυμμένος πίσω από τις λέξεις, τους χαρακτήρες, την πλοκή, αλλά στην πραγματικότητα είναι ορατός σαν ακτινογραφία. Ο αναγνώστης γνωρίζει πολύ καλά τι είδους άνθρωπος είναι ο συγγραφέας που έγραψε το βιβλίο που μόλις διάβασε. Γνωρίζει πώς σκέφτεται, τι τον προβληματίζει, τις αδυναμίες, τα πάθη, τις πεποιθήσεις...
Έχω ήδη αρχίσει να γράφω ένα μυθιστόρημα. Όχι μεγάλο, «τούβλο». Από τα μικρά. Με οικονομία και αυτό. Μου αρέσει η οικονομία στη γραφή, ενώ τη σιχαίνομαι όταν συμβαίνει στη ζωή.
Αναρωτιέμαι τι σκέφτονται όσοι διαβάζουν το βιβλίο μου. Τους αρέσει; Και αν ναι, ποια ιστορία προτιμούν και γιατί. Μάλλον δεν θα μάθω ποτέ. Κι αν μου ζητήσουν πίσω τα λεφτά τους; Χα! Την πάτησαν!
Δεν κάνω ποτέ σχέδια. «Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει». Είμαι και άθεη. Δεν ξέρω τι θα κάνω στη συνέχεια. Αν θα ξαναγράψω, θα ξαναπαίξω ως ηθοποιός ή θα κυνηγάω πεταλούδες στη Ρόδο. Θα δείξει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου